( ମୋର ପୁରୁଣା ଉପନ୍ୟାସ 'ନିଶୀଥ ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନା' କିଛି ପାଠକ/ପାଠିକା ପଢିଛନ୍ତି ;ଯେଉଁମାନେ ପଢିନାହାନ୍ତି,ସେମାନଂକ ପାଇଁ ମୋର ଏହା ଏକ ଛୋଟିଆ ପ୍ରୟାସ |ପାଠକ/ପାଠିକାମାନଂକୁ ପଢିବାକୁ ଭଲ ଲାଗିଲେ ମୋ ଲେଖନୀ ସାର୍ଥକ ହେବ |)
(ଏକ )
ଶିଳ୍ପପତି ହିମାଂଶୁ ମିଶ୍ରଂକର ତିନି ପୁତ୍ରଂକ ମଧ୍ୟରୁ ଅନୁପମ ଥିଲା,ଜେଷ୍ଠ ପୁତ୍ର |ଅତି ମେଧାବୀ ଛାତ୍ର ନହେଲେ ମଧ୍ୟ ସେ ମାଟ୍ରିକ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଭଲ ପଢୁଥିଲା ଓ ଅଶୀ ଶତାଂଶ ନମ୍ବର ରଖି ପ୍ରଥମ ଶ୍ରେଣୀରେ ଉତ୍ତୀର୍ଣ ହୋଇଥିଲା ଓ ତାପରେ କଲେଜରେ ସାଇନ୍ସ ନେଇ ପଢୁଥିଲା |କିନ୍ତୁ କଲେଜରେ ପାଦ ଦେଉ ଦେଉ ସେ କ୍ରମେ ଜଣେ ଅପ୍ରତିଦ୍ବନ୍ଦୀ ଛାତ୍ର ନେତା ହୋଇ ଉଠିଲା |ପିତାଂକର ଶତ ବାରଣ ସତ୍ତ୍ବେ ସେ ଏଥିରୁ ଓହରି ପାରିନଥିଲା | ସେ କଲେଜ ୟୁନିଅନର ସଭାପତି ଥିଲା |ସ୍ନାତକୋତ୍ତର ଶ୍ରେଣୀରେ ମଧ୍ୟ ସେ ଏକ ନମ୍ବର ଛାତ୍ର ନେତା ଥିଲା |ପିତାଂକ ବ୍ୟବସାୟରେ ତାର ତିଳେ ମାତ୍ର ଆଗ୍ରହ ନଥିଲା |
କଲେଜ ଜୀବନରେ ସେ ସରିତା ନାମ୍ନୀ ଏକ ଅତି ସୁନ୍ଦରୀ ମେଧାବୀ ଝିଅକୁ ଭଲ ପାଉଥିଲା |ବାପା ତାର ଥିଲେ,ଚିଫ୍ ମେଡିକାଲ ଅଫିସର |ଆଇ.ଏସ.ସି.ପାଶ କରିବା ବର୍ଷ ହିଁ ସରିତା ପ୍ରଥମ ଚାନ୍ସରେ ମେଡିକାଲ ପାଇଥିଲା |ଅନ୍ୟପକ୍ଷରେ ଅନୁପମ ତୃତୀୟ ଶ୍ରେଣୀରେ ପାଶ୍ କରିଥିଲା |ଲଜ୍ଜାରେ କିଛିଦିନ ସେ ସରିତାକୁ ମୁହଁ ଦେଖାଇପାରିନଥିଲା |ତାପରେ ସରିତା ତାକୁ ପ୍ରତ୍ୟାଖାନ କରିଥିଲା |ଅନୁପମ ବରଂ ଏଥିରେ ଆନନ୍ଦିତ ହୋଇଥିଲା ;କାରଣ ସରିତା ତାକୁ ଅନେକ ଜଂଜାଳରୁ ମୁକ୍ତ କରିଥିଲା |
ଅନୁପମ ଯେଉଁ ପରିବାରରେ ଜନ୍ମ ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲା,ସେହି ପରିବାରରେ ସମସ୍ତେ ଜୀବନକୁ ଉପଭୋଗ କରିବାକୁ ଶିଖିଥିଲେ |ଅନୁପମ ଶରୀରରେ ସେହି ରକ୍ତ ପ୍ରବାହିତ ହେଉଥିଲା |ଦିନେ ଚନ୍ଦ୍ରିକା କହିଥିଲା,ମୁଁ ତମକୁ ବହୁତ ଭଲପାଏ ........|ଅନୁପମ ଶେଷ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ କେବଳ ହସିଥିଲା |ସେ ହସ ତା ନିଜକୁ ମଧ୍ୟ ନିଷ୍ଠୁର ମନେ ହୋଇଥିଲା |ଉତ୍ତରରେ ସେ କେବଳ ଏତିକି କହିଥିଲା,ଭଲପାଇବା କଣ ସେ ଜାଣିନି,ବୁଝିନି | ଏହାପରେ ମଲ୍ଲୀ,ଜୁଇ,ରଜନୀଗନ୍ଧା ଇତ୍ୟାଦି ଅନେକ ଫୁଲ ତା ଜୀବନ ବଗିଚାରେ ଫୁଟିଛନ୍ତି,ସେମାନଂକ ନାଁ ମନେ ରଖିବା ସେ ଆବଶ୍ୟକ ମନେ କରିନି |ଏ ଗୋଟିଏ ନିଶା |ନିଶା ଥିବାବେଳେ ସବୁ ଭଲଲାଗେ,ନିଶା ଛାଡିଗଲେ,ସବୁ ଭୁଲି ହୋଇଯାଏ |
ସେଦିନର ଘଟଣା ଅଲଗା ଥିଲା | ସେଦିନ ପାର୍ଟି କାମରେ କଟକ ଯାଇ ,ସେଠାରେ କାମ ଶେଷକରି ସେ ବସରେ ଭୁବନେଶ୍ବର ଫେରୁଥିଲା |ତା ସହିତ ପାର୍ଟିର ଆଉ ଦୁଇଜଣ ସମବୟସ୍କ କର୍ମୀ ଥିଲେ |ଯିବା ବାଟରେ ଏକ ଷ୍ଟପେଜରେ କେତେଜଣ ତରୁଣୀ ବସକୁ ଉଠିଲେ | ସେମାନଂକ ମଧ୍ୟରେ ଅପୂର୍ବ ସୁନ୍ଦରୀ ବନହଂସୀକୁ ଆବିଷ୍କାର କରି ସେ ଚଂଚଳ ହୋଇ ଉଠିଲା |ଏକ ପାଷାଣ ପ୍ରତିମା ଜୀବନ୍ୟାସ ପାଇଛି ଯେପରି |ଫିକା ବାଇଗଣୀ ରଂଗର ସାଲୁଆର ସୁଟ ସାଂଗକୁ ଗାଢ଼ ବାଇଗଣୀ ରଂଗର ଉତ୍ତରୀ |ଲମ୍ବା ବେଣୀରେ ଏକ ଅର୍ଦ୍ଧ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ଗୋଲାପ ଫୁଲ |ଓଠରେ ଫିକା ହସ,ଯାହା ତା ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟକୁ ଦ୍ବିଗୁଣିତ କରୁଥିଲା |ସେ ଅନୁମାନ କଲା,ସେମାନେ ସ୍ଥାନୀୟ ମହିଳା ମହାବିଦ୍ୟାଳୟର ଛାତ୍ରୀ ହେବେ ନିଶ୍ଚୟ |ସେଇକ୍ଷଣି ତା ମୁଣ୍ଡରେ ଏକ ଦୁଷ୍ଟ ବୁଦ୍ଧି ଖେଳିଗଲା |ସେ ଆସ୍ତେକରି ତାର ଆଗ ସିଟରେ ବସିଥିବା ବନହଂସୀର କବରୀରୁ ଫୁଲଟିକୁ କାଢିନେଲା ଏବଂ ତାକୁ ସମସ୍ତଂକ ଆଗରେ ଦେଖାଇ ହାତରେ ଖେଳି ଖେଳି ତଳକୁ ଓଲ୍ହାଇ ଗଲା |ବନହଂସୀ ଏକଥା ଜାଣିପାରିଥିଲା |କିନ୍ତୁ ଅନୁପମର ଦୁର୍ଦ୍ଦାନ୍ତ ଚେହେରା ଦେଖି ପ୍ରତିବାଦ କରିବାକୁ ସାହସ କରିପାରିନଥିଲା |ପରଦିନ ନିଜ ବାଇକରେ ଯାଇ ମହିଳା କଲେଜ ପାଖାପାଖି ତିନି ଚାରି ରାଉଣ୍ଡ ମାରିବା ପରେ ବନହଂସୀର ଦେଖା ପାଇଲା |ସେମାନେ ଏକତ୍ର ହୋଇ ବସ ଷ୍ଟପେଜ ନିକଟକୁ ଆସୁଥିଲେ |ଅନୁପମ ବନହଂସୀ ନିକଟକୁ ଯାଇ ବାଇକର ବ୍ରେକ କଷିଦେଲା |ଦଳକ ଯାକ ଝିଅ ଚମକି ପଡି ଘୁଂଚି ଗଲେ |ଏଇ ଅବସରରେ ଫୁଲଟି ବନହଂସୀକୁ ଦେଇ ସେ କହିଲା,ଏକ୍ସକ୍ୟୁଜ୍ ମି,ଫୁଲଟା ଫେରେଇ ଦେଲି |ତାପରେ ସେ ସାଂଗେ ସାଂଗେ ବାଇକ ଷ୍ଟାର୍ଟ କରି ଚାଲିଗଲା |ଅନେକ ତରୁଣୀଂକ ସହ ସମ୍ପର୍କ ସ୍ଥାପନ କରି ଅନୁପମ ସେମାନଂକ ମନସ୍ତତ୍ତ୍ବ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ଖୁବ୍ ଭଲ ଭାବରେ ଅବଗତ ଥିଲା |ତେଣୁ ବନହଂସୀକୁ କାବୁ କରିବାକୁ ତାକୁ ବେଶୀ ଡେରି ଲାଗିନଥିଲା |
ବନହଂସୀ ଥିଲା ଯୁକ୍ତ ତିନି କଳାର ଛାତ୍ରୀ |ଏକ ମଧ୍ୟବିତ୍ତ ପରିବାରର ଦ୍ବିତୀୟା କନ୍ୟା ଥିଲା ସେ |ତା ସହିତ ମାତ୍ର କେତୋଟି ଦିନର ପରିଚୟ ପରେ ଅନୁପମ ଜାଣି ନେଇଥିଲା ଯେ ସେ ଭୁଲ ଜାଗାରେ ଆସି ପହଂଚିଛି |କାରଣ ଅନୁପମର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ବିପରୀତ ସ୍ବଭାବ ଥିଲା ବନହଂସୀର |ସୁନ୍ଦର ଚେହେରା ସହିତ ସେ ଥିଲା,ଫୁଲ ପରି ନିଷ୍ପାପ ଓ ନମ୍ର |ଅନ୍ୟ ଝିଅମାନଂକ ପରି ସେ ଯେପରି ପରିଚୟ ପରେ ଖୁବ୍ ଶୀଘ୍ର ଅନ୍ତିମ ଆଡକୁ ଅଗ୍ରସର ହୋଇଯାଏ,ଏଥରକ ସେପରି ହୋଇ ପାରିଲାନି |ଅନ୍ୟପକ୍ଷରେ ପାର୍ଟି କାମପାଇଁ ସେ ସବୁବେଳେ ବ୍ୟସ୍ତ ରହୁଥିଲା |ତାର ପାର୍ଟି ବିଧାନସଭାରେ ବିରୋଧୀ ଦଳ ଥିଲା |ପାର୍ଟିକୁ ସୁଦୃଢ କରିବା ପାଇଁ ଦଳନେତାଂକ ଅନେକ ଗସ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟରେ ସେ ସମ୍ପୃକ୍ତ ରହୁଥିଲା |ତାପରେ ଦୁର୍ଭିକ୍ଷ,ବାତ୍ୟା,ବନ୍ୟା,ଘରପୋଡି,ବିବାହ,ବ୍ରତ ଆଦିରେ ସାହାଯ୍ୟ ଦେବା,ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ଅନୁଷ୍ଠାନକୁ ଆର୍ଥିକ ସହାୟତା ପ୍ରଦାନ କରିବା ଇତ୍ୟାଦି ଅନେକ କାର୍ଯ୍ୟର ଦାୟିତ୍ତ୍ବ ତାକୁ ନେବାକୁ ପଡୁଥିଲା |କାରଣ ତାର ଅନେକ ବଦଗୁଣ ସତ୍ତ୍ବେ ସେ ଜଣେ ନିଷ୍ଠାପର ଓ ସଚ୍ଚୋଟ କର୍ମୀ ଥିଲା ଯେଉଥିପାଇଁ ଦଳର ମୁଖ୍ୟ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଆନନ୍ଦ ଦାସଂକର ଅତ୍ୟନ୍ତ ବିଶ୍ବାସଭାଜନ ଓ ପ୍ରିୟପାତ୍ର ଥିଲା |ବିଧାନସଭାର କାର୍ଯ୍ୟକାଳ ଆଉ ଦୁଇବର୍ଷ ବାକିଥିଲା |ତେଣୁ ଜନସାଧାରଣଙ୍କ ଆସ୍ଥାଭାଜନ ହେବା ଦଳର ପ୍ରଥମ ତଥା ପ୍ରଧାନ କାର୍ଯ୍ୟ ଥିଲା ଓ ଏଥିପାଇଁ ଦଳର ସମସ୍ତ କର୍ମୀ ଏକଜୁଟ ହୋଇ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ମଧ୍ୟ ନିହାତି ଜରୁରୀ ଥିଲା |
ଏସବୁ ଭିତରେ ବି ଅନୁପମ ସମୟ କରି ବନହଂସୀକୁ ଦେଖା କରୁଥିଲା |ତାର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଓ ସରଳତା ପାଖରେ ସେ ହାର ମାନିଥିଲା |ଅନୁପମ ପୁଣି ପ୍ରେମରେ ପଡିଯାଇଛି ଶୁଣି ତାର ଅନେକ ଘନିଷ୍ଠ ବନ୍ଧୁ ତାକୁ ସତର୍କ କରାଇ କହିଥିଲେ,ବନହଂସୀ ଯେମିତି ଝିଅ,ତୋ ପ୍ରତାରଣା ସାହି ନପାରି ଆତ୍ମହତ୍ୟା କରିଦେବ |ତୁ ପୁଣି ସେ ଦୁର୍ବୁଦ୍ଧି କରନା |କାରଣ ଅତୀତରେ ଏମିତି ଏକ ଗଣ୍ଡଗୋଳିଆ ପରିସ୍ଥିତିରେ ଗୋଟିଏ ଝିଅ ଆତ୍ମହତ୍ୟା କରିଥିଲା ଯେଉଥିପାଇଁ ତା ବିରୁଦ୍ଧରେ ଝିଅଘର କୋର୍ଟରେ କେଶ୍ କରିଥିଲେ ଓ ସେ ଏଥିପାଇଁ ଅନେକ ବଦନାମ ମଧ୍ୟ ହୋଇଥିଲା |ପରେ ପିତାଂକ ଉଭୟ ଆର୍ଥିକ ଓ ରାଜନୈତିକ ଚାପ ଯୋଗୁଁ ଅନେକ କଷ୍ଟରେ ସେ ସେଥିରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇଥିଲା ଯଦିଓ ସେ ଦୋଷୀ ନୁହେଁ ବୋଲି ସବୁବେଳେ ଯୁକ୍ତି କରି ଆସିଛି |(କ୍ରମଶଃ )
(ଏକ )
ଶିଳ୍ପପତି ହିମାଂଶୁ ମିଶ୍ରଂକର ତିନି ପୁତ୍ରଂକ ମଧ୍ୟରୁ ଅନୁପମ ଥିଲା,ଜେଷ୍ଠ ପୁତ୍ର |ଅତି ମେଧାବୀ ଛାତ୍ର ନହେଲେ ମଧ୍ୟ ସେ ମାଟ୍ରିକ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଭଲ ପଢୁଥିଲା ଓ ଅଶୀ ଶତାଂଶ ନମ୍ବର ରଖି ପ୍ରଥମ ଶ୍ରେଣୀରେ ଉତ୍ତୀର୍ଣ ହୋଇଥିଲା ଓ ତାପରେ କଲେଜରେ ସାଇନ୍ସ ନେଇ ପଢୁଥିଲା |କିନ୍ତୁ କଲେଜରେ ପାଦ ଦେଉ ଦେଉ ସେ କ୍ରମେ ଜଣେ ଅପ୍ରତିଦ୍ବନ୍ଦୀ ଛାତ୍ର ନେତା ହୋଇ ଉଠିଲା |ପିତାଂକର ଶତ ବାରଣ ସତ୍ତ୍ବେ ସେ ଏଥିରୁ ଓହରି ପାରିନଥିଲା | ସେ କଲେଜ ୟୁନିଅନର ସଭାପତି ଥିଲା |ସ୍ନାତକୋତ୍ତର ଶ୍ରେଣୀରେ ମଧ୍ୟ ସେ ଏକ ନମ୍ବର ଛାତ୍ର ନେତା ଥିଲା |ପିତାଂକ ବ୍ୟବସାୟରେ ତାର ତିଳେ ମାତ୍ର ଆଗ୍ରହ ନଥିଲା |
କଲେଜ ଜୀବନରେ ସେ ସରିତା ନାମ୍ନୀ ଏକ ଅତି ସୁନ୍ଦରୀ ମେଧାବୀ ଝିଅକୁ ଭଲ ପାଉଥିଲା |ବାପା ତାର ଥିଲେ,ଚିଫ୍ ମେଡିକାଲ ଅଫିସର |ଆଇ.ଏସ.ସି.ପାଶ କରିବା ବର୍ଷ ହିଁ ସରିତା ପ୍ରଥମ ଚାନ୍ସରେ ମେଡିକାଲ ପାଇଥିଲା |ଅନ୍ୟପକ୍ଷରେ ଅନୁପମ ତୃତୀୟ ଶ୍ରେଣୀରେ ପାଶ୍ କରିଥିଲା |ଲଜ୍ଜାରେ କିଛିଦିନ ସେ ସରିତାକୁ ମୁହଁ ଦେଖାଇପାରିନଥିଲା |ତାପରେ ସରିତା ତାକୁ ପ୍ରତ୍ୟାଖାନ କରିଥିଲା |ଅନୁପମ ବରଂ ଏଥିରେ ଆନନ୍ଦିତ ହୋଇଥିଲା ;କାରଣ ସରିତା ତାକୁ ଅନେକ ଜଂଜାଳରୁ ମୁକ୍ତ କରିଥିଲା |
ଅନୁପମ ଯେଉଁ ପରିବାରରେ ଜନ୍ମ ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲା,ସେହି ପରିବାରରେ ସମସ୍ତେ ଜୀବନକୁ ଉପଭୋଗ କରିବାକୁ ଶିଖିଥିଲେ |ଅନୁପମ ଶରୀରରେ ସେହି ରକ୍ତ ପ୍ରବାହିତ ହେଉଥିଲା |ଦିନେ ଚନ୍ଦ୍ରିକା କହିଥିଲା,ମୁଁ ତମକୁ ବହୁତ ଭଲପାଏ ........|ଅନୁପମ ଶେଷ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ କେବଳ ହସିଥିଲା |ସେ ହସ ତା ନିଜକୁ ମଧ୍ୟ ନିଷ୍ଠୁର ମନେ ହୋଇଥିଲା |ଉତ୍ତରରେ ସେ କେବଳ ଏତିକି କହିଥିଲା,ଭଲପାଇବା କଣ ସେ ଜାଣିନି,ବୁଝିନି | ଏହାପରେ ମଲ୍ଲୀ,ଜୁଇ,ରଜନୀଗନ୍ଧା ଇତ୍ୟାଦି ଅନେକ ଫୁଲ ତା ଜୀବନ ବଗିଚାରେ ଫୁଟିଛନ୍ତି,ସେମାନଂକ ନାଁ ମନେ ରଖିବା ସେ ଆବଶ୍ୟକ ମନେ କରିନି |ଏ ଗୋଟିଏ ନିଶା |ନିଶା ଥିବାବେଳେ ସବୁ ଭଲଲାଗେ,ନିଶା ଛାଡିଗଲେ,ସବୁ ଭୁଲି ହୋଇଯାଏ |
ସେଦିନର ଘଟଣା ଅଲଗା ଥିଲା | ସେଦିନ ପାର୍ଟି କାମରେ କଟକ ଯାଇ ,ସେଠାରେ କାମ ଶେଷକରି ସେ ବସରେ ଭୁବନେଶ୍ବର ଫେରୁଥିଲା |ତା ସହିତ ପାର୍ଟିର ଆଉ ଦୁଇଜଣ ସମବୟସ୍କ କର୍ମୀ ଥିଲେ |ଯିବା ବାଟରେ ଏକ ଷ୍ଟପେଜରେ କେତେଜଣ ତରୁଣୀ ବସକୁ ଉଠିଲେ | ସେମାନଂକ ମଧ୍ୟରେ ଅପୂର୍ବ ସୁନ୍ଦରୀ ବନହଂସୀକୁ ଆବିଷ୍କାର କରି ସେ ଚଂଚଳ ହୋଇ ଉଠିଲା |ଏକ ପାଷାଣ ପ୍ରତିମା ଜୀବନ୍ୟାସ ପାଇଛି ଯେପରି |ଫିକା ବାଇଗଣୀ ରଂଗର ସାଲୁଆର ସୁଟ ସାଂଗକୁ ଗାଢ଼ ବାଇଗଣୀ ରଂଗର ଉତ୍ତରୀ |ଲମ୍ବା ବେଣୀରେ ଏକ ଅର୍ଦ୍ଧ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ଗୋଲାପ ଫୁଲ |ଓଠରେ ଫିକା ହସ,ଯାହା ତା ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟକୁ ଦ୍ବିଗୁଣିତ କରୁଥିଲା |ସେ ଅନୁମାନ କଲା,ସେମାନେ ସ୍ଥାନୀୟ ମହିଳା ମହାବିଦ୍ୟାଳୟର ଛାତ୍ରୀ ହେବେ ନିଶ୍ଚୟ |ସେଇକ୍ଷଣି ତା ମୁଣ୍ଡରେ ଏକ ଦୁଷ୍ଟ ବୁଦ୍ଧି ଖେଳିଗଲା |ସେ ଆସ୍ତେକରି ତାର ଆଗ ସିଟରେ ବସିଥିବା ବନହଂସୀର କବରୀରୁ ଫୁଲଟିକୁ କାଢିନେଲା ଏବଂ ତାକୁ ସମସ୍ତଂକ ଆଗରେ ଦେଖାଇ ହାତରେ ଖେଳି ଖେଳି ତଳକୁ ଓଲ୍ହାଇ ଗଲା |ବନହଂସୀ ଏକଥା ଜାଣିପାରିଥିଲା |କିନ୍ତୁ ଅନୁପମର ଦୁର୍ଦ୍ଦାନ୍ତ ଚେହେରା ଦେଖି ପ୍ରତିବାଦ କରିବାକୁ ସାହସ କରିପାରିନଥିଲା |ପରଦିନ ନିଜ ବାଇକରେ ଯାଇ ମହିଳା କଲେଜ ପାଖାପାଖି ତିନି ଚାରି ରାଉଣ୍ଡ ମାରିବା ପରେ ବନହଂସୀର ଦେଖା ପାଇଲା |ସେମାନେ ଏକତ୍ର ହୋଇ ବସ ଷ୍ଟପେଜ ନିକଟକୁ ଆସୁଥିଲେ |ଅନୁପମ ବନହଂସୀ ନିକଟକୁ ଯାଇ ବାଇକର ବ୍ରେକ କଷିଦେଲା |ଦଳକ ଯାକ ଝିଅ ଚମକି ପଡି ଘୁଂଚି ଗଲେ |ଏଇ ଅବସରରେ ଫୁଲଟି ବନହଂସୀକୁ ଦେଇ ସେ କହିଲା,ଏକ୍ସକ୍ୟୁଜ୍ ମି,ଫୁଲଟା ଫେରେଇ ଦେଲି |ତାପରେ ସେ ସାଂଗେ ସାଂଗେ ବାଇକ ଷ୍ଟାର୍ଟ କରି ଚାଲିଗଲା |ଅନେକ ତରୁଣୀଂକ ସହ ସମ୍ପର୍କ ସ୍ଥାପନ କରି ଅନୁପମ ସେମାନଂକ ମନସ୍ତତ୍ତ୍ବ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ଖୁବ୍ ଭଲ ଭାବରେ ଅବଗତ ଥିଲା |ତେଣୁ ବନହଂସୀକୁ କାବୁ କରିବାକୁ ତାକୁ ବେଶୀ ଡେରି ଲାଗିନଥିଲା |
ବନହଂସୀ ଥିଲା ଯୁକ୍ତ ତିନି କଳାର ଛାତ୍ରୀ |ଏକ ମଧ୍ୟବିତ୍ତ ପରିବାରର ଦ୍ବିତୀୟା କନ୍ୟା ଥିଲା ସେ |ତା ସହିତ ମାତ୍ର କେତୋଟି ଦିନର ପରିଚୟ ପରେ ଅନୁପମ ଜାଣି ନେଇଥିଲା ଯେ ସେ ଭୁଲ ଜାଗାରେ ଆସି ପହଂଚିଛି |କାରଣ ଅନୁପମର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ବିପରୀତ ସ୍ବଭାବ ଥିଲା ବନହଂସୀର |ସୁନ୍ଦର ଚେହେରା ସହିତ ସେ ଥିଲା,ଫୁଲ ପରି ନିଷ୍ପାପ ଓ ନମ୍ର |ଅନ୍ୟ ଝିଅମାନଂକ ପରି ସେ ଯେପରି ପରିଚୟ ପରେ ଖୁବ୍ ଶୀଘ୍ର ଅନ୍ତିମ ଆଡକୁ ଅଗ୍ରସର ହୋଇଯାଏ,ଏଥରକ ସେପରି ହୋଇ ପାରିଲାନି |ଅନ୍ୟପକ୍ଷରେ ପାର୍ଟି କାମପାଇଁ ସେ ସବୁବେଳେ ବ୍ୟସ୍ତ ରହୁଥିଲା |ତାର ପାର୍ଟି ବିଧାନସଭାରେ ବିରୋଧୀ ଦଳ ଥିଲା |ପାର୍ଟିକୁ ସୁଦୃଢ କରିବା ପାଇଁ ଦଳନେତାଂକ ଅନେକ ଗସ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟରେ ସେ ସମ୍ପୃକ୍ତ ରହୁଥିଲା |ତାପରେ ଦୁର୍ଭିକ୍ଷ,ବାତ୍ୟା,ବନ୍ୟା,ଘରପୋଡି,ବିବାହ,ବ୍ରତ ଆଦିରେ ସାହାଯ୍ୟ ଦେବା,ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ଅନୁଷ୍ଠାନକୁ ଆର୍ଥିକ ସହାୟତା ପ୍ରଦାନ କରିବା ଇତ୍ୟାଦି ଅନେକ କାର୍ଯ୍ୟର ଦାୟିତ୍ତ୍ବ ତାକୁ ନେବାକୁ ପଡୁଥିଲା |କାରଣ ତାର ଅନେକ ବଦଗୁଣ ସତ୍ତ୍ବେ ସେ ଜଣେ ନିଷ୍ଠାପର ଓ ସଚ୍ଚୋଟ କର୍ମୀ ଥିଲା ଯେଉଥିପାଇଁ ଦଳର ମୁଖ୍ୟ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଆନନ୍ଦ ଦାସଂକର ଅତ୍ୟନ୍ତ ବିଶ୍ବାସଭାଜନ ଓ ପ୍ରିୟପାତ୍ର ଥିଲା |ବିଧାନସଭାର କାର୍ଯ୍ୟକାଳ ଆଉ ଦୁଇବର୍ଷ ବାକିଥିଲା |ତେଣୁ ଜନସାଧାରଣଙ୍କ ଆସ୍ଥାଭାଜନ ହେବା ଦଳର ପ୍ରଥମ ତଥା ପ୍ରଧାନ କାର୍ଯ୍ୟ ଥିଲା ଓ ଏଥିପାଇଁ ଦଳର ସମସ୍ତ କର୍ମୀ ଏକଜୁଟ ହୋଇ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ମଧ୍ୟ ନିହାତି ଜରୁରୀ ଥିଲା |
ଏସବୁ ଭିତରେ ବି ଅନୁପମ ସମୟ କରି ବନହଂସୀକୁ ଦେଖା କରୁଥିଲା |ତାର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଓ ସରଳତା ପାଖରେ ସେ ହାର ମାନିଥିଲା |ଅନୁପମ ପୁଣି ପ୍ରେମରେ ପଡିଯାଇଛି ଶୁଣି ତାର ଅନେକ ଘନିଷ୍ଠ ବନ୍ଧୁ ତାକୁ ସତର୍କ କରାଇ କହିଥିଲେ,ବନହଂସୀ ଯେମିତି ଝିଅ,ତୋ ପ୍ରତାରଣା ସାହି ନପାରି ଆତ୍ମହତ୍ୟା କରିଦେବ |ତୁ ପୁଣି ସେ ଦୁର୍ବୁଦ୍ଧି କରନା |କାରଣ ଅତୀତରେ ଏମିତି ଏକ ଗଣ୍ଡଗୋଳିଆ ପରିସ୍ଥିତିରେ ଗୋଟିଏ ଝିଅ ଆତ୍ମହତ୍ୟା କରିଥିଲା ଯେଉଥିପାଇଁ ତା ବିରୁଦ୍ଧରେ ଝିଅଘର କୋର୍ଟରେ କେଶ୍ କରିଥିଲେ ଓ ସେ ଏଥିପାଇଁ ଅନେକ ବଦନାମ ମଧ୍ୟ ହୋଇଥିଲା |ପରେ ପିତାଂକ ଉଭୟ ଆର୍ଥିକ ଓ ରାଜନୈତିକ ଚାପ ଯୋଗୁଁ ଅନେକ କଷ୍ଟରେ ସେ ସେଥିରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇଥିଲା ଯଦିଓ ସେ ଦୋଷୀ ନୁହେଁ ବୋଲି ସବୁବେଳେ ଯୁକ୍ତି କରି ଆସିଛି |(କ୍ରମଶଃ )
No comments:
Post a Comment