ଅନିଷ ଇଞ୍ଜିନିୟରିଂ ଦ୍ୱତୀୟ ବର୍ଷର ଛାତ୍ର |କିନ୍ତୁ ପିଲାଟା କାହିଁକି କେଜାଣି ପାଠରେ ଜମା ମନ ଦେଉନଥିଲା |ତା ଉପରେ ମାଆ ଅନସୂୟା କେବେ ବି ରାଗି ପାରନ୍ତି ନାହିଁ |କୋଉ ଛଅଟା ନାଁ ନଅଟା ଯେ ଅଯଥା ତା ଉପରେ ଏତେ ବିରକ୍ତ ହେବେ !ପାଠ ଛାଡି,ସବୁ ଗୁଣ ତାର ଭଲ |ଦୁନିଆଁ ଯାକର ସବୁ ଖବର ତା ପାଖରେ |କିନ୍ତୁ ପାଠପ୍ରତି ବେଶି ଗୁରୁତ୍ତ୍ଵ ଦେଉ ନଥିବାରୁ, ବାପା ଆଦିକନ୍ଦ ସବୁବେଳେ ତା ଉପରେ ଅଶାନ୍ତି ହୁଅନ୍ତି |କହନ୍ତି,ପିଲାଟା ମୁଣ୍ଡରେ ବୁଦ୍ଧି ଅଛି,କିନ୍ତୁ ଅତ୍ୟଧିକ ଗେହ୍ଲା ହୋଇ ,ସେ ପାଠ ପଢ଼ାରେ ମନ ଦେଉନି |ଅନସୂୟା ବି ଆଦିକନ୍ଦଙ୍କୁ ସଫା ସଫା ଶୁଣେଇ ଦେଇଛନ୍ତି,ମୋ ପୁଅକୁ ତମେ କିଛି କହିବନି,ମୁଁ ଜାଣେ, ଭଲରେ କହିଲେ,ସେ ସବୁ କଥା ମାନିବ |ତାପରେ,ତା ମୁଣ୍ଡରେ ଯେତିକି ବୁଦ୍ଧି ଅଛି,ସେ ସେତିକି କାଢ଼ିବ ,ଅଧିକା କେଉଁଠୁ ଆଣିବ ଯେ,ମୁଁ ତା ଉପରେ ଏତେ ପ୍ରେସର ପକେଇବି !
:ହଉ ଠିକ ଅଛି,ତାକୁ ମୁଣ୍ଡରେ ବସେଇ ଥା,ଲେଡି ଗୁଡ଼ କହୁଣୀକୁ ବୋହି ଗଲେ,ମତେ ଦୋଷ ଦେବନାହିଁ |ଆଦିକନ୍ଦ ଚିଡ଼ି ଯାଇ ଅଫିସ ଚାଲି ଯାଆନ୍ତି | ଜଣେ ଦକ୍ଷ ଓ ସାଧୁ କର୍ମଚାରୀ ଭାବରେ ତାଙ୍କର ଅଫିସରେ ବେଶ ସୁନାମ ଥିଲା |ତେଣୁ ସବୁଠାରୁ ଝୀଂଝଟିଆ ସିଟ ସବୁବେଳେ ତାଙ୍କ ଭାଗ୍ୟରେ ଥାଏ |ଯେ କୌଣସି ଅଫିସର ଆସିଲେ ,ସବୁବେଳେ ତାଙ୍କ ଉପରେ ନିର୍ଭରଶୀଳ ହୁଅନ୍ତି |ସେଥିପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ଅପେକ୍ଷା ଅଧିକ ପରିଶ୍ରମ କରିବାକୁ ପଡେ |ସବୁଦିନ ଜଳଖିଆ ଖାଇ ସେ ସାଢେ ଆଠଟାରୁ ନଅଟା ଭିତରେ ଅଫିସ ବାହାରି ଯାଆନ୍ତି,ଅଫିସରୁ ଫେରୁ ଫେରୁ ରାତି ନଅଟା ହୋଇଯାଏ | ଘରୁ ଆଣିଥିବା ଲଞ୍ଚ ସେ ଅଫିସରେ ଖାଆନ୍ତି |ତେଣୁ ଅନିଷ ଉପରେ ସେ ଏତେ ଧ୍ୟାନ ଦେଇ ପାରନ୍ତି ନାହିଁ |ସେ ଭାବନ୍ତି, ଅନସୂୟା ଟିକେ କଡ଼ା ହେଲେ,ପିଲାଟା ଭଲ ପଢନ୍ତା ,କିନ୍ତୁ ଅନସୂୟାଙ୍କ ମାତୃ ହୃଦୟ କେବେ କଠୋର ହୋଇ ପାରେନା |ବେଳେ ବେଳେ ଭାବନ୍ତି,ଏଥର ଟିକେ କଡ଼ା ହେବି,କିନ୍ତୁ ତା ନିରୀହ ମୁହଁକୁ ଦେଖିଲେ,ତାଙ୍କ ରାଗ କୁଆଡେ ମିଳେଇ ଯାଏ | (କ୍ରମଶଃ )
No comments:
Post a Comment