Monday, August 30, 2021

ଜୀବନସାଥୀ (ଭାଗ 51)

                               ମୁହୂର୍ତ୍ତକ ଭିତରେ ସବୁ ଆନନ୍ଦ ଉଲ୍ଲାସ କୁଆଡେ ଉଭେଇ ଗଲା |ନିର୍ମଳା ବାହୁନି ବାହୁନି କାନ୍ଦି ଚାଲିଥିଲେ |ତାଙ୍କ ସହିତ ଅନ୍ୟମାନେ ମଧ୍ୟ କାନ୍ଦୁଥିଲେ |କେହି କାହାରିକୁ ବୁଝାଇବା ଅବସ୍ଥାରେ ନଥିଲେ |ଧୀରେ ଧୀରେ ଆଖପାଖ ଅଞ୍ଚଳରେ ଏକଥା ପ୍ରଚାରିତ ହୋଇ ଯିବାରୁ ସେମାନଙ୍କ ଘର ଆଗରେ ଗହଳି ଜମିବାକୁ ଲାଗିଲା |ହୃଷୀକେଶ ଆଉ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଧରି ରହି ପାରିଲେ ନାହିଁ |ସେ ହୁ କିନା ଉଠି ବାଇକ ନେଇ ଚାଲିଗଲେ |ଏହି ସମୟରେ ନିଉଜ 36ର ବ୍ରେକିଂ ନ୍ୟୁଜ  ରେ ବାରମ୍ବାର ଅଙ୍କିତର ଅପହରଣ ଖବର ପ୍ରସାରିତ ହେଉଥିଲା |"ସୌମ୍ୟା ମର୍ଡର କେଶରେ କ୍ଲିନଚିଟ ମିଳିଥିବା ଅଙ୍କିତ ଆଜି ଦିନ ଦ୍ୱିପହରରେ ଅଜ୍ଞାତ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଅପହୃତ "| "ପୋଲିସର ଚରମ ବିଫଳତା "|"ଥାନା ଠାରୁ ମାତ୍ର କେଇ ମିଟର ଦୂରରେ ଏହି ଘଟଣା ଘଟିବା ପୋଲିସ ପାଇଁ ଏକ ବିରାଟ ଚ୍ୟାଲେଞ୍ଜ ବୋଲି କୁହାଯାଇପାରେ |ଦେଖନ୍ତୁ ଘରେ କିପରି କାନ୍ଦ ବୋବାଳି ପଡିଛି,ସମସ୍ତେ ଶୋକାତୁର |ଆଜି ଅଙ୍କିତ ବରବେଶ ସାଜି ବାହାହେବାକୁ ଯାଇଥାଆନ୍ତେ,କିନ୍ତୁ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟମୂଳକ ଭାବରେ ଏହି ଘଟଣା ଘଟିବା ଯୋଗୁଁ, ଏହି ଅପହରଣ ମୂଳରେ କେହି ଜଣାଶୁଣା ଶତ୍ରୁର ହାତ ଥିବା ସନ୍ଦେହ କରାଯାଉଛି |ଏଥର ଆସନ୍ତୁ,କେଶ ର ଅଗ୍ରଗତି ସମ୍ପର୍କରେ ଥାନା ଅଧିକାରୀଙ୍କୁ ପଚାରି ବୁଝିବା  |ଆଜ୍ଞା ଆପଣ ଦୟାକରି କହିବେ କି,ଆପଣଙ୍କ ଥାନା ଠାରୁ ଅଳ୍ପ କେଇ ମିଟର ଦୂରରେ ଏହି ଘଟଣା ଘଟିଥିବା ସତ୍ତ୍ୱେ,ଆପଣ କିପରି ତାର  ସୁରାକ ପାଇ ପାରିଲେ ନାହିଁ ??ନାଁ ,ସେ କୌଣସି ମନ୍ତବ୍ୟ ଦେବେନାହିଁ ବୋଲି ମନା  କରିଦେଲେ | "

                  ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ  ସନ୍ଧ୍ୟା ସାତଟା ବାଜିଗଲା |ନନା ଦେଇଥିବା ଶୁଭମୁହୂର୍ତ୍ତ କ୍ରମେ ଗଡିଯିବାକୁ ବସିଥିଲା |ଏହି ସମୟରେ  କୋଳାହଳ ଶୁଭାଗଲା |ପୋଲିସ ଗାଡି ଏସ୍କର୍ଟରେ ହୃଷୀକେଶ ଅଙ୍କିତକୁ ନେଇ ପହଞ୍ଚିଲେ |ଦୁହିଁଙ୍କ ମୁହଁ ଶୁଖି କଳାକାଠ ପଡିଯାଇଥିଲା |ହୃଷୀକେଶ ପାଟି କରି କହିଲେ,କିଏ କୋଉଠି ଅଛ,ଶଙ୍ଖ ବଜାଅ,ହୁଳହୁଳି ପକାଅ,ପୁଅ ମୋର ଆସିଗଲା |ଏକଥା କହିବାବେଳେ ତାଙ୍କ ଆଖିରୁ ଧାର ଧାର ଲୁହ ଝରି ଯାଉଥିଲା |ନିର୍ମଳା କାନ୍ଦୁଥିବା ଅବସ୍ଥାରେ ଦୌଡ଼ି ଆସି ଅଙ୍କିତକୁ କୁଣ୍ଢେଇ ପକାଇ ଭିତରକୁ ନେଇଗଲେ |ହୃଷୀକେଶ ସେମିତି କାନ୍ଦୁ କାନ୍ଦୁ କହିଲେ,ଆଉ ଡେରି କର ନାହିଁ,ବିବାହ ଲଗ୍ନ ଗଡି ଯାଉଛି,ଶୀଘ୍ର ମୋ ପୁଅକୁ ସଜେଇ ଦିଅ,ଆଉ ଡରିବାର ନାହିଁ,ପ୍ରସେସନରେ ଆମ ସାଙ୍ଗରେ ପୋଲିସ ଯିବେ |ତାଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ଚାରିଆଡେ ଆନନ୍ଦ ଲହରୀ ଖେଳିଗଲା |ବାଜା ବାଜିଲା,ବାଣ ଫୁଟିଲା |ନନ୍ଦିନୀ ଅଙ୍କିତକୁ ବରବେଶରେ ସଜେଇବାକୁ ଲାଗିଲା |ଯେଉଁମାନେ ବରଯାତ୍ରୀରେ ଯିବାର କଥା ଥିଲା,ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ତର ତର ହୋଇ ପ୍ରସ୍ତୁତିରେ ଲାଗି ପଡିଲେ | 

                 ହୃଷୀକେଶ କିଛି କହିବା ପୂର୍ବରୁ,ନ୍ୟୁଜ 36 ରେ ବ୍ରେକିଙ୍ଗ ନ୍ୟୁଜ ଆସିଗଲା |"ଅପହରଣ କରିବା ପରେ ସେମାନେ ଅଙ୍କିତଙ୍କ ହାତ ଗୋଡ଼ ବାନ୍ଧି ଏକ ଭଙ୍ଗା,ପରିତ୍ୟକ୍ତ ଘରେ ପକାଇ ଦେଇଥିଲେ | ପରେ ତାଙ୍କୁ ରାଜ୍ୟ ବାହାରକୁ ନେଇ,ହତ୍ୟା କରିବାର ଯୋଜନା ଥିଲା ବୋଲି ଧରା ପଡିଥିବା ଅପରାଧୀ ସ୍ୱୀକାର କରିଛନ୍ତି |କିନ୍ତୁ ପୋଲିସର ଦକ୍ଷ ଗୋଟିଚାଳନା ଯୋଗୁଁ ସେମାନଙ୍କର ସମସ୍ତ ଯୋଜନା ଫସର ଫାଟିଗଲା |ଏହି ଜଘନ୍ୟ କାଣ୍ଡ ପଛରେ ଜଣେ ପ୍ରଭାବଶାଳୀ ବ୍ୟକ୍ତି ଥିବାର ଅନୁମାନ କରାଯାଉଛି |ଖୁବଶୀଘ୍ର ଏହାର ପର୍ଦ୍ଦାଫାଶ ହେବ,ନ୍ୟୁଜ 36 ରେ |""ଫ୍ରେଶ ନ୍ୟୁଜ ପାଇଁ ସବୁବେଳେ ଦେଖନ୍ତୁ,ନ୍ୟୁଜ 36 |"

              ଏପଟେ ତାଙ୍କର ସମସ୍ତ ଯୋଜନାକୁ ପୋଲିସ ଅକାମୀ କରିଦେଇଥିବାରୁ,ସୁବ୍ରତ ଘରର ସବୁ ଆଲୋକ ଲିଭାଇ ନୀରବ ନିଶ୍ଚଳ ହୋଇ ଚେୟାରରେ ଗୋଡ଼ ଝୁଲାଇ ବସି ଭାବି ଚାଲିଥିଲେ |ଶୁଭ୍ରା ଓ ସିଦ୍ଧାର୍ଥ ସେମାନଙ୍କ ରୁମରେ ଶୋଇଥିଲେ |ସେ ଜାଣିଥିଲେ,ଯେ କୌଣସି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ପୋଲିସ ଖୋଜି ଖୋଜି ଆସି ତାଙ୍କ ପାଖରେ ପହଞ୍ଚିଯିବେ  |ତେଣୁ ସେ ପଳାୟନର ବୃଥା ଚେଷ୍ଟା କରୁନଥିଲେ |ହଠାତ ଧଡ଼ କରି ଝରକା ଖୋଲିଗଲା ଓ ସୁଉ ସୁଉ ଶବ୍ଦ କରି ଘର ଭିତରକୁ ଦଲକାଏ ପବନ ପଶି ଆସିଲା | ତାଙ୍କୁ ଲାଗିଲା,ପିଙ୍କି ସେଦିନର ସେଇ ଡ୍ରେସ ପିନ୍ଧି ତାଙ୍କ ଆଗରେ ଛିଡା ହୋଇ କହୁଛି,"ପୋଲିସ ସିନା ତୋ ପାପକୁ ଲୁଚାଇ ଦେଲା,କିନ୍ତୁ ଦେଖ,ମୁଁ କେମିତି ପ୍ରତିଶୋଧ ନେଲି |ଜୀବନ ସାରା ତତେ  ତୋ ପାପର ପ୍ରାୟଶ୍ଚିତ୍ତ କରିବାକୁ ପଡିବ   |"ତାପରେ ଆଖି ପିଛୁଳାକେ ସେ ଛାୟାମୁର୍ତ୍ତି କୁଆଡେ ଉଭେଇ ଗଲା |ସୁବ୍ରତ ପ୍ରକୃତିସ୍ଥ ହେବା ବେଳକୁ ଘନ ଘନ କଲିଂ ବେଲର ଆବାଜ ଶୁଭିଲା |ସେ ଅନୁମାନ କଲେ,ବୋଧହୁଏ ପୋଲିସ ଆସି ଯାଇଛି |ସେ କବାଟ ଖୋଲିବା ପାଇଁ ଆଗେଇ ଗଲେ |(କ୍ରମଶଃ)  

Sunday, August 29, 2021

ଜୀବନସାଥୀ (ଭାଗ 50)

                       ଫେବୃଆରୀ ସାତ ତାରିଖ ଦିନ ବାହାଘର  ଓ ଦଶତାରିଖ ଦିନ ରିସେପ୍ସନ ହେବ ବୋଲି ନିଷ୍ପତ୍ତି ନିଆଯାଇଥିଲା |କୋଭିଡ ପାଇଁ ସରକାରଙ୍କ ନୂତନ ଗାଇଡଲାଇନ ଫେବୃଆରୀ ଏକ ତାରିଖରେ ଘୋଷଣା ହେବାରଥିଲା |ତଥାପି ଉଭୟପକ୍ଷ ରିସ୍କ ନେଇ ଏହି ଦୁଇଦିନ ପାଇଁ କଲ୍ୟାଣମଣ୍ଡପ ବୁକ କରିଦେଇଥିଲେ |ସୌଭାଗ୍ୟକୁ ଫେବୃଆରୀ ଏକ ତାରିଖ ଦିନ କୋଭିଡ କଟକଣା ଅନେକାଂଶରେ କୋହଳ ହେଲା ବୋଲି ସରକାର ଘୋଷଣା କଲେ |ସେହି ଗୋଟିଏ କଲ୍ୟାଣମଣ୍ଡପରେ ଉଭୟପକ୍ଷର ବାହାଘର ଓ ରିସେପ୍ସନ ହେବାର ଥିଲା |ବାହାଘର ଚାରିଦିନ ପୂର୍ବରୁ ଲିପି ଓ ପ୍ରାଚୀ  ନନ୍ଦିନୀ ସହିତ ଚାଲି ଆସିଲେ |ଲିପି ମାସେ ଛୁଟିନେଇଥିଲା |ସେମାନଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ଘରେ ଛାଡି ନନ୍ଦିନୀ ହୃଷୀକେଶଙ୍କ ଘରେ ପହଞ୍ଚିବାପରେ ଦୁଇ ଭଉଣୀଙ୍କୁ ଆଉ ନିଶ୍ଵାସ ମାରିବାକୁ ସମୟ ନଥିଲା |ଏଥରକ ନନ୍ଦିନୀ ଅସନ୍ତୁଷ୍ଟ ନଥିବାରୁ ସବୁ କାମ ସୁରୁଖୁରୁରେ ହୋଇ ଯାଉଥିଲା |

               ବାହାଘରଦିନ ସକାଳୁ ସମସ୍ତ ବନ୍ଧୁବାନ୍ଧବ ଆସି ପହଞ୍ଚିଗଲେ |ସମସ୍ତ ମହିଳା ଅଳତା ଲଗାଇ ନୂଆ ଶାଢ଼ୀ ପିନ୍ଧି ବିଧିବିଧାନ ସହ ମଂଗନ  ହାଣ୍ଡି ବସାଇଲେ ଓ ତାପରେ  ପରେ ଦିଅଁ ମଙ୍ଗୁଳା କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଆରମ୍ଭ ହେଲା |ଭାଇଙ୍କ ବୋହୂ କଳସୀ କାଖେଇଲା | ଶଙ୍ଖ ହୁଳହୁଳି ଓ ତେଲିଙ୍ଗି ବାଦ୍ୟରେ ପୁରା ଅଞ୍ଚଳ ମୁଖରିତ କରି ସମସ୍ତେ  ଦିଅଁ ମଙ୍ଗୁଳେଇବାକୁ ଗଲେ |ଦିଅଁ ମଙ୍ଗୁଳା କାର୍ଯ୍ୟ ଶେଷ ହେବା  ପରେ,ଫେରିବା ବାଟରେ ନିୟମାନୁଯାୟୀ ସାତଘରୁ ପାଣି ସଂଗ୍ରହ କରି ସମସ୍ତେ ଘରେ ପହଞ୍ଚିଲେ |ତାପରେ ଅଙ୍କିତର ବାଡ଼ୁଅ ପାଣି ଗାଧୋଇବା କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଆରମ୍ଭ ହେଲା |ସମସ୍ତେ ଖୁସିରେ ଶଙ୍ଖ ହୁଳହୁଳି ଧ୍ୱନି ଦେଇ,ଅଙ୍କିତକୁ ହଳଦୀ ଲଗେଇଦେବା ସହ ପରସ୍ପର ହଳଦୀ ବୋଳାବୋଳି ହୋଇ ଟାହି ଟାପରା ହେଲେ  |

             ଅଙ୍କିତ ଗାଧୋଇସାରି ନିଜ ପୋଷାକ ପିନ୍ଧିବା ପରେ ବରଧରା ଆସି ପହଞ୍ଚିଗଲା |ବିଧି ମୁତାବକ ନନା ପୂଜା କଲେ |ବରଧରା ବିଦାୟ ନେବାପରେ ଘରର ସବୁ ସଦସ୍ୟ ଓ ନିମନ୍ତ୍ରିତ ପଡୋଶୀ ମଧ୍ୟାନ୍ନଭୋଜନ ଖାଇଲେ |ଅଙ୍କିତ,ନିର୍ମଳା ଓ ହୃଷୀକେଶ ଉପବାସ କରିଥିବାରୁ ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ପୃଥକ ରୋଷେଇ ହୋଇଥିଲା |ଅଙ୍କିତ ଖାଉଥିବାବେଳେ ତାର ଏକ ଫୋନ ଆସିଲା |ସେ ତାକୁ କାଟିଦେଇ ଖାଇବାରେ ମନ ଦେଲା |କିନ୍ତୁ ବାରମ୍ବାର ଫୋନ ଆସିବାରୁ ସେ ଫୋନ ଖୋଲି ହ୍ୟାଲୋ କହିବା ମାତ୍ରେ ଅପର ପଟୁ କଣ ଶୁଣିଲା କେଜାଣି ଖାଇବା ସେତିକିରେ ରଖି ନିର୍ମଳାଙ୍କୁ କହିଲା,ମାମା ମୋର ଗୋଟେ ଅର୍ଜେଂଟ କାମ ଅଛି,ମୁଁ ଯାଉଛି |ନିର୍ମଳା କହିଲେ,ବାହାଘର ଦିନ କୁଆଡେ ଯିବା ଦରକାର ନାହିଁ, ଅର୍ଜେଂଟ କାମ ପରେ ହେବ | ଅଙ୍କିତ କହିଲା,ତମେ ବୁଝୁନ ମାମା,ଡେଲିଭରି ଆସିଛି,ମୁଁ ନଗଲେ ହେବନି |ତମେ ବ୍ୟସ୍ତ ହୁଅନା,ମୁଁ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ଯାଇ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ଆସିବି |ନିର୍ମଳା କହିଲେ,ଯିବା ପୂର୍ବରୁ ଆଗେ ଖାଇବା ଶେଷକରି ଯାଆ  |ଖାଇବା ଅଧା ଛାଡି ଯାଆନ୍ତିନି |ବାଧ୍ୟ ହୋଇ ଅଙ୍କିତ ଆଉ ଦୁଇମୁଠା ଖାଇ,ତର ତର ହୋଇ ବାହାରିଗଲା |

            ସେତେବେଳକୁ ଦୁଇଟା ବାଜିଥିଲା |ସନ୍ଧ୍ୟା ସାଢେ ସାତଟାରେ ବର ପ୍ରସେସନରେ ବାହାରିବାର କଥା ଥିଲା |ଅପରାହ୍ନ ଚାରିଟା ବେଳକୁ ଲିପିର ଫୋନ ଆସିଲା  |ସେ ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇ ନିର୍ମଳାଙ୍କୁ କହୁଥିଲା,ମାଉସୀ ସେ ଫୋନ ଉଠାଉ ନାହାନ୍ତି,ତାଙ୍କ ଫୋନ ସୁଇଚ ଅଫ ଆସୁଛି |ତାଙ୍କର କଣ ହୋଇଛି ?ଲିପି କଥା ଶୁଣି ନିର୍ମଳାଙ୍କ ଛାତିରୁ ଦଲକାଏ ନିଆଁ ଖସି ପଡିଲା ପରି ଲାଗିଲା |ସେ କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ଚାରିଆଡେ ହୁରି ପକାଇଦେଲେ |ହୃଷୀକେଶ ମଧ୍ୟ ଅଧୀର ହୋଇ ବାରମ୍ବାର ଅଙ୍କିତକୁ ଫୋନ କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ |କିନ୍ତୁ ସବୁଥର ଫୋନ ସୁଇଚ ଅଫ ଆସୁଥିଲା |ତାଙ୍କର ମନେ ପଡିଲା,ସୁପ୍ରିମକୋର୍ଟର ଆଦେଶ ଅନୁଯାୟୀ ସିଦ୍ଧାର୍ଥ ସପ୍ତାହେ ପୂର୍ବରୁ  ଜାମିନରେ ଆସିଛି |ହଠାତ ତାଙ୍କ ମନକୁ ପାପଚିନ୍ତା ଆସିଲା, ତାର ଏଥିରେ କିଛି ହାତ ନାହିଁ ତ !!ଏହି ଭାବନା ଆସିବା କ୍ଷଣି ପାଟିରୁ ତାଙ୍କର ସ୍ୱତଃ ବାହାରିଗଲା,ହେ ଭଗବାନ !!ମୁଁ ଏବେ କଣ କରିବି !!!ଆଉ ସମୟ ନଷ୍ଟ ନକରି ସେ ତାଙ୍କର ପୋଲିସ ବନ୍ଧୁ ଅନୁପଙ୍କୁ ଫୋନ କରି ବିସ୍ତୃତ ଭାବେ ସବୁକଥା କହିଲେ  |ତାଙ୍କ କଥା ଶୁଣି,ଅନୁପ  ବିରକ୍ତ ହୋଇ କହିଲେ,ଆଜି ବାହାଘର ଦିନରେ ତାକୁ ଛାଡ଼ୁଥିଲ କାହିଁକି ?ହଉ ଠିକ ଅଛି |ତୁ ଅତି ଶୀଘ୍ର ତାର ଫୋନ ନମ୍ବର ସହ,ତୋର ଯାହା ଯାହା ଉପରେ ସନ୍ଦେହ ଅଛି ସମସ୍ତଙ୍କ ଫୋନ ନମ୍ବର ଦେ |ଆମ ପାଖରେ ସମୟ ବହୁତ କମ ଅଛି ,କିଛି ବି ହୋଇଯାଇପାରେ |(କ୍ରମଶଃ) 

                   

                  

Friday, August 27, 2021

ଜୀବନସାଥୀ (ଭାଗ 49)

                           ସୁବ୍ରତଙ୍କର ଧୃବ ନାମରେ ଏକ ବିଶ୍ଵାସୀ ଲୋକଙ୍କ ସହିତ ବନ୍ଧୁତା ଥିଲା,ଯିଏ କି ତାଙ୍କୁ ସବୁ ପ୍ରକାର ଗୁପ୍ତ ଖବର ଦେଉଥିଲା ଓ ସେଥିପାଇଁ ମୋଟା ଅଙ୍କର ପାରିଶ୍ରମିକ ନେଉଥିଲା | ପୁଅ ନିର୍ବନ୍ଧ କରିବାକୁ ହୃଷିକେଶ ବାରିପଦା ଯାଇଛନ୍ତି ବୋଲି ସେ ହିଁ ତାଙ୍କୁ ଖବର ଦେଇଥିଲା |ନିଜର ସବୁ କିଛି ହରାଇ ସାରିଥିବା ସୁବ୍ରତଙ୍କୁ ଏ ଖବର ଭଲ ନ ଲାଗିବା  ସ୍ୱାଭାବିକ ଥିଲା |ତେଣୁ ସେ ସକାଳ ହେଉ ହେଉ ହୃଷୀକେଶଙ୍କୁ ଯୌତୁକ ସାମଗ୍ରୀ ଫେରାଇବା କଥା କହିଥିଲେ |ତାଙ୍କ କଥାରେ ହୃଷୀକେଶ ଏତେ ସହଜରେ ରାଜି ହୋଇଯିବେ ବୋଲି ସେ କିନ୍ତୁ ଆଶା କରି ନଥିଲେ |ସୁଧାକରଙ୍କ ଝିଅ ଲିପି ସହିତ ଅଙ୍କିତର ନିର୍ବନ୍ଧ ହେଉଥିବା ଖବର ଧୃବ ଠାରୁ ଶୁଣି ସେ ଈର୍ଷାରେ ଗୋଟାପଣେ ଜଳି ଯାଉଥିଲେ |

                       ଯୋଜନା ମୁତାବକ ଧୃବ ସୋମବାର ଦିନ ଲିପି ପାଇଁ ୟୁ.ଏସ.ଏ.ରେ ଚାକିରୀ କରୁଥିବା ଏକ ଆଇ .ଟି.ପିଲା ସହିତ ବିବାହ ପ୍ରସ୍ତାବ ନେଇ ସୁଧାକରଙ୍କ ଘରକୁ ଗଲା |କିନ୍ତୁ ସୁଧାକର ତାଙ୍କୁ ନିର୍ବନ୍ଧ ସରିଛି,ଆଉ କିଛି ହୋଇ ପାରିବନି କହି,ସଫା ସଫା ମନା କରିଦେବାରୁ ସେ ସେଠାରୁ ନିରାଶ ହୋଇ ଫେରି ସୁବ୍ରତଙ୍କୁ ଏକଥା ଜଣାଇ ଦେଲା |ସୁବ୍ରତଙ୍କ ଦୁଷ୍ଟବୁଦ୍ଧି କିନ୍ତୁ ହାର ମାନିବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ନଥିଲା |

                      ଏଣେ ସୁଧାକର ଓ ହୃଷୀକେଶଙ୍କ ଦୁଇ ପରିବାର ଏକାଠି ହୋଇ ବାହାଘର ପାଇଁ ପୋଷାକ ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଜିନିଷ କିଣିବାରେ ବ୍ୟସ୍ତ ଥିଲେ  |ତା ଭିତରେ ନନ୍ଦିନୀର ପାଟ ଶାଢ଼ୀ ଅନ୍ୟତମ ଥିଲା |ନିର୍ମଳା ନିଜେ ସେ ଦାୟିତ୍ତ୍ୱ ନେଇ ନନ୍ଦିନୀ ପସନ୍ଦରେ ଶାଢ଼ୀ କିଣିବା ପରେ ଯାଇଁ ତାଙ୍କ ମନ ଶାନ୍ତି  ହେଲା |ସେଦିନ ରାତି ଅଧିକ ହୋଇଯିବାରୁ ସମସ୍ତେ ବାହାରେ ଖାଇ ଘରକୁ ଫେରିଲେ |ଅଙ୍କିତର ପ୍ରସ୍ତାବ ଅନୁଯାୟୀ ବୁଧବାର ଦିନ ଲିପି ଓ ପ୍ରାଚୀ  ବସରେ ନଯାଇ ସୁବଳ ଟାକ୍ସିରେ ନନ୍ଦିନୀ ଓ ସମରଙ୍କ ସହିତ ଯିବେ ବୋଲି ସ୍ଥିର ହୋଇଥିଲା |  |ତେଣୁ ତାଙ୍କ ହାତରେ ମଙ୍ଗଳବାର ଗୋଟିଏ ଦିନ ଥିଲା |ସବୁଦିନ ବାହାରେ ଖାଇବା ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ପାଇଁ କ୍ଷତିକାରକ ଥିବାରୁ ସମସ୍ତେ କଥା ହୋଇ ବେଳାବେଳି ଭାତ ଖାଇ ମଙ୍ଗଳବାର ଦିନ ସପିଂ ପାଇଁ ବାହାରି ପଡିଲେ |ସନ୍ଧ୍ୟା ସୁଦ୍ଧା ବରକନ୍ୟାଙ୍କ ଜିନିଷ କିଣା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଗଲା |ଏଥର ସମସ୍ତେ ଜୁସ ପିଇ ଗପସପ ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲେ |ଇତିମଧ୍ୟରେ କେହିଜଣେ ଯେ ସେମାନଙ୍କୁ ନିରବିଛିନ୍ନ ଭାବେ ଅନୁସରଣ କରି ସେମାନଙ୍କର ପ୍ରତିଟି ଗତିବିଧିକୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରୁଛି, ସେକଥା ସେମାନେ ଜାଣି ପାରିନଥିଲେ |ବୁଧବାର ଦିନ ଲିପି ଫେରି ଯାଉଥିବାରୁ ଅଙ୍କିତର କଥା ଶେଷ ହେଉନଥିଲା |ସେ ଖାଲି ଗପି ଚାଲିଥିଲା |ଫେରିଲାବେଳେ ନିର୍ମଳାଙ୍କ ଚିହ୍ନା ଟେଲରକୁ ବ୍ଲାଉଜ ତିଆରି କରିବା ଓ ଶାଢୀରେ ପିକୋ, ଫଲ ଲଗାଇବାକୁ ଦେଇ ସେମାନେ ଯିଏ ଯାହା ଘରକୁ ଗଲେ |

               ତାପରଦିନ ଲଞ୍ଚ ଖାଇବାପରେ,ନନ୍ଦିନୀର ପରିବାର ସହିତ ଲିପି ଓ ପ୍ରାଚୀ  ବାରିପଦା ଚାଲିଗଲେ |ରାତିରେ ସେଠାରେ ପହଞ୍ଚିବା ପରେ ଯେତେବେଳେ ଲିପି ଓ ନନ୍ଦିନୀ ଭଲରେ ପହଞ୍ଚିଛନ୍ତି ବୋଲି ଫୋନ କଲେ ,ନିର୍ମଳା ଶାନ୍ତିର ନିଶ୍ଵାସ ନେଇ ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମ ଜଣାଇଲେ |

                 ସେଦିନ  ରାତିରେ ଖାଇସାରିବା ପରେ ହୃଷୀକେଶ ନିର୍ମଳାଙ୍କୁ ସୁବ୍ରତ କହିଥିବା କଥା କହିଲେ |ନିର୍ମଳା କହିଲେ,ଆମର ତ ତାଙ୍କ ଜିନିଷ ଆଜି ନହେଲେ କାଲି,ଫେରେଇବାର କଥା ଥିଲା |ସେମାନେ ତାଙ୍କ ତରଫରୁ କହିଦେଲେ ଭଲ ହେଲା |କାଲି ମୁଭର୍ସ ଆଣ୍ଡ ପ୍ୟାକର୍ସକୁ ଡାକି ତାଙ୍କର ଯେତେ ଜିନିଷ ଦେଇଥିଲେ,ସବୁ ପ୍ୟାକ କରି ଶୁକ୍ରବାର ଦିନ ଦେଇଦେବା |ତମେ ଯିବାବେଳେ ମନେକରି ଚେକ ସାଙ୍ଗରେ ନେଇଯିବ |ପଛରେ ଯେମିତି ସେ ପଦଟିଏ କହିବାର ସୁଯୋଗ ପାଇବେ ନାହିଁ | 

                ତାହାହିଁ ହେଲା |ଶୁକ୍ରବାରଦିନ ସକାଳେ ଯେତେବେଳେ ହୃଷିକେଶ ସୁନା ଗହଣା ,ଲୁଗାପଟା ଓ ଏ.ସି.ଆଦି ସବୁ ଜିନିଷ ନେଇ ସୁବ୍ରତଙ୍କ ଘରେ ପହଞ୍ଚିଲେ ,ସେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଗଲେ |ସେ କିଛି କହିବା ପୂର୍ବରୁ ହୃଷୀକେଶ ତାଙ୍କ ହାତକୁ ଜିନିଷର ଲିଷ୍ଟ ଓ ପାଞ୍ଚଲକ୍ଷ ଟଙ୍କାର ଚେକ ବଢ଼ାଇ ଦେଇ କହିଲେ,ଟିକିଏ ଭଲକରି ଦେଖିଦେବେ |ଆଉ ଯଦି କିଛି ଜିନିଷ ଭୁଲରେ ରହିଯାଇଥିବ ମତେ ଦୟାକରି କହିବେ |ସେ ତାପରେ ନମସ୍କାର କରି ଚାଲି ଆସିଲେ |ତାଙ୍କ ଯିବା ବାଟକୁ ଅନାଇ ସୁବ୍ରତ ଦାନ୍ତ କଡ଼ମଡ଼ କରି ମନେ ମନେ କହୁଥିଲେ,ହଉରେ ବାପା  ଯାଆ,ଫାଶୀ ଖୁଣ୍ଟରେ ପଛକେ ଝୁଲିବି, ତୁ କେମିତି ପୁଅ ବାହାଘର କରିବୁ,ମୁଁ ଦେଖିବି !!!(କ୍ରମଶଃ)

                  

ଜୀବନସାଥୀ (ଭାଗ 48)

                       ସମସ୍ତେ ମନଖୁସିରେ ଏକାଠି ଖାଇବାବେଳେ ଅଙ୍କିତ ହୃଷୀକେଶଙ୍କୁ କହିଲା,ବାବା,କାଲି ଆମେ ବେଳାବେଳି ଘରୁ ବାହାରିଯାଇ,ବାହାରେ ବ୍ରେକଫାଷ୍ଟ କଲେ ଭଲ ହେବନି ?ହୃଷୀକେଶ ଓ ସୁଧାକର ଏକା ସାଙ୍ଗରେ କହିଲେ,ବହୁତ ଭଲହେବ |ହୃଷୀକେଶ ନନ୍ଦିନୀ ଓ ସମରଙ୍କୁ କହିଲେ,ତମେମାନେ ବି ଆମ ସାଙ୍ଗରେ ଚାଲ,ବାହାଘର ଆଉ ଅଳ୍ପଦିନ ରହିଲା,ଆମକୁ ସପିଙ୍ଗ ରେ ସାହାଯ୍ୟ କରିବ |ସମର କୁଣ୍ଠିତ ସ୍ୱରରେ କହିଲା,ଅତି ବେଶି ହେଲେ,ଦୁଇଦିନ ପାଇଁ ମୁଁ ଯାଇପାରେ,ତାଠାରୁ ଅଧିକ ଦିନ ରହି ପାରିବିନି |କାଲି କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଆପଣମାନଙ୍କ ସାଙ୍ଗେ  ଯାଇ ପାରିବିନି,ମତେ ଅଫିସ ଯାଇ ଛୁଟି ଆଣିବାକୁ ପଡିବ |ସମର କଥା ଶୁଣି ନିର୍ମଳାଙ୍କ ମୁହଁ ଶୁଖିଗଲା |ସମର କହିଲା,ଗୋଟେ କାମ କରିବା |ନନ୍ଦିନୀ ପିଲାଙ୍କୁ ନେଇ ଯାଉ |ମୁଁ ଅଫିସରୁ ଛୁଟି ନେଇ,ଯେମିତିହେଲେ,ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ପହଞ୍ଚିଯିବି |ହୃଷୀକେଶ କହିଲେ,ଅଫିସ କଥା,ନିୟମ କାନୁନ ମାନିବାକୁ ପଡିବ |କିନ୍ତୁ ତମେ ଯେମିତିହେଲେ ଆସିବ ,ଛୁଟି ମିଳିଲା ନାହିଁ ବୋଲି କହିବନି |ସମର ହସି ହସି କହିଲା,ନାଁ ଭାଇ,ସେମିତି ହେବନି |

                     ଯେତେ ଚଞ୍ଚଳ କାମ ସାରିଲେ ବି ସମସ୍ତେ ବାହାରୁ ବାହାରୁ ଆଠଟା ହେଲା |ତା ଭିତରେ ନନ୍ଦିନୀ ସମର ପାଇଁ ରୋଷେଇ କରି ଦେଇଥିଲା |ସୁବଳ ଟାକ୍ସିରେ ସୁଧାକରଙ୍କ ପରିବାର ବସିଲେ ଓ ଇନୋଭାରେ ବାକି ସମସ୍ତେ ବସିଲେ |ଅଙ୍କିତର ଖୁସିର ସୀମା ନଥିଲା  | ମଝିରେ ବାରମ୍ବାର ଗାଡି ରୋକି କେତେବେଳେ ଜଳଖିଆ ,କେତେବେଳେ ଚା',ପୁଣି କେତେବେଳେ କାକୁଡି ଇତ୍ୟାଦି ସେମାନେ ଖାଉଥିଲେ |ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନ ବୁଲି ସେମାନେ ଦୁଇଟା ବେଳେ ଲଞ୍ଚ କଲେ |ଅପରାହ୍ନରେ ନାଲି ଚା' ପିଇ ଘରେ ପହଞ୍ଚିବା ବେଳକୁ ସନ୍ଧ୍ୟା ହୋଇ ଯାଇଥିଲା |ତା ଭିତରେ ଖୁସି ଗପ,ଫଟୋ ଉତ୍ତୋଳନ ,ଅନ୍ତାକ୍ଷରୀ ଇତ୍ୟାଦି ସବୁ ଚାଲିଥିଲା |ଏକାସାଙ୍ଗେ ଡିନର ଖାଇଦେଇ ଘରକୁ ଯିବାପାଇଁ ହୃଷୀକେଶ ସୁଧାକରଙ୍କୁ କହୁଥିଲେ |କିନ୍ତୁ ପେଟ ଖରାପ କଥା କହି,ସୁଧାକର ରାଜି ହେଲେନାହିଁ |

               ରାତି ଆଠଟା ବେଳକୁ ସମର ଆସି ପହଞ୍ଚିଗଲା |ତା ପରଦିନ କଣ କଣ କାମ ଅଗ୍ରାଧିକାର ଭିତ୍ତିରେ କରାଯିବ,ତାର ତାଲିକା  ଚୂଡାନ୍ତ କରି,ସମସ୍ତେ ରୁଟି ତରକାରୀ ଖାଇ ଶୋଇପଡିଲେ |ସକାଳେ ହୃଷୀକେଶ ଚା' ପିଇ ସମ୍ବାଦପତ୍ର ପଢୁଥିବାବେଳେ ସୁବ୍ରତଙ୍କ ଫୋନ ଆସିଲା |ସେ କହିଲେ,ମୋର ତ ଝିଅ ଚାଲିଗଲା,ତେଣୁ ସବୁଦିନ ପାଇଁ ଆପଣଙ୍କ ସହିତ ମୋର ସମ୍ପର୍କ ତୁଟିଗଲା |ଏଥର ଆପଣ ମୁଁ ଦେଇଥିବା ଟଙ୍କା ,ସୁନା ଓ ଯୌତୁକ ସାମଗ୍ରୀ ଇତ୍ୟାଦି ଯାହା ମୁଁ  ଆପଣଙ୍କୁ ବାହାଘର ବେଳେ ଦେଇଥିଲି,ସେ ସବୁ ମତେ ତାଲିକା କରି,ଫେରେଇଦେଲେ ଭଲ ହୁଅନ୍ତା |

            ତାଙ୍କ କଥା କିଏ ଶୁଣୁଛୁକି ନାହିଁ,ହୃଷୀକେଶ ଏପଟ ସେପଟ ଚାହିଁ ଦେଖିଲେ |ତାପରେ ଗେଟ ପାଖକୁ ଯାଇ କହିଲେ,ମୁଁ ଏକଥା ବହୁତ ଦିନରୁ ଭାବିଲିଣି |କାଳେ ଆପଣ ଖରାପ ଭାବିବେ,ସେଥିପାଇଁ କିଛି କହୁ ନଥିଲି |ମତେ ଆପଣ କିଛିଦିନ ସମୟ ଦିଅନ୍ତୁ, ଆସନ୍ତା ରବିବାର ସୁଦ୍ଧା ଆପଣଙ୍କର ସବୁ ଜିନିଷ ଆପଣଙ୍କ ଘରେ ମୁଁ ପହଞ୍ଚେଇ ଦେବି |ଏହାପରେ ସୁବ୍ରତ ହଁ କି ନାଁ କିଛି ନକହି ଫୋନ ରଖିଦେଲେ |

            ହୃଷୀକେଶ ତାପରେ ଆସି ପୂର୍ବପରି ଚା' ପିଇ ପେପର ପଢିବାରେ ମନଦେଲେ  |କିନ୍ତୁ ଆଉ ତାଙ୍କୁ ପେପର ପଢିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଉ ନଥିଲା |ଖୁସିର ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ଏକଥା ଘରେ କହି,ସେ କାହାର ମନ ଅଶାନ୍ତି କରିବାକୁ ଚାହୁଁ  ନଥିଲେ |ନନ୍ଦିନୀ  ଯିବାପରେ ଯାହାକିଛି କରିବେ ଭାବି ସେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ନୀରବ ରହିବାକୁ ସେ ଉଚିତ ମନେକଲେ | (କ୍ରମଶଃ) 

Wednesday, August 25, 2021

ଜୀବନସାଥୀ (ଭାଗ 47)

                      ନନ୍ଦିନୀ ଘରେ ସମସ୍ତେ ପହଞ୍ଚିବା ବେଳକୁ ଅପରାହ୍ନ ପାଞ୍ଚଟା ବାଜିବା ବାଜିବା ହେଉଥିଲା | ସୁଧାକର ଓ ସୁଲୋଚନା ଡ୍ରଇଂରୁମ ସୋଫାରେ ବସିଲେ  |ତାଙ୍କ ସହିତ ହୃଷୀକେଶ ଓ ସମର ମଧ୍ୟ ବସିଲେ |ନିର୍ମଳା ଭିତରକୁ ଚାଲିଯାଉଥିବାବେଳେ ହୃଷିକେଶ ତାଙ୍କୁ ପଛରୁ ଡାକି କହିଲେ, ତମେ କୁଆଡେ ଯାଉଛ ?ତମେ ତ ମୁଖ୍ୟ ଲୋକ,ଏଇଠି ବସ |ନିର୍ମଳା କହିଲେ,ହଉ,ବସିବି ,ଟିକେ ୱାଶ ରୁମରୁ ଆସେ | ହୃଷୀକେଶ କହିଲେ,ହଉ,ଶୀଘ୍ର ଆସ | ଆସିଲାବେଳେ ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ପାଣି ଆଣିବ  |ନିର୍ମଳା ପାଣି ନେଇ ଆସିବା ପରେ ସମସ୍ତେ ପାଣି ପିଇଲେ ଓ ତାପରେ ଆଲୋଚନା ଆରମ୍ଭ ହେଲା |

                      ନନ୍ଦିନୀର ଦୁଇପୁଅ ଥିଲେ |ଜଣେ ଚତୁର୍ଥରେ ପଢୁଥିଲା ଓ ଅନ୍ୟଟି ଷଷ୍ଠରେ ପଢୁଥିଲା |ସେ ଦୁଇଜଣ, ଲିପି ,ଅଙ୍କିତ ଓ ନନ୍ଦିନୀଙ୍କ ସହିତ ଭିତର ଘରେ ବସିଲେ |ପୁଅ ଦୁଇଜଣ ବେଶି ଦୁଷ୍ଟାମୀ କରିବାରୁ,ନନ୍ଦିନୀ ସେମାନଙ୍କୁ ଟିଭି ଖୋଲି କାର୍ଟୁନ ପିକ୍ଚର ଦେଖିବାକୁ କହିଲା |ସେମାନେ ଖୁସିରେ ଟିଭି ଦେଖିବାକୁ ଦୌଡିଲେ |ତତକ୍ଷଣାତ ପ୍ରାଚୀ ସେମାନଙ୍କୁ ଅନୁସରଣ କରି ତାଙ୍କ ପାଖରେ ବସି,ସେମାନେ ଯେଉଁ କାର୍ଟୁନ ପିକ୍ଚର ଦେଖୁଥିଲେ ,ଆନନ୍ଦରେ ତାହା ଦେଖିବାକୁ ଲାଗିଲା  | 

                ସେମାନେ ଯିବାପରେ ନନ୍ଦିନୀ ଅଙ୍କିତକୁ କହିଲା,ତମେ ଦୁଇଜଣ ଗପୁଥାଅ,ମୁଁ ଟିକେ ଆସେ  |ଲିପି କହିଲା,ମାଉସୀ,ଚା' କରିବାକୁ ଯାଉଛନ୍ତି ନାଁ ?ନନ୍ଦିନୀ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ କହିଲା,ତୁ କେମିତି ଜାଣିଲୁ ?ଲିପି ହସିଦେଇ କହିଲା,ମୁଁ ଚା' କରିବି |ନନ୍ଦିନୀ କହିଲା,ଏଇ ଶାଢ଼ୀ ପିନ୍ଧି ତୁ କେମିତି ଚା' କରିବୁ ?ଲିପି କହିଲା,ହଁ,ମୁଁ କରି ପାରିବି ମାଉସୀ |ଏହା କହି ସେ ନନ୍ଦିନୀ ପଛେ ପଛେ ଗଲା |ରୋଷେଇ ଘରେ ଲିପି ନନ୍ଦିନୀକୁ କହିଲା,ମାଉସୀ,ଏମାନେ ସମସ୍ତେ ନାଲି ଚା' ପିଇବେ |ଆପଣ ଓ ମଉସା ନାଲି ଚା' ନାଁ କ୍ଷୀର ଚା' ପିଇବେ ?ନନ୍ଦିନୀ କହିଲା,ଆରେ ବାଃ !ତୁ ତ ସମସ୍ତଙ୍କ ପସନ୍ଦ ଜାଣିଛୁ !!ସମସ୍ତେ ଯଦି ନାଲି ଚା' ପିଇବେ,ଆମେ ବି ପିଇବୁ |ସେ ଲିପି କହିବା ମୁତାବକ ତାକୁ ସବୁ ଚା' ସରଞ୍ଜାମ ଯୋଗାଇ ଦେଲା |ସସପିନରେ ଚା' ଫୁଟି ଆସିବା ବେଳକୁ ସେ ଟ୍ରେ ରେ କପ ସଜାଡି ରଖିଦେଲା |ଲିପି କହିଲା,ମାଉସୀ,ଆପଣ ଏଥର ଯାଆନ୍ତୁ ,ମୁଁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଚା' ଦେଇଦେବି |ନନ୍ଦିନୀ ଖୁସି ହୋଇ ତା ପିଠି ଥାପୁଡ଼ାଇ କହିଲା,ଗୁଡ଼ ଗାର୍ଲ |

            ଅଙ୍କିତ ରୁମରେ ଏକୁଟିଆ ବସି ମୋବାଇଲ ଦେଖୁଥିଲା |ନନ୍ଦିନୀ ତା ପାଖରେ ବସିପଡି କହିଲା,ଏଥର ମତେ ସେ ଗୀତ କଥା କହ |ଅଙ୍କିତ ସ୍ମିତ ହସି କହିଲା,ପଛରେ କହିଲେ ହେବନି ?ନନ୍ଦିନୀ ମୁଣ୍ଡ ହଲେଇ କହିଲା,ନାଁ ,ଜମା ନୁହେଁ,ତୁ ମତେ କଥା ଦେଇଥିଲୁ |ଅଙ୍କିତ କିଛି ସମୟ ଭାବି କହିଲା,ମତେ ସୁନନ୍ଦା ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ଗୀତ ବହୁତ ଭଲ ଲାଗେ |ତାଙ୍କ ଗୀତରୁ  ପଦେ  ଗାଇବି |ଏହା କହି ସେ ଗାଇଲା,'ଜୀବନ ପାତ୍ର ମୋ ଭରିଛ କେତେ, ମତେ ନଦେଲ କିଛି ବୋଲି, କହିବି କି ହେ ଆଉ "|ନନ୍ଦିନୀ କହିଲା,ଏଇଟା କଣ ?ଭଜନ ?ସେମିତି ହେବନାହିଁ |ଆଜିର ଦିନକୁ ମ୍ୟାଚ କଲା ପରି ଗୀତ ଗାଇବାକୁ ପଡିବ |ଅଙ୍କିତ କହିଲା,ସେମିତି କିଛି ଗୀତ ମୋର ମନେ ନାହିଁ ମାଉସୀ |ଆଉ ଦିନେ ଗାଇବି |ନନ୍ଦିନୀ କହିଲା,ନାଁ ,ମୁଁ ବିଲକୁଲ ମାନିବିନି |ତତେ ଯେମିତି ହେଲେ ବି ମୋ ମନକୁ ପାଇଲା ଭଳି ଗୀତ ଗାଇବାକୁ ପଡିବ |ଅଙ୍କିତ ଲାଜେଇ ଯାଇ କହିଲା ,ମାଉସୀ,ତମେ ନାଁ..ହଉ ଠିକ ଅଛି ଶୁଣ |"ଆଜିକାଲି କାଇଁ ଭଲଲାଗେ,ସବୁଦିନ ସବୁରାତି ,ମତେ ମିଳିଗଲା ମୋ ଜୀବନସାଥୀ .......ତା ସ୍ଵରର ଲାଳିତ୍ୟରେ ମୁଗ୍ଧ ହୋଇ ନନ୍ଦିନୀ କହିଲା,ବାଃ !ବାଃ! ମୋ ମନ ଖୁସି ହୋଇଗଲା |ଇଏ ସିନା ଗୀତ !ଓକେ |ମେନି ମେନି ଥ୍ୟାଙ୍କସ |

             ସେତିକିବେଳେ ଲିପି ଟ୍ରେ ରେ ଚା' ନେଇ ଆସିଲା |ତାକୁ ଦେଖି ନନ୍ଦିନୀ କହିଲା,ହେଇ ଲୋ ମୋ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ମାଆ ଆସିଲାଣି |ଲିପି ତିନିଟି କପ ଟେବଲ ଉପରେ ରଖିଦେଇ,ଟ୍ରେ ନେଇ ଡ୍ରଇଂ ରୁମକୁ ଗଲା ଓ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଚା' ଦେଲା |ଚା' ଦେଖି ହୃଷୀକେଶ ଖୁସି ହୋଇ କହିଲେ,ଆରେ,ତୁ ତ ମୋ ମନ ଜାଣି ଚା' ନେଇ ଆସିଲୁ !!ଭଗବାନ ତତେ କୋଟି ପରମାୟୁ ଦିଅନ୍ତୁ !ଉତ୍ତରରେ ଲିପି ଅଳ୍ପ ହସି ସେଠାରୁ ଚାଲି ଆସିଲା |

            ସେ ତାପରେ ଭିତର ଘରକୁ ଯାଇ,ନନ୍ଦିନୀ ପାଖରେ ବସିଲା ଓ ତିନିଜଣ ଚା' ପିଇବାକୁ ଲାଗିଲେ |ନନ୍ଦିନୀ ଚା' ପିଉ ପିଉ କହିଲା,କେତେ ସୁନ୍ଦର ଚା' ବନେଇଛୁ ଲୋ,ଅମୃତ ପରି ଲାଗୁଛି !! ଲିପି ହସିଦେଇ କହିଲା,ଧନ୍ୟବାଦ ମାଉସୀ |ସମସ୍ତେ ଚା' ପିଇ ସାରିବା ପରେ ଲିପି ସମସ୍ତଙ୍କ କପ ନେଇ କହିଲା,ମାଉସୀ, ରାତି ପାଇଁ ରୋଷେଇ କରିଦେବା ?ନନ୍ଦିନୀ କହିଲା, କାବୁଲି ବୁଟ ଓ ପନିର ତରକାରୀ ମୁଁ ସକାଳେ କରିଦେଇଥିଲି | ଅଟା ବି ଚକଟି ଫ୍ରିଜ ରେ ରଖିଛି |ଧୂପ ଦେଇସାରିବା ପରେ ଅପା ଆଉ ମୁଁ ମିଶି ପୁରି ଛାଣିଦେବୁ  |ଏବେ ତୁ ଅକି ସାଙ୍ଗରେ କଥା ହେଉଥାଆ,ମୁଁ ସେମାନଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଉଛି,ସେମାନେ କଣ କଥା ହେଉଛନ୍ତି ,ଶୁଣିଆସେ  |

                      ସେମାନଙ୍କ ପାଖକୁ ନନ୍ଦିନୀ ଯିବାବେଳକୁ କଥାବାର୍ତ୍ତା ଶେଷ ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ ପହଞ୍ଚିଥିଲା |ସେତେବେଳେ ଜାନୁୟାରୀ ମାସ ହୋଇଥିଲା |ପାଞ୍ଜି ଦେଖି ଫେବୃୟାରୀ ସାତ ତାରିଖରେ ବାହାଘର କରିବାପାଇଁ ସମସ୍ତେ  ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଲେ |(କ୍ରମଶଃ)



Tuesday, August 24, 2021

ଜୀବନସାଥୀ (ଭାଗ 46)

                            ତାଙ୍କ ପାଖରେ ଥିବା ହୃଷୀକେଶ ତାଙ୍କୁ ସାହାରା ଦେଇ କହିଲେ,ଦେଖିଚାହିଁ ଚାଲୁନ ?ଆଉ ଟିକକରେ ମୁଣ୍ଡ ଫାଟି ଦୁଇଫାଳ ହୋଇ ଯାଇଥାଆନ୍ତା !ଏତେ  ଜୋରରେ ଆଘାତ ଲାଗିଥିବା ଯୋଗୁଁ ତାଙ୍କ ମୁଣ୍ଡ ଫାଟି ଯାଇଥିବ ବୋଲି ନିର୍ମଳା ଭାବିଥିଲେ |କିନ୍ତୁ ସୌଭାଗ୍ୟକ୍ରମେ ସେମିତି କିଛି ଅଶୁଭ ଘଟଣା ଘଟି ନଥିଲା |କଣ ହେଲା କହି, ସୁଲୋଚନା କ୍ଷିପ୍ର ଗତିରେ ତାଙ୍କ ପାଖକୁ  ଆସି ତଳୁ ଚଷମା ଉଠେଇ ତାଙ୍କ ହାତରେ ଦେଲେ ଓ ତାଙ୍କୁ ଆଉଁସି ପକାଇ  କହିଲେ,ଅପା,ଠିକ ଠାକ ଅଛନ୍ତି ତ ?ତାଙ୍କ ପରେ ପରେ ସେଠାକୁ ଅଙ୍କିତ,ଲିପି ,ନନ୍ଦିନୀ, ସମର ଓ ସୁଧାକର ଆସି ତାଙ୍କୁ ଘେରିଗଲେ |

                  ସେମାନଙ୍କୁ ଦେଖି,ନିର୍ମଳା ଅଳ୍ପ ହସି କହିଲେ, କିଛି ହୋଇନି,ମୁଁ ଠିକ ଅଛି,ଚାଲ ଯିବା |ଏସବୁ ଘଟଣା ଲକ୍ଷ୍ୟ କରୁଥିବା ଜଣେ ବୟସ୍କ ପୂଜାରୀ ନନା ନିର୍ମଳାଙ୍କୁ କହିଲେ,ଏହି ଠାକୁର ଭାରି ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ମା' |ଦୁର୍ଘଟଣା ମାଧ୍ୟମରେ ସେ ଆପଣଙ୍କୁ କିଛି ସନ୍ଦେଶ ଦେଇଛନ୍ତି |ନିର୍ମଳା ତାଙ୍କୁ ପ୍ରଶ୍ନବାଚକ ଦୃଷ୍ଟିରେ ଚାହିଁବାରୁ ସେ କହିଲେ,ଆଗକୁ ଆପଣଙ୍କର  ବହୁତ ବଡ଼ ବିପଦ ଆସିବାର ଅଛି |ତାଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ଭୟରେ ନିର୍ମଳାଙ୍କ ଗୋଡ଼ହାତ ଥରିବାକୁ ଲାଗିଲା |ନନା ହସି ଦେଇ କହିଲେ,ବ୍ୟସ୍ତ ହେବାର ନାହିଁ ,ବିପଦ ପଥର ପରି ଆସି ପତର ପରି ଉଡିଯିବ |ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଖାଲି ଟିକେ ସତର୍କ ରହିବାକୁ ପଡିବ |ନିର୍ମଳା  ସେହିକ୍ଷଣି ନନାଙ୍କୁ ମୁଣ୍ଡିଆ ମାରି ତାଙ୍କ ପାଦଧୂଳୀ ନେଇ କହିଲେ,ଆପଣଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦରେ ଆମର ସବୁ ବାଧାବିଘ୍ନ ଦୂର ହୋଇଯିବ,ସବୁ ଅଶୁଭ ଶୁଭ ହୋଇଯିବ | 

                  ପରେ ପରେ ନିର୍ବନ୍ଧ କାମ ଆରମ୍ଭ ହୋଇ ବିନା ବାଧାବିଘ୍ନରେ ଶେଷ ହେଲା |ନନାଙ୍କ ନିର୍ଦ୍ଦେଶରେ ସମସ୍ତେ ଠାକୁରଙ୍କୁ ମୁଣ୍ଡିଆ ମାରିଲେ | ନିର୍ମଳା ଠାକୁରଙ୍କୁ  ସାଷ୍ଟାଙ୍ଗ ପ୍ରଣିପାତ ଜଣାଇ କହିଲେ,ପ୍ରଭୁ ଆମ ଦୁଇ ପରିବାରଙ୍କୁ ଘଣ୍ଟ ଘୋଡାଇ ରଖ ,ତୁମ ଚରଣରେ ଏତିକି ମିନତୀ | ସେ ତାପରେ  ଅଙ୍କିତକୁ କହିଲେ,ତମେ ଦୁଇଜଣ ନନାଙ୍କୁ, ସବୁ ଗୁରୁଜନଙ୍କୁ ଓ  ମନ୍ଦିରର ସବୁ ଦେବାଦେବୀଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମ କରି ଆସ,ଆମେ ଏଇଠି ଅଛୁ | ଅଙ୍କିତ ସମ୍ମତ୍ତି ଜଣାଇବାବେଳେ ତା ମୁଖମଣ୍ଡଳର ପ୍ରଫୁଲ୍ଲତା ଓ ଉଜ୍ଜଳତାକୁ ଦେଖି ନିର୍ମଳାଙ୍କ ମନ ପ୍ରସନ୍ନତାରେ ଭରିଗଲା | ଲିପି ଓ ଅଙ୍କିତ ଯେତେବେଳେ ନନାଙ୍କୁ ଓ ସମସ୍ତ ଗୁରୁଜନଙ୍କୁ ମୁଣ୍ଡିଆ ମାରି ସମସ୍ତ ଦେବାଦେବୀଙ୍କୁ ଭକ୍ତି ସହକାରେ ମୁଣ୍ଡିଆ ମାରୁଥିଲେ,ନିର୍ମଳା ଏକ ଲୟରେ ସେମାନଙ୍କୁ ଚାହିଁ ରହିଥିଲେ |ମନେ ମନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ ଗୁହାରି କରି କହୁଥିଲେ,ମୋ ପିଲାମାନେ ତମକୁ ଲାଗିଲେ,ପ୍ରଭୁ,ତମେ ହିଁ ଏକା ସାହା ଭରସା !!!

               ଏହାପରେ  ସମସ୍ତେ ଏକାସାଙ୍ଗରେ ବସି,ମନ୍ଦିରରେ ପ୍ରସାଦ ସେବନ କଲେ |ହୃଷୀକେଶ ସୁଧାକରଙ୍କୁ କହିଲେ,ଆଜି ତ ଆମର କାହାରି ଭୁବନେଶ୍ୱର ଫେରିବାର ନାହିଁ |ଏବେ ସମସ୍ତେ ନନ୍ଦିନୀ ଘରକୁ ଯିବା |ସେଇଠି ବାହାଘର ବିଷୟରେ ଆଲୋଚନା କରିବା |ତାପରେ ସମସ୍ତେ ଏକାଠି ଡିନର ଖାଇବା  |କାଲି ସକାଳେ  ବ୍ରେକଫାଷ୍ଟ ଖାଇ ଆମେ ସମସ୍ତେ ଏକା ସାଙ୍ଗରେ ବାହାରି ଯିବା,ନାଁ କଣ କହୁଛନ୍ତି ? ସୁଧାକର କହିଲେ,ଆପଣ ଠିକ କହୁଛନ୍ତି,କିନ୍ତୁ ଡିନର କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଏଥିରୁ ବାଦ ଦେଲେ ଚଳନ୍ତା ନାହିଁ ?ସମସ୍ତେ କ୍ଲାନ୍ତ ହୋଇଛନ୍ତି,ଅଯଥା ଆପଣମାନଙ୍କୁ ହଇରାଣ କରିବା କଥା !ହୃଷୀକେଶ କହିଲେ,ସେମିତି କେମିତି ହେବ ?ଆପଣମାନଙ୍କୁ ନ ଖୁଆଇ ଆମେ କଣ ଛାଡି ପାରିବୁ ?ଆମର ଆଲୋଚନା ସରୁ ସରୁ ରୋଷେଇ ସରି ଯାଇଥିବ,ତାପରେ ଆପଣମାନେ ଖାଇଦେଇ ଘରକୁ ଯାଇ ଖାଲି ଶୋଇବା କଥା |ଏ ସୁଯୋଗ କଣ ବାରବାର ଆସିବ ?ତାଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ସୁଧାକର ଖୁସି ହୋଇ କହିଲେ,ହଉ ଠିକ ଅଛି,ଯାହା ଆପଣଙ୍କ ଇଚ୍ଛା |(କ୍ରମଶଃ)

                 

                     

                

Monday, August 23, 2021

ଜୀବନସାଥୀ (ଭାଗ 45)

                       ସୁଧାକର ଓ ସୁଲୋଚନା ଚା' ପିଉଥିବାବେଳେ ହୃଷୀକେଶ ନିର୍ମଳାଙ୍କୁ ଡାକି ତାଙ୍କ ହାତକୁ ଏକ ବଡ଼ ପ୍ୟାକେଟ ବଢ଼ାଇ ଦେଲେ |ନିର୍ମଳା  ପଚାରିଲେ,ଇଏ କଣ ?ହୃଷୀକେଶ କହିଲେ,ଇଏ ପୁଅ ଝିଅଙ୍କ ଡ୍ରେସ,ନିର୍ବନ୍ଧ ବେଳେ ପିନ୍ଧିବେ |ଆମର ଟା  ରଖି ପରିଜା ବାବୁଙ୍କରଟା ତାଙ୍କୁ ଦେଇଦିଅ |ଝିଅ ପିନ୍ଧି ମନ୍ଦିରକୁ ଯିବ |କବାଟ ଆଡେ ଚାହିଁ ସେ କହିଲେ,ସେମାନେ ଯିବା ପୂର୍ବରୁ,ତାଙ୍କୁ ଦେଇଦିଅ |ଶାଢ଼ୀ ଦେଖିବାକୁ ବି ନିର୍ମଳାଙ୍କ ସମୟ ହେଲାନି ,ସେ ପ୍ୟାକେଟ ଟି ସୁଲୋଚନାଙ୍କୁ ଦେଇ କହିଲେ,ଭଉଣୀ ଏଇଟା ଆମେ  ଲିପି ପାଇଁ ଆଣିଛୁ  |ସୁଲୋଚନା ଖୁସି ହୋଇ କହିଲେ,ଆମେ ବି ପୁଅ ପାଇଁ ଆଣିଛୁ |ସେ ତାପରେ ଏକ ପ୍ୟାକେଟ ନିର୍ମଳାଙ୍କୁ ଦେଇ କହିଲେ,ଏଇଟା ଅକିଙ୍କର |ନିର୍ମଳା ଖୁସି ହୋଇ ତାଙ୍କୁ  କୁଣ୍ଢେଇ ପକାଇ କହିଲେ,ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ ଭଉଣୀ |

                 ସେମାନେ ଯିବାପରେ ହୃଷୀକେଶ ତାଙ୍କ ପକେଟରୁ ଏକ ଛୋଟ ଡବା କାଢି ନିର୍ମଳାଙ୍କୁ ହାତରେ ରଖି କହିଲେ,ଦେଖିଲ,ଏଇଟା ଚଳିବ କି ନାହିଁ,ମୁଁ ମୋ ପସନ୍ଦରେ କିଣିଛି |ନିର୍ମଳା  ଡବା ଖୋଲି ଦେଖନ୍ତି ତ,ତାହା ଏକ ସୁନା ମୁଦି ଥିଲା |ସେ ଜାଣିଲେ,ନିର୍ବନ୍ଧରେ ଅଙ୍କିତ ସେଇଟା ଲିପିକୁ ପିନ୍ଧାଇବା ପାଇଁ ହୃଷୀକେଶ କିଣିଛନ୍ତି |ସେ ଖୁସି ହୋଇ କହିଲେ,ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ହୋଇଛି !ନିଜେ ବାଛିଚ ?ହୃଷୀକେଶ ଗର୍ବରେ ମୁଣ୍ଡ ହଲାଇ କହିଲେ,ୟେସ |ସବୁ ମୋ ଚଏସ |ନିର୍ମଳା କହିଲେ, ତମ ମୁଣ୍ଡରେ ତ ବହୁତ ବୁଦ୍ଧି ଦେଖୁଛି !ଡ୍ରେସ,ମୁଦି ମତେ ନ ପଚାରି ସବୁ କିଣି ଦେଇଛ !ପୁଣି ଏତେ ବଢିଆ !!ହୃଷୀକେଶ ଥଟ୍ଟାଳିଆ ସ୍ୱରରେ କହିଲେ,ମୁଁ ସବୁବେଳେ ସେମିତି ଦିଲଦାର |ଖାଲି ମଝିରେ ତମ କୁବୁଦ୍ଧିରେ ପଡି ଭୁଲଭାଲ କରି ପକେଇଥିଲି ନାଁ!ଆଉ କଣ ଜୀବନରେ ସେମିତି ଭୁଲ କରିବି ?

             ତାଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ନିର୍ମଳାଙ୍କ ମୁହଁ ଆମ୍ବିଳା ହୋଇଗଲା |ସେ କହିଲେ,ଆଜିପରି ଭଲ ଦିନରେ ମତେ ଖଳନାୟିକା କରି ମୋ ମନରେ ଦୁଃଖ ଦିଅନାହିଁ |ଯାହା ଯାଇଛି ଯାଇଛି |ଆମେ ପଛକଥା ଭୁଲି,ପିଲାମାନଙ୍କ ଖୁସି ପାଇଁ ଆମର ସର୍ବସ୍ୱ ଉତ୍ସର୍ଗ କରିଦେବା |ହୃଷୀକେଶ ହସିଦେଇ କହିଲେ,ନାଁ ମ ,ସେମିତି ମଜାରେ କହିଦେଲି,ତମକୁ କହିବିନି ତ ଆଉ କହିବି କାହାକୁ ?ଡେରି ହେଲାଣି,ଅକି କୁ କୁହ,ଶୀଘ୍ର ସେମାନେ ଦେଇଥିବା ଡ୍ରେସ ପିନ୍ଧି ବାହାରି ପଡିବ |

                    ଅଧଘଣ୍ଟା ଭିତରେ ସମସ୍ତେ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇଗଲେ  |ଅଙ୍କିତ ଯେତେବେଳେ ଲିପିଘର ଦେଇଥିବା ଡ୍ରେସ ପିନ୍ଧି ନିର୍ମଳାଙ୍କ ଆଗରେ ଛିଡା ହୋଇଗଲା,ନିର୍ମଳା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ତାର ନଜର ଉତ୍ତାରି,କହିଲେ,ମୋ ପୁଅକୁ କାହାର ନଜର ନ ଲାଗୁ | |ସେମାନେ ଆସିବାର ପାଞ୍ଚ ମିନିଟ ପୂର୍ବରୁ ଲିପି ଘର ମନ୍ଦିରରେ ପହଞ୍ଚି ସାରିଥିଲେ |ସେମାନଙ୍କୁ ଦେଖୁ ଦେଖୁ ପ୍ରାଚୀ ଦୌଡ଼ି ଆସି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମ କରି ନନ୍ଦିନୀର ଦୁଇ ପିଲାଙ୍କୁ ସାଙ୍ଗରେ ନେଇ ଚାଲିଗଲା |ଏହାଦେଖି ନନ୍ଦିନୀ ମୁଗ୍ଧ ହୋଇ ତା ଆଡକୁ ଚାହିଁ ରହିଲା |ଝିଅଟା କେମିତି ତା ମନକଥା ଜାଣି ସେ କହିବା ପୂର୍ବରୁ ପିଲା ଦୁଇଟିଙ୍କୁ ତା ହେପାଜତକୁ ନେଇଗଲା !ସତରେ ତିନିଟି ଯାକ ଝିଅ ଅପୂର୍ବ,କେହି କାହାକୁ ଊଣା ନୁହନ୍ତି |ମନେ ମନେ ସେ ବହୁତ ଖୁସି ହୋଇଗଲା |

                   ହୃଷୀକେଶ ଆଣିଥିବା ଶାଢ଼ୀ ପିନ୍ଧି,ଲିପି ସ୍ୱର୍ଗର ଅପସରା ପରି ଦିଶୁଥିଲା |ନିର୍ମଳା  ମୁଗ୍ଧ ହୋଇ ତା ଆଡକୁ ଚାହିଁ ଯିବାବେଳେ ଅନ୍ୟମନସ୍କତା ଯୋଗୁଁ,ମନ୍ଦିରର ଗରୁଡ଼ ସ୍ତମ୍ଭରେ ତାଙ୍କ ମୁଣ୍ଡ ଜୋରରେ ପିଟି ହୋଇଗଲା |ଆଖିରୁ ତାଙ୍କର ଚଷମା ଖସି ତଳେ ପଡିଗଲା |ସେ ସ୍ତମ୍ଭକୁ ଆଉଜି କିଛି ସମୟ ଛିଡା ହୋଇଗଲେ |ମୁଣ୍ଡ ସହିତ ସମଗ୍ର ଶରୀର ତାଙ୍କର ଝିମ ଝିମ ହୋଇ ଯାଉଥିଲା |(କ୍ରମଶଃ)

Sunday, August 22, 2021

ଜୀବନସାଥୀ (ଭାଗ 44)

                  ହୃଷୀକେଶଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ନିର୍ମଳା ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ କହିଲେ,ମୁଁ ତମକୁ ଗୋଟିଏ ଝଟକା ଦେଲି,ତମେ ତ ମତେ ହଜାରେ ଝଟକା ଦେଇ ସାରିଲଣି !କଥା କଣ ?ଏମିତି ହଠାତ ଏତେ କାମ କେମିତି କରି ପକେଇଲ,ଟିକିଏ ନିଶ୍ଵାସ ମାରିବାକୁ ବି ସମୟ ଦେଲନାହିଁ ?ଆଉ ସପ୍ତାହେ ଡେରି ହୋଇଥିଲେ,କଣ ଅସୁବିଧା ହୋଇଥାଆନ୍ତା ?

              ହୃଷୀକେଶ କହିଲେ,ଅସୁବିଧା ମାନେ ?ଘୋର ଅସୁବିଧା ହୋଇଥାଆନ୍ତା |ତମେ କଣ ସେକଥା ବୁଝି ପାରିବ ?ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟ ଭଲନାହିଁ |ସମୁଦୀ ଆମକୁ ଶକୁନି  ପରି ଜଗି ବସିଛି,ଟିକେ କେଉଁଠି କଣା ଦେଖିଲେ,ତା ଭିତରେ ପଶି ଆମକୁ ପୁଣି ଯନ୍ତାରେ ପକେଇ ଦେବ |ଲିପି,ତମେ,ନନ୍ଦିନୀ ସମସ୍ତେ ଏଇଠି ଅଛ,ଆଉ ତିନିଟା ଅଧିକା ଲୋକ ଆସିଲେ,କଥାଟା ପ୍ରଘଟ ହେବ ନାହିଁ |କାରଣ ମୁଁ ମୋ ଅଭିଜ୍ଞତାରୁ ଜାଣିଛି,ଶୁଭ କାମ ଯେତେ ଗୁପ୍ତ ରହିବ ସେତେ ଭଲ |ଦ୍ୱିତୀୟ କଥା ହେଲା,କରୋନା ମହାମାରୀ |ଏବେ ତାର ପ୍ରକୋପ  ଟିକିଏ କମିଛି,ତେଣୁ ଏହାରି ଭିତରେ ଶୁଭ କାମ ସାରିଦେବା ଭଲ |ତୃତୀୟ କଥା ହେଉଛି,ଲିପି ପାଇଁ ପରିଜା ବାବୁ ଓ ତାଙ୍କ ମିସେସ  ମନଦୁଃଖରେ ଥିଲେ,ଆମେ ବି ଅକି ପାଇଁ ମନଦୁଃଖରେ ଥିଲୁ |ଚତୁର୍ଥ ଆଉ ଶେଷକଥା ହେଲା,କାଲି ହେଉଛି,ରବିବାର,ସମସ୍ତଙ୍କର ଛୁଟି |ତେଣୁ ଶୁଭସ୍ୟ ଶିଘ୍ରମ |

              ନିର୍ମଳା କହିଲେ,ହେଲେ ନିର୍ବନ୍ଧ ବେଳେ କେତେଗୁଡିଏ ଜିନିଷ ନିହାତି ଦରକାର ହୁଏ,ତମେ କଣ ସେକଥା ଜାଣିନ ?ହୃଷୀକେଶ ବିରକ୍ତ ହୋଇ କହିଲେ,ଓହୋଃ !ତମେ ପୁଣି ସେ ମାନ୍ଧାତା ଅମଳର କଥାକୁ ଧରି ବସିଲ ?ପୁଅର ସୁଖ ହେଉଛି ଆମପାଇଁ ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ଓ ପ୍ରଥମ ପ୍ରାଥମିକତା |ଏତେଦିନ ପରେ ପୁଅ ଓଠରୁ ଚୋରେଇ ନେଇଥିବା ହସ ମୁଁ ତାକୁ ଫେରାଇ ଦେବାର ସୁଯୋଗ ପାଇଛି |ସେଥିରେ ବିଳମ୍ବ କରିବି କାହିଁକି ?ହଉ ମୁଁ ଫୋନ ରଖୁଛି,ମୋର ଆହୁରି ବହୁତ କାମ ବାକି ପଡିଛି,କାଲି ପୁଣି ବଡ଼ି ଭୋରରୁ ଉଠି ଆମକୁ ଯିବାକୁ ପଡିବ ! ବାହାରିବା ବେଳେ ମୁଁ ତମକୁ ଫୋନ କରିବି |ତମକୁ ଯେଉଁ ଦାୟିତ୍ତ୍ୱ ଦେଇଛି,ଆମେ ଯିବା ପୂର୍ବରୁ ଠିକ ସେ କରିଥିବ |

             ହୃଷୀକେଶ ଫୋନ ରଖିଦେଲେ |ପାଖରେ ଛିଡ଼ାହୋଇ ନନ୍ଦିନୀ ସବୁକଥା ଶୁଣି ମନେ ମନେ କୁରୁଳି ଉଠୁଥିଲା |ସେ ନିର୍ମଳାଙ୍କୁ କହିଲା,ଅପା.ମୋର ତ ଆଜି ନାଚିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଉଛି |ଭଗବାନ ଆମ ଝୋଲିରେ ଏତେ ସୁଖ ହଠାତ ଅଜାଡି ପକେଇବେ,ମୁଁ ସ୍ୱପ୍ନରେ ସୁଦ୍ଧା ଭାବି ନଥିଲି |ଅକି ଟା ଆମର କେତେ କାନ୍ଦୁଥିଲା,ଏବେ ପୁଣି ତା ଓଠକୁ  ହସ ଫେରିବ |ନିର୍ମଳା ଦୀର୍ଘ ନିଶ୍ଵାସ ଛାଡି କହିଲେ,ତୁ ଠିକ କହିଛୁ |ଗୋଟିଏ ବଡ଼ ପାପରୁ ଭଗବାନ ମତେ ବଞ୍ଚେଇ ଦେଲେ |ସେହି ଅଦୃଶ୍ୟ ସର୍ବ ଶକ୍ତିମାନ କର୍ତ୍ତାଙ୍କୁ ମୋର କୋଟି କୋଟି ପ୍ରଣାମ |ଦୁଇ ହାତ ଯୋଡି ସେ ଶୂନ୍ୟକୁ ପ୍ରଣାମ କଲେ  |

              ତା ପରଦିନ ସକାଳେ ନନା ଦେଇଥିବା ଲିଷ୍ଟ ଅନୁସାରେ ନନ୍ଦିନୀ ସମରକୁ କହି,ସବୁ ପୂଜା ସାମଗ୍ରୀ ଯୋଗାଡ଼ କରିଦେଲା  |ଏଗାରଟା ପୂର୍ବରୁ ଏକ ଇନୋଭା କାର ଆସି ନନ୍ଦିନୀ ଘର ସାମ୍ନାରେ ରହିଗଲା |ସେଥିରୁ ସୁଧାକର,ସୁଲୋଚନା,ଅଙ୍କିତ ଓ ହୃଷୀକେଶ ବାହାରି ଆସିଲେ |ନନ୍ଦିନୀ,ନିର୍ମଳା ଓ ସମର, ସୁଧାକର ଓ ସୁଲୋଚନାଙ୍କୁ ଭିତରକୁ ପାଛୋଟି ଆଣିଲେ |ଅଙ୍କିତ ନନ୍ଦିନୀ ଓ ସମରଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମ କଲା |ସେ ନନ୍ଦିନୀକୁ ଦେଖି ମୁରୁକି ମୁରୁକି ହସୁଥିଲା |ନନ୍ଦିନୀ ତାକୁ ଭିତରକୁ ଡାକି ନେଇ ଖଟ ଉପରେ ବସାଇ କହିଲା,ତୋର 'ଖୁସି' ତ ତତେ ମିଳିଗଲା,ଏବେ କି ଗୀତ ଗାଇବୁ କହିଲୁ  ?ଅଙ୍କିତ ସ୍ମିତ ହସି କହିଲା,ଏବେ ନୁହେଁ,ନିର୍ବନ୍ଧ ସରିବା ପରେ କହିବି |(କ୍ରମଶଃ)

ଜୀବନସାଥୀ (ଭାଗ 43)

                      ଲିପି ଅଙ୍କିତ ସହିତ କଥା ହେଉଥିବାବେଳେ ନିର୍ମଳା ବାହାରକୁ ଯାଇ ନନ୍ଦିନୀର ଫୋନରେ ହୃଷୀକେଶଙ୍କୁ କଲ କଲେ  |ନନ୍ଦିନୀର ଫୋନ୍ରୁ କଲ ଆସିବା ଦେଖି ହୃଷୀକେଶ ଭାବିଲେ ନିର୍ମଳା ଲିପିକୁ ମନେଇ ପାରି ନାହାନ୍ତି ,ସେଥିପାଇଁ ନନ୍ଦିନୀ ଫୋନ କରିଛି |କିନ୍ତୁ ନନ୍ଦିନୀ ପରିବର୍ତ୍ତେ ନିର୍ମଳାଙ୍କ ଆନନ୍ଦରେ ଉତ୍ଫୁଲ୍ଲିତ କଣ୍ଠସ୍ୱର ଶୁଣି ସେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଗଲେ  |ତାଙ୍କ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟକୁ ଦ୍ଵିଗୁଣିତ କରି ନିର୍ମଳା ତାଙ୍କୁ ଲିପି ରାଜି ହେବା ଖବର ଜଣେଇ ଦେଇ କହିଲେ,ସେମାନେ ତ ଲିପି ଉପରେ ସବୁ ଛାଡିଥିଲେ |ଏବେ ପରିଜା ବାବୁଙ୍କୁ କହିବ ଶୀଘ୍ର ନିର୍ବନ୍ଧ ଓ ବାହାଘର ଦିନ ଫାଇନାଲ କରିବେ | ମୁଁ କାଲି ଗଲେ କଥା ହେବା,ତମେ ଖାଲି ଏ କଥାଟା ତାଙ୍କ କାନରେ ପକେଇ ଦେଇଥିବ |ହୃଷୀକେଶ କହିଲେ,ଆରେ ତମେ ତ କମାଲ କରିଦେଲ,ମୁଁ ବିଶ୍ୱାସ କରି ପାରୁନି,ସତରେ ଲିପି ରାଜି ହୋଇଗଲା ?ମୁଁ ଜାଣେ ,ନିର୍ମଳା କେବେ ହାରେନା,ସେ ହାରୁ ହାରୁ ଜିତିଯାଏ !!  ନିର୍ମଳା ଲାଜେଇ ଯାଇ,ଅନୁଚ୍ଚ ଗଳାରେ କହିଲେ,ଆମେ ଏବେ ତାଙ୍କ ଘରେ ଅଛୁ,ନନ୍ଦିନୀ ଘରକୁ ଗଲେ କଥା ହେବି |ଏତିକି କହି ସେ ଫୋନ କାଟି ଭିତରକୁ ଗଲେ |

                  ଲିପି ସେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅଙ୍କିତ ସହିତ କଥା ହେଉଥିଲା ଓ ବାରମ୍ବାର ଆଖିରୁ ଲୁହ ପୋଛୁଥିଲା |ଇତି ମଧ୍ୟରେ ପ୍ରାଚୀ ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଚା', ବିସ୍କୁଟ ଓ ମିକଶ୍ଚର ଆଣି ଦେଲା ଓ ଲିପି ପାଖକୁ ଯାଇ କଣ କହିଲା |ଅଳ୍ପ ସମୟ ପରେ ଲିପି ଆସି ତାଙ୍କ ସାମ୍ନା ଚେୟାରରେ ଆସି ବସିଲା |କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ଆଖି ଦୁଇଟି ତାର ଲାଲ ପଡି ଯାଇଥିଲା |କିନ୍ତୁ ମୁହଁଟି ତାର ସଦ୍ୟ ଫୁଟିଥିବା କାକର ଭିଜା ଗୋଲାପ ଫୁଲ ପରି ଅତି ସୁନ୍ଦର ଦେଖା ଯାଉଥିଲା |ନିର୍ମଳା ତାକୁ ଡାକି ତାଙ୍କ ପାଖରେ ବସାଇଲେ ଓ ତାଙ୍କ ହାତ,ବେକ  ଓ ଆଙ୍ଗୁଠିରୁ ସୁନା କଙ୍ଗନ,ହାର ଓ ମୁଦି କାଢି ଲିପିକୁ ଅତି ଯତ୍ନରେ ପିନ୍ଧାଇ ଦେଇ କହିଲେ,ଆଜିଠାରୁ ମୋର ବୋହୂ ରୂପେ ମୁଁ ତତେ ସ୍ୱୀକାର କଲି |ଆନନ୍ଦବିଭୋର ହୋଇ ଲିପି ଆଖିରୁ ଲୁହ ଦୁଇଟୋପା ଝରି ପଡିଲା |ସେ ନିର୍ମଳା ଓ ନନ୍ଦିନୀଙ୍କୁ  ଭୂମିଷ୍ଠ ପ୍ରଣାମ ଜଣାଇଲା |  ନିର୍ମଳା ତାକୁ ଅତି ଆଦରରେ କୋଳେଇ ନେଇ ତା କପାଳରେ ଚୁମା ଦେଲେ |

              ତାପରେ ସେମାନେ ସେଠାରେ ଆଉ କିଛି ସମୟ ରହି ସେମାନଙ୍କଠାରୁ ବିଦାୟ ନେଇ ଘରକୁ ଫେରିଲେ |ଘରେ ପହଞ୍ଚି ସେ ହୃଷୀକେଶଙ୍କୁ ଯେତେଥର ଫୋନ ଲଗେଇଲେ,ସବୁଥର 'ବିଜି' ଆସିଲା |ରାତି ଦଶଟାରେ ହୃଷୀକେଶ ଫୋନ କଲେ  |ନିର୍ମଳା ହ୍ୟାଲୋ କହିବା ମାତ୍ରେ ହୃଷୀକେଶ କହିଲେ,ନନ୍ଦିନୀ ଘର ପାଖରେ ଥିବା ଲକ୍ଷ୍ମୀନାରାୟଣଙ୍କ ମନ୍ଦିରରେ କାଲି  ଅକିର ନିର୍ବନ୍ଧ ହେବ | ଏଗାରଟା ସୁଦ୍ଧା ଆମେ ସେଠାରେ ପହଞ୍ଚି ଯିବୁ |ପରିଜା ବାବୁଙ୍କର ଜଣେ ଚିହ୍ନା ପୁରୋହିତ ଅଛନ୍ତି |ସେ ସବୁ ବନ୍ଦୋବସ୍ତ କରିବେ ବୋଲି କହିଛନ୍ତି |ଯୋଗକୁ ମଝିଆଁ ଝିଅ ବାହାଘର ତାର ମାମୁଁ ମାଇଁ କରିଥିଲେ |ଲିପି ବାହାଘର ପରିଜା ବାବୁ କରିବେ |ନନାଙ୍କ ଫୋନ ନମ୍ବର ଦେଉଛି |ତମେ ନନ୍ଦିନୀକୁ କହି,ତାଙ୍କ ସାଙ୍ଗେ  କଥାବାର୍ତ୍ତା କରି,ସବୁ ପୂଜା ସରଞ୍ଜାମ ଯୋଗାଡ଼ କରି ରଖିଥିବ |(କ୍ରମଶଃ)

Friday, August 20, 2021

ଜୀବନସାଥୀ (ଭାଗ 42)

                  ବାଟଯାକ ନିର୍ମଳା ଅନେକକଥା ଭାବି ଚାଲିଥିଲେ |ମଝିରେ ମଝିରେ ତାଙ୍କ ଭାବନାରେ ବ୍ୟାଘାତ ଜନ୍ମାଇ ନନ୍ଦିନୀର ଫୋନ ଆସୁଥିଲା |ସେ ବାରମ୍ବାର ପଚାରି ଚାଲିଥିଲା,ଅପା,ତୁ ଏବେ କୋଉଠି ଅଛୁ |ନନ୍ଦିନୀ ଘର ପାଖ ହୋଇ ଆସିବା ବେଳକୁ ନିର୍ମଳାଙ୍କର ମନେପଡିଗଲା,ସେ ପିଲାଙ୍କ ପାଇଁ କିଛି ଆଣି ନାହାନ୍ତି |ତେଣୁ ବାଟରେ ଗାଡି ଅଟକାଇ ସେ କିଛି ଫଳ,ବିସ୍କୁଟ,ମିକଶ୍ଚର ଓ  ଚକଲେଟ କିଣିଲେ | ନନ୍ଦିନୀ ଘରେ ପହଞ୍ଚିବା ମାତ୍ରେ ନନ୍ଦିନୀ ତାଙ୍କୁ ଖୁସିରେ କୁଣ୍ଢେଇ ପକାଇଲା |ପିଲାମାନେ ସ୍କୁଲ ଯାଇଥିଲେ ଓ ନନ୍ଦିନୀର ସ୍ୱାମୀ ଅଫିସ ଯାଇଥିଲେ |ଘରେ ସୁବଳକୁ ମିଶେଇ ସେମାନେ ତିନିଜଣ ଥିଲେ |

                  ସମସ୍ତେ ମଧ୍ୟାନ୍ନ ଭୋଜନ ଖାଇ ସାରିବା ପରେ ନନ୍ଦିନୀ ପଚାରିଲା,ତୁ ଲିପି ପାଖକୁ ଆସିଛୁ ନାଁ  ଅପା ?ନିର୍ମଳା କହିଲେ,ନାଇଁ,ବହୁତ ଦିନ ହେଲା ତତେ ଦେଖିନି ତ,ସେଥିପାଇଁ ଦେଖିବାକୁ ଚାଲି ଆସିଲି  |ତୁ କହିବାରୁ,ଏବେ ଭାବୁଛି,ଲିପି  ସ୍କୁଲରୁ ଫେରିବାପରେ ତା ଘରକୁ ଟିକିଏ ଯାଇଁ ବୁଲି ଆସିବି |ନନ୍ଦିନୀ ହସି ହସି କହିଲା,ଅପା,ତୁ ମତେ ମିଛ କହୁଛୁ ନାଁ ?ଭାବୁଛୁ,ତୋ ମିଛ ମୁଁ ଧରି ପାରିବିନି |ତୋ ମୁହଁ ଦେଖି ଯେ କେହି କହିଦେବ,ତୋ ମନ ଭିତରେ କଣ ଗୋଟେ ସଂଘର୍ଷ ଚାଲିଛି |ନିର୍ମଳା କହିଲେ,ହଉ ହେଲା,ମିଛ କହିଦେଲି |ସଞ୍ଜବେଳେ ରେଡି ହୋଇଥିବୁ,ତା ଘରକୁ ଯିବା |ନନ୍ଦିନୀ କହିଲା,ହେଲେ ଅପା,ସେ ଯେଉଁ ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରିଥିଲା,ତା ଉତ୍ତର ତୋ ପାଖରେ ଅଛି ?

             ନିର୍ମଳା କହିଲେ,ପ୍ରଶ୍ନ ସେ ତତେ ପଚାରିଥିଲା ,ମତେ ତ ପଚାରିନି |ମତେ ପଚାରିଲେ,ମୁଁ ତା ଉତ୍ତର ଦେବି |ନନ୍ଦିନୀ କହିଲା,ଆଚ୍ଛା,କଣ ଉତ୍ତର ଦେବୁ,ମତେ ଟିକେ କହିଲୁ ?ନିର୍ମଳା କହିଲେ,ତତେ ଏବେଠାରୁ କାହିଁକି କହିବି ?ମୁଁ କଣ କହିବି,ତୁ ସେଇଠି ଶୁଣିବୁ |ନନ୍ଦିନୀ କହିଲା,ତାମାନେ ଇଏ ଗୋଟେ ସସ୍ପେନ୍ସ |ହଉ ଦେଖିବା,କୋଉ ପାଣି କୁଆଡେ ଯାଉଛି !

           ସନ୍ଧ୍ୟାରେ  ନନ୍ଦିନୀର ସ୍ୱାମୀ ଘରକୁ ଫେରିବା ପରେ ସେ ପିଲାଙ୍କ ପାଖରେ ରହିଲେ |ନନ୍ଦିନୀ ଓ ନିର୍ମଳା ଲିପି ଘରେ ପହଞ୍ଚିବା ବେଳକୁ ଦୁଇ ଭଉଣୀ ଏକାଠି ବସି ମୁଢି ଖାଉଥିଲେ |ହଠାତ ଏମାନଙ୍କୁ ଦେଖି,ଲିପି କଣ କରିବ ଜାଣି ପାରିଲା ନାହିଁ |ଅତି ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇ ସେ ପ୍ରାଚୀକୁ କଣ କହିଲା |ଦୁଇ ଭଉଣୀ ଆସି ସେମାନଙ୍କୁ ମୁଣ୍ଡିଆ ମାରିଲେ  |ସେମାନଙ୍କୁ ସୋଫାରେ ବସିବାକୁ କହି ଲିପି ଭିତରକୁ ଚାଲିଯାଉଥିବାବେଳେ ନିର୍ମଳା ତା ହାତ ଧରି ତାକୁ ଅଟକାଇ ଦେଇ କହିଲେ,ତୁ ମୋ ପାଖରେ ଟିକିଏ ବସ ମାଆ ,ତତେ ମୋର ବହୁତ କଥା କହିବାକୁ ଅଛି |

             ନିର୍ମଳା ଏତିକି କହୁ କହୁ ଲିପି ଆଖିରୁ ଧାରା ଶ୍ରାବଣ ବୋହିବାରେ ଲାଗିଲା |ସେ ନିର୍ମଳାଙ୍କ ପାଟିରେ ତାର ହାତ ରଖି ତାର ମୁଣ୍ଡ ହଲାଇ ନାହିଁ କରି କହିଲା,ନାଁ,ମାଉସୀ ଆପଣ ମତେ କିଛି ବି କୁହନ୍ତୁନି,ମୁଁ ଖାଲି ଆପଣଙ୍କ ଆସିବା ବାଟକୁ ଚାହିଁ ବସିଥିଲି |ଆପଣ ନ ଆସିଥିଲେ,ମୁଁ କାହାରି କଥାରେ ରାଜି ହୋଇ ନଥାନ୍ତି !ତା କଥା ଶୁଣି ନିର୍ମଳାଙ୍କ ଆଖିରୁ ଅନେକ ଦିନରୁ ଜମାଟ ବାନ୍ଧି  ରହିଥିବା ଲୋତକ ତରଳି ଅନର୍ଗଳ ଝରିବାରେ ଲାଗିଲା |ସେ ଲିପିକୁ ନିଜ ଛାତିରେ ଜାବୁଡି ଧରି କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି  କହିଲେ,ମତେ କ୍ଷମା କରିଦେରେ  ମାଆ,ମୁଁ ତୋ ପ୍ରତି ବହୁତ ଅନ୍ୟାୟ କରିଛି |ଲିପି ନିଜ ପଣତ କାନିରେ ନିର୍ମଳାଙ୍କ ଆଖିରୁ ଲୁହ ପୋଛି  କହିଲା, ମାଉସୀ,ଆପଣଙ୍କ ଉପରେ ମୋର ବହୁତ ଅଭିମାନ ଥିଲା |ଆପଣ ମୋ ପାଖକୁ ଆସିବେ ବୋଲି ମୁଁ କେବେ ଆଶା କରି ନଥିଲି |ଆପଣଙ୍କୁ ଦେଖିଲା ପରେ ମୋର ସବୁ ଅଭିମାନ ଚାଲିଯାଇଛି  |

          ନିର୍ମଳାଙ୍କୁ ଲାଗୁଥିଲା,ସତେ ଯେପରି ଲିପି ତାଙ୍କର ସେଇ ଛୋଟ ଦିନର ନିର୍ମଳା ପାଲଟି ଯାଇଛି  ,ଯିଏ ଦିନେ ଜିଦ୍ଦି ଧରି କହୁଥିଲା,ଯିଏ ମତେ ମାରିଛି,ଗାଳି ଦେଇଛି,ସେ ନ ବୁଝେଇଲେ,ମୁଁ ବୁଝିବିନି !! ଘଟଣାର ଦୃଶ୍ୟପଟ ଅଦ୍ଭୁତ ଭାବରେ ବଦଳି ଯିବାର ଦେଖି ନନ୍ଦିନୀ ଦୁଇଜଣଙ୍କୁ ତଟସ୍ଥ ହୋଇ ଚାହିଁ ରହିଥିଲା |

           ନିର୍ମଳା କହିଲେ,ମାଆ,ମୁଁ ମୋର ଅକି ପାଇଁ ତତେ ମାଗୁଛି,ତୁ ଖାଲି ହଁ କି ନାଁ କହିଦେ,ମୁଁ ତତେ ଜମା ବାଧ୍ୟ କରିବିନି |ଉତ୍ତରରେ ଲିପି ତାଙ୍କ ଛାତିରେ ଆଉଜି ପଡି, ଅତି ଆଦରରେ ତାର ଦୁଇ ହାତକୁ  ତାଙ୍କ ଗଳାରେ ଗୁଡ଼ାଇ ଦେଲା |ନିର୍ମଳା ତାଙ୍କ ଫୋନରେ  ଅକି  ନମ୍ବର ଲଗାଇଲେ |ଅଙ୍କିତ ହ୍ୟାଲୋ କହିବା ମାତ୍ରେ ସେ କହିଲେ,ତୁ ଟିକେ କଥା ହୋଇଯାଆ |ଏହା କହି ସେ ଲିପି ହାତରେ ଫୋନ ଧରାଇ ଇଶାରାରେ ଅନ୍ୟ ରୁମକୁ ଯାଇ ତାକୁ କଥା ହେବାକୁ କହିଲେ |ଲିପି ଯନ୍ତ୍ରଚାଳିତ ପରି ତାଙ୍କ ଆଦେଶ ପାଳନ କଲା |

            ଅନେକ ବର୍ଷ ପରେ ଲିପିର କଣ୍ଠସ୍ୱର ଶୁଣି ଅଙ୍କିତ ନିଜକୁ ବିଶ୍ୱାସ କରିପାରୁନଥିଲା |ସେ କିଛି କହିପାରୁନଥିଲା ,ତା ପାଟିରେ କିଛି ଭାଷା ନଥିଲା |ସେ କେବଳ କାନ୍ଦୁଥିଲା ଆଉ କାନ୍ଦୁଥିଲା |ଏପଟେ ଲିପି ତାର ପ୍ରିୟ ମଣିଷର ହୃଦୟର ଭାଷାକୁ ସଠିକ ଅନୁଭବ କରି ପାରୁଥିଲା ଓ ତା ଆଖିରୁ ମଧ୍ୟ ଅବିରତ ଲୁହଧାରା ଝରି ଯାଉଥିଲା |(କ୍ରମଶଃ) 

          

             

ଜୀବନସାଥୀ (ଭାଗ 41)

                         ବେଶ କିଛିଦିନ ପରେ ଦିନେ ଘର ସଜାଡ଼ିବାବେଳେ ନିର୍ମଳାଙ୍କ ନଜର ତାଙ୍କର  ପୁରୁଣା ଆଲବମ ଉପରେ ପଡିଗଲା |ସେଇଟି  ତାଙ୍କର ପୁରୁଣାଦିନର ବାପଘରର ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତି ଭାବରେ ସେ ସାଇତି ରଖିଥିଲେ  |ଏହା ଭିତରେ ତାଙ୍କ  ବିବାହର ତିରିଶ ବର୍ଷ ବିତିଗଲାଣି |କେତେ ଶୀଘ୍ର ଦିନଗୁଡ଼ା ବିତିଗଲା ସତରେ !!ଏବେ ପଛକୁ ଚାହିଁଲେ,ଆଖି ପାଉନି |ବାପା ମାଆଙ୍କର କେବେଠାରୁ ସ୍ୱର୍ଗବାସ ହେଲାଣି |ସେ ସଜଡା ସଜାଡି କାମ ସେଇଠି ରଖି ଆଲ୍ବମର ପୃଷ୍ଠା ପରେ ପୃଷ୍ଠା ଓଲଟାଇ ମନେ ମନେ ଅତୀତର କଥା ଭାବି ଚାଲିଥିଲେ  |ପରିବାରରେ ସେମାନେ ଦୁଇ ଭଉଣୀ ଓ ଗୋଟିଏ ଭାଇ ଥିଲେ |ନନ୍ଦିନୀ ସମସ୍ତଙ୍କଠାରୁ ସାନ ଥିଲା |କିନ୍ତୁ ବଡ଼ଝିଅ ହିସାବରେ ନିର୍ମଳା ବାପା ମାଆଙ୍କର  ଅତି ଗେହ୍ଲା ଝିଅ ଥିଲେ |ଦିନକୁ ଅତି କମରେ ଚାରି ପାଞ୍ଚ ଥର ନ ରୁଷିଲେ,ତାଙ୍କର  ଦିନ କଟୁ ନଥିଲା |ତାଙ୍କର ଗୋଟିଏ ଅଦ୍ଭୁତ ପ୍ରକୃତି ଥିଲା |ଯିଏ ତାଙ୍କୁ ଗାଳିଦେବ ବା ଆକଟ କରିବ,ସିଏ ତାଙ୍କୁ ନ ବୁଝାଇଲା ଯାଏଁ,ତାଙ୍କ ଅଭିମାନ ଭାଙ୍ଗୁ ନଥିଲା |ସେଥିପାଇଁ ସେ ଯେତେବେଳେ ରୁଷୁଥିଲେ,ସମସ୍ତେ ମଜାରେ କହୁଥିଲେ,କିଏ ତାକୁ କଣ କହିଛ,ଶୀଘ୍ର ଯାଇ ତାକୁ ବୁଝାଅ,ନହେଲେ ରାଜକୁମାରୀ ପଥର ମୂର୍ତ୍ତି ପାଲଟି ଯିବେ |

                 ଦିନକର କଥା ;ସେଦିନ ସକାଳେ ଜଣେ ଗୁରୁତର ସମ୍ପର୍କୀୟଙ୍କୁ ଡାକ୍ତରଖାନାରେ ଭେଟିବାକୁ ଯିବାପାଇଁ ବାପା ତର ତର ହୋଇ ବାହାରିବା ବେଳକୁ ଦେଖନ୍ତି ତ ତାଙ୍କ ଚପଲ ଯଥା ସ୍ଥାନରେ ନାହିଁ |ଏହା ନିର୍ମଳାଙ୍କ କାମ ବୋଲି ସେ ଜାଣିପାରିଲେ |କାରଣ ତାଙ୍କୁ ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇ ଚପଲ ଖୋଜିବାର ଦେଖି ସେ ହସି ହସି ଗଡି ଯାଉଥିଲେ | ବାପା ରାଗିଯାଇ ତାଙ୍କ କାନ ଧରି କହିଲେ,ତତେ ସବୁକଥାରେ ମଜା ଲାଗୁଛି ନାଁ ?ନିର୍ମଳା  ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ରାଗିଯାଇ ଲୁଚେଇ ରଖିଥିବା ଚପଲ ଆଣି ବାପାଙ୍କ ପାଖରେ ଫିଙ୍ଗି ଦେଇ ରୁଷିଲେ ଯେ,ଆଉ ବସିବା ସ୍ଥାନରୁ ଉଠିଲେ ନାହିଁ |

             ବାପା ଡାକ୍ତରଖାନାରୁ ଫେରିବାବେଳକୁ ଅପରାହ୍ନ ଚାରିଟା ହୋଇ ଯାଇଥିଲା |ସେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ନିର୍ମଳା ରୁଷି ବସିଥିଲେ |ଖାଇବା ଦୂରର କଥା,ଦାନ୍ତ ବି ଘଷି ନଥିଲେ |କିନ୍ତୁ ବାପା ଆସି 'ମୋ ସୁନା ଧନ 'କହି ତାଙ୍କୁ ଗେହ୍ଲା କରିବା ମାତ୍ରକେ ତାଙ୍କର  ଅଭିମାନ କୁଆଡେ ମିଳେଇ ଯାଇଥିଲା  |ତାପରେ ତାଙ୍କର ଦାନ୍ତ ଘଷିବା ଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ବ୍ରେକଫାଷ୍ଟ,ଲଞ୍ଚ ,ଖେଳକୁଦ ଆଦି ଯେତେ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ସକାଳ ପହରୁ ବାକିଥିଲା, ସବୁ ଏକା  ସାଙ୍ଗରେ ଚାଲିଲା ଯେ ଆଉ ଶେଷ ହେବାର ନାମ ନେଉ ନଥିଲା !ଏକଥା ମନେ ପଡିଯିବାରୁ ସେ ମନେ ମନେ ହସି ପକାଇଲେ |କିନ୍ତୁ ହଠାତ ତାଙ୍କୁ ଯେପରି ସମାଧାନର ସୂତ୍ର ମିଳିଯାଇଥିଲା |ଏକଥା ସେ ଯେତେ ଭାବୁଥିଲେ,ସେତେ ସେତେ  ତାଙ୍କର  ଅଡୁଆ ସୂତାର ଖିଅ ଗୋଟି ଗୋଟି ହୋଇ ଖୋଲି ଯାଉଥିଲା |ସେ ଭାବୁଥିଲେ,ଆରେ,ଏଇ ସରଳ ସୂତ୍ରଟି ତାଙ୍କ ମନକୁ କେମିତି ଆସିଲା ନାହିଁ କେମିତି ??

           ଥରେ ସେଇ ଭାବନା ତାଙ୍କ ମନକୁ ଆସିବା କ୍ଷଣି ଆଉ ତାଙ୍କ ମନ କେଉଁଥିରେ ଲାଗିଲା ନାହିଁ |ସେ ହୃଷୀକେଶଙ୍କୁ କହିଲେ,ମୁଁ କାଲି ସକାଳେ ନନ୍ଦିନୀ ପାଖକୁ ଯିବି | ଆମର ସେଇ ପୁରୁଣା ଡ୍ରାଇଭର ସୁବଳ ନନ୍ଦିନୀ ଘର ଦେଖିଛି,ସେ ମତେ ନେଇଯିବ |ହୃଷୀକେଶ ବିସ୍ମିତ ହୋଇ କହିଲେ,ପୁଣି କଣ ଗୋଟାଏ ନୂଆ ଯୋଜନା ଉଦ୍ଭାବନ କଲଣି ନାଁ କଣ ?ନିର୍ମଳା କହିଲେ,ମୁଁ କାଲି  ଯିବି,ତା ପରଦିନ ଫେରି ଆସିବି,ତମେ ମନା କରନାହିଁ,ତମ ଗୋଡ଼ ତଳେ ପଡୁଛି |ହୃଷୀକେଶ ଜାଣିପାରିଲେ,ମାମଲା ଅତି ସଙ୍ଗୀନ,ମନା କରି ହେବନାହିଁ |ସେ ସୁବଳକୁ ଫୋନ କଲେ ଓ ସୁବଳ ମଧ୍ୟ ଆସିବା ପାଇଁ ରାଜି ହୋଇଗଲା |

          ସୁବଳ ତାଙ୍କ ପରିବାର ସହିତ ଅନେକ ଦିନରୁ ପରିଚିତ ଏକ ଟାକ୍ସି ଡ୍ରାଇଭର ଥିଲା |ଯେତେବେଳେ ଯେଉଁଠିକି ସେମାନଙ୍କର ଯିବାର ହୁଏ,ସେମାନେ ସୁବଳ ଗାଡ଼ିରେ ହିଁ ଯାଆନ୍ତି |ସୁବଳ ମଧ୍ୟ ତାର ସବୁ କାମ ବାତିଲ କରି ସେମାନେ ଡାକିଲା କ୍ଷଣି ତାଙ୍କ ପାଖରେ ଆସି ହାଜର ହୋଇଯାଏ |

           ନନ୍ଦିନୀ ପାଖକୁ ଯାଇ ତାଙ୍କ ଯୋଜନାକୁ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରିବା ଚିନ୍ତାରେ ରାତିରେ ନିର୍ମଳାଙ୍କ ଆଖିକୁ ନିଦ ଆସୁ ନଥିଲା |ଯେମିତି ତିନିଟା ବାଜିଲା,ସେ ବିଛଣାରୁ ଉଠି ନିଜ କାମରେ ଲାଗି ପଡିଲେ |ପୂଜା ଶେଷକରି ଜଳଖିଆ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି ସାରିବା ବେଳକୁ ଛଅଟା ବାଜିଥିଲା |ଠିକ ସେତିକିବେଳେ ଆସି ସୁବଳ ପହଞ୍ଚିଗଲା |ସୁବଳକୁ ଜଳଖିଆ ଦେଇ ନିଜେ ଯାହି ତାହି ଟିକେ ପାଟିରେ ପୂରେଇ  ତାଙ୍କ ଛୋଟ ବ୍ୟାଗ ଓ ପର୍ସ ଧରି ନିର୍ମଳା ବାହାରି ପଡିଲେ |ତାଙ୍କର ଆଗ୍ରହକୁ ଦେଖି ହୃଷୀକେଶ ମନେ ମନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରି କହୁଥିଲେ,ପ୍ରଭୁ ତାର ଯାତ୍ରା ସଫଳ କର,ବିଚାରୀ ବହୁତ ଆଶାରେ ଯାଉଛି  !!!(କ୍ରମଶଃ) 

Wednesday, August 18, 2021

ଜୀବନସାଥୀ (ଭାଗ 40)

                      ନିର୍ମଳା ସ୍ଥାଣୁ ପରି ବସିଥିବାର ଦେଖି ହୃଷୀକେଶ ତାଙ୍କ ପାଖକୁ ଆସି କହିଲେ,ଫୋନ ତଳେ ପଡିଛି,ତମେ ଏମିତି ନିଶ୍ଚଳ ହୋଇ ବସିଛ,କଥା କଣ ?? ଲିପି ମନା କରିଦେଲା ନାଁ କଣ ?ନିର୍ମଳା ପ୍ରକୃତିସ୍ଥ ହୋଇ ତଳୁ ଫୋନ ଉଠାଇ ନେଲେ ଓ ଦୀର୍ଘଶ୍ଵାସ ଛାଡି କହିଲେ,ହଁ |

                   ହୃଷୀକେଶ କହିଲେ,ମୁଁ ଜାଣେ ପରା,ତମେ ଭାବିଥିଲ,ଝିଅମାନେ ଭାରି ଶସ୍ତା ;ଯେତେବେଳେ ଇଛା ନାଁ କହି,ଗୋଡ଼ରେ ଆଡେଇ ଦେବ,ପୁଣି କେତେବେଳେ ହଁ କହି କୋଳେଇ ନେବ |ବୁଝିଲ,ଆଜିକାଲିର ଝିଅମାନେ ହେଉଛନ୍ତି, କାଉଁରିଆ କାଠି |ଭାଙ୍ଗିଯିବେ ପଛକେ,ନଇଁବେ ନାହିଁ |ସବୁ ଦୋଷ ତମର |ଲିପି କଥା ଜାଣି ସୁଦ୍ଧା,ତର ତର ହୋଇ ଅକି ବାହାଘର କରିବା କଣ ଦରକାର ଥିଲା ?ଖାଲି ତ ଯୌତୁକ ଲୋଭ ତମକୁ ଗ୍ରାସିଗଲା !!ନିର୍ମଳା କହିଲେ,ସବୁ ଭୁଲ ମୋର,ତମର କିଛି ଭୁଲ ନାହିଁ ?

            ହୃଷୀକେଶ କହିଲେ,ମୁଁ କଣ ମନା କରୁଛି ?ଯଦି ସେତିକିବେଳେ ପ୍ରମୋଶନର ଭୁତ ମୋ ମୁଣ୍ଡରେ ଚଢି ନଥାନ୍ତା,ମୁଁ ତମକୁ ସିଧା ସିଧା ମନା କରିଦେଇଥାନ୍ତି !ଅକି ବି କଣ ଛୋଟିଆ ?ସୁନା ପିଲାଟି ପରି  ହଁ କରି ବେଦିରେ ବସି ପଡିଲା !ସେତିକିବେଳେ ସେ ଯଦି ନାହିଁ କରି ଘରୁ ଚାଲି ଯାଇଥାଆନ୍ତା,ଆମେ କଣ ତାକୁ ଜବରଦସ୍ତି କରି ପାରିଥାଆନ୍ତୁ ?

              ନିର୍ମଳା ପ୍ରତିବାଦ କରି କହିଲେ,ତା ଦୋଷ ଦିଅନାହିଁ |ମିଶ୍ର ବାବୁଙ୍କ କଥା ତମର ମନେନାହିଁ ?ପୁଅ ତାଙ୍କ ପ୍ରସ୍ତାବରେ ରାଜି ନହୋଇ ଘରୁ ଚାଲିଯିବାରୁ,ସ୍ୱାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ଦୁଇଜଣଯାକ ବିଷ ପିଇ ଆତ୍ମହତ୍ୟା କରିଦେଲେ |ଅକି ସେକଥା ଭଲଭାବେ ଜାଣିଥିଲା |ଖାଲି ଆମରି ସମ୍ମାନ ରକ୍ଷା  ପାଇଁ ସେ  ତାର ଜୀବନକୁ ବାଜି ଲଗେଇ ଦେଲା |ଆଜିକାଲି ଏମିତି ପୁଅ ମିଳିବା ମୁସ୍କିଲ  |ଜାଣିଛ,ସେ ସିନା  ଆମ ମନ ରଖିବା ପାଇଁ ବାହା ହୋଇଥିଲା ,ସେମାନଙ୍କ ଭିତରେ ସ୍ୱାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ସମ୍ପର୍କ ନଥିଲା |ସେଇଥିପାଇଁ ତ ବୋହୂ  ବାୟାଣୀ ପରି କାହାକୁ ମାରିବ ହାଣିବ,ହେଉଥିଲା !

          ହୃଷୀକେଶ କହିଲେ,ଆରେ ତମେ ତ ଭାରି ଭୟଙ୍କର ଲୋକ ଦେଖୁଛି,ସବୁ କଥା ଜାଣି ମତେ ଲୁଚେଇ ରଖିଥିଲ ?ନିର୍ମଳା କହିଲେ,ତମେ ଜାଣିଥିଲେ,ଅଧିକା କଣ ଟା କରି ପକେଇ ଥାଆନ୍ତ ଯେ ?ହୃଷୀକେଶ ମୁଣ୍ଡ ହଲେଇ କହିଲେ,ଠିକ କଥା,ଲେଡି ଗୁଡ଼ କହୁଣୀକୁ ବୋହି ସାରିଥିଲା,ମୋର ଆଉ କଣ କରିବାର ଥିଲା ଯେ,ମୁଁ କରି ଥାଆନ୍ତି ??ଗୋଟେ ସତକଥା କହିବି ?ନିର୍ମଳା କିଛି ନକହି ତାଙ୍କ ଆଡକୁ ଚାହିଁଲେ |ହୃଷୀକେଶ ଗମ୍ଭୀର ହୋଇ କହିଲେ,ବେଳେବେଳେ ଏମିତି ଭଲ ପିଲାଙ୍କ ଜୀବନ ଆମପରି ଖରାପ ବାପା ମାଆମାନେ ନଷ୍ଟ କରିଦିଅନ୍ତି !

           ନିର୍ମଳା ବିରକ୍ତ ହୋଇ କହିଲେ,କାହିଁକି ସବୁବେଳେ ଏମିତି କଥା କହି,କଟା ଘାଆରେ ଲୁଣ ଛିଟା ଦେଉଛ ?ହୃଷୀକେଶ କହିଲେ,ହଉ,ଯାହା ହେବାର ଥିଲା,ହୋଇଗଲା |ଏଥର ଅକିକୁ ବାହା ହେବାପାଇଁ ରାଜି କରେଇ ତାପାଇଁ ଝିଅଟିଏ ଦେଖ |ତାର ଲମ୍ବା ଜୀବନ ପଡିଛି,ସେ କଣ ଚିରଦିନ ଆମ ଭୁଲର ପ୍ରାୟଶ୍ଚିତ୍ତ କରି ଚାଲିଥିବ ?

            ନିର୍ମଳା କହିଲେ,ଥରେ  ମୋ ପସନ୍ଦରେ ବାହାଘର କଲି ଯେ,ସେ ଜେଲରେ ପଶିଲା |ପୁଣି ଆଉଥରେ ସେମିତି କରି ତାକୁ ଫାଶୀ ଖୁଣ୍ଟରେ ଝୁଲେଇବି ନାଁ କଣ ?ପୃଥିବୀ ପ୍ରଳୟ ହୋଇଯାଉ ପଛକେ,ଆଉ ସେ ଭୁଲ କରିବିନି |ଯାହା କରିବି,ଭାବିଚିନ୍ତି ପୁଅକୁ ପଚାରି କରିବି,ଯେତେ ଡେରି ହେଉ ପଛେ |)କ୍ରମଶଃ)

Tuesday, August 17, 2021

ଜୀବନସାଥୀ (ଭାଗ 39)

                            ସୁଧାକରଙ୍କ ଘରୁ ଫେରିବାପରେ ଉଭୟ ହୃଷୀକେଶ ଓ ନିର୍ମଳା ବହୁତ ଖୁସି ଥିଲେ |ଘରେ ପହଞ୍ଚି ନିର୍ମଳା ଲୁଗା ବଦଳେଇବା ପୂର୍ବରୁ ନନ୍ଦିନୀକୁ ଫୋନ କରି ସବୁକଥା କହିଲେ ଓ ଆଉ ମଧ୍ୟ କହିଲେ ଯେ,ଲିପିକୁ ରାଜି କରାଇବା ଦାୟିତ୍ତ୍ୱ ନନ୍ଦିନୀର |ନନ୍ଦିନୀ ନିର୍ମଳାଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ବହୁତ ଖୁସି ହୋଇଗଲା |କହିଲା,ତୁ ବ୍ୟସ୍ତ ହୁଅନା |ସେମାନେ ଆଜି ଲିପି ସାଙ୍ଗେ ନିଶ୍ଚୟ କଥା ହେବେ |ମୁଁ ଦୁଇ ଚାରିଦିନ ଛାଡି କିମ୍ବା ଆସନ୍ତା ରବିବାର ଦିନ ତାଙ୍କ ଘରକୁ ଯାଇ କଥା ହେବି |

               ନିର୍ମଳା ହଉ କହି ଫୋନ ରଖିଦେଲେ |କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କୁ ସାତଟା ଦିନ ସାତଟା ଯୁଗ ପରି ଲାଗୁଥିଲା |ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ  ରବିବାର ଆସିଗଲା |ସକାଳେ  ନିର୍ମଳା ନନ୍ଦିନୀର ଏକ ମେସେଜ ପାଇଲେ,ଯେଉଁଥିଲେ ସେ "ଲିପି ଘରକୁ ଯାଉଛି" ବୋଲି ଲେଖିଥିଲା | ତାକୁ ପଢି ନିର୍ମଳାଙ୍କ ମନ ଖୁସି ହୋଇଗଲା |ସେ ମନେ ମନେ କେତେ କଣ ଭାବିଗଲେ |ଉତ୍କଣ୍ଠାରେ ତାଙ୍କର ଭୋକ ଶୋଷ ମରିଯାଇଥିଲା  ଓ ସବୁ କାମ ଭୁଲଭାଲ ହୋଇଯାଉଥିଲା | ଅନ୍ୟମନସ୍କ ହୋଇ  ଜିନିଷ ସବୁ ତାଙ୍କ ହାତରୁ ବାରମ୍ବାର ଖସି ପଡୁଥିଲା  |ସେ ମନେ ମନେ  କେବଳ ନନ୍ଦିନୀର ଫୋନକୁ ଅପେକ୍ଷା କରି ବସିଥିଲେ  |

              ମଧ୍ୟାନ୍ନ ଯାଇ ସନ୍ଧ୍ୟା ଉପନୀତ ହେଲା,କିନ୍ତୁ ନନ୍ଦିନୀର ଫୋନ ଆସିଲାନି |ନିର୍ମଳାଙ୍କ ମନକୁ ପାପ ଛୁଇଁଲା |ସେ ଭାବୁଥିଲେ,ନନ୍ଦିନୀ ଯାଉଛି ବୋଲି କହି କଣ ଗଲାନାହିଁ ??ତାଙ୍କର ଧୈର୍ଯ୍ୟ ବନ୍ଧ ଭାଙ୍ଗିଗଲା |ସେ ନନ୍ଦିନୀକୁ ଫୋନ ଲଗାଇଲେ |ଦୁଇ ତିନିଟା କଲ କରିବା ପରେ ନନ୍ଦିନୀ ଫୋନ ଉଠାଇଲା |ସେ ହ୍ୟାଲୋ କହିବା ମାତ୍ରେ ନିର୍ମଳା କହିଲେ,ଫୋନ ଟା ଉଠେଇବାକୁ ତତେ ଏତେ କଷ୍ଟ ଲାଗୁଛି ?ତୁ ମତେ ଫୋନ କରିବୁ ବୋଲି କହିଥିଲୁ ନାଁ ?ଆଜି ତା ଘରକୁ ତୁ ଗଲୁନାହିଁ ??

                  ନନ୍ଦିନୀ କହିଲା,ହଁ ଅପା ଯାଇଥିଲି |କିନ୍ତୁ ସେ ବାହାହେବାପାଇଁ ମନା କରିଦେଲା |ନନ୍ଦିନୀ କଥା ଶୁଣି ନିର୍ମଳାଙ୍କ ହୃତସ୍ପନ୍ଦନ ବଢିଗଲା |ସେ କିଛି କହିବା ପୂର୍ବରୁ ନନ୍ଦିନୀ ପୁଣି କହିଲା,ଲିପି କହିଲା,ଆଜି ସିନା ସୌମ୍ୟା ଚାଲିଗଲା ବୋଲି,ଯଦି ସେ ବଞ୍ଚିଥାଆନ୍ତା,ତାହେଲେ କଣ ହୋଇଥାନ୍ତା ?କିମ୍ବା ତାର ମୁଣ୍ଡଦୋଷ ନଥାଇ ସେ ଯଦି ସବୁ ଦିଗରୁ ଭଲ ହୋଇଥାଆନ୍ତା ,ତାହେଲେ କଣ ହୋଇଥାଆନ୍ତା ?ପ୍ରଥମ ପସନ୍ଦରେ ରିଜେକ୍ଟ ହୋଇଯିବାପରେ ମୁଁ ଆଉ ଦ୍ୱିତୀୟ ପସନ୍ଦରେ ଗ୍ରହଣୀୟ ହେବାକୁ ଚାହୁଁନି ଓ ପ୍ରତ୍ୟାଖ୍ୟାନର ଲାଂଛନାକୁ ମୁଁ ଆଦୌ ଭୁଲି ପାରୁନି କି ଭୁଲି ପାରିବିନି ମଧ୍ୟ |

              ନିର୍ମଳା ନୀରବରେ ନନ୍ଦିନୀର କଥା ଶୁଣି ଯାଉଥିଲେ |ନନ୍ଦିନୀ କହିଲା,ମୁଁ ତତେ ଏଇଥିପାଇଁ ଫୋନ କରୁନଥିଲି |ତାକୁ ମୁଁ ବହୁତ ବୁଝେଇଲି  |କିନ୍ତୁ ସେ ଜମା ବୁଝିଲାନି,ମୋର ସବୁ କଥାକୁ ଯୁକ୍ତି ଦେଇ,କାଟି ଦେଲା  |

             ନନ୍ଦିନୀର ପ୍ରତିଟି ବାକ୍ୟ ନିର୍ମଳାଙ୍କ ହୃଦୟରେ ବିଷ ବାଣ ପରି ଭେଦ କରି ଯାଉଥିଲା | ସବୁ ଆଶା ସ୍ୱପ୍ନ ତାଙ୍କର ଚୁରମାର ହୋଇ ଯାଉଥିଲା ଓ ଏହା ଭିତରେ କେତେବେଳେ ତାଙ୍କ ହାତରୁ ମୋବାଇଲଟି  ଖସି ପଡିଥିଲା ସେ ନିଜେ ବି ଜାଣି ପାରିନଥିଲେ |(କ୍ରମଶଃ)

Monday, August 16, 2021

ଜୀବନସାଥୀ (ଭାଗ 38)

                          ଲିପିଙ୍କ ଘର ପାଖରେ ଅଟୋ ରହିବାପରେ ନିର୍ମଳା ମନେ ମନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରି କହିଲେ,ପ୍ରଭୁ,କିଛି ଅଘଟଣ ନଘଟୁ | ହୃଷୀକେଶ ତାଙ୍କୁ କହିଲେ,ତମେ ତାଙ୍କୁ ୟାଡୁ ସାଡୁ କିଛି କହିବ ନାହିଁ | ଆମର ପ୍ରଥମ ଦାୟିତ୍ତ୍ୱ ହେଲା,ଅକି କୁ ଦୋଷମୁକ୍ତ କରି ତାର ଜୀବନ ବଞ୍ଚାଇ ଥିବାରୁ,ସେମାନଙ୍କୁ ଆମେ ଆମର କୃତଜ୍ଞତା ଜଣାଇବା | ଆମେ ତାଙ୍କର ଯୋଗ୍ୟ କି ନୁହେଁ,ସେକଥା ପରେ ଚିନ୍ତା କରିବା |

                   ସେମାନେ ଏପରି କଥା ହେଉ ହେଉ ଲିପିର ବାପା ସୁଧାକର ବାହାରକୁ  ଆସି ସେମାନଙ୍କୁ ନମସ୍କାର କରିବା ପୂର୍ବରୁ ହୃଷୀକେଶ ଓ ନିର୍ମଳା ଦୁହେଁ ତାଙ୍କୁ ମୁଣ୍ଡ ନୁଆଁଇ ନମସ୍କାର କଲେ |ସୁଧାକର ପ୍ରତି ନମସ୍କାର ଜଣାଇ ଲଜ୍ଜିତ ହୋଇ କହିଲେ,ଆପଣ ଏ କଣ କରୁଛନ୍ତି ?ହୃଷୀକେଶ କହିଲେ,ଆପଣ ଆମ ପ୍ରତି ଯେଉଁ ଉପକାର କରିଛନ୍ତି,ଆପଣଙ୍କ ପାଦତଳେ ପଡି ମୁଣ୍ଡିଆ ମାରିଲେ ବି ଯଥେଷ୍ଟ ହେବନାହିଁ |

                ଲିପିର ମାଆ ବାହାରକୁ ବାହାରି ଆସି କହିଲେ,ଭିତରକୁ ଆସନ୍ତୁ,ସେମିତି ବାହାରୁ ବାହାରୁ ଚାଲିଯିବେ ନାଁ କଣ ?ସୁଲୋଚନାଙ୍କୁ ବି ଦୁହେଁ ନତମସ୍ତକ ହୋଇ ନମସ୍କାର ଜଣାଇଲେ |ସେମାନେ ଭିତରକୁ ଯାଇ ସୋଫାରେ ବସିବା ପରେ,ନିର୍ମଳା ମିଠା ପ୍ୟାକେଟ ସୁଲୋଚନାଙ୍କୁ ଦେଲେ ଓ କହିଲେ,ଭଉଣୀ,ଆପଣଙ୍କ ଋଣ ଆମେ ସାତଜନ୍ମରେ ଶୁଝି ପାରିବୁ ନାହିଁ |ସୁଲୋଚନା କହିଲେ,ସେମିତି କୁହନ୍ତୁ ନାହିଁ |ଆମେ ଅକିଙ୍କୁ ଛୋଟ ବେଳୁ ଜାଣିଛୁ   |ସେ ଯେ ଏପରି କାମ କରିନଥିବେ,ଏ ଦୃଢ଼ବିଶ୍ୱାସ ଆମର ଥିଲା |ଲିପି ହିଁ ପ୍ରଜ୍ଞାକୁ ବାଧ୍ୟ କରିବାରୁ ସେ ପୁଙ୍ଖାନୁପୁଙ୍ଖ ଭାବରେ ଅନୁସନ୍ଧାନ କରି ସତ୍ୟକୁ ପଦାକୁ ଆଣିପାରିଥିଲା |ଏଥିପାଇଁ ସାରା ରାତି ଅନିଦ୍ରା ରହି,ତାକୁ ବହୁତ କଷ୍ଟ କରିବାକୁ ପଡିଛି |ତାର ସଫଳତା  ପାଇଁ ଆଜି ତାଙ୍କ ଚ୍ୟାନେଲର ଟିଆରପି ବଢି ଯାଇଛି |

            ହୃଷୀକେଶ କହିଲେ,ନହେବ ବା କାହିଁକି ?ସେ କଣ ଛୋଟିଆ କାମ କରିଛି ?ଆପଣମାନଙ୍କ ଶିକ୍ଷା,ସଂସ୍କାର ସେ ପାଇଛି |ତା ଛଡ଼ା ଏଇ ଲାଇନରେ ନିର୍ଭିକତା ଓ ସାହସିକତା ନିହାତି ଦରକାର |ଯେଉଁଟା ତା ପାଖରେ ଅଛି ବୋଲି ସେ ପ୍ରମାଣ କରି ଦେଖାଇ ଦେଲା  |ଯାହା କୁହନ୍ତୁ ପରିଜା ବାବୁ ,ଆପଣଙ୍କ ତିନି ଝିଅ ଯାକ ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ ରତ୍ନ |ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ରତ୍ନ ହେଉଛି ଲିପି |କେତେ ଜନ୍ମର ପୁଣ୍ୟ ଫଳରେ ଆପଣ ତାକୁ ଝିଅ ରୂପେ ପାଇବାର ସୌଭାଗ୍ୟ ଅର୍ଜନ କରିଛନ୍ତି !

          ଇତି ମଧ୍ୟରେ ସୁଲୋଚନା ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଚା' ଆଣିଲେ |ସମସ୍ତେ ଚା' ପିଉ ପିଉ ନିର୍ମଳା କଣ ଭାବି,ଚା' କପ ଟ୍ରେ ରେ ରଖି, ସୁଲୋଚନାଙ୍କ ହାତ ଧରି ପକାଇ  କହିଲେ,ଭଉଣୀ,ଗୋଟିଏ କଥା କହିବି,ଆପଣ କିଛି ଖରାପ ଭାବିବେ ନାହିଁ ତ ?ସୁଲୋଚନା କହିଲେ,ସେମିତି କାହିଁକି କହୁଛନ୍ତି ?କୁହନ୍ତୁ |ନିର୍ମଳା ଥର ଥର କଣ୍ଠରେ ଦୁଇହାତ ଯୋଡି କହିଲେ,ଅକି ପାଇଁ,ଆପଣଙ୍କ ଲିପିକୁ ମୁଁ ଭିକ ମାଗୁଛି |ସୁଲୋଚନା ତାଙ୍କ କଥା ଶୁଣି କିଛିସମୟ ନୀରବ ରହିଗଲେ |ତାପରେ କହିଲେ,ଲିପି କଣ ରାଜି ହେବ ?ସେ ରାଜି ହେଲେ ଆମେ ରାଜି |ସତ କହିବାକୁ ଗଲେ,ଝିଅର ଇଛା ବିରୁଦ୍ଧରେ ଆମେ କିଛି କରିବାକୁ ଚାହୁଁନା |ଆପଣ ବୋଧେ ଜାଣି ନାହାନ୍ତି,ଦୁଇମାସ ତଳେ,ଲିପି ପ୍ରଜ୍ଞାର ବାହାଘର କଲା |ପିଲାଟି ବଙ୍ଗାଳୀ ବ୍ରାହ୍ମଣ |ସେମାନେ ଯେତେବେଳେ ରାଜି,ଆମେ ବା କାହିଁକି ଆପତ୍ତି କରିବୁ ?ଆମେ ଆମ ହିସାବରେ ଜିଇଁଲୁ,ତାଙ୍କ ହିସାବରେ ଜିଇଁବା ପାଇଁ,ସେମାନଙ୍କର ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଧିକାର ରହିଛି | 

            ହୃଷୀକେଶ କହିଲେ,ଆପଣ ବହୁତ ବଡ଼ କଥା କହିଲେ |ଏମିତି କଥା ମୁଁ ଜାଣି ନଥିଲି କି କେହି ମତେ ଆଗରୁ କହିନଥିଲେ |ଯାହାହେଉ ଆପଣ ଆମର ଆଖି ଖୋଲିଦେଲେ |ଏଠାକୁ ଆସିବା ଆମର ସାର୍ଥକ ହୋଇଗଲା |(କ୍ରମଶଃ)

Sunday, August 15, 2021

ଜୀବନସାଥୀ (ଭାଗ 37)

                         ନିର୍ମଳାଙ୍କ  ଘନ ଘନ ଶଙ୍ଖନାଦ ଓ ଘଣ୍ଟି ଶବ୍ଦ ଶୁଣି ହୃଷୀକେଶ ତାଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଇ କହିଲେ,ତମେ କଣ ପୂଜା କଲଣି ?ନିର୍ମଳା ଅଟକି ଯାଇ କହିଲେ,କାହିଁକି କଣ ହେଲା ?ହୃଷୀକେଶ କହିଲେ,ଆମର ଅଣଶୁଦ୍ଧି ହୋଇଛି,ତମର ମନେନାହିଁ |ନିର୍ମଳା ଦଣ୍ଡେ ନୀରବ ରହି, ଜିଭ କାମୁଡି ପକାଇ କହିଲେ,ମୁଁ ପାପିନୀ କଣ କଲି??ଠାକୁରଙ୍କୁ ମାରା କଲି!!ସେଥିରେ ପୁଣି ଖିଚିଡି ରାନ୍ଧିଛି !!ହାଏରେ କପାଳ !!ଆଉ କିଛିଦିନ ପରେ ମୁଁ ବି ପାଗଳ ହୋଇଯିବି !

                  ହୃଷୀକେଶ କହିଲେ,ସେମିତି ହୁଏ |ମାତ୍ରାଧିକ  ମାନସିକ ଚାପ ଭିତରେ ମଣିଷ ବେଳେବେଳେ ନିଜର ସତ୍ତା ହରାଇ ବସେ  |ନିର୍ମଳା ଦୁଇ କାନ ମୋଡ଼ି ଚାପୁଡ଼ା ଖାଇ ଠାକୁରଙ୍କୁ କ୍ଷମା ମାଗିଲେ ଓ ପୂଜା ବନ୍ଦ କରି ଆସି ହୃଷୀକେଶଙ୍କ ପାଖରେ ବସିଲେ |ହୃଷୀକେଶ କହିଲେ,ପୋଷ୍ଟମର୍ଟମ ପରେ ସେମାନେ ଆମକୁ ବଡି ଦେବେ କି ନାହିଁ,ସେଇଟା ତାଙ୍କ ଉପରେ ନିର୍ଭର କରେ |ଯଦି ଦିଅନ୍ତି,ଭଲକଥା |ନହେଲେ, ନନାଙ୍କୁ ପଚାରି ଯାହା କରିବା କଥା,କରିବା |

                ପରଦିନ ଅଙ୍କିତ ଖଲାସ ହୋଇ ଆସି ଘରେ ପହଞ୍ଚିଲା |ଆନନ୍ଦ ବିଭୋର ହୋଇ ହୃଷୀକେଶ ଓ ନିର୍ମଳା ତାକୁ କୁଣ୍ଢେଇ ପକାଇଲେ | ସେଇଦିନ ସୁବ୍ରତଙ୍କ ସମ୍ମତିରେ ସୌମ୍ୟାର ଶବ ହୃଷୀକେଶଙ୍କୁ ହସ୍ତାନ୍ତର କରାଗଲା  |ସୌମ୍ୟାର ମୃତଶରୀରକୁ ଦେଖି ହୃଷୀକେଶ କେଇଟି ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଭାବପ୍ରବଣ ହୋଇଗଲେ |ଯାହାହେଲେ ବି ସେ ତାଙ୍କର ବୋହୂ ଥିଲା !!କିନ୍ତୁ ପର ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ତାଙ୍କର ମନେହେଲା,ସୌମ୍ୟା ଯେମିତି ପାଗଳାମୀ ଦେଖାଉ ଥିଲା,କେବେ ନାଁ କେବେ ଏପରି ଅଘଟଣ ଘଟିବାର ସମ୍ଭାବନା ଥିଲା  |ଆଉ ଯଦି ସେ ତାଙ୍କ ଘରେ ଥିବାବେଳେ ଏପରି କିଛି ଦୁର୍ଘଟଣା ଘଟିଥାଆନ୍ତା,ତାହେଲେ ଆଜି ସେମାନେ ସମସ୍ତେ ଜେଲର ଚାରିକାନ୍ଥ ଭିତରେ ଆବଦ୍ଧ ଥାଆନ୍ତେ |କଳିଯୁଗରେ କାଳେ,ତିନିପାଦ ପାପ ଭୋଗିବାପରେ ଏକପାଦ ପୁଣ୍ୟ ଭୋଗ ହୁଏ |ସେ ନିଜେ ବି ଜାଣିପାରୁ  ନଥିଲେ,କେବେ ତାଙ୍କର ତିନିପାଦ ପାପ ଶେଷ ହୋଇ,ଏକପାଦ ପୁଣ୍ୟ ଆରମ୍ଭ ହେବ!!ଆଗପଛ ନ ବିଚାରି ସେ ଯେଉଁ ଏକତରଫା ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଇଯାଇଥିଲେ ,ତାହାର ପରିଣାମ  ଯେ ଏତେ ଭୟଙ୍କର ହୋଇପାରେ,ସେ ସ୍ୱପ୍ନରେ ସୁଦ୍ଧା ଭାବି ପାରିନଥିଲେ |

              କୌଣସି ପ୍ରକାରେ ଶୁଦ୍ଧିକ୍ରିୟା ଶେଷ ହୋଇଗଲା |ତା ପର ସପ୍ତାହ ରବିବାରଦିନ ସକାଳେ ହୃଷୀକେଶ ନିର୍ମଳାଙ୍କୁ କହିଲେ ,ଲୁଗା ପିନ୍ଧ,ଯିବା |ନିର୍ମଳା ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ପଚାରିଲେ,କୁଆଡେ ?ହୃଷୀକେଶ କହିଲେ,ତମେ ଆସ,ମୁଁ ବାଟରେ କହିବି |ନିର୍ମଳା ଶାଢ଼ୀ ବଦଳେଇ ତାଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ବାହାରିଲେ |ବାଟରେ ସେମାନେ ଲିପି ଘରକୁ ଯାଉଛନ୍ତି ବୋଲି ହୃଷୀକେଶ ତାଙ୍କୁ କହିଲେ |ତାଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ନିର୍ମଳା କହିଲେ,ତମେ ଏକଥା ମତେ ଆଗରୁ କହିଲନି କାହିଁକି ? ହୃଷୀକେଶ କହିଲେ,ଆଗରୁ କହିଥିଲେ ତମେ କଣ କରିଥାଆନ୍ତ ?ନିର୍ମଳା ବିରକ୍ତ ହୋଇ କହିଲେ,କି କଥା କହୁଛ ?ସେମାନେ ଆମ ପୁଅର ଜୀବନ ବଞ୍ଚେଇଛନ୍ତି,ଆମେ ତାଙ୍କ ଘରକୁ ଖାଲି ହାତରେ ଯିବା ?ହୃଷୀକେଶ କହିଲେ,ଆରେ ସତ କଥା ତ !ମୋର ଏକଥା ଜମା ଖିଆଲ ନଥିଲା |

               ଅଟୋ ବୁଲେଇ ସେମାନେ ମିଠା ଦୋକାନକୁ ଗଲେ ଓ ନିର୍ମଳା ତାଙ୍କ ମନପସନ୍ଦର ଢେର ସାରା ମିଠା କିଣି ଲିପିଙ୍କ  ଘରକୁ ଗଲେ  |ଯେତେବେଳେ ତାଙ୍କ ଅଟୋ ଲିପିଙ୍କ ଘର ଆଗରେ ରହିଗଲା,ସେତେବେଳେ ନିର୍ମଳାଙ୍କ ହୃତସ୍ପନ୍ଦନ ବଢିଗଲା |ସେମାନଙ୍କୁ ଦେଖି ଲିପିର ପିତାମାତା କିଭଳି ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ଦେଖାଇବେ ତାହା ଚିନ୍ତାକରି ସେ ନର୍ଭସ ହୋଇଯାଉଥିଲେ |(କ୍ରମଶଃ)  

Saturday, August 14, 2021

ଜୀବନସାଥୀ (ଭାଗ 36)

                              ଏତେ ସମୟ ଧରି ସେମାନଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ଟିଭି ଦେଖୁଥିବା ହୃଷୀକେଶଙ୍କ ମୃତପ୍ରାୟ ଶରୀରରେ ସତେକି ପ୍ରାଣ ସଞ୍ଚାର ହେଲା |ସେ ନିର୍ମଳାଙ୍କୁ କହିଲେ,ମତେ ସେ ପାଣି ବୋତଲ ଦେଲ |ନିର୍ମଳା ଧୀରେ ଧୀରେ ଉଠି,ତାଙ୍କ ପାଖରେ ଏକ ପାଣି ବୋତଲ ଓ ଗ୍ଲାସ ରଖିଦେଲେ |ହୃଷୀକେଶ ବୋତଲ ଟେକି ସବୁ ପାଣି ଢକ ଢକ କରି ପିଇଗଲେ |ତାପରେ ଆଉ ଗୋଟିଏ ବୋତଲ,ଏହିପରି ତିନି ବୋତଲ ପାଣି ପିଇଦେଇ କହିଲେ,ଟିଭି ଭଲ୍ୟୁମ ଆଉ ଟିକେ ବଢ଼େଇ ଦିଅ |

         ନିୟୁଜ 36 ରେ ପ୍ରଜ୍ଞା ସେହିପରି ବ୍ରେକିଂ ନିୟୁଜ ପରେ ବ୍ରେକିଂ ନିୟୁଜ ଦେଇ ଚାଲିଥିଲା |"ବିଶୁଦ୍ଧ ସମ୍ବାଦ ପାଇଁ ଦେଖନ୍ତୁ ନିୟୁଜ 36"|"ଏଇମାତ୍ର ମିଳିଥିବା ସମ୍ବାଦ ଅନୁଯାୟୀ ଥାନା ଅଧିକାରୀଙ୍କ ତଦନ୍ତ ପ୍ରକ୍ରିୟା ଉପରେ ମାନ୍ୟବର ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ଅସନ୍ତୋଷ ପ୍ରକାଶ କରିଛନ୍ତି" |"ଥାନା ଅଧିକାରୀ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ବିମ୍ବାଧର ଦାସଙ୍କର ବଦଳି ହୋଇଯାଇଛି ଓ ତାଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ନୂଆ ସ୍ଥାନରେ ଚବିଶ ଘଣ୍ଟା ଭିତରେ ଯୋଗ ଦେବାପାଇଁ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦିଆଯାଇଛି |"

             ପୁଣିଥରେ ତଦନ୍ତ କରିବାପାଇଁ ଏକ ନୂତନ ଟିମ ଗଠନ କରାଗଲା  ଓ ସେମାନେ ସୁବ୍ରତଙ୍କ ଘରକୁ ଗଲେ |ସେତେବେଳେ ସିଦ୍ଧାର୍ଥ ଖବର ପାଇ ରାଜ୍ୟ ବାହାରକୁ ଚାଲିଯିବା ପାଇଁ ଟ୍ରେନରେ ବସି ସାରିଥିଲା |କିନ୍ତୁ ଟ୍ରେନ ଛାଡିବା ପୂର୍ବରୁ ଠିକ ସମୟରେ ପୋଲିସ ସେଠାରେ ପହଞ୍ଚି ତାକୁ ଥାନାକୁ ଆଣିଲେ |ପୋଲିସକୁ ବେଶି କଷ୍ଟ କରିବାକୁ ପଡିଲା ନାହିଁ |ତାକୁ  ପଚରାଉଚୁରା କରିବାବେଳେ ସେ ଖୁବ କମ ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ସବୁ ସତ ଓଗାଳି ଦେଲା |ସେ କହିଲା,ଜାଣିଶୁଣି ସେ ତା ଅପାକୁ ମାରିନାହିଁ |ଅପା ତା ହାତକୁ କାମୁଡି ଦେବାବେଳେ ତାକୁ ବହୁତ କଷ୍ଟ ହେବାରୁ ସେ ତାକୁ ଜୋରରେ ଠେଲି ଦେଇଥିଲା ଓ ଅକସ୍ମାତ ତାର ମୁଣ୍ଡ କାନ୍ଥରେ ବାଡେଇ ହୋଇଯିବାରୁ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ତାର ମୃତ୍ୟୁ ହୋଇଯାଇଥିଲା |ସେତେବେଳେ ସେ ବହୁତ ଡରିଯାଇଥିଲା ଓ କାଳେ ପୋଲିସ ତା ମୃତ୍ୟୁ ପାଇଁ ତାକୁ ଦାୟୀ କରି ଆରେଷ୍ଟ କରିବ,ଏଇ ଭୟରେ ସେ ତାର ଶବକୁ ନେଇ, ଦୂରରେ ଫିଙ୍ଗି ଦେଇ ଆସିଥିଲା |ଯେହେତୁ ତାର ମୁଣ୍ଡଦୋଷ ପାଇଁ ଅଙ୍କିତର ପରିବାର ତାକୁ ଘରକୁ ନେଉ ନଥିଲେ,ସେମାନଙ୍କୁ ପାନେ  ଦେବାପାଇଁ ସେମାନେ ଅଙ୍କିତ ଉପରେ ସବୁ ଦୋଷ ଢାଳି ପୋଲିସକୁ ମିଛ କାହାଣୀ କହିଥିଲେ  |କିନ୍ତୁ ଏତେ ଶୀଘ୍ର  ଧରା ପଡିଯିବେ ବୋଲି ସେମାନେ ଆଦୌ ଜାଣି ନଥିଲେ |ସିସିଟିଭି ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ କାଳ ହେଲା |ନ୍ୟୁଜ 36 ବାରମ୍ବାର ଏହି ଖବର ପ୍ରସାରଣ କରୁଥିଲା ଓ ଖବର ଜାଣିବା ପାଇଁ ସମସ୍ତେ କେବଳ ଏହି ଚ୍ୟାନେଲ ହିଁ ଦେଖୁଥିଲେ ||

         ଏହାପରେ ଏକ ନାମୀ ସିସିଟିଭି କମ୍ପାନୀର ବିଜ୍ଞାପନ ଆସିଲା |ସେମାନେ କହୁଥିଲେ,ସଚ୍ଚୋଟ ହୁଅନ୍ତୁ ଓ ନିଜକୁ ସଚ୍ଚୋଟ ପ୍ରମାଣ କରିବାପାଇଁ ଘରେ *******ସିସିଟିଭି ଲଗାନ୍ତୁ |ତାପରେ ସେମାନଙ୍କର ଠିକଣା ଓ ଫୋନ ନମ୍ବର |ହୃଷୀକେଶ ନିର୍ମଳାଙ୍କୁ  କହିଲେ,ଦେଖିଲ ?ଘରେ ସିସିଟିଭି ଲଗାଇଲା ବେଳେ ତମେ ବାଜେ ଖର୍ଚ୍ଚ କହି ଅଶାନ୍ତି ହେଉଥିଲ |ଏବେ ଦେଖ,ତାରି ଯୋଗୁଁ ଆମ ପୁଅ ନିର୍ଦ୍ଦୋଷ ବୋଲି ପ୍ରମାଣିତ ହେବାକୁ ଯାଉଛି |ଏତିକି କହିସାରି ସେ ନିର୍ମଳାଙ୍କ ଆଡକୁ ଚାହିଁବା ବେଳକୁ ଦେଖିଲେ,ସେ କେତେବେଳୁ ସେଠାରୁ ଚାଲିଗଲେଣି |ହୃଷୀକେଶ ସୋଫାରେ ଶୋଇ ଟିଭି ଦେଖିବାରେ ଲାଗିଲେ |କିଛିସମୟ ପରେ ନିର୍ମଳା  ସେଠାକୁ ଆସି କହିଲେ,ମୁଁ ଖିଚିଡି କରି ଦେଇଛି |ଗାଧୋଇବା ଦରକାର ନାହିଁ,ତମେ ଖାଲି ଦାନ୍ତ ଘଷିଦେଇ ଆସ,ଖାଇବା |ଏହାକହି ସେ ଶଙ୍ଖ ଫୁଙ୍କି,ଘଣ୍ଟି ବଜାଇ,ଠାକୁର ପୂଜା ଆରମ୍ଭ କଲେ | (କ୍ରମଶଃ)          

Friday, August 13, 2021

ଜୀବନସାଥୀ (ଭାଗ 35)

                  ସବୁ ଓଡ଼ିଆ ଟିଭି ଚ୍ୟାନେଲ ସେମାନଙ୍କ ବ୍ରେକିଂ ନ୍ୟୁଜରେ 'ହାଇ ପ୍ରୋଫାଇଲ ମର୍ଡର କେଶ 'ଓ 'ପୋଲିସର ବିରଳ ସଫଳତା' ଶୀର୍ଷକରେ ସୌମ୍ୟା ହତ୍ୟାକାଣ୍ଡକୁ ମୁଖ୍ୟ ସମ୍ବାଦ ଭାବରେ ବାରମ୍ବାର ପରିବେଷଣ କରୁଥିଲେ |'ଦେଖନ୍ତୁ,ଏଇ ହେଉଛି ସେହି ଖଳା ଯେଉଁଠାରେ ଅମୁକ ମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ସଚିବ ସୁବ୍ରତ କାନୁନଗୋଙ୍କ ବିବାହିତା କନ୍ୟା ସୌମ୍ୟାଙ୍କ ମୃତଦେହ ଆବିଷ୍କୃତ ହୋଇଥିଲା |ଘଟଣାରୁ ପ୍ରକାଶ ଯେ ଗତ ତିନିବର୍ଷ ତଳେ ସୁବ୍ରତଙ୍କ ଝିଅ ସୌମ୍ୟା ****ନିବାସୀ ହୃଷୀକେଶଙ୍କ ଏକମାତ୍ର ପୁତ୍ର ଅଙ୍କିତଙ୍କୁ ବିବାହ କରିଥିଲେ |କିନ୍ତୁ ବିବାହର କିଛିଦିନପରେ ଦୁଇ ପରିବାର ମଧ୍ୟରେ ବିବାଦ ଉପୁଜିବାରୁ ସୌମ୍ୟା ତାଙ୍କ ବାପଘରକୁ ଚାଲି ଆସିଥିଲେ |କିନ୍ତୁ ଅଙ୍କିତ ତାଙ୍କ ପିତାମାତାଙ୍କ ଅଗୋଚରରେ ସୌମ୍ୟାଙ୍କୁ ନିୟମିତ ଦେଖା କରିବାକୁ ଆସୁଥିଲେ ଓ ସେମାନେ ଦୁହେଁ ବୁଲାବୁଲି କରିବାପରେ ସେ ତାଙ୍କୁ ଆଣି ଘରେ ଛାଡ଼ିଦେଇ ଯାଉଥିଲେ |ତାଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ଘରକୁ ନେଇ ଯିବାପାଇଁ ସୌମ୍ୟା ଅଙ୍କିତଙ୍କୁ ଯେତେଥର ଅନୁରୋଧ କରୁଥିଲେ,ସେତେଥର ଅଙ୍କିତ ବିଭିନ୍ନ ଆଳ ଦେଖାଇ ଟାଳି ଦେଉଥିଲେ |ଘଟଣାଦିନ ସୌମ୍ୟାଙ୍କର ଜନ୍ମଦିନ ଥିଲା |ସୁବ୍ରତଙ୍କ ବାରଣ ସତ୍ତ୍ୱେ ସେଦିନ  ଅଙ୍କିତ ତାଙ୍କୁ ଘଣ୍ଟାଏ ଭିତରେ ଛାଡ଼ିଦେବେ କହି,ବୁଲାଇବାକୁ ନେଇଯାଇଥିଲେ | ସେଦିନ ସୌମ୍ୟା ଅଙ୍କିତଙ୍କ ଘରକୁ ଯିବାପାଇଁ ଜିଦ୍ଦି କରିଥିଲେ ଓ ଏଥିପାଇଁ ଦୁହିଁଙ୍କ ଭିତରେ ଝଗଡା ହୋଇଥିଲା |ଝଗଡା ଉଗ୍ର ରୂପ ଧାରଣ କରିବାରୁ ଅଙ୍କିତ ମାନସିକ ସନ୍ତୁଳନ ହରାଇ ପଥରରେ ସୌମ୍ୟାଙ୍କ  ମୁଣ୍ଡକୁ ଛେଚି ହତ୍ୟା କରିଥିଲେ ଓ ତାଙ୍କ ମୃତଦେହକୁ ଏଇ ଖଳା ନିକଟରେ ଫିଙ୍ଗି ଚାଲିଯାଇଥିଲେ |ଏହାପରେ ସେ ତାଙ୍କ ଫୋନ ବ୍ଲକ କରିଦେଇଥିଲେ |ଦୀର୍ଘ ସମୟ ବିତିଯିବାପରେ ସୌମ୍ୟା ଘରକୁ ନଫେରିବାରୁ ସୁବ୍ରତ ଯେତେବେଳେ ଅଙ୍କିତଙ୍କୁ ଫୋନ କଲେ,ତାଙ୍କ ଫୋନ ଲାଗିନଥିଲା |ଏପରିକି ଅଙ୍କିତଙ୍କ ପିତାମାତା ମଧ୍ୟ ସୁବ୍ରତଙ୍କ ଫୋନ ବ୍ଲକ କରିଦେଇଥିଲେ |ରିପୋର୍ଟର ଜଣକ ପାଖରେ ଛିଡା ହୋଇଥିବା ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ମୁହଁ ପାଖକୁ ବୁମ ନେଇ କହିଲେ,ଏ ବିଷୟରେ ଆପଣ କଣ କହିବେ ?ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣକ କହିଲେ,ରାତି ପ୍ରାୟ ଗୋଟାଏରେ ଏକ ଶବ୍ଦ ଶୁଣି ମୁଁ ଚୋର ଆସିଛି ଭାବି ଟର୍ଚ୍ଚ ନେଇ ବାହାରକୁ ଆସିଲି,କିନ୍ତୁ କାହାକୁ ପାଇଲିନାହିଁ,କେବଳ ଗୋଟିଏ କାର ଚାଲିଯାଉଥିବାର ଶବ୍ଦ ଶୁଣିଲି  |ସକାଳେ କୁକୁର ଏକ ମୃତଦେହ ଟଣା ଓଟରା କରୁଥିବା ଖବର ପାଇ ମୁଁ ଆସି ଦେଖେତ ଝିଅଟିଏ ମରି ପଡିଛି |ତାପରେ ଆମେ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ପୋଲିସକୁ ଖବର ଦେଲୁ |ଥାନା ଅଧିକାରୀ ଝିଅ ପରିବାରର ସମ୍ପର୍କୀୟ ହୋଇଥିବାରୁ,ଶବ ଚିହ୍ନଟ କରିବାକୁ ଅସୁବିଧା ହେଲାନାହିଁ |'ତାହେଲେ ଆପଣ କଣ ଚାହୁଁଛନ୍ତି?"ରିପୋର୍ଟର ଆଉଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ପଚାରିଲେ |ସେ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ  କହିଲେ,ହତ୍ୟାକାରୀକୁ ଫାଶୀ  ଦିଆଯାଉ ଓ ଦୋଷୀକୁ ଘଣ୍ଟ ଘୋଡାଇ ଥିବାରୁ,ତାଙ୍କ ପରିବାରର ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଆଜୀବନ କାରାବାସ ଦିଆଯାଉ |

          ତାପରେ ଅନ୍ୟ ଜଣେ ରିପୋର୍ଟର ସୁବ୍ରତଙ୍କ ଘରର ଦୃଶ୍ୟ ଦେଖାଇ କହିଲେ,ଦେଖନ୍ତୁ,ଏଇ ହେଉଛି,ସୁବ୍ରତଙ୍କ ଘର |ଆଉ ଦେଖନ୍ତୁ,ଇଏ ହେଉଛି,ଜନ୍ମଦିନ ପାଇଁ ଆସିଥିବା କେକ ଓ ବିରିୟାନୀ |ସବୁ ସେମିତି ଥୁଆହୋଇଛି,କେହି ଖାଇ ନାହାନ୍ତି | ଏକମାତ୍ର ଝିଅକୁ ହରାଇ ସାରା ପରିବାରରେ ଶୋକର ଛାୟା ଖେଳି ଯାଇଛି |ସେ ଏହା କହୁଥିବାବେଳେ ବ୍ରେକିଂ ନ୍ୟୁଜ ଆସିଗଲା |ମୁଖ୍ୟ ସମ୍ବାଦଦାତା କହିଲେ,ଏଇମାତ୍ର ଖବର ଆସିଛି ଯେ,ଅଙ୍କିତଙ୍କୁ ଗିରଫ କରାଯାଇଛି ଓ ତାଙ୍କୁ ଚାରିଦିନିଆ ରିମାଣ୍ଡରେ ନେବାପାଇଁ ମାନ୍ୟବର କୋର୍ଟ ଅନୁମତି ଦେଇଛନ୍ତି |ଆମକୁ ମିଳିଥିବା ସଦ୍ୟ ସୂଚନା ଅନୁସାରେ କାଲି ସନ୍ଧ୍ୟା ଛଅଟାରେ ଡିସିପି ପ୍ରେସ କନଫରେନ୍ସ କରିପାରନ୍ତି |କମିଶନରେଟ ପୋଲିସର ଏହି ବିରଳ ସଫଳତା ପାଇଁ ବିଭିନ୍ନ ମହଲରୁ ଶୁଭେଚ୍ଛାର ବାର୍ତ୍ତା ଛୁଟିବାରେ ଲାଗିଛି |

             ଗାଧୁଆ ନାହିଁ କି ଖାଇବା ନାହିଁ,ନିର୍ମଳା ଓ ହୃଷୀକେଶ ଦୁହେଁ ସେମିତି ପରସ୍ପର ମୁହଁକୁ ଚାହିଁ ସୋଫାରେ ବସିଥିଲେ |ତାଙ୍କ ଘର ପାଖରେ ଗହଳି ଲାଗିଥିଲା |ବିଭିନ୍ନ ଟିଭି ଚ୍ୟାନେଲର ରିପୋର୍ଟରମାନେ ସେଠାରେ ଥିଲେ ଓ ମଝିରେ ମଝିରେ ତାଙ୍କ ପାଖକୁ ଆସି ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରଶ୍ନବାଣରେ ବିବ୍ରତ କରି ପକାଉଥିଲେ |ସେମାନେ କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି 'ଆମେ କିଛି ଜାଣିନୁ,ଆମ ପୁଅ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ନିର୍ଦ୍ଦୋଷ"ବୋଲି ଯେତେ କହୁଥିଲେ ମଧ୍ୟ କେହି ତାଙ୍କ କଥାକୁ ବିଶ୍ୱାସ କରୁନଥିଲେ |ଏପରିକି ଯେଉଁମାନଙ୍କୁ ସେମାନେ ଅତି ଆପଣାର ଓ ସୁଖଦୁଃଖର ସାଥି ବୋଲି ଭାବୁଥିଲେ,ସେମାନେ ମଧ୍ୟ 'ନିଆଁ ନଥିଲେ,ଧୂଆଁ ବାହାରେ ନାହିଁ"ନ୍ୟାୟରେ ତାଙ୍କୁ ସନ୍ଦେହ କରିବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଇଥିଲେ |

            ପୂରା ଦିନ ଓ ପୂରା ରାତି ଦୁହିଁଙ୍କର ସେମିତି ସୋଫା ଉପରେ କଟିଗଲା  |ପରଦିନ ସକାଳ ଆଠଟା ଉପରେ ହେବ,ନନ୍ଦିନୀ ଫୋନ କଲା |କହିଲା,ଅପା,ନିୟୁଜ 36 ଲଗେଇଲୁ |ନିର୍ମଳା ଭୟଭୀତ ହୋଇ କହିଲେ,କଣ ହୋଇଛି ?ନନ୍ଦିନୀ କହିଲା,ତୁ ଆଗ ଲଗା ,ମୁଁ ଲାଇନରେ ଅଛି |ନିର୍ମଳା ତାଙ୍କ ଅବଶ ଶରୀରରେ ଶକ୍ତି ସଞ୍ଚୟ କରି ଟିଭି ଅନ କରି 'ନିୟୁଜ 36" ଲଗାଇଲେ |ସେତେବେଳେ ଜଣେ ମହିଳା ସାମ୍ବାଦିକା କେତେଗୁଡିଏ ସିସିଟିଭି ଫୁଟେଜ ଦେଖାଇ ସୌମ୍ୟା ମର୍ଡର ମିଷ୍ଟ୍ରିର ପର୍ଦ୍ଦାଫାଶ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥିଲେ |ପ୍ରଥମ ସିସିଟିଭି ଫୁଟେଜରେ ସେ ଅଙ୍କିତ ସନ୍ଧ୍ୟା ସାତଟା ପନ୍ଦରରେ  ଅଫିସ ଛାଡିବାର ଦୃଶ୍ୟ ଦେଖାଉଥିଲେ ଓ ଦ୍ୱିତୀୟ ସିସିଟିଭି ଫୁଟେଜରେ ଅଙ୍କିତ ସାଢେ ସାତଟାରେ ଘରେ ବାଇକ ନେଇ ପ୍ରବେଶ କରୁଥିବାର ଦୃଶ୍ୟ |ତାପରେ ଆଉ ଅଙ୍କିତ ଆଉ ଘରୁ ବାହାରିନାହିଁ,ତାହା ମଧ୍ୟ ସିସିଟିଭି ଫୁଟେଜରେ ରେକଡ଼ିଂ ଥିଲା |

               ତାପରେ ସେ କହିଲେ, 'ସୁବ୍ରତଙ୍କ ଘରେ ମଧ୍ୟ ସିସିଟିଭି ଲାଗିଥିଲା |କିନ୍ତୁ ତାହା ଅନେକଦିନ ହେବ କାମ କରୁନଥିଲା ବୋଲି ସେମାନେ ପୋଲିସକୁ କହିଥିଲେ |କିନ୍ତୁ  ହତ୍ୟାକାରୀ ଯେଉଁ କାରରେ ଶବ ନେଇ ଯାଉଥିଲା,ତାର ସିସିଟିଭି ଫୁଟେଜ ଆମର ହସ୍ତଗତ ହୋଇଛି |'ରାତି ବାରଟାରେ ଜନଗହଳିଶୁନ୍ୟ ରାସ୍ତାରେ ଏକ କାର ଯାଉଥିବାର ସିସିଟିଭି ଫୁଟେଜ ସେ ଦେଖାଇଲେ |ସେ କାରଟି ସୁବ୍ରତଙ୍କର ଥିଲା |'ଆରେ ଇଏତ ସୁବ୍ରତ ସାରଙ୍କ କାର !ସେଥିରେ କିଏ ବସିଛନ୍ତି ?ଆରେ ଇଏ ତ ତାଙ୍କ ପୁଅ ସିଦ୍ଧାର୍ଥ !!' 'କିନ୍ତୁ ଏତେ ରାତିରେ ସେ  କୁଆଡେ ଯାଉଛନ୍ତି ???'ଏଥର ଦେଖନ୍ତୁ,ରାତି ସାଢେ ଗୋଟାଏ |ସେ ପୁଣି ଯେଉଁ ରାସ୍ତାରେ  ଯାଇଥିଲେ,ସେହି ରାସ୍ତାରେ ଘରକୁ ଫେରୁଛନ୍ତି !!'ଖଳାର ମାଲିକ କହିଥିଲେ,ସେ ଏକ କାରର ଶବ୍ଦ ଶୁଣିଥିଲେ,ବାଇକର ନୁହେଁ |'ଇଏ ସେହି କାର ନୁହେଁ ତ ?ଶେଷ ପ୍ରମାଣ ଆମେ ବର୍ତ୍ତମାନ ଆପଣଙ୍କୁ ଦେଖାଇବାକୁ ଯାଉଛୁ |ଆମ ପ୍ରତିନିଧି ସମ୍ବାଦ ସଂଗ୍ରହ କରିବାକୁ ଯିବାବେଳେ ତାଙ୍କ ଘର ଡ୍ରଇଂ ରୁମ କାନ୍ଥରେ ରକ୍ତ ଚିହ୍ନ ଦେଖିବାକୁ ପାଇଥିଲେ |ଜଣାପଡୁଥିଲା,ଯେପରି କାହାର ମୁଣ୍ଡ ସେଠାରେ ଜୋରରେ ବାଡେଇ ହୋଇ ଯାଇଛି |ଏହା ପୋଲିସ ନଜରକୁ  ଆସିନି କାହିଁକି ?ନାଁ କାହା ଚାପରେ ଏହାକୁ ଜାଣିଶୁଣି ଅଣଦେଖା କରି ଦିଆଯାଇଛି ??''ଖୁବଶୀଘ୍ର ସୌମ୍ୟା ମର୍ଡର ମିଷ୍ଟ୍ରି ର ପରବର୍ତ୍ତୀ ପର୍ଦ୍ଦାଫାଶ ଆମେ ଆପଣଙ୍କ ନିକଟକୁ ନେଇ ଆସିବୁ |'କ୍ୟାମେରାମ୍ୟାନ ଅଜିତ ଦାସଙ୍କ ସହ ମୁଁ ପ୍ରଜ୍ଞା ପରିଜା,ନିୟୁଜ 36 |'

           ନନ୍ଦିନୀ କହିଲା,ଦେଖିଲୁ ?ସତ୍ୟ ପାତାଳରୁ ଫୁଟି ବାହାରେ |ଏମାନେ ଯେତେ ଲୁଚେଇଲେ କଣ ହେବ ?ଆଉ ଗୋଟିଏ  ତୃତୀୟ ନୟନ ଏମାନଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପକୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରୁଛି,ସେକଥା ସେମାନେ ଭୁଲି ଯାଇଥିଲେ !! ନିର୍ମଳା କହିଲେ,ଏଥର ପୁଅ ମୋର ଖଲାସ ହୋଇ ଯିବ ତ ?ନନ୍ଦିନୀ କହିଲା,ହଣ୍ଡ୍ରେଡ଼ ପରସେଣ୍ଟ |ତୁ ଖାଲି ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଧର |ନିର୍ମଳା ଠାକୁରଙ୍କୁ ମୁଣ୍ଡିଆ ମାରି କହିଲେ,ହେ ପ୍ରଭୁ,ତମକୁ କୋଟି କୋଟି ଜୁହାର |ସେ ପୁଣି  କହିଲେ,ଟିଭି ଚାନେଲର  ଏଇ ଝିଅଟିକୁ କୋଉଠି ଦେଖିବା ପରି ଲାଗୁଛି ତ !!ନନ୍ଦିନୀ କହିଲା,ତୁ ତ ସବୁ ଭୁଲି ଯାଉଛୁ !ଇଏ ଲିପିର ତଳ ଭଉଣୀ ପ୍ରଜ୍ଞା |ନିୟୁଜ 36 ରେ ଚାକିରୀ କରୁଛି |ତା ସ୍ୱାମୀ ବି ସେଇଠି ଚାକିରୀ କରୁଛି |ନିର୍ମଳା ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ କହିଲେ,ସେ ବାହାହୋଇ ଗଲାଣି ???

         ନନ୍ଦିନୀ କହିଲା,ହଁ ,ଲିପି ତ ନିଜେ ବାହାହେଲାନାହିଁ,ସେମାନଙ୍କ ବାହାଘର ଦୁଇମାସ ତଳେ କରିଛି  |ଛାଡ଼ ସେକଥା |ଏଥରକ ଶତ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ବି, ଆମ ଅକିର କେହି କିଛି କ୍ଷତି କରି ପାରିବେ ନାହିଁ |ଦେଖାଯାଉ ଆଗକୁ କଣ ହେଉଛି !!(କ୍ରମଶଃ)

         


Wednesday, August 11, 2021

ଜୀବନସାଥୀ (ଭାଗ 34)

                        ପାଖାପାଖି ରାତି ତିନିଟାରେ ହୃଷୀକେଶଙ୍କ ମୋବାଇଲ ଘନ ଘନ ରିଂ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା |ହୃଷୀକେଶ ଦେଖିଲେ,ଏକ ଅଜଣା ଲାଣ୍ଡଲାଇନ ନମ୍ବରରୁ କଲ ଆସିଛି |କିଏ ସେ ଟଙ୍କା ଲୁଟିଲା ଵାଲା ଫ୍ରଡ ହୋଇଥିବ ଭାବି ସେ ତାକୁ କାଟିଦେଲେ |କିନ୍ତୁ ସେ ଯେତେଥର କାଟୁଥିଲେ ,ସେତେଥର ପୁନର୍ବାର ରିଂ ହେଉଥିଲା |ପାଖରେ ଶୋଇଥିବା ନିର୍ମଳା ବିରକ୍ତ ହୋଇ କହିଲେ,ଥରେ ପଚାରି ଦେଖ କିଏ କହୁଛନ୍ତି,ସ୍ପାମ ହୋଇଥିଲେ,ବ୍ଲକ କରିଦେବ |ହୃଷୀକେଶ ହ୍ୟାଲୋ କହିବା କ୍ଷଣି ଅପରପଟୁ ସୁବ୍ରତ ଚିଲ୍ଲେଇ କରି କହିଲେ,ମୋ ଝିଅକୁ ମାରି ଆରାମରେ ଶୋଇଛୁ ?କୋଉଠି ତାକୁ ମାରି ପକେଇଛୁ କହ,ହାରାମଜାଦା,ତୋ ବଉଁଶ ନିପାତ କରିଦେବି |ମୋ ଫୋନ ନମ୍ବରକୁ ବ୍ଲକ କରି,ଭାବିଛୁ ଖସି ଯିବୁ ନାଁ ?ଏଇଥର ତତେ ନିସ୍ତାର ନାହିଁ |

               କିଛି ଅଘଟଣ ଘଟି ଯାଇଛି ବୋଲି ହୃଷୀକେଶ ଜାଣିପାରିଲେ |ସେ କହିଲେ,ସମୁଦୀ କଣ ହୋଇଛି କୁହନ୍ତୁ,ରାଗୁଛନ୍ତି କାହିଁକି ?ସୁବ୍ରତ କିନ୍ତୁ ଥଣ୍ଡା ହେଉ ନଥିଲେ |କହିଲେ,ଡାକ ତୋର ସେ ଚୁପ ସୈତାନ ପୁଅକୁ |କାଲି ମୋ ଝିଅର ଜନ୍ମଦିନ ଥିଲା |ତାକୁ ବୁଲେଇ ଆଣି ଘଣ୍ଟାଏ ପରେ ଛାଡିବ ବୋଲି କହି,ନେଇକରି ଗଲା ଯେ ,ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତାର ଦେଖା ନାହିଁ |ସମସ୍ତେ ଫୋନ ବ୍ଲକ କରି ବସିଛ ?ପୁଅ କେକ ଆଣିଥିଲା,ମୁଁ ବିରିୟାନୀ ଆଣିଥିଲି,ସବୁ ସେମିତି ଥୁଆ ହୋଇଛି|ଆମେ କେହି ଖାଇନୁ |ତୋ ପୁଅକୁ କହ,ଏଇ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ଝିଅକୁ ଆଣି ମୋ ଘରେ ଛାଡ଼ିଦେଇ ଯିବ |ନହେଲେ,ମୋଠାରୁ ଖରାପ କେହି ହେବେନି କହିଦଉଛି |ଆଉ ଉତ୍ତରକୁ ଅପେକ୍ଷା ନକରି,ସୁବ୍ରତ ଫୋନ କଚାଡି ରଖିଦେଲେ |

               ହୃଷୀକେଶଙ୍କ ହାତରୁ ମୋବାଇଲ ଖସି ପଡିଲା |ଭୟରେ ତାଙ୍କର ଛାତି ଥରୁଥିଲା |ତାଙ୍କ ଅସ୍ୱାଭାବିକ ଅଙ୍ଗଭଙ୍ଗୀ ଦେଖି,ନିର୍ମଳା ବିଛଣାରୁ ଉଠି ବସିଲେ |ପଚାରିଲେ,କଣ ହୋଇଛି ?ହୃଷୀକେଶ ତାଙ୍କ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ନଦେଇ ତାଙ୍କୁ ପଚାରିଲେ,ଅକି କାଲି ଘରକୁ କେତେବେଳେ ଫେରିଲା ?ନିର୍ମଳା କହିଲେ,ସବୁଦିନ ଯେତିକିବେଳେ ଫେରେ,ସନ୍ଧ୍ୟା ସାତଟାରେ |

:ତାପରେ ଆଉ କୁଆଡେ ଯାଇଥିଲା କି ?ହୃଷୀକେଶ ପୁଣି ପଚାରିଲେ |

:ନାଁ ତ |ନିର୍ମଳା ଏତିକି କହି କହିଲେ,କଣ ହୋଇଛି କୁହ |ହୃଷୀକେଶ କହିଲେ,ତମେ ଭଲକରି ମନେ ପକାଅ ,କାଳେ କୁଆଡେ ଯାଇଥିବ !ନିର୍ମଳା କହିଲେ,ମୁଁ ଭଲକରି ଜାଣିଛି,ସେ ଆଉ କୁଆଡେ ଯାଇନି |ହୃଷୀକେଶ କହିଲେ,ଆଉ ସମୁଦୀ କଣ ଏମିତି କହିଲେ ?ନିର୍ମଳା ଉତ୍କଣ୍ଠିତ ହୋଇ ପଚାରିଲେ,କଣ କହିଲେ ମତେ କହୁନ କାହିଁକି ?

        ହୃଷୀକେଶ କହିଲେ,କାଲି ସୌମ୍ୟାର ଜନ୍ମଦିନ ଥିଲା |ଆମ ଅକି କାଳେ ତାଙ୍କ ଘରକୁ ଯାଇ ସୌମ୍ୟାକୁ  ବୁଲାଇ ଆଣିବାକୁ କହି ସାଙ୍ଗରେ ନେଇଗଲା |ତାପରେ ସେ ତାକୁ ଆଉ ଘରେ ଛାଡ଼ିନି |ତାକୁ ଅପେକ୍ଷା କରି ସେମାନେ ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଖାଇନାହାନ୍ତି | ନିର୍ମଳା ଅବାକ ହୋଇ କହିଲେ,ଅକି ତାଙ୍କ ଘରକୁ ଗଲା,ତାଙ୍କ ଝିଅକୁ ବୁଲେଇବାକୁ କହି ଆଣିଲା ....ତମେ ଏକଥା ବିଶ୍ୱାସ କରି ପାରୁଛ ?

         "ସବୁ ନାଟକ ମାମା"|ପଛପଟୁ ଅଙ୍କିତର ସ୍ୱର ଶୁଣି ଦୁହେଁ ପଛକୁ ଚାହିଁଲେ |ଅଙ୍କିତ କହିଲା,ସେମାନେ ବହୁତ ଦିନ ହେଲା ନାଟକ କରି ନାହାନ୍ତି,ଏବେ ଅଧ ରାତିରେ ମନ ପଡିବରୁ ନାଟକ ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲେ |ତାପରେ ସେ ହୃଷୀକେଶଙ୍କୁ କହିଲା,ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଘରକୁ ଫେରିବା  ପରେ ମୁଁ ଆଉ କୁଆଡେ ଯାଇନି ବାବା |କିଛି ହେବନି,ତମେ ଶୋଇପଡ,ସକାଳେ ଉଠିବ |

            ଅଙ୍କିତର କଥା କିନ୍ତୁ ହୃଷୀକେଶଙ୍କୁ ସାନ୍ତ୍ୱନା ଦେଇ ପାରୁନଥିଲା |ସେ ସୁବ୍ରତଙ୍କ ଭଲଭାବେ ଜାଣିଥିଲେ |ସୁବ୍ରତଙ୍କର  ଏପରି ରାତି ଅଧରେ ଫୋନ କରିବା ଓ ଅଶାଳୀନ ଭାଷା ବ୍ୟବହାର କରିବାକୁ ସେ ସହଜରେ ଗ୍ରହଣ କରିପାରୁ ନଥିଲେ |ସେ ଆଉ ଶୋଇଲେ ନାହିଁ |ଚା' ତିଆରି କରିବା ପାଇଁ ରୋଷେଇଘରକୁ ଗଲେ |ଅଦା,ତୁଳସୀପତ୍ର ଛେଚି କେଟଲରେ ପାଣି ଢ଼ାଳିବା ବେଳକୁ ନିର୍ମଳା ସେଠାକୁ ଆସି କହିଲେ,ଉଠ ମୁଁ ଚା' କରିବି |ହୃଷୀକେଶ କହିଲେ,ତମେ କାହିଁକି ଆସିଲ ?,ମୁଁ ତ ଚା' କରିଥାନ୍ତି !ନିର୍ମଳା କିଛି ଉତ୍ତର ନଦେଇ ଚା' ତିଆରି କରିବାରେ ଲାଗି ପଡିଲେ  |

              ନଅଟାବେଳେ ହୃଷୀକେଶ  ଅଫିସ ଯିବା ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇ ବାହାରିବା ବେଳକୁ ଏକ ପୋଲିସ ଗାଡି ଆସି ତାଙ୍କ ଗେଟ ପାଖରେ ଅଟକିଗଲା | ତା ଭିତରୁ ଅର୍ଦ୍ଧ ଡଜନ ପୋଲିସ ଖପାଖପ ଡେଇଁ ତାଙ୍କ ଘର ଭିତରକୁ ବୀର ଦର୍ପରେ ପ୍ରବେଶ କରି, ଅଙ୍କିତକୁ ଖୋଜିଲେ |ଅଙ୍କିତ ଆସିବାକ୍ଷଣି ସେମାନେ ତାକୁ ଟେକିଲା ପରି ନେଇ,ଗାଡ଼ିରେ ବସାଇ ଯେମିତି ଆସିଥିଲେ,ସେମିତି ଚାଲିଗଲେ |

         ସେତେବେଳେ ହୃଷୀକେଶ ଜାଣିଲେ,ସୌମ୍ୟାକୁ ହତ୍ୟା କରାଯାଇଛି ଓ  ପରିବାର ଲୋକଙ୍କ ଅଭିଯୋଗକ୍ରମେ ତଥା ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ପାରିପାର୍ଶ୍ଵିକ ପରିସ୍ଥିତିକୁ ଦୃଷ୍ଟିରେ ରଖି,ଅଙ୍କିତକୁ ଗିରଫ କରାଯାଇଛି |(କ୍ରମଶଃ)


               

ଜୀବନସାଥୀ (ଭାଗ 33)

                  ସୁବ୍ରତଙ୍କ ରାଗ ଦେଖି କିଛିଦିନପାଇଁ ରିସେପ୍ସନ ପାର୍ଟି ସ୍ଥଗିତ ରଖିବାପାଇଁ ଶୁଭ୍ରା ସିଦ୍ଧାର୍ଥକୁ ବୁଝାଇଦେଲେ |ସିଦ୍ଧାର୍ଥ ବି ବୁଝିଗଲା |ସବୁଦିନ ଅଫିସ ଛୁଟି ପରେ ସିଦ୍ଧାର୍ଥ ସୌମ୍ୟାକୁ ସାଙ୍ଗରେ ନେଇ ଘରେ ପହଞ୍ଚିବାବେଳକୁ ରୋଜି ସଜବାଜ ହୋଇ ବସିଥାଏ |ସିଦ୍ଧାର୍ଥ ଚଟାପଟ ତା ପୋଷାକ ବଦଳେଇ ରୋଜି ସାଙ୍ଗରେ ବୁଲିବାକୁ ବାହାରି ଯାଏ |ଦୁହେଁ ବୁଲାବୁଲି ସାରି,ବାହାରେ ଡିନର ଖାଇ ଘରେ ପହଞ୍ଚିବା ବେଳକୁ ରାତି ଦଶଟା ହୋଇ ଯାଇଥାଏ  |ରବିବାର ଓ ଅନ୍ୟ ଛୁଟିଦିନର କଥା ନିଆରା |ସେଦିନ ଉଭୟଙ୍କ ବାହାରେ ଲଞ୍ଚ ଓ ଡିନର ଖାଇବାଟା ନିଶ୍ଚିତ ଥିଲା  |ଏସବୁ ଦେଖି ସୌମ୍ୟା ଦୁଇଜଣଙ୍କ ଉପରେ ରାଗି, ମନେ ମନେ କୁହୁଳୁ ଥିଲା  |

                କିଛିଦିନ ପରେ ସୌମ୍ୟାର ଜନ୍ମଦିନ ପଡିଲା  |ସେଦିନ ସମସ୍ତେ ଛୁଟି ନେଇ ଜନ୍ମଦିନ ପାଳନ କରିବାକୁ ସୌମ୍ୟାର ଇଛା ଥିଲା |କିନ୍ତୁ ସୁବ୍ରତ ତାକୁ ବୁଝାଇ ଦେଇ କହିଲେ,ନୂଆ ନୂଆ ଚାକିରୀରେ ଯୋଗଦେଇ ଛୁଟି ନେବାଟା ଭଲ ହେବନି |ତେଣୁ ସର୍ବସମ୍ମତିକ୍ରମେ ଏହା ସ୍ଥିର ହେଲା ଯେ,ସମସ୍ତେ ଅଫିସରୁ ଫେରିବାପରେ ବାର୍ଥ ଡେ ପାର୍ଟି ହେବ |ସୁବ୍ରତ ବିରିୟାନୀ ଆଣିବେ ଓ ସିଦ୍ଧାର୍ଥ କେକ ଆଣିବ |

            ସେଦିନ ବିରିୟାନୀ ନେଇ ସୁବ୍ରତ ଶୀଘ୍ର ଘରକୁ ଆସିଗଲେ |ସିଦ୍ଧାର୍ଥ ଜନ୍ମଦିନ କେକ ଆଣିବା ବେଳକୁ ରୋଜି ପାଇଁ କିଛି ଉପହାର ନେଇ ଯିବାକୁ ତାର ଇଛା ହେଲା |ତେଣୁ ସେ ରୋଜି ପାଇଁ ଏକ ସୁନ୍ଦର ଡ୍ରେସ କିଣିଲା |ଏସବୁ ନେଇ ଘରେ ପହଞ୍ଚିବା  ବେଳକୁ ରାତି ନଅଟା ହୋଇ ଯାଇଥିଲା |ସେ ସୌମ୍ୟା ହାତକୁ କେକ ବଢ଼ାଇ କହିଲା,ଦେଖ ଅପା,ତୋପାଇଁ କେତେ ବଢିଆ କେକ ଆଣିଛି |କିନ୍ତୁ ସୌମ୍ୟାର ନଜର ସିଦ୍ଧାର୍ଥର ଅନ୍ୟ ହାତରେ ଥିବା ପ୍ୟାକେଟ ଉପରେ ଥିଲା |ସେ ସିଦ୍ଧାର୍ଥକୁ କହିଲା,ସେ ପ୍ୟାକେଟରେ କଣ ଆଣିଛୁ,ମତେ ଆଗ ଦେଖା,ତାପରେ ମୁଁ କେକ ନେବି |ସିଦ୍ଧାର୍ଥ ବିରକ୍ତ ହୋଇ ଟେବଲ ଉପରେ କେକ ରଖିଦେଇ କହିଲା,ସେଇଟା ମୁଁ ରୋଜି ପାଇଁ ଆଣିଛି |

          ସୌମ୍ୟା କହିଲା,ଆଜି ମୋର ଜନ୍ମଦିନ,ମୋ ପାଇଁ ଗିଫ୍ଟ ନ ଆଣି ତାପାଇଁ କାହିଁକି ଆଣିଲୁ ?ସିଦ୍ଧାର୍ଥ କହିଲା,ତୁ କଣ ବୁଢ଼ୀ ହେବାଯାଏଁ ଗିଫ୍ଟ ନେଉଥିବୁ ନାଁ କଣ ?ଯାଆ,ଡାଡି ତୋ ପାଇଁ ଯେଉଁ ନୂଆ ଡ୍ରେସ ଆଣିଛନ୍ତି ତାକୁ ପିନ୍ଧିକରି ଆସ,କେକ କାଟିବା |'ବୁଢ଼ୀ' ଶବ୍ଦଟି ଶୁଣି ସୌମ୍ୟାକୁ ବହୁତ ବାଧିଲା |ସେ ରାଗିଯାଇ ସିଦ୍ଧାର୍ଥ ହାତରୁ ପ୍ୟାକେଟ ଛଡ଼ାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟାକଲା |କିନ୍ତୁ ସଫଳ ହୋଇ ନପାରି ସେ ତାର ହାତକୁ ଜୋରରେ କାମୁଡି ଦେଲା |ସିଦ୍ଧାର୍ଥ ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ଚିତ୍କାର କରି ସୌମ୍ୟାକୁ ଗୋଟେ ଜୋର ଧକ୍କା ମାରିଲା |ସୌମ୍ୟା ପଛୁଆ ଛିଟିକିଗଲା ଓ ତାର ମୁଣ୍ଡ ଜୋରରେ କାନ୍ଥରେ ବାଡେଇ ହୋଇଗଲା |ସେମାନଙ୍କ ପାଟି ଶୁଣି ସୁବ୍ରତ ଓ ଶୁଭ୍ରା ସେଠାକୁ ଦୌଡ଼ି ଆସିଲେ |ସେମାନେ ଦେଖିଲେ,ସୌମ୍ୟା ଧୀରେ ଧୀରେ କାନ୍ଥରୁ ଖସି, ଭୁଷ କରି ତଳେ ପଡିଗଲା |ସୁବ୍ରତ ତାକୁ ତାଙ୍କ କୋଳକୁ ନେଇ ଅନେକ ଡାକିଲେ |ସୌମ୍ୟା କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କ ଡାକ ଶୁଣି ପାରୁନଥିଲା ;ସବୁଦିନ ପାଇଁ ତାର ଜୀବନପ୍ରଦୀପ ଲିଭି ଯାଇଥିଲା |

             ସୁବ୍ରତ ତାର ଜଡ଼ ଶରୀରକୁ ଦୁଇ ହାତରେ ଟେକି ନେଇ ବିଛଣା ଉପରେ ଶୁଆଇ ଦେଲେ |ତାପରେ ଫୋନ କାଢି ଥାନା ଇନଚାର୍ଜଙ୍କୁ ଫୋନ ଲଗାଇବା ବେଳକୁ ଶୁଭ୍ରା ତାଙ୍କ ହାତରୁ ଫୋନ ଛଡାଇନେଇ କହିଲେ,କଣ କରୁଛ ?ସୁବ୍ରତ ଶାନ୍ତ ଗଳାରେ କହିଲେ,ଏଇଟା ମର୍ଡର କେଶ ,ପୋଲିସକୁ ଇନଫର୍ମ କରିବାକୁ ପଡିବ |ତା ପୂର୍ବରୁ ୟାକୁ ନେଇ ହସ୍ପିଟାଲ ଯିବାକୁ ପଡିବ |

        ଶୁଭ୍ରା କହିଲେ,ତମର ମୁଣ୍ଡ ଖରାପ ହୋଇଯାଇଛି |ପୁଅକୁ ଫାଶୀ ଖୁଣ୍ଟରେ ଝୁଲାଇବ ନାଁ କଣ ?ସୁବ୍ରତ କିଛି ଉତ୍ତର  ନଦେଇ,ଟଳି ଟଳି ନିଜ ରୁମକୁ ଚାଲିଗଲେ |ଏଇ ମୌକାରେ ସିଦ୍ଧାର୍ଥ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ତାର ଯୋଜନା ପ୍ରସ୍ତୁତ କଲା |ସେ ଗୋଟିଏ ବଡ଼ ଅଖା ଆଣି,ସୌମ୍ୟାର ଶରୀରକୁ ତା ଭିତରେ ଭର୍ତ୍ତି କରି ଭଲରେ ପ୍ୟାକ କଲା ଓ ତାକୁ ବହୁତ କଷ୍ଟରେ ଘୋଷାଡ଼ି ଘୋଷାଡ଼ି ନେଇ କାର ପଛ ସିଟରେ ରଖିଲା | ତାପରେ ତାକୁ ଅନେକ ଦୂରରେ,ଏକ ନିଛାଟିଆ ସ୍ଥାନ ଦେଖି ଫିଙ୍ଗିଦେଇ ଆସିଲା |ଏ ସବୁ କାମ ସାରି ଘରେ ପହଞ୍ଚିବା ବେଳକୁ ରାତି ଦୁଇଟା ହୋଇ ଯାଇଥିଲା  |(କ୍ରମଶଃ)

            

Tuesday, August 10, 2021

ଜୀବନସାଥୀ (ଭାଗ 32)

                       ବାହାରେ ପକ୍ଷୀ ମାନଙ୍କର କିଚିରି ମିଚିରି କଳରବ ପ୍ରଭାତ ଆଗମନର ସଙ୍କେତ ଦେଲା |ସେତିକିବେଳେ ସୁବ୍ରତଙ୍କ ଭାବନାରେ ପୂର୍ଣ୍ଣଛେଦ ପଡିଲା |ସେ କିଛିସମୟ ଆଖିବୁଜି ଶୋଇ ପଡିଲେ |ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ  ତାଙ୍କ ଆଖିକୁ ନିଦ୍ରା ଘୋଟି ଆସିଲା |ଆଠଟା ବେଳେ ଶୁଭ୍ରା ତାଙ୍କୁ ଉଠାଇବାରୁ ସେ ଧଡପଡ ହୋଇ ଉଠିପଡ଼ିଲେ |କିନ୍ତୁ ଭୀଷଣ ଜୋରରେ ତାଙ୍କର ମୁଣ୍ଡ ବିନ୍ଧୁଥିଲା | ଶୁଭ୍ରା ତାଙ୍କ ପାଖରେ ଥିବା ଟେବଲ ଉପରେ ପାଣି ବୋତଲ,ଗ୍ଲାସ,ଫ୍ଲାସ୍କ ଭର୍ତ୍ତି ଚା' ଓ କପ ରଖିଦେଇଥିଲେ |ସୁବ୍ରତ ସେଇ  ବିଛଣା ଉପରେ ବସି ପାଣି ପିଇ ତାପରେ ଚା' ପିଇଲେ | 

                     ଟିକେ ଭଲ ଲାଗିବାରୁ ସେ ଉଠି ଚଲାବୁଲା କରିବା ଭିତରେ ଲକ୍ଷ୍ୟ କଲେ,ସିଦ୍ଧାର୍ଥର ବାଇକ ନାହିଁ |ସେ ଶୁଭ୍ରାଙ୍କୁ ପଚାରିଲେ,ସିଧୁ କୁଆଡେ ଯାଇଛି କି ?ଶୁଭ୍ରା କହିଲେ,ସେ ବାଇକ ନେଇ ସକାଳୁ କୁଆଡେ ଯାଇଛି |ସୁବ୍ରତ ପୁଣି ପଚାରିଲେ,ଏତେ ସକାଳୁ ସେ କୁଆଡେ ଗଲା ?ତାକୁ ପଚାରିଛ ?

            ଶୁଭ୍ରା ମୁହଁ ଛାଟି କହିଲେ,କାହିଁକି ପଚାରିଥାନ୍ତି ଯେ ?ପଚାରିଲେ ସେ କୋଉ ସତକଥା କହିଥାଆନ୍ତା ଯେ,ତାକୁ ମୁଁ ପଚାରିଥାଆନ୍ତି !ତାଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ସୁବ୍ରତ ଗୁମ ହୋଇ ସେଠାରୁ ଚାଲିଗଲେ |କିନ୍ତୁ ସେ ସିଦ୍ଧାର୍ଥର ଚାଲିଚଳନକୁ ଅନୁଧ୍ୟାନ କରୁଥିଲେ ଓ ଜାଣିପାରୁଥିଲେ,ସିଦ୍ଧାର୍ଥ କିଛି ନାଁ କିଛି ଯୋଜନାରେ ଅଛି |

               ତାଙ୍କ ସନ୍ଦେହକୁ ସତ୍ୟରେ ପରିଣତ କରି,ଦିନେ ରାତି ପାଖାପାଖି ଦଶଟା ବେଳକୁ ସିଦ୍ଧାର୍ଥ ଗୋଟିଏ ଝିଅକୁ ଧରି ଘରେ ପହଞ୍ଚି କହିଲା,ୟା ନାଁ ରୋଜି |ଆମେ ଆଜି ମନ୍ଦିରରେ ବାହା ହେଲୁ |ସୁବ୍ରତ ସେଇ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ଅଫିସରୁ ଫେରିଥିଲେ |ସେ କହିଲେ,ତା ବାପା ମାଆ କୁଆଡେ ଗଲେ ?ଜାଣିଛୁ,ସେମାନଙ୍କର ଗୋଟେ କମ୍ପ୍ଲେନରେ ତୋ ଚାକିରୀ ଗୋଲ ହୋଇଯିବ ?

           ସିଦ୍ଧାର୍ଥ କହିଲା,ତା ବାପାମାଆ ବାହାଘର ପାଇଁ ରାଜି ହେଉନାହାନ୍ତି |କିନ୍ତୁ ତାର ମାଟ୍ରିକ ସାର୍ଟିଫିକେଟ ଓ ଆଧାର କାର୍ଡ ଅନୁସାରେ ତାକୁ ଅଠର ବର୍ଷ ପୂରି ଯାଇଛି |ସୁବ୍ରତ ଆଉ କିଛି ନକହି ଭିତରକୁ ଚାଲିଗଲେ |ପରଦିନ ସକାଳେ ରୋଜିର ପିତାମାତା ପୋଲିସକୁ ସାଙ୍ଗରେ ନେଇ ସୁବ୍ରତଙ୍କ ଘରେ ପହଞ୍ଚିଲେ |ସେତେବେଳେ ସୁବ୍ରତ ଜାଣିଲେ,ସେମାନେ ବିହାରର ବାସିନ୍ଦା ଓ ଝିଅ ତାଙ୍କର ମେସରେ ରହି ଇଞ୍ଜିନିଅରିଂ କୋଚିଂ ନେଉଥିଲା |

              ପୋଲିସ ସିଦ୍ଧାର୍ଥ ଓ ରୋଜିଙ୍କୁ ଥାନାକୁ ଡକାଇ ନେଲା |ରୋଜି କିନ୍ତୁ କୌଣସିମତେ ପିତାମାତାଙ୍କ ସହିତ ଫେରିବାପାଇଁ  ରାଜି ହେଲାନାହିଁ |ଯେହେତୁ ସେ ସାବାଳିକା ହୋଇ ସାରିଥିଲା ,ପୋଲିସର ବି ଆଉ କିଛି କରିବାର ନଥିଲା |ସେମାନଙ୍କ ଭିତରେ ଏକ ବୁଝାମଣା ସ୍ଵାକ୍ଷର ହେଲା ଓ ନିରାଶ ହୋଇ ରୋଜିର ପିତାମାତା ଫେରିଗଲେ |ସିଦ୍ଧାର୍ଥ ଗଡ଼ ଜୟ  କରିବାପରି ଖୁସିରେ ଘରକୁ ଫେରି ଆସିଲା |ସୁରୁଖୁରୁରେ ମାମଲାର ସମାଧାନ ହୋଇଯାଇଥିବାରୁ ଶୁଭ୍ରା ମଧ୍ୟ ବହୁତ ଖୁସି ହୋଇଗଲେ |କିନ୍ତୁ ସୌମ୍ୟା ଏହି ବିବାହରେ ଭୀଷଣ ଅସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହେଉଥିଲା |ସେ  ସୁବ୍ରତଙ୍କୁ କହିଲା ,ଡାଡି, ସିଧୁ ବହୁତ ଦୁଷ୍ଟ ହୋଇଯାଇଛି,ତାକୁ ଘରୁ ବାହାର କରିଦିଅ  |ସୁବ୍ରତ ତାକୁ ବୁଝାଇ କହିଲେ,ତୁ ବ୍ୟସ୍ତ ହୁଅନା ମାଆ,ସବୁ ଠିକ ହୋଇଯିବ |

            ସେମାନଙ୍କ ବିବାହ ଉପଲକ୍ଷେ ଏକ ଚମତ୍କାର ବ୍ୟୟବହୁଳ ପାର୍ଟି ଦେବାପାଇଁ  ଶୁଭ୍ରା ସୁବ୍ରତଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କଲେ  |ସୁବ୍ରତ କିନ୍ତୁ ରାଜି ହେଲେନାହିଁ |କହିଲେ, ସେ ତ ଏବେ ଚାକିରୀ କଲାଣି,ମୁଣ୍ଡକୁ ତାର ହାତ ପାଇଗଲାଣି |ତାକୁ ଯେମିତି ଭଲ ଲାଗୁଛି,ସେ କରୁ |ମତେ ଏଥିରେ ପୁରାଅ ନାହିଁ |ଶୁଭ୍ରା କହିଲେ,ଘରକୁ ତ ବୋହୂ ଆସି ସାରିଲାଣି,ଆଉ ଗରଗର ହେଲେ କଣ ହେବ ?ସେଇଆକୁ ପଛରେ ବାଧ୍ୟ ବାଧ୍ୟକତାରେ କରିବ,ଏବେ ଖୁସି ମନରେ କରି ନିଜ ସମ୍ମାନ ନରଖିବ କାହିଁକି ?ସୁବ୍ରତ କ୍ରୋଧ ଜର୍ଜରିତ ହୋଇ କହିଲେ,କହିଲେ,କେଉଁଠୁ ଗୋଟାଏ ଝିଅକୁ ଉଠେଇ ଆଣିଛି,କଣନା ବାହା ହୋଇଛି |ତାକୁ ପୁଣି କହୁଛ କଣ ନାଁ 'ବୋହୂ' !! ମା ଯେମନ୍ତ,ପୁଅ ସେମନ୍ତ |କଣ କରିବି ?କର୍ମଫଳ ଭୋଗିବାକୁ ପଡୁଛି,ଆହୁରି କେତେ ଭୋଗିବି,ଏଇ ତ ଆରମ୍ଭ ମାତ୍ର !!ଶୁଭ୍ରା ବି ଦବି ନଯାଇ କହିଲେ,ମ, ଏମିତି କାହିଁକି ହଉଛ ବା ?ଭଲ କଥା କହିଲେ,ଆଜିକାଲି ଲୋକଙ୍କୁ ଗନ୍ଧଉଛି ପରା !!

               ସୁବ୍ରତ ବିରକ୍ତ ହୋଇ କହିଲେ,ତମେ ମତେ ବହୁତ ଉପଦେଶ ଦେଇ ସାରିଲଣି,ମୁଁ ବି ତମ ଉପଦେଶ ମାନି ବହୁତ କିଛି କରି ସାରିଲିଣି |ଏବେ ଦୟାକରି ଏଠାରୁ ଯାଅ ; ତମ ମାଆପୁଅଙ୍କୁ ଯାହା ଖୁସି ଲାଗୁଛି,ସେଇଆ କର |(କ୍ରମଶଃ) 

         

Monday, August 9, 2021

ଜୀବନସାଥୀ (ଭାଗ 31)

                              ଶୁଭ୍ରା କେତେବେଳୁ ସୌମ୍ୟା ପାଖରେ ଶୋଇବାକୁ ଚାଲିଗଲେଣି |ସୁବ୍ରତ ଆଉ ଶୋଇବାର ବୃଥା ପ୍ରୟାସ କରୁନଥିଲେ |ଅନ୍ଧକାର କୋଠରୀରେ ଏପଟ ସେପଟ କଡ଼ ଲେଉଟାଇ ସେ ନିଜର  କଳା ଅତୀତକୁ  ରୋମନ୍ଥନ କରି ଚାଲିଥିଲେ |

                                ସେତେବେଳେ  ପିଙ୍କି ନାମକ ଏକ ଝିଅ ତାଙ୍କର ପାଖ ଗାଆଁରେ ଥିବା ଏକ ସମ୍ପର୍କୀୟଙ୍କ ଘରେ ରହି ପ୍ଲସ ଟୁ ରେ ଆଡମିଶନ ନେଇଥିଲା  |ସେହି କଲେଜରେ ସୁବ୍ରତ ବି.ଏ.ପଢୁଥିଲେ |ଭଲ ପଢୁଥିଲେ ବି ସେତେବେଳେ ସେ ଟିକେ ରଙ୍ଗୀନ ମିଞ୍ଜାସର ଥିଲେ |ପ୍ରେମ ତାଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟିରେ କେବଳ ଏକ ଶାରୀରିକ ସମ୍ପର୍କ ଛଡ଼ା ଆଉ କିଛି ନଥିଲା |ପିଙ୍କି ଶାନ୍ତ,ସରଳ ଓ ଅତି ସୁନ୍ଦରୀ ଥିଲା |ସୁବ୍ରତ ବି କମ ନଥିଲେ |ପ୍ରଥମ ଦେଖାରେ ହିଁ ଦୁହେଁ ଦୁହିଁଙ୍କ ପ୍ରତି ଆକୃଷ୍ଟ ହୋଇ ଯାଇଥିଲେ |ସୁବ୍ରତ ପାଠପଢା ଛାଡି ତାରି ପ୍ରେମରେ ବୁଡ଼ିଗଲେ |ଯେତେବେଳେ ତାଙ୍କର ମନବୋଧ ହୋଇଗଲା,ସେ ତାଠାରୁ ଦୂରେଇବାକୁ ଲାଗିଲେ |କିନ୍ତୁ ପିଙ୍କି ତାଙ୍କ ପିଛା ଛାଡୁ ନଥିଲା |ସେ ଯୁଆଡେ ଯାଉଥିଲେ,ପିଙ୍କି ତାଙ୍କୁ ଖୋଜି ଖୋଜି ଯାଇ ସେଇଠି ହାଜର ହୋଇ ଯାଉଥିଲା |ଶେଷରେ ସବୁଦିନ ପାଇଁ ତାକୁ ତାଙ୍କ ରାସ୍ତାରୁ ହଟାଇ ଦେବା ପାଇଁ ସେ ତାଙ୍କର  ଚାରିଜଣ ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ବନ୍ଧୁଙ୍କ  ସହିତ ମିଶି ଏକ ଭୟଙ୍କର ଯୋଜନା ପ୍ରସ୍ତୁତ କଲେ |ସେଇ ଅନୁସାରେ ସୁବ୍ରତ ପିଙ୍କି ମନରେ ବିଶ୍ୱାସ ଜନ୍ମାଇ ରାତି ବାରଟା ପରେ ତାକୁ ଘରୁ ଲୁଚି ଚାଲି ଆସିବାକୁ କହିଲେ | ଦୁହେଁ ମିଶି କେଉଁ ଏକ ଦୂରସ୍ଥାନକୁ  ଯାଇ ବିବାହ କରିବା କଥା ମଧ୍ୟ ତାକୁ କହିଲେ |ପିଙ୍କି ତାଙ୍କ ପ୍ରେମରେ ଏପରି ଅନ୍ଧ ହୋଇଯାଇଥିଲା ଯେ ଆଗ ପଛ ନ ବିଚାରି ତାଙ୍କ କଥାରେ ରାଜି ହୋଇଯାଇଥିଲା  |

                            ରାତି  ବାରଟାରେ ସମସ୍ତେ ଶୋଇ ସାରିବା ପରେ ପିଙ୍କି ଘରୁ ବାହାରି ଆସିଲା |ବାହାରେ ସୁବ୍ରତ ତାକୁ ଅପେକ୍ଷା କରିଥିଲେ |ପିଙ୍କି ତାଙ୍କୁ ଦେଖି ଖୁସିରେ କୁଣ୍ଢେଇ ପକାଇଲା |ତା ମନର ମଣିଷ ସାଙ୍ଗେ ସେ ସବୁଦିନ ପାଇଁ ରହିବାକୁ ଯାଉଛି ଭାବି, ସେ ଖୁସିରେ ଆତ୍ମହରା ହୋଇ ଯାଇଥିଲା  |ଖଣ୍ଡେ ବାଟ ଯିବାପରେ ପୂର୍ବରୁ ସେଠାରେ ଲୁଚିଥିବା ସୁବ୍ରତଙ୍କ ଚାରି ବନ୍ଧୁ ବାହାରି ଆସିଲେ |ପିଙ୍କି ସେମାନଙ୍କୁ ଦେଖି ଭୟରେ ସୁବ୍ରତଙ୍କୁ ଜାବୁଡି ଧରିଲା |କିନ୍ତୁ ନରାଧାମ ସୁବ୍ରତ ତାକୁ ଅତି ନିର୍ମମ ଭାବରେ ସେହି ମାଂସଲୋଭୀ ଶିଆଳଙ୍କ ପାଖରେ ସମର୍ପଣ କରି ଘରକୁ ଫେରିଆସି  ସୁନାପୁଅ ପରି ଶୋଇପଡିଥିଲେ |

                   ପରଦିନ ସକାଳେ ଗାଆଁ ମୁଣ୍ଡ ଆମ୍ବଗଛ ଡାଳରେ ଝୁଲୁଥିବା ଅବସ୍ଥାରେ ପିଙ୍କିର ମୃତଦେହ ଉଦ୍ଧାର କରାଯାଇଥିଲା  |ସମସ୍ତଙ୍କ ପରି ସୁବ୍ରତ ବି ତାକୁ ସେଦିନ ଦେଖିବାକୁ ଯାଇଥିଲେ |ସେ ସେଠାରେ ପହଞ୍ଚିବା କ୍ଷଣି ଏକ ଅଲୌକିକ ଘଟଣା ଘଟିଥିଲା |ତାଙ୍କୁ ଦେଖି ନିଶ୍ଚଳ ହୋଇ ଝୁଲୁଥିବା ପିଙ୍କିର ଶରୀର ହଠାତ ହଲଚଲ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା ଓ ତାର ଡାହାଣ ହାତଟି ଧୀରେ ଧୀରେ ଉପରକୁ ଉଠି ସୁବ୍ରତଙ୍କ ଆଡକୁ ଇଙ୍ଗିତ କରି,ତାପରେ ତଳକୁ ଖସି ଆସି ପୂର୍ବପରି ନିଶ୍ଚଳ ହୋଇଗଲା |ସତେ ଯେପରି ସେ ସୁବ୍ରତଙ୍କ ଆଡକୁ ହାତ ଦେଖାଇ କହୁଥିଲା,ତୁମେ ମୋର ହତ୍ୟାକାରୀ |ମୁଁ ଦିନେ ନାଁ ଦିନେ ନିଶ୍ଚୟ ପ୍ରତିଶୋଧ ନେବି !!! ଭୂତ ସବାର ହୋଇଛି ଭାବି ସମସ୍ତଙ୍କ ସହିତ ସୁବ୍ରତ ମଧ୍ୟ  ସେଦିନ ସେ ସ୍ଥାନ ଛାଡି ଭୟରେ ଦୌଡ଼ି ପଳାଇଥିଲେ |ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେ ସେହି ଘଟଣାକୁ ଭୁଲିପାରି ନାହାନ୍ତି |ତାଙ୍କର ଦୁର୍ବଳ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ସେ ସବୁବେଳେ ଅନୁଭବ କରନ୍ତି,ସତେ ଯେମିତି  ପିଙ୍କିର ଅତୃପ୍ତ ଆତ୍ମା ତାଙ୍କୁ ଅନୁସରଣ କରୁଛି !!

                     ପୋଲିସ ଆସି ଯେତେବେଳେ ପିଙ୍କି ବଳାତ୍କାର ଓ ହତ୍ୟାକାଣ୍ଡର ତଦନ୍ତ ଆରମ୍ଭ କଲେ,ତାଙ୍କ ସନ୍ଧାନୀ ଚକ୍ଷୁ ବୁଲି ବୁଲି ଆସି ସୁବ୍ରତଙ୍କ ପାଖରେ ଅଟକି ଯାଇଥିଲା  |କିନ୍ତୁ ସୁବ୍ରତଙ୍କ ପିତା ଜଣେ ପ୍ରଭାବଶାଳୀ ନେତା ହୋଇଥିବାରୁ ମାମଲା ଆଗକୁ ନ ବଢି ସେହିଠାରେ ଦଫା ରଫା ହୋଇଯାଇଥିଲା  |

                ମଣିଷ ସବୁ ଆଇନକୁ ଫାଙ୍କି ଖସି ଯାଇପାରେ,କିନ୍ତୁ ନିଜ ଅବଚେତନ ମନର ଆଇନକୁ  କଦାପି ଫାଙ୍କିଦେଇ  ପାରେନାହିଁ |ସେ ହିଁ ତାକୁ ବାରମ୍ବାର ଆସି ଚେତାଇ ଦେଇ କହେ,ତୁ ଭୁଲ କରିଛୁ,ଅନ୍ୟାୟ କରିଛୁ,ପାପ କରିଛୁ,ତତେ ଦଣ୍ଡ ଭୋଗିବାକୁ ପଡିବ,ଆଜି ନହେଲେ କାଲି  |

                  ଆଜି ଏତେ ବର୍ଷ  ପରେ ତାଙ୍କୁ ଲାଗୁଛି,ପିଙ୍କିର ଆତ୍ମା ସତେକି ରକ୍ତମୁଖା ହୋଇ ତାଙ୍କ ପଛରେ ଧାଇଁଛି  ଆଉ କହୁଛି, ବିଶ୍ୱାସଘାତକକୁ ଶାସ୍ତି ଦେବାର ସମୟ ଆସିଯାଇଛି !!! (କ୍ରମଶଃ)

                     

Saturday, August 7, 2021

ଜୀବନସାଥୀ (ଭାଗ 30)

                           ସବୁଦିନ ପରି ସେଦିନ ଖାଇ ସାରିବାପରେ ସୁବ୍ରତ ଡ୍ରଇଂରୁମରେ ବସି ଟିଭି ଦେଖୁଥିଲେ |ସିଦ୍ଧାର୍ଥ ତା ରୁମକୁ ଯିବାବେଳେ ସେ ତାକୁ ଡାକିଲେ |ସିଦ୍ଧାର୍ଥ  ଶୁଣି ନଶୁଣିଲା ପରି ଚାଲି ଯାଉଥିଲା |ସୁବ୍ରତ ତାକୁ ଟିକିଏ ଉଚ୍ଚ ଗଳାରେ ଡାକିବାରୁ ସେ ଆସିଲା |ସେ  ତାକୁ ତାଙ୍କର ପାଖ ଚେୟାରରେ ବସିବାକୁ କହିଲେ |ସିଦ୍ଧାର୍ଥ କୁଣ୍ଠିତ ହୋଇ ବସିବାପରେ ସେ  ପଚାରିଲେ,ସେ ଝିଅଟି କିଏ ?ସିଦ୍ଧାର୍ଥ ନିରୁତ୍ତର ରହିଲା |ସୁବ୍ରତ ପୁଣି ପଚାରିଲେ,ତା ନାଁ କଣ ?ସେ କଣ କରୁଛି ?ତାର ବାପା ମାଆ କଣ କରନ୍ତି ?କେଉଁଠି ରହନ୍ତି ?ସେମାନେ କେଉଁ ରାଜ୍ୟର ବାସିନ୍ଦା ?ତାଙ୍କର ମାତୃଭାଷା କଣ ?

               ସୁବ୍ରତଙ୍କ ପ୍ରତିଟି ପ୍ରଶ୍ନରେ ସିଦ୍ଧାର୍ଥ ନୀରବତା ଅବଲମ୍ବନ କଲା |ସୁବ୍ରତ ଏଥର ତାକୁ ପଚାରିଲେ,ତୁ ତାକୁ ବାହା ହେବୁ ??

          ସିଦ୍ଧାର୍ଥ ନୀରବତା ଭାଙ୍ଗି କହିଲା,ଅପା ଏ ଘରୁ ବିଦା ନହେଲା ଯାଏଁ ମୁଁ ବାହା ହେବିନାହିଁ |ସୁବ୍ରତ କହିଲେ,ଅପାକୁ ତ ମୁଁ ବାହା କରିଥିଲି |ମାସ ଦୁଇଟା ରହି ପାରିଲାନି |ସେମାନେ ତାକୁ ରଖିବାକୁ ନାରାଜ,ମେଡିକାଲ ସାର୍ଟିଫିକେଟ ପାଇଁ ଅଡ଼ି ବସିଛନ୍ତି |ମୁଁ ଏବେ କଣ କରିବି ?

            ସିଦ୍ଧାର୍ଥ କହିଲା,ତମେ କାହିଁକି ତାକୁ ଘରକୁ ଆଣୁଥିଲ ?ବାହାହେଲା ପରେ ଅପାର ଭଲମନ୍ଦର ଦାୟିତ୍ତ୍ୱ ତାଙ୍କର ଥିଲା ,ସେମାନେ ଯାହା ଇଚ୍ଛା  ତାହା କରିଥାନ୍ତେ |

          ସୁବ୍ରତ କହିଲେ,ତୁ ତାର ଭାଇ ଟି ?ଏମିତି କଣ କହୁଛୁ ??ନାଁ କହୁ କହୁ ଯାହା ଇଚ୍ଛା ତାହା କହି ଦେଉଛୁ ?

     ସିଦ୍ଧାର୍ଥ କହିଲା,ଭିଣୋଇଙ୍କୁ ସେ ଯେମିତି ଚେଙ୍କ ଦେଲା,ଛୁରୀ ଦେଖାଇ ଡରେଇଲା ,କାଲି  ସକାଳେ ମୋ ସ୍ତ୍ରୀ ଆସିଲେ,ତାକୁ ବି ସେମିତି କରିବ |ପାଗଳାମୀ ବଢିଗଲେ, ଛୁରୀ ଭୁଷି ମାରି ଦେଇପାରେ,ତା ଉପରେ କଣ ବିଶ୍ୱାସ ଅଛି ?ପାଗଳଗାରଦରେ ରହିବା ମଣିଷ ପୁଣି ଚାକିରୀ କରୁଛି !!ଦେଖିବ,ଯେମିତି ଶାଶୁଘରୁ ତଡା ଖାଇଲା,ସେମିତି ଦିନେ ଚାକିରୀରୁ ତଡା ଖାଇବ !ସିଦ୍ଧାର୍ଥ ଆଉ କିଛି କହିବା ପୂର୍ବରୁ ପଛପଟୁ ସୌମ୍ୟା ଆସି ଏତେ ଜୋରରେ ତାର ଚୁଟି ଭିଡ଼ିଦେଲା ଯେ ସେ ଚେୟାର ସମେତ ତଳେ ପଡିଯାଉଥିବାବେଳେ ଟେବଲ ବାଡ଼ା ଧରି ଅଳ୍ପକେ ରକ୍ଷା ପାଇଗଲା |ତଥାପି ଏହି ପ୍ରକରଣରେ ତା ମୁଣ୍ଡ, ପାଖରେ ଥିବା ଅନ୍ୟ ଏକ ଚେୟାରରେ ବାଡେଇ ହୋଇଗଲା |ସୁବ୍ରତ ରହ ରହ କହୁ କହୁ ସିଦ୍ଧାର୍ଥ ସୌମ୍ୟାକୁ ଜୋରରେ ଏକ ଚଟକଣା ମାରିଲା |ସୌମ୍ୟା ଆହୁରି ରାଗିଯାଇ ତଳେ ପଡିଥିବା ଚେୟାର ଉଠାଇ ସିଦ୍ଧାର୍ଥ  ମୁଣ୍ଡ ଉପରେ କଚାଡି ଦେବାକୁ ଯାଉଥିବାବେଳେ ଶୁଭ୍ରା ଚେୟାରକୁ ଧରିପକାଇ ତାଠାରୁ ଛଡେଇ ନେଇଗଲେ |ସୌମ୍ୟା ନିରୁପାୟ ହୋଇ,ସୁବ୍ରତଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଇ କାନ୍ଦିବାକୁ ଲାଗିଲା |

             ସୁବ୍ରତ ରାଗିଯାଇ ସିଦ୍ଧାର୍ଥକୁ କହିଲେ,ବଡ଼ଭଉଣୀ ଉପରେ ହାତ ଉଠାଉଛୁ ?ତତେ ଲାଜ ଲାଗୁନି ??ଏଇ ସଂସ୍କାର ପାଇଛୁ ?ସିଦ୍ଧାର୍ଥ ଦବି ନଯାଇ କହିଲା,ପାଗଳଙ୍କୁ ମାଡ଼ ଦେଲେ ଯାଇଁ ସାବାଡ଼ ହେବେ |ସେ ସୌମ୍ୟାକୁ ହାତ ଦେଖାଇ କହିଲା,ଆଉ ଦିନେ ସେମିତି ହେଲେ,ତତେ ମୋଡ଼ିମାଡ଼ି ଡଷ୍ଟବିନରେ ଫୋପାଡ଼ି ଦେବି |

             ସୁବ୍ରତଙ୍କ ରାଗ ଚରମ ସୀମାରେ ପହଞ୍ଚିଥିଲା |ସେ ଟିଭିକୁ ଟାଣି ତଳେ ଫୋପାଡ଼ିଦେଇ କହିଲେ,ଆଉ ଏ ଘରେ ରହି ହେବନାହିଁ |ନର୍କରେ ରହିବା  ଯାହା,ଏ ଘରେ ରହିବା ସେଇଆ |(କ୍ରମଶଃ)


ଜୀବନସାଥୀ (ଭାଗ 29)

                       ସୁବ୍ରତ ଏକ ଫଳ ଦୋକାନରୁ ସବୁ ପ୍ରକାର ଫଳ କିଣିଲେ ଓ ତାର କିଛି ଦୂରରେ ଥିବା ମିଠା ଦୋକାନରୁ ରସଗୋଲା,ଛେନାପୋଡ଼ ଓ ଛେନାଗଜା କିଣି ତାକୁ ଦୁଇଟି  ବ୍ୟାଗରେ ଭର୍ତ୍ତି କରି ଖୁସି ମନରେ ହୃଷୀକେଶଙ୍କ ଘର ଅଭିମୁଖେ ଚାଲିଲେ |ଗେଟ ସାମ୍ନାରେ କାର ରଖି,ଡ୍ରାଇଭର ଗେଟ ଖୋଲିବାକୁ ଗଲା |କିନ୍ତୁ ଗେଟରେ ଚାବି  ପଡିଥିଲା |ସେ ଗେଟ ବାହାରେ ଲାଗିଥିବା କଲିଂ ବେଲ  ବାରମ୍ବାର ଚିପିବାରୁ ଅଧଘଣ୍ଟା ପରେ କବାଟ ଖୋଲି ନିର୍ମଳା ଆସିଲେ |ତାଙ୍କୁ ଦେଖି ସୁବ୍ରତ ଗାଡ଼ିରୁ ଓହ୍ଲାଇ କହିଲେ,ସମୁଦୁଣୀ ନମସ୍କାର |ଆପଣଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ ଖୁସି ଖବର ଦେବାକୁ ଆସିଛି |ଗେଟ ଖୋଲନ୍ତୁ,କଥା ହେବା |ନିର୍ମଳା କହିଲେ,ମୁଁ ଏବେ ଟିକେ ବ୍ୟସ୍ତ ଅଛି,ଆପଣ ପରେ ଆସନ୍ତୁ |

                  ତାଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ସୁବ୍ରତ ମନେ ମନେ ବିରକ୍ତ ହେଲେ ବି,ମୁହଁରେ ହସ ଫୁଟେଇ କହିଲେ,ଆପଣଙ୍କ ବୋହୂ ସରକାରୀ ଚାକିରୀ ପାଇଛି |ସେଥିପାଇଁ ଆପଣଙ୍କ ପାଟି ମିଠା କରିବାକୁ ଆସିଥିଲି |ଗେଟ ଖୋଲନ୍ତୁ,ମତେ କଣ ଏମିତି ବାହାରେ ଛିଡା କରେଇଥିବେ ନାଁ କଣ ??ନିର୍ମଳା କହିଲେ,ବହୁତ ଭଲ ଖୁସି ଖବର ଦେଲେ |ଆପଣମାନଙ୍କର ଉତ୍ତରୋତ୍ତର ଉନ୍ନତି ହେଉ,ଭଗବାନ ଆପଣଙ୍କର ମଙ୍ଗଳ କରନ୍ତୁ |ହେଲେ ଆପଣ ଆଜିପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆମକୁ ଏତେ ଖାଇବାକୁ ଦେଇଛନ୍ତି ଯେ,ଅଧିକ ଖାଇବାକୁ ଆମ ଆଉ ପେଟରେ ଜାଗା ନାହିଁ |ମୁଁ ଦୁଃଖିତ, ଆପଣଙ୍କ ମିଠା ରଖିପାରିବି ନାହିଁ |ଏହା କହି ସେ ଘର ଭିତରକୁ ଯାଇ କବାଟ ବନ୍ଦ କରିଦେଲେ |

                ଏହି ଅପମାନ ସୁବ୍ରତଙ୍କୁ ବହୁତ ବାଧିଲା |ସେ ଫେରି ଆସୁଥିବାବେଳେ ଦେଖିଲେ,ସିଦ୍ଧାର୍ଥ ତାର ବାଇକ ପଛରେ ଗୋଟିଏ ଝିଅକୁ ବସେଇ କୁଆଡେ ଯାଉଛି |ଭଲକରି ନିରେଖି ଦେଖିଲେ,ସେ ପୂର୍ବରୁ ଯେଉଁ ଝିଅ ସାଙ୍ଗେ ଯିବା ଆସିବା କରୁଥିଲା,ସେଇ ଝିଅ ସେ ନୁହେଁ,ଇଏ ଆଉଜଣେ ଝିଅ |ମନେ ମନେ ଭାବିଲେ,ୟାର କେତେଜଣ ଝିଅଙ୍କ ସାଙ୍ଗେ ସମ୍ପର୍କ ଅଛି କେଜାଣି !ଘରର ମୁରବି ଅଧିକାଂଶ ସମୟ ଘରେ ଅନୁପସ୍ଥିତ  ରହିଲେ,ଘରର ଯେଉଁ ଅବସ୍ଥା ହୁଏ,ଆମ ଘରର  ସେହି ଅବସ୍ଥା ହେଲାଣି |ସେ ଅଫିସକୁ ନଯାଇ ମିଠା ଓ ଫଳ ଘରେ ରଖିବାକୁ,ଘରକୁ ଫେରି ଆସିଲେ |

                ଗେଟ ବାହାରେ ସିଦ୍ଧାର୍ଥର ବାଇକ ଥିଲା |ସେ ଭିତରକୁ ଯାଇ ଦେଖିଲେ,ସିଦ୍ଧାର୍ଥ,ତାର ବାନ୍ଧବୀ ଓ ଶୁଭ୍ରା ଖୁସିରେ ଗଳ୍ପ କରୁଛନ୍ତି |ଅଚାନକ ସୁବ୍ରତଙ୍କୁ ଦେଖି ସିଦ୍ଧାର୍ଥ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ତାର ବାନ୍ଧବୀକୁ ନେଇ ସେଠାରୁ ଚାଲିଗଲା |ସୁବ୍ରତ ଶୁଭ୍ରାଙ୍କୁ ପଚାରିଲେ,ଇଏ  କଣ ଚାଲିଛି ?ଶୁଭ୍ରା ହସି ହସି କହିଲେ,ଝିଅଟି ତମର ପସନ୍ଦ ହେଲା ?ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ନାଁ ?ମୋ ମନକୁ ତ ବହୁତ ପାଇଛି,ୟାକୁଇ ଆମେ ବୋହୂ କରିବା |

                  ସୁବ୍ରତ କହିଲେ,ସିଏ ତ ତାର ଡ୍ରେସ ବଦଳେଇବା ପରି ତାର  ଗାର୍ଲ ଫ୍ରେଣ୍ଡ ବଦଳାଉଛି,କାହାକୁ ତମେ ବୋହୂ କରିବ ???ମତେ ତ ସନ୍ଦେହ ହେଲାଣି,ତାର ବାହାଘର ଦିନ ଦଶ ବାରଟା ଝିଅ ଆସି ଆମେ ତାର ସ୍ତ୍ରୀ ବୋଲି ଦାବି କରିବେ !!(କ୍ରମଶଃ)

Friday, August 6, 2021

ଜୀବନସାଥୀ (ଭାଗ 28)

                   ଛାତ ଉପରେ ଏକୁଟିଆ ବସି ସୁବ୍ରତ ଚିନ୍ତାରେ ହଜି ଯାଇଥିଲେ |ସେ ଜାଣି ପାରୁଥିଲେ,ହୃଷୀକେଶ ବର୍ତ୍ତମାନ ଯେଉଁ ସ୍ତରରେ ପହଞ୍ଚିଛନ୍ତି,ତାଙ୍କୁ ଆଉ ଧମକଚମକ କିମ୍ବା ଲୋଭ କାଟୁ କରିବନାହିଁ |ତାଙ୍କପାଇଁ ପୁଅ ସର୍ବୋପରି ହୋଇ ଯାଇଛି |ତଥାପି ସେ ଆଶା ଛାଡ଼ିନଥିଲେ |ଯେ କୌଣସି ଉପାୟରେ ତାଙ୍କୁ ଯନ୍ତାରେ ପକାଇବା ପାଇଁ ସେ ବାଟ ଖୋଜୁଥିଲେ | ସୌମ୍ୟା ଘରକୁ ଆସିବା ଦିନଠାରୁ ତାଙ୍କ ଆଖିରୁ ନିଦ ଉଭେଇ ଯାଇଥିଲା |ବାହାଘର ପରେ ତାଙ୍କ ବୋଝ ହାଲୁକା ହୋଇଗଲା ବୋଲି ସେ ଖୁସି ହେଉଥିଲେ |କିନ୍ତୁ ଏବେ 'ଅର୍ଥ ହାନି,ପ୍ରାଣ ପୀଡା" ପରି ପରିସ୍ଥିତି ଉପୁଜିଗଲା  |ନାନାପ୍ରକାର ଦୁଶ୍ଚିନ୍ତାରେ ବିବ୍ରତ ହୋଇ ଟିକିଏ ଥଣ୍ଡା ପବନ ଖାଇବାକୁ ସେ ଛାତ ଉପରକୁ ଆସିଥିଲେ |କିନ୍ତୁ ଦୁର୍ଯୋଗକୁ ମଶା ବି ତାଙ୍କ ଉପରେ ଦାଉ ସାଧୁଛନ୍ତି !ଭାବିଥିଲେ,ଯୌତୁକ ଲୋଭ ଦେଖାଇ ଜ୍ୱାଇଁ କିଣି ଆଣିବେ |ନିଜ ପ୍ରଚେଷ୍ଟାରେ ସେ କେତେକାଂଶରେ ସଫଳ ହୋଇଥିଲେ ମଧ୍ୟ |କିନ୍ତୁ ସୌମ୍ୟାର  ରୋଗ ଏଥିରେ ପ୍ରତିବନ୍ଧକ ହେଲା   |ଏତେ ଶୀଘ୍ର ସୌମ୍ୟା ତାର ପ୍ରକୃତ ରୂପ ଦେଖାଇ ଧରା ପଡ଼ିଯିବ,ସେ କଳ୍ପନା ସୁଦ୍ଧା କରିପାରି ନଥିଲେ |ଛୁଆଟିଏ ହୋଇଯାଇଥିଲେ ଆଉ ଚିନ୍ତା କରିବାର କିଛି ନଥିଲା |କିନ୍ତୁ ସେ ଯାଏଁ କଥା ଗଲାନାହିଁ |ଘରେ ବି ତଦ୍ରୁପ ପରିସ୍ଥିତି |ଭାଇ ଭଉଣୀଙ୍କ ଭିତରେ ସବୁବେଳେ ଝଗଡ଼ା |ତାକୁ ରଗାନା ବୋଲି ପୁଅକୁ ଯେତେ ବୁଝାଉଛନ୍ତି ,ସବୁ ବେକାର |ପୁଅ ଦୁଇବର୍ଷ ହେଲାଣି ବି.ଟେକ ପାଶ କରି ଘରେ ବସିଛି |ପ୍ରାଇଭେଟ ଚାକିରୀ କରିବାକୁ ଆଦୌ ରାଜି ହେଉନାହିଁ |କହୁଛି,ଯଦି ଚାକିରୀ କରିବ,ତାହେଲେ କେବଳ ସରକାରୀ ଚାକିରୀ କରିବ |କାରଣ ସେଥିରେ ଧୂଳି ମଳି କିଛି ନାହିଁ ; କାମ କର ନକର,ମାସ ଶେଷରେ ଦରମା ଥୁଆ,ରିଟାୟାର୍ଡ ପରେ ପେନସନର ଆନନ୍ଦ !!ଏମିତି ବହୁତ ସମୟ ଚିନ୍ତା କରି କିଛି କୂଳ କିନାରା ନପାଇ ସେ ଭାରି ମନ ନେଇ ଶୋଇବାକୁ ଗଲେ |

                      ଛଅ ମାସ ପରେ ଅଚାନକ ତାଙ୍କପାଇଁ ଏକ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ସୁଯୋଗ ଆସିଲା |ସିଦ୍ଧାର୍ଥକୁ ଇରିଗେସନରେ ଚାକିରୀ ମିଳିଗଲା |ଅବଶ୍ୟ ସେଥିପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ବହୁତ ମେହେନତ କରିବାକୁ ପଡିଲା ଓ ତାଙ୍କ ମଥା ଉପରେ ମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କର ଆଶୀର୍ବାଦର ହାତ ଥିବାରୁ,ଏହା ସମ୍ଭବପର ହେଲା  |ଏହି ସଫଳତାରେ ସିଦ୍ଧାର୍ଥ ଖୁସି ହେବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ପରିବାରର ସମସ୍ତେ ଖୁସିରେ ଫାଟି ପଡୁଥିଲେ |

            ସୌମ୍ୟାପାଇଁ  ମଧ୍ୟ ଏହିପରି ଏକ ସରକାରୀ ଚାକିରୀ ସୁବ୍ରତ ମନେ ମନେ ବହୁତ ଖୋଜୁଥିଲେ |ତାଙ୍କର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ଥିଲା,କାଳେ ଚାକିରୀ ଲୋଭରେ ହୃଷୀକେଶ ପୁଣି ତାକୁ ଆଦରି ନେବେ !

              ବର୍ଷକ ପରେ ତାଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟାଳୟରେ ଏକ କମ୍ପୁଟର ଆସିଷ୍ଟାଣ୍ଟ ପଦବୀ ସୃଷ୍ଟି ହେଲା |ସେଠାରେ ସୌମ୍ୟାକୁ ରଖିବା ପାଇଁ ସୁବ୍ରତ ନିଜ କଳ ବଳ କୌଶଳ ସବୁ ଲଗାଇ ଦେଲେ ଓ ଶେଷରେ କୃତକାର୍ଯ୍ୟ ମଧ୍ୟ ହେଲେ | ଏହି ଖୁସି ଖବର ଜଣାଇବା ପାଇଁ ସେ ହୃଷୀକେଶ ,ନିର୍ମଳା ଓ ଅଙ୍କିତଙ୍କୁ ବାରମ୍ବାର ଫୋନ କଲେ |କିନ୍ତୁ କେହି ତାଙ୍କର ଫୋନ ଉଠାଇଲେ ନାହିଁ | ସେ ଭାବିଲେ,ତାଙ୍କ ଘରକୁ ଯାଇ ଏହି ଖୁସି ଖବର ଜଣାଇବେ |କାରଣ ତାଙ୍କର ଦୃଢ଼ ବିଶ୍ୱାସ ଥିଲା,ଏହି ସୁସମ୍ବାଦ ଶୁଣି ଲୋଭୀ ନିର୍ମଳା ନିଶ୍ଚୟ ତରଳି ଯିବେ |(କ୍ରମଶଃ)

Thursday, August 5, 2021

ଜୀବନସାଥୀ( ଭାଗ 27)

                  ନିର୍ମଳାଙ୍କ ଠାରୁ ହୃଷୀକେଶ ସବୁ କଥା ଜାଣିବା ପରେ,କାଳବିଳମ୍ବ ନକରି ସୁବ୍ରତଙ୍କୁ ଫୋନ କରି କହିଲେ,ସମୁଦୀ ଗୋଟିଏ ଅଘଟଣ ଘଟି ଯାଇଛି,ଶୀଘ୍ର ଆସନ୍ତୁ  |ସୁବ୍ରତ ସୌମ୍ୟା ଉପରେ କିଛି ବିପଦର ଆଶଙ୍କା କରି ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ଚାଲି ଆସିଲେ |କିନ୍ତୁ ସେଠାକୁ ଆସି ଘଟଣା ସମ୍ପର୍କରେ ଜାଣି ତାଙ୍କ ମୁହଁ ଶୁଖିଗଲା |ସେ କହିଲେ,ହଉ ଯାହା ହେଲା,ସେଥିପାଇଁ ଝିଅକୁ କ୍ଷମା କରି ଦିଅନ୍ତୁ |ଜାଣି ବୁଝି ସେ କିଛି କରିନି |ହୃଷୀକେଶ  କହିଲେ,ବହୁତ ହୋଇଗଲା ସମୁଦୀ,ଏଥର ଆପଣଙ୍କ ଧନକୁ ଆପଣ ଆପଣଙ୍କ ଘରକୁ ନେଇଯାଆନ୍ତୁ | ଭୟ ଓ ଆଶଙ୍କାରେ ଆମେ ସବୁଦିନ ରହିପାରିବୁ ନାହିଁ |ମୋର ଲୋଭ ଓ ଉଚ୍ଚାକାଂକ୍ଷା ମୋ ପାଇଁ ଏମିତି କାଳ ହେବ ବୋଲି ମୁଁ କେବେହେଲେ ଭାବି ନଥିଲି | ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ବର୍ଷେ ସମୟ ଦେଲି ,ତା ଭିତରେ ଝିଅକୁ  ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ସୁସ୍ଥ କରାଇ,ସେ ସ୍ଥାୟୀ ଭାବରେ ସୁସ୍ଥ ହେବାର ଡାକ୍ତରୀ ପ୍ରମାଣପତ୍ର ଦେଲେ,ମୁଁ ତାକୁ ଖୁସିରେ ଗ୍ରହଣ କରିବି |ନଚେତ,ବାଧ୍ୟ ହୋଇ ମତେ ଅନ୍ୟ ପନ୍ଥା ଦେଖିବାକୁ ପଡିବ  |

                 ଏତେବେଳଯାଏଁ ତାଙ୍କ କଥା ନୀରବରେ ବସି ଶୁଣୁଥିବା ସୁବ୍ରତ ଉତ୍କ୍ଷିପ୍ତ ହୋଇ କହିଲେ,ଅନ୍ୟ ପନ୍ଥା ମାନେ ?ଛାଡପତ୍ର ତ ?ସେ ସୁଯୋଗ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ କଦାପି ଦେବିନି |ମତେ ଆପଣ ଚିହ୍ନି ନାହାନ୍ତି |ମୁଁ ଯେତିକି ଭଲ,ସେତିକି ଖରାପ |ମୋ ଝିଅର ଖାଲି ଏଇ ଗୋଟିଏ ଖୁଣ ଥିଲା ବୋଲି ମୁଁ ଆପଣଙ୍କ ଆଗରେ ସରେଣ୍ଡର କଲି |ନହେଲେ,ଚାକିରୀ ନଥିବା ବେକାରିଆ ପିଲାଟାକୁ ମୁଁ କାହିଁକି ମୋର ଜ୍ୱାଇଁ କରିଥାନ୍ତି ?ମତେ କଣ ଜ୍ୱାଇଁ ଅଭାବ ଥିଲେ ?ହଉ ଠିକ ଅଛି,ମୁଁ ମୋ ଝିଅକୁ ନେଇ ଯାଉଛି,କିନ୍ତୁ ଏହାର ପରିଣାମ ଭଲ ହେବ ନାହିଁ |ସେଥିପାଇଁ ଭବିଷ୍ୟତରେ  ଆପଣ ମତେ ଦୋଷ ଦେବେନାହିଁ |ହୃଷୀକେଶ କହିଲେ,କଣ ଆଉ ଭଲ ଟା ବାକି ଅଛି ଯେ ହବ ?ନିଜ ହାତରେ ମୁଁ ମୋ ପୁଅର  ଜୀବନ ନଷ୍ଟ କରିଦେଲି |ମୋ ଭଳି ପାପୀ କୁ ଯେତେ ଦଣ୍ଡ ମିଳିଲେ ବି କମ ହେବ |ଆପଣଙ୍କର ଯାହା ଇଛା ତାହା କରନ୍ତୁ,ମୁଁ ହାତ ଟେକି ଦେଇଛି  |ସବୁଦିନ ତିଳ ତିଳ ହୋଇ ମରିଯିବା ଅପେକ୍ଷା,ଦିନେ ଭଲକରି ମରିଯିବା ଶତଗୁଣେ ଶ୍ରେୟସ୍କର |

               କ୍ରୋଧ ଜର୍ଜରିତ ହୋଇ ସୁବ୍ରତ ସେହି ଘର ପିନ୍ଧା ପୋଷାକରେ ସୌମ୍ୟାକୁ ନେଇ ଚାଲିଗଲେ |ସେମାନେ  ଯିବା ପରେ,ହୃଷୀକେଶଙ୍କ ଅନ୍ତରରୁ କୋହ ଉଠିଲା |ସେ ନିଜକୁ ଆଉ ରୋକି ନପାରି କାନ୍ଦି ଉଠିଲେ  |ନିର୍ମଳା ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇ ତାଙ୍କ ପାଖକୁ ଆସି  ପିଠିରେ ହାତ ରଖି ତାଙ୍କୁ ସାନ୍ତ୍ୱନା ଦେଇ କହିଲେ,ମନଦୁଃଖ କରନା  |ଯାହା ତ ହେବାର ହେଲାଣି,ଏଣିକି ଯାହା ବିପଦ ଆସିବ,ତାକୁ ଧୈର୍ଯ୍ୟର ସହ ସାମ୍ନା କରିବାକୁ ପଡିବ |ହୃଷୀକେଶ ନିର୍ମଳାଙ୍କ ହାତ ତାଙ୍କ ପିଠିରୁ କାଢି କହିଲେ,ତମେ ଯାଅ,ମତେ ଏକୁଟିଆ ରହିବାକୁ ଦିଅ |

      ସେଦିନ ହୃଷୀକେଶ ଅଫିସ ଗଲେନାହିଁ |ଦିନସାରା ବିଛଣାରେ ଶୋଇ ରହି,ସେ ଅନେକ କଥା ଭାବି ଯାଉଥିଲେ |ସେ ଜାଣିଥିଲେ,ଏହାପରେ ସୁବ୍ରତ ନୀରବରେ ବସିବେ ନାହିଁ |କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କୁ ଆଉ ଭୟ ଲାଗୁ ନଥିଲା |ମନେ ମନେ ସେ ଭାବିଲେ,ସେ କଣ କରିବେ କରନ୍ତୁ;ମୁଁ ବି ଦେଖିବି,ସେ କେତେ ଦୂର ଯାଉଛନ୍ତି !!

           ତା ପରଦିନ ସେ ଦୁଇଟି ଆଟାଚିରେ ସୌମ୍ୟାର  ସମସ୍ତ ଲୁଗାପଟା ଭର୍ତ୍ତି କରି ସୁବ୍ରତଙ୍କ  ଘରେ ଦେଇ ଆସିଲେ  |ସୁବ୍ରତଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ ଶୁଭ୍ରା ତାଙ୍କୁ ବସିବାକୁ କହୁଥିଲେ,କିନ୍ତୁ ସେ ପରେ ଆସିବି କହି ଚାଲି ଆସିଲେ |

            ଦୁଇଦିନ ପରେ ନିର୍ମଳା ନନ୍ଦିନୀକୁ ଫୋନ କରି ସବୁକଥା କହିଲେ |ନନ୍ଦିନୀ କହିଲା,ତା ମାନେ ନିର୍ବନ୍ଧ ବେଳେ ସେମାନେ ଯାହା କଥା ହେଉଥିଲେ,ତାହା ସବୁ ସତ ଥିଲା !!ନିର୍ମଳା କହିଲେ,ହଁ ଲୋ ,ପୂରା ସତ ଥିଲା |ମୁଁ ଚଣ୍ଡାଳୁଣୀ ସେତେବେଳେ ହେଲେ ତୋ କଥା କାନକୁ ନେଇ ଥାଆନ୍ତି !ମୋର ତ ଭୋଗିବାର ଅଛି,ନ ଭୋଗି ଯାଆନ୍ତି କୁଆଡେ ? ମୋର ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟ ମତେ ବାଟ କଢ଼େଇ ନେଲା !!

              ନନ୍ଦିନୀ କହିଲା,ଏବେ ମନଦୁଃଖ କରିବାର ସମୟ ନୁହେଁ ଅପା ,ଜଗିରଖି ହୁସିଆରରେ ଚଳିବାର ସମୟ |ଅକି କୁ କହିବୁ,ତାର ଆଖି,କାନ,ନାକ,ସବୁବେଳେ  ସଜାଗ କରି ରଖିଥିବ |କାରଣ ସମୁଦୀ ତୋର ଏଇନା ଘାଇଲା ବାଘ ପରି ହେଉଥିବ !କିଏ ଜାଣେ,କେତେବେଳେ କଣ କରି ପକେଇବ !!(କ୍ରମଶଃ)

               

              

Tuesday, August 3, 2021

ଜୀବନସାଥୀ (ଭାଗ 26)

                           ପରଦିନ ଭୋରରୁ ଉଠି  ଫୁଲ ତୋଳିଲାବେଳେ ଗେଟ ବାହାରେ ଏକ ଅସ୍ପଷ୍ଟ ଛାୟାମୂର୍ତ୍ତି ଏପଟ ସେପଟ ହେଉଥିବାର ଦେଖି ନିର୍ମଳାଙ୍କ ସନ୍ଦେହ ହେଲା  |ସେ ଗେଟ ପାଖକୁ ଯାଇ ଦେଖିଲେ,ଗେଟର ଚାବି  ଖୋଲାଅଛି |ସେ ନିଜେ ସବୁଦିନ ଗେଟରେ ଚାବି ଦେବାପରେ ଶୋଇବାକୁ ଯାଆନ୍ତି |କିନ୍ତୁ ଏତେ ସକାଳୁ ଚାବି ଖୋଲିଲା କିଏ ?କିଛି ଅଘଟଣ ଆଶଙ୍କା କରି ସେ ଭୟ ପାଇଗଲେ |କିନ୍ତୁ ପର ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ସାହସ ସଞ୍ଚୟ କରି ନିରେଖି ଚାହିଁବାରୁ  ଜାଣି ପାରିଲେ,ସୌମ୍ୟା ମର୍ଣ୍ଣିଙ୍ଗ ୱାକ କରୁଛି |ସେ ହାପ ପ୍ୟାଣ୍ଟ ଓ ଗଞ୍ଜି ପିନ୍ଧିଥିଲା |ନିର୍ମଳା  ମନକୁ ମନ କହିଲେ,ଏ ନୂଆ ଅବତାର ପୁଣି  ମୋର ଦେଖିବାକୁ ବାକି ଥିଲା ?କିନ୍ତୁ ଯେଉଁଠି ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ ନାହିଁ,ସେଇଠି ନୀରବ ରହିବା ଉତ୍ତମ ମନେକରି ସେଇ ଫୁଲତୋଳାରେ ମନ ଦେଲେ ଓ ତାପରେ ଚୁପଚାପ ଘରକୁ ଚାଲିଆସିଲେ |

                  ଅଧଘଣ୍ଟା ପରେ ସୌମ୍ୟା ଆସିଲା |ଝାଳରେ ତାର ଦେହ ଓଦା ହୋଇ ଯାଇଥିଲା |ସେ ନିର୍ମଳାଙ୍କୁ କହିଲା,ଆଜି ମୁଁ ବହୁତ ଚାଲିଲି ମାମା |ନିର୍ମଳା ଉତ୍ତର ଦେଲେ,ବହୁତ ଭଲ କଲୁ ମାଆ |ସେ ପୁଣି କହିଲା,ମାମା,କେଟଲରେ ପାଣି ଗରମ ଅଛି ?ମୁଁ ଉଷୁମ ପାଣି ପିଇଥାନ୍ତି |ନିର୍ମଳା କହିଲେ,ହଁ,ପାଣି ଗରମ ଅଛି |ତୁ ଝାଳରେ ବୁଡି ଯାଇଛୁ ,ଆଗେ ଡ୍ରେସ ଚେଞ୍ଜ କରି ଆସ,ତାପରେ ପିଇବୁ |

            ସୌମ୍ୟା ତାର ପୋଷାକ ବଦଳେଇ,ଏକ ଢିଲା ମାକ୍ସି ପିନ୍ଧି ଆସିଲା |ରୋଷେଇଘରେ ନିର୍ମଳା  ତାପାଇଁ ଗ୍ଲାସରେ ରଖିଥିବା ଉଷୁମ ପାଣି ପିଉ ପିଉ ସେ ତାଙ୍କୁ  କହିଲା,ମାମା,ଛଅଟା ବାଜିଲାଣି,ୟାଙ୍କୁ ଉଠେଇ ଦେବି  ?ନିର୍ମଳା ସେଠାରୁ ଯାଉ ଯାଉ ଈଷତ ବିରକ୍ତ ହୋଇ କହିଲେ,ଉଠାଉନୁ,ମତେ କଣ ପଚାରୁଛୁ?ତାପରେ ସେ ତାଙ୍କର କାମରେ ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇଗଲେ |

                ସବୁଦିନ ପରି ସେଦିନ ମଧ୍ୟ ଅଙ୍କିତ ଟିଭି ରୁମରେ ଆରାମରେ ଶୋଇ ପଡିଥିଲା |ସୌମ୍ୟା ସେଠାକୁ ଯାଇ ତାକୁ ବଡ଼ ପାଟିରେ ଡାକିଲା,ଶୀଘ୍ର ଉଠ,ଏତେବେଳ ଯାଏଁ କଣ ଶୋଇଛ ?ମାମା ଡାକୁଛନ୍ତି |ଅଙ୍କିତ ତା କଥା ଶୁଣି ନ ଶୁଣିବା ପରି କଡ଼ ଲେଉଟାଇ ଶୋଇ ପଡିଲା |ଏତିକିରେ ସୌମ୍ୟା ରାଗିଯାଇ ରୋଷେଇଘରକୁ ଗଲା ଓ ଗୋଟିଏ ଷ୍ଟିଲ ଚଟୁ କୁ ଗ୍ୟାସରେ ଜୋରରେ ତତେଇ ଆଣି ଅଙ୍କିତ ଗୋଡ଼ରେ  ଚିଆଁ ଦେଇଦେଲା |ଅଙ୍କିତ ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ଚିତ୍କାର କରି ଗୋଡ଼ ଛାଟି ଦେଲା ଓ ତାହା ସୌମ୍ୟା ଜଙ୍ଘରେ ବାଜିଲା |ସେ ଭେଁ କରି ରଡି ଛାଡି କାନ୍ଦିବାକୁ ଲାଗିଲା || ଅଙ୍କିତର ଚିତ୍କାର ଓ ସୌମ୍ୟାର କାନ୍ଦ ଶୁଣି ନିର୍ମଳା  ସେଠାକୁ ଦୌଡ଼ି ଯାଇ ଦେଖିଲେ,ଅଙ୍କିତ ହାତରେ ଚିଆଁ ଲାଗିଛି ଓ ସୌମ୍ୟା ହାତରେ ଏକ ଷ୍ଟିଲ ଚଟୁ ଧରି ତା ଜଙ୍ଘ ଆଉଁସି କାନ୍ଦୁଛି  |ତାଙ୍କୁ ଦେଖି ସୌମ୍ୟା ସେମିତି କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି କହିଲା,ମାମା,ସେ ମତେ ଗୋଇଠା ମାରିଲେ |ତା କଥା ନ ସରୁଣୁ ଅଙ୍କିତ ଚିଆଁ ଲାଗିଥିବା ତାର ଗୋଡ଼କୁ ନିର୍ମଳାଙ୍କୁ ଦେଖାଇ କହିଲା,ମତେ ଉଠେଇବାକୁ ତମେ ତାକୁ କହିଥିଲ ନାଁ ?ଦେଖ,ସେ ମତେ କେମିତି ଉଠେଇଛି !ଚିଆଁ ଦେଇ ମୋ ଗୋଡ଼ରୁ ଛାଲ ଉତ୍ତାରି ଦେଇଛି | 

               ଏହା ଦେଖି,ନିର୍ମଳାଙ୍କ ରାଗ ପଞ୍ଚମକୁ ଉଠିଗଲା |ସେ ବିରକ୍ତ ହୋଇ ସୌମ୍ୟାକୁ କହିଲେ,ଅଲକ୍ଷଣୀ,ତୋରି ହାତରେ ମୋ ପୁଅର ଜୀବନ ଯିବ |ବାସ ,ତାପରେ ଆଉ କଣ ?ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ  ସୌମ୍ୟାର ଅଧିବେଶନ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଗଲା |ସେ କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି କହିଲା,ଏ ଘରେ ମତେ କେହି ଭଲ ପାଆନ୍ତି  ନାହିଁ |ମୋର ଆଉ ବଞ୍ଚିବା ଦରକାର ନାହିଁ,ଆଜି ମୁଁ ମରିବି |ଏତିକି କହି ସେ ମଶା ନିବାରକ ଲିକ୍ୟୁଡ଼ ବୋତଲ ଖୋଜିଲା |ତାକୁ ନପାଇ ଫିନାଇଲ ଖୋଜିଲା |ତାକୁ ବି ପାଇଲାନି |ଶେଷରେ ରୋଷେଇଘରେ ତାକୁ ଏକ ଛୁରୀ  ମିଳିଗଲା |ସେ ତାକୁ ଡାହାଣ ହାତରେ ଧରି କିଛି କାଣ୍ଡ କରିବା ପୂର୍ବରୁ,ନିର୍ମଳା ପଛପଟୁ ଆସି ତାକୁ କାବୁ କରିନେଲେ  ଓ ଏହି ଅବସରରେ ଅଙ୍କିତ ଛୋଟେଇ ଛୋଟେଇ ଆସି ତା ହାତରୁ ହୁସିଆରରେ ଛୁରୀ ଛଡ଼େଇ ନେଇ ଲୁଚେଇ ଦେଲା  |(କ୍ରମଶଃ)

     

ଜୀବନସାଥୀ (ଭାଗ 25)

                              ଦୁଇସପ୍ତାହ ପରେ ରବିବାର ସକାଳ ନଅଟା ବେଳେ, ସୁବ୍ରତ ସୌମ୍ୟାକୁ ହୃଷୀକେଶଙ୍କ ଘରେ ଛାଡ଼ିଦେଇ ଗଲେ |ସୌମ୍ୟା ଆସିବାବେଳେ ବେଶ ଗମ୍ଭୀର ଥିଲା  |ପରେ ସମସ୍ତଙ୍କ ମୁହଁରେ ହସ  ଦେଖି ସେ ଖୁସି ହୋଇଗଲା ଓ ତା ମୁହଁରେ ହସ ଫୁଟି ଉଠିଲା  |ଲୁଗା ବଦଳେଇବାପାଇଁ ବେଡରୁମରେ ପ୍ରବେଶ କରି ସେ ଘରର ନୂତନ ସଂସ୍କରଣ ଦେଖି,ଟିକିଏ ରହିଗଲା | ରୁମଟି ପରିଷ୍କାର ପରିଚ୍ଛନ୍ନ ହୋଇ ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ଦିଶୁଥିଲା |ଲୁଗା ପାଲଟି ସାରିବାପରେ  ଅଭ୍ୟାସବଶତଃ ସେ ସେହି ଖଟ ଉପରେ ତାର ପାଲଟା ଲୁଗା ପକାଇ ବାଥରୁମକୁ ଚାଲିଗଲା |କିଛିସମୟପରେ ନିର୍ମଳା ସେହି ରୁମକୁ ଉଙ୍କିମାରି ଦେଖିଲେ,ଖଟ ଉପରେ ଲୁଗା ପଡିଛି |ସେ କିଛି ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ନକରି ଚାଲିଗଲେ |ତାଙ୍କ ପରେ  ଯେତେବେଳେ ବାସନ୍ତୀ ଆସିଲା,ସେ ଖଟ ଉପରେ ଲୁଗା ପଡିଥିବାର ଦେଖି ସୌମ୍ୟା ପାଖକୁ ଗଲା |ସୌମ୍ୟା ସେତେବେଳେ ଗୋଡ଼ ଉପରେ ଗୋଡ଼ ପକାଇ ଆରାମରେ ବସି ଟି.ଭି.ଦେଖୁ ଦେଖୁ ଚା' ପିଉଥିଲା |ବାସନ୍ତୀ ମୁହଁ ଫଣ ଫଣ କରି କହିଲା, ବୋହୂ ସାଆନ୍ତାଣୀ ମାଆ |ସୌମ୍ୟା ତା ଆଡକୁ ଚାହିଁ କହିଲା,କଣ ହେଲା ?ବାସନ୍ତୀ କହିଲା,ତମ ଲୁଗା ଭାଙ୍ଗି ରଖିଦିଅ,ମୁଁ ଝାଡୁ ପୋଛା କରିବି |ସୌମ୍ୟା ବିରକ୍ତ ହୋଇ କହିଲା,ସେମିତି ସଫା କରୁନ,କଣ ଅସୁବିଧା ହଉଛି ?ବାସନ୍ତୀ କହିଲା,ମା' କହିଛନ୍ତି ପରା,ସବୁ ଜିନିଷ ଝଡା ଝଡି କରି,ସଜାଡି ରଖିବା ପରେ  ଯାଇ ଝାଡ଼ୁପୋଛା ହବ|ମାଆଙ୍କୁ ପଚାରୁନ,ମୁଁ କଣ ମିଛ କହୁଛି ? ସୌମ୍ୟା ରାଗ ଗର ଗର ହୋଇ ତା ରୁମକୁ ଗଲା ଓ ଲୁଗା ମୋଡ଼ିମାଡ଼ି ଆଲମିରାରେ ଗୁଞ୍ଜିଦେଇ ଆସି ଗୁଣୁ ଗୁଣୁ ହୋଇ କହିଲା,କିଛି ନ କହିଲାରୁ ବେଶି ମୁହଁ ବଢି ଗଲାଣି,ଲୋକ ଚାକିରୀ ପାଉନାହାନ୍ତି,ୟାକୁ ଚାକିରୀ ଗନ୍ଧଉଛି  !

             ସେ ଯିବାପରେ ସୌମ୍ୟା ନିର୍ମଳାଙ୍କୁ କହିଲା,ମାମା ଦେଖିଲେ,ବାସନ୍ତୀ କେମିତି କଥା କହୁଛି?ବହୁତ ସାହସ ହୋଇ ଗଲାଣି |ତାକୁ ଭଲକରି ପାନେ ଦରକାର |ନିର୍ମଳା କହିଲେ,ଚୁଚୁନ୍ଦ୍ରା ମାରିଲେ ହାତ ଗନ୍ଧେଇବ,ଛୋଟଲୋକଙ୍କ ସାଙ୍ଗେ ଲାଗିଲେ,ଆମ ଇଜ୍ଜତ ଯିବ |ସେ ଯାହା କହୁଛି କହୁ,ତୁ ତା କଥା ଧରନା |ତାଙ୍କ ଉତ୍ତରରେ ସୌମ୍ୟା ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହେଲା |କହିଲା,ମାମା,ଜାଣିଛନ୍ତି ?ମୁଁ କାଲିଠାରୁ ମର୍ଣ୍ଣିଙ୍ଗ ୱାକରେ ଯିବି |ମୋଟି  ହୋଇ ଯାଉଛି ନାଁ,ସେଇଥିପାଇଁ |ନିର୍ମଳା କହିଲେ,ଭଲକଥା |ସକାଳ ପବନ ଦେହରେ ବାଜିଲେ,ମନ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ରହିବ,ଦେହ ବି ସୁସ୍ଥ ରହିବ |ସୌମ୍ୟା ହସି ହସି କହିଲା,ହଁ,ଠିକ କହିଛନ୍ତି ମାମା,ସେଥିପାଇଁ ପରା ମୁଁ ସ୍ପେଶାଲ ଡ୍ରେସ ନେଇକରି ଆସିଛି |

                ମଧ୍ୟାନ୍ନଭୋଜନ ପାଇଁ, ସୌମ୍ୟାର ମନପସନ୍ଦ ରେଷ୍ଟୁରାଣ୍ଟରୁ ହୃଷୀକେଶ ତାର ଅତିପ୍ରିୟ ମଟନ ବିରିୟାନୀ ମଗେଇ ଥିଲେ  |ସୌମ୍ୟା ବିରିୟାନୀ ଦେଖି ଭାରି ଖୁସି ହୋଇ ଖାଇବା ଆରମ୍ଭ କଲା |ଖାଇବା ଅଧାରୁ କଣ ଭାବି ସେ ନିର୍ମଳାଙ୍କୁ କହିଲା,ମାମା,ସେଦିନ ଯଦି ଆପଣ ଚତୁର୍ଦ୍ଦଶୀ ଓପାସ କରିନଥାନ୍ତେ,ତାହେଲେ,ଆମେ ସମସ୍ତେ ଆଜି ପରି ଏକାଠି ବିରିୟାନୀ ଖାଇଥାଆନ୍ତେ ,କିଛି ବି ଅଘଟଣ ଘଟି ନଥାନ୍ତା |ତା କଥା ଶୁଣି ନିର୍ମଳାଙ୍କ ପୁରୁଣା କଥା ମନେ ପଡି ତଣ୍ଟିରେ ଖାଦ୍ୟ ଅଟକି ଗଲା |ସେ କାଶି  ଉଠିଲେ |ହୃଷୀକେଶ  ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ କଥାକୁ ବୁଲେଇ ଦେଇ କହିଲେ ,ଟଗର ଗଛରେ ବହୁତ ପୋକ ହୋଇ ତୁଳସୀ ଗଛକୁ ମାଡି ଗଲାଣି |ସୌମ୍ୟା ଯେତେଥର  କହୁଥିଲା ,ମୁଁ ବିରିୟାନୀ କଥା କହୁଛି, ସେତେଥର ହୃଷୀକେଶ ସେଇ ଟଗର ଗଛରେ ପୋକ ହେବା କଥାର ପୁନରାବୃତ୍ତି କରୁଥିଲେ  |ସୌମ୍ୟା ଶେଷରେ ବିରିୟାନୀ ପ୍ରସଙ୍ଗ ଭୁଲିଯାଇ କହିଲା,ଟଗର ଗଛରେ କଣ ଏତେ ପୋକ ହୋଇଛି ??ଖାଇ ସାରିବାପରେ ମୁଁ ଦେଖିବାକୁ ଯିବି |ହୃଷୀକେଶ  ଶାନ୍ତିରେ ନିଃଶ୍ୱାସ ନେଇ କହିଲେ ,ହଁ,ନିଶ୍ଚୟ ଯିବା  |ଏବେ ଖାଇବାରେ ମନ ଦେ  |(କ୍ରମଶଃ)

  

                

        

Sunday, August 1, 2021

ଜୀବନସାଥୀ (ଭାଗ 24)

                        ବାସନ୍ତୀ ଯିବାପରେ,ନିର୍ମଳା ତର ତର ହୋଇ ତାଙ୍କ ନିତ୍ୟକର୍ମ ଶେଷ କରି ଠାକୁରପୂଜା କଲେ ଓ ତାପରେ ଅଙ୍କିତ ଓ ହୃଷୀକେଶଙ୍କ ପାଇଁ ରୋଷେଇ କଲେ  |ହୃଷୀକେଶ ନଅଟା  ବେଳକୁ ଅଫିସ ଯାଆନ୍ତି,ଅଙ୍କିତ ଦଶଟା ବେଳକୁ ଯାଏ   |ହୃଷୀକେଶ ଖାଇସାରି ଅଫିସ ଯିବାପରେ ଅଙ୍କିତ ଖାଇଲା |ତାକୁ ବଳେଇ ବଳେଇ ଖୁଆଇ ସାରିବା ପରେ ନିର୍ମଳା କହିଲେ,ମତେ କ୍ଷମା କରିଦେ ବାପା,ମୁଁ ମାଆ ହୋଇ ତୋର ଶତ୍ରୁ ପାଲଟି ଗଲି |ଗୋଟେ ଚରିତ୍ରହୀନା କାଳନାଗୁଣୀକୁ ତୋ ବେକରେ ବାନ୍ଧି ତୋ ଜୀବନ ନଷ୍ଟ କରିଦେଲି !!

                        ଅଙ୍କିତ କହିଲା,ଯାହା ହେବାର ଥିଲା,ହୋଇ ସାରିଲାଣି |ଏବେ ଆଉ ସେକଥା କହି ଲାଭ କଣ ?ତାଛଡ଼ା ଏଥିରେ ସୌମ୍ୟାର କଣ ଭୁଲ ଅଛି ? ଯାହାସଙ୍ଗେ ତାର ବାପାମାଆ ବାହାଘର ଠିକ କରିଥିଲେ,ସେ ତା ସାଙ୍ଗେ ମିଳାମିଶା କରୁଥିଲା |ସେ ତାକୁ ଧୋକା ଦେବ ବୋଲି ସେ କଣ ଜାଣିଥିଲା ?ଏଥିରେ ସେ ବିଚାରୀର ଦୋଷ କଣ ??

                 ନିର୍ମଳା କହିଲେ,ବିଚାରୀ  ନାଁ ଆଉ କଣ ?ବାହାଘର ଠିକ ହୋଇଥିଲା |କିନ୍ତୁ ବାହାଘର ହୋଇ ନଥିଲା ନାଁ ?ଯେଉଁ କାମ ବାହାଘର ପରେ କଲେ ସୁନ୍ଦର ଦିଶେ, ବାହାଘର ଆଗରୁ ସେ କାମ କଲେ,ସେଥିପାଇଁ ଲୋକହସା ହେବାକୁ ପଡେ |ସେକଥା ସେ ଜାଣି ନଥିଲା ନାଁ ତା ବାପାମାଆ ତାକୁ ସେକଥା ଶିଖେଇ ନଥିଲେ ??ଆପଣା ଦୋଷେ ପ୍ରାଣୀ ମରେ,ସେଥିପାଇଁ ତା ପ୍ରତି ମୋର ଜମା ସହାନୁଭୂତି ଆସୁନାହିଁ |

                 ଅଙ୍କିତ କହିଲା,ହେଲେ,ଏବେ ସେକଥା କହି  ତମେ କଣ କରିପାରିବ ମାମା  ?ଯାହା ହୋଇଯାଇଛି, ତାକୁ ତ ତମେ ଆଉ ବଦଳାଇ ଦେଇ ପାରିବ ନାହିଁ !ପ୍ଲିଜ,ସେ ବିଷୟରେ ତମେ ଆଉ ମତେ କିଛି କୁହନା,ଶୁଣିବାକୁ ଭଲ ଲାଗୁନି |

                  ନିର୍ମଳା କହିଲେ,ହଁ ବାପା,ଠିକ କହିଛୁ |ଲେଡି ଗୁଡ଼ କହୁଣୀକୁ ବୋହି ଯିବାପରେ ଆଉ କଣ ବାକି ଥାଏ ?

                      ଅଙ୍କିତ ଯିବାପରେ ନିର୍ମଳା ଗଭୀର ଭାବନାରେ ମଜ୍ଜିଗଲେ |ସେ ସକାଳୁ କିଛି ଖାଇ ନାହାନ୍ତି,ସେକଥା ମଧ୍ୟ ସେ  ଭୁଲିଗଲେ |ହଠାତ ତାଙ୍କର ମନେପଡ଼ିଲା,ଯେଉଁ ବନ୍ଧୁବାନ୍ଧବ ବାହାଘରରେ ସେମାନଙ୍କୁ ବେଭାର ଦେଇଥିଲେ,ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଅଧିକାଂଶଙ୍କୁ ଲୁଗା ଦିଆଯାଇନାହିଁ |ସେ ମନକୁ ମନ କହିଲେ,ଘରେ ତ ନାଟ ଲାଗିଥିଲା,ଦେଇଥାଆନ୍ତି କେତେବେଳେ ?ଯେଉଁମାନଙ୍କୁ ଲୁଗା ଦେବାକଥା ସେ ନାମ ଲେଖି,ତାକୁ ବ୍ୟାଗରେ ଭର୍ତ୍ତିକରି ଅଲମାରୀରେ ରଖିଥିଲେ  |କେବଳ ସେମାନଙ୍କୁ ଦେବା ବାକିଥିଲା |ଏବେ ସେ ଫ୍ରି ଅଛନ୍ତି,ସବୁଦିନ କିଛି କିଛି ଦେଇଦେଲେ କାମ ସରିଯିବ ଭାବି ସେ ଲୁଗାଗୁଡିକୁ ଆଲମୀରାରୁ କାଢ଼ିବା ବେଳକୁ ସବା ଉପରେ ଥିବା,ନନ୍ଦିନୀର ପ୍ୟାକେଟ ଟି ଖସି ପଡିଲା |ସେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ତାକୁ ଖୋଲି ଦେଖିଲେ,ନନ୍ଦିନୀକୁ ଦେଇଥିବା ଦୁଇଟିଯାକ ଶାଢ଼ୀ ତା ଭିତରେ ସେମିତି ରହିଛି |ତାଙ୍କର ମନେ ପଡିଲା,ସେ ଶାଢ଼ୀ ସହିତ ଚୁଡ଼ି,ବିନ୍ଦି,ସିନ୍ଦୂର,ଅଳତା  ଓ ଖଣ୍ଡ ହଳଦୀ ଦେଇଥିଲେ | ଖୋଜି ଦେଖିଲେ,ପ୍ୟାକେଟ ଭିତରେ ତାହା ନାହିଁ |ସେ ଜାଣି ପାରିଲେ,ନନ୍ଦିନୀ ଜାଣିଶୁଣି ଅନ୍ୟ ଜିନିଷକୁ ନେଇ,ଶାଢ଼ୀ ଦୁଇଟି ଛାଡି ଦେଇ ଯାଇଛି |ପାଟଶାଢ଼ୀ ନେବାକୁ ମନାକଲା,ଏ ଦୁଇଟି ଶାଢ଼ୀ ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ଦେଇଥିଲେ,ତାକୁ ବି ନେଲାନାହିଁ |ସେ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ନନ୍ଦିନୀକୁ ଫୋନ କଲେ |ନନ୍ଦିନୀ ଫୋନ ଉଠେଇ କହିଲା,ମୁଁ ବର୍ତ୍ତମାନ ବ୍ୟସ୍ତ ଅଛି,ଘଣ୍ଟାଏ ପରେ ଫୋନ କରିବି |

              ଘଣ୍ଟାଏ ପରେ ନନ୍ଦିନୀ ଫୋନ କଲା |ନିର୍ମଳା ତାକୁ ଗାଳିଦେଇ କହିଲେ,ତୋର କଣପାଇଁ ଏତେ ଜିଦ୍ଦି କହିଲୁ ?ପାଟଶାଢ଼ୀ କିଣିବାକୁ କହି କହି ଥକିଲି ,କିଣିଲୁନି,ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ଦୁଇଟା ଶାଢ଼ୀ ଦେଇଥିଲି,ତାକୁ ବି ଛାଡ଼ିଦେଇ ଚାଲିଗଲୁ ?ନନ୍ଦିନୀ କହିଲା,ସତକଥା କହିବାକୁ ଗଲେ,ମୁଁ ସେ ବାହାଘରରେ ଆଦୌ ଖୁସି ନଥିଲି |ସେମିତିକା ପୁଅ ବୋଲି ସେ ବାହା ହେଲା,ଆଉ କିଏ ହୋଇଥିଲେ,ଘରଛାଡି ଚାଲିଯାଇଥାଆନ୍ତା !ତୋର  ଗୋଟିଏ ବୋଲି ପୁଅ ମନରେ ଦୁଃଖ ଦେଇ ପାଇଲୁ କଣ ?

            ନିର୍ମଳା କହିଲେ,କଣ ପାଇଲି ବୋଲି ପଚାରୁଛୁ ?ଶୁଣ,ମୁଁ ପାଇଲି ଧୋକା ଆଉ ପ୍ରବଞ୍ଚନା  |ତାପରେ ସେ ସବୁକଥା ନନ୍ଦିନୀକୁ କହି କହିଲେ,ଭଗବାନ ଡେରି କଲେନାହିଁ,ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ମତେ ଶାସ୍ତି ଦେଇଦେଲେ  |ନନ୍ଦିନୀ କହିଲା,ଆପଣା ହସ୍ତେ ଜିହ୍ୱା ଚ୍ଛେଦି,କେ ଅଛି ତାର ପ୍ରତିବାଦୀ !!ତୁ ଜାଣିଛୁ?ଲିପି ଆମ ଘରପାଖ ସ୍କୁଲରେ ଟିଚର ଅଛି |

            ନିର୍ମଳା କହିଲେ,ତୁ ତାକୁ କେମିତି ଜାଣିଲୁ,ଚିହ୍ନିଲୁ ??ନନ୍ଦିନୀ କହିଲା,ମତେ 'ଅକି' ତାକଥା  କହିଥିଲା |ସେ ଯେଉଁ ସ୍କୁଲର ନାଁ କହିଥିଲା ମୁଁ  ସେଠାକୁ ଯାଇଥିଲି |ଭାରି ଭଲ ଝିଅ ଲୋ ଅପା |ତା ତଳଭଉଣୀ ଭୁବନେଶ୍ୱରରେ ବାପାମାଆଙ୍କ ପାଖରେ ରହି,ଜର୍ଣ୍ଣାଲିଜିମ ପଢୁଛି|ସବା ସାନ  ଭଉଣୀ ତାରି ପାଖରେ ରହି,ପ୍ଲସ ଟୁ ପଢୁଛି |ଏତେ ସୁନ୍ଦର,ଗୁଣର ଝିଅକୁ ତୁ କେମିତି ହତାଦର କରିପାରିଲୁ  ଅପା ??

              ନିର୍ମଳା ଦୀର୍ଘନିଃଶ୍ୱାସ ଛାଡି କହିଲେ,ଯେତେବେଳେ ଦୁଃର୍ଭାଗ୍ୟ ଆସେ,ସେତେବେଳେ ବୁଦ୍ଧି ହଜିଯାଏ |ମୋର ବି ସେମିତି ବୁଦ୍ଧି ହଜି ଯାଇଥିଲା |

                ନିର୍ମଳାଙ୍କ କଟା ଘା' ରେ ଚୂନ ଦେଇ,ନନ୍ଦିନୀ କହିଲା,ନାଁ ଅପା,କେତେ ପୁଣ୍ୟ କଲେ,ଭଲ ବୋହୂ ମିଳେ ;ମୋ ଜାଣିବାରେ,ସେମିତି ପୁଣ୍ୟ ତୁ କରିନୁ |(କ୍ରମଶଃ)