ନିଶୀଥ ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନା (୯)

                         ଘଣ୍ଟା କଣ୍ଟା ଦୁଇ ଅତିକ୍ରମ କରିବା ପରେ ବନହଂସୀ ଜାଣିପାରିଲା,ଅନୁପମର ଫେରିବାରେ ଡେରି ହୋଇପାରେ |ମୂଳି ଅନେକବେଳୁ ଖାଇ ସାରିଥିଲା |ଏ ପ୍ରକାର ନିରୋଳା ଜୀବନ ତା ପାଇଁ ଏକାନ୍ତ ଦୁର୍ବିସହ |ତାର ମନେ ପଡିଲା,ସୁରେଶ ବାବୁ କହୁଥିଲେ,ପଛପଟେ ରୁବିଅପା ନାମ୍ନୀ ଜଣେ ସ୍ନେହୀ ଭଦ୍ରମହିଳା ରହୁଛନ୍ତି |ସେ ମୂଳିକୁ ଘର ଜଗାଇ,ବାରିପଟ କବାଟ ଖୋଲି ରୁବିଅପାଂକ କବାଟରେ କରାଘାତ କଲା |ଅଳ୍ପ ସମୟପରେ କବାଟ ଖୋଲିଗଲା |ବନହଂସୀ ଦେଖିଲା,ଚାରି ପାଂଚ ବର୍ଷର ଚୁଲୁବୁଲି ଝିଅଟିଏ ଓ ତା ପଛରେ ଜଣେ ଅତି ସୁନ୍ଦରୀ ଶୁଭ୍ରବର୍ଣ୍ଣା ତରୁଣୀ ଛିଡା ହୋଇଛନ୍ତି |ସେ ହସି ହସି କହିଲେ,ବାରିପଟେ କାହିଁକି ଆସିଲେ ?ସେପଟେ ବଡ଼ ଅସନା |ବନହଂସୀ କହିଲା,ଜାଣିଛି,ହେଲେ,ଏଇପଟେ ପାଖ ହେବବୋଲି ଚାଲିଆସିଲି |ମୁଁ ଆପଣଙ୍କ ବିଷୟରେ ଜାଣିନଥିଲି,କିଛିଦିନ ତଳେ ସୁରେଶ ବାବୁ ଆପଣଙ୍କ ବିଷୟରେ କହୁଥିଲେ,ଆଜି ସେଇକଥା ମନେପଡିଲା,ତେଣୁ ଚାଲିଆସିଲି |ସୁରେଶ ନାମ ଶୁଣିବା ମାତ୍ରେ ରୁବିଅପାଂକ ସତେଜ ମୁହଁଟି ହଠାତ୍ ମଉଳି ଗଲା |ତାଂକର ଏହି କ୍ଷଣିକ ଭାବାନ୍ତର ବନହଂସୀ ନଜରରୁ ବାଦ ଗଲାନାହିଁ |
                     କଥାବାର୍ତ୍ତା ଛଳରେ ସେ ଜାଣିଲା,ଭଦ୍ରମହିଳା ସ୍ଥାନୀୟ କନଭେଣ୍ଟ ସ୍କୁଲରେ ଶିକ୍ଷୟତ୍ରୀ ଅଛନ୍ତି |ତାଂକର ଏକମାତ୍ର କନ୍ୟାସନ୍ତାନ,ଯାହାର ଡାକନାମ 'ଗୁଡି' |ସ୍ବାମୀ ଇଲେକ୍ଟ୍ରିକାଲ ଇଂଜିନିଅର |ସମ୍ପ୍ରତି ତାଂକର ପୋଷ୍ଟିଂ ସମ୍ବଲପୁରରେ |ବାହାର ପଟକୁ ଥିବା ଛୋଟିଆ କୋଠରୀରେ ସ୍କୁଲର ମାଳୀ ଦମ୍ପତ୍ତି ରହନ୍ତି |ସୁବିଧା ଅସୁବିଧା ସମୟରେ ସେ ସେମାନଂକ ଉପରେ ନିର୍ଭର କରିଥାନ୍ତି |
                ବନହଂସୀ ଲକ୍ଷ୍ୟ କଲା,କୋଠରୀଗୁଡିକ ବେଶ ପରିଷ୍କାର ପରିଛନ୍ନ |ଯେଉଁଠି ଯାହା ରହିବା କଥା,ସବୁ ଠିକ ସ୍ଥାନରେ ରହିଛି |ନିକଟସ୍ଥ ବୁକ ସେଲ୍ଫ ରେ ପ୍ରାୟ ଦୁଇଶହରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ବ ବହି ସଜ୍ଜିତ ହୋଇ ରହିଛି |ରୁବି ତାକୁ ଗୋଟିଏ ଇଂଗ୍ଲିଶ ପୁସ୍ତକ ଦେଇ କହିଲେ,ୟାକୁ ପଢୁଥାଅ,ମୁଁ ଆସୁଛି |ବନହଂସୀ ବହି ଉପରେ ଆଖି ବୁଲାଇ ଆଣିଲା,'Men are from Mars,Women are from Venus' .ଲେଖକ ,John Gray .ସେ କୌତୁହଳ ବଶତଃ ବହିର ପୃଷ୍ଠା ଓଲଟାଇବାରେ ଲାଗିଲା  ଓ ଗୋଟିଏ ସ୍ଥାନରେ ତାର ଦୃଷ୍ଟି ଅଟକି ଗଲା |ସେ ପଢିଲା,'I imagine that men are from Mars and Women are from Venus ...both the Martians & Venusians forgot that they are from different planets and were supposed to be different.....without the awareness that we were supposed to be different,men & women are at odds with each other .,ଏକା ନିଶ୍ବାସରେ ପଢି ଯାଉଥିବାବେଳେ ପଛପଟରେ କାହାର ସ୍ପର୍ଶ ପାଇ ବୁଲିଚାହିଁଲା |ଗୁଡି ହସୁଥିଲା |କହିଲା,ଆଣ୍ଟି,ଆସ ଆମ ଗାର୍ଡେନ ଦେଖିବ |ସେ ବହି ଟେବଲ ଉପରେ ରଖିଦେଇ ଗୁଡି ସାଂଗରେ ଗଲା |ଫୁଲବଗିଚା ର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଓ ସାଜସଜ୍ଜା ଦେଖି ସେ ବିଭୋର ହୋଇଗଲା |ବଗିଚାର ଉଭୟ ପାର୍ଶ୍ବରେ ସୁଦୃଶ୍ୟ ଫୁଲକୁଣ୍ଡ ଗୁଡିକରେ ବିଭିନ୍ନ କିସମର ଗଛ ଲାଗିଥିଲା |ଟିକିଏ ଭିତରକୁ ମନିପ୍ଲାଣ୍ଟ ଲତା ଅତି ସୁନ୍ଦର ଭାବେ ମୋଡିହୋଇ ମାଡିଥିଲା |ଏହା ଛଡା ରଜନୀଗନ୍ଧା,ହେନା,ଯୁଇ,ମନ୍ଦାର ଇତ୍ୟାଦି ଅନେକ ଜଣା ଅଜଣା ଫୁଲଗଛ ର ଅପୂର୍ବ ସମାରୋହ ଅବର୍ଣନୀୟ ଥିଲା |ସେ କିଛିକ୍ଷଣ ଅନ୍ୟମନସ୍କ ହୋଇଗଲା |ସେ ଭାବିଲା,ଏହି ସୁନ୍ଦର ଫୁଲପରି ରୁବିଅପା ମଧ୍ୟ ବହୁତ ସୁନ୍ଦର |ତାଂକର କଥାବାର୍ତ୍ତା,ଚାଲିଚଳଣ,ସବୁକିଛି ମନୋମୁଗ୍ଧକର |ତାର ଧ୍ୟାନଭଂଗ ହେଲା,ମୂଳି ଆସି ଖବର ଦେଲା,ଅନୁପମ ଆସିଯାଇଛି ଓ ତାକୁ ଖୋଜୁଛନ୍ତି |ସେ ତର ତର ହୋଇ ରୁବିଅପାଂକୁ କହି ମୂଳି ପଛେ ପଛେ ଚାଲିଆସିଲା |
                   ଘରେ ପହଂଚିବାମାତ୍ରେ ସେ ଅନୁପମର ବିରକ୍ତିଭରା ମୁଖମଣ୍ଡଳ ଲକ୍ଷ୍ୟ କଲା | ତାକୁ ନଜରଅନ୍ଦାଜ କରି ,ଆସ୍ତେ କରି ବାରିପଟ କବାଟରେ କିଲିଣିଦେଇ ସେ ଚାଲିଆସିଲା |ଅନୁପମ କହିଲା,ଶୀଘ୍ର ଖାଇବାକୁ ବାଢିଲ,ମତେ ଭୀଷଣ ଭୋକ ଲାଗୁଛି |ବନହଂସୀ ସଂଗେ ସଂଗେ ଖାଇବା ଗରମ କରି,ଡାଇନିଂ ଟେବଲରେ ବାଢିଦେଲା |ଏକ ସାଂଗରେ ଦୁଇଟା ପ୍ଲେଟ ଦେଖି ଅନୁପମ ପଚାରିଲା,ଦୁଇଜଣଂକ ପାଇଁ ବାଢିଛ କଣ ?ତମେ ଏ ଯାଏଁ ଖାଇନ ?
                ବନହଂସୀ ମୃଦୁ ହସି କହିଲା,ଏକୁଟିଆ ଖାଇବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଲାନି |ତାର ଉତ୍ତରରେ ଅନୁପମର ମୁଣ୍ଡ ଉପରକୁ ରାଗ ଚଢିଗଲା |ସେ ହାତ ଛିଂଚାଡି ଟେବଲ ଉପରୁ ଭାତ ପ୍ଲେଟ ଫୋପାଡି ଦେଲା |ପ୍ଲେଟ  ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ ହୋଇ ଭାଂଗି,ଘର ସାରା ବିଛାଡି ହୋଇ ପଡିଲା |ସେ କ୍ରୋଧ ଜର୍ଜରିତ ସ୍ବରରେ କହିଲା,ତମେ ଭାବିଛ କଣ ?ମୁଁ ସବୁବେଳେ ତମକୁ ଚାହିଁ ବସିଥିବି ?ସେ ମାଇଚିଆ କାମ ମୋ ଦ୍ବାରା ହେବନି |ୟା ତା ଘରେ ଗପିବାକୁ ସମୟ ଅଛି,ଖାଇବାକୁ ସମୟ ନାହିଁ ?ସଂଗେ ସଂଗେ ଦେହରେ ସାର୍ଟ ଗଳାଇ ସେ ବାଇକ ଷ୍ଟାର୍ଟ କରି ଚାଲିଗଲା |
                ବନହଂସୀ ବିଛଣାରେ ମୁହଁ ମାଡି ଭୋ ଭୋ ହୋଇ କାନ୍ଦି ଉଠିଲା |ଏତେଦିନ ଧରି ଯେଉଁ ସ୍ବର୍ଗସୁଖରେ ବୁଡି ରହି ନିଜକୁ ସୌଭାଗ୍ୟବତୀ ବୋଲି ମନେ କରୁଥିଲା,ତାହା ନିମିଷକରେ ଦୁଃଖନଈର ଅତଳ ଗର୍ଭରେ  ଯେମିତି ବୁଡିଗଲା !!!(କ୍ରମଶଃ )