ସେଦିନ ଡେରି ରାତିରେ ଅନୁପମ କ୍ଲାନ୍ତହୋଇ ଘରକୁ ଫେରିଲା |ଟିଭି ଦେଖୁ ଦେଖୁ ସେ ଶୋଇପଡିଲା ଓ କିଛିସମୟ ପରେ ଘୁଂଗୁଡି ମାରିବା ଆରମ୍ଭ କଲା |ବନହଂସୀ ଟିଭି ବନ୍ଦ କରି କାନରେ ତୁଳାଦେଇ ଶୋଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲା |
ପରଦିନ ସକାଳେ ରୁବି ତାଂକର କାମବାଲିକୁ ବନହଂସୀ ପାଖକୁ ପଠାଇ ଦେଇଥିଲେ |ଜୀର୍ଣ୍ଣ ଶୀର୍ଣ୍ଣ , କୃଷ୍ଣବର୍ଣ୍ଣ ଓ ଅଳ୍ପ ଉଚ୍ଚତା ବିଶିଷ୍ଟ ଚେହେରା |ବନହଂସୀ ସେତେବେଳକୁ ଉଠି ତା ରୁଟିନ କାର୍ଯ୍ୟ ଶେଷକରି ଗାଧୋଇବାକୁ ଯାଉଥିଲା |ତାକୁ ଦେଖି ସେ ପଚାରିଲା,ତମ ନାଁ କଣ ?
_ସରସ୍ୱତୀ |
_ଗାଁ ?
_ଫୁଲବାଣୀ
_କେତେ ଟଂକା ନେବ ?
ସେ ହସି ହସି କହିଲା,ଇମା,କି କାମ କରିବି,କହୁନୁ ?ବନହଂସୀ କହିଲା,ବାସନ ମାଜିବ,ଘର ଓଳେଇବ,ପୋଛିବ,ଏତିକି |ସେ ଚିନ୍ତାକରି କହିଲା,ପନ୍ଦରଶ' |ବନହଂସୀ କୁଣ୍ଠିତ ସ୍ୱରରେ କହିଲା,ଏତେ ଟଂକା କଣ କହୁଛ ?ଆମେ ତ ଦୁଇଜଣ,କେତେ କାମ ଯେ ?ସେ କହିଲା,ମୁଇଁ ତ ଗରୀବ ନୁକ ,ତୋ ଠୁ ନେଲେ ସିନା ଚଲିବି ?
ବନହଂସୀ କହିଲା,ଠିକ ଅଛି |କାଲି କେତେବେଳେ ଆସିବ ?ସେ କିଛି କହିବା ପୂର୍ବରୁ ସେଠାରେ ଅନୁପମ ପହଂଚିଲା |ତାକୁ ଦେଖି ସରସ୍ୱତୀ ଖୁସିରେ ଗଦଗଦ ହୋଇ କହିଲା,ବାବୁ,ତୁ ଏଠି ?ଆକୁଇ ବା' ହେଇଚୁ ?ମତେ ତ କେଇ କଇନି |ଅନୁପମ ପ୍ରସଂଗ ବଦଳାଇ କହିଲା,ତୁ ଆଗ କହ,ତୁ ଏଇଠି କେମିତି ?ସରସ୍ୱତୀ କିନ୍ତୁ ନଛୋଡବନ୍ଧା |କହିଲା,ମା କହୁଥେଲା,ପୁଅ ବା'ହେଲେ ମତେ ଡାକିବ |ମୁଁ ଆଠଦିନ ରଇଥାନ୍ତି,ଟଂକା,ଲୁଗା ନେଇଥାନ୍ତି |ମା' ମତେ କାଇଁକି ଡାକିଲାନି ?ଅନୁପମ କହିଲା,ଠିକ ଅଛି,ତତେ ସବୁ ଦିଆଯିବ |ଏଥର ହେଲା ?ତଥାପି ସରସ୍ଵତୀର ମନ ବୁଝୁନଥିଲା |ଅନୁପମ ପଚାରିଲା,ଆଜିଠାରୁ କାମ କରିବୁ ?ସରସ୍ୱତୀ କହିଲା,ଘର ଦେଖିବାକୁ ଆଇଥେଲି,କାଲିଠୁ ଆସିବି |ରୁବି ଦିଦି ଘରକୁ ପାଂଚଟାରେ ଯାଏ,ତୋ ଘରକୁ ଛଅଟାରେ ଆସିବି |
ବନହଂସୀ ତାକୁ କଲିଂବେଲ ଦେଖାଇ କହିଲା,ଯେତେବେଳେ ଆସିବ,ୟାକୁ ଚିପିଲେ,ମୁଁ କବାଟ ଖୋଲିବି |ମୁଣ୍ଡ ହଲାଇ ସରସ୍ୱତୀ ଚାଲିଗଲା |ମୁହଁଟି ତାର ଶୁଖି ଯାଇଥିଲା |
ସେ ଯିବାପରେ ଅନୁପମ କହିଲା,ଇଏ ଭାରି ବିଶ୍ୱାସୀ |ଆମ ଘରେ ବହୁତଦିନ ରହିଥିଲା |ହେଲେ ତା ବୁଢା ମଦ ପିଇ ସବୁବେଳେ ଗଣ୍ଡଗୋଳ କରିବାରୁ ମମି ତାକୁ ବାହାର କରିଦେଲେ |ତା ସାଂଗେ ବେଶି କଥା ହେବନି |ଛୋଟ ଲୋକଂକଠାରୁ ଡିଷ୍ଟାନ୍ସ ମେଂଟେନ କରି ରହିବା ଭଲ |ଟିକିଏ ରହି ସେ କହିଲା,ଆଛା ,ଆଜି ନୁନ ସୋ ଯିବ ?ଭଲ ପିକ୍ଚର ଆସିଛି |
ବନହଂସୀ ପଚାରିଲା,ଆମେ ଦୁଇଜଣ ନାଁ ଆମସାଂଗରେ ଆଉ କିଏ ଯିବ ?
ଅନୁପମ କହିଲା,ମିଲି ଯିବ ବୋଲି,କାଲିଠାରୁ ମୋ ସାଂଗରେ ଲଗାଇଛି |ଛୁଆଟା କହୁଛି ଯେତେବେଳେ,ତାକୁ ନେଇଯିବା |ବନହଂସୀ ବିସ୍ମିତ ହୋଇ ପଚାରିଲା,ସତକୁ ସତ କଣ ସେ ଏତେ ଛୁଆ ?ଅନୁପମ କହିଲା,ଛୁଆ ନୁହେଁ ଆଉ କଣ ?କାଲି ସକାଳେ ମୋ ଆଗରେ ଲଂଗଳା ହୋଇ ଡେଉଁଥିଲା,ମୋ ଝିଅ ଭଳି ସେ |
ବନହଂସୀ କହିଲା,ତାହେଲେ ତମେ ବାପ ଝିଅ ପିକଚର ଦେଖି ଯାଅ,ମୁଁ ଟିଭିରେ ଦେଖିବି |ଅନୁପମ କହିଲା,ଏଇ କଥାତ ତମେ କହିବ |ଠିକ ଅଛି,ପଛରେ ମତେ କହିବନି,ଭଲ ପିକଚର ଟା ମିସ କଲି ବୋଲି |ବନହଂସୀ ଦୃଢସ୍ୱରରେ ଉତ୍ତର ଦେଲା,ନାଁ |
ଠିକ ଏଗାରଟା ବେଳକୁ ମିଲି ଅପରୂପ ସାଜସଜ୍ଜାରେ ସଜ୍ଜିତ ହୋଇ,ଓଠରେ ଲିପଷ୍ଟିକର ଗାଢ଼ ପ୍ରଲେପ ଦେଇ,ଅପୂର୍ବଠାଣୀରେ ଆସି ପହଂଚିଗଲା |ବନହଂସୀକୁ ଦେଖି କହିଲା,ଭାଉଜ,ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ରେଡି ହୋଇନ ?ଅନୁପମ କହିଲା,ଭାଉଜ ଯିବନି,ସେ ଘରେ ଟିଭି ଦେଖିବ |ବନହଂସୀ ପଚାରିଲା,ଖାଇବା ବାଢିବି ?
ଅନୁପମ କହିଲା,ହଁ ବାଢ଼ |ଏକାସାଂଗରେ ତିନିଜଣଂକ ପାଇଁ ବାଢ଼ |ବନହଂସୀ କହିଲା,ନାଁ,ମତେ ଏବେ ଭୋକ ନାହିଁ,ବେଶି ଭୋକ ଲାଗିଲେ ଖାଇବି |ଅନୁପମ କହିଲା,ଯାହା ତମ ଇଚ୍ଛା |
ଭାତ ବାଢ଼ିବାକୁ ଯିବା ସମୟରେ ରୋଷେଇଘରଟି ଏକ ଅପୂର୍ବ ମହକରେ ଭରିଗଲା |ବନହଂସୀ ଆତ୍ମବିଭୋର ହୋଇ ସେ ସୁଗନ୍ଧ ଆଘ୍ରାଣ କରିବାସମୟରେ ଖଡ କରି ଗୋଟାଏ ଶବ୍ଦ ଶୁଣି ସେ କଣେଇ ଚାହିଁଲା |ମିଲି ଶୋଇବାଘରେ ଅନୁପମର ବ୍ୟାଗ ଖୋଲୁଥିଲା |କୌତୁହଳ ଦମନ କରିନପାରି ସେ ପରଦା ଫାଂକରେ ଦେଖିଲା,ମିଲି ଯେମିତି ତା ବ୍ୟାଗରୁ କିଛି କାଢି ଅନୁପମ ବ୍ୟାଗରେ ରଖିଦେଲା |ବନହଂସୀର ସନ୍ଦେହ ବଢ଼ିଗଲା |ସେ ନିଜର ଭାବନା ଗୋପନରଖି ଦୁଇଜଣଂକ ପାଇଁ ଡାଇନିଂ ଟେବଲରେ ବାଢିଦେଲା |
ଚଳଚଂଚଳ ଝରଣାଟିଏ ପରି ମିଲି ଚେୟାର ଟାଣି ଅନୁପମ ପାଖରେ ଲାଗିକରି ବସିପଡିଲା |ଖାଇବାବେଳେ ଅକାରଣରେ ସେ ଅନୁପମ ଉପରେ ଲୋଟି ପଡୁଥିଲା |ଏଇ ଅବସରରେ ବନହଂସୀ ଅନୁପମର ବ୍ୟାଗ ଖୋଲି ଦେଖିଲା, ଧଳା ପ୍ୟାକେଟଟିଏ |ପର ମୂହୁର୍ତ୍ତରେ ତାର ସନ୍ଦେହ ହେଲା,ୟେ ବ୍ରାଉନସୁଗାର ନୁହେଁ ତ ?ତାର ହୃଦୟ ଥରିଉଠିଲା |ତାର ମନେହେଲା,ଅନୁପମ ଉପରେ ପ୍ରତିଶୋଧ ନେବାପାଇଁ ହୁଏତ ସୁରେଶ ମିଲିକୁ ବ୍ୟବହାର କରୁଥାଇପାରେ |ସୁରେଶ ଯେଉଁ ସ୍ତରର ବ୍ୟକ୍ତି,ତା ପକ୍ଷରେ କିଛି ବି ଅସମ୍ଭବ ନୁହେଁ |ଅନୁପମର ଦୁର୍ବଳ ଅଂଗ ଉପରେ ଆଘାତ କରି ସେ ତାର ଇଚ୍ଛା ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିବାର ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖୁଛି |ଏଇ ଚିନ୍ତା ତା ମନକୁ ଆସିବାକ୍ଷଣି ତା ଆଖି ଆଗରେ ଏକ ଅସ୍ପଷ୍ଟ ଛାୟା ମୂର୍ତ୍ତି ଅପସରିଯିବା ଅନୁଭବ କରିପାରିଲା |ସେ ନିଜକୁ ପ୍ରକୃତିସ୍ଥ କରିବାବେଳେ ଅପରପାର୍ଶ୍ୱରୁ ଛାୟା ମୂର୍ତ୍ତିଟି ପୁଣି ତାର ସମୁଖ ଦେଇ ଅତିକ୍ରମ କରିଗଲା |ସେ ଏଥର ଦୃଢ ନିଶ୍ଚିତ ହୋଇଗଲା |ପ୍ୟାକେଟ ଟିକୁ ଅତି ସନ୍ତର୍ପଣରେ ଆଣି ବ୍ୟାଗକୁ ପୂର୍ବପରି ବନ୍ଦକରି ଯଥାସ୍ଥାନରେ ରଖିଦେଲା |ତାପରେ ତାକୁ ଗୋପନରେ ଆଣି ରୋଷେଇଘରେ ଲୁଚାଇ ରଖିଦେଲା |
ଅନୁପମ ଓ ମିଲି ଖାଇ ସାରିବାପରେ ସିନେମା ଦେଖିବାକୁ ଚାଲିଗଲେ |ସେମାନେ ଯିବାପରେ କବାଟ ବନ୍ଦ କରି ଅନୁପମର ସେହି ବ୍ୟାଗଟି ଅଛି ନାଁ ନାହିଁ ସେ ଦେଖିବାକୁ ଗଲା |ପ୍ରକୃତରେ ଅନୁପମ ସେହି ବ୍ୟାଗଟି ସାଂଗରେ ନେଇ ଯାଇଥିଲା |ସେ ସଂଗେ ସଂଗେ ରୋଷେଇଘରୁ ପ୍ୟାକେଟ ନେଇ ତାକୁ ଖୋଲି ପାଇଖାନାରେ ପକାଇ ଫ୍ଲସ କରିଦେଲା ଓ ଖାଲି ପ୍ୟାକେଟକୁ ପୋଡିଦେଲା |ତାପରେ ତା ଅବଶ ଶରୀରକୁ ବିଛଣାରେ ଲୋଟାଇଦେଲା |କେତେ ସମୟପରେ ସେ ରୋଷେଇଘରକୁ ଆସି ସବୁଥିରୁ ଅଳ୍ପ ଅଳ୍ପ ଗୋଟିଏ ପ୍ଲେଟରେ ଆଣି ଖାଇଦେଇ ପୁଣି ଶୋଇପଡିଲା |ନିଦ ଭାଂଗିବାବେଳକୁ ସନ୍ଧ୍ୟା ଆଗତପ୍ରାୟ |ସେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅନୁପମ ଫେରିନଥିଲା |ରାତି ବାରଟା ପାଖାପାଖି ଅନୁପମର ବାଇକ ଶବ୍ଦ ଶୁଭିଲା |ସେ ଝରକା ଖୋଲି ଦେଖିଲା,ଅନୁପମ ଆସିଛି |ସେ କବାଟ ଖୋଲିଦେଲା |ଅନୁପମ ଭିତରେ ପ୍ରବେଶ କଲା,ମୁହଁ ତାର ଶୁଖି କଳାକାଠ ପଡିଯାଇଥିଲା |
ବନହଂସୀ ପଚାରିଲା,କଣ ହେଲା ?ଏମିତି କଣ ଦେଖା ଯାଉଛ ?ଅନୁପମ ଥକା ମାରି ଚେୟାରରେ ବସିପଡି କହିଲା,ଆଉ କଣ ଫିଲ୍ମ ଦେଖିହେଲା ?
ବନହଂସୀ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ପଚାରିଲା,ମାନେ ?
_ମାନେ ଆଉ କଣ ?ଠିକ ସିନେମାହଲ୍ ଗେଟ୍ ପାଖରେ ପୋଲିସ ଘେରାଉ କରି,ମୋ ବ୍ୟାଗ,ବାଇକ,ଡ୍ରେସ ସବୁକିଛି ଖାନତଲାସ କଲେ |ପୂରା ଗୋଟାଏ ପ୍ଲାଟୁନ |ତମେ ଶୁଣିଲେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେବ,ସେମାନଂକୁ କିଏ ଖବର ଦେଇଛି,ମୋ ପାଖରେ ବ୍ରାଉନସୁଗାର ଅଛି ବୋଲି |ମୁଁ ଯେତେ ବୁଝାଇଲି,ସେମାନେ ବିଶ୍ବାସ କରିବାକୁ ନାରାଜ |ଆନନ୍ଦ ସାରଂକୁ ଫୋନ କଲି,କେତେ ପାଲା ଲାଗିଲା |ଏବେ ସେସବୁ କ୍ଲିଅର କରି ଆସିଛି |
ବନହଂସୀ ନିଜର ଦୃଷ୍ଟି ଅନୁପମ ଆଖିରେ ନିବଦ୍ଧ କରି କହିଲା,ମୁଁ ଭାବୁଛି,ପୋଲିସର ସନ୍ଦେହ ଠିକ ଥିଲା |ଅନୁପମ ରାଗିଉଠି କହିଲା,ତା ମାନେ ତମେ କହୁଛ,ମୁଁ ଗୋଟାଏ ବ୍ରାଉନସୁଗାର ଦଲାଲ ?ବନହଂସୀ ଓଠ ଚିପି ହସି କହିଲା,ନାଁ,ମୁଁ ସେକଥା କହୁନି |ମୁଁ ଖାଲି ତମକୁ ଚେତାଇ ଦେବାକୁ କହୁଛି ଯେ,ନାରୀମାନଂକ ପ୍ରତି ଥିବା ତମର ଅସୀମ ଦୁର୍ବଳତା,ତମକୁ ଦିନେ ବରବାଦ କରିଦେବ |ଅନୁପମ ପ୍ରଚଣ୍ଡ ରାଗରେ ଥରି ଉଠିଲା |କହିଲା,ମୁଁ ଦିନ ସାରା ଖାଇନି |ତମେ ମତେ ସାନ୍ତ୍ଵନା ଦେବା ପରିବର୍ତ୍ତେ ଉପଦେଶ ଦେଉଛ ?
ବନହଂସୀ ଧୀର ଗଳାରେ କହିଲା,ଏତେ ରାଗନି,ମୋ କଥା ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଧରି ଶୁଣ |ତାପରେ ସେ ମିଲି ଆଣିଥିବା ବ୍ରାଉନସୁଗାର ର କାହାଣୀ ଗୋଟି ଗୋଟି କରି ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଗଲା |ଅନୁପମ ଆକାଶରୁ ଖସିପଡିଲା ଯେମିତି |ବନହଂସୀ କହିଲା,ପୋଲିସ ଭୟରେ ମୁଁ କିଛି ପ୍ରମାଣ ରଖିନାହିଁ ;କେବଳ ଏତିକି ଛଡା |ଗୋଟିଏ ଛୋଟ ପୁଡିଆ ଆଣି ସେ ଅନୁପମକୁ ଦେଖାଇଲା |ଅନୁପମ ବାକଶୁନ୍ୟ ହୋଇଯାଇଥିଲା |ବନହଂସୀ କହିଲା,ମୁଁ ସେଇକ୍ଷଣି ମିଲିକୁ ଧରାପକାଇ ଦେଇଥାନ୍ତି |କିନ୍ତୁ ମୋର ଭୟହେଲା ,ଏଥିରେ ତମେ ଆହୁରି ବିପଦରେ ପଡିବ |ଚାଣକ୍ୟ କହିଛନ୍ତି,ଯାହା ସହିତ ଥରେ ଶତୃତା ହୋଇଥିବ,ପୁନର୍ବାର ତା ସହିତ ମିତ୍ରତା ସ୍ଥାପନ କରିବନାହିଁ |
ଅନୁପମର ସମସ୍ତ ଶକ୍ତି କିଏ ଯେପରି ହରଣ କରି ନେଇଥିଲା |ସେ ମନେପକାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲା,ପୋଲିସ ତାକୁ ପଚାରୁଥିବା ବେଳେ ମିଲି କଣ କରୁଥିଲା |ସତେ ତ !ମିଲି ସେଠାରୁ କେତେବେଳେ ଖସି ଚାଲିଯାଇଛି,ସେକଥା ସେ ଜାଣିନି |ସେ ବନହଂସୀକୁ ପରମ ଆଦରରେ ଆଲିଂଗନ କରି ପକାଇଲା |ତା ଆଖିରୁ ଆନନ୍ଦାଶ୍ରୁ ଝରି ପଡୁଥିଲା |ସେ କହିଲା,ବୁନୁ ମୋର !ତମେ ସାକ୍ଷାତ ଦେବୀ ପ୍ରତିମା,କେଉଁ ଜନ୍ମର ପୁଣ୍ୟ ବଳରେ ମୁଁ ତମକୁ ପାଇଛି |ହେଲେ ମୁଁ ଅପଦାର୍ଥ,ଅଯୋଗ୍ୟ,କୁଳାଙ୍ଗାର ,ତମ ଜୀବନକୁ ନଷ୍ଟ କରିଦେଲି |(କ୍ରମଶଃ)
ପରଦିନ ସକାଳେ ରୁବି ତାଂକର କାମବାଲିକୁ ବନହଂସୀ ପାଖକୁ ପଠାଇ ଦେଇଥିଲେ |ଜୀର୍ଣ୍ଣ ଶୀର୍ଣ୍ଣ , କୃଷ୍ଣବର୍ଣ୍ଣ ଓ ଅଳ୍ପ ଉଚ୍ଚତା ବିଶିଷ୍ଟ ଚେହେରା |ବନହଂସୀ ସେତେବେଳକୁ ଉଠି ତା ରୁଟିନ କାର୍ଯ୍ୟ ଶେଷକରି ଗାଧୋଇବାକୁ ଯାଉଥିଲା |ତାକୁ ଦେଖି ସେ ପଚାରିଲା,ତମ ନାଁ କଣ ?
_ସରସ୍ୱତୀ |
_ଗାଁ ?
_ଫୁଲବାଣୀ
_କେତେ ଟଂକା ନେବ ?
ସେ ହସି ହସି କହିଲା,ଇମା,କି କାମ କରିବି,କହୁନୁ ?ବନହଂସୀ କହିଲା,ବାସନ ମାଜିବ,ଘର ଓଳେଇବ,ପୋଛିବ,ଏତିକି |ସେ ଚିନ୍ତାକରି କହିଲା,ପନ୍ଦରଶ' |ବନହଂସୀ କୁଣ୍ଠିତ ସ୍ୱରରେ କହିଲା,ଏତେ ଟଂକା କଣ କହୁଛ ?ଆମେ ତ ଦୁଇଜଣ,କେତେ କାମ ଯେ ?ସେ କହିଲା,ମୁଇଁ ତ ଗରୀବ ନୁକ ,ତୋ ଠୁ ନେଲେ ସିନା ଚଲିବି ?
ବନହଂସୀ କହିଲା,ଠିକ ଅଛି |କାଲି କେତେବେଳେ ଆସିବ ?ସେ କିଛି କହିବା ପୂର୍ବରୁ ସେଠାରେ ଅନୁପମ ପହଂଚିଲା |ତାକୁ ଦେଖି ସରସ୍ୱତୀ ଖୁସିରେ ଗଦଗଦ ହୋଇ କହିଲା,ବାବୁ,ତୁ ଏଠି ?ଆକୁଇ ବା' ହେଇଚୁ ?ମତେ ତ କେଇ କଇନି |ଅନୁପମ ପ୍ରସଂଗ ବଦଳାଇ କହିଲା,ତୁ ଆଗ କହ,ତୁ ଏଇଠି କେମିତି ?ସରସ୍ୱତୀ କିନ୍ତୁ ନଛୋଡବନ୍ଧା |କହିଲା,ମା କହୁଥେଲା,ପୁଅ ବା'ହେଲେ ମତେ ଡାକିବ |ମୁଁ ଆଠଦିନ ରଇଥାନ୍ତି,ଟଂକା,ଲୁଗା ନେଇଥାନ୍ତି |ମା' ମତେ କାଇଁକି ଡାକିଲାନି ?ଅନୁପମ କହିଲା,ଠିକ ଅଛି,ତତେ ସବୁ ଦିଆଯିବ |ଏଥର ହେଲା ?ତଥାପି ସରସ୍ଵତୀର ମନ ବୁଝୁନଥିଲା |ଅନୁପମ ପଚାରିଲା,ଆଜିଠାରୁ କାମ କରିବୁ ?ସରସ୍ୱତୀ କହିଲା,ଘର ଦେଖିବାକୁ ଆଇଥେଲି,କାଲିଠୁ ଆସିବି |ରୁବି ଦିଦି ଘରକୁ ପାଂଚଟାରେ ଯାଏ,ତୋ ଘରକୁ ଛଅଟାରେ ଆସିବି |
ବନହଂସୀ ତାକୁ କଲିଂବେଲ ଦେଖାଇ କହିଲା,ଯେତେବେଳେ ଆସିବ,ୟାକୁ ଚିପିଲେ,ମୁଁ କବାଟ ଖୋଲିବି |ମୁଣ୍ଡ ହଲାଇ ସରସ୍ୱତୀ ଚାଲିଗଲା |ମୁହଁଟି ତାର ଶୁଖି ଯାଇଥିଲା |
ସେ ଯିବାପରେ ଅନୁପମ କହିଲା,ଇଏ ଭାରି ବିଶ୍ୱାସୀ |ଆମ ଘରେ ବହୁତଦିନ ରହିଥିଲା |ହେଲେ ତା ବୁଢା ମଦ ପିଇ ସବୁବେଳେ ଗଣ୍ଡଗୋଳ କରିବାରୁ ମମି ତାକୁ ବାହାର କରିଦେଲେ |ତା ସାଂଗେ ବେଶି କଥା ହେବନି |ଛୋଟ ଲୋକଂକଠାରୁ ଡିଷ୍ଟାନ୍ସ ମେଂଟେନ କରି ରହିବା ଭଲ |ଟିକିଏ ରହି ସେ କହିଲା,ଆଛା ,ଆଜି ନୁନ ସୋ ଯିବ ?ଭଲ ପିକ୍ଚର ଆସିଛି |
ବନହଂସୀ ପଚାରିଲା,ଆମେ ଦୁଇଜଣ ନାଁ ଆମସାଂଗରେ ଆଉ କିଏ ଯିବ ?
ଅନୁପମ କହିଲା,ମିଲି ଯିବ ବୋଲି,କାଲିଠାରୁ ମୋ ସାଂଗରେ ଲଗାଇଛି |ଛୁଆଟା କହୁଛି ଯେତେବେଳେ,ତାକୁ ନେଇଯିବା |ବନହଂସୀ ବିସ୍ମିତ ହୋଇ ପଚାରିଲା,ସତକୁ ସତ କଣ ସେ ଏତେ ଛୁଆ ?ଅନୁପମ କହିଲା,ଛୁଆ ନୁହେଁ ଆଉ କଣ ?କାଲି ସକାଳେ ମୋ ଆଗରେ ଲଂଗଳା ହୋଇ ଡେଉଁଥିଲା,ମୋ ଝିଅ ଭଳି ସେ |
ବନହଂସୀ କହିଲା,ତାହେଲେ ତମେ ବାପ ଝିଅ ପିକଚର ଦେଖି ଯାଅ,ମୁଁ ଟିଭିରେ ଦେଖିବି |ଅନୁପମ କହିଲା,ଏଇ କଥାତ ତମେ କହିବ |ଠିକ ଅଛି,ପଛରେ ମତେ କହିବନି,ଭଲ ପିକଚର ଟା ମିସ କଲି ବୋଲି |ବନହଂସୀ ଦୃଢସ୍ୱରରେ ଉତ୍ତର ଦେଲା,ନାଁ |
ଠିକ ଏଗାରଟା ବେଳକୁ ମିଲି ଅପରୂପ ସାଜସଜ୍ଜାରେ ସଜ୍ଜିତ ହୋଇ,ଓଠରେ ଲିପଷ୍ଟିକର ଗାଢ଼ ପ୍ରଲେପ ଦେଇ,ଅପୂର୍ବଠାଣୀରେ ଆସି ପହଂଚିଗଲା |ବନହଂସୀକୁ ଦେଖି କହିଲା,ଭାଉଜ,ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ରେଡି ହୋଇନ ?ଅନୁପମ କହିଲା,ଭାଉଜ ଯିବନି,ସେ ଘରେ ଟିଭି ଦେଖିବ |ବନହଂସୀ ପଚାରିଲା,ଖାଇବା ବାଢିବି ?
ଅନୁପମ କହିଲା,ହଁ ବାଢ଼ |ଏକାସାଂଗରେ ତିନିଜଣଂକ ପାଇଁ ବାଢ଼ |ବନହଂସୀ କହିଲା,ନାଁ,ମତେ ଏବେ ଭୋକ ନାହିଁ,ବେଶି ଭୋକ ଲାଗିଲେ ଖାଇବି |ଅନୁପମ କହିଲା,ଯାହା ତମ ଇଚ୍ଛା |
ଭାତ ବାଢ଼ିବାକୁ ଯିବା ସମୟରେ ରୋଷେଇଘରଟି ଏକ ଅପୂର୍ବ ମହକରେ ଭରିଗଲା |ବନହଂସୀ ଆତ୍ମବିଭୋର ହୋଇ ସେ ସୁଗନ୍ଧ ଆଘ୍ରାଣ କରିବାସମୟରେ ଖଡ କରି ଗୋଟାଏ ଶବ୍ଦ ଶୁଣି ସେ କଣେଇ ଚାହିଁଲା |ମିଲି ଶୋଇବାଘରେ ଅନୁପମର ବ୍ୟାଗ ଖୋଲୁଥିଲା |କୌତୁହଳ ଦମନ କରିନପାରି ସେ ପରଦା ଫାଂକରେ ଦେଖିଲା,ମିଲି ଯେମିତି ତା ବ୍ୟାଗରୁ କିଛି କାଢି ଅନୁପମ ବ୍ୟାଗରେ ରଖିଦେଲା |ବନହଂସୀର ସନ୍ଦେହ ବଢ଼ିଗଲା |ସେ ନିଜର ଭାବନା ଗୋପନରଖି ଦୁଇଜଣଂକ ପାଇଁ ଡାଇନିଂ ଟେବଲରେ ବାଢିଦେଲା |
ଚଳଚଂଚଳ ଝରଣାଟିଏ ପରି ମିଲି ଚେୟାର ଟାଣି ଅନୁପମ ପାଖରେ ଲାଗିକରି ବସିପଡିଲା |ଖାଇବାବେଳେ ଅକାରଣରେ ସେ ଅନୁପମ ଉପରେ ଲୋଟି ପଡୁଥିଲା |ଏଇ ଅବସରରେ ବନହଂସୀ ଅନୁପମର ବ୍ୟାଗ ଖୋଲି ଦେଖିଲା, ଧଳା ପ୍ୟାକେଟଟିଏ |ପର ମୂହୁର୍ତ୍ତରେ ତାର ସନ୍ଦେହ ହେଲା,ୟେ ବ୍ରାଉନସୁଗାର ନୁହେଁ ତ ?ତାର ହୃଦୟ ଥରିଉଠିଲା |ତାର ମନେହେଲା,ଅନୁପମ ଉପରେ ପ୍ରତିଶୋଧ ନେବାପାଇଁ ହୁଏତ ସୁରେଶ ମିଲିକୁ ବ୍ୟବହାର କରୁଥାଇପାରେ |ସୁରେଶ ଯେଉଁ ସ୍ତରର ବ୍ୟକ୍ତି,ତା ପକ୍ଷରେ କିଛି ବି ଅସମ୍ଭବ ନୁହେଁ |ଅନୁପମର ଦୁର୍ବଳ ଅଂଗ ଉପରେ ଆଘାତ କରି ସେ ତାର ଇଚ୍ଛା ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିବାର ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖୁଛି |ଏଇ ଚିନ୍ତା ତା ମନକୁ ଆସିବାକ୍ଷଣି ତା ଆଖି ଆଗରେ ଏକ ଅସ୍ପଷ୍ଟ ଛାୟା ମୂର୍ତ୍ତି ଅପସରିଯିବା ଅନୁଭବ କରିପାରିଲା |ସେ ନିଜକୁ ପ୍ରକୃତିସ୍ଥ କରିବାବେଳେ ଅପରପାର୍ଶ୍ୱରୁ ଛାୟା ମୂର୍ତ୍ତିଟି ପୁଣି ତାର ସମୁଖ ଦେଇ ଅତିକ୍ରମ କରିଗଲା |ସେ ଏଥର ଦୃଢ ନିଶ୍ଚିତ ହୋଇଗଲା |ପ୍ୟାକେଟ ଟିକୁ ଅତି ସନ୍ତର୍ପଣରେ ଆଣି ବ୍ୟାଗକୁ ପୂର୍ବପରି ବନ୍ଦକରି ଯଥାସ୍ଥାନରେ ରଖିଦେଲା |ତାପରେ ତାକୁ ଗୋପନରେ ଆଣି ରୋଷେଇଘରେ ଲୁଚାଇ ରଖିଦେଲା |
ଅନୁପମ ଓ ମିଲି ଖାଇ ସାରିବାପରେ ସିନେମା ଦେଖିବାକୁ ଚାଲିଗଲେ |ସେମାନେ ଯିବାପରେ କବାଟ ବନ୍ଦ କରି ଅନୁପମର ସେହି ବ୍ୟାଗଟି ଅଛି ନାଁ ନାହିଁ ସେ ଦେଖିବାକୁ ଗଲା |ପ୍ରକୃତରେ ଅନୁପମ ସେହି ବ୍ୟାଗଟି ସାଂଗରେ ନେଇ ଯାଇଥିଲା |ସେ ସଂଗେ ସଂଗେ ରୋଷେଇଘରୁ ପ୍ୟାକେଟ ନେଇ ତାକୁ ଖୋଲି ପାଇଖାନାରେ ପକାଇ ଫ୍ଲସ କରିଦେଲା ଓ ଖାଲି ପ୍ୟାକେଟକୁ ପୋଡିଦେଲା |ତାପରେ ତା ଅବଶ ଶରୀରକୁ ବିଛଣାରେ ଲୋଟାଇଦେଲା |କେତେ ସମୟପରେ ସେ ରୋଷେଇଘରକୁ ଆସି ସବୁଥିରୁ ଅଳ୍ପ ଅଳ୍ପ ଗୋଟିଏ ପ୍ଲେଟରେ ଆଣି ଖାଇଦେଇ ପୁଣି ଶୋଇପଡିଲା |ନିଦ ଭାଂଗିବାବେଳକୁ ସନ୍ଧ୍ୟା ଆଗତପ୍ରାୟ |ସେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅନୁପମ ଫେରିନଥିଲା |ରାତି ବାରଟା ପାଖାପାଖି ଅନୁପମର ବାଇକ ଶବ୍ଦ ଶୁଭିଲା |ସେ ଝରକା ଖୋଲି ଦେଖିଲା,ଅନୁପମ ଆସିଛି |ସେ କବାଟ ଖୋଲିଦେଲା |ଅନୁପମ ଭିତରେ ପ୍ରବେଶ କଲା,ମୁହଁ ତାର ଶୁଖି କଳାକାଠ ପଡିଯାଇଥିଲା |
ବନହଂସୀ ପଚାରିଲା,କଣ ହେଲା ?ଏମିତି କଣ ଦେଖା ଯାଉଛ ?ଅନୁପମ ଥକା ମାରି ଚେୟାରରେ ବସିପଡି କହିଲା,ଆଉ କଣ ଫିଲ୍ମ ଦେଖିହେଲା ?
ବନହଂସୀ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ପଚାରିଲା,ମାନେ ?
_ମାନେ ଆଉ କଣ ?ଠିକ ସିନେମାହଲ୍ ଗେଟ୍ ପାଖରେ ପୋଲିସ ଘେରାଉ କରି,ମୋ ବ୍ୟାଗ,ବାଇକ,ଡ୍ରେସ ସବୁକିଛି ଖାନତଲାସ କଲେ |ପୂରା ଗୋଟାଏ ପ୍ଲାଟୁନ |ତମେ ଶୁଣିଲେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେବ,ସେମାନଂକୁ କିଏ ଖବର ଦେଇଛି,ମୋ ପାଖରେ ବ୍ରାଉନସୁଗାର ଅଛି ବୋଲି |ମୁଁ ଯେତେ ବୁଝାଇଲି,ସେମାନେ ବିଶ୍ବାସ କରିବାକୁ ନାରାଜ |ଆନନ୍ଦ ସାରଂକୁ ଫୋନ କଲି,କେତେ ପାଲା ଲାଗିଲା |ଏବେ ସେସବୁ କ୍ଲିଅର କରି ଆସିଛି |
ବନହଂସୀ ନିଜର ଦୃଷ୍ଟି ଅନୁପମ ଆଖିରେ ନିବଦ୍ଧ କରି କହିଲା,ମୁଁ ଭାବୁଛି,ପୋଲିସର ସନ୍ଦେହ ଠିକ ଥିଲା |ଅନୁପମ ରାଗିଉଠି କହିଲା,ତା ମାନେ ତମେ କହୁଛ,ମୁଁ ଗୋଟାଏ ବ୍ରାଉନସୁଗାର ଦଲାଲ ?ବନହଂସୀ ଓଠ ଚିପି ହସି କହିଲା,ନାଁ,ମୁଁ ସେକଥା କହୁନି |ମୁଁ ଖାଲି ତମକୁ ଚେତାଇ ଦେବାକୁ କହୁଛି ଯେ,ନାରୀମାନଂକ ପ୍ରତି ଥିବା ତମର ଅସୀମ ଦୁର୍ବଳତା,ତମକୁ ଦିନେ ବରବାଦ କରିଦେବ |ଅନୁପମ ପ୍ରଚଣ୍ଡ ରାଗରେ ଥରି ଉଠିଲା |କହିଲା,ମୁଁ ଦିନ ସାରା ଖାଇନି |ତମେ ମତେ ସାନ୍ତ୍ଵନା ଦେବା ପରିବର୍ତ୍ତେ ଉପଦେଶ ଦେଉଛ ?
ବନହଂସୀ ଧୀର ଗଳାରେ କହିଲା,ଏତେ ରାଗନି,ମୋ କଥା ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଧରି ଶୁଣ |ତାପରେ ସେ ମିଲି ଆଣିଥିବା ବ୍ରାଉନସୁଗାର ର କାହାଣୀ ଗୋଟି ଗୋଟି କରି ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଗଲା |ଅନୁପମ ଆକାଶରୁ ଖସିପଡିଲା ଯେମିତି |ବନହଂସୀ କହିଲା,ପୋଲିସ ଭୟରେ ମୁଁ କିଛି ପ୍ରମାଣ ରଖିନାହିଁ ;କେବଳ ଏତିକି ଛଡା |ଗୋଟିଏ ଛୋଟ ପୁଡିଆ ଆଣି ସେ ଅନୁପମକୁ ଦେଖାଇଲା |ଅନୁପମ ବାକଶୁନ୍ୟ ହୋଇଯାଇଥିଲା |ବନହଂସୀ କହିଲା,ମୁଁ ସେଇକ୍ଷଣି ମିଲିକୁ ଧରାପକାଇ ଦେଇଥାନ୍ତି |କିନ୍ତୁ ମୋର ଭୟହେଲା ,ଏଥିରେ ତମେ ଆହୁରି ବିପଦରେ ପଡିବ |ଚାଣକ୍ୟ କହିଛନ୍ତି,ଯାହା ସହିତ ଥରେ ଶତୃତା ହୋଇଥିବ,ପୁନର୍ବାର ତା ସହିତ ମିତ୍ରତା ସ୍ଥାପନ କରିବନାହିଁ |
ଅନୁପମର ସମସ୍ତ ଶକ୍ତି କିଏ ଯେପରି ହରଣ କରି ନେଇଥିଲା |ସେ ମନେପକାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲା,ପୋଲିସ ତାକୁ ପଚାରୁଥିବା ବେଳେ ମିଲି କଣ କରୁଥିଲା |ସତେ ତ !ମିଲି ସେଠାରୁ କେତେବେଳେ ଖସି ଚାଲିଯାଇଛି,ସେକଥା ସେ ଜାଣିନି |ସେ ବନହଂସୀକୁ ପରମ ଆଦରରେ ଆଲିଂଗନ କରି ପକାଇଲା |ତା ଆଖିରୁ ଆନନ୍ଦାଶ୍ରୁ ଝରି ପଡୁଥିଲା |ସେ କହିଲା,ବୁନୁ ମୋର !ତମେ ସାକ୍ଷାତ ଦେବୀ ପ୍ରତିମା,କେଉଁ ଜନ୍ମର ପୁଣ୍ୟ ବଳରେ ମୁଁ ତମକୁ ପାଇଛି |ହେଲେ ମୁଁ ଅପଦାର୍ଥ,ଅଯୋଗ୍ୟ,କୁଳାଙ୍ଗାର ,ତମ ଜୀବନକୁ ନଷ୍ଟ କରିଦେଲି |(କ୍ରମଶଃ)
No comments:
Post a Comment