ଘଣ୍ଟାରେ ଛଅ ଟା ବାଜିବା ପରେ ସେ ଝରକା ଖୋଲି ବାହାରକୁ ଚାହିଁଲା |ସେତେବେଳେ କଲୋନୀ ଲୋକଂକ ମର୍ଣିଂ ୱାକରୁ ଫେରିବା ସମୟ ଥିଲା |ସେ କବାଟ ଖୋଲି ଦେଖିଲା,ମୂଳି ଓ ପର୍ଶୁରାମ ଏପଟ ସେପଟ ହେଉଛନ୍ତି |ତାକୁ ଦେଖି,ପର୍ଶୁରାମ କହିଲା,ମାଡାମ୍, ମୁଁ ଆପଣଂକୁ ଅପେକ୍ଷା କରିଥିଲି,ଯାଉଛି,ନମସ୍କାର |ବନହଂସୀ ନୀରବରେ ତା କଥା ଶୁଣିଲା,କିଛି ଉତ୍ତର ଦେଲାନାହିଁ |ସେ ପୁଣି ଫେରିଆସି କହିଲା,ଆପଣଙ୍କ କୋଲପ ବୋଧେ ଖରାପ ଅଛି,ହାତ ମାରୁ ମାରୁ ଖୋଲିଗଲା |ସେ ଆଉଥରେ ନମସ୍କାର କରି ଚାଲିଗଲା |ସେ ଯିବାପରେ ବନହଂସୀ ତାର ନିତ୍ୟକର୍ମ ଶେଷକରି ଜଳଖିଆ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି,ମୂଳିକୁ ଖାଇବାକୁ ଦେଲା |ସେ ଖାଉଥିବା ବେଳେ ବନହଂସୀ ପଚାରିଲା,କାଲି ରାତିରେ କିଛି ଅସୁବିଧା ହୋଇନି ତ ?ମୂଳି ଗଳାରେ ଖାଦ୍ୟ ଅଟକି ଗଲା |ସେ ଯୋରରେ କାଶି ଉଠିଲା |ବନହଂସୀ ତାକୁ ପାଣି ଦେଇ କହିଲା,ଭାବିକରି ରଖିଥା,ଖାଇ ସାରିଲା ପରେ କହିବୁ |ମୂଳି ଆଉ ନଖାଇ ଭୋ ଭୋ ହୋଇ କାନ୍ଦି ଉଠି କହିଲା,ମା' ମୁଁ ଆଉ ସେ ପର୍ଶୁ ଭାଇନା ପାଖରେ ଶୋଇବିନି |
ବନହଂସୀ ପଚାରିଲା,ସେ କଣ ତତେ ମାରିଲେ ?ମୂଳି ମୁଣ୍ଡ ହଲାଇ ନାହିଁ କଲା |
: ତେବେ କଣ ଗାଳି ଦେଲେ ?ବନହଂସୀ ପୁଣି ପଚାରିଲା |
ମୂଳି କହିଲା,ସେ ଗୋଟିଏ ତାରରେ କୋଲପ ଖୋଲି କେତେଥର ବାହାରକୁ ଗଲେ ଆଉ ଆସିଲେ |ତାପରେ ଜଣେ ଲୋକ ମଟର ସାଇକେଲରେ ଆସିଲେ |ତାଂକ ସାଂଗେ କଣ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରି ମେନ ସୁଇଚ ମୋଡିଦେଲେ ,ଘର ଅନ୍ଧାର ହୋଇଗଲା |ତାପରେ ଦୁଇଜଣଯାକ ଯାଇ ତମ କବାଟରେ ହାତ ମାରିଲେ ,ମୁଁ ଏହାଦେଖି କାନ୍ଦିବାରୁ,ପର୍ଶୁ ଭାଇନା ମତେ ଗୋଟେ ଚାପୁଡା ମାରିଲେ |ମୁଁ ତଳେ ପଡିଗଲି |ମୋ ଗୋଡ଼ କାଚ ଗ୍ଲାସରେ ବାଜି ଭାଂଗିଗଲା |ବନହଂସୀ କିଛିସମୟ ଚିନ୍ତାକରି କହିଲା,କାଲି ରାତିରେ ଯେଉଁ ବାବୁ ଆସିଥିଲେ ତୁ ତାଂକୁ ଚିହ୍ନିଛୁ ?
ମୂଳି କହିଲା,ଅନ୍ଧାରରେ ଭଲକରି ଦେଖିନି |ବନହଂସୀ ମୂଳିକୁ ସାନ୍ତ୍ବନା ଦେଇ କହିଲା,ଆଛା,ତାକୁ ମନା କରିଦେବା,ସେ ଏଇଠି ଶୋଇବା ଦରକାର ନାହିଁ |
ସେଦିନ ଖୁବ୍ ଶୀଘ୍ର ରୋଷେଇ ସାରି ଉଭୟେ ଖାଇଲେ |ମୂଳିକୁ ଘର ଜଗାଇ ଦେଇ,ସେ ରୁବି ମାଡାମଂକ ବାରିପଟ ଦରଜାରେ କରାଘାତ କଲା |ନିଜେ ରୁବି ମାଡାମ୍ କବାଟ ଖୋଲିଲେ |ତାକୁ ଦେଖି ସ୍ମିତ ହସି କହିଲେ,ଭିତରକୁ ଆସ |ବନହଂସୀ ଭିତରେ ପ୍ରବେଶ କରି ଜଣେ ଭଦ୍ରବ୍ୟକ୍ତିଂକୁ ଦେଖି ସେଇଠି ଅଟକି ଗଲା |ରୁବି କହିଲେ,ସେ ମୋ ମିଷ୍ଟର |ବନହଂସୀ ହାତଯୋଡି ତାଂକୁ ନମସ୍କାର କଲା |ତାଂକୁ ଦେଖି ତାର ସମସ୍ତ ଉତ୍ସାହ ମଉଳି ଯାଇଥିଲା |ରୁବି କହିଲେ,ଛିଡା ହେଲ କଣ,ଆସ ବସ |ବନହଂସୀ କହିଲା,ଅପା ,ମୁଁ ଆଜି ଯାଉଛି,କାଲି ଆସିବି |ରୁବି କହିଲେ,ତତେ ମୁଁ ଆଜି ଛାଡି ଦେଇଥାନ୍ତି,କିନ୍ତୁ ଯେତେବେଳେ ଅପା ବୋଲି ଡାକିଲୁଣି,ତତେ ଛାଡିବାର ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠୁନି |ତୁ ରହ,ଖାଇକରି ଯିବୁ |
ବନହଂସୀ ପ୍ରତିବାଦ ଜଣାଇ କହିଲା,ନାଁ ଅପା ମୁଁ ଏଇ ସାଂଗେ ସାଂଗେ ଖାଇକରି ଆସିଛି ,ଆଉ ଖାଇବିନି |ତୁମର କାମ ସରିବାପରେ ମୁଁ ଆସିବି |
ରୁବି କହିଲେ,ମୁଁ ଭଲକରି ଜାଣେ,ତୁ ଜମା ଆସିବୁନି |ବନହଂସୀ କହିଲା,ଏକୁଟିଆ ଖାଲିଟାରେ ବସିବାକୁ ଭଲ ଲାଗୁନି,ମତେ ଗୋଟେ ବହିଦିଅ |
ରୁବି ପଚାରିଲେ,ଅନୁପମ ନାହାନ୍ତି କି ?
ବନହଂସୀ ମୁଣ୍ଡ ହଲାଇ ନାହିଁ କଲା |
:କୁଆଡେ ଯାଇଛନ୍ତି ?ରୁବି ପୁଣି ପ୍ରଶ୍ନ କଲେ |ବନହଂସୀ ଧୀର ସ୍ବରରେ କହିଲା,ଯାଇଛନ୍ତି ବାହାରକୁ,ଚାରି ପାଂଚଦିନ ପରେ ଫେରିବେ |ରୁବି କହିଲେ,ତା ମାନେ ତୁ ଏକୁଟିଆ ?ରାତିରେ ଡର ଲାଗୁନି ?ବନହଂସୀ କହିଲା,ଜଣେ ପିଲା ଅଛି,ରାତିରେ ଆଉଜଣେ ଲୋକ ଆସି ଶୋଉଛି,ଭୟ କଣ ?
ରୁବି କହିଲେ,ମୁଁ ଥାଉ ଥାଉ ତତେ କଦାପି ଏକୁଟିଆ ରହିବାକୁ ଦେବିନି |ଏଥିପାଇଁ ମତେ ଅପା ବୋଲି ଡାକୁଛୁ ନାଁ ?ରୁବିଂକ ସ୍ବାମୀ ସେମାନଂକ ଆଲୋଚନାରେ ଭାଗ ନେଇ କହିଲେ,ତମେ ଜାଣିନ ରୁବି,ସେ ଏଇଠି ରହିଥାନ୍ତେ,କିନ୍ତୁ ମୁଁ ରହିବାରୁ ତାଂକୁ ଲାଜ ଲାଗୁଛି |ବନହଂସୀ କହିଲା,ନାଁ ନାଁ ତା ନୁହେଁ |
ରୁବି କହିଲେ,ସେ ଆଜି ସଂଧ୍ୟାରେ ଚାଲିଯିବେ,ତେଣୁ ତୋର ଆଉ ରହିବାରେ କିଛି ଆପତ୍ତି ଅଛି ? ମୁଁ ଏତେ ବାଧ୍ୟ କରିବାର କାରଣ ହେଲା,ଏ ଅଂଚଳ ଭଲ ନୁହେଁ |ଆଦୌ ଭଲ ନୁହେଁ |ଟିକିଏ ରହି ରୁବି କହିଲେ,ଦୁଇବର୍ଷ ତଳେ ସେଇ ଘରେ ତୋ ପରି ଝିଅଟିକୁ ତା ସ୍ବାମୀ ଅନୁପସ୍ଥିତ ଥିବାର ସୁଯୋଗ ନେଇ,ମର୍ଡର କରାଯାଇଥିଲା |
ରୁବିଂକ ଶେଷବାକ୍ୟ ଶୁଣି ବନହଂସୀ ଚମକି ପଡିଲା |ତା ମୁହଁ ରକ୍ତଶୂନ୍ୟ ହୋଇଗଲା |ରୁବି ପୁଣି କହିଲେ,ହଁ ବୁନୁ,ତା ପରଠାରୁ ସେ ଘରଟି ସେମିତି ଫାଂକା ପଡିଥିଲା |ବନହଂସୀର ଗତ ରାତି କଥା ମନେପଡିଲା |ଅମାନିଆ ହୋଇ ତା ଆଖିରୁ କେତେ ଟୋପା ଲୁହ ଝରିପଡିଲା |ସେ କହିଲା,ମୁଁ ଆଜି ସନ୍ଧ୍ୟା ଦେଇସାରି ଚାଲିଆସିବି |ମୋ ସାଂଗରେ ଚାକର ପିଲା ବି ଆସିପାରେ,ସେ ଭାରି ଡରୁଛି |
ରୁବି ଟିକିଏ ଚିନ୍ତା କରି କହିଲେ,ହଉ ଠିକ ଅଛି |
ବନହଂସୀ ସେଠାରୁ ଚାଲି ଆସିଲା |କିଛିସମୟ ପରେ କବାଟରେ କରାଘାତ ଶୁଣି ,କବାଟ ଖୋଲି ଦେଖିଲା,ସୁରେଶ ଛିଡା ହୋଇଛି |ତାକୁ ଦେଖି ସେ ମୁହଁରେ ଜବରଦସ୍ତି ହସ ଆଣି କହିଲା,ଏତେବେଳେ କୁଆଡେ ଚାଲି ଆସିଲେ ?ସୁରେଶ କୃତ୍ୟ କୃତ୍ୟ ହୋଇ କହିଲା,ଅନୁ ମତେ ଆପଣଙ୍କ ଖବର ବୁଝିବାକୁ କହିଥିଲା ;କାଲି ପର୍ଶୁରାମ ଆସିଥିଲା,କିଛି ଅସୁବିଧା ହୋଇନି ତ ?
ବନହଂସୀ କହିଲା,ପର୍ଶୁରାମ ଭଲ ପିଲାଟିଏ |ମୁଁ ରାତିସାରା ନିଶିନ୍ତରେ ଶୋଇଛି |ସକାଳେ ଉଠୁ ଉଠୁ ଛଅ |ତା ଉତ୍ତର ଶୁଣି ସୁରେଶର ମୁଖମଣ୍ଡଳ ଫିକା ପଡିଗଲା,ଏହା ବନହଂସୀ ଚକ୍ଷୁରୁ ବାଦ ଗଲାନାହିଁ |ବନହଂସୀ ପୁଣି କହିଲା,ଆଉ ପର୍ଶୁରାମ ଆସିବା ଦରକାର ନାହିଁ ?ସୁରେଶ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ କହିଲା,କାହିଁକି ?ବନହଂସୀ କହିଲା,ମୁଁ ଆଜିଠାରୁ ରୁବିଅପାଂକ ଘରେ ଶୋଇବି | ତା କଥା ଶୁଣି ସୁରେଶ ମୁହଁରେ ଏକ କୁଟିଳ ହସ ଫୁଟି ଉଠି ମିଳାଇ ଗଲା |ସେ ତର ତର ହୋଇ କହିଲା,ହଉ ତାହାଲେ ମୁଁ ଯାଉଛି ;ଅନୁ କହିଥିଲା ବୋଲି ଦେଖିବାକୁ ଚାଲି ଆସିଲି ,ନମସ୍କାର |କଥା ଶେଷକରି ସେ ସେଠାରୁ ଝଡ଼ ବେଗରେ ଚାଲିଗଲା |(କ୍ରମଶଃ)
ବନହଂସୀ ପଚାରିଲା,ସେ କଣ ତତେ ମାରିଲେ ?ମୂଳି ମୁଣ୍ଡ ହଲାଇ ନାହିଁ କଲା |
: ତେବେ କଣ ଗାଳି ଦେଲେ ?ବନହଂସୀ ପୁଣି ପଚାରିଲା |
ମୂଳି କହିଲା,ସେ ଗୋଟିଏ ତାରରେ କୋଲପ ଖୋଲି କେତେଥର ବାହାରକୁ ଗଲେ ଆଉ ଆସିଲେ |ତାପରେ ଜଣେ ଲୋକ ମଟର ସାଇକେଲରେ ଆସିଲେ |ତାଂକ ସାଂଗେ କଣ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରି ମେନ ସୁଇଚ ମୋଡିଦେଲେ ,ଘର ଅନ୍ଧାର ହୋଇଗଲା |ତାପରେ ଦୁଇଜଣଯାକ ଯାଇ ତମ କବାଟରେ ହାତ ମାରିଲେ ,ମୁଁ ଏହାଦେଖି କାନ୍ଦିବାରୁ,ପର୍ଶୁ ଭାଇନା ମତେ ଗୋଟେ ଚାପୁଡା ମାରିଲେ |ମୁଁ ତଳେ ପଡିଗଲି |ମୋ ଗୋଡ଼ କାଚ ଗ୍ଲାସରେ ବାଜି ଭାଂଗିଗଲା |ବନହଂସୀ କିଛିସମୟ ଚିନ୍ତାକରି କହିଲା,କାଲି ରାତିରେ ଯେଉଁ ବାବୁ ଆସିଥିଲେ ତୁ ତାଂକୁ ଚିହ୍ନିଛୁ ?
ମୂଳି କହିଲା,ଅନ୍ଧାରରେ ଭଲକରି ଦେଖିନି |ବନହଂସୀ ମୂଳିକୁ ସାନ୍ତ୍ବନା ଦେଇ କହିଲା,ଆଛା,ତାକୁ ମନା କରିଦେବା,ସେ ଏଇଠି ଶୋଇବା ଦରକାର ନାହିଁ |
ସେଦିନ ଖୁବ୍ ଶୀଘ୍ର ରୋଷେଇ ସାରି ଉଭୟେ ଖାଇଲେ |ମୂଳିକୁ ଘର ଜଗାଇ ଦେଇ,ସେ ରୁବି ମାଡାମଂକ ବାରିପଟ ଦରଜାରେ କରାଘାତ କଲା |ନିଜେ ରୁବି ମାଡାମ୍ କବାଟ ଖୋଲିଲେ |ତାକୁ ଦେଖି ସ୍ମିତ ହସି କହିଲେ,ଭିତରକୁ ଆସ |ବନହଂସୀ ଭିତରେ ପ୍ରବେଶ କରି ଜଣେ ଭଦ୍ରବ୍ୟକ୍ତିଂକୁ ଦେଖି ସେଇଠି ଅଟକି ଗଲା |ରୁବି କହିଲେ,ସେ ମୋ ମିଷ୍ଟର |ବନହଂସୀ ହାତଯୋଡି ତାଂକୁ ନମସ୍କାର କଲା |ତାଂକୁ ଦେଖି ତାର ସମସ୍ତ ଉତ୍ସାହ ମଉଳି ଯାଇଥିଲା |ରୁବି କହିଲେ,ଛିଡା ହେଲ କଣ,ଆସ ବସ |ବନହଂସୀ କହିଲା,ଅପା ,ମୁଁ ଆଜି ଯାଉଛି,କାଲି ଆସିବି |ରୁବି କହିଲେ,ତତେ ମୁଁ ଆଜି ଛାଡି ଦେଇଥାନ୍ତି,କିନ୍ତୁ ଯେତେବେଳେ ଅପା ବୋଲି ଡାକିଲୁଣି,ତତେ ଛାଡିବାର ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠୁନି |ତୁ ରହ,ଖାଇକରି ଯିବୁ |
ବନହଂସୀ ପ୍ରତିବାଦ ଜଣାଇ କହିଲା,ନାଁ ଅପା ମୁଁ ଏଇ ସାଂଗେ ସାଂଗେ ଖାଇକରି ଆସିଛି ,ଆଉ ଖାଇବିନି |ତୁମର କାମ ସରିବାପରେ ମୁଁ ଆସିବି |
ରୁବି କହିଲେ,ମୁଁ ଭଲକରି ଜାଣେ,ତୁ ଜମା ଆସିବୁନି |ବନହଂସୀ କହିଲା,ଏକୁଟିଆ ଖାଲିଟାରେ ବସିବାକୁ ଭଲ ଲାଗୁନି,ମତେ ଗୋଟେ ବହିଦିଅ |
ରୁବି ପଚାରିଲେ,ଅନୁପମ ନାହାନ୍ତି କି ?
ବନହଂସୀ ମୁଣ୍ଡ ହଲାଇ ନାହିଁ କଲା |
:କୁଆଡେ ଯାଇଛନ୍ତି ?ରୁବି ପୁଣି ପ୍ରଶ୍ନ କଲେ |ବନହଂସୀ ଧୀର ସ୍ବରରେ କହିଲା,ଯାଇଛନ୍ତି ବାହାରକୁ,ଚାରି ପାଂଚଦିନ ପରେ ଫେରିବେ |ରୁବି କହିଲେ,ତା ମାନେ ତୁ ଏକୁଟିଆ ?ରାତିରେ ଡର ଲାଗୁନି ?ବନହଂସୀ କହିଲା,ଜଣେ ପିଲା ଅଛି,ରାତିରେ ଆଉଜଣେ ଲୋକ ଆସି ଶୋଉଛି,ଭୟ କଣ ?
ରୁବି କହିଲେ,ମୁଁ ଥାଉ ଥାଉ ତତେ କଦାପି ଏକୁଟିଆ ରହିବାକୁ ଦେବିନି |ଏଥିପାଇଁ ମତେ ଅପା ବୋଲି ଡାକୁଛୁ ନାଁ ?ରୁବିଂକ ସ୍ବାମୀ ସେମାନଂକ ଆଲୋଚନାରେ ଭାଗ ନେଇ କହିଲେ,ତମେ ଜାଣିନ ରୁବି,ସେ ଏଇଠି ରହିଥାନ୍ତେ,କିନ୍ତୁ ମୁଁ ରହିବାରୁ ତାଂକୁ ଲାଜ ଲାଗୁଛି |ବନହଂସୀ କହିଲା,ନାଁ ନାଁ ତା ନୁହେଁ |
ରୁବି କହିଲେ,ସେ ଆଜି ସଂଧ୍ୟାରେ ଚାଲିଯିବେ,ତେଣୁ ତୋର ଆଉ ରହିବାରେ କିଛି ଆପତ୍ତି ଅଛି ? ମୁଁ ଏତେ ବାଧ୍ୟ କରିବାର କାରଣ ହେଲା,ଏ ଅଂଚଳ ଭଲ ନୁହେଁ |ଆଦୌ ଭଲ ନୁହେଁ |ଟିକିଏ ରହି ରୁବି କହିଲେ,ଦୁଇବର୍ଷ ତଳେ ସେଇ ଘରେ ତୋ ପରି ଝିଅଟିକୁ ତା ସ୍ବାମୀ ଅନୁପସ୍ଥିତ ଥିବାର ସୁଯୋଗ ନେଇ,ମର୍ଡର କରାଯାଇଥିଲା |
ରୁବିଂକ ଶେଷବାକ୍ୟ ଶୁଣି ବନହଂସୀ ଚମକି ପଡିଲା |ତା ମୁହଁ ରକ୍ତଶୂନ୍ୟ ହୋଇଗଲା |ରୁବି ପୁଣି କହିଲେ,ହଁ ବୁନୁ,ତା ପରଠାରୁ ସେ ଘରଟି ସେମିତି ଫାଂକା ପଡିଥିଲା |ବନହଂସୀର ଗତ ରାତି କଥା ମନେପଡିଲା |ଅମାନିଆ ହୋଇ ତା ଆଖିରୁ କେତେ ଟୋପା ଲୁହ ଝରିପଡିଲା |ସେ କହିଲା,ମୁଁ ଆଜି ସନ୍ଧ୍ୟା ଦେଇସାରି ଚାଲିଆସିବି |ମୋ ସାଂଗରେ ଚାକର ପିଲା ବି ଆସିପାରେ,ସେ ଭାରି ଡରୁଛି |
ରୁବି ଟିକିଏ ଚିନ୍ତା କରି କହିଲେ,ହଉ ଠିକ ଅଛି |
ବନହଂସୀ ସେଠାରୁ ଚାଲି ଆସିଲା |କିଛିସମୟ ପରେ କବାଟରେ କରାଘାତ ଶୁଣି ,କବାଟ ଖୋଲି ଦେଖିଲା,ସୁରେଶ ଛିଡା ହୋଇଛି |ତାକୁ ଦେଖି ସେ ମୁହଁରେ ଜବରଦସ୍ତି ହସ ଆଣି କହିଲା,ଏତେବେଳେ କୁଆଡେ ଚାଲି ଆସିଲେ ?ସୁରେଶ କୃତ୍ୟ କୃତ୍ୟ ହୋଇ କହିଲା,ଅନୁ ମତେ ଆପଣଙ୍କ ଖବର ବୁଝିବାକୁ କହିଥିଲା ;କାଲି ପର୍ଶୁରାମ ଆସିଥିଲା,କିଛି ଅସୁବିଧା ହୋଇନି ତ ?
ବନହଂସୀ କହିଲା,ପର୍ଶୁରାମ ଭଲ ପିଲାଟିଏ |ମୁଁ ରାତିସାରା ନିଶିନ୍ତରେ ଶୋଇଛି |ସକାଳେ ଉଠୁ ଉଠୁ ଛଅ |ତା ଉତ୍ତର ଶୁଣି ସୁରେଶର ମୁଖମଣ୍ଡଳ ଫିକା ପଡିଗଲା,ଏହା ବନହଂସୀ ଚକ୍ଷୁରୁ ବାଦ ଗଲାନାହିଁ |ବନହଂସୀ ପୁଣି କହିଲା,ଆଉ ପର୍ଶୁରାମ ଆସିବା ଦରକାର ନାହିଁ ?ସୁରେଶ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ କହିଲା,କାହିଁକି ?ବନହଂସୀ କହିଲା,ମୁଁ ଆଜିଠାରୁ ରୁବିଅପାଂକ ଘରେ ଶୋଇବି | ତା କଥା ଶୁଣି ସୁରେଶ ମୁହଁରେ ଏକ କୁଟିଳ ହସ ଫୁଟି ଉଠି ମିଳାଇ ଗଲା |ସେ ତର ତର ହୋଇ କହିଲା,ହଉ ତାହାଲେ ମୁଁ ଯାଉଛି ;ଅନୁ କହିଥିଲା ବୋଲି ଦେଖିବାକୁ ଚାଲି ଆସିଲି ,ନମସ୍କାର |କଥା ଶେଷକରି ସେ ସେଠାରୁ ଝଡ଼ ବେଗରେ ଚାଲିଗଲା |(କ୍ରମଶଃ)
No comments:
Post a Comment