ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ବନ୍ଧୁ ସରୋଜ ଆଗରେ ନିଜର ଦୁଃଖ ବଖାଣି ଅଙ୍କିତ କହୁଥିଲା ,ମୋ ଜୀବନ ନଷ୍ଟ ହୋଇଗଲାରେ ସାଙ୍ଗ |ବାଧ୍ୟ ବାଧ୍ୟକତାରେ ସିନା ବାହା ହେବାକୁ ହଁ କହିଦେଲି,ଏବେ ଭାବୁଛି,ଘର ଛାଡି କୁଆଡେ ଚାଲିଯିବି,ଆଉ ଘରକୁ ଫେରିବିନାହିଁ |ସରୋଜ କହିଲା,ସେମିତି ବେକାର କଥା ଗୁଡା ମତେ ଆଉ କହିବୁନି |ଦେଖ,ତୁ ଯେହେତୁ ମାଉସୀଙ୍କୁ ହଁ କହି ସାରିଛୁ,ଆଉ ସେଥିରୁ ଓହରି ପାରିବୁ ନାହିଁ |କାରଣ ତୋ ଠାରୁ ହଁ ଶୁଣି ମାଉସୀ ଆଗେଇଛନ୍ତି |ଏଥିରେ ତମ ଘରର ସମ୍ମାନ ମଧ୍ୟ ଜଡ଼ିତ ଅଛି |ଏବେ ଏମିତି କିଛି ପିଲାଳିଆମୀ କାମ କରନା,ଯେଉଁଥିରେ ତୁମ ପରିବାର ବଦନାମ ଓ ବରବାଦ ହୋଇଯିବ |ତା ଛଡ଼ା ମୁଁ ଜାଣେ,ତୁ ମାଉସୀଙ୍କୁ ଏତେ ଭଲପାଉ ଯେ,ଯେତେ ନାହିଁ କଲେ ବି, ଶେଷରେ ମାଉସୀଙ୍କ କଥା ମାନିବୁ |ତେଣୁ ଟଣା ଓଟରାରେ ଯେଉଁ କଥା କାଲି କରିବୁ,ଆଜି ସେହି କଥା ଖୁସି ମନରେ ନକରିବୁ କାହିଁକି ?ଜୀବନରେ ଏମିତି କେତେ ଘଟଣା ଦୁର୍ଘଟଣା ଘଟେ,ଯିଏ ଭୁଲିଯାଏ ସିଏ ଜିତିଯାଏ | ଆଉ ଯିଏ ଭୁଲି ପାରେନାହିଁ,ସେ ହାରିଯାଏ |ତୁ ମତେ କହ,ତୋର ଆଗକୁ ବଢିବାର ଅଛି ନାଁ ଏଇଠି ଜୀବନ ଶେଷ କରିଦେବାର ଅଛି ?
ଅଙ୍କିତ ଦୀର୍ଘନିଃଶ୍ୱାସ ଛାଡି କହିଲା,ମରିବାର କଥା ହୋଇଥିଲେ,ମୁଁ ତ ସେଇଦିନ ମରି ସାରିଥାନ୍ତି,ଯେଉଁଦିନ ଲିପି ମତେ ନାହିଁ କରିଦେଇଥିଲା |ଆଜି ତୋ ସାମ୍ନାରେ ଯେଉଁ 'ଅକି' କୁ ଦେଖୁଛୁ,ସେ ହେଉଛି ଗୋଟେ ଜିଅନ୍ତା ଶବ |ସରୋଜ ତାକୁ ସାନ୍ତ୍ୱନା ଦେଇ କହିଲା,ଏତେ ଭାବପ୍ରବଣ ହୁଅନା |ସଂସାର ଭିତରେ ଥରେ ପଶିଗଲେ, ତୁ ଆଉ ସେଥିରୁ ବାହାରି ପାରିବୁ ନାହିଁ, | ନିଜକୁ ଖୁସି ରଖିବାର ଗୋଟିଏ ବାଟ ରହିଛି |ତା ହେଲା,ଯେତେ ପାରେ ସେତେ ଅନ୍ୟକୁ ଦେଇ ଚାଲିବା |ସେ ସ୍ନେହ,ପ୍ରେମ,ଶ୍ରଦ୍ଧା,ଯାହା କିଛି ବି ହୋଇପାରେ |ଦେବାରେ ଯେତେ ସୁଖ ରହିଛି,ତାହା ନେବାରେ ନାହିଁ |ତୁ ଯଦି ସେତିକି କରିପାରିବୁ,ତୋ ଜୀବନରେ ଦୁଃଖ ବୋଲି କିଛି ରହିବ ନାହିଁ |
ଅଙ୍କିତ କହିଲା,ତାହେଲେ ଲିପି କଥା କଣ ହେବ ?ସରୋଜ କହିଲା,ତୁ ଭାବିନେ,ସେ ଏକ ଦୁଃସ୍ୱପ୍ନ ଥିଲା,ସେ ତୋ ପାଇଁ ନଥିଲା |ଯିଏ ଯାହାପାଇଁ ନଥାଏ,ସେ ତାକୁ କଦାପି ମିଳେନାହିଁ |
ଅଙ୍କିତ ଫିକା ହସ ହସି କହିଲା,କେତେ ସହଜରେ ତୁ କଥାଗୁଡା କହିଦେଉଛୁ |ଭଗବାନ କରନ୍ତୁ,ତୁ ଭଲପାଇ ଧୋକା ଖାଆ,ତାହେଲେ ମୋ ଦୁଃଖ ମର୍ମେ ମର୍ମେ ଅନୁଭବ କରିପାରିବୁ |ସରୋଜ କହିଲା,ତାହେଲେ ତୁ ଏବେ କଣ କରିବୁ ବୋଲି ଭାବିଛୁ ?ଅଙ୍କିତ କହିଲା,କଣ ଆଉ କରିବି ,ତୁ ଯାହା କହିଲୁ,ସେଇକଥା କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିବି |କିନ୍ତୁ ମନକୁ ବୁଝେଇବା ଭାରି କଷ୍ଟ,ନୁହେଁ ସାଙ୍ଗ ?ତା କଥା ଶୁଣି,ସରୋଜ କିଛିସମୟ ଚୁପ ହୋଇ ରହିଗଲା |ତାପରେ ମୁଣ୍ଡ ହଲେଇ, କହିଲା,ହଁ |କିନ୍ତୁ ତା ଛଡ଼ା ଆମ ପାଖରେ ଆଉ ଦ୍ୱିତୀୟ ରାସ୍ତା ବା କଣ ଅଛି ???(କ୍ରମଶଃ)
No comments:
Post a Comment