ପିଇବା ମଝିରେ ହଠାତ ଅଙ୍କିତକୁ କାଶ ଆସିଲା |ସେ କାଶି କାଶି ବେଦମ ହୋଇ ପଡିଲା ଓ ଅକସ୍ମାତ ତାର ବାନ୍ତି ହେଲା |ସରୋଜ ତାକୁ ବାଥରୁମକୁ ନେଉ ନେଉ ସେ ବାଟ ସାରା ବାନ୍ତି କରି ଚାଲିଲା |ସେ ତାକୁ ପାଣି ପିଇବାକୁ ଦେଇ କହିଲା,ଟିକେ ପାଣି ପିଇଦେ,ବାନ୍ତି କମିଯିବ |ଅଙ୍କିତ ତା କଥା ନଶୁଣି ତଣ୍ଟିରେ ହାତ ଗଳେଇ ପେଟରେ ଯାହା ଥିଲା,ସବୁ ବାନ୍ତି କରି କାଢି ପକାଇଲା |ସେ ସରୋଜକୁ କହିଲା,ମତେ ଉଷୁମ ପାଣିରେ ଫାଳେ ଲେମ୍ବୁ ଚିପୁଡ଼ି ଦେ |ସରୋଜ କହିଲା,ଟିକେ ବସି ବିଶ୍ରାମ ନେ,କାହିଁକି ଏମିତି ବ୍ୟସ୍ତ ହେଉଛୁ ?ଅଙ୍କିତ କହିଲା,ମୁଁ ଯାହା କହୁଛି ତାହା କର | ସରୋଜ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ଯାଇ ଅଙ୍କିତ ପାଇଁ ଲେମ୍ବୁ ପାଣି ଆଣିଲା |
ଲେମ୍ବୁ ପାଣି ପିଇ,ସୋଫାରେ ଅଙ୍କିତ ଆଉଜି ବସିଲା |ତାର ଅବସ୍ଥା ଦେଖି,ସରୋଜ ଡରି ଯାଇଥିଲା |ସେ କାକୁସ୍ଥ ହୋଇ ତାକୁ କେବଳ ଚାହିଁ ରହିଥିଲା |ଅନେକ ସମୟ ସେହିପରି ବସିବା ପରେ ନୀରବତା ଭଙ୍ଗ କରି ଅଙ୍କିତ କହିଲା,ବୁଝିଲୁ ସାଙ୍ଗ,ମୁଁ ଯାହା ନକରିବା କଥା ଆଜି କଲି |ମୋ ଜୀବନର ଗତି କୁଆଡେ ମୁଁ ଜାଣି ପାରୁନାହିଁ |ଜଣେ ମୋ ହୃଦୟକୁ ଖିନଭିନ କରି ଚାଲିଗଲା;ଆଉଜଣେ ମତେ ମଦ ପିଆଇ,ନର୍କକୁ ଯିବାର ବାଟ ସୁଗମ କରିଦେଲା |ଗୋଟିଏ ଭୁଲକୁ ଭୁଲିବାକୁ ଯାଇ,ମୁଁ କଣ ଏମିତି ଗୋଟିକ ପରେ ଗୋଟିଏ ଭୁଲ କରି ଚାଲିଥିବି ?ଭୁଲ ମଣିଷକୁ ଭଲପାଇ ଯାହା ତ କଷ୍ଟ ପାଇଲି,ଏବେ ଭୁଲ ବାଟରେ ଯାଇ ମୁଁ ମୋ ଜୀବନକୁ ନଷ୍ଟ କରିଦେବି ? ନାଁ |ମୁଁ ବଞ୍ଚିବାକୁ ଚାହେଁ,କାହା ପାଇଁ ନହେଲା ନାହିଁ,ମୋ ବାବା ମାମାଙ୍କ ପାଇଁ ମତେ ବଞ୍ଚିବାକୁ ପଡିବ | ଦୁଃଖ ଭୁଲିବାର ଆଶ୍ୱାସନା ଦେଇ,ତୁ ମତେ ପ୍ଲିଜ,ଅବାଟକୁ ନେଇ ଯାଆନା |
ସରୋଜ ତାର ଦୁଇହାତ ଧରି ପକାଇ କହିଲା,ମତେ କ୍ଷମା କରି ଦେ ଅକି,ଆଉ ଦିନେ ମୁଁ ସେମିତି କରିବିନି |ଅଙ୍କିତ କହିଲା,ନାଁ ନାଁ ,ତୁ ମୋର ସାଙ୍ଗ,ତୁ କଣ କେବେ ମୋର ଶତ୍ରୁ ହୋଇ ପାରିବୁ ?ଏହା କହି ସେ ତା ପକେଟରୁ ପର୍ସ ଆଣି ସେଥିରେ ଅତି ଯତ୍ନରେ ସାଇତି ରଖିଥିବା ଲିପିର ଫଟ କାଢି କହିଲା,ସବୁ ଦୋଷ ଏଇ ଫଟର |ୟାକୁ ବାରମ୍ବାର ଦେଖିବାରୁ ସିନା ମୋର ଲିପି କଥା ମନେ ପଡୁଛି !! ତାକୁ ଚିରିଦେଲେ,ମୋର ସବୁ ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ ହୋଇଯିବ |ଏହା କହି ସେ ଫଟ ଟିକୁ ମଝିରୁ ଦୁଇଫାଳ କରି ଚିରିବାକୁ ଯିବାବେଳେ ତା ହାତ ଅଟକି ଗଲା |ସେ ଫଟକୁ ତା ଛାତିରେ ଚିପିଧରି କହିଲା,ନାଁ ,ଇଏ ମୋର ଫାର୍ଷ୍ଟ ଲଭ ,ମୋର ଅଭୁଲା ଅତୀତ |ୟାକୁ ମୁଁ କଦାପି ଚିରି ପାରିବିନି | ଯେତେବେଳେ ମୋର ଜୀବନ ପ୍ରତି ବିତୃଷ୍ଣା ଆସୁଛି,ସେତେବେଳେ ଏଇ ଫଟ ଦେଖି ମୁଁ ବଞ୍ଚିବାର ପ୍ରେରଣା ପାଉଛି !ତାକୁ ଚିରିଦେଲେ ମୁଁ ବଞ୍ଚିବି କେମିତି ??ଅତି ଦୁଃଖରେ ଆଖିରୁ ତାର ଲୁହ ଝରି ଯାଉଥିଲା |(କ୍ରମଶଃ)
No comments:
Post a Comment