ସେଦିନ ଶୁକ୍ରବାର ଥିଲା |ଦିବ୍ୟାଶାକୁ ନିଜ ପସନ୍ଦର ଏକ ଡ୍ରେସ ଉପହାର ଦେବାପାଇଁ,ଅନସୂୟାଙ୍କର ବହୁତ ମନ ଥିଲା |କିନ୍ତୁ ଦେଲେ ଭଲ ହେବ କି ନାହିଁ ତାହା ସେ ଜାଣି ପାରୁ ନଥିଲେ |ପୁଣି ଭାବିଲେ,କାହାକୁ ଖୁସିରେ ଡ୍ରେସ ଦେଲେ କଣ ବା ଅପରାଧ ହୋଇଯିବ ;ଏମିତିରେ, ଅଜଣା ଅଶୁଣା କେତେ ଲୋକଙ୍କୁ ସେ ବହୁତ କିଛି ଦାନ କରିଛନ୍ତି,ଯେଉଁମାନଙ୍କୁ ସେ ଏବେ ଦେଖିଲେ ,ଚିହ୍ନି ବି ପାରିବେ ନାହିଁ |ତଥାପି ସେ ଭଲ ମନ୍ଦ ଦିଗ ଚିନ୍ତା କରି,କିଛି କୂଳ କିନାରା ପାଇ ପାରୁ ନଥିଲେ |ଅନସୂୟାଙ୍କର ଏକ ବଡ଼ ଦୋଷ ଥିଲା ;ଯେଉଁ ଭାବନା ତାଙ୍କ ମୁଣ୍ଡରେ ଥରେ ପଶି ଯାଉଥିଲା , ସମାଧାନ ନହେବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ,ତାହା ତାଙ୍କ ମୁଣ୍ଡରୁ ବାହାରି ପାରୁ ନଥିଲା |ଏଇ କ୍ଷେତ୍ରରେ ବି ସେଇଆ ହେଲା |ଶେଷରେ ବହୁତ ଚିନ୍ତାକରି ସେ ଦିବ୍ୟାଶାକୁ ଡ୍ରେସ ଦେବାପାଇଁ,ମନ ସ୍ଥିର କରିନେଲେ |ଦିବ୍ୟାଶାର ଶରୀର ଗଠନ ଯାହା ତାର ସାଇଜ ଏକ୍ସଟ୍ରା ସ୍ମଲ ହେବ ବୋଲି ସେ ଭଲଭାବେ ଜାଣିଥିଲେ |ସେଦିନ ଖରାବେଳେ ମାର୍କେଟ ଯାଇ,ତାଙ୍କ ପସନ୍ଦର ଏକ ସୁନ୍ଦର ଗୋଲାପି ରଙ୍ଗର ଡ୍ରେସ କିଣି ତାକୁ ଭଲଭାବେ ପ୍ୟାକ କରିଦେଲେ |ଡ୍ରେସ କିଣି ଘରକୁ ଫେରିବା ପରେ ତାଙ୍କ ମନରୁ ସବୁ ଦୁଃଶ୍ଚିନ୍ତା ଦୂରେଇ ଯାଇଥିଲା ଓ ସେ ବହୁତ ଖୁସି ଥିଲେ |
ଶନିବାର ଦିନ ମଧ୍ୟାନ୍ନରେ ସେ ତାଙ୍କର ଅତି ପ୍ରିୟ ଗାଜର କେକ ଓ କାକରା ତିଆରି କଲେ |ତାକୁ ମଧ୍ୟ ପ୍ୟାକ କରି ସେ କିଣିଥିବା ଡ୍ରେସ ସହିତ ରଖିଦେଇ,ଅନିଷ କୁ ଦେଇ କହିଲେ,ଏଥିରେ ପିଠା ଆଉ କେକ ଅଛି,ତାକୁ କହିବୁ,ସାଙ୍ଗମାନଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ଖାଇବ |ସେଥିରେ ଦିବ୍ୟାଶା ପାଇଁ ଡ୍ରେସ ଥିବା କଥା ସେ ଜାଣିଶୁଣି କହିଲେ ନାହିଁ |
ରାତିରେ ଆଦିକନ୍ଦ ରୁଟି ନଖାଇ କାକରା,ତରକାରୀ ଖାଇଲେ |ଅନିଷ ଏତେ ମିଠା ପ୍ରିୟ ନୁହେଁ,ସେ କେବଳ ରୁଟି,ତରକାରୀ ଖାଇଲା |ସବୁ କାମ ସାରିବା ବେଳକୁ ଅନସୂୟାଙ୍କର ବାରଟା ପାଖାପାଖି ହୋଇଗଲା |ସେ ଅନିଷ ର ରୁମକୁ ଯାଇ ଦେଖିଲେ,ସେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ନ ଶୋଇ ସେ କାହା ସହିତ କଥା ହେଉଛି | ଶୀଘ୍ର ଶୋଇ ପଡ଼ିବାକୁ ସେ ତାକୁ ଯେତେ କହିଲେ ବି,ଅନିଷ ତାଙ୍କୁ ହାତ ଠାରି ,ଟିକେ ପରେ ଶୋଇବି,ତମେ ଯାଅ ବୋଲି କହୁଥିଲା |ବିରକ୍ତ ହୋଇ ଅନସୂୟା ଶୋଇବାକୁ ଚାଲିଗଲେ |
ଭୋର ଚାରିଟାରେ ଅନସୂୟାଙ୍କର ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଗଲା |ସେ ବାଥରୁମ ଯିବା ପୂର୍ବରୁ ଅନିଷ ରୁମକୁ ଯାଇ ଦେଖିଲେ,ସେ ମୁହଁ ଘୋଡେଇ ଶୋଇ ପଡିଛି |କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କର ସନ୍ଦେହ ହେବାରୁ ସେ ତା ପାଖକୁ ଯାଇ ଦେଖିଲେ,ବ୍ଳାଙ୍କେଟ ଭିତରେ କାନରେ ମୋବାଇଲ ଦେଇ ସେମିତି ଗୁଣୁ ଗୁଣୁ ହୋଇ ସେ ଗପି ଚାଲିଛି |ହଉ ଯାହା କରୁଛି କରୁ,ମନେ ମନେ କହି ସେ ତାଙ୍କ ନିଜ କାମ କରିବାରେ ଲାଗିଲେ |ସାଢେ ପାଞ୍ଚଟା ବେଳକୁ ଅନିଷ ରେଡି ହୋଇ ତାର ବାଇକ ପାଖରେ ଛିଡା ହୋଇଥିଲା |ଅନସୂୟା ପଚାରିଲେ,ଏତେ ଶୀଘ୍ର ଯାଉଛୁ ?ଅନିଷ ଗମ୍ଭୀର ହୋଇ କହିଲା,ହଁ ମମି,ମତେ ଶୀଘ୍ର ଯିବାକୁ ପଡିବ |ଟିକେ ଅସୁବିଧା ହୋଇ ଯାଇଛି,ମୁଁ ଆସିଲେ,କହିବି |(କ୍ରମଶଃ)
No comments:
Post a Comment