ବନହଂସୀ ନିକଟରୁ ଫେରିବା ପରେ ଅନୁପମର ହୃଦୟ ଭାରାକ୍ରାନ୍ତ ହୋଇଯାଇଥିଲା |ସେ ବନହଂସୀ ପାଖରେ ଦୁର୍ବଳ ହେବାକୁ ଇଛା ନକରି ଗୁଡାଏ ଭାଷଣ ଦେଇଦେଲା ସିନା,ଶତଚେଷ୍ଟା ସତ୍ତ୍ବେ ନିଜକୁ ବୁଝାଇ ପାରୁନଥିଲା |ଜୀବନରେ ଇଏ ତାର ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ପରାଜୟ |ତାର ଦୃଢ ବିଶ୍ବାସ ଥିଲା,ଜୀବନରେ ଥରେ ପରାଜୟ ସ୍ବୀକାର କଲେ,ମନ କେବଳ ପରାଜୟ ଆଡକୁ ହିଁ ଧାଇଁଯାଏ |ସେଦିନ ରାତିରେ ସେ ଆକଣ୍ଠ ଡ୍ରିଂକ କଲା ଓ ମାତାଲ ଅବସ୍ଥାରେ ସୁରେଶକୁ ନିଜ ମନକଥା ଖୋଲି କହିଦେଲା |ସୁରେଶ ପାଇଁ ଏହା ସୁବର୍ଣ୍ଣସୁଯୋଗ ଥିଲା |ସେ ନିଜର ଦୁଷ୍ଟବୁଦ୍ଧି ପ୍ରୟୋଗ କରି,ପରଦିନ ସକାଳେ ନିଜ ପ୍ଲାନ ବିଷୟରେ ଅନୁପମକୁ ଅବଗତ କରାଇଲା |କିନ୍ତୁ ଏଥିରେ ଏକ ସର୍ତ୍ତ ରହିଲା,କାର୍ଯ୍ୟରେ ସଫଳତା ମିଳିଲେ,ସୁରେଶ କିଛି ମୋଟା ଅଂକର ଅର୍ଥ ପାଇବ |ସୁରେଶର ଯୁକ୍ତି ଥିଲା, କାର୍ଯ୍ୟଟି ଖୁବ୍ ଜଟିଳ ଓ ଏଥିରେ ସଫଳତା ମିଳିବା ସହଜ କଥା ନୁହେଁ |ଏଥିପାଇଁ ସେ ଦାବି କରିଥିବା ଅର୍ଥର ପରିମାଣ ଖୁବ୍ କମ |ଅନୁପମ ସୁରେଶର ପିଠି ଥାପୁଡାଇ କହିଲା,ମଂଜୁର ଦୋସ୍ତ ,କିନ୍ତୁ ସେ କାମ ଆଜିହିଁ ହେବା ଦରକାର |ଏହି ପ୍ରସ୍ତାବରେ ରାଜି ହେବାବେଳେ ଅନୁପମ ଭୁଲିଗଲା ଯେ ଏଇ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ ତାର ରାଜନୈତିକ ଆକାଶରେ ସବୁଦିନପାଇଁ ଏକ ଧୂମକେତୁ ହୋଇ ଉଭା ହେବ |କ୍ଷଣିକ ଆବେଗରେ ସେ ତାର ଭଲମନ୍ଦ ବିଚାର କରିବା ଶକ୍ତି ହରାଇ ବସିଥିଲା |
ସେଦିନ ଅପରାହ୍ନରେ ବନହଂସୀର ବାନ୍ଧବୀ ସୁଲତା,ତା ନିକଟରେ ପହଂଚି କହିଲା,ବୁନୁ,ଆଜି କାହିଁକି କଲେଜ ଗଲୁନି ?ଦେହ ଭଲ ନାହିଁ ?ବନହଂସୀର ମୁହଁରେ କାରୁଣ୍ୟର ଛାପ ବାରିହେଉଥିଲା |ସେ ଫିକା ହସି କହିଲା,ଏମିତି ଗଲିନି,ତୁ କୁଆଡେ ଆସିଲୁ?ସୁଲତା କହିଲା,ତତେ ଦେଖିବାକୁ ,ଆ ଯିବା |ବନହଂସୀ ଚମକି ପଡି କହିଲା,କୁଆଡେ ?ସୁଲତା କହିଲା,ଡରନା ଲୋ,ଚାଲ ବାହାରେ ଗପିବା,ବନ୍ଦ ଘରେ ଅଣନିଃଶ୍ବାସୀ ଲାଗୁଛି |ବନହଂସୀ ସୁଲତା ସହ ବାହାରକୁ ଆସିଲା |କଥାବାର୍ତ୍ତା ଛଳରେ ସେ ତାକୁ ଗେଟ ବାହାରକୁ ଡାକି ଆଣି ବିଦାୟ ନେବା ସମୟରେ ସେଠାରେ ଅପେକ୍ଷା କରିଥିବା କାର ଭିତରୁ ଜଣେ ମୁଖାପିନ୍ଧା ବ୍ୟକ୍ତି ଆସି ବନହଂସୀକୁ ଜୋର କରି କାରରେ ବସି ନେଇ ଚାଲିଗଲେ |
ସୁଲତା କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ଭିତରକୁ ଦୌଡିଯାଇ ବନହଂସୀର ମାଆଂକୁ ଏହି ଖବର ଦେଲା |କିଛିକ୍ଷଣ ମଧ୍ୟରେ ଏକଥା ଚାରିଆଡେ ପ୍ରଘଟ ହୋଇଗଲା |ଖବର ପାଇ ବନହଂସୀର ପିତା ସରୋଜ ଅଫିସରୁ ଆସି ପହଂଚିଗଲେ |ତାଂକର ଦୁଇଟି କନ୍ୟା ସନ୍ତାନ ଥିଲେ |ସେଥିମଧ୍ୟରୁ ବନହଂସୀ ସାନ |ବଡ଼ ଝିଅ ରାଜହଂସୀ ଅନେକ ଦିନରୁ ବିବାହ କରି ସାରିଛି |ଏହି କାଣ୍ଡର ଖଳନାୟକ ଅନୁପମ ବୋଲି ସେ ଠିକ ଭାବେ ଜାଣିପାରୁଥିଲେ |ସେ ନିକଟସ୍ଥ ପୋଲିସ ଷ୍ଟେସନକୁ ଯାଇ ଏତଲା ଦେଲେ |
କିଛିଦିନପରେ ସେ ବନହଂସୀ ପାଖରୁ ଏକ ଚିଠି ଆସିଲା |ସେ ଲେଖିଥିଲା,ପୂଜନୀୟ ବାପା ମା,ମୋର ଭୂମିଷ୍ଠ ପ୍ରଣାମ ନେବେ |ଆପଣଙ୍କ ପାଇଁ ମୁଁ ଅନେକ ଦୁର୍ନାମ ଆଣିଦେଇଛି |ଏ ଚିଠି ପାଇବାପରେ ଆପଣ ଧରି ନେବେ ଯେ ବନହଂସୀ ବୋଲି ଆପଣଙ୍କର ଯେଉଁ ଝିଅ ଥିଲା,ସେ ଜନ୍ମ ହେବା ପରେ ପରେ ମରିଯାଇଛି |ଇତି|ଅଭାଗିନୀ,ବୁନୁ |
ଚିଠି ପଢି ଉଭୟ ସରୋଜ ଓ ବନହଂସୀର ମା ଦୀପା ଉଚ୍ଚ ସ୍ବରରେ କାନ୍ଦି ଉଠିଲେ |ରାଜହଂସୀ ସେଠାରେ ଥିଲା |ସେ ଚିଠି ପଢି କହିଲା,ବାପା,ତମେ ବୁନୁ ବାହାଘର ଅନୁପମ ସଂଗେ କରିବାକୁ ମନା କରିବାରୁ ଦୁହେଁ ମିଶି ଏ କାମ କରିଛନ୍ତି |ନିଜ ଝିଅ ଏଥିରେ ସମ୍ପୃକ୍ତ ଥିବା ଆଶଂକା କରି ସରୋଜ ଥାନାରେ ଦେଇଥିବା ଏତଲା ପ୍ରତ୍ୟାହାର କରି ଆଣିଲେ |
ଅନୁପମର ବନ୍ଧୁମାନେ ସେମାନଂକ ବିବାହର ସମସ୍ତ ଆୟୋଜନ କରିଥିଲେ |ବନହଂସୀ ଏ ଘଟଣାରେ ଭାଂଗି ପଡିଲେ ମଧ୍ୟ ବାଧା ଦେଇପାରୁନଥିଲା |ଅନୁପମ କହିଲା,ବୁନୁ .ତମର ଇଛା ଥିଲା ବୋଲି ମୁଁ ତମକୁ ଜୋର କରି ନେଇ ଆସିଲି |ତମେ ଏବେ ଚାହିଁଲେ,ମୁଁ ପୋଲିସ ନିକଟରେ ଆତ୍ମସମର୍ପଣ କରି ତମକୁ ଅଂକଲ ଆଣ୍ଟିଂକ ପାଖରେ ଛାଡିଦେଇ ଆସିବି |ବନହଂସୀ ଆଖିରୁ ଟୋପା ଟୋପା ହୋଇ ଅନେକ ଟୋପା ଲୁହ ଝରି ପଡିଲା |ସେ କହିଲା,ମୁଁ ଅନେକ ଦିନରୁ ତମର ହୋଇ ସାରିଥିଲି |କିନ୍ତୁ ଏମିତି ଲୁଚି ଆସିବା ଭଲ ହେଲାନି |
ଅନୁପମ କହିଲା,ବୁନୁ ,ତମକୁ ନପାଇଥିଲେ, ଜୀବନରେ ବଂଚିବାର ମୂଲ୍ୟ କିଛି ନଥାନ୍ତା |ତୁମେ ଜାଣନା ଏହାଦ୍ବାରା ମୋର କେତେବଡ କ୍ଷତି ହୋଇଛି |ମୋ ରାଜନୈତିକ ଜୀବନରେ ସବୁଦିନପାଇଁ ଏହା ଗୋଟିଏ କଳାଦାଗ ହୋଇ ରହିଯିବ |ଏଥିପାଇଁ ମତେ ଲୋକଂକୁ ଉତ୍ତର ଦେବାକୁ ପଡିବ |ଆନନ୍ଦ ସାରଂକ ପାଖରେ ମୁଁ ମୁହଁ ଦେଖାଇ ପାରିବିନି |କିନ୍ତୁ ମୁଁ ନିରୁପାୟ ଥିଲି |ହୃଦୟର ଭାବପ୍ରବଣତା ଆଗରେ ସବୁକିଛି ହାର ମାନିଲା |ଆଜି ତମେ ଶପଥ କରି କୁହ,କେବେବି ମୋ ଭଲପାଇବା ପ୍ରତି କପଟ କରିବନି,ସ୍ନେହ ମମତା ଡୋରିରେ ମୋ ହୃଦୟକୁ ବାନ୍ଧିଦେବ,ଯେମିତିକି ମୁଁ ଆଉ ଲଗାମଛଡା ହେବିନାହିଁ |ତାର ଆଖି ଲୁହ ଛଳ ଛଳ ହୋଇଗଲା |ବନହଂସୀ ବିଚଳିତ ହୋଇଗଲା |ସେ ଅନୁପମ ଆଖିରୁ ଲୁହ ପୋଛି କହିଲା,ମୋ ଉପରେ ବିଶ୍ବାସ ରଖ |(କ୍ରମଶଃ )
ସେଦିନ ଅପରାହ୍ନରେ ବନହଂସୀର ବାନ୍ଧବୀ ସୁଲତା,ତା ନିକଟରେ ପହଂଚି କହିଲା,ବୁନୁ,ଆଜି କାହିଁକି କଲେଜ ଗଲୁନି ?ଦେହ ଭଲ ନାହିଁ ?ବନହଂସୀର ମୁହଁରେ କାରୁଣ୍ୟର ଛାପ ବାରିହେଉଥିଲା |ସେ ଫିକା ହସି କହିଲା,ଏମିତି ଗଲିନି,ତୁ କୁଆଡେ ଆସିଲୁ?ସୁଲତା କହିଲା,ତତେ ଦେଖିବାକୁ ,ଆ ଯିବା |ବନହଂସୀ ଚମକି ପଡି କହିଲା,କୁଆଡେ ?ସୁଲତା କହିଲା,ଡରନା ଲୋ,ଚାଲ ବାହାରେ ଗପିବା,ବନ୍ଦ ଘରେ ଅଣନିଃଶ୍ବାସୀ ଲାଗୁଛି |ବନହଂସୀ ସୁଲତା ସହ ବାହାରକୁ ଆସିଲା |କଥାବାର୍ତ୍ତା ଛଳରେ ସେ ତାକୁ ଗେଟ ବାହାରକୁ ଡାକି ଆଣି ବିଦାୟ ନେବା ସମୟରେ ସେଠାରେ ଅପେକ୍ଷା କରିଥିବା କାର ଭିତରୁ ଜଣେ ମୁଖାପିନ୍ଧା ବ୍ୟକ୍ତି ଆସି ବନହଂସୀକୁ ଜୋର କରି କାରରେ ବସି ନେଇ ଚାଲିଗଲେ |
ସୁଲତା କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ଭିତରକୁ ଦୌଡିଯାଇ ବନହଂସୀର ମାଆଂକୁ ଏହି ଖବର ଦେଲା |କିଛିକ୍ଷଣ ମଧ୍ୟରେ ଏକଥା ଚାରିଆଡେ ପ୍ରଘଟ ହୋଇଗଲା |ଖବର ପାଇ ବନହଂସୀର ପିତା ସରୋଜ ଅଫିସରୁ ଆସି ପହଂଚିଗଲେ |ତାଂକର ଦୁଇଟି କନ୍ୟା ସନ୍ତାନ ଥିଲେ |ସେଥିମଧ୍ୟରୁ ବନହଂସୀ ସାନ |ବଡ଼ ଝିଅ ରାଜହଂସୀ ଅନେକ ଦିନରୁ ବିବାହ କରି ସାରିଛି |ଏହି କାଣ୍ଡର ଖଳନାୟକ ଅନୁପମ ବୋଲି ସେ ଠିକ ଭାବେ ଜାଣିପାରୁଥିଲେ |ସେ ନିକଟସ୍ଥ ପୋଲିସ ଷ୍ଟେସନକୁ ଯାଇ ଏତଲା ଦେଲେ |
କିଛିଦିନପରେ ସେ ବନହଂସୀ ପାଖରୁ ଏକ ଚିଠି ଆସିଲା |ସେ ଲେଖିଥିଲା,ପୂଜନୀୟ ବାପା ମା,ମୋର ଭୂମିଷ୍ଠ ପ୍ରଣାମ ନେବେ |ଆପଣଙ୍କ ପାଇଁ ମୁଁ ଅନେକ ଦୁର୍ନାମ ଆଣିଦେଇଛି |ଏ ଚିଠି ପାଇବାପରେ ଆପଣ ଧରି ନେବେ ଯେ ବନହଂସୀ ବୋଲି ଆପଣଙ୍କର ଯେଉଁ ଝିଅ ଥିଲା,ସେ ଜନ୍ମ ହେବା ପରେ ପରେ ମରିଯାଇଛି |ଇତି|ଅଭାଗିନୀ,ବୁନୁ |
ଚିଠି ପଢି ଉଭୟ ସରୋଜ ଓ ବନହଂସୀର ମା ଦୀପା ଉଚ୍ଚ ସ୍ବରରେ କାନ୍ଦି ଉଠିଲେ |ରାଜହଂସୀ ସେଠାରେ ଥିଲା |ସେ ଚିଠି ପଢି କହିଲା,ବାପା,ତମେ ବୁନୁ ବାହାଘର ଅନୁପମ ସଂଗେ କରିବାକୁ ମନା କରିବାରୁ ଦୁହେଁ ମିଶି ଏ କାମ କରିଛନ୍ତି |ନିଜ ଝିଅ ଏଥିରେ ସମ୍ପୃକ୍ତ ଥିବା ଆଶଂକା କରି ସରୋଜ ଥାନାରେ ଦେଇଥିବା ଏତଲା ପ୍ରତ୍ୟାହାର କରି ଆଣିଲେ |
ଅନୁପମର ବନ୍ଧୁମାନେ ସେମାନଂକ ବିବାହର ସମସ୍ତ ଆୟୋଜନ କରିଥିଲେ |ବନହଂସୀ ଏ ଘଟଣାରେ ଭାଂଗି ପଡିଲେ ମଧ୍ୟ ବାଧା ଦେଇପାରୁନଥିଲା |ଅନୁପମ କହିଲା,ବୁନୁ .ତମର ଇଛା ଥିଲା ବୋଲି ମୁଁ ତମକୁ ଜୋର କରି ନେଇ ଆସିଲି |ତମେ ଏବେ ଚାହିଁଲେ,ମୁଁ ପୋଲିସ ନିକଟରେ ଆତ୍ମସମର୍ପଣ କରି ତମକୁ ଅଂକଲ ଆଣ୍ଟିଂକ ପାଖରେ ଛାଡିଦେଇ ଆସିବି |ବନହଂସୀ ଆଖିରୁ ଟୋପା ଟୋପା ହୋଇ ଅନେକ ଟୋପା ଲୁହ ଝରି ପଡିଲା |ସେ କହିଲା,ମୁଁ ଅନେକ ଦିନରୁ ତମର ହୋଇ ସାରିଥିଲି |କିନ୍ତୁ ଏମିତି ଲୁଚି ଆସିବା ଭଲ ହେଲାନି |
ଅନୁପମ କହିଲା,ବୁନୁ ,ତମକୁ ନପାଇଥିଲେ, ଜୀବନରେ ବଂଚିବାର ମୂଲ୍ୟ କିଛି ନଥାନ୍ତା |ତୁମେ ଜାଣନା ଏହାଦ୍ବାରା ମୋର କେତେବଡ କ୍ଷତି ହୋଇଛି |ମୋ ରାଜନୈତିକ ଜୀବନରେ ସବୁଦିନପାଇଁ ଏହା ଗୋଟିଏ କଳାଦାଗ ହୋଇ ରହିଯିବ |ଏଥିପାଇଁ ମତେ ଲୋକଂକୁ ଉତ୍ତର ଦେବାକୁ ପଡିବ |ଆନନ୍ଦ ସାରଂକ ପାଖରେ ମୁଁ ମୁହଁ ଦେଖାଇ ପାରିବିନି |କିନ୍ତୁ ମୁଁ ନିରୁପାୟ ଥିଲି |ହୃଦୟର ଭାବପ୍ରବଣତା ଆଗରେ ସବୁକିଛି ହାର ମାନିଲା |ଆଜି ତମେ ଶପଥ କରି କୁହ,କେବେବି ମୋ ଭଲପାଇବା ପ୍ରତି କପଟ କରିବନି,ସ୍ନେହ ମମତା ଡୋରିରେ ମୋ ହୃଦୟକୁ ବାନ୍ଧିଦେବ,ଯେମିତିକି ମୁଁ ଆଉ ଲଗାମଛଡା ହେବିନାହିଁ |ତାର ଆଖି ଲୁହ ଛଳ ଛଳ ହୋଇଗଲା |ବନହଂସୀ ବିଚଳିତ ହୋଇଗଲା |ସେ ଅନୁପମ ଆଖିରୁ ଲୁହ ପୋଛି କହିଲା,ମୋ ଉପରେ ବିଶ୍ବାସ ରଖ |(କ୍ରମଶଃ )
No comments:
Post a Comment