ସେ ଯିବାପରେ ଅନୁପମ କିଛିକ୍ଷଣ ବନହଂସୀକୁ ଚାହିଁଲା,ତାପରେ ଆସି ବିଛଣାରେ ମୁହଁମାଡି ଶୋଇପଡିଲା |ବନହଂସୀ ଠାକୁରପୂଜା ଶେଷକରି ଆସି ଅନୁପମ ପାଖରେ ବସିଲା ଓ ତା ପିଠିରେ ହାତ ରଖି ଆଉଁସି ଦେଲା |ଅନୁପମ ବନହଂସୀକୁ କଣେଇ ଚାହିଁଲା |ତାପରେ ଚିତ୍ ହୋଇ ଶୋଇ କହିଲା,ମୋ ଉପରେ ରାଗିଛ ? ପୁଣି କହିଲା,ସୁରେଶ ଯାହା କହିଗଲା,ସେଥିପାଇଁ ମତେ ଘୃଣା କରୁଛ ??
ବନହଂସୀ କହିଲା,ଅତୀତର ଘଟଣା ଏବେ ମୋ ପାଇଁ ମୃତ ,ଯାହାକୁ ମୁଁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ଭୁଲିଯାଇଛି |ମୁଁ ଯେଉଁ ପଥକୁ ଆପଣାର କରି ନେଇଛି,ତାର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ମତେ ଆତ୍ମହରା କରିଛି |ଭାବୁଛି,ମୋ ଜୀବନର ଏଇ ଦ୍ବିତୀୟ ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ ମୁଁ ଅଧିକ ସୁଖୀ ହୋଇଛି |ତମେ ସୁରେଶ ବାବୁଂକୁ କହିଦେବ,ତୁମ ବିରୁଦ୍ଧରେ କିଛି କହି ସେ ମତେ ତୁମଠାରୁ କେବେବି ଅଲଗା କରିପାରିବେ ନାହିଁ |
ଅନୁପମର ଚକ୍ଷୁ ଦ୍ବୟ ଉଜ୍ଜଳ ହୋଇ ଉଠିଲା |ସେ ବନହଂସୀର ମୁହଁକୁ ନିଜ ମୁହଁରେ ଚାପି ଧରି କହିଲା,ବୁନୁ,ତମେ କେତେ ଭଲ...,ହେଲେ ମୁଁ ଜମା ଭଲ ନୁହେଁ... |ବହୁତ ଖରାପ |
ଦଶଟା ବେଳକୁ ଜଳଖିଆ ଖାଇ ସେ ପାର୍ଟି ଅଫିସ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ବାହାରିଲା |ସେ ଭାବିଥିଲା,ଏ ବିଷୟ ଆନନ୍ଦ ବାବୁଂକ କାନକୁ ନେବ |କିନ୍ତୁ ଠିକ ଗେଟ ପାଖରେ ହିଁ ପୂର୍ବରୁ ଅପେକ୍ଷା କରି ରହିଥିବା ସୁରେଶ ତାକୁ କୁଣ୍ଢେଇ ପକାଇ କହିଲା,ଆଇ ଆମ ଭେରି ସରି ଅନୁ,ରିଅଲି ଭେରି ସରି |ଆଇ ବେଗ୍ ୟୋର ପାର୍ଡନ |ଆସି ସକାଳେ ଯାହା କଲି,ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ ଖୁବ୍ ଅନୁତପ୍ତ |ଆଉଦିନେ ଏମିତି ଭୁଲ ହେବନି |ଆଇ ପ୍ରମିଜ |ମତେ କ୍ଷମା କରିବୁନି ଅନୁ ?ଦୁଃଖପୂର୍ଣ୍ଣ ନୟନ ଓ କାତର କଣ୍ଠରେ ସୁରେଶ ପଚାରୁଥିଲା |
ତା କଥା ଶୁଣି, ଅନୁପମର କ୍ରୋଧ ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ ବରଫ ପରି ତରଳିବାକୁ ଲାଗିଲା |ସେ ଜାଣି ପାରିଲାନି,ସୁରେଶର ଅନ୍ତର ଭିତରେ କିପରି ପ୍ରତିଶୋଧର ନିଆଁ ଜଳୁଛି |ସେ କହିଲା,ମଣିଷ ରାଗ ମୁଡରେ ଥିବାବେଳେ ସେମିତି ବହୁତ କିଛି ହୋଇଯାଏ |ଛାଡ,ପଛକଥା ଭୁଲି ଆମେ ପୁଣି ଦୋସ୍ତ ହୋଇଯିବା |ଏହା କହି ସେ ନିଜର ଡାହାଣହାତ ସୁରେଶ କାନ୍ଧରେ ପକାଇ ତାକୁ ନିଜ ଆଡକୁ ଆଉଜାଇ ଆଣିବା ବେଳକୁ,ଛୁଂଚି ପରି କଣ ଗୋଟାଏ ତା ହାତରେ ଫୁଟିଗଲା |ସେ ହାତ କାଢି ଆଣିବାବେଳେ ସୁରେଶ ପଚାରିଲା,କଣ ହେଲା ?ଅନୁପମ କହିଲା,କଣ ଗୋଟେ ଫୋଡି ହୋଇଗଲା ପରି ଲାଗିଲା |ସୁରେଶର ମୁହଁ ଶୁଖିଗଲା |ସେ ଗୋଟାଏ ପିନ କଣ୍ଟା କାଢି ଅନୁପମକୁ ଦେଖାଇଲା |କହିଲା,ଆସିଲାବେଳେ ସାର୍ଟରେ ଖେଣ୍ଟା ଲାଗିଗଲା,ଏଇ ପିନ ଟା ଲଗାଇ ଦେଇଥିଲି |ଅନୁପମ ସ୍ବାଭାବିକ କଣ୍ଠରେ କହିଲା,ଠିକ ଅଛି,ଚାଲ୍ ଯିବା |
ସେଦିନ,କର୍ମୀ ମାନଂକ ଗସ୍ତ କର୍ମ ବିଷୟରେ ଆଲୋଚନା ହେଲା |ସୁରେଶ ଅନୁପମକୁ ଅନୁରୋଧ କରି କହିଲା,ମୋର ମାଆଂକ ଦେହ ଭଲ ରହୁନି;ତୁ ଟିକିଏ ସାରଂକୁ କହି ପାଖାପାଖି ଏରିଆ ଦେବୁ, ତାହେଲେ ମୁଁ ମାଆଂକ ଖବର ଅନ୍ତତଃ ବୁଝି ପାରିବି |
ଅନୁପମ ବିରକ୍ତ ହୋଇ କହିଲା,ତୁ କହୁନୁ ?ମାଆଂକର ଦେହ ଯଦି ଏତେ ଖରାପ,ତାହେଲେ ପାର୍ଟି ଛାଡିଦେ |ମୁଁ ତ ପୁଣି ନୂଆ ବାହା ହୋଇଛି |ସ୍ତ୍ରୀ କୁ ଏକୁଟିଆ ଚାକର ପିଲା ପାଖରେ ଛାଡି ଦୂରକୁ ଯିବାକୁ ମୋର କଣ ଇଛା ହେଉଛି ?ବର୍ତ୍ତମାନ ଚରମ ପରୀକ୍ଷାର ସମୟ,ଏ ସମୟର ସଦୁପଯୋଗ ନକଲେ,ଆଉ ଦ୍ବିତୀୟ ଥର ପାଇଁ ଏ ସୁଯୋଗ ଆସିବନି |ଆମ ସମସ୍ତଂକ ମିଳିତ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ହିଁ ବିଜୟର ଦ୍ବାର ଉନ୍ମୁକ୍ତ କରିବ |
ଅନୁପମର ଏକ ଏକ ବାକ୍ୟ ସୁରେଶର ହୃଦୟରେ ତୀର ପରି ଭେଦକରି ଯାଉଥିଲା ଓ କ୍ରୋଧାଗ୍ନିରେ ଶରୀର ତାର ଜଳି ଉଠୁଥିଲା |ତାର କହିବାକୁ ଇଛା ହେଉଥିଲା,ସ୍ତ୍ରୀ ନାଁ ଆଉ କଣ !କୋଉଠୁ ଗୋଟାଏ ଝିଅଟାକୁ ଉଠେଇ ଆଣି କହୁଛି ମୋ ସ୍ତ୍ରୀ ,ପୁଣି ନୂଆ ବାହା ହୋଇଛି,ନିର୍ଲଜ କେଉଁଠିକାର !!!କିନ୍ତୁ ସେ ସେମିତି କିଛି ବି କହି ପାରିଲା ନାହିଁ,ଓଠ ଚିପି କ୍ରୋଧ ସମ୍ବରଣ କଲା |(କ୍ରମଶଃ)
ବନହଂସୀ କହିଲା,ଅତୀତର ଘଟଣା ଏବେ ମୋ ପାଇଁ ମୃତ ,ଯାହାକୁ ମୁଁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ଭୁଲିଯାଇଛି |ମୁଁ ଯେଉଁ ପଥକୁ ଆପଣାର କରି ନେଇଛି,ତାର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ମତେ ଆତ୍ମହରା କରିଛି |ଭାବୁଛି,ମୋ ଜୀବନର ଏଇ ଦ୍ବିତୀୟ ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ ମୁଁ ଅଧିକ ସୁଖୀ ହୋଇଛି |ତମେ ସୁରେଶ ବାବୁଂକୁ କହିଦେବ,ତୁମ ବିରୁଦ୍ଧରେ କିଛି କହି ସେ ମତେ ତୁମଠାରୁ କେବେବି ଅଲଗା କରିପାରିବେ ନାହିଁ |
ଅନୁପମର ଚକ୍ଷୁ ଦ୍ବୟ ଉଜ୍ଜଳ ହୋଇ ଉଠିଲା |ସେ ବନହଂସୀର ମୁହଁକୁ ନିଜ ମୁହଁରେ ଚାପି ଧରି କହିଲା,ବୁନୁ,ତମେ କେତେ ଭଲ...,ହେଲେ ମୁଁ ଜମା ଭଲ ନୁହେଁ... |ବହୁତ ଖରାପ |
ଦଶଟା ବେଳକୁ ଜଳଖିଆ ଖାଇ ସେ ପାର୍ଟି ଅଫିସ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ବାହାରିଲା |ସେ ଭାବିଥିଲା,ଏ ବିଷୟ ଆନନ୍ଦ ବାବୁଂକ କାନକୁ ନେବ |କିନ୍ତୁ ଠିକ ଗେଟ ପାଖରେ ହିଁ ପୂର୍ବରୁ ଅପେକ୍ଷା କରି ରହିଥିବା ସୁରେଶ ତାକୁ କୁଣ୍ଢେଇ ପକାଇ କହିଲା,ଆଇ ଆମ ଭେରି ସରି ଅନୁ,ରିଅଲି ଭେରି ସରି |ଆଇ ବେଗ୍ ୟୋର ପାର୍ଡନ |ଆସି ସକାଳେ ଯାହା କଲି,ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ ଖୁବ୍ ଅନୁତପ୍ତ |ଆଉଦିନେ ଏମିତି ଭୁଲ ହେବନି |ଆଇ ପ୍ରମିଜ |ମତେ କ୍ଷମା କରିବୁନି ଅନୁ ?ଦୁଃଖପୂର୍ଣ୍ଣ ନୟନ ଓ କାତର କଣ୍ଠରେ ସୁରେଶ ପଚାରୁଥିଲା |
ତା କଥା ଶୁଣି, ଅନୁପମର କ୍ରୋଧ ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ ବରଫ ପରି ତରଳିବାକୁ ଲାଗିଲା |ସେ ଜାଣି ପାରିଲାନି,ସୁରେଶର ଅନ୍ତର ଭିତରେ କିପରି ପ୍ରତିଶୋଧର ନିଆଁ ଜଳୁଛି |ସେ କହିଲା,ମଣିଷ ରାଗ ମୁଡରେ ଥିବାବେଳେ ସେମିତି ବହୁତ କିଛି ହୋଇଯାଏ |ଛାଡ,ପଛକଥା ଭୁଲି ଆମେ ପୁଣି ଦୋସ୍ତ ହୋଇଯିବା |ଏହା କହି ସେ ନିଜର ଡାହାଣହାତ ସୁରେଶ କାନ୍ଧରେ ପକାଇ ତାକୁ ନିଜ ଆଡକୁ ଆଉଜାଇ ଆଣିବା ବେଳକୁ,ଛୁଂଚି ପରି କଣ ଗୋଟାଏ ତା ହାତରେ ଫୁଟିଗଲା |ସେ ହାତ କାଢି ଆଣିବାବେଳେ ସୁରେଶ ପଚାରିଲା,କଣ ହେଲା ?ଅନୁପମ କହିଲା,କଣ ଗୋଟେ ଫୋଡି ହୋଇଗଲା ପରି ଲାଗିଲା |ସୁରେଶର ମୁହଁ ଶୁଖିଗଲା |ସେ ଗୋଟାଏ ପିନ କଣ୍ଟା କାଢି ଅନୁପମକୁ ଦେଖାଇଲା |କହିଲା,ଆସିଲାବେଳେ ସାର୍ଟରେ ଖେଣ୍ଟା ଲାଗିଗଲା,ଏଇ ପିନ ଟା ଲଗାଇ ଦେଇଥିଲି |ଅନୁପମ ସ୍ବାଭାବିକ କଣ୍ଠରେ କହିଲା,ଠିକ ଅଛି,ଚାଲ୍ ଯିବା |
ସେଦିନ,କର୍ମୀ ମାନଂକ ଗସ୍ତ କର୍ମ ବିଷୟରେ ଆଲୋଚନା ହେଲା |ସୁରେଶ ଅନୁପମକୁ ଅନୁରୋଧ କରି କହିଲା,ମୋର ମାଆଂକ ଦେହ ଭଲ ରହୁନି;ତୁ ଟିକିଏ ସାରଂକୁ କହି ପାଖାପାଖି ଏରିଆ ଦେବୁ, ତାହେଲେ ମୁଁ ମାଆଂକ ଖବର ଅନ୍ତତଃ ବୁଝି ପାରିବି |
ଅନୁପମ ବିରକ୍ତ ହୋଇ କହିଲା,ତୁ କହୁନୁ ?ମାଆଂକର ଦେହ ଯଦି ଏତେ ଖରାପ,ତାହେଲେ ପାର୍ଟି ଛାଡିଦେ |ମୁଁ ତ ପୁଣି ନୂଆ ବାହା ହୋଇଛି |ସ୍ତ୍ରୀ କୁ ଏକୁଟିଆ ଚାକର ପିଲା ପାଖରେ ଛାଡି ଦୂରକୁ ଯିବାକୁ ମୋର କଣ ଇଛା ହେଉଛି ?ବର୍ତ୍ତମାନ ଚରମ ପରୀକ୍ଷାର ସମୟ,ଏ ସମୟର ସଦୁପଯୋଗ ନକଲେ,ଆଉ ଦ୍ବିତୀୟ ଥର ପାଇଁ ଏ ସୁଯୋଗ ଆସିବନି |ଆମ ସମସ୍ତଂକ ମିଳିତ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ହିଁ ବିଜୟର ଦ୍ବାର ଉନ୍ମୁକ୍ତ କରିବ |
ଅନୁପମର ଏକ ଏକ ବାକ୍ୟ ସୁରେଶର ହୃଦୟରେ ତୀର ପରି ଭେଦକରି ଯାଉଥିଲା ଓ କ୍ରୋଧାଗ୍ନିରେ ଶରୀର ତାର ଜଳି ଉଠୁଥିଲା |ତାର କହିବାକୁ ଇଛା ହେଉଥିଲା,ସ୍ତ୍ରୀ ନାଁ ଆଉ କଣ !କୋଉଠୁ ଗୋଟାଏ ଝିଅଟାକୁ ଉଠେଇ ଆଣି କହୁଛି ମୋ ସ୍ତ୍ରୀ ,ପୁଣି ନୂଆ ବାହା ହୋଇଛି,ନିର୍ଲଜ କେଉଁଠିକାର !!!କିନ୍ତୁ ସେ ସେମିତି କିଛି ବି କହି ପାରିଲା ନାହିଁ,ଓଠ ଚିପି କ୍ରୋଧ ସମ୍ବରଣ କଲା |(କ୍ରମଶଃ)
No comments:
Post a Comment