ଭୋର ଚାରିଟାବେଳେ ବନହଂସୀର ନିଦ ଭାଂଗିଗଲା |ସେ ଆଉ ନଶୋଇ ବିଛଣାରେ ଉଠିବସିଲା |ଅଳ୍ପସମୟପରେ ରୁବି ଉଠି ତାଂକକାମରେ ଲାଗିଗଲେ |ବନହଂସୀ ରୁବିଂକୁ କହିଲା,ଅପା .,ମୁଁ ଯାଉଛି |
ରୁବି ପଚାରିଲେ,କୁଆଡେ ?ବନହଂସୀ ହସିକରି କହିଲା,ଘରକୁ |
ରୁବି ପୁଣି ପଚାରିଲେ,କାହିଁକି ?
ବନହଂସୀ କହିଲା,ତୁମେ ଦୁଇଜଣ ସ୍କୁଲ ଚାଲିଯିବ,ମୁଁ ଏକୁଟିଆ କଣ କରିବି ?ତାପରେ ମୋର ସେଠାରେ କାମଅଛି |ଘର ଝାଡୁ ହେବ,ଠାକୁର ପୂଜା ହେବ,ଇତ୍ୟାଦି ଅନେକ କାମ |
ରୁବି କହିଲେ,ଠିକ ଅଛି,ତୁ ଯା |ତୋ କାମ ସାରି ଚାଲି ଆସିବୁ |ଘରର ଡୁପ୍ଲିକେଟ ଚାବି ସେ ବନହଂସୀକୁ ଦେଇ କହିଲେ,ତୋ ପାଇଁ,ଜଳଖିଆ ରଖିଛି,ଖାଇବୁ |ମୁଁ ଆସିଲେ ପ୍ରେସର କୁକରରେ ଗରମ ଗରମ ରାନ୍ଧି ଖାଇବା |
ବନହଂସୀ ହସିଲା |କହିଲା,ଠିକ ଅଛି |ତମେ ଫେରିବ କେତେବେଳେ ?
ରୁବି କହିଲେ,ଠିକ ବାରଟା ପନ୍ଦରରେ |ଟିକିଏ ବି ଡେରି ହେବନି |ବନହଂସୀ କହିଲା,ହଉ ମୁଁ ଯାଉଛି |ସେ ଡୁପ୍ଲିକେଟ ଚାବି ଓ ନିଜ ଘରର ଚାବି ନେଇ ଚାଲିଆସିଲା |ସେଠାରେ ନିଜର ନିତ୍ୟକର୍ମ ଶେଷକରି ସେ କିଛିସମୟ ଡ୍ରଇଂ ରୁମରେ ବସିଲା |ତାର ମନେହେଲା,ହୁଏତ ଅନୁପମ ଆସୁଥିବ |ଭାବନାରେ ବାଧାଦେଇ ବାଇକ ଶବ୍ଦ ଶୁଣି ସେ ଝରକାବାଟେ ଚାହିଁଲା |ସତକୁ ସତ ଅନୁପମ ଆସିଥିଲା |ବନହଂସୀ ସଂଗେ ସଂଗେ ଯାଇ କବାଟ ଖୋଲିଦେଇ ଏକଲୟରେ ଅନୁପମକୁ ଚାହିଁଲା |ଅନୁପମ ହସୁଥିଲା |ସେ ହସରେ ଜୀବନ ନଥିଲା ଯେପରି |ସେ ଭିତରେ ପ୍ରବେଶ କରିବାପରେ ବନହଂସୀ କବାଟ ବନ୍ଦ କରିଦେଲା |
ଅନୁପମ ସଂଗେ ସଂଗେ ଆସି ବାଥରୁମରେ ପଶିଗଲା |ଭିତରୁ ପାଟିକରି କହିଲା,ବୁନୁ.,ମୋ ଟାୱେଲ ଟା ଦିଅ ତ |ବନହଂସୀ ତଉଲିଆ ବଢାଇଦେବା ଅବସରରେ ଦେଖିଲା,ଅନୁପମ ଦାନ୍ତ ବ୍ରସ କରୁଛି |ଅନୁପମ କହିଲା,ମୁଁ ଗାଧୋଇ ସାରି ସାଂଗେ ସାଂଗେ ଆସୁଛି ,ତମେ ଚା' କରି ରଖିଥାଅ |ଏକଥା କହିବା ସଂଗେ ସଂଗେ ସେ ମୁହଁ ଧୋଇବାକୁ ଲାଗିଲା |
ବନହଂସୀ ସସପିନରେ କପେ ପାଣି ମାପି ଚା' ବସାଇଲା |ପାଣି ଫୁଟି ଆସିବାବେଳକୁ ଅନୁପମ ବାଥରୁମରୁ ବାହାରି ଆସିଲା |ସେ ଚା' ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି ଆଣି ଟେବଲ ଉପରେ ରଖିଦେଲା |ଅନୁପମ ଜଲଦି ଜଲଦି ଚା' ପିଇ ନିଜ ପୋଷାକ ପିନ୍ଧିନେଲା |
ବନହଂସୀ ପଚାରିଲା,କଣ ହୋଇଛି ?ଅନୁପମ କହିଲା,ଆଜି ଉପରବେଳା ଆମର ବିକ୍ଷୋଭ ପ୍ରଦର୍ଶନ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ରହିଛି |ଜନସାଧାରଣଙ୍କ ସହଯୋଗରେ ବିରାଟ ଶୋଭାଯାତ୍ରା ବାହାରିବ |ଆଜିର ପେପର ଯଦି ପଢିନାହଁ ତାହେଲେ,ପଢିନିଅ |ବିସ୍ତୃତ ବିବରଣୀ ପ୍ରକାଶ ପାଇଛି |ମୋର କହିବାକୁ ସମୟ ନାହିଁ,ମୁଁ ଯାଉଛି |
ବନହଂସୀ କହିଲା,ମୁଁ ପଢିଥିଲି,ପ୍ରଜାମଣ୍ଡଳର ମହିଳାକର୍ମୀ ଓ ଛାତ୍ରକର୍ମୀ ମଧ୍ୟ ଏଥିରେ ସାମିଲ ହେବେ ?ଅନୁପମ କହିଲା,ହଁ ,ସମସ୍ତଂକୁ ଯିବାପାଇଁ କୁହାଯାଇଛି |ବନହଂସୀ ପୁଣି ପଚାରିଲା,ପ୍ରସେସନ କେଉଁଠୁ ବାହାରିବ ?ଅନୁପମ କହିଲା,ପାର୍ଟି ଅଫିସରୁ |ବନହଂସୀ ପୁଣି ପଚାରିଲା,ମହିଳାମାନଂକ ପ୍ରସେସନ ବି କଣ ପାର୍ଟି ଅଫିସରୁ ବାହାରିବ ?
ଅନୁପମ ଉତ୍ତରଦେଲା, ହଁ |ହେଲେ ତାଂକୁ ଏକଜୁଟ କରି ଆଣିବା ଦାୟିତ୍ତ୍ବ ଶାନ୍ତି ଦିଦିଂକର |ତାଂକ ଘରପାଖରୁ ପ୍ରସେସନ ବାହାରି ଆମ ପାର୍ଟିଅଫିସ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆସିବ,ତାପରେ ଆମେ ସମସ୍ତେ ଏକାଠି ଯିବୁ |ଅନୁପମ ଚାଲିଗଲା |ସେ ଯିବାପରେ ଖୁବ୍ ଶୀଘ୍ର ବନହଂସୀ ନିଜ କର୍ମପନ୍ଥା ସ୍ଥିର କରିନେଲା |ଅରୁଆଚାଉଳ ,ଡାଲି ଓ ପରିବା ମିଶାଇ ଖେଚୁଡି ରାନ୍ଧି ଖାଇନେଲା |ତାପରେ ଏକ ଧଳାଶାଢୀ ପିନ୍ଧି ଅତି ସାଧାରଣ ବେଶରେ ବାହାରିଗଲା |
ରୁବି ଠିକ ସମୟରେ ପହଂଚି ଦେଖିଲେ,ବନହଂସୀ ନାହିଁ |ସେ ବାରିପଟେ ଡାକିଲେ,କିଛି ଜବାବ ମିଳିଲାନି |ପୁଣି ଦାଣ୍ଡପଟେ ବୁଲିଯାଇ ଦେଖିଲେ,ଚାବି ପଡିଛି |ତାଲାରେ ଏକ ଛୋଟିଆ କାଗଜ ଗୁନ୍ଥା ହୋଇଥିଲା |ସେଥିରେ ଲେଖାଥିଲା,ରୁବିଅପା,ଯାଉଛି |ଡେରିରେ ଆସିବି,ତମେ ଖାଇନେବ |ବୁନୁ |
ଶୋଭାଯାତ୍ରାର ସମସ୍ତ ପ୍ରାରମ୍ଭିକ କାର୍ଯ୍ୟ ଶେଷ ହୋଇଥିଲା |ଶାନ୍ତିଦିଦିଂକୁ ସମସ୍ତେ ଅପେକ୍ଷା କରିଥିଲେ |ଡେରି ହେଉଥିବାରୁ ଅନୁପମ ବିରକ୍ତହୋଇ ଗୋଟିକ ଉପରେ ଗୋଟିଏ ସିଗାରେଟ ଟାଣି ଚାଲିଥିଲା |ହଠାତ୍ ସ୍ଲୋଗାନ ଶୁଣାଗଲା |ପାର୍ଟିଅଫିସ ନିକଟତର ହେବାରୁ ସେମାନେ ବୋଧହୁଏ ସ୍ଲୋଗାନ ଦେଉଥିଲେ |ଆନନ୍ଦବାବୁ ଅନୁପମକୁ କହିଲେ,ଆଉ ଡେରି କାହିଁକି କରୁଛ ?ଶୀଘ୍ର ପ୍ରସେସନ ଆରମ୍ଭ କର |ୟାକୁ ଲିଡ୍ କରିବେ,ଆମ ମହିଳା କର୍ମୀମାନେ |ଇତିମଧ୍ୟରେ ମହିଳା କର୍ମୀମାନେ ପହଂଚି ଯାଇଥିଲେ |ଶାନ୍ତିଦିଦି ଆସି ଆନନ୍ଦବାବୁଂକୁ କହିଲେ,ସାର୍ .,କ୍ଷମା କରିବେ |ଏମାନଂକୁ ଏକଜୁଟ କରି ଆଣୁ ଆଣୁ ଡେରି ହୋଇଗଲା |ଆନନ୍ଦବାବୁ କହିଲେ,କିଛି ଚିନ୍ତା ନାହିଁ |ତୁମେମାନେ ଆଗରେ ଚାଲ |ଏତିକିବେଳେ ଅନୁପମର ଦୃଷ୍ଟି ବନହଂସୀ ଉପରେ ପଡିଲା |ସେ ସମସ୍ତଂକ ଆଗରେ ଥିଲା |ଧଳାଶାଢୀ ପିନ୍ଧି ଓଢଣା ପକାଇ ସେ କାନିର ଶେଷପ୍ରାନ୍ତ ଅଣ୍ଟାରେ ଖୋସିଥିଲା |ଲଲାଟରେ ଉଜ୍ଜଳ ଲାଲ ରଂଗର ସିନ୍ଦୂରବିନ୍ଦୁ ଅନୁପମକୁ ଯେପରି ଉପହାସ କରୁଥିଲା |ସେ ତା ପାଖକୁ ଯାଇ ଚାପା କ୍ରୋଧରେ କହିଲା,ତମେ କାହିଁକି ଆସିଛ ?ଶାନ୍ତି ଦିଦି କହିଲେ,ଥାଉ ଥାଉ |ଆଉ ଅଧିକ କ୍ରୋଧ ପ୍ରକାଶ କରିବା ଦରକାର ନାହିଁ |ଅନ୍ୟକୁ ଆଦର୍ଶ ଦେଖାଇବା ପାଇଁ ଉପଦେଶ ଦେବା ପୂର୍ବରୁ,ନିଜକୁ ପ୍ରଥମେ ସେହି ଆଦର୍ଶ ଅବଲମ୍ବନ କରିବାକୁ ହୁଏ,ସେକଥା ଭୁଲିଯାଇଛ ବୋଧହୁଏ |ତମେ ଜାଣନା,ତମ ଅଜାଣତରେ ତମେ କେତେବଡ଼ ଭଲକାମ କରି ପକାଇଛ |ଛାଡ |ସେ ସବୁ କଥା,ଏଠାରେ ଆଲୋଚନା କରିବା ଠିକ ନୁହେଁ |କିନ୍ତୁ ମନେ ରଖିଥାଅ, ବୁନୁ ତମର ଉପଯୁକ୍ତ ସହଧର୍ମିଣୀ |
ଅନୁପମ ନୀରବରେ ସେଠାରୁ ଅପସରିଯାଇ ଆନନ୍ଦବାବୁଂକୁ କହିଲା,ସାର୍ ଡେରି ହେଉଛି |
ଆନନ୍ଦବାବୁ ସ୍ଲୋଗାନ ଦେଲେ,
ପ୍ରଜାମଣ୍ଡଳ --ଜିନ୍ଦାବାଦ
ଅରାଜକତା--ଦୂରହେଉ
ପୋଲିସ ଜୁଲୁମ --ବନ୍ଦ ହେଉ
ଇନକିଲାବ---ଜିନ୍ଦାବାଦ |
ଶୋଭାଯାତ୍ରା ଆଗେଇ ଚାଲିଲା |କିନ୍ତୁ ଅନୁପମର ସମସ୍ତ ଉତ୍ସାହ ମଉଳି ଯାଇଥିଲା |ସେ ରହି ରହି ବନହଂସୀ ଆଡେ ଚାହୁଁଥିଲା |ବନହଂସୀ କିନ୍ତୁ ନିର୍ବିକାର,ନିର୍ଭୟ ଚିତ୍ତରେ ଆଗେଇ ଚାଲିଥିଲା |
ଠିକ ବିଧାନସଭା ସମ୍ମୁଖରେ ହିଁ ଲାଠିଚାଳନା ଆରମ୍ଭ ହୋଇଗଲା |ପୋଲିସର ଲୁହବୁହା ଗ୍ୟାସ ଓ ନିର୍ମମ ଲାଠି ପ୍ରହାରରେ ଯିଏ ଯୁଆଡେ ପାରିଲେ,ଛିନ୍ ଛତ୍ର ହୋଇ ପଳାୟନ କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ |ଅନୁପମ କିନ୍ତୁ ବନହଂସୀକୁ ଖୋଜୁଥିଲା |ଏଇ ସମୟରେ ତା ମୁଣ୍ଡରେ ଜୋରରେ ଲାଠିମାଡ଼ ହେଲା |ସେ ସେଇଠାରେ ଚେତାହରାଇ ପଡିଗଲା |(କ୍ରମଶଃ)
ରୁବି ପଚାରିଲେ,କୁଆଡେ ?ବନହଂସୀ ହସିକରି କହିଲା,ଘରକୁ |
ରୁବି ପୁଣି ପଚାରିଲେ,କାହିଁକି ?
ବନହଂସୀ କହିଲା,ତୁମେ ଦୁଇଜଣ ସ୍କୁଲ ଚାଲିଯିବ,ମୁଁ ଏକୁଟିଆ କଣ କରିବି ?ତାପରେ ମୋର ସେଠାରେ କାମଅଛି |ଘର ଝାଡୁ ହେବ,ଠାକୁର ପୂଜା ହେବ,ଇତ୍ୟାଦି ଅନେକ କାମ |
ରୁବି କହିଲେ,ଠିକ ଅଛି,ତୁ ଯା |ତୋ କାମ ସାରି ଚାଲି ଆସିବୁ |ଘରର ଡୁପ୍ଲିକେଟ ଚାବି ସେ ବନହଂସୀକୁ ଦେଇ କହିଲେ,ତୋ ପାଇଁ,ଜଳଖିଆ ରଖିଛି,ଖାଇବୁ |ମୁଁ ଆସିଲେ ପ୍ରେସର କୁକରରେ ଗରମ ଗରମ ରାନ୍ଧି ଖାଇବା |
ବନହଂସୀ ହସିଲା |କହିଲା,ଠିକ ଅଛି |ତମେ ଫେରିବ କେତେବେଳେ ?
ରୁବି କହିଲେ,ଠିକ ବାରଟା ପନ୍ଦରରେ |ଟିକିଏ ବି ଡେରି ହେବନି |ବନହଂସୀ କହିଲା,ହଉ ମୁଁ ଯାଉଛି |ସେ ଡୁପ୍ଲିକେଟ ଚାବି ଓ ନିଜ ଘରର ଚାବି ନେଇ ଚାଲିଆସିଲା |ସେଠାରେ ନିଜର ନିତ୍ୟକର୍ମ ଶେଷକରି ସେ କିଛିସମୟ ଡ୍ରଇଂ ରୁମରେ ବସିଲା |ତାର ମନେହେଲା,ହୁଏତ ଅନୁପମ ଆସୁଥିବ |ଭାବନାରେ ବାଧାଦେଇ ବାଇକ ଶବ୍ଦ ଶୁଣି ସେ ଝରକାବାଟେ ଚାହିଁଲା |ସତକୁ ସତ ଅନୁପମ ଆସିଥିଲା |ବନହଂସୀ ସଂଗେ ସଂଗେ ଯାଇ କବାଟ ଖୋଲିଦେଇ ଏକଲୟରେ ଅନୁପମକୁ ଚାହିଁଲା |ଅନୁପମ ହସୁଥିଲା |ସେ ହସରେ ଜୀବନ ନଥିଲା ଯେପରି |ସେ ଭିତରେ ପ୍ରବେଶ କରିବାପରେ ବନହଂସୀ କବାଟ ବନ୍ଦ କରିଦେଲା |
ଅନୁପମ ସଂଗେ ସଂଗେ ଆସି ବାଥରୁମରେ ପଶିଗଲା |ଭିତରୁ ପାଟିକରି କହିଲା,ବୁନୁ.,ମୋ ଟାୱେଲ ଟା ଦିଅ ତ |ବନହଂସୀ ତଉଲିଆ ବଢାଇଦେବା ଅବସରରେ ଦେଖିଲା,ଅନୁପମ ଦାନ୍ତ ବ୍ରସ କରୁଛି |ଅନୁପମ କହିଲା,ମୁଁ ଗାଧୋଇ ସାରି ସାଂଗେ ସାଂଗେ ଆସୁଛି ,ତମେ ଚା' କରି ରଖିଥାଅ |ଏକଥା କହିବା ସଂଗେ ସଂଗେ ସେ ମୁହଁ ଧୋଇବାକୁ ଲାଗିଲା |
ବନହଂସୀ ସସପିନରେ କପେ ପାଣି ମାପି ଚା' ବସାଇଲା |ପାଣି ଫୁଟି ଆସିବାବେଳକୁ ଅନୁପମ ବାଥରୁମରୁ ବାହାରି ଆସିଲା |ସେ ଚା' ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି ଆଣି ଟେବଲ ଉପରେ ରଖିଦେଲା |ଅନୁପମ ଜଲଦି ଜଲଦି ଚା' ପିଇ ନିଜ ପୋଷାକ ପିନ୍ଧିନେଲା |
ବନହଂସୀ ପଚାରିଲା,କଣ ହୋଇଛି ?ଅନୁପମ କହିଲା,ଆଜି ଉପରବେଳା ଆମର ବିକ୍ଷୋଭ ପ୍ରଦର୍ଶନ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ରହିଛି |ଜନସାଧାରଣଙ୍କ ସହଯୋଗରେ ବିରାଟ ଶୋଭାଯାତ୍ରା ବାହାରିବ |ଆଜିର ପେପର ଯଦି ପଢିନାହଁ ତାହେଲେ,ପଢିନିଅ |ବିସ୍ତୃତ ବିବରଣୀ ପ୍ରକାଶ ପାଇଛି |ମୋର କହିବାକୁ ସମୟ ନାହିଁ,ମୁଁ ଯାଉଛି |
ବନହଂସୀ କହିଲା,ମୁଁ ପଢିଥିଲି,ପ୍ରଜାମଣ୍ଡଳର ମହିଳାକର୍ମୀ ଓ ଛାତ୍ରକର୍ମୀ ମଧ୍ୟ ଏଥିରେ ସାମିଲ ହେବେ ?ଅନୁପମ କହିଲା,ହଁ ,ସମସ୍ତଂକୁ ଯିବାପାଇଁ କୁହାଯାଇଛି |ବନହଂସୀ ପୁଣି ପଚାରିଲା,ପ୍ରସେସନ କେଉଁଠୁ ବାହାରିବ ?ଅନୁପମ କହିଲା,ପାର୍ଟି ଅଫିସରୁ |ବନହଂସୀ ପୁଣି ପଚାରିଲା,ମହିଳାମାନଂକ ପ୍ରସେସନ ବି କଣ ପାର୍ଟି ଅଫିସରୁ ବାହାରିବ ?
ଅନୁପମ ଉତ୍ତରଦେଲା, ହଁ |ହେଲେ ତାଂକୁ ଏକଜୁଟ କରି ଆଣିବା ଦାୟିତ୍ତ୍ବ ଶାନ୍ତି ଦିଦିଂକର |ତାଂକ ଘରପାଖରୁ ପ୍ରସେସନ ବାହାରି ଆମ ପାର୍ଟିଅଫିସ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆସିବ,ତାପରେ ଆମେ ସମସ୍ତେ ଏକାଠି ଯିବୁ |ଅନୁପମ ଚାଲିଗଲା |ସେ ଯିବାପରେ ଖୁବ୍ ଶୀଘ୍ର ବନହଂସୀ ନିଜ କର୍ମପନ୍ଥା ସ୍ଥିର କରିନେଲା |ଅରୁଆଚାଉଳ ,ଡାଲି ଓ ପରିବା ମିଶାଇ ଖେଚୁଡି ରାନ୍ଧି ଖାଇନେଲା |ତାପରେ ଏକ ଧଳାଶାଢୀ ପିନ୍ଧି ଅତି ସାଧାରଣ ବେଶରେ ବାହାରିଗଲା |
ରୁବି ଠିକ ସମୟରେ ପହଂଚି ଦେଖିଲେ,ବନହଂସୀ ନାହିଁ |ସେ ବାରିପଟେ ଡାକିଲେ,କିଛି ଜବାବ ମିଳିଲାନି |ପୁଣି ଦାଣ୍ଡପଟେ ବୁଲିଯାଇ ଦେଖିଲେ,ଚାବି ପଡିଛି |ତାଲାରେ ଏକ ଛୋଟିଆ କାଗଜ ଗୁନ୍ଥା ହୋଇଥିଲା |ସେଥିରେ ଲେଖାଥିଲା,ରୁବିଅପା,ଯାଉଛି |ଡେରିରେ ଆସିବି,ତମେ ଖାଇନେବ |ବୁନୁ |
ଶୋଭାଯାତ୍ରାର ସମସ୍ତ ପ୍ରାରମ୍ଭିକ କାର୍ଯ୍ୟ ଶେଷ ହୋଇଥିଲା |ଶାନ୍ତିଦିଦିଂକୁ ସମସ୍ତେ ଅପେକ୍ଷା କରିଥିଲେ |ଡେରି ହେଉଥିବାରୁ ଅନୁପମ ବିରକ୍ତହୋଇ ଗୋଟିକ ଉପରେ ଗୋଟିଏ ସିଗାରେଟ ଟାଣି ଚାଲିଥିଲା |ହଠାତ୍ ସ୍ଲୋଗାନ ଶୁଣାଗଲା |ପାର୍ଟିଅଫିସ ନିକଟତର ହେବାରୁ ସେମାନେ ବୋଧହୁଏ ସ୍ଲୋଗାନ ଦେଉଥିଲେ |ଆନନ୍ଦବାବୁ ଅନୁପମକୁ କହିଲେ,ଆଉ ଡେରି କାହିଁକି କରୁଛ ?ଶୀଘ୍ର ପ୍ରସେସନ ଆରମ୍ଭ କର |ୟାକୁ ଲିଡ୍ କରିବେ,ଆମ ମହିଳା କର୍ମୀମାନେ |ଇତିମଧ୍ୟରେ ମହିଳା କର୍ମୀମାନେ ପହଂଚି ଯାଇଥିଲେ |ଶାନ୍ତିଦିଦି ଆସି ଆନନ୍ଦବାବୁଂକୁ କହିଲେ,ସାର୍ .,କ୍ଷମା କରିବେ |ଏମାନଂକୁ ଏକଜୁଟ କରି ଆଣୁ ଆଣୁ ଡେରି ହୋଇଗଲା |ଆନନ୍ଦବାବୁ କହିଲେ,କିଛି ଚିନ୍ତା ନାହିଁ |ତୁମେମାନେ ଆଗରେ ଚାଲ |ଏତିକିବେଳେ ଅନୁପମର ଦୃଷ୍ଟି ବନହଂସୀ ଉପରେ ପଡିଲା |ସେ ସମସ୍ତଂକ ଆଗରେ ଥିଲା |ଧଳାଶାଢୀ ପିନ୍ଧି ଓଢଣା ପକାଇ ସେ କାନିର ଶେଷପ୍ରାନ୍ତ ଅଣ୍ଟାରେ ଖୋସିଥିଲା |ଲଲାଟରେ ଉଜ୍ଜଳ ଲାଲ ରଂଗର ସିନ୍ଦୂରବିନ୍ଦୁ ଅନୁପମକୁ ଯେପରି ଉପହାସ କରୁଥିଲା |ସେ ତା ପାଖକୁ ଯାଇ ଚାପା କ୍ରୋଧରେ କହିଲା,ତମେ କାହିଁକି ଆସିଛ ?ଶାନ୍ତି ଦିଦି କହିଲେ,ଥାଉ ଥାଉ |ଆଉ ଅଧିକ କ୍ରୋଧ ପ୍ରକାଶ କରିବା ଦରକାର ନାହିଁ |ଅନ୍ୟକୁ ଆଦର୍ଶ ଦେଖାଇବା ପାଇଁ ଉପଦେଶ ଦେବା ପୂର୍ବରୁ,ନିଜକୁ ପ୍ରଥମେ ସେହି ଆଦର୍ଶ ଅବଲମ୍ବନ କରିବାକୁ ହୁଏ,ସେକଥା ଭୁଲିଯାଇଛ ବୋଧହୁଏ |ତମେ ଜାଣନା,ତମ ଅଜାଣତରେ ତମେ କେତେବଡ଼ ଭଲକାମ କରି ପକାଇଛ |ଛାଡ |ସେ ସବୁ କଥା,ଏଠାରେ ଆଲୋଚନା କରିବା ଠିକ ନୁହେଁ |କିନ୍ତୁ ମନେ ରଖିଥାଅ, ବୁନୁ ତମର ଉପଯୁକ୍ତ ସହଧର୍ମିଣୀ |
ଅନୁପମ ନୀରବରେ ସେଠାରୁ ଅପସରିଯାଇ ଆନନ୍ଦବାବୁଂକୁ କହିଲା,ସାର୍ ଡେରି ହେଉଛି |
ଆନନ୍ଦବାବୁ ସ୍ଲୋଗାନ ଦେଲେ,
ପ୍ରଜାମଣ୍ଡଳ --ଜିନ୍ଦାବାଦ
ଅରାଜକତା--ଦୂରହେଉ
ପୋଲିସ ଜୁଲୁମ --ବନ୍ଦ ହେଉ
ଇନକିଲାବ---ଜିନ୍ଦାବାଦ |
ଶୋଭାଯାତ୍ରା ଆଗେଇ ଚାଲିଲା |କିନ୍ତୁ ଅନୁପମର ସମସ୍ତ ଉତ୍ସାହ ମଉଳି ଯାଇଥିଲା |ସେ ରହି ରହି ବନହଂସୀ ଆଡେ ଚାହୁଁଥିଲା |ବନହଂସୀ କିନ୍ତୁ ନିର୍ବିକାର,ନିର୍ଭୟ ଚିତ୍ତରେ ଆଗେଇ ଚାଲିଥିଲା |
ଠିକ ବିଧାନସଭା ସମ୍ମୁଖରେ ହିଁ ଲାଠିଚାଳନା ଆରମ୍ଭ ହୋଇଗଲା |ପୋଲିସର ଲୁହବୁହା ଗ୍ୟାସ ଓ ନିର୍ମମ ଲାଠି ପ୍ରହାରରେ ଯିଏ ଯୁଆଡେ ପାରିଲେ,ଛିନ୍ ଛତ୍ର ହୋଇ ପଳାୟନ କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ |ଅନୁପମ କିନ୍ତୁ ବନହଂସୀକୁ ଖୋଜୁଥିଲା |ଏଇ ସମୟରେ ତା ମୁଣ୍ଡରେ ଜୋରରେ ଲାଠିମାଡ଼ ହେଲା |ସେ ସେଇଠାରେ ଚେତାହରାଇ ପଡିଗଲା |(କ୍ରମଶଃ)
No comments:
Post a Comment