ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଘରକୁ ଫେରିବା ପରେ ଅନିଷ ର ଝାଉଁଳି ପଡିଥିବା ମୁହଁକୁ ଦେଖି ଅନସୂୟା ପଚାରିଲେ,କଣ ହେଲା ବାପା ? ମୁହଁ ଶୁଖିଲା ଦିଶୁଛି ଯେ ?ଅନିଷ କହିଲା,ମମି ୟୁ ଆର ଗ୍ରେଟ | କେମିତି ଜାଣିଲା ପରି ତମେ ଆଜି ସେ ପ୍ୟାକେଟ ମତେ ଦେଲ |କାଲି ଦେଇଥିଲେ,ମୁଁ ସେମାନଙ୍କୁ ଆଦୌ ଦେଇ ପାରି ନଥାନ୍ତି |ଅନସୂୟା ବିସ୍ମିତ ହୋଇ ପଚାରିଲେ,କାହିଁକି,କଣ ହେଲା ?ଅନିଷ କହିଲା,କାହିଁକି ନାଁ ଆଜି ସେମାନେ ସମସ୍ତେ ତାଙ୍କ ମାଉସୀଙ୍କ ଘରକୁ ଚାଲିଗଲେ |ସେଇଠି ଆଜି ରାତିରେ ରହିବେ |କାଲି ତାଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ବୁଲାବୁଲି କରି ସପିଂ କରିବେ |ସେମାନଙ୍କୁ ଟ୍ରେନରେ ବସାଇବା ପାଇଁ,ମାଉସା ମାଉସୀ ଦୁଇଜଣ ଯାକ ଯିବେ |ତେଣୁ କାଲି ଆଉ ତମ ପ୍ୟାକେଟ ଦେଇପାରି ନଥାନ୍ତି ?ଅନସୂୟା କହିଲେ,ଭଲ ହେଲା |ସେମାନଙ୍କୁ ସି ଅଫ କରିବାକୁ ତୁ କାଲି ଯାଇଥିଲେ,ଫେରିବାକୁ ଡେରି ହୋଇଥାନ୍ତା;ସେଥିପାଇଁ ଅଯଥା ମତେ ବାବାଙ୍କୁ ମିଛ କହିବାକୁ ପଡିଥାନ୍ତା |ଯାହା ହେଲା ଭଲ ହେଲା |ତୁ ଧୋଇ ଧାଇ ହୋଇ କଣ ଟିକେ ଖାଇଦେଲୁ,ମୁହଁଟା ପୂରା ଶୁଖି ଯାଇଛି |ଅନିଷ କହିଲା,ଠିକ କହିଛ |ମତେ ଚୁଡା ମିକଶ୍ଚର ଆଉ ଆଳୁ ଚିପ୍ସ ଦେବ |ଅନସୂୟା ମୁରୁକି ହସି କହିଲେ,ତତେ ନଦେଇ ଆଉ ମୋ ଚାରା ଅଛି ; ବିଚାରି ମାନଙ୍କ ପେଟ କାଟିବ ଯେ |ଅନିଷ କହିଲା,ତା ମାନେ କଣ ମୁଁ ଏତେ ଡାଆଣା ?ଅନସୂୟା କହିଲେ,ନୁହେଁ ଆଉ କଣ,ସେତିକି ବେଳୁ ମୋ ପଛରେ ପଡ଼ିଛୁ !ଅନିଷ ଅଭିମାନ କରି କହିଲା,ତାହେଲେ ମୁଁ ଖାଇବିନି ଯା |ଅନସୂୟା ତା କାନ୍ଧରେ ହାତ ରଖି କହିଲେ,ଆରେ ମଜାରେ କହିଲି ବୋଲି ତୁ ଦେହକୁ ନେଇଗଲୁ ?ଅନିଷ କହିଲା,ନାଇଁମ ମମି,ମୁଁ ବି ସେମିତି ମଜାରେ ରୁଷିଲି |ଶୀଘ୍ର ଦେଲ,ଭୋକରେ ମୋ ପେଟ କଁ କଁ ହେଲାଣି |ଅନସୂୟା ସବୁଥିରୁ ମିଶେଇ ତାକୁ ଦେବାପରେ ଅନିଷ ପରମ ତୃପ୍ତିରେ ଖାଇବାକୁ ଲାଗିଲା |ଖାଇବା ଶେଷ କରି ସେ ଆସି ଅନସୂୟାଙ୍କୁ କହିଲା,ମମି,ଦେଖିବ ରହିଥା,ସେମାନେ କାଲି ମାଉସୀଙ୍କ ଡିନର ନଖାଇ ଖାଲି ୟାକୁଇ ଖାଇ ରହିବେ |ଅନସୂୟା କହିଲେ,ହଉ ହେଲା,ତୁ ଆଉ ସେମାନଙ୍କୁ ଉସକେଇବୁନି,ତାଙ୍କର ଯାହା ଇଛା,ସେମାନେ ତାହା ଖାଇବେ |ଏତେ ବାଟ ଯାଉଛନ୍ତି,ପେଟ ପୂରା ନଖାଇ ୟାଡୁ ସାଡୁ ଖାଇଲେ,ଦେହ ଖରାପ ହେବ | ଆଉ ଶୁଣ ଆନି କୁ କହିବୁ,ଟ୍ରେନ ଛାଡ଼ିଲାବେଳେ ଥରେ ଫୋନ କରିବ,ଆଉ ଥରେ ଭବାନୀପାଟଣାରେ ପହଞ୍ଚି ଫୋନ କରିବ,ନହେଲେ ମୋର ଟେନସନ ବଢ଼ିଯିବ |
ଅନିଷ କହିଲା,ମମି ତମେ କାହିଁକି ତାଙ୍କ ପାଇଁ ଏତେ ବ୍ୟସ୍ତ ହେଉଛ ?ସେମାନେ କଣ ଛୋଟ ପିଲା ହୋଇଛନ୍ତି ?ଅନସୂୟା କହିଲେ,ତୁ ସେକଥା ବୁଝି ପାରିବୁନି |
:କାହିଁକି ମମି ?ଅନିଷ ପଚାରିଲା |
:ସେମାନେ ତାଙ୍କ ବାପା ମାଆଙ୍କୁ ଛାଡି ଏତେ ଦୂରରେ ଆସି ପାଠ ପଢୁଛନ୍ତି |ସେମାନଙ୍କ ବାପା ମାଆ କେତେ ଚିନ୍ତାରେ ରହୁଥିବେ,ତୁ କଣ ସେକଥା ବୁଝି ପାରିବୁ ?
:ହେଲେ,ସେକଥା ତାଙ୍କ ବାପା ମାଆ ଚିନ୍ତା କରିବେ,ତମେ କାହିଁକି ଅଯଥା ଏତେ ଟେନସନ ନେଉଛ ?ଅନସୂୟା କହିଲେ,କାହିଁକି ନାଁ ମୁଁ ଜଣେ ମାଆ |ଜଣେ ମାଆର ମନ ନେଇ ମୁଁ ସେମାନଙ୍କ ସମସ୍ୟା ମର୍ମେ ମର୍ମେ ଅନୁଭବ କରି ପାରୁଛି |..................
ଶନିବାର ଦିନ ଆଦିକନ୍ଦଙ୍କର କଣ ଅର୍ଜେଂଟ କାମ ଥିଲା ବୋଲି ସେ ବେଳାବେଳି ଅଫିସକୁ ଚାଲିଗଲେ |ଦିନ ସାରା ଅନିଷ ତାର ଲାପଟପ,ମୋବାଇଲ,ଓ ବହିଖାତା ରେ ବ୍ୟସ୍ତ ରହିଲା |ଅନସୂୟା ବି ସବୁଦିନ ପରି ତାଙ୍କ ରୋଷେଇ,ଟିଭି ନିଉଜ ଓ ପେପର ପଢ଼ାରେ ବୁଡ଼ିଗଲେ |ସନ୍ଧ୍ୟାଧୂପ ଦେବାପରେ,ରାତି ସାଢେ ଆଠଟା ସୁଦ୍ଧା ସେ ରୋଷେଇ ଶେଷ କରି,ଆଦିକନ୍ଦଙ୍କୁ ଅପେକ୍ଷା କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ |କିନ୍ତୁ ରାତି ଦଶଟା ହୋଇଗଲେ ବି ଆଦିକନ୍ଦ ଫେରୁ ନଥିଲେ କିମ୍ବା ଫୋନ ଉଠାଉ ନଥିଲେ |ମୋବାଇଲ ଧରି ଅନସୂୟା ବାହାରେ ଏପଟ ସେପଟ ହୋଇ କେତେ କଣ ଭାବି ଚାଲିଥିଲେ | ଠିକ ଦଶଟା ଚାଳିଶରେ ଦିବ୍ୟାଶା ର ଫୋନ ଆସିଲା |କହିଲା,ଆଣ୍ଟି, ପ୍ରଣାମ,ଏବେ ଟ୍ରେନ ଚାଲିଲା |ଅନସୂୟା କହିଲେ,ହଉ,ହୁସିଆର ରେ ଯିବ,ଭଲରେ ଖାଇ ଶୋଇ ପଡିବ |ସେଠାରେ ପହଂଚିବା ପରେ ଫୋନ କରିବ |ଦିବ୍ୟାଶା କହିଲା,ହଁ ଆଣ୍ଟି |ରହିଲି ,ପ୍ରଣାମ |ଅନସୂୟା ମୋବାଇଲ ବନ୍ଦ କଲା ବେଳକୁ ଆଦିକନ୍ଦଙ୍କ ସ୍କୁଟର ଶବ୍ଦ ଶୁଭିଲା |ସେ ଗେଟ ଖୋଲିଦେଲେ |ଭିତରକୁ ପଶୁ ପଶୁ ଆଦିକନ୍ଦ କହିଲେ,କାହିଁକି ଏତେଥର ଫୋନ କରୁଛ ?ମୁଁ କଣ କୁଆଡେ ପଳେଇ ଯାଉଛି ?ଅନସୂୟା କହିଲେ,ହଉ ଭିତରକୁ ଚାଲ,ଯାହା କହିବା କଥା ଭିତରକୁ ଆସି କହିବ |ଆଦିକନ୍ଦ କହିଲେ,ଗଲା ତ !ତମର ତ ସବୁ କଥା ସମସ୍ତେ ଶୁଣି ପକାଉଛନ୍ତି,ମଣିଷ ଏବେ କେତେ ଜଗିବ !!ଅନସୂୟା ତାଙ୍କ କଥା ନଶୁଣି ତର ତର ହୋଇ ଭିତରକୁ ଚାଲି ଆସିଲେ |ତାଙ୍କ ପଛେ ପଛେ ଆଦିକନ୍ଦ ଭିତରକୁ ଯାଇ ଗାଡି ରଖିଲେ ଓ ସୋଫାରେ ବସି କହିଲେ,ଗ୍ଲାସେ ପାଣି ଦେଲ !ଅନସୂୟା କହିଲେ,ରାତି ଏଗାରଟା ହେଲାଣି,ଖାଇବା କଥା ଭୁଲି ତମେ ପାଣି ପିଇବାକୁ କହୁଛ ,ଆଉ ଖାଇବ କେତେବେଳେ ?ଆଦିକନ୍ଦ କହିଲେ,ହଉ ତାହେଲେ,ତମେ କହୁଛ ଯଦି, ପାଣି ପିଇବିନି,ଶୋଷରେ ରହିବି |ଅନସୂୟା ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ତାଙ୍କୁ ପାଣି ଆଣି ଦେଲେ |ଆଦିକନ୍ଦ ପାଣି ପିଇ ଶାନ୍ତିର ନିଃଶ୍ୱାସ ମାରିଲେ ଓ ତାଙ୍କ ପକେଟରୁ ଏକ କାଗଜ ବାହାର କରି କହିଲେ,ନିଅ,ପଢ଼ |ଅନସୂୟା ଭୟରେ କାଗଜଟି ପଢିବାକୁ ଲାଗିଲେ |ମୂଳରୁ ଶେଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କାଗଜଟିକୁ ପଢିବା ପରେ ସେ ଖୁସିରେ କୁରୁଳି ଉଠିଲେ |ତାହା ଆଦିକନ୍ଦଙ୍କ ପଦୋନ୍ନତି ଅର୍ଡର ଥିଲା | ସେକ୍ସନ ଅଫିସର ପଦବୀକୁ ତାଙ୍କର ପଦୋନ୍ନତି ହୋଇଥିଲା |ସେତିକିବେଳେ ଅନିଷ ସେଠାକୁ ଆସି ପଦୋନ୍ନତି ଅର୍ଡର ପଢି ଖୁସିରେ ନାଚିଲା |
ଆଦିକନ୍ଦ କହିଲେ,ଆଜି ପ୍ରମୋଶନ ଅର୍ଡର ବାହାରିଲା ଓ ଆଜି ହିଁ ମୋର ଜଏନିଂ ରିପୋର୍ଟ ଦେଲି |କାଲି ଏକ ତାରିଖ,କାଲି ଜଏନ କରିଥିଲେ,ଏଇ ମାସର ବେନିଫିଟ ହରେଇ ଥାଆନ୍ତି |ମତେ ଯେଉଁମାନେ ଏତେ ସାହାଯ୍ୟ ସହଯୋଗ କରିଥିଲେ ,ସେମାନଙ୍କୁ ଖାଇବାକୁ ଦେଇ ଆସୁ ଆସୁ ଡେରି ହୋଇଗଲା |ଅନସୂୟା କହିଲେ,ତା ମାନେ ତମେ ଆଉ ଘରେ ଖାଇବନି ?ଆଦିକନ୍ଦ କହିଲେ,ମୁଁ ତମ ପ୍ରକୃତି ଜାଣିଛି,ସେଥିପାଇଁ ସେମାନେ ବହୁତ ରିକୁଏଷ୍ଟ କଲେ ବି ତାଙ୍କ କଥା ନଶୁଣି ନଖାଇ ଚାଲି ଆସିଲି |କଣ କରିବା,ଘରେ ତ ପୁଣି ମତେ ରହିବାକୁ ପଡିବ !ହଉ କଣ ରାନ୍ଧିଛ ବାଢ,ଖାଇବା |ଅନିଷ କହିଲା,ବାବା ଏକଥା ଆମକୁ କହିଥିଲେ,ମମି ରୋଷେଇ କରି ନଥାନ୍ତେ |ତମେ ଆମପାଇଁ ପ୍ୟାକେଟ ନେଇ ଆସି ଥାଆନ୍ତ ,ଆମେ ଘରେ ସେଲିବ୍ରେସନ କରିଥାଆନ୍ତେ |ଆଦିକନ୍ଦ କହିଲେ,ଆରେ ସତେ ତ !ମୋ ମୁଣ୍ଡକୁ ଏଇ ଆଇଡ଼ିଆ ଟା କେମିତି ଜୁଟିଲାନି କେଜାଣି !1 ହଉ ଯାହା ହେଲା କଣ କରିବା|ତୁ ଗଲୁ,ମୋ ସ୍କୁଟର ଡ଼ିକିରେ ଗୋଟେ ପ୍ୟାକେଟ ଅଛି,ନେଇ ଆସିବୁ |ଅନିଷ ପ୍ୟାକେଟ ଆଣିଲା ଓ ତାକୁ ତତକ୍ଷଣାତ ଖୋଲି ଦେଖିଲା,ସେଥିରେ ତିନି ଜଣଙ୍କ ପାଇଁ,ଚିକେନ ବିରିୟାନୀ ଅଛି |ଅନସୂୟା ମୁହଁ ମୋଡି କହିଲେ,ଏଇ କଥା ଟା ସିଧା ସିଧା ନକହି,କାହିଁକି ଏତେ ଫୁଲେଇ ହେଉଥିଲ ଯେ ??? (କ୍ରମଶଃ)
No comments:
Post a Comment