ଅନୁପମର ଚେତା ଫେରିବାପରେ ଦେଖିଲା ,ସେ ଡାକ୍ତରଖାନାରେ ଅଛି ଓ ପାଖରେ ବନହଂସୀ ବସିଛି |ସେ ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇ ପଚାରିଲା,ବୁନୁ,ତମର କିଛି ହୋଇନି ତ ?ବନହଂସୀ କହିଲା,ନାଁ ,ମହିଳାକର୍ମୀମାନଂକର କିଛି କ୍ଷତି ହୋଇନି |ଅନୁପମ ପୁଣି କହିଲା,ତମେ ଚାଲିଯାଅ ବୁନୁ,ପ୍ଲିଜ |ବନହଂସୀ ଦୃଢ ସ୍ବରରେ ଉତ୍ତର ଦେଲା,ନାଁ, ମୁଁ ତମକୁ ଛାଡି କଦାପି ଯିବିନି |ଏବେ ତମେ କିଛି କୁହନା,ତମ ଦେହ ଭଲନାହିଁ |ନିରୁପାୟ ହୋଇ ଅନୁପମ ଆଖି ବୁଜିଦେଲା |
ଦୀର୍ଘ ଦଶଦିନପରେ ଅନୁପମ ଧୀରେ ଧୀରେ ସୁସ୍ଥ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା |କିନ୍ତୁ ସୁସ୍ଥ ହେବାପରେ ତାକୁ ଜେଲ ଯିବାକୁ ପଡିଲା |ଅନୁପମ ଡାକ୍ତରଖାନାରେ ଥିବାବେଳେ ଶାନ୍ତି ଦିଦି ପ୍ରାୟବେଳେ ତା ପାଖରେ ଥିଲେ ଓ ତାକୁ ଅନେକ ସାହାଯ୍ୟ ସହଯୋଗ କରିଥିଲେ |ତାଂକଘରେ କିଛିଦିନ ରହିଯିବାପାଇଁ ସେ ବାଧ୍ୟ କରୁଥିଲେ |କିନ୍ତୁ ବନହଂସୀ ତାଂକ ନିକଟରେ ଆଉ ଋଣୀ ହୋଇ ରହିବାକୁ ଚାହୁଁନଥିଲା |ସେ ରୁବିଂକ ଘରକୁ ଫେରିଆସିଲା |ତାକୁ ଦେଖି ରୁବି ଆନନ୍ଦରେ କୁଣ୍ଢାଇ ପକାଇଲେ |କହିଲେ,ତୁ ୟେ କି ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ନେଲୁ ବୁନୁ ?ଦେଶସେବା ପାଇଁ ରାଜନୀତି କରିବା ଲୋକ ଏ ଦେଶରେ ଖୁବ୍ କମ ଅଛନ୍ତି |ଏତେ ଅଳ୍ପ ବୟସରୁ ତୁ ଆଗପଛ ଚିନ୍ତା ନକରି ଯାହା କଲୁ,ତା କଣ ଉଚିତ ହେଲା ?
ବନହଂସୀ ଧୀରସ୍ବରରେ କହିଲା,ରୁବିଅପା,ମୁଁ ତ କହିଛି,ଉଚିତ,ଅନୁଚିତ,ପାପ,ପୁଣ୍ୟ,ଭଲମନ୍ଦ ଏସବୁ ମୋ ଆଗରେ ମୂଲ୍ୟହୀନ |ମୁଁ କେବଳ ତାଂକ ପଥ ଅନୁସରଣ କରିବି |ଏ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମୋର କିଛି କ୍ଷତି ହୋଇନି |ଭବିଷ୍ୟତରେ କିଛି ହେବ ବୋଲି ମୁଁ ଆଶଂକା କରୁନି |
ରୁବିଂକ ଘରେ ସେ ଦୁଇଦିନ ରହିଗଲା | ଦ୍ବିତୀୟ ଦିନର ରାତ୍ରି ତା ପାଇଁ କାଳରାତ୍ରି ଥିଲା |ଅନେକପ୍ରକାର ଚିନ୍ତାରେ ତା ଆଖିକୁ ନିଦ ଆସୁନଥିଲା |ସେ ଖୋଲାଆଖିରେ ଅନ୍ଧାରକୁ ଦେଖିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥିଲା |ହଠାତ୍ ଚାପା କଣ୍ଠସ୍ବର ଓ କିଛିଟା ଜୋର ପାଦଶବ୍ଦ ସେ ଶୁଣିପାରିଲା |ତାର ମନେହେଲା,କେହି ଯେପରି ପାଚେରୀ ଡେଇଁ ଘରେ ପ୍ରବେଶ କରିଛି |ତାର ହୃତସ୍ପନ୍ଦନ ବଢ଼ିଗଲା |ସେ ଧୀରେ ଉଠି ବେଡଲାଇଟ ଅଫ କରିଦେଇ, ତକିଆ ସହ ଖଟତଳେ ପଶିଗଲା ଓ ଶବ୍ଦହୀନ ଭାବେ ଶୋଇରହିଲା |ତାର ଅନୁମାନକୁ ସତ୍ୟ କରି ସ୍କାଇଲାଇଟ ବାଟଦେଇ ଟର୍ଚ୍ଚ ର ଆଲୋକ ବିଛଣା ଉପରେ ପଡିଲା ଓ ତାହା ଧୀରେଧୀରେ ଘରର ଚତୁଃପାର୍ଶ୍ବରେ ବୁଲିବାକୁ ଲାଗିଲା |ତାକୁ ଶୁଣାଗଲା,କେହି ଯେମିତି କହୁଛି,ସେ ଏଠି ନାହିଁ,ନିଶ୍ଚେ ଶାନ୍ତି ଦିଦିଂକ ଘରେ ଥିବ |ପୁଣି ଆଉ ଏକ ଚାପା କଣ୍ଠସ୍ବର ଶୁଭିଲା,ଶାନ୍ତିଦିଦି ତ କହିଲେ,ସେ ଚାଲିଆସିଛି ବୋଲି |
'ତାହେଲେ ଗଲା କୁଆଡେ ?'
ଏହି ସମୟରେ ଗୁଡି ଉଠି ସମ୍ଭବତଃ ଅନ୍ଧକାର ଦେଖି ଖୁବ୍ ଜୋରରେ କାନ୍ଦିଉଠିଲା |ପରମୂହୁର୍ତ୍ତରେ ବନହଂସୀ କେତେଗୁଡିଏ ପାଦଶବ୍ଦ ଓ ଦୌଡି ପଳାଇବାର ଶବ୍ଦ ଶୁଣିପାରିଲା |ସେ ସଂଗେ ସଂଗେ ଖଟତଳୁ ବାହାରିଆସି ନିଃଶବ୍ଦରେ ନିଜ ସ୍ଥାନରେ ଶୋଇପଡିଲା |ଗୁଡି,ମମି,ମମି ଡାକି କାନ୍ଦୁଥିଲା |ରୁବି ଟର୍ଚ୍ଚ ମାରିଲେ |ଡାକିଲେ,ବୁନୁ |ତାଂକର ତିନି ଚାରି ଡାକରେ ବୁନୁ ଉଠିବସିଲା ଓ କିଛି ନଜାଣିବା ପରି ହୋଇ ପଚାରିଲା,କଣ ହୋଇଛି ?
ରୁବି ପଚାରିଲେ,ବେଡଲାଇଟ କିଏ ଅଫ କଲା ?ତୁ କିଛି ସାଉଣ୍ଡ ଶୁଣି ପାରିଲୁ ?ବନହଂସୀ ମୁଣ୍ଡ ହଲାଇ ନାହିଁ କଲା |ରୁବି କହିଲେ,ହଉ ଶୋଇପଡ଼ |ସକାଳକୁ ଦେଖିବା |ବନହଂସୀ ବିନା ପ୍ରଶ୍ନରେ ଶୋଇପଡିଲା |ସକାଳେ ନିଦ ଭାଂଗିଵାବେଳକୁ ଦେଖିଲା,ଘରେ ଅନେକ ଗହଳି |ସେ ବାହାରକୁ ଯାଇ ଦେଖିଲା,ସ୍କାଇଲାଇଟ ବାଟେ ଏକ ଦୌଡି ତଳକୁ ଝୁଲି ରହିଛି |ତା ପାଖରେ ତାଲା ଭାଂଗିବା ଯନ୍ତ୍ର,ଶାବଳ ଇତ୍ୟାଦି ଖେଳାଇହୋଇ ପଡିଛି |ବନହଂସୀର ପାଦତଳୁ ଭୂଇଁ ଖସିଯିବା ପରି ଲାଗୁଥିଲା |ସେ ଯଦି ସାମାନ୍ୟ ବୁଦ୍ଧି ଖର୍ଚ୍ଚକରି ଖଟତଳେ ପଶି ନଥାନ୍ତା,ତାହେଲେ ତା ଅବସ୍ଥା କଣ ହୋଇଥାନ୍ତା ଭାବି ସେ ଶିହିରୀ ଉଠିଲା |ସେଠାରେ ଉପସ୍ଥିତ ଥିବା ପଡୋଶୀମାନେ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ମତ ଦେଉଥିଲେ |ସେମାନଂକ ପରାମର୍ଶକ୍ରମେ ରୁବି ଥାନାରେ ଲିଖିତ ରିପୋର୍ଟ ଦେଲେ |
ବନହଂସୀ ରୁବିଂକୁ କହିଲା,ଅପା.,ମୁଁ ଏଥର ଘରକୁ ଯାଉଛି | ରୁବି କହିଲେ,ରହ,ସାଂଗହୋଇ ଯିବା |ଦୁହେଁ ଘରେ ପହଂଚି ଦେଖିଲେ,ମୁଖ୍ୟଦ୍ବାର ତଡା ଯାଇଛି ଓ ସବୁ ରୁମ ଗୁଡିକର ତାଲା ଭଂଗାଯାଇଛି |ଘରର ସମସ୍ତ ଆସବାବପତ୍ର ଖେଳେଇ ହୋଇ ପଡିଛି |ରୁବିଂକୁ ଚାହିଁ ମୃଦୁ ହସିଲା,ବନହଂସୀ |ରୁବି କହିଲେ,ତୁ ହସୁଛୁ ?ବନହଂସୀ ସେହିପରି ହସୁ ହସୁ କହିଲା,ଆଉ କଣ କରିବି ?ଯାହା ହେବାର କଥା ହୋଇଗଲାଣି ,ମନଦୁଃଖ କରି ଲାଭ କଣ ?
ବାହାରେ ଜିପ ରହିବାର ଶବ୍ଦ ଶୁଭିଲା |ବନହଂସୀ ଝରକାବାଟେ ଚାହିଁ ଦେଖିଲା,ପାର୍ଟି ଗାଡିରୁ ଅନୁପମ ଓହ୍ଲାଉଛି |ସଂଗରେ ଆନନ୍ଦ ବାବୁ |ସେ ଆନନ୍ଦରେ ରୁବିଂକୁ କହିଲା,ଦେଖ ଅପା,ସେ ଆସିଲେଣି |
ଅନୁପମ ଭିତରକୁ ଆସି କହିଲା,ବୁନୁ,ଚା' ଆଣ ,ସାର୍ ଆସିଛନ୍ତି |ପର ମୂହୁର୍ତ୍ତରେ ଘରର ଅବସ୍ଥା ଲକ୍ଷ୍ୟ କରି କହିଲା,ଏ କଣ ହୋଇଛି ?ରୁବି ଇତିମଧ୍ୟରେ ସେଠାରୁ ଚାଲିଯାଇଥିଲେ |ବନହଂସୀ ଆନନ୍ଦ ବାବୁଂକୁ ଭୂମିଷ୍ଠ ପ୍ରଣାମ କଲା ଓ ସେମାନଂକ ପାଇଁ ଚା' ବସାଇଲା |ତାପରେ ସବୁ ଘଟଣା ଆମୂଳଚୁଳ ବର୍ଣନା କଲା |ସବୁଶୁଣି ଅନୁପମ ଚିନ୍ତାଗ୍ରସ୍ତ ହୋଇଗଲା |କହିଲା,ବୁଝିଲି,ସେମାନେ ପ୍ରଥମେ ଏଠାକୁ ଆସିଛନ୍ତି ଓ ତମକୁ ନପାଇ ରୁବିଅପାଂକ ଘରକୁ ଯାଇଛନ୍ତି |
ଆନନ୍ଦବାବୁ ସବୁ ଶୁଣୁଥିଲେ |କହିଲେ,ତୋର ତ ଅନେକ ଶତ୍ରୁ.,ତା ଭିତରୁ ଜଣେ କେହି ହୋଇଥିବ |ଅନୁପମ ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇପଡିଲା |କହିଲା,ତାମାନେ ଯେ କେହି ଏ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଛି,ସେ କଦାପି ଚୁପ୍ ହୋଇ ବସିନଥିବ;ପୁଣି ଆଉ ଗୋଟିଏ ଯୋଜନାରେ ଲାଗି ପଡିଥିବ |ଆନନ୍ଦବାବୁ କହିଲେ,ଯେ ଏ କାମ କରିଛି ସେ ତୋର ଜଣାଶୁଣା ଓ ସେ ଭଲଭାବେ ଜାଣିଛି,ତୁ ଘରେ ନଥିଲେ,ବୁନୁ କେଉଁଠାରେ ରହେ |ଆଛା |ସେ ବିଷୟରେ ପରେ ଚିନ୍ତା କରିବା |ପ୍ରଥମେ ପୋଲିସକୁ ଖବର ଦେବାକୁ ପଡିବ |ମୁଁ ଏବେ ଯାଉଛି |ସେ ଯିବା ପୂର୍ବରୁ ବନହଂସୀ ତାଂକୁ ଚା' ଦେଲା ଓ ସେ ଚା' ପିଇ ଚାଲିଗଲେ |
ଅନୁପମ କହିଲା,ପୋଲିସ ଆସି ଇନକ୍ବାରି କରିବା ପୂର୍ବରୁ କିଛି ଜିନିଷ ନ ଛୁଇଁବା ଭଲ |ଏହାକହି ସେ ସେଠାରୁ ଚାଲିଯାଉଥିବାବେଳେ ଟେବଲ ତଳୁ ଏକ ଛୋଟ ପକେଟ ଡାଇରୀ ପାଇଲା |ତାର ପୃଷ୍ଠା ଓଲଟାଇ ସେ ଦେଖିଲା,ସେଥିରେ କେତୋଟି ମୋବାଇଲ ନମ୍ବର ଓ ଅନେକ ସଂକ୍ଷିପ୍ତ ଠିକଣା ଲେଖା ଅଛି |ତନ୍ମଧ୍ୟରୁ ସୁରେଶର ମୋବାଇଲ ନମ୍ବର ଅନ୍ୟତମ ଥିଲା |ସୁରେଶ କେତେଟଂକା ଦେଇଛି ଓ ତାଠାରୁ ଆଉ କେତେଟଂକା ପାଇବାର ଅଛି,ତା ମଧ୍ୟ ଲେଖା ଥିଲା |ଅନୁପମ ମଧ୍ୟରେ ସନ୍ଦେହ ସୃଷ୍ଟି ହେଲା |ପ୍ରକୃତରେ କଣ ସୁରେଶ ସୁପାରିଦେଇ ଏ କାର୍ଯ୍ୟ କରାଇଛି ?ତଥାପି ତାର ବିଶ୍ବାସ ହେଉନଥିଲା |ହୁଏତ ସୁରେଶର କେହି ଶତ୍ରୁ,ସେମାନଂକ ମଧ୍ୟରେ ଅଧିକ ତିକ୍ତତା ସୃଷ୍ଟି କରିବା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ଡାଇରୀ ଟି ଜାଣିଶୁଣି ସେଠାରେ ପକାଇ ଦେଇ ପାରିଥାଏ |ସେ ଚିନ୍ତାନ୍ଵିତ ହୋଇ ସେଠାରୁ ବୁଲିପଡିବାବେଳକୁ ଦେଖିଲା,ପଛରେ ବନହଂସୀ ଛିଡା ହୋଇଛି |ସେ କହିଲା,ପ୍ଲିଜ ବୁନୁ,ମୋ ପଛରେ ସି.ଆଇ.ଡି. ପରି ଲାଗନା,ମୁଁ ବହୁତ ଟେନସନରେ ଅଛି |
ବନହଂସୀ କହିଲା,ମୁଁ ତମ ପଛରେ ଲାଗୁନି |ମୁଁ ଜାଣିବାକୁ ଚାହୁଁଛି,କିଏ ସେ ଭଦ୍ରଲୋକ,ଯାହାର ମୋ ଉପରେ ଏତେ ଦୟା |ଅନୁପମ କହିଲା,ତମ ପାଠ କଣ କହୁଛି ?ବନହଂସୀ ଚଟାପଟ ଉତ୍ତର ଦେଲା,ଅତି ସିମ୍ପଲ |ପ୍ରଥମ ସନ୍ଦେହ ଯିବ ନିଜ ପରିବାର ଉପରେ,ମାନେ ଏଠି ତମ ଉପରେ |ତାପରେ ଯିବ ଆମର ଅତି ନିକଟ ସମ୍ପର୍କୀୟ ଓ ବନ୍ଧୁବାନ୍ଧବଂକ ଉପରେ |ଏମାନେ ସନ୍ଦେହମୁକ୍ତ ହୋଇସାରିବା ପରେ ହିଁ ତୃତୀୟ ସନ୍ଦେହର ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠିବ |ପ୍ରଥମେ ଦେଖିବା,ପ୍ରଥମ ସନ୍ଦେହ ,ମାନେ ତମ ଉପରେ |ଆକ୍ରମଣ ହୋଇଛି ତମ ଅନୁପସ୍ଥିତିରେ |ତେଣୁ ତମେ ସନ୍ଦେହ ପରିସରକୁ ଆସୁନାହଁ |ଦ୍ବିତୀୟ ସନ୍ଦେହ ଆସୁଛି,ତମର କୌଣସି ପୂର୍ବତନ ପ୍ରିୟ ବନ୍ଧୁଂକ ଉପରେ,ଯାହା ସହିତ ତମର ଶତ୍ରୁତା ହୋଇଛି ଏବଂ ଯେ ମତେ ତା ବାଟର କଣ୍ଟା ମନେକରି ,ମତେ ଶେଷକରି ତମ ଉପରେ ପ୍ରତିଶୋଧ ନେବାକୁ ଚାହୁଁ ଥାଇପାରେ |
ଏଥର ଅନୁପମ ସତକୁ ସତ ରାଗିଗଲା |କହିଲା,ତମର ବାଜେକଥା ଶୁଣିବାକୁ ମୋର ସମୟ ନାହିଁ
ଶୀଘ୍ର ରୋଷେଇ ସାରି ଖାଇବାକୁ ଦିଅ, ଭୋକ କଲାଣି |(କ୍ରମଶଃ)
ଦୀର୍ଘ ଦଶଦିନପରେ ଅନୁପମ ଧୀରେ ଧୀରେ ସୁସ୍ଥ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା |କିନ୍ତୁ ସୁସ୍ଥ ହେବାପରେ ତାକୁ ଜେଲ ଯିବାକୁ ପଡିଲା |ଅନୁପମ ଡାକ୍ତରଖାନାରେ ଥିବାବେଳେ ଶାନ୍ତି ଦିଦି ପ୍ରାୟବେଳେ ତା ପାଖରେ ଥିଲେ ଓ ତାକୁ ଅନେକ ସାହାଯ୍ୟ ସହଯୋଗ କରିଥିଲେ |ତାଂକଘରେ କିଛିଦିନ ରହିଯିବାପାଇଁ ସେ ବାଧ୍ୟ କରୁଥିଲେ |କିନ୍ତୁ ବନହଂସୀ ତାଂକ ନିକଟରେ ଆଉ ଋଣୀ ହୋଇ ରହିବାକୁ ଚାହୁଁନଥିଲା |ସେ ରୁବିଂକ ଘରକୁ ଫେରିଆସିଲା |ତାକୁ ଦେଖି ରୁବି ଆନନ୍ଦରେ କୁଣ୍ଢାଇ ପକାଇଲେ |କହିଲେ,ତୁ ୟେ କି ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ନେଲୁ ବୁନୁ ?ଦେଶସେବା ପାଇଁ ରାଜନୀତି କରିବା ଲୋକ ଏ ଦେଶରେ ଖୁବ୍ କମ ଅଛନ୍ତି |ଏତେ ଅଳ୍ପ ବୟସରୁ ତୁ ଆଗପଛ ଚିନ୍ତା ନକରି ଯାହା କଲୁ,ତା କଣ ଉଚିତ ହେଲା ?
ବନହଂସୀ ଧୀରସ୍ବରରେ କହିଲା,ରୁବିଅପା,ମୁଁ ତ କହିଛି,ଉଚିତ,ଅନୁଚିତ,ପାପ,ପୁଣ୍ୟ,ଭଲମନ୍ଦ ଏସବୁ ମୋ ଆଗରେ ମୂଲ୍ୟହୀନ |ମୁଁ କେବଳ ତାଂକ ପଥ ଅନୁସରଣ କରିବି |ଏ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମୋର କିଛି କ୍ଷତି ହୋଇନି |ଭବିଷ୍ୟତରେ କିଛି ହେବ ବୋଲି ମୁଁ ଆଶଂକା କରୁନି |
ରୁବିଂକ ଘରେ ସେ ଦୁଇଦିନ ରହିଗଲା | ଦ୍ବିତୀୟ ଦିନର ରାତ୍ରି ତା ପାଇଁ କାଳରାତ୍ରି ଥିଲା |ଅନେକପ୍ରକାର ଚିନ୍ତାରେ ତା ଆଖିକୁ ନିଦ ଆସୁନଥିଲା |ସେ ଖୋଲାଆଖିରେ ଅନ୍ଧାରକୁ ଦେଖିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥିଲା |ହଠାତ୍ ଚାପା କଣ୍ଠସ୍ବର ଓ କିଛିଟା ଜୋର ପାଦଶବ୍ଦ ସେ ଶୁଣିପାରିଲା |ତାର ମନେହେଲା,କେହି ଯେପରି ପାଚେରୀ ଡେଇଁ ଘରେ ପ୍ରବେଶ କରିଛି |ତାର ହୃତସ୍ପନ୍ଦନ ବଢ଼ିଗଲା |ସେ ଧୀରେ ଉଠି ବେଡଲାଇଟ ଅଫ କରିଦେଇ, ତକିଆ ସହ ଖଟତଳେ ପଶିଗଲା ଓ ଶବ୍ଦହୀନ ଭାବେ ଶୋଇରହିଲା |ତାର ଅନୁମାନକୁ ସତ୍ୟ କରି ସ୍କାଇଲାଇଟ ବାଟଦେଇ ଟର୍ଚ୍ଚ ର ଆଲୋକ ବିଛଣା ଉପରେ ପଡିଲା ଓ ତାହା ଧୀରେଧୀରେ ଘରର ଚତୁଃପାର୍ଶ୍ବରେ ବୁଲିବାକୁ ଲାଗିଲା |ତାକୁ ଶୁଣାଗଲା,କେହି ଯେମିତି କହୁଛି,ସେ ଏଠି ନାହିଁ,ନିଶ୍ଚେ ଶାନ୍ତି ଦିଦିଂକ ଘରେ ଥିବ |ପୁଣି ଆଉ ଏକ ଚାପା କଣ୍ଠସ୍ବର ଶୁଭିଲା,ଶାନ୍ତିଦିଦି ତ କହିଲେ,ସେ ଚାଲିଆସିଛି ବୋଲି |
'ତାହେଲେ ଗଲା କୁଆଡେ ?'
ଏହି ସମୟରେ ଗୁଡି ଉଠି ସମ୍ଭବତଃ ଅନ୍ଧକାର ଦେଖି ଖୁବ୍ ଜୋରରେ କାନ୍ଦିଉଠିଲା |ପରମୂହୁର୍ତ୍ତରେ ବନହଂସୀ କେତେଗୁଡିଏ ପାଦଶବ୍ଦ ଓ ଦୌଡି ପଳାଇବାର ଶବ୍ଦ ଶୁଣିପାରିଲା |ସେ ସଂଗେ ସଂଗେ ଖଟତଳୁ ବାହାରିଆସି ନିଃଶବ୍ଦରେ ନିଜ ସ୍ଥାନରେ ଶୋଇପଡିଲା |ଗୁଡି,ମମି,ମମି ଡାକି କାନ୍ଦୁଥିଲା |ରୁବି ଟର୍ଚ୍ଚ ମାରିଲେ |ଡାକିଲେ,ବୁନୁ |ତାଂକର ତିନି ଚାରି ଡାକରେ ବୁନୁ ଉଠିବସିଲା ଓ କିଛି ନଜାଣିବା ପରି ହୋଇ ପଚାରିଲା,କଣ ହୋଇଛି ?
ରୁବି ପଚାରିଲେ,ବେଡଲାଇଟ କିଏ ଅଫ କଲା ?ତୁ କିଛି ସାଉଣ୍ଡ ଶୁଣି ପାରିଲୁ ?ବନହଂସୀ ମୁଣ୍ଡ ହଲାଇ ନାହିଁ କଲା |ରୁବି କହିଲେ,ହଉ ଶୋଇପଡ଼ |ସକାଳକୁ ଦେଖିବା |ବନହଂସୀ ବିନା ପ୍ରଶ୍ନରେ ଶୋଇପଡିଲା |ସକାଳେ ନିଦ ଭାଂଗିଵାବେଳକୁ ଦେଖିଲା,ଘରେ ଅନେକ ଗହଳି |ସେ ବାହାରକୁ ଯାଇ ଦେଖିଲା,ସ୍କାଇଲାଇଟ ବାଟେ ଏକ ଦୌଡି ତଳକୁ ଝୁଲି ରହିଛି |ତା ପାଖରେ ତାଲା ଭାଂଗିବା ଯନ୍ତ୍ର,ଶାବଳ ଇତ୍ୟାଦି ଖେଳାଇହୋଇ ପଡିଛି |ବନହଂସୀର ପାଦତଳୁ ଭୂଇଁ ଖସିଯିବା ପରି ଲାଗୁଥିଲା |ସେ ଯଦି ସାମାନ୍ୟ ବୁଦ୍ଧି ଖର୍ଚ୍ଚକରି ଖଟତଳେ ପଶି ନଥାନ୍ତା,ତାହେଲେ ତା ଅବସ୍ଥା କଣ ହୋଇଥାନ୍ତା ଭାବି ସେ ଶିହିରୀ ଉଠିଲା |ସେଠାରେ ଉପସ୍ଥିତ ଥିବା ପଡୋଶୀମାନେ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ମତ ଦେଉଥିଲେ |ସେମାନଂକ ପରାମର୍ଶକ୍ରମେ ରୁବି ଥାନାରେ ଲିଖିତ ରିପୋର୍ଟ ଦେଲେ |
ବନହଂସୀ ରୁବିଂକୁ କହିଲା,ଅପା.,ମୁଁ ଏଥର ଘରକୁ ଯାଉଛି | ରୁବି କହିଲେ,ରହ,ସାଂଗହୋଇ ଯିବା |ଦୁହେଁ ଘରେ ପହଂଚି ଦେଖିଲେ,ମୁଖ୍ୟଦ୍ବାର ତଡା ଯାଇଛି ଓ ସବୁ ରୁମ ଗୁଡିକର ତାଲା ଭଂଗାଯାଇଛି |ଘରର ସମସ୍ତ ଆସବାବପତ୍ର ଖେଳେଇ ହୋଇ ପଡିଛି |ରୁବିଂକୁ ଚାହିଁ ମୃଦୁ ହସିଲା,ବନହଂସୀ |ରୁବି କହିଲେ,ତୁ ହସୁଛୁ ?ବନହଂସୀ ସେହିପରି ହସୁ ହସୁ କହିଲା,ଆଉ କଣ କରିବି ?ଯାହା ହେବାର କଥା ହୋଇଗଲାଣି ,ମନଦୁଃଖ କରି ଲାଭ କଣ ?
ବାହାରେ ଜିପ ରହିବାର ଶବ୍ଦ ଶୁଭିଲା |ବନହଂସୀ ଝରକାବାଟେ ଚାହିଁ ଦେଖିଲା,ପାର୍ଟି ଗାଡିରୁ ଅନୁପମ ଓହ୍ଲାଉଛି |ସଂଗରେ ଆନନ୍ଦ ବାବୁ |ସେ ଆନନ୍ଦରେ ରୁବିଂକୁ କହିଲା,ଦେଖ ଅପା,ସେ ଆସିଲେଣି |
ଅନୁପମ ଭିତରକୁ ଆସି କହିଲା,ବୁନୁ,ଚା' ଆଣ ,ସାର୍ ଆସିଛନ୍ତି |ପର ମୂହୁର୍ତ୍ତରେ ଘରର ଅବସ୍ଥା ଲକ୍ଷ୍ୟ କରି କହିଲା,ଏ କଣ ହୋଇଛି ?ରୁବି ଇତିମଧ୍ୟରେ ସେଠାରୁ ଚାଲିଯାଇଥିଲେ |ବନହଂସୀ ଆନନ୍ଦ ବାବୁଂକୁ ଭୂମିଷ୍ଠ ପ୍ରଣାମ କଲା ଓ ସେମାନଂକ ପାଇଁ ଚା' ବସାଇଲା |ତାପରେ ସବୁ ଘଟଣା ଆମୂଳଚୁଳ ବର୍ଣନା କଲା |ସବୁଶୁଣି ଅନୁପମ ଚିନ୍ତାଗ୍ରସ୍ତ ହୋଇଗଲା |କହିଲା,ବୁଝିଲି,ସେମାନେ ପ୍ରଥମେ ଏଠାକୁ ଆସିଛନ୍ତି ଓ ତମକୁ ନପାଇ ରୁବିଅପାଂକ ଘରକୁ ଯାଇଛନ୍ତି |
ଆନନ୍ଦବାବୁ ସବୁ ଶୁଣୁଥିଲେ |କହିଲେ,ତୋର ତ ଅନେକ ଶତ୍ରୁ.,ତା ଭିତରୁ ଜଣେ କେହି ହୋଇଥିବ |ଅନୁପମ ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇପଡିଲା |କହିଲା,ତାମାନେ ଯେ କେହି ଏ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଛି,ସେ କଦାପି ଚୁପ୍ ହୋଇ ବସିନଥିବ;ପୁଣି ଆଉ ଗୋଟିଏ ଯୋଜନାରେ ଲାଗି ପଡିଥିବ |ଆନନ୍ଦବାବୁ କହିଲେ,ଯେ ଏ କାମ କରିଛି ସେ ତୋର ଜଣାଶୁଣା ଓ ସେ ଭଲଭାବେ ଜାଣିଛି,ତୁ ଘରେ ନଥିଲେ,ବୁନୁ କେଉଁଠାରେ ରହେ |ଆଛା |ସେ ବିଷୟରେ ପରେ ଚିନ୍ତା କରିବା |ପ୍ରଥମେ ପୋଲିସକୁ ଖବର ଦେବାକୁ ପଡିବ |ମୁଁ ଏବେ ଯାଉଛି |ସେ ଯିବା ପୂର୍ବରୁ ବନହଂସୀ ତାଂକୁ ଚା' ଦେଲା ଓ ସେ ଚା' ପିଇ ଚାଲିଗଲେ |
ଅନୁପମ କହିଲା,ପୋଲିସ ଆସି ଇନକ୍ବାରି କରିବା ପୂର୍ବରୁ କିଛି ଜିନିଷ ନ ଛୁଇଁବା ଭଲ |ଏହାକହି ସେ ସେଠାରୁ ଚାଲିଯାଉଥିବାବେଳେ ଟେବଲ ତଳୁ ଏକ ଛୋଟ ପକେଟ ଡାଇରୀ ପାଇଲା |ତାର ପୃଷ୍ଠା ଓଲଟାଇ ସେ ଦେଖିଲା,ସେଥିରେ କେତୋଟି ମୋବାଇଲ ନମ୍ବର ଓ ଅନେକ ସଂକ୍ଷିପ୍ତ ଠିକଣା ଲେଖା ଅଛି |ତନ୍ମଧ୍ୟରୁ ସୁରେଶର ମୋବାଇଲ ନମ୍ବର ଅନ୍ୟତମ ଥିଲା |ସୁରେଶ କେତେଟଂକା ଦେଇଛି ଓ ତାଠାରୁ ଆଉ କେତେଟଂକା ପାଇବାର ଅଛି,ତା ମଧ୍ୟ ଲେଖା ଥିଲା |ଅନୁପମ ମଧ୍ୟରେ ସନ୍ଦେହ ସୃଷ୍ଟି ହେଲା |ପ୍ରକୃତରେ କଣ ସୁରେଶ ସୁପାରିଦେଇ ଏ କାର୍ଯ୍ୟ କରାଇଛି ?ତଥାପି ତାର ବିଶ୍ବାସ ହେଉନଥିଲା |ହୁଏତ ସୁରେଶର କେହି ଶତ୍ରୁ,ସେମାନଂକ ମଧ୍ୟରେ ଅଧିକ ତିକ୍ତତା ସୃଷ୍ଟି କରିବା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ଡାଇରୀ ଟି ଜାଣିଶୁଣି ସେଠାରେ ପକାଇ ଦେଇ ପାରିଥାଏ |ସେ ଚିନ୍ତାନ୍ଵିତ ହୋଇ ସେଠାରୁ ବୁଲିପଡିବାବେଳକୁ ଦେଖିଲା,ପଛରେ ବନହଂସୀ ଛିଡା ହୋଇଛି |ସେ କହିଲା,ପ୍ଲିଜ ବୁନୁ,ମୋ ପଛରେ ସି.ଆଇ.ଡି. ପରି ଲାଗନା,ମୁଁ ବହୁତ ଟେନସନରେ ଅଛି |
ବନହଂସୀ କହିଲା,ମୁଁ ତମ ପଛରେ ଲାଗୁନି |ମୁଁ ଜାଣିବାକୁ ଚାହୁଁଛି,କିଏ ସେ ଭଦ୍ରଲୋକ,ଯାହାର ମୋ ଉପରେ ଏତେ ଦୟା |ଅନୁପମ କହିଲା,ତମ ପାଠ କଣ କହୁଛି ?ବନହଂସୀ ଚଟାପଟ ଉତ୍ତର ଦେଲା,ଅତି ସିମ୍ପଲ |ପ୍ରଥମ ସନ୍ଦେହ ଯିବ ନିଜ ପରିବାର ଉପରେ,ମାନେ ଏଠି ତମ ଉପରେ |ତାପରେ ଯିବ ଆମର ଅତି ନିକଟ ସମ୍ପର୍କୀୟ ଓ ବନ୍ଧୁବାନ୍ଧବଂକ ଉପରେ |ଏମାନେ ସନ୍ଦେହମୁକ୍ତ ହୋଇସାରିବା ପରେ ହିଁ ତୃତୀୟ ସନ୍ଦେହର ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠିବ |ପ୍ରଥମେ ଦେଖିବା,ପ୍ରଥମ ସନ୍ଦେହ ,ମାନେ ତମ ଉପରେ |ଆକ୍ରମଣ ହୋଇଛି ତମ ଅନୁପସ୍ଥିତିରେ |ତେଣୁ ତମେ ସନ୍ଦେହ ପରିସରକୁ ଆସୁନାହଁ |ଦ୍ବିତୀୟ ସନ୍ଦେହ ଆସୁଛି,ତମର କୌଣସି ପୂର୍ବତନ ପ୍ରିୟ ବନ୍ଧୁଂକ ଉପରେ,ଯାହା ସହିତ ତମର ଶତ୍ରୁତା ହୋଇଛି ଏବଂ ଯେ ମତେ ତା ବାଟର କଣ୍ଟା ମନେକରି ,ମତେ ଶେଷକରି ତମ ଉପରେ ପ୍ରତିଶୋଧ ନେବାକୁ ଚାହୁଁ ଥାଇପାରେ |
ଏଥର ଅନୁପମ ସତକୁ ସତ ରାଗିଗଲା |କହିଲା,ତମର ବାଜେକଥା ଶୁଣିବାକୁ ମୋର ସମୟ ନାହିଁ
ଶୀଘ୍ର ରୋଷେଇ ସାରି ଖାଇବାକୁ ଦିଅ, ଭୋକ କଲାଣି |(କ୍ରମଶଃ)
No comments:
Post a Comment