ଅନୁପମ କହିଲା,ହଉ ସେ ସାହିତ୍ୟିକ,ଇମୋଶନାଲ କଥା ଛାଡି ଏଣିକି ଟିକେ ପ୍ରାକ୍ଟିକାଲ ହୁଅ |ସେ ଉଠି ସମ୍ବାଦପତ୍ର ପଢାରେ ବ୍ୟସ୍ତ ରହିଲା | ବନହଂସୀର ହୃଦୟ ବିଷର୍ଣ୍ଣତାରେ ଭରିଗଲା |ତାକୁ ଲାଗିଲା,ସେ ଯେମିତି ଅନୁପମ ପାଖରେ ଏକ ଅଦରକାରୀ ବସ୍ତୁ ପାଲଟି ଯାଇଛି |କେଜାଣି କାହିଁକି ରୁବିଂକ କଥା ତାର ବହୁତ ମନେପଡିଲା |ସେଦିନ ରାତିରେ ଅଧା ଶୋଇ,ଅଧା ଚେଇଁ ତାର ରାତି ବିତିଗଲା |ଟିକିଏ ପାହାନ୍ତା ହୋଇ ଆସିବାବେଳକୁ ସେ ଉଠିପଡିଲା |ନିତ୍ୟକର୍ମ ଶେଷକରି ସେ ଠାକୁରଂକ ପାଖରେ ଧ୍ୟାନରେ ବସିପଡିଲା |ଏମିତି ଅନେକସମୟ ଅତିବାହିତ ହେବାପରେ ତାର ଧ୍ୟାନଭଂଗ କରି କଲିଂବେଲ ବାଜିଉଠିଲା |ସେ କବାଟ ଖୋଲିଦେଲା |ଚଂଚଳ ଝରଣାଟିଏ ପରି ମିଲି ଭିତରକୁ ପଶିଆସିଲା |ବନହଂସୀର ମନ ପୁଣି ଉଦାସ ହୋଇଗଲା |ସେ ମୁହଁରେ ଜବରଦସ୍ତ ହସ ଫୁଟାଇ କହିଲା,କୁଆଡେ ଆସିଲ ?ମିଲି ଟିକିଏ ଉଚ୍ଚ ଗଳାରେ କହିଲା,ଅନୁଭାଇ କଣ କରୁଛନ୍ତି ଯେ ?ମୋର ତାଂକପାଖେ କାମ ଅଛି |ବନହଂସୀକୁ ଲାଗିଲା,ମିଲି ଯେମିତି ଜାଣି ଶୁଣି ଅନୁପମ ଶୁଣି ପାରିବାପରି ଗଳାରେ କଥା କହୁଛି |ତା ପାଟି ଶୁଣି ଅନୁପମ ନିଦ ମଳ ମଳ ଆଖିରେ ଉଠିଆସିଲା |ବିରକ୍ତ ହୋଇ ପଚାରିଲା,ସକାଳୁ ସକାଳୁ କୁଆଡେ ଆସିଗଲୁ ?ମିଲି ଅନୁପମର ହାତଧରି କହିଲା,ପ୍ଲିଜ ଅନୁଭାଇ,ମୋ ଉପରେ ରାଗନା |ମତେ ଟିକିଏ ମୋ ସାଂଗଘରେ ଛାଡିଦେବ,ଭାଇ ମନାକରି ଚାଲିଗଲେ |ଅନୁପମ କହିଲା,ଆଜି ମୁଁ ଯାଇ ପାରିବିନି,ତୁ ଅଟୋରେ ଚାଲିଯା |ମିଲି ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇ କହିଲା,ତମ ଗୋଡତଳେ ପଡୁଛି,ଅନୁଭାଇ,ପ୍ଲିଜ ମତେ ହେଲ୍ପ କର,ଏଇ ଥରଟିଏ |ଅନୁପମ କହିଲା,ଠିକ ଅଛି,ଅଧଘଣ୍ଟା ୱେଟ କର |ମୁଁ ଚା' ପିଇନି,ପେପର ପଢିନି |ମିଲି କହିଲା,ପାଂଚ ମିନିଟ ଲାଗିବ ଅନୁଭାଇ,ପ୍ଲିଜ ମନା କରନା |
ବନହଂସୀ ଚା' ନେଇ ଆସି ପହଂଚିଗଲା,କହିଲା,ଚା' ପିଇସାର,ତାପରେ ଯୁଆଡେ ଯିବ |ଅନୁପମ କହିଲା,ମୁଁ ଆସେ ଚା'ପିଇବି |ସେ କେବଳ ଦାନ୍ତ ବ୍ରସ କରି ଚାଲିଗଲା |ବନହଂସୀ କବାଟ ବନ୍ଦ କରି ବିଛଣାରେ ଗଡିପଡିଲା |ରାତିରେ ଭଲକରି ଶୋଇ ନଥିବା ଯୋଗୁଁ ତା ଆଖିକୁ ନିଦ୍ରା ଘାରିଆସିଲା ଓ ସେ ଗଭୀର ନିଦ୍ରାରେ ଶୋଇପଡିଲା |ଏମିତି କେତେସମୟ ଶୋଇବାପରେ ଏକ ଦୁଃସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖି ତାର ନିଦ ଭାଂଗିଗଲା |ସେତେବେଳେ ଦିନ ବାରଟା ବାଜୁଥିଲା ଓ ତାକୁ ଭୀଷଣ ଭୋକ ଲାଗୁଥିଲା |ସେ ବିସ୍କୁଟ ଖାଇ ପାଣି ପିଇଲା |ଅନୁପମ ସେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଫେରିନଥିଲା |କ୍ରମେ ସନ୍ଧ୍ୟା ହେଲା |ସେ ସନ୍ଧ୍ୟାବତୀ ଦେଇ ପ୍ରେସର କୁକରରେ ଏକସଂଗେ ଚାଉଳ,ଡାଲି ଓ ଆଳୁ ସିଝାଇ ଘିଅରେ ବଘାରି ଖାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲା କିନ୍ତୁ ଅଳ୍ପ କିଛି ଖାଇବା ପରେ ତାର ଭୋକ ମରିଗଲା |ସେ ସେସବୁ ଡଷ୍ଟବିନରେ ଫୋପାଡିଦେଇ ପାଣି ପିଇଲା |କ୍ରୋଧରେ ତାର ଅନ୍ତରାତ୍ମା ଥରି ଉଠୁଥିଲା |ବହୁତ ହୋଇଗଲା |ଏଣିକି ସେ ଅନୁପମକୁ ମୁକ୍ତି ଦେଇଦେବ |ଯିଏ ସ୍ୱାଧୀନତାର ସ୍ୱାଦ ଚାଖିଛି,ତାକୁ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ପଂଜୁରୀର ମୋହ କେବେହେଲେ ଆକୃଷ୍ଟ କରିପାରିବନି |ତାର ଇଚ୍ଛାହେଉଥିଲା,ରୁବିଂକ ଘରକୁ ଯିବାପାଇଁ |କିନ୍ତୁ ତାର ସ୍ୱାଭିମାନ ତାକୁ ବାଧା ଦେଲା |ରାତିରେ ସବୁ ଲାଇଟ ଅନ କରି,କବାଟ ଝରକା ଭଲଭାବେ ବନ୍ଦ କରି ସେ କୌଣସିମତେ ରାତି ପୁହାଇ ଦେଲା |
ପରଦିନ ସକାଳେ ଅନୁପମ ଆସିଲା |ବନହଂସୀକୁ ଚାହିଁ ସେ ଦୋଷୀଂକ ପରି ହସୁଥିଲା |ତା ପାଟିରୁ ମଦ ଗନ୍ଧ ଆସୁଥିଲା |ବନହଂସୀ ଘୃଣାରେ ମୁହଁ ବୁଲାଇ କହିଲା,ସାଂଗ ଘର କଣ ଇଂଲଣ୍ଡ ନାଁ ଆମେରିକାରେ ଯେ ଛାଡିଦେଇ ଆସୁ ଆସୁ ଏତେ ଡେରି ହୋଇଗଲା ?ଅନୁପମ ସେହିପରି ହସୁ ହସୁ କହିଲା,ସବୁ ସେଇ ମିଲି ପାଇଁ |ମିଛରେ ସାଂଗଘରେ ଛାଡିବାକୁ କହି,ତା ଘରକୁ ନେଇଗଲା |କାଲି ତାର ବାର୍ଥଡେ ଥିଲା |ଅଂକଲ,ଆଣ୍ଟି ଜମା ଛାଡିଲେନି |ବନହଂସୀ କହିଲା,ତାହେଲେ ସେ କଥାକୁ ଗୋପନ ରଖି ତମକୁ ଏକୁଟିଆ ଡାକି ନେଇଯିବାର ରହସ୍ୟ କଣ ?ମୁଁ ଗଲେ,ତାଂକର କଣ ଅସୁବିଧା ହୋଇଥାନ୍ତା ?
ଅନୁପମ ବିରକ୍ତ ହୋଇ କହିଲା,ମତେ ଭିତରକୁ ଯିବାକୁ ଦେବ ନାଁ,ଏମିତି ଦୁଆର ମୁହଁରେ ଜେରା କରୁଥିବ ?ବନହଂସୀକୁ ଆଡେଇଦେଇ,ସେ ଭିତରକୁ ଚାଲିଗଲା | ଯିବାବେଳେ ତା ମୁହଁର ତୀବ୍ର ମଦଗନ୍ଧ ଅନୁଭବ କରିପାରିଲା,ବନହଂସୀ |ସେ ଅନୁପମ ନିକଟକୁ ଯାଇ ପଚାରିଲା,ତମେ ମିଲି ଘରୁ ସିଧା ଆସୁଛ ?
ଅନୁପମ ଭୃ କୁଂଚିତ କରି କହିଲା,କାହିଁକି ?କଣ ହେଲା ?
ବନହଂସୀ କହିଲା,ମିଲି ତମକୁ କେତେ ବୋତଲ ମଦ ପିଆଇଲା ?
'ମାନେ' ?ଅନୁପମ ବନହଂସୀଠାରୁ ଏପରି କଥା ଶୁଣିବ ବୋଲି ଆଶା କରିନଥିଲା |
ବନହଂସୀ ବିଦୃପ ଭରା କଣ୍ଠରେ କହିଲା,ମାନେ ଟା ତମେ ଭଲକରି ଜାଣିଛ |ସେଠାରୁ ସେ ଚାଲିଗଲା |ଅନୁପମ ସ୍ମିତ ହସି ବନହଂସୀ ପଛେ ପଛେ ଯାଇ କହିଲା,ଏଇ ବୁନୁ,ପ୍ଲିଜ ରାଗନା |ଏସବୁ ଜିନିଷ ସେମାନେ ଘରେ ତିଆରି କରନ୍ତି |ଖାଣ୍ଟି ଅଂଗୁର ରସ |ବହୁତ ଦିନ ପରେ ଚାଖିଲି |ତାକୁ ତ ପିଇ ଟିକେ ଢୁଳେଇ ପଡିଥିଲି |ବନହଂସୀ କହିଲା,ତମର ସୁରେଶବାବୁଂକ ସହିତ ଶତ୍ରୁତା ଅଛି |ତମେ କଣ ଭାବୁନ ଯେ ସେମାନେ ମିଲି ଦ୍ୱାରା କିଛି ଅଘଟଣ ଘଟାଇ ପାରନ୍ତି ବୋଲି ?ଅନୁପମ କହିଲା,ନାଁ,ନାଁ,ସେମାନେ ବରଂ ସୁରେଶ ଠାରୁ ମତେ ଅଧିକ ଭଲ ପାଆନ୍ତି |ବହୁତ ସ୍ନେହୀ ପରିବାର |ତମେ ବୋଧେ ମିଲିକୁ ହିଂସା କରି ଏମିତି କହୁଛ |
ବନହଂସୀ ଅଭିମାନରେ ଫାଟି ପଡିଲା ଓ ଗୁମ ମାରି ବସିପଡିଲା |ଏମିତି ବି ସେ ବେଶୀ ରାଗିଗଲେ,ତା ଓଠର ଭାଷା ହଜିଯାଏ |ଅନୁପମ ସେଠାରୁ ଚାଲିଆସି ଫୁଲ ଭଲ୍ୟୁମରେ ଟିଭି ଲଗାଇ ପ୍ରତ୍ୟେକ ନ୍ୟୁଜ ଚାନେଲ ଅଦଳ ବଦଳ କରି ଦେଖିବାକୁ ଲାଗିଲା |କିଛିସମୟ ପରେ ସେ ସିଗାରେଟ ଟାଣି,ବାଥରୁମକୁ ଚାଲିଗଲା |ସେଠାରେ ତାର ନିତ୍ୟକର୍ମ ଶେଷକରି ଫେରିଆସି ନିଜର ପୋଷାକ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରି ମଧୁର କଣ୍ଠରେ କହିଲା,ବୁନୁ,ଶୁଣ |ବନହଂସୀ ଶୁଣି ନଶୁଣିବା ପରି ହୋଇ ବିଛଣାରେ ପଡି ରହିଲା |ଅନୁପମ ସେ ରୁମକୁ ଆସି କହିଲା,ଆରେ ଶୋଇ ପଡିଲ ନାଁ କଣ !ଶୁଣ,ଡ୍ରେସ୍ ଚେଂଜ କରି ଆସ,ବୁଲି ଆସିବା |ବନହଂସୀ ସେମିତି ମୁହଁମାଡି ଶୋଇ କହିଲା,ମୋର କେଉଁଠିକି ଯିବାର ନାହିଁ |ଅନୁପମ ନୀରବ ରହି କିଛିକ୍ଷଣ ଚିନ୍ତା କଲା |କହିଲା,ହଉ ତାହାଲେ କବାଟ ଦିଅ ,ମୁଁ ଆଜି ଖାଇବିନି,ଆସୁ ଆସୁ ଡେରି ହେବ |ସେ ଚାଲିଗଲା |ସେ ଯିବାପରେ ଫୁଲି ଫୁଲି କାନ୍ଦି ଉଠିଲା,ବନହଂସୀ |କିଛିସମୟ ପରେ ଉଠି ମୁହଁ ଧୋଇ କବାଟ ବନ୍ଦ କଲା |ତାପରେ ଚାବି ପକାଇ ରୁବିଂକ ଘରକୁ ଗଲା |ରୁବି ଗୁଡିକୁ ପଢ଼ାଉଥିଲେ |ବନହଂସୀକୁ ଦେଖି ପଚାରିଲେ,ଆଜି ଅବେଳରେ ?ଅନୁପମ ଆସିନି କି ?
ଏବେ ଗଲେ |ସଂକ୍ଷିପ୍ତ ଉତ୍ତର ଦେଲା ବନହଂସୀ |ଚା' ପିଇବୁ ?ରୁବି ପଚାରିଲେ |ଅନ୍ୟଦିନ ହୋଇଥିଲେ,ବନହଂସୀ ମନା କରିଥାନ୍ତା |କିନ୍ତୁ କେଜାଣି କାହିଁକି ତାର ଚା' ପିଇବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଲା |କେହି ଯଦି ସ୍ନେହରେ ତାକୁ କିଛି ଯାଚୁଛି,ସେ ମନା କରିବ କାହିଁକି ?ସେ ସ୍ମିତ ହସି,ହଁ କହିଲା |ରୁବି ଚା' ଆଣିଦେଲେ |ବନହଂସୀ ଚା' ପିଉ ପିଉ କହିଲା,ଅପା,ତମର କାମବାଲିକୁ କହିବ,ଆମ ଘରେ କାମ କରିବ,ମୋ ଦେହ ଏବେ ଭଲ ରହୁନି,କାମ କରିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଉନି |ରୁବି କହିଲେ,ତୁ ଟିକିଏ ଆଗରୁ କହିଲୁନି ?ଏଇ ସାଂଗେ ସାଂଗେ ସେ କାମ ସାରି ଗଲା |ବନହଂସୀ କହିଲା,ଏତେ ବ୍ୟସ୍ତ କାହିଁକି ?ତମେ ତାକୁ କାଲି କହିଦେବ,ସେ ତା ପରଦିନଠାରୁ ଆସିବ |
ରୁବି ବନହଂସୀକୁ ନିରୀକ୍ଷଣ କରି କହିଲେ,କଣ ହୋଇଛି ?ଜ୍ବର ?
ବନହଂସୀ କହିଲା,ନାଁ,ଏମିତି |
ରୁବି କହିଲେ,ବୁଝିଲି |ଇ.ଡି.ଡି କେବେ କହିଲୁ ?
ବନହଂସୀ କହିଲା,ସେ ବହୁତ ଡେରି ଅଛି |କିନ୍ତୁ ଇଏ ବର୍ତ୍ତମାନ ପିଲା ଚାହାନ୍ତିନି |ଭାବୁଛି,କଣ କରିବି |ରୁବି ଉତକ୍ଷିପ୍ତ ହୋଇ କହିଲେ,ସେ କେବେବି ପିଲା ଚାହେଁନା କି ଚାହିଁବନି |ଏମିତି ସାରା ଜୀବନ ତାକୁ ଖେଳିବାକୁ ମଜା ଲାଗେ |
ବନହଂସୀ କିଛି ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ପ୍ରକାଶ ନକରି ଚା' ପିଉଥିଲା |ରୁବି ପରକ୍ଷଣରେ ପ୍ରକୃତିସ୍ଥ ହୋଇ କହିଲେ,ମୋ ସୁନା ଭଉଣୀ,କିଛି ଭାବିବୁନି |କହୁ କହୁ କଣ କହିଦେଲି |ଅନୁପମ ଠିକ କହୁଛନ୍ତି |ତତେ ବି ଏବେ କେତେ ବୟସ !ତାପରେ ଏସବୁ ପାଇଁ ଜଣେ ମୁରବୀ ସ୍ଥାନୀୟ ଲୋକ ସବୁବେଳେ ଦରକାର |ବନହଂସୀ ନିର୍ଲିପ୍ତ ନିର୍ବିକାର କଣ୍ଠରେ କହିଲା,ଛାଡ ସେକଥା |ଆଛା ହଉ ମୁଁ ଯାଉଛି |ଚା'ପାଇଁ ଧନ୍ୟବାଦ |(କ୍ରମଶଃ)
ବନହଂସୀ ଚା' ନେଇ ଆସି ପହଂଚିଗଲା,କହିଲା,ଚା' ପିଇସାର,ତାପରେ ଯୁଆଡେ ଯିବ |ଅନୁପମ କହିଲା,ମୁଁ ଆସେ ଚା'ପିଇବି |ସେ କେବଳ ଦାନ୍ତ ବ୍ରସ କରି ଚାଲିଗଲା |ବନହଂସୀ କବାଟ ବନ୍ଦ କରି ବିଛଣାରେ ଗଡିପଡିଲା |ରାତିରେ ଭଲକରି ଶୋଇ ନଥିବା ଯୋଗୁଁ ତା ଆଖିକୁ ନିଦ୍ରା ଘାରିଆସିଲା ଓ ସେ ଗଭୀର ନିଦ୍ରାରେ ଶୋଇପଡିଲା |ଏମିତି କେତେସମୟ ଶୋଇବାପରେ ଏକ ଦୁଃସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖି ତାର ନିଦ ଭାଂଗିଗଲା |ସେତେବେଳେ ଦିନ ବାରଟା ବାଜୁଥିଲା ଓ ତାକୁ ଭୀଷଣ ଭୋକ ଲାଗୁଥିଲା |ସେ ବିସ୍କୁଟ ଖାଇ ପାଣି ପିଇଲା |ଅନୁପମ ସେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଫେରିନଥିଲା |କ୍ରମେ ସନ୍ଧ୍ୟା ହେଲା |ସେ ସନ୍ଧ୍ୟାବତୀ ଦେଇ ପ୍ରେସର କୁକରରେ ଏକସଂଗେ ଚାଉଳ,ଡାଲି ଓ ଆଳୁ ସିଝାଇ ଘିଅରେ ବଘାରି ଖାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲା କିନ୍ତୁ ଅଳ୍ପ କିଛି ଖାଇବା ପରେ ତାର ଭୋକ ମରିଗଲା |ସେ ସେସବୁ ଡଷ୍ଟବିନରେ ଫୋପାଡିଦେଇ ପାଣି ପିଇଲା |କ୍ରୋଧରେ ତାର ଅନ୍ତରାତ୍ମା ଥରି ଉଠୁଥିଲା |ବହୁତ ହୋଇଗଲା |ଏଣିକି ସେ ଅନୁପମକୁ ମୁକ୍ତି ଦେଇଦେବ |ଯିଏ ସ୍ୱାଧୀନତାର ସ୍ୱାଦ ଚାଖିଛି,ତାକୁ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ପଂଜୁରୀର ମୋହ କେବେହେଲେ ଆକୃଷ୍ଟ କରିପାରିବନି |ତାର ଇଚ୍ଛାହେଉଥିଲା,ରୁବିଂକ ଘରକୁ ଯିବାପାଇଁ |କିନ୍ତୁ ତାର ସ୍ୱାଭିମାନ ତାକୁ ବାଧା ଦେଲା |ରାତିରେ ସବୁ ଲାଇଟ ଅନ କରି,କବାଟ ଝରକା ଭଲଭାବେ ବନ୍ଦ କରି ସେ କୌଣସିମତେ ରାତି ପୁହାଇ ଦେଲା |
ପରଦିନ ସକାଳେ ଅନୁପମ ଆସିଲା |ବନହଂସୀକୁ ଚାହିଁ ସେ ଦୋଷୀଂକ ପରି ହସୁଥିଲା |ତା ପାଟିରୁ ମଦ ଗନ୍ଧ ଆସୁଥିଲା |ବନହଂସୀ ଘୃଣାରେ ମୁହଁ ବୁଲାଇ କହିଲା,ସାଂଗ ଘର କଣ ଇଂଲଣ୍ଡ ନାଁ ଆମେରିକାରେ ଯେ ଛାଡିଦେଇ ଆସୁ ଆସୁ ଏତେ ଡେରି ହୋଇଗଲା ?ଅନୁପମ ସେହିପରି ହସୁ ହସୁ କହିଲା,ସବୁ ସେଇ ମିଲି ପାଇଁ |ମିଛରେ ସାଂଗଘରେ ଛାଡିବାକୁ କହି,ତା ଘରକୁ ନେଇଗଲା |କାଲି ତାର ବାର୍ଥଡେ ଥିଲା |ଅଂକଲ,ଆଣ୍ଟି ଜମା ଛାଡିଲେନି |ବନହଂସୀ କହିଲା,ତାହେଲେ ସେ କଥାକୁ ଗୋପନ ରଖି ତମକୁ ଏକୁଟିଆ ଡାକି ନେଇଯିବାର ରହସ୍ୟ କଣ ?ମୁଁ ଗଲେ,ତାଂକର କଣ ଅସୁବିଧା ହୋଇଥାନ୍ତା ?
ଅନୁପମ ବିରକ୍ତ ହୋଇ କହିଲା,ମତେ ଭିତରକୁ ଯିବାକୁ ଦେବ ନାଁ,ଏମିତି ଦୁଆର ମୁହଁରେ ଜେରା କରୁଥିବ ?ବନହଂସୀକୁ ଆଡେଇଦେଇ,ସେ ଭିତରକୁ ଚାଲିଗଲା | ଯିବାବେଳେ ତା ମୁହଁର ତୀବ୍ର ମଦଗନ୍ଧ ଅନୁଭବ କରିପାରିଲା,ବନହଂସୀ |ସେ ଅନୁପମ ନିକଟକୁ ଯାଇ ପଚାରିଲା,ତମେ ମିଲି ଘରୁ ସିଧା ଆସୁଛ ?
ଅନୁପମ ଭୃ କୁଂଚିତ କରି କହିଲା,କାହିଁକି ?କଣ ହେଲା ?
ବନହଂସୀ କହିଲା,ମିଲି ତମକୁ କେତେ ବୋତଲ ମଦ ପିଆଇଲା ?
'ମାନେ' ?ଅନୁପମ ବନହଂସୀଠାରୁ ଏପରି କଥା ଶୁଣିବ ବୋଲି ଆଶା କରିନଥିଲା |
ବନହଂସୀ ବିଦୃପ ଭରା କଣ୍ଠରେ କହିଲା,ମାନେ ଟା ତମେ ଭଲକରି ଜାଣିଛ |ସେଠାରୁ ସେ ଚାଲିଗଲା |ଅନୁପମ ସ୍ମିତ ହସି ବନହଂସୀ ପଛେ ପଛେ ଯାଇ କହିଲା,ଏଇ ବୁନୁ,ପ୍ଲିଜ ରାଗନା |ଏସବୁ ଜିନିଷ ସେମାନେ ଘରେ ତିଆରି କରନ୍ତି |ଖାଣ୍ଟି ଅଂଗୁର ରସ |ବହୁତ ଦିନ ପରେ ଚାଖିଲି |ତାକୁ ତ ପିଇ ଟିକେ ଢୁଳେଇ ପଡିଥିଲି |ବନହଂସୀ କହିଲା,ତମର ସୁରେଶବାବୁଂକ ସହିତ ଶତ୍ରୁତା ଅଛି |ତମେ କଣ ଭାବୁନ ଯେ ସେମାନେ ମିଲି ଦ୍ୱାରା କିଛି ଅଘଟଣ ଘଟାଇ ପାରନ୍ତି ବୋଲି ?ଅନୁପମ କହିଲା,ନାଁ,ନାଁ,ସେମାନେ ବରଂ ସୁରେଶ ଠାରୁ ମତେ ଅଧିକ ଭଲ ପାଆନ୍ତି |ବହୁତ ସ୍ନେହୀ ପରିବାର |ତମେ ବୋଧେ ମିଲିକୁ ହିଂସା କରି ଏମିତି କହୁଛ |
ବନହଂସୀ ଅଭିମାନରେ ଫାଟି ପଡିଲା ଓ ଗୁମ ମାରି ବସିପଡିଲା |ଏମିତି ବି ସେ ବେଶୀ ରାଗିଗଲେ,ତା ଓଠର ଭାଷା ହଜିଯାଏ |ଅନୁପମ ସେଠାରୁ ଚାଲିଆସି ଫୁଲ ଭଲ୍ୟୁମରେ ଟିଭି ଲଗାଇ ପ୍ରତ୍ୟେକ ନ୍ୟୁଜ ଚାନେଲ ଅଦଳ ବଦଳ କରି ଦେଖିବାକୁ ଲାଗିଲା |କିଛିସମୟ ପରେ ସେ ସିଗାରେଟ ଟାଣି,ବାଥରୁମକୁ ଚାଲିଗଲା |ସେଠାରେ ତାର ନିତ୍ୟକର୍ମ ଶେଷକରି ଫେରିଆସି ନିଜର ପୋଷାକ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରି ମଧୁର କଣ୍ଠରେ କହିଲା,ବୁନୁ,ଶୁଣ |ବନହଂସୀ ଶୁଣି ନଶୁଣିବା ପରି ହୋଇ ବିଛଣାରେ ପଡି ରହିଲା |ଅନୁପମ ସେ ରୁମକୁ ଆସି କହିଲା,ଆରେ ଶୋଇ ପଡିଲ ନାଁ କଣ !ଶୁଣ,ଡ୍ରେସ୍ ଚେଂଜ କରି ଆସ,ବୁଲି ଆସିବା |ବନହଂସୀ ସେମିତି ମୁହଁମାଡି ଶୋଇ କହିଲା,ମୋର କେଉଁଠିକି ଯିବାର ନାହିଁ |ଅନୁପମ ନୀରବ ରହି କିଛିକ୍ଷଣ ଚିନ୍ତା କଲା |କହିଲା,ହଉ ତାହାଲେ କବାଟ ଦିଅ ,ମୁଁ ଆଜି ଖାଇବିନି,ଆସୁ ଆସୁ ଡେରି ହେବ |ସେ ଚାଲିଗଲା |ସେ ଯିବାପରେ ଫୁଲି ଫୁଲି କାନ୍ଦି ଉଠିଲା,ବନହଂସୀ |କିଛିସମୟ ପରେ ଉଠି ମୁହଁ ଧୋଇ କବାଟ ବନ୍ଦ କଲା |ତାପରେ ଚାବି ପକାଇ ରୁବିଂକ ଘରକୁ ଗଲା |ରୁବି ଗୁଡିକୁ ପଢ଼ାଉଥିଲେ |ବନହଂସୀକୁ ଦେଖି ପଚାରିଲେ,ଆଜି ଅବେଳରେ ?ଅନୁପମ ଆସିନି କି ?
ଏବେ ଗଲେ |ସଂକ୍ଷିପ୍ତ ଉତ୍ତର ଦେଲା ବନହଂସୀ |ଚା' ପିଇବୁ ?ରୁବି ପଚାରିଲେ |ଅନ୍ୟଦିନ ହୋଇଥିଲେ,ବନହଂସୀ ମନା କରିଥାନ୍ତା |କିନ୍ତୁ କେଜାଣି କାହିଁକି ତାର ଚା' ପିଇବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଲା |କେହି ଯଦି ସ୍ନେହରେ ତାକୁ କିଛି ଯାଚୁଛି,ସେ ମନା କରିବ କାହିଁକି ?ସେ ସ୍ମିତ ହସି,ହଁ କହିଲା |ରୁବି ଚା' ଆଣିଦେଲେ |ବନହଂସୀ ଚା' ପିଉ ପିଉ କହିଲା,ଅପା,ତମର କାମବାଲିକୁ କହିବ,ଆମ ଘରେ କାମ କରିବ,ମୋ ଦେହ ଏବେ ଭଲ ରହୁନି,କାମ କରିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଉନି |ରୁବି କହିଲେ,ତୁ ଟିକିଏ ଆଗରୁ କହିଲୁନି ?ଏଇ ସାଂଗେ ସାଂଗେ ସେ କାମ ସାରି ଗଲା |ବନହଂସୀ କହିଲା,ଏତେ ବ୍ୟସ୍ତ କାହିଁକି ?ତମେ ତାକୁ କାଲି କହିଦେବ,ସେ ତା ପରଦିନଠାରୁ ଆସିବ |
ରୁବି ବନହଂସୀକୁ ନିରୀକ୍ଷଣ କରି କହିଲେ,କଣ ହୋଇଛି ?ଜ୍ବର ?
ବନହଂସୀ କହିଲା,ନାଁ,ଏମିତି |
ରୁବି କହିଲେ,ବୁଝିଲି |ଇ.ଡି.ଡି କେବେ କହିଲୁ ?
ବନହଂସୀ କହିଲା,ସେ ବହୁତ ଡେରି ଅଛି |କିନ୍ତୁ ଇଏ ବର୍ତ୍ତମାନ ପିଲା ଚାହାନ୍ତିନି |ଭାବୁଛି,କଣ କରିବି |ରୁବି ଉତକ୍ଷିପ୍ତ ହୋଇ କହିଲେ,ସେ କେବେବି ପିଲା ଚାହେଁନା କି ଚାହିଁବନି |ଏମିତି ସାରା ଜୀବନ ତାକୁ ଖେଳିବାକୁ ମଜା ଲାଗେ |
ବନହଂସୀ କିଛି ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ପ୍ରକାଶ ନକରି ଚା' ପିଉଥିଲା |ରୁବି ପରକ୍ଷଣରେ ପ୍ରକୃତିସ୍ଥ ହୋଇ କହିଲେ,ମୋ ସୁନା ଭଉଣୀ,କିଛି ଭାବିବୁନି |କହୁ କହୁ କଣ କହିଦେଲି |ଅନୁପମ ଠିକ କହୁଛନ୍ତି |ତତେ ବି ଏବେ କେତେ ବୟସ !ତାପରେ ଏସବୁ ପାଇଁ ଜଣେ ମୁରବୀ ସ୍ଥାନୀୟ ଲୋକ ସବୁବେଳେ ଦରକାର |ବନହଂସୀ ନିର୍ଲିପ୍ତ ନିର୍ବିକାର କଣ୍ଠରେ କହିଲା,ଛାଡ ସେକଥା |ଆଛା ହଉ ମୁଁ ଯାଉଛି |ଚା'ପାଇଁ ଧନ୍ୟବାଦ |(କ୍ରମଶଃ)
No comments:
Post a Comment