ମୂଳି ଭଂଗା ପ୍ଲେଟ ଉଠାଇ ଘର ସଫା କରୁଥିଲା |ସେ ତା ସହିତ ମିଶି ଘର ସଫା କଲା | ମୂଳି ଆଗରେ ସେ ନିଜକୁ ଅତି ଛୋଟ ମନେକରୁଥିଲା |
ଢୋକେ ପାଣି ପିଇ କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ସେ ବିଛଣାରେ ନିଜ ଅବଶ ଶରୀରକୁ ଲୋଟାଇ ଦେଲା | ତାକୁ ଛାଇନିଦ ଘାରି ଆସୁଥିଲା |ହଠାତ କାହାର କରସ୍ପର୍ଶରେ ତା ନିଦ ଭାଂଗିଗଲା |ସେ ଉଠି ଦେଖିଲା,ଅନୁପମ ପାଖରେ ଛିଡାହୋଇ ହସୁଛି |ତାକୁ ଦେଖି ବନହଂସୀ ଆଖିରୁ ଅନର୍ଗଳ ଲୁହଧାର ଝରିଗଲା |ଅନୁପମ ତା ଆଖିରୁ ଲୁହ ପୋଛି କହିଲା,ପ୍ଲିଜ୍ କାନ୍ଦନା |ପୁଣି ତା ମୁହଁକୁ ଦୁଇହାତରେ ଟେକି କହିଲା,ଆଉ ଜମା ଟୋପାଏ ବି ଲୁହ ଆଖିରୁ ଝରିବନି, ତାହେଲେ ମୁଁ ପୁଣି ଚାଲିଯିବି |ବନହଂସୀ ବହୁ କଷ୍ଟରେ ନିଜ ଲୁହକୁ ରୋକିନେଇ ସେଠାରୁ ଚାଲିଯାଉଥିଲା |ତାକୁ ଜୋର କରି ଆଣି ନିଜ ପାଖରେ ବସାଇ ଅନୁପମ କହିଲା,ଶୁଣ,ଶୀଘ୍ର ରେଡି ହୁଅ ,କାମ ଅଛି,ବାହାରକୁ ଯିବା |ମୁଁ କୋଡିଏ ମିନିଟ ସମୟ ଦେଲି,ଅରାଜିର ପ୍ରଶ୍ନ ନାହିଁ |ମୁଁ ସାଂଗେ ସାଂଗେ ଆସୁଛି,ଆସିଲା ବେଳକୁ ତମେ ରେଡି ହୋଇନଥିଲେ,ମୁଁ ପୁଣି ଅନର୍ଥ ସୃଷ୍ଟି କରିବି |
ସଂଗେ ସଂଗେ ଅନୁପମ ଚାଲିଗଲା |ବନହଂସୀ ଆଖିରୁ ପୁଣି ଲୁହଧାର ଛୁଟିବାକୁ ଲାଗିଲା |ସେ ଆଉ ଅନୁପମକୁ ଅସନ୍ତୁଷ୍ଟ କରିବାକୁ ଚାହୁଁ ନଥିଲା |ଖୁବ୍ ଶୀଘ୍ର ଗୋଡ,ହାତ,ମୁହଁ ଧୋଇ ନେଇ ସେ ଠାକୁରଂକ ପାଖରେ ସନ୍ଧ୍ୟାବତୀ ଦେଲା |ପରେ ସାମାନ୍ୟ ମେକଅପ ନେଇ ଏକ ରକ୍ତବର୍ଣ୍ଣର ସିଫନ ଶାଢୀ ପିନ୍ଧିଲା ଓ ଶେଷରେ ଏକ ସିନ୍ଦୂର ଟୋପା ଲଗାଇବା ବେଳକୁ ଅନୁପମ ଆସି ତା ହାତକୁ ଟାଣିଦେଲା |ତା ହାତରୁ ସିନ୍ଦୂର ଫରୁଆ ଖସିପଡି ଘରସାରା ବିଛାଡି ହୋଇ ପଡିଲା |ସେ କିଛି କହିବା ପୂର୍ବରୁ ଅନୁପମ ଚଢା ଗଳାରେ କହିଲା,ଏସବୁ କଣ ଯାତ୍ରା ଆରମ୍ଭ କଲଣି ?ଶୀଘ୍ର ସେ ଶାଢୀ ଚେଂଜ କର |ସେ ସୁଟକେଶ ଖୋଲି,ନିଜେ ବନହଂସୀକୁ ଉପହାର ଦେଇଥିବା କଳାରଂଗର ସାଲୁଆର କମିଜ କାଢି ବନହଂସୀକୁ ଦେଇ କହିଲା,ୟାକୁ ପିନ୍ଧ |ଆଉ ସେ ସିନ୍ଦୂର ଲଗାଇବନି |ମତେ ସେସବୁ ଭଲ ଲାଗେନା |ବନହଂସୀ ନିଜର କୋହ ସମ୍ବରଣ କରି ଅନୁପମର ଆଦେଶ ପାଳନ କଲା |ରୁମ୍ ବାହାରକୁ ଆସିବାପରେ ତାକୁ ଲକ୍ଷ୍ୟକରି ଚାପା ହସିଲା ଅନୁପମ |ମୂଳିକୁ କହିଲା,ଆମେ ଆସୁଛୁ |ଘର ଛାଡି କୁଆଡେ ଯିବୁନି |ମୋ ପାଟି ନଶୁଣିଲେ,କବାଟ ଖୋଲିବୁନି |ବୁଝିଲୁ ?ମୁଣ୍ଡ ହଲାଇଲା ମୂଳି |
ଅନୁପମ ବାଇକ ଛୁଟାଇ ନୂଆକରି ଖୋଲିଥିବା ଏକ ଥ୍ରୀ ଷ୍ଟାର ହୋଟେଲ ସମ୍ମୁଖରେ ରହିଲା |ବନହଂସୀ ଅନୁପମକୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରୁଥିଲା |ସେ ଅତି ସୁନ୍ଦର ପଦକ୍ଷେପ ପକାଇ ଅଗ୍ରସର ହେଉଥିଲା |ଏଇ ସମୟରେ ସେ ଅନେକ ନମସ୍କାର ଓ ଅଭିନନ୍ଦନର ପ୍ରତ୍ୟୁତ୍ତର ଦେଉଥାଏ |ସେ ବନହଂସୀକୁ ନେଇ ଏକ ଛୋଟ କ୍ୟାବିନରେ ପ୍ରବେଶ କଲା ଓ ମେନୁ ଦେଖି ନିଜ ପସନ୍ଦର ଖାଦ୍ୟ ବରାଦ କଲା |ସକାଳୁ ଭୋକିଲା ପେଟରେ ରହିଥିବା ବନହଂସୀର ଭୋକ ମରିଯାଇଥିଲା |କିନ୍ତୁ ଅନୁପମ ଭୟରେ ସେ ବିନା ପ୍ରତିବାଦରେ ସେସବୁ ଉଦରସ୍ଥ କଲା |ଅନୁପମ ପୁଣି ଖାଦ୍ୟ ପାଇଁ ଅର୍ଡର ଦେବା ବେଳକୁ ସେ ମିନତିଭରା କଣ୍ଠରେ କହିଲା,ମୁଁ ଆଉ ଖାଇ ପାରିବିନି |ଅନୁପମ ଦୁଷ୍ଟାମୀ ହସ ଫିଂଗିଦେଇ କହିଲା,ଖାଇବା ଏଇମାତ୍ର ଆରମ୍ଭ ହୋଇଛି,ଆଉ ତମେ କହୁଛ,ଖାଇ ପାରିବିନି ?ତମକୁ ଖାଇବାକୁ ହିଁ ପଡିବ |
ନିଶ୍ବାସ ବନ୍ଦକରି ସେ ଅନୁପମର ଆଦେଶ ପାଳନ କଲା |ତାପରେ ପାଣିଗ୍ଲାସେ ପିଇଦେଇ ଚେୟାରକୁ ଆଉଜି ବସିଲା |ଅନୁପମ ଅଳ୍ପହସି ଆଇସକ୍ରିମ ପାଇଁ ଅର୍ଡର ଦେଲା |ବନହଂସୀ ଅନୁପମକୁ ସ୍ଥିର ଦୃଷ୍ଟିରେ ଚାହିଁଲା;ପ୍ରତିବାଦର ସ୍ବର ତାଠାରେ ମିଳାଇ ଯାଇଥିଲା |
ସେଠାରୁ ଫେରିବାପରେ ଅନୁପମ ବନହଂସୀକୁ ନିକଟସ୍ଥ ସିନେମା ହଲ କୁ ଆଣିଲା |ବନହଂସୀ କହିଲା,ନଅଟା ବାଜିଲାଣି,ମୂଳି ତେଣେ ବ୍ୟସ୍ତ ହେଉଥିବ |ଅନୁପମ ବେପରୁୱା କଣ୍ଠରେ କହିଲା,ଲେଟ ହିମ ୱେଟ୍ |କୋଉ ଆକାଶ ଛିଣ୍ଡି ପଡୁଛି !!
ଘରକୁ ଫେରିବାବେଳକୁ ରାତି ବାରଟା |କଲିଂ ବେଲରେ ଚାପ ଦେଇ ମୂଳିକୁ ଜୋରରେ ଡାକିଲା ଅନୁପମ |କିଛି ସମୟପରେ ମୂଳି କବାଟ ଖୋଲିଦେଇ ଟିକିଏ ଦୂରରେ ଛିଡା ହୋଇ ଆଖିରୁ ଲୁହ ପୋଛିଲା |ଅନୁପମ ବିରକ୍ତ ହୋଇ କହିଲା,ଘରେ କବାଟ ଦେଇ ତତେ ଏମିତି ଡର ଲାଗୁଥିଲା ?ତାକୁ ଜଗିବାକୁ ତତେ ଆଣିଲି |ଏବେ ତତେ ଜଗିବାକୁ କଣ ଗାଁ ଲୋକଂକୁ ଡାକିବି ?ଆହୁରି ବିରକ୍ତ ହୋଇ ଅନୁପମ କେତେ କଣ ଗଡବଡ ହେଲା |ଭିତରକୁ ଆସି ଘରର ଘରର ଝରକା ସବୁ ଖୋଲିଦେଇ ନିଜ ଡ୍ରେସ ଚେଂଜ କଲା |ମୂଳିକୁ ଡାକି ପଚାରିଲା,ତୁ ଖାଇଛୁ ?ସେ ମୁଣ୍ଡ ହଲାଇବା ଦେଖି ରାଗିଯାଇ କହିଲା,ମୁଣ୍ଡ ହଲାଉଛୁ କଣ ?ପାଟିରେ ଚାବି ପଡିଛି ?ପରିଷ୍କାର କରି କହ,ହଁ କି ନାଁ |
ମୂଳି କ୍ଷୀଣ ସ୍ବରରେ ଉତ୍ତର ଦେଲା,ନାଁ |
ଅନୁପମ କହିଲା,କାହିଁକି ଖାଇଲୁନି ?ତତେ ତ ରୋଷେଇ ଆସେ ,ଘରେ ସବୁ ଜିନିଷ ଅଛି |ଆଛା,ଠିକ ଅଛି |ସେ ହୋଟେଲରୁ ମୂଳିପାଇଁ ଆଣିଥିବା ରୁଟି ତରକାରୀ ମୂଳିକୁ ଦେଇ କହିଲା,ୟାକୁ ଖାଇ ଶୋଇପଡିବୁ |ମୂଳି ସେଠାରୁ ଚାଲିଗଲା |
ବନହଂସୀ ମନରୁ ସମସ୍ତ ବିଷାଦ ଦୂର ହୋଇଯାଇଥିଲା |ସେ ବାଥରୁମରୁ ଫେରି ନିଜ ପୋଷାକ ବଦଳାଇଲା |ସେ ସମୟରେ ଅନୁପମ ସିଗାରେଟ ଟାଣି ନିବିଷ୍ଟ ମନରେ କଣ ଚିନ୍ତା କରୁଥିଲା |ବନହଂସୀ ନିଜର ଦୁଇହାତ ଅନୁପମ ଗଳାରେ ଛନ୍ଦି କହିଲା,କଣ ଚିନ୍ତା କରୁଛ ?ଅନୁପମ ବନହଂସୀକୁ ସ୍ଥିର ଦୃଷ୍ଟିରେ ଚାହିଁ କହିଲା,ବୁନୁ,ମୁଁ କାଲି ସକାଳେ କୋରାପୁଟ ଯିବି |ଫେରିବି ଚାରିଦିନ ପରେ |ବନହଂସୀର ହୃଦୟରେ ହଠାତ୍ ବଜ୍ରପାତ ହେଲା ଯେପରି |ତାର ବାହୁବନ୍ଧନ ଶିଥିଳ ହୋଇଗଲା |
ଅନୁପମ କହିଲା,ପାର୍ଟିକାମ |ଚାରିଦିନ ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ବିତିଯିବ |ଟିକିଏ ଆଲର୍ଟ ହୋଇ ରହିବ |ଆମ ପାର୍ଟି ଅଫିସ ପିଅନ ପର୍ଶୁରାମକୁ କହିଛି,ସେ ଆସି ରାତିରେ ଶୋଇବ |ଶୋଇବା ପୂର୍ବରୁ ସବୁ ରୁମରେ ତାଲା ପକାଇବ |ବେଡରୁମ ଖୋଲା ରଖିବନି,ଭିତରୁ ଭଲ କରି ବନ୍ଦକରି ଶୋଇବ |ଯାହା କିଛି ଜିନିଷ ଦରକାର ହେବ,ପର୍ଶୁରାମ ହାତରେ ମଗାଇବ |କିନ୍ତୁ ସେ ରୁବି ମାଡାମଂକ ଘରକୁ ଆଦୌ ଯିବନି |ଆଇ ଡୋଣ୍ଟ ଲାଇକ ହର |ବନହଂସୀ ମୌନ ହୋଇ ସବୁ ଶୁଣି ଯାଉଥିଲା |ଅନୁପମ କହିଲା,ଚୁପ ହୋଇ ବସିଲ କଣ ?ଯାଇ ଦେଖ,ମୂଳି ଖାଇଲା କି ନାହିଁ |ନିଦ ଲାଗିଲାଣି,ସକାଳୁ ଶୀଘ୍ର ଉଠିବାକୁ ପଡିବ |
ବନହଂସୀର ହୃଦୟ ପୁଣି ଏକ ରୁଦ୍ଧ ଶୋକରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଗଲା |ପ୍ରବଳ ଆବେଗ ନେଇ ଝରିଯାଉଥିବା ସଂଗୀତର ମୂର୍ଛନା ହଠାତ୍ ବନ୍ଦ ହୋଇଗଲା ଯେପରି |ସେ ଉଠି ଦେଖିଲା,ମୂଳି ଖାଇସାରି ପାଣି ପିଉଛି |ସେ ଶୋଇବାକୁ ଯିବାପରେ ବନହଂସୀ ଲାଇଟ ଅଫ କରି ଚାଲି ଆସିଲା |ରାତିରେ ଅନୁପମ ତାକୁ ଅନେକ ମିଠା କଥା କହି ଆଦର କଲା |ସେ ଶୋଇସାରିବା ପରେ ବନହଂସୀ ଉଠି ଅନୁପମର ନିଦ୍ରିତ ମୁହଁକୁ ଝୁଂକିପଡି ଦେଖିଲା,କେତେ ସୁନ୍ଦର ଏଇ ଅନୁପମ, ଅଥଚ ......|ଆଖିରୁ ତାର ଉଷ୍ମ ଲୁହଧାରା ଅବିରତ ଝରି ଆସିଲା |ସେ ମୁହଁ ବୁଲାଇ ଶୋଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲା |(କ୍ରମଶଃ )
ଢୋକେ ପାଣି ପିଇ କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ସେ ବିଛଣାରେ ନିଜ ଅବଶ ଶରୀରକୁ ଲୋଟାଇ ଦେଲା | ତାକୁ ଛାଇନିଦ ଘାରି ଆସୁଥିଲା |ହଠାତ କାହାର କରସ୍ପର୍ଶରେ ତା ନିଦ ଭାଂଗିଗଲା |ସେ ଉଠି ଦେଖିଲା,ଅନୁପମ ପାଖରେ ଛିଡାହୋଇ ହସୁଛି |ତାକୁ ଦେଖି ବନହଂସୀ ଆଖିରୁ ଅନର୍ଗଳ ଲୁହଧାର ଝରିଗଲା |ଅନୁପମ ତା ଆଖିରୁ ଲୁହ ପୋଛି କହିଲା,ପ୍ଲିଜ୍ କାନ୍ଦନା |ପୁଣି ତା ମୁହଁକୁ ଦୁଇହାତରେ ଟେକି କହିଲା,ଆଉ ଜମା ଟୋପାଏ ବି ଲୁହ ଆଖିରୁ ଝରିବନି, ତାହେଲେ ମୁଁ ପୁଣି ଚାଲିଯିବି |ବନହଂସୀ ବହୁ କଷ୍ଟରେ ନିଜ ଲୁହକୁ ରୋକିନେଇ ସେଠାରୁ ଚାଲିଯାଉଥିଲା |ତାକୁ ଜୋର କରି ଆଣି ନିଜ ପାଖରେ ବସାଇ ଅନୁପମ କହିଲା,ଶୁଣ,ଶୀଘ୍ର ରେଡି ହୁଅ ,କାମ ଅଛି,ବାହାରକୁ ଯିବା |ମୁଁ କୋଡିଏ ମିନିଟ ସମୟ ଦେଲି,ଅରାଜିର ପ୍ରଶ୍ନ ନାହିଁ |ମୁଁ ସାଂଗେ ସାଂଗେ ଆସୁଛି,ଆସିଲା ବେଳକୁ ତମେ ରେଡି ହୋଇନଥିଲେ,ମୁଁ ପୁଣି ଅନର୍ଥ ସୃଷ୍ଟି କରିବି |
ସଂଗେ ସଂଗେ ଅନୁପମ ଚାଲିଗଲା |ବନହଂସୀ ଆଖିରୁ ପୁଣି ଲୁହଧାର ଛୁଟିବାକୁ ଲାଗିଲା |ସେ ଆଉ ଅନୁପମକୁ ଅସନ୍ତୁଷ୍ଟ କରିବାକୁ ଚାହୁଁ ନଥିଲା |ଖୁବ୍ ଶୀଘ୍ର ଗୋଡ,ହାତ,ମୁହଁ ଧୋଇ ନେଇ ସେ ଠାକୁରଂକ ପାଖରେ ସନ୍ଧ୍ୟାବତୀ ଦେଲା |ପରେ ସାମାନ୍ୟ ମେକଅପ ନେଇ ଏକ ରକ୍ତବର୍ଣ୍ଣର ସିଫନ ଶାଢୀ ପିନ୍ଧିଲା ଓ ଶେଷରେ ଏକ ସିନ୍ଦୂର ଟୋପା ଲଗାଇବା ବେଳକୁ ଅନୁପମ ଆସି ତା ହାତକୁ ଟାଣିଦେଲା |ତା ହାତରୁ ସିନ୍ଦୂର ଫରୁଆ ଖସିପଡି ଘରସାରା ବିଛାଡି ହୋଇ ପଡିଲା |ସେ କିଛି କହିବା ପୂର୍ବରୁ ଅନୁପମ ଚଢା ଗଳାରେ କହିଲା,ଏସବୁ କଣ ଯାତ୍ରା ଆରମ୍ଭ କଲଣି ?ଶୀଘ୍ର ସେ ଶାଢୀ ଚେଂଜ କର |ସେ ସୁଟକେଶ ଖୋଲି,ନିଜେ ବନହଂସୀକୁ ଉପହାର ଦେଇଥିବା କଳାରଂଗର ସାଲୁଆର କମିଜ କାଢି ବନହଂସୀକୁ ଦେଇ କହିଲା,ୟାକୁ ପିନ୍ଧ |ଆଉ ସେ ସିନ୍ଦୂର ଲଗାଇବନି |ମତେ ସେସବୁ ଭଲ ଲାଗେନା |ବନହଂସୀ ନିଜର କୋହ ସମ୍ବରଣ କରି ଅନୁପମର ଆଦେଶ ପାଳନ କଲା |ରୁମ୍ ବାହାରକୁ ଆସିବାପରେ ତାକୁ ଲକ୍ଷ୍ୟକରି ଚାପା ହସିଲା ଅନୁପମ |ମୂଳିକୁ କହିଲା,ଆମେ ଆସୁଛୁ |ଘର ଛାଡି କୁଆଡେ ଯିବୁନି |ମୋ ପାଟି ନଶୁଣିଲେ,କବାଟ ଖୋଲିବୁନି |ବୁଝିଲୁ ?ମୁଣ୍ଡ ହଲାଇଲା ମୂଳି |
ଅନୁପମ ବାଇକ ଛୁଟାଇ ନୂଆକରି ଖୋଲିଥିବା ଏକ ଥ୍ରୀ ଷ୍ଟାର ହୋଟେଲ ସମ୍ମୁଖରେ ରହିଲା |ବନହଂସୀ ଅନୁପମକୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରୁଥିଲା |ସେ ଅତି ସୁନ୍ଦର ପଦକ୍ଷେପ ପକାଇ ଅଗ୍ରସର ହେଉଥିଲା |ଏଇ ସମୟରେ ସେ ଅନେକ ନମସ୍କାର ଓ ଅଭିନନ୍ଦନର ପ୍ରତ୍ୟୁତ୍ତର ଦେଉଥାଏ |ସେ ବନହଂସୀକୁ ନେଇ ଏକ ଛୋଟ କ୍ୟାବିନରେ ପ୍ରବେଶ କଲା ଓ ମେନୁ ଦେଖି ନିଜ ପସନ୍ଦର ଖାଦ୍ୟ ବରାଦ କଲା |ସକାଳୁ ଭୋକିଲା ପେଟରେ ରହିଥିବା ବନହଂସୀର ଭୋକ ମରିଯାଇଥିଲା |କିନ୍ତୁ ଅନୁପମ ଭୟରେ ସେ ବିନା ପ୍ରତିବାଦରେ ସେସବୁ ଉଦରସ୍ଥ କଲା |ଅନୁପମ ପୁଣି ଖାଦ୍ୟ ପାଇଁ ଅର୍ଡର ଦେବା ବେଳକୁ ସେ ମିନତିଭରା କଣ୍ଠରେ କହିଲା,ମୁଁ ଆଉ ଖାଇ ପାରିବିନି |ଅନୁପମ ଦୁଷ୍ଟାମୀ ହସ ଫିଂଗିଦେଇ କହିଲା,ଖାଇବା ଏଇମାତ୍ର ଆରମ୍ଭ ହୋଇଛି,ଆଉ ତମେ କହୁଛ,ଖାଇ ପାରିବିନି ?ତମକୁ ଖାଇବାକୁ ହିଁ ପଡିବ |
ନିଶ୍ବାସ ବନ୍ଦକରି ସେ ଅନୁପମର ଆଦେଶ ପାଳନ କଲା |ତାପରେ ପାଣିଗ୍ଲାସେ ପିଇଦେଇ ଚେୟାରକୁ ଆଉଜି ବସିଲା |ଅନୁପମ ଅଳ୍ପହସି ଆଇସକ୍ରିମ ପାଇଁ ଅର୍ଡର ଦେଲା |ବନହଂସୀ ଅନୁପମକୁ ସ୍ଥିର ଦୃଷ୍ଟିରେ ଚାହିଁଲା;ପ୍ରତିବାଦର ସ୍ବର ତାଠାରେ ମିଳାଇ ଯାଇଥିଲା |
ସେଠାରୁ ଫେରିବାପରେ ଅନୁପମ ବନହଂସୀକୁ ନିକଟସ୍ଥ ସିନେମା ହଲ କୁ ଆଣିଲା |ବନହଂସୀ କହିଲା,ନଅଟା ବାଜିଲାଣି,ମୂଳି ତେଣେ ବ୍ୟସ୍ତ ହେଉଥିବ |ଅନୁପମ ବେପରୁୱା କଣ୍ଠରେ କହିଲା,ଲେଟ ହିମ ୱେଟ୍ |କୋଉ ଆକାଶ ଛିଣ୍ଡି ପଡୁଛି !!
ଘରକୁ ଫେରିବାବେଳକୁ ରାତି ବାରଟା |କଲିଂ ବେଲରେ ଚାପ ଦେଇ ମୂଳିକୁ ଜୋରରେ ଡାକିଲା ଅନୁପମ |କିଛି ସମୟପରେ ମୂଳି କବାଟ ଖୋଲିଦେଇ ଟିକିଏ ଦୂରରେ ଛିଡା ହୋଇ ଆଖିରୁ ଲୁହ ପୋଛିଲା |ଅନୁପମ ବିରକ୍ତ ହୋଇ କହିଲା,ଘରେ କବାଟ ଦେଇ ତତେ ଏମିତି ଡର ଲାଗୁଥିଲା ?ତାକୁ ଜଗିବାକୁ ତତେ ଆଣିଲି |ଏବେ ତତେ ଜଗିବାକୁ କଣ ଗାଁ ଲୋକଂକୁ ଡାକିବି ?ଆହୁରି ବିରକ୍ତ ହୋଇ ଅନୁପମ କେତେ କଣ ଗଡବଡ ହେଲା |ଭିତରକୁ ଆସି ଘରର ଘରର ଝରକା ସବୁ ଖୋଲିଦେଇ ନିଜ ଡ୍ରେସ ଚେଂଜ କଲା |ମୂଳିକୁ ଡାକି ପଚାରିଲା,ତୁ ଖାଇଛୁ ?ସେ ମୁଣ୍ଡ ହଲାଇବା ଦେଖି ରାଗିଯାଇ କହିଲା,ମୁଣ୍ଡ ହଲାଉଛୁ କଣ ?ପାଟିରେ ଚାବି ପଡିଛି ?ପରିଷ୍କାର କରି କହ,ହଁ କି ନାଁ |
ମୂଳି କ୍ଷୀଣ ସ୍ବରରେ ଉତ୍ତର ଦେଲା,ନାଁ |
ଅନୁପମ କହିଲା,କାହିଁକି ଖାଇଲୁନି ?ତତେ ତ ରୋଷେଇ ଆସେ ,ଘରେ ସବୁ ଜିନିଷ ଅଛି |ଆଛା,ଠିକ ଅଛି |ସେ ହୋଟେଲରୁ ମୂଳିପାଇଁ ଆଣିଥିବା ରୁଟି ତରକାରୀ ମୂଳିକୁ ଦେଇ କହିଲା,ୟାକୁ ଖାଇ ଶୋଇପଡିବୁ |ମୂଳି ସେଠାରୁ ଚାଲିଗଲା |
ବନହଂସୀ ମନରୁ ସମସ୍ତ ବିଷାଦ ଦୂର ହୋଇଯାଇଥିଲା |ସେ ବାଥରୁମରୁ ଫେରି ନିଜ ପୋଷାକ ବଦଳାଇଲା |ସେ ସମୟରେ ଅନୁପମ ସିଗାରେଟ ଟାଣି ନିବିଷ୍ଟ ମନରେ କଣ ଚିନ୍ତା କରୁଥିଲା |ବନହଂସୀ ନିଜର ଦୁଇହାତ ଅନୁପମ ଗଳାରେ ଛନ୍ଦି କହିଲା,କଣ ଚିନ୍ତା କରୁଛ ?ଅନୁପମ ବନହଂସୀକୁ ସ୍ଥିର ଦୃଷ୍ଟିରେ ଚାହିଁ କହିଲା,ବୁନୁ,ମୁଁ କାଲି ସକାଳେ କୋରାପୁଟ ଯିବି |ଫେରିବି ଚାରିଦିନ ପରେ |ବନହଂସୀର ହୃଦୟରେ ହଠାତ୍ ବଜ୍ରପାତ ହେଲା ଯେପରି |ତାର ବାହୁବନ୍ଧନ ଶିଥିଳ ହୋଇଗଲା |
ଅନୁପମ କହିଲା,ପାର୍ଟିକାମ |ଚାରିଦିନ ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ବିତିଯିବ |ଟିକିଏ ଆଲର୍ଟ ହୋଇ ରହିବ |ଆମ ପାର୍ଟି ଅଫିସ ପିଅନ ପର୍ଶୁରାମକୁ କହିଛି,ସେ ଆସି ରାତିରେ ଶୋଇବ |ଶୋଇବା ପୂର୍ବରୁ ସବୁ ରୁମରେ ତାଲା ପକାଇବ |ବେଡରୁମ ଖୋଲା ରଖିବନି,ଭିତରୁ ଭଲ କରି ବନ୍ଦକରି ଶୋଇବ |ଯାହା କିଛି ଜିନିଷ ଦରକାର ହେବ,ପର୍ଶୁରାମ ହାତରେ ମଗାଇବ |କିନ୍ତୁ ସେ ରୁବି ମାଡାମଂକ ଘରକୁ ଆଦୌ ଯିବନି |ଆଇ ଡୋଣ୍ଟ ଲାଇକ ହର |ବନହଂସୀ ମୌନ ହୋଇ ସବୁ ଶୁଣି ଯାଉଥିଲା |ଅନୁପମ କହିଲା,ଚୁପ ହୋଇ ବସିଲ କଣ ?ଯାଇ ଦେଖ,ମୂଳି ଖାଇଲା କି ନାହିଁ |ନିଦ ଲାଗିଲାଣି,ସକାଳୁ ଶୀଘ୍ର ଉଠିବାକୁ ପଡିବ |
ବନହଂସୀର ହୃଦୟ ପୁଣି ଏକ ରୁଦ୍ଧ ଶୋକରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଗଲା |ପ୍ରବଳ ଆବେଗ ନେଇ ଝରିଯାଉଥିବା ସଂଗୀତର ମୂର୍ଛନା ହଠାତ୍ ବନ୍ଦ ହୋଇଗଲା ଯେପରି |ସେ ଉଠି ଦେଖିଲା,ମୂଳି ଖାଇସାରି ପାଣି ପିଉଛି |ସେ ଶୋଇବାକୁ ଯିବାପରେ ବନହଂସୀ ଲାଇଟ ଅଫ କରି ଚାଲି ଆସିଲା |ରାତିରେ ଅନୁପମ ତାକୁ ଅନେକ ମିଠା କଥା କହି ଆଦର କଲା |ସେ ଶୋଇସାରିବା ପରେ ବନହଂସୀ ଉଠି ଅନୁପମର ନିଦ୍ରିତ ମୁହଁକୁ ଝୁଂକିପଡି ଦେଖିଲା,କେତେ ସୁନ୍ଦର ଏଇ ଅନୁପମ, ଅଥଚ ......|ଆଖିରୁ ତାର ଉଷ୍ମ ଲୁହଧାରା ଅବିରତ ଝରି ଆସିଲା |ସେ ମୁହଁ ବୁଲାଇ ଶୋଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲା |(କ୍ରମଶଃ )
No comments:
Post a Comment