ଅନନ୍ୟା (ଭାଗ 25)

                       ଅକ୍ଷୟ ଫୋନ ରଖିବା ପରେ ପରେ ଅନିଷର ଫୋନ ଆସିଲା |ଆଦିକନ୍ଦ ଫୋନ ଉଠାଇ ଅନସୂୟାଙ୍କୁ ଦେଲେ |ଅନିଷ କହିଲା,ସରି ମମି,ମୋ  ଫୋନ ଅଚାନକ ହ୍ୟାଙ୍ଗ ହୋଇଯାଇଥିଲା,ଏବେ ଦେଖୁଛି,ଶହେରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵ ମିସଡ କଲ |ଅନସୂୟା ପଚାରିଲେ,ଏବେ ଦେହ କେମିତି ଅଛି ବାପା ?ଅନିଷ କହିଲା,ଜ୍ୱର କମିଯାଇଛି,କିନ୍ତୁ ଦେହ ବହୁତ ଦୁର୍ବଳ ଲାଗୁଛି |ଅନସୂୟା କହିଲେ,ହଉ ଟିକେ ଜଗି ରଖି ଚଳୁଥିବୁ,ଏଇଟା ଖା,ସେଇଟା ଖା ବୋଲି କହିବାକୁ ତୋ ପାଖରେ କେହି ନାହାନ୍ତି |ତାପରେ ସେ ପାଖରେ ଆଦିକନ୍ଦ ନଥିବାର ଦେଖି ଅନୁଚ୍ଚ ଗଳାରେ କହିଲେ,ଆନିକୁ ଫୋନ କରିବୁ,ସେ ବ୍ୟସ୍ତ ହେଉଥିଲା |ଅନିଷ କହିଲା,ହଁ ମମି ,ଜାଣିଛି |ତମେ ତ ମୋ ଠାରୁ ଅଧିକ ବ୍ୟସ୍ତ ହେଉଛ !

                    ଦିବ୍ୟାଶା ତା ବାନ୍ଧବୀମାନଙ୍କ ସହିତ ଖୁସିଗପରେ ବ୍ୟସ୍ତ ଥିବାବେଳେ ଅନିଷର ଫୋନ ଆସିଲା |ସେ ତା ସହିତ ନିରୋଳାରେ କଥା ହେବାପାଇଁ ବାହାରକୁ ଚାଲିଗଲା |ଅନିଷ କଣପାଇଁ ଫୋନ ଉଠାଉ ନଥିଲା,ବିସ୍ତୃତ ଭାବରେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିବା ପରେ ଦିବ୍ୟାଶା ଖୁସି ହୋଇ କହିଲା,ଜାଣିଛ ଶ୍ଵେତାକୁ ବୋଉ ଭାରି ଭଲ ପାଏ |ତେଣୁ ବୋଉକୁ ଆମ କଥା କହି ରାଜି କରେଇବାର ଦାୟିତ୍ତ୍ୱ ସେ ନେଇଛି |ଅନିଷ ଖୁସି ହୋଇ କହିଲା,ଆଚ୍ଛା !ଶ୍ଵେତା ଠାରେ ଏତେ ଗୁଣ ଅଛି ?ସେ କେତେ ପାରିବାର,ଏବେ ଜଣା ପଡ଼ିଯିବ ଯେ !!ଦିବ୍ୟାଶା କହିଲା,ଆଉ ଗୋଟେ ଭଲକଥା ଶୁଣ |ଶିଖର ଭାଇଙ୍କ ସାଙ୍ଗ ରାକେଶ ଭାଇଙ୍କୁ ଶ୍ଵେତା ବହୁତ ପସନ୍ଦ ଆସି ଯାଇଛି |ସେ ଏବେ ତାଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ଭାରି ବୁଲାବୁଲି କରୁଛି |ଅନିଷ କହିଲା,ସେ ସେଇ ରାକେଶ କି,ଯାହା ଗାଡ଼ିରେ ତମେ ପିକନିକ କରିବାକୁ ଯାଇଥିଲ ?ଦିବ୍ୟାଶା କହିଲା,ହଁ,ଠିକ କହିଛ ,ତାଙ୍କର ଗୋଟେ ନୁହେଁ,ଶହ ଶହ ଗାଡି ଅଛି,ସେମାନେ କୋଟିପତି |ଅନିଷ କହିଲା,ପିଲାଟା କିନ୍ତୁ ଭଲ ନୁହେଁ,ଶ୍ଵେତା ବିଚାରି ଚଢ଼ାରେ ପଡିଗଲା  |ଦିବ୍ୟାଶା କହିଲା,ଏମିତି କଣ କହୁଛ,ଶ୍ଵେତା ଶୁଣିଲେ,ମନଦୁଃଖ କରିବ |ଅନିଷ କହିଲା,ମୁଁ ତା ବିଷୟରେ ଯେତିକି ଜାଣିଛି,ପିଲାଟା ଆଦୌ ଭଲ ନୁହେଁ,ତାର ବହୁତ ଝିଅଙ୍କ ସହିତ ସମ୍ପର୍କ ରହିଛି,ହୁସିଆର ନହେଲେ,ଶ୍ଵେତା ଫସିଯିବ |ଏତିକି କହୁ କହୁ ହଠାତ କିଛି ପାଟି ତୁଣ୍ଡ ଶୁଣି ସେ କହିଲା,ଏତେ ଜୋରରେ କିଏ ଚିତ୍କାର  କରୁଛି ?କାହାକୁ କରେଣ୍ଟ ଲାଗିଲା ନାଁ କଣ ?ତା କଥା ଶୁଣି ଦିବ୍ୟାଶା ଛାନିଆ ହୋଇ ଭିତରକୁ ଦୌଡ଼ିଗଲା |ସେଠାରେ ଦେଖିଲା,ଶ୍ଵେତା ବାଥରୁମରେ ପଶି କବାଟ ବନ୍ଦ କରିଦେଇଛି,ଯିଏ ଯେତେ ଡାକିଲେ ବି କବାଟ ଖୋଲୁନି |ସିଏ ବି ସେମାନଙ୍କ ସହିତ ମିଶି କବାଟ ଜୋରରେ ଠକ ଠକ କଲା,କିନ୍ତୁ ଭିତରୁ ଶ୍ଵେତାର କିଛି ଆବାଜ ଆସୁ ନଥିଲା |

               ଏହି ସମୟରେ ଇତି ତାକୁ ଡ଼ାକିନେଇ ମୋବାଇଲରେ ଭାଇରାଲ ହୋଇଥିବା ଏକ ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ମୁହୂର୍ତ୍ତର ଦୃଶ୍ୟ ଦେଖାଇ କହିଲା,ଚିହ୍ନିଲୁ ଇଏ କିଏ ?ଦିବ୍ୟାଶା ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ଚିହ୍ନିଦେଲା |ଝିଅଟି ଶ୍ଵେତା ଥିଲା |ଇତି ତାଠାରୁ ମୋବାଇଲ ନେଇ ଦିବ୍ୟାଶା କିଛି ପଚାରିବା ପୂର୍ବରୁ କହିଲା,ଶ୍ଵେତା ସାଙ୍ଗରେ ଏଇ ଛତରା ଟା ହେଉଛି,ରାକେଶ |ହାରାମି,ତାକୁ ନେଇ ମଉଜ କରି,ତା ଫଟ ଭାଇରାଲ କରି ଦେଇଛି |ୟାକୁ ଦେଖୁ ଦେଖୁ ଶ୍ଵେତା ବାଥରୁମରେ ପଶି କବାଟ ବନ୍ଦ କରି ଦେଇଛି, ଆଉ କବାଟ ଖୋଲୁନି |(କ୍ରମଶଃ)

ଅନନ୍ୟା (ଭାଗ 24)

              ନୂତନ ଚାକିରୀରେ ଯୋଗ ଦେଇ,ଅନିଷ ବହୁତ ଖୁସି ଥିଲା |ଅଫିସରୁ ଫେରିବାପରେ ସେ ଦିବ୍ୟାଶା ଓ ଅନସୂୟାଙ୍କ ସହିତ ପ୍ରତିଦିନ କଥା ହେଉଥିଲା |ପୁଅର ସଫଳତା ପାଇଁ ଉଭୟ ଆଦିକନ୍ଦ ଓ ଅନସୂୟା ବହୁତ ଖୁସି ଥିଲେ |ଇତି ମଧ୍ୟରେ କାର୍ଯ୍ୟାଳୟରେ ଆଦିକନ୍ଦଙ୍କ ଓଜନ ବଢିଯାଇଥିଲା |ଯେଉଁ ଅଫିସରମାନେ ତାଙ୍କ ସହିତ ଦିନେ ଦୂରତା ରକ୍ଷା କରି ଚଳୁଥିଲେ, ସେମାନେ ତାଙ୍କ ସହିତ ଏକାଠି ଚା' ପିଇବାକୁ ଆମନ୍ତ୍ରଣ କଲେ |ଫାଇଲରେ ସେ ଦେଉଥିବା ନୋଟକୁ ପ୍ରାଧାନ୍ୟ ଦିଆ ଯାଉଥିଲା  ଓ ବିଭିନ୍ନ ମିଟିଂରେ ସେ ଦେଉଥିବା ମତାମତକୁ ଗୁରୁତ୍ତ୍ଵ ମଧ୍ୟ ଦିଆ ଯାଉଥିଲା  |ସେ ଯେଉଁଦିନ ଅଫିସରୁ ଫେରି ଖୁସିରେ ଏକଥା ଅନସୂୟାଙ୍କୁ କହିଲେ,ଅନସୂୟା ତତକ୍ଷଣାତ କହିଲେ,ଟିକେ ଜଗି ରଖି ଚଳୁଥିବ ଧନ ,କାରଣ ହଠାତ ମଣିଷର ବ୍ୟବହାରରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆସିଲେ,ତାଙ୍କର କିଛି ଗୋପନ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ଅଛି ବୋଲି ଜାଣିବ |ଆଦିକନ୍ଦ ବିରକ୍ତ ହୋଇ କହିଲେ,ମତେ ତମେ ସବୁବେଳେ ନେଗେଟିଭ ମାଇଣ୍ଡ ବୋଲି କୁହ,ପ୍ରକୃତରେ ତମର  ନିଜର  ନେଗେଟିଭ ମାଇଣ୍ଡ |ଅନସୂୟା କହିଲେ,ହଉ ଠିକ ଅଛି,ପଛରେ ଚେଙ୍କ ପାଇଲେ,ମୋ କଥା ସତ କି ମିଛ ଜାଣିବ ଯେ !

             ଦିନେ ଅନିଷ ଅନସୂୟାଙ୍କ ସହିତ କଥା ହେଉ ହେଉ କହିଲା,ମମି,ମତେ ଏଇଠି ଜମା ଭଲ ଲାଗୁନି |ଏଠିକାର ଚା' ତମ ସ୍ପେଶାଲ ଚା' ପରି ଟେଷ୍ଟି ନୁହେଁ |ତମ ହାତରନ୍ଧା ରୋଷେଇ,ମଧୁ ଦୋକାନର ବରା,ଆଳୁଚପ,ବିପିନ ମଉସାଙ୍କ ଚିକେନ ରୋଲ ଆଉ ଗୁପ୍ଚୁପ କଥା ସବୁବେଳେ ମନେ ପଡୁଛି |ସବୁଠାରୁ ବେଶି ମୋର ତମକଥା ମନେ ପଡୁଛି |ଭୁବନେଶ୍ୱର କଥା ଭାବି ଭାବି,ଦିନେ ଦିନେ ରାତିରେ ମତେ ନିଦ ହେଉନି |କାଲିଠାରୁ ମତେ ଜ୍ୱର ହୋଇଛି,ମୋ ମୁଣ୍ଡରେ ପାଣିପଟି ଦେବାପାଇଁ ମୋ ପାଖରେ କେହି ନାହାନ୍ତି |ଅନିଷ ଠାରୁ ଏକଥା ଶୁଣି ଅନସୂୟା କାନ୍ଦି ପକେଇଲେ,କହିଲେ,ଡାକ୍ତର ଦେଖେଇ ମେଡ଼ିସିନ ଖାଇଛୁ ବାପା ?ଅନିଷ କହିଲା,ଯେଉଁ ଜ୍ୱର ଔଷଧ ସାଙ୍ଗରେ ଆଣିଥିଲି,ତାକୁ ଖାଇଛି,ଅଧିକା ହେଲେ,ଡାକ୍ତରଙ୍କ ପାଖକୁ ଯିବି |ତମେ ବ୍ୟସ୍ତ ହୁଅନା,ଏତେ ଦୂରରେ ଥାଇ ତମେ ବି କଣ କରି ପାରିବ ? ହଉ ମୁଁ ରହୁଛି,କହି ସେ ଫୋନ କାଟିଦେଲା |

              ଅନସୂୟାଙ୍କୁ ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗ ଅନ୍ଧାର ଦିଶୁଥିଲା |କଣ କରିବେ ନ କରିବେ ଭାବି ଭାବି ତାଙ୍କ ମୁଣ୍ଡ କଣ ହୋଇ ଯାଉଥିଲା  |ସେ କେବଳ ଅବିରାମ କାନ୍ଦି ଚାଲିଥିଲେ |ଅଚାନକ ତାଙ୍କ କାନ୍ଦ ବୋବାଳି  ଶୁଣି,ଆଦିକନ୍ଦ ତାଙ୍କ ପାଖକୁ ଆସି ପଚାରିଲେ, କଣ ହେଲା ??କାନ୍ଦୁଛ କାହିଁକି ???ଅନସୂୟା ସେମିତି କାନ୍ଦୁ କାନ୍ଦୁ ଅସ୍ପଷ୍ଟ ଭାଷାରେ ଯାହା କହିଲେ,ସେଥିରୁ ଆଦିକନ୍ଦ ସବୁ ବୁଝିଗଲେ |ସେ କହିଲେ,ନୂଆ ଜାଗାକୁ ଯାଇଛି,ଆଡ଼ଜଷ୍ଟ ହେବାପାଇଁ,ସମୟ ଲାଗିବ |ତମେ ଏମିତି ବ୍ୟସ୍ତ ହେଲେ କେମିତି ହେବ ?କିନ୍ତୁ ଅନସୂୟାଙ୍କ ମାଆ ମନ ବୁଝୁ ନଥିଲା |

                ଦୁଇଘଣ୍ଟା ପରେ ଦିବ୍ୟାଶା ତାଙ୍କୁ ଫୋନ କରି,ଥର ଥର କଣ୍ଠରେ କହିଲା,ଆଣ୍ଟି,ମୁଁ ଘଣ୍ଟାଏ ହେଲାଣି,କଲ କରୁଛି, ସେ ଜମା ଫୋନ ଉଠାଉ ନାହାନ୍ତି |ତା କଥା ଶୁଣି ଭୟରେ ଅନସୂୟାଙ୍କ ଛାତି ଧଡ଼ ଧଡ଼ ହେଲା |ସେ ନିଜକୁ ଯଥା ସମ୍ଭବ ଶାନ୍ତ ରଖି କହିଲେ,ହଉ ତୁ ଫୋନ ରଖ,ମୁଁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛି |ତାପରେ ଅନସୂୟା ଯେତେ ଥର ଫୋନ କଲେ,ପ୍ରତ୍ୟେକ ଥର ନୋ  ରିପ୍ଲାଏ ଆସିଲା |ସେ ଦୌଡ଼ିଯାଇ ଆଦିକନ୍ଦଙ୍କୁ କହିଲେ,ପୁଅ ମୋର ଫୋନ ଉଠାଉ ନାହିଁ,ଦେଖ ତାର କଣ ହେଲା |ଆଉ ତାଙ୍କର ଧୈର୍ଯ୍ୟ ରହିଲା ନାହିଁ,ସେ ପାଗଳୀଙ୍କ ପରି ବାଉଳି ଚାଉଳି ହେବାରେ ଲାଗିଲେ |ଆଦିକନ୍ଦ ନିଜେ ଫୋନ କରି ଦେଖିଲେ,ସତକୁ ସତ ଅନିଷ ଫୋନ ଉଠାଉ ନାହିଁ |ସେ କଣ ଭାବି,ମୋବାଇଲରୁ ଗୋଟିଏ ନମ୍ବର କାଢି,କଲ କଲେ |ସେ ଅନିଷର ରୁମ ମେଟ ଅକ୍ଷୟ ଥିଲା |ସେ କହିଲା,ହଁ ତାର ଜ୍ୱର ଥିଲା,ମେଡ଼ିସିନ ଖାଇବା ପରେ ଟିକେ କମିଥିଲା  |ସେ କାହିଁକି ଫୋନ ଉଠାଉନି,ମୁଁ ଦେଖୁଛି |(କ୍ରମଶଃ)

            

ଅନନ୍ୟା (ଭାଗ 23)

             ଟ୍ରେନ ଆଖି ଆଗରୁ ଅଦୃଶ୍ୟ ହେବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେହି ଦିଗକୁ ଅନସୂୟା ସେମିତି ଲୁହଭରା ଆଖିରେ ଚାହିଁ ରହିଥିଲେ |ଦିବ୍ୟାଶା ହାତର ସ୍ପର୍ଶ ପାଇଁ,ସେ ପ୍ରକୃତିସ୍ଥ ହୋଇ ତା ଆଡକୁ ଚାହିଁଲେ |ତାର ଆଖି ଦୁଇଟି ମଧ୍ୟ ନାଲି ପଡି ଯାଇଥିଲା |ସେ କହିଲା,ଚାଲନ୍ତୁ ଆଣ୍ଟି,ଘରକୁ ଯିବା |ଦିବ୍ୟାଶାକୁ କେତେ କଣ କହିବାକୁ ତାଙ୍କର ଇଛା ହେଉଥିଲା; କିନ୍ତୁ ପାଖରେ ଆଦିକନ୍ଦ ଥିବାରୁ,ସେ କିଛି କହି ପାରିଲେ ନାହିଁ |ସେଠାରେ ଉପସ୍ଥିତ ଥିବା ଅନିଷର ସାଙ୍ଗମାନେ କହିଲେ,ଅଙ୍କଲ,ଆଣ୍ଟି ବ୍ୟସ୍ତ ହୁଅନ୍ତୁ ନାହିଁ,କିଛିଦିନ ପରେ ଆପଣମାନେ ତା ପାଖକୁ ଯାଇ ବୁଲି ଆସିବେ |ଯଦି କହିବେ,ଆମେ ବି ଆପଣମାନଙ୍କ ସହିତ ଯିବୁ |ଆଦିକନ୍ଦ ହସିଦେଇ କହିଲେ,ନାଁ ନାଁ ,ଆମେ କଣ ଛୋଟ ପିଲା ହୋଇଛୁ ?ହଉ ଚାଲ,ସମସ୍ତେ  ଜୁସ ପିଇବା,ତାପରେ ଘରକୁ ଯିବା |କିନ୍ତୁ ଜୁସ ପିଇବାକୁ କେହି ରାଜି ହେଲେନାହିଁ |ସେମାନଙ୍କୁ ବିଦାୟ ଜଣେଇ ସମସ୍ତେ ଚାଲିଗଲେ |ଅଟୋରେ ବସିବା ବେଳକୁ ଅନସୂୟାଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟି  ହଠାତ ଦିବ୍ୟାଶା ଉପରେ ପଡିଗଲା |ସେ ବୋଧହୁଏ ତାଙ୍କରି ପାଇଁ ଅପେକ୍ଷା କରିଥିଲା |ଅନସୂୟାଙ୍କ ନଜର ତା ଉପରେ ପଡିବା  କ୍ଷଣି ସେ ମୁଣ୍ଡ ନୁଆଁଇ ନମସ୍କାର କଲା ଓ ହାତ ହଲାଇ ଶେଷ ବିଦାୟ ଜଣାଇଲା |

              ବାଟରେ ଆଦିକନ୍ଦ ପଚାରିଲେ,ଆରେ ସେ ଝିଅଟି ସହିତ ତମର ଏତେ ଘନିଷ୍ଠ ସମ୍ପର୍କ କେମିତି ହେଲା ?ସିଏ ତ ତମକୁ ଜମା ଛାଡୁ ନଥିଲା,କଥା କଣ ?ମୁଁ ତ କିଛି ବୁଝି ପାରୁନି |ଅନସୂୟା କହିଲେ,ବହୁତ କଥା ନକହି ବି ବୁଝା ପଡ଼ିଯାଏ |ଆଦିକନ୍ଦ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ପଚାରିଲେ,ମାନେ ?ଅନସୂୟା କହିଲେ,ମାନେ ହେଉଛି,ତାକୁ ମୁଁ ମୋର ବୋହୁ କରିବାକୁ ମନେ ମନେ ସ୍ଥିର କରିଛି |ଆଦିକନ୍ଦ ବିରକ୍ତ ହୋଇ କହିଲେ,କି ମୁସ୍କିଲ କଥା,ଅନୁକୁ ଏବେ ଜମା ବାଇଶ ବର୍ଷ,ଆଜି ଚାକିରୀ କରିବାକୁ ଗଲା,ଏବେଠାରୁ ତା ପାଇଁ ଝିଅ ଖୋଜି ସାରିଲଣି ?ତମ ମୁଣ୍ଡ ଠିକ ଅଛି ତ ?ଅନସୂୟା କହିଲେ,ତମେ ଜାଣିନ,ଆଗରୁ ବୁକ ନକଲେ,ପଛକୁ ଆଉ ଭଲ ଝିଅ ମିଳିବେ ନାହିଁ |ଆମବେଳେ ଭଲ ପୁଅଟିଏ ଦେଖିଲେ,ଝିଅର ବାପାମାଆ ଆଗପଛ ନ ବିଚାରି ଛଞ୍ଚାଣ ପରି ଝାମ୍ପି ପଡୁଥିଲେ; ଏବେ କିନ୍ତୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଓଲଟା |ଭଲ ଝିଅଟିଏ ପାଇବା ପାଇଁ,ମୁଣ୍ଡ ବାଡେଇ ବାଡେଇ ପୁଅର ବାପାମାଆଙ୍କ  ମୁଣ୍ଡରେ ଆବୁ ବାହାରି ପଡୁଛି |

              ଆଦିକନ୍ଦ କହିଲେ,ବୁଝିଲ,ଆଜିକାଲି ଦୁନିଆଁ ବଦଳି ଗଲାଣି,ତା ସହିତ ତାଳ ଦେଇ,ପିଲାମାନଙ୍କ ଚରିତ୍ର ବି ବଦଳି ଗଲାଣି |ଏବେ ଯେଉଁଠି ଦେଖିବ,ପୁଅଝିଅ ମାଳ ମାଳ ହୋଇ ଏକାଠି ବୁଲୁଥିବେ |କିନ୍ତୁ ସେମାନଙ୍କ ଭିତରେ ପବିତ୍ର ସମ୍ପର୍କ ନଥିବ |ପାଠ ପଢ଼ୁଥିବା ଯାକେ ଏକାଠି ଥିବେ,ଯେମିତି ପାଠପଢା ସରିଯିବ,ଯିଏ ଯାହା ବାଟରେ ଚାଲିଯିବେ |କେତେଜଣ ବାପାମାଆଙ୍କ ଇଛାରେ ବାହାହେବେ,କେତେଜଣ ପୁରୁଣା ସାଥି ବଦଳେଇ ନୂଆ ସାଥି ବାଛିବେ,ଆଉ କେତେଜଣ ଏମିତି ବାଛୁ ବାଛୁ ଆଉ ବାହା ନହୋଇ ରହିଯିବେ  |ଖୁବ କମ ତାଙ୍କ ଫାର୍ଷ୍ଟ ଲଭ କୁ ବାହା ହୁଅନ୍ତି;ପୁଣି ବାହା ହେଉ ହେଉ ଦିନ କେଇଟାରେ କେତେଜଣଙ୍କର ଡିଭୋର୍ସ ବି ହୋଇଯାଏ |ବୁଝଲ,ଏଇ ରାସ୍ତାରେ ବହୁତ କଣ୍ଟା ;ତମକୁ ସିନା ଖୁସି ଲାଗୁଛି,ମତେ ଭୀଷଣ ଭୟ |ଅନସୂୟା ରାଗିଯାଇ କହିଲେ,ତମର ଏଇ କଥାକୁ ମତେ ଭାରି ଚିଡ଼ି ଲାଗେ ,କେଉଁ କଥାକୁ ଭଲ ମନରେ ଦେଖିବା ତମ ଜନ୍ମ ଜାତକରେ ନାହିଁ | ଭଲଭାବେ ଜାଣିଥା,ମୋ ଆନି ସେମିତିକା ଝିଅ ନୁହେଁ,ସେ କୋଟିକରେ ଗୋଟିଏ |

             ଆଦିକନ୍ଦ କହିଲେ,ଆନି ଆନି ବୋଲି କଣ କହୁଛ ?ତାର ପୂରା ନାଁ କଣ ?ତାଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ଅନସୂୟାଙ୍କ ମୁହଁରେ ହସ ଖେଳିଗଲା |ସେ କହିଲେ,ତା ନାଁ ଦିବ୍ୟାଶା ;କିନ୍ତୁ ମୁଁ ତା ନାଁ ଦେଇଛି,'ଅନନ୍ୟା ',ଆଉ ଗେହ୍ଲାରେ ତାକୁ ଡାକେ 'ଆନି' |ତାଙ୍କ ମୁହଁରୁ କଥା ନ ସରୁଣୁ  ମୋବାଇଲ ରିଂ ହେଲା |ଅନସୂୟା  ଫୋନ ଉଠାଇ ଦେଖିଲେ,ଦିବ୍ୟାଶାର ଫୋନ |ସେ ଆଦିକନ୍ଦଙ୍କ ଆଡକୁ ତୀର୍ଯ୍ୟକ ଦୃଷ୍ଟି ନିକ୍ଷେପ କରି,କଅଁଳ ସ୍ୱରରେ କହିଲେ,ହ୍ୟାଲୋ |ସେପଟୁ ଦିବ୍ୟାଶା କହୁଥିଲା,ଆଣ୍ଟି ମୁଁ ପହଞ୍ଚିଗଲି |ଆପଣ ଘରେ ପହଞ୍ଚିଲେ,ମତେ ଜଣେଇବେ |(କ୍ରମଶଃ)  

ଅନନ୍ୟା (ଭାଗ 22)

         ଭାଲେଣ୍ଟାଇନ ଡେ ଆସିଲା ଓ ଚାଲିଗଲା |କିନ୍ତୁ ସେଦିନ ଦିବ୍ୟାଶାକୁ ଅନିଷ କଣ ଦେଲା,ସେ ବିଷୟ ଗୁପ୍ତ ରହିଗଲା |ଅନସୂୟା ପଚାରିବାରୁ,ସମୟ ଆସିଲେ ସେକଥା କହିବ ବୋଲି ଅନିଷ କହିଲା  |ଅନସୂୟା ମଧ୍ୟ ତାକୁ ସେ ବିଷୟରେ ଆଉ ବାଧ୍ୟ କଲେ ନାହିଁ |ଦିବ୍ୟାଶାର ନଡ଼ିଆ ଭାରି ପ୍ରିୟ ଥିଲା |ସେ ନଡ଼ିଆ ପଡିଥିବା ସବୁ ତରକାରୀ ଓ ପିଠାକୁ ବହୁତ ଭଲ ପାଉଥିଲା |ଅନସୂୟା ଏକଥା ଜାଣିଥିଲେ |ତେଣୁ ପୂଜା ପର୍ବ ଥାଉ ବା ନଥାଉ ଜାଣିଶୁଣି ସେ ନଡ଼ିଆ ପକେଇ ପିଠା ଓ ତରକାରୀ ତିଆରି କରୁଥିଲେ ଓ ତାକୁ ଅନିଷ ହାତରେ ଦିବ୍ୟାଶା ପାଖକୁ ପଠାଉ ଥିଲେ |

          କେତେ ମାନ,ଅଭିମାନ,ଦୁଃଖ ,ସୁଖ  ଓ ଆନନ୍ଦ ଉଲ୍ଲାସରେ  କେମିତି ଦୁଇଟି ବର୍ଷ ବିତିଗଲା,ଆଦୌ ଜଣା ପଡିଲା ନାହିଁ |ଭଲ ନମ୍ବର ରଖି,ଅନିଷ ବି,ଟେକ.ପାଶ କଲା ଓ ପରେ ପରେ ,ପୁନେର ଏକ କମ୍ପାନୀରେ ଚାକିରୀ କରିବା ପାଇଁ ତା ପାଖକୁ  ନିଯୁକ୍ତିପତ୍ର ଆସିଗଲା |ତାର ଏହି କୃତିତ୍ତ୍ୱରେ ସମସ୍ତେ ଖୁସି ଥିଲେହେଁ,ପୁଅ ତାଙ୍କୁ ଛାଡି ଦୂର ସ୍ଥାନକୁ ଚାଲିଯିବ ଭାବି ଅନସୂୟାଙ୍କ ଅନ୍ତର ଦୁଃଖରେ ଫାଟି ପଡୁଥିଲା | 

          ପୁନେ ଯିବାଦିନ ରେଳ ଷ୍ଟେସନରେ ଅନିଷ କୁ ଛାଡିବା ପାଇଁ ଉଭୟ ଆଦିକନ୍ଦ ଓ ଅନସୂୟା ଗଲେ |ସେଠାରେ  ଅପେକ୍ଷା କରିଥିବା ଅନିଷ ର ପ୍ରାୟ କୋଡ଼ିଏରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ ସାଙ୍ଗ ଆଦିକନ୍ଦ ଓ ଅନସୂୟାଙ୍କୁ ମୁଣ୍ଡ ନୁଆଁଇ ନମସ୍କାର କରିବା ସଙ୍ଗେ  ସଙ୍ଗେ ଅନିଷକୁ  ଘେରିଯାଇ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଇଲେ |ଅନେକ ରୋକିବା ସତ୍ତ୍ୱେ ଅନସୂୟାଙ୍କ ଆଖିରୁ ଧାର ଧାର ଲୁହ ଝରି ଯାଉଥିଲା |ଏହି ସମୟରେ ସେ ଅନୁଭବ କଲେ,କେହି ଯେପରି ତାଙ୍କ ପାଦ ଦୁଇଟିକୁ ଜାବୁଡି ଧରିଛି |ସେ ଚମକି ପଡି ଚାହିଁ ଦେଖିଲେ,ଦିବ୍ୟାଶା,ଶ୍ଵେତା ଓ ତାର ଆଉ ଦୁଇଜଣ ସାଙ୍ଗ ତାଙ୍କୁ ମୁଣ୍ଡିଆ ମାରୁଛନ୍ତି |ସେ ସେମାନଙ୍କୁ କୋଳେଇ ନେଇ, ଠାରି ଦେବାରୁ,ସେମାନେ ଆଦିକନ୍ଦଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଭୂମିଷ୍ଠ ପ୍ରଣାମ କଲେ |ସେମାନଙ୍କୁ ଦେଖି,ଆଦିକନ୍ଦ ତଟସ୍ଥ ହୋଇ ଯାଉଥିଲେ |ସେ କିଛି ପଚାରିବା  ପୂର୍ବରୁ ଅନସୂୟା ସେମାନଙ୍କ ପରିଚୟ ଦେଇ କହିଲେ,ଇଏ  ଆନି,ଇଏ ଶ୍ଵେତା ଆଉ ଏଇ ଦୁଇଜଣ ହେଲେ ...'ଇତି ଓ ଶୁଭ୍ରା',ତାଙ୍କ ପାଟିରୁ କଥା ଛଡେଇ ଶ୍ଵେତା କହିଲା |ଶ୍ଵେତା ପାଟିରୁ କଥା ନ ସରୁଣୁ,ବିକଟ ଶବ୍ଦ କରି ଟ୍ରେନ ଆସି ପହଞ୍ଚିଗଲା ଓ ଟ୍ରେନ ଭିତରକୁ ଯିବାପାଇଁ ଉପସ୍ଥିତ ଯାତ୍ରୀଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ  ଧାଁ ଧପଡ଼ ଲାଗିଗଲା | ଅନିଷ  କହିଲା,ମମି, ବାବା,ମୁଁ ଯାଉଛି,ତୁମେମାନେ ଦେହର ଯତ୍ନ ନେବ,ଯାହା କିଛି ହେଲେ ମତେ ଜଣେଇବ |ଅନସୂୟା ଆଉ ନିଜକୁ ରୋକି ନପାରି ତାକୁ କୁଣ୍ଢେଇ  ପକେଇ ଭୋ କିନା କାନ୍ଦି ଉଠିଲେ |ଆଦିକନ୍ଦ କହିଲେ,ପୁଅ ଏତେ ଦୂରକୁ ପ୍ରଥମଥର ପାଇଁ  ଯାଉଛି,ଏମିତି କନ୍ଦାକଟା କଲେ ତା ଅବସ୍ଥା କଣ ହେବ,ଚିନ୍ତା କରିଛ ?ଅନସୂୟା କାନ୍ଦୁ କାନ୍ଦୁ କହିଲେ,ମୁଁ ହେଲେ ତା ସାଙ୍ଗରେ ଯାଇଥାନ୍ତି,ପୁଅ ମୋର  ଅଜଣା ସହରରେ କେମିତି ଏକୁଟିଆ ଚଳିବ !1ଅନିଷ କହିଲା,ମୋ ସାଙ୍ଗମାନେ ସେଇଠି ଅଛନ୍ତି,କିଛି ଅସୁବିଧା ହେବନି ମମି ,ତମେ ଜମା ବ୍ୟସ୍ତ ହୁଅନା |ସେ ଅନସୂୟାଙ୍କ କାନ୍ଧରେ ହାତ ରଖି ତାଙ୍କୁ କିଛି ଦୂରକୁ ନେଇଯାଇ କହିଲା,ମୋ ଦେବୁ ତମକୁ ଲାଗିଲା ମମି ...ଏତିକି କହୁ କହୁ ତାର ଆଖିରେ ଲୁହ ଜକେଇ ଆସିଲା |ସେ ମୁହଁ ବୁଲେଇ ନିଗିଡି ଆସୁଥିବା ଲୁହଧାରାକୁ ପୋଛିଦେଲା ଓ ଦୁଇଜଣଙ୍କ ପାଦ ଛୁଇଁ  ପ୍ରଣାମ କରି ଟ୍ରେନ ଭିତରକୁ ପଶିଗଲା |(କ୍ରମଶଃ)

ଅନନ୍ୟା (ଭାଗ 21)

         ସନ୍ଧ୍ୟାବେଳେ ଘରେ ପହଞ୍ଚି, ଆଦିକନ୍ଦ ଅନସୂୟାଙ୍କୁ ପଚାରିଲେ,ଅନୁ କାହିଁ ?କୋଉଠି  ଦେଖା ଯାଉନି ତ ?ତାକୁ କେଉଁଠିକି ପଠେଇଛ ??ଅନସୂୟା କହିଲେ,ସେ ଶୋଇଛି |ହଠାତ ଘରେ ପଶୁ ପଶୁ  ତାକୁ ଖୋଜୁଛ,କଥା କଣ ?ଆଦିକନ୍ଦ ତାଙ୍କ ପ୍ରଶ୍ନ ଆଡେଇ ଯାଇ କହିଲେ,ସନ୍ଧ୍ୟାବେଳେ ଶୋଇଛି କଣ ?ତାକୁ ଉଠେଇ ଦିଅ |ଅନସୂୟା କହିଲେ,ହଁ ସେ ଏଇନା ଉଠିଯିବ,ତମେ ଆଗ ଧୋଇ ଧାଇ ହୋଇ ତମ କାମ ସାର, ଦିନସାରା ତା କଥା ଭାବୁଥିଲ ନାଁ କଣ ?

         ଆଦିକନ୍ଦ ଗାଧୋଇ ଆସି ଅନସୂୟାଙ୍କୁ କହିଲେ,ଅଦା,ଗୋଲମରିଚ ପକେଇ କଡା ନାଲି ଚା' କପେ ଦେଲ,ମୁଣ୍ଡ ଭୀଷଣ ବିନ୍ଧୁଛି |ଏଇ ପିକନିକ ଫିକନିକ କାମ ମୋ ଦ୍ୱାରା ହେବନି ବୋଲି ଯେତେ କହିଲେ ବି,ସେମାନେ କଣ ଶୁଣିଲେ ?କଣ ନାଁ ପ୍ରମୋଶନକୁ ସେମାନେ ଭଲରେ ସେଲିବ୍ରେଟ କରିବେ |ଅଫିସରେ ଏତେ ଲୋକ ପ୍ରମୋଶନ ପାଇଲେ,ଏକା  ମୋରି ବେଳକୁ ଏତେ ତାମସା !!ଅନସୂୟା ତାଙ୍କୁ ଚା' ଦେବାପରେ ସେ ପୁଣି କହିଲେ,ମୋ ପାଇଁ ରୋଷେଇ କରିବନି; ମୋ ଦେହ ଭଲ ଲାଗୁନି,ମୁଁ ଆଜି ରାତିରେ କିଛି ଖାଇବିନି |

         ଦୁଇକପ  ଚା' ପିଇସାରି ନିଜ କ୍ଲାନ୍ତ ଶରୀରକୁ ବିଛଣାରେ ଲୋଟାଇ ଦେଇ ଆଦିକନ୍ଦ କହିଲେ,ଜାଣିଛ,ଆମ ଅଫିସ ର  ସୁଧୀର ବାବୁ କହୁଥିଲେ,ଆଜି ଆମ ଅନୁ କାଳେ ତା ବାଇକ ପଛରେ ଗୋଟେ  ଝିଅକୁ ବସେଇ କୁଆଡେ ଯାଉଥିଲା  |ତାଙ୍କ ପାଟିରୁ କଥା ନ ସରୁଣୁ,ଅନସୂୟା ଚିହିଁକି ଉଠି କହିଲେ,କିଏ ମ ଏଡେ  ସତିଆ !ଦିନସାରା ପୁଅ ମୋର ଘରେ ବସିଛି,ମିଛ କଥା କହିବାକୁ ତାଙ୍କୁ ଆଉ ଲୋକ ମିଳିଳେଣି ନାଁ କଣ ?ଆଦିକନ୍ଦ କହିଲେ,ହଉ ଛାଡ଼ ସେକଥା, ମୁଁ ଏବେ ଶୋଉଛି,ଆଉ ମତେ ଉଠେଇବ ନାହିଁ ; ଗଲାବେଳେ ଲାଇଟ ଅଫ କରିଦେବ |

           ଅନସୂୟା ଜାଣିଲେ,ପୁଅ ନାଆଁରେ ଅପବାଦ ଶୁଣି ଆଦିକନ୍ଦଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗିନି |କିନ୍ତୁ ସିଏ ବା କଣ କରି ପାରିବେ ?ମିଛ କହିବା ଛଡା ତାଙ୍କର ଆଉ ଦ୍ଵିତୀୟ ପନ୍ଥା ନଥିଲା  |ସେ ଲାଇଟ ଅଫ କରି ଆସ୍ତେ କରି କବାଟ ଆଉଜେଇ ଦେଇ ଚାଲି ଆସିଲେ |ରୋଷେଇଘରକୁ ଆସି,ନିଜ ପାଇଁ କପରେ ଚା' ଢ଼ାଳିଲା ବେଳକୁ ଅନିଷ ଆସି କହିଲା,ମତେ ବି କପେ ଚା' ଦିଅ ମମି |ଅନସୂୟା ତା ପାଇଁ ଆଉ ଗୋଟିଏ କପରେ ଚା' ଢାଳି କହିଲେ,ତୁ କେତେବେଳେ ଉଠିଲୁ ?ଅନିଷ ମୃଦୁ ହସି କହିଲା,ମୁଁ ଶୋଇ ନଥିଲି,ଏମିତି ଟିକେ ଗଡ଼ପଡ଼ ହେଉଥିଲି |କିଛି ସମୟ ପରେ ସେ କଅଁଳ ସ୍ୱରରେ କହିଲା,ମମି,ମୋ ପାଇଁ ତମକୁ ମିଛ କହିବାକୁ ପଡୁଛି  ନାଁ ?ଅନସୂୟା ବିରସ ମନରେ କହିଲେ,ହଁ,କଣ କରିବା  |ଅନିଷ କହିଲା,କିନ୍ତୁ ଦିନେ ନାଁ ଦିନେ ବାବା ସତକଥା ଜାଣିବେ,ସେତେବେଳେ କଣ କରିବ ?ଅନସୂୟା ବିରକ୍ତ ହୋଇ କହିଲେ,ସେତେବେଳେ ଛେନା ଗୁଡ଼ କରିବି; ତୋର ଏତେ ମୁଣ୍ଡ ଖେଳେଇବା  ଦରକାର ନାହିଁ ; ପାଠ ପଢି ଭଲ ନମ୍ବର ଆଣି ଚାକିରୀ କର, ତାପରେ ଦେଖିବା କଣ ହେଉଛି |ଅନିଷ ହସି ଦେଇ କହିଲା,ଓ.କେ.ମମ |

               ଅନସୂୟାଙ୍କୁ ଦେଇଥିବା କଥା ରକ୍ଷା କରି,ଅନିଷ ମନୋଯୋଗ ଦେଇ ଅଧିକ ରାତି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପଢୁଥିଲା |ଦିନେ ସେ ଅନସୂୟାଙ୍କୁ କହିଲା,ମମି,ତମେ ଦେଇଥିବା ପକେଟ ମନି ରୁ ମୁଁ କିଛି,ସେଭ କରିଛି,ତମେ ଯଦି ମତେ ଆଉ କିଛି ସାହାଯ୍ୟ କରନ୍ତ,ତାହେଲେ  ଆନିକୁ ଭାଲେଣ୍ଟାଇନ ଡେ ରେ କିଛି ପ୍ରେଜେଣ୍ଟ କରନ୍ତି |ଅନସୂୟା ପଚାରିଲେ,କଣ ଏମିତି ଗିଫ୍ଟ ଦେବୁ ଯେ ମତେ ମାଗିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କଥା ଗଲା ?ଅନିଷ କହିଲା,କହିବି ମମି,ମୋ ସୁନା ମମିଙ୍କୁ କହିବିନି ତ ଆଉ କାହାକୁ କହିବି?କିନ୍ତୁ ଏବେ ନୁହେଁ |ଅନସୂୟା କହିଲେ,ଠିକ ଅଛି,କେତେ ଦେଲେ ଚଳିବ ?ଅନିଷ କୁଣ୍ଠିତ ସ୍ୱରରେ କହିଲା,ଦୁଇ ହଜାର ଟଙ୍କା |ଅନସୂୟା ତାକୁ ଚାହିଁଲେ ;କଣ ଭାବି କହିଲେ,ହଉ ଦେବି ,କିନ୍ତୁ ଆର ସପ୍ତାହରେ |ତାଙ୍କ ଉତ୍ତର ଶୁଣି ଅନିଷ ଖୁସି ହୋଇ କହିଲା,ଥ୍ୟାଙ୍କ ୟୁ ମମି |(କ୍ରମଶଃ)

          

ଅନନ୍ୟା (ଭାଗ 20)

                ଖାଇବା ମଝିରେ ବାରମ୍ବାର ତାଙ୍କ ମୁହଁକୁ ଦିବ୍ୟାଶା ଚାହୁଁଥିବାର ଦେଖି ଅନସୂୟା ମୃଦୁ ହସି ପଚାରିଲେ,କଣ ଏତେ ଦେଖୁଛୁଲୋ ମା ?ଦିବ୍ୟାଶା ଲାଜେଇ ଯାଇ ମୁହଁ ତଳକୁ ପୋତି ,'ନାଇଁ,କିଛି ନାହିଁ' କହି,ଖାଇବାରେ ମନ ଦେଲା  |ଦୁହେଁ ଖାଇ ସାରିବା ପରେ ଦିବ୍ୟାଶା କହିଲା, ଆଜି ମୁଁ ସବୁ ରୋଷେଇ କରିବି,ଆପଣ ଖାଲି ମତେ ଗାଇଡ କରିବେ |ଅନସୂୟା ହସି ହସି କହିଲେ,ହଉ ଠିକ ଅଛି,ଆମେ ଅଳ୍ପ ଆଇଟମ କରିବା ଆଉ ବେଶି ସମୟ ଗପିବା |ତାଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ଦିବ୍ୟାଶା ଖୁସି ହୋଇଗଲା |

               ଗପୁ ଗପୁ କେତେବେଳେ ରୋଷେଇ ସରିଗଲା,ଦୁହିଁଙ୍କୁ ଜଣା ପଡିଲାନି |ଶେଷରେ ଅନସୂୟା  ସାଲାଡ଼ ପାଇଁ କାକୁଡି,ପିଆଜ ଇତ୍ୟାଦି  କାଟିବାକୁ ଯିବାବେଳେ, ଅନିଷ ସେଠାକୁ ଆସି,ତାଙ୍କ ହାତରୁ ସବୁ ସରଞ୍ଜାମ ଛଡେଇ,ଦିବ୍ୟାଶା ସହାୟତାରେ  କାକୁଡି ପିଆଜ କାଟି ସାଲାଡ଼ ପ୍ରସ୍ତୁତ କଲା | ଖାଇବା ଟେବଲରେ ବି ତିନିଜଣ ଢିଙ୍କିଶାଳରୁ ଢେଙ୍କାନାଳ ଯାଏଁ,ଖୁବ ଗପିଲେ |ସମସ୍ତେ ଖାଇ ସାରିବା ପରେ ଅନସୂୟାଙ୍କ ଶତ ବାରଣ ସତ୍ତ୍ୱେ,ଦିବ୍ୟାଶା ରୋଷେଇଘର ପରିଷ୍କାର କରି,ସବୁ ବାସନ ମାଜିଦେଲା |ଚାରିଟା ବେଳେ ଅନସୂୟା ଚା' ତିଆରି କଲେ |ତିନିଜଣ ଚା' ପିଇବା ପରେ,ଅନିଷ ଦିବ୍ୟାଶାକୁ ଛାଡିବାକୁ ବାହାରିଲା |ଯିବାବେଳେ ଅନସୂୟା କହିଲେ,ଶୀଘ୍ର ଆସିବୁ,ବାବା ଫେରିବା ବେଳ ହେଲାଣି |

             ଯିବା ବାଟରେ ଅନିଷ କହିଲା, ଦେବୁ.ଦିନସାରା ତମେ ଆମ ଘରେ ରହିଲ, ମୋ  ସାଙ୍ଗେ କେତେ ସମୟ ଏକଲା ରେ କଥା ହୋଇଛ କହିଲ ?ଦିବ୍ୟାଶା କହିଲା,ଆଣ୍ଟି ମତେ ଡାକିଥିଲେ ନାଁ ?ତେଣୁ ଆଜି ଦିନଟା ତାଙ୍କ ପାଇଁ ଥିଲା |ଜାଣିଛ,ମତେ ଆଜି କେତେ ଖୁସି ଲାଗୁଛି ?ଭଗବାନ କରନ୍ତୁ ,ଆଜି ଦିନଟି ପରି ସାରା ବର୍ଷ ଏମିତି ଖୁସିରେ ବିତିଯାଉ |ଅନିଷ କହିଲା,ସେମିତି କୁହନା,ତାହେଲେ ତମର ସିନା ଭଲ ହେବ,ମୁଁ ବରବାଦ ହୋଇଯିବି |ଦିବ୍ୟାଶା ଚକିତ ହୋଇ କହିଲା,ଏମିତି କାହିଁକି କହିଲ ??ମୁଁ କଣ ଭୁଲ କଥା କହିଲି ?ଅନିଷ କହିଲା,ଏମିତି ମଜାରେ କହିଲି,ଡୋଣ୍ଟ ମାଇଣ୍ଡ  |ତାପରେ ସେ କଥାର ମୋଡ଼ ବଦଳେଇ କହିଲା,ଆଛା କହିଲ,ମମିଙ୍କର କଣ ତମକୁ ସବୁଠାରୁ ବେଶି ଭଲ ଲାଗିଲା?ଦିବ୍ୟାଶା ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ କହିଲା,ସବୁଠାରୁ ବେଶି ଭଲ ଲାଗିଲା,ତାଙ୍କର ସୁନ୍ଦର ହସ,ଆଉ ତାଠାରୁ ବେଶି ଭଲ ଲାଗିଲା,ତାଙ୍କର ଅତି ସୁନ୍ଦର ଗୋଲାକାର ସିନ୍ଦୂର ଟୋପା |ସକାଳର ସୂର୍ଯ୍ୟ ପରି ସେ ସବୁବେଳେ ଦାଉ ଦାଉ ହୋଇ ଜଳୁଥାଏ ;ସତେ ଯେମିତି ସାକ୍ଷାତ ମା ବିମଳା,ସେଇଠି ଆବିର୍ଭାବ ହୋଇଛନ୍ତି !!ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ନିଜ ଭୁଲ ସୁଧାରି ସେ କହିଲା,ସିନ୍ଦୂର ଟୋପାକୁ ଖୁଣିବା କଥା ନୁହେଁ,କହୁ କହୁ କହିଦେଲି,ପ୍ଲିଜ ଆଣ୍ଟିଙ୍କୁ ଏକଥା କହିବନି |(କ୍ରମଶଃ)

                

                

ଅନନ୍ୟା (ଭାଗ 19)

         ରବିବାର ଦିନ ନୂଆବର୍ଷ ପଡୁଥିଲା | ଶନିବାର ରାତିରେ ଡିନର ଖାଇ ଆଦିକନ୍ଦ ତାଙ୍କ ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କ ସହିତ ପିକନିକ ସ୍ଥଳକୁ ବାହାରିଗଲେ ଓ କହିଗଲେ,ରବିବାର ସନ୍ଧ୍ୟା ସୁଦ୍ଧା ଘରେ ଆସି ପହଞ୍ଚିଯିବେ |ସେ ଯିବାପରେ ଅନସୂୟା ତାଙ୍କର ଆତ୍ମୀୟସ୍ୱଜନ ଓ ଚିହ୍ନା ପରିଚୟ ଥିବା ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଆଗତୁରା ନବବର୍ଷର ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଇ ଦେଲେ |କାରଣ ସେ ଜାଣିଥିଲେ,ସକାଳକୁ ଏହି କାମ ବାକି ରଖିଲେ,ଆଉ ରୋଷେଇବାସ ହୋଇ ପାରିବ ନାହିଁ କି ସେ ଜଳଖିଆ ମଧ୍ୟ ଖାଇ ପାରିବେ ନାହିଁ | ରାତି ବାରଟା ରେ ନୂତନ ବର୍ଷକୁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଇ ସାଙ୍ଗମାନଙ୍କ ସହ ଖୁସିଗପ କରି,ବିଛଣାକୁ ଯିବା ବେଳକୁ ଗୋଟାଏ ବାଜି ସାରିଥିଲା |ସେ ଶୋଇବାକୁ ଅନେକ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ବି ତାଙ୍କ ଆଖିରୁ ନିଦ ଅନ୍ତର୍ଦ୍ଧାନ ହୋଇ ଯାଇଥିଲା |ଏମିତି ବି ଆଦିକନ୍ଦଙ୍କ ଅନୁପସ୍ଥିତିରେ  ଭଲରେ ନ ଖାଇ ପାରିବାର ଓ ନ ଶୋଇ ପାରିବାର ବଦଭ୍ୟାସ ତାଙ୍କର ରହିଥିଲା |ଏପଟ ସେପଟ କଡ଼ ଲେଉଟାଇ ରାତି ପାହିଗଲା |

          ସକାଳେ  ସେ ଶୀଘ୍ର ତାଙ୍କର ନିତ୍ୟକର୍ମ ଶେଷକରି ବାହାରେ ଲୁଗା ଶୁଖେଇବାକୁ ଯାଇ  ଦେଖିଲେ,ଗେଟ ପାଖରେ ମିତା ଚିନ୍ତାଗ୍ରସ୍ତ ହୋଇ ଛିଡା ହୋଇଛନ୍ତି |ଅନସୂୟାଙ୍କୁ ଦେଖୁ ଦେଖୁ ସେ କହିଲେ,ଭଉଣୀ,ସେଦିନ ଆପଣଙ୍କୁ ଚା' ଦେଇ ପାରିଲିନି |ମୋ ଦୁଃଖ କଥା ତ ଆପଣ ତ ସବୁ ଜାଣିଥିବେ |ବହୁତ କଷ୍ଟରେ ନିଜ ମନକୁ ବୁଝେଇଛି |କିନ୍ତୁ ଆଜି ନୂଆବର୍ଷରେ ଯେମିତି ହେଲେ ଆମ ଘରକୁ ଚା' ପିଇବାକୁ ଆସିବେ ;କୁହନ୍ତୁ,ଆସିବେ ନାଁ ?ଅନସୂୟା ତାଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ଭାବବିହ୍ଵଳ ହୋଇ କହିଲେ,ହଁ,ମୁଁ  ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଯିବି |ତାପରେ କିଛି ସମୟ ଭାବି କହିଲେ,ଏବେ ଗଲେ ଚଳିବ ?ମିତା ଖୁସି ହୋଇ କହିଲେ,ଆପଣ ତ ମୋ ମନକଥା କହିଦେଲେ !!

            ଅନସୂୟା ଭିତରକୁ ଯାଇ ଦେଖିଲେ,ଅନିଷ ଶୋଇଛି |ସେ ତାକୁ ନ ଉଠାଇ ଗେଟରେ ଚାବିଦେଇ ମିତାଙ୍କ ଘରକୁ ଆସି ତାଙ୍କର ଦୁଇ ହାତ ନିଜ ହାତରେ ମିଶାଇ  କହିଲେ, "ହାପି ନିୟୁ ଇୟର"|ଉତ୍ତରରେ ମିତା ତାଙ୍କୁ କୁଣ୍ଢେଇ ପକେଇ ପ୍ରତ୍ୟତ୍ତର ଜଣାଇଲେ |ଦୁହେଁ ଚା' ପିଉ ପିଉ ମିତା କହିଲେ,ଭାବିଥିଲି ପିଲାଙ୍କୁ  ପାଠ ପଢ଼େଇ,ସେମାନେ ରୋଜଗାରକ୍ଷମ ହେବାପରେ ଭଲ ଝିଅଟିଏ ଦେଖି ବାହାଘର କରିଦେଲେ, ମୋ ଦାୟିତ୍ତ୍ୱ ସରିଯିବ |କିନ୍ତୁ ଏବେ ଜାଣୁଛି ,ଏଇ ଭାବନା  ମୋର ଠିକ ନଥିଲା |ପିଲା ପାଠ ପଢିବା ଯାଏଁ ଆମ ଦାୟିତ୍ତ୍ୱ ;ତାପରେ ସେ କି ଚାକିରୀ କରିବେ,କାହାକୁ ବାହାହେବେ ତାହା ତାଙ୍କର ଦାୟିତ୍ତ୍ୱ |ଏଇ କଥା ବୁଝି ପାରିଲିନି ବୋଲି ପୁଅ ମୋର ମୋ ଠାରୁ ଦୂରେଇ ଗଲା !ଅନସୂୟା କହିଲେ,ଆଉ ସେକଥା ଭାବି ନୂଆବର୍ଷରେ ମନଦୁଃଖ କରନ୍ତୁ ନାହିଁ |ଦେଖିବେ,ପୁଣି ଆପଣଙ୍କ ସଂସାରକୁ ସୁଖ ଫେରି ଆସିବ |ମିତା ଦୀର୍ଘଶ୍ଵାସ ନେଇ କହିଲେ,ମୁଁ ତ ମୋର ଭୁଲ ମାନି ଯାଇଛି,ତେଣିକି ପୁଅର ଇଛା |ଅନସୂୟା କହିଲେ,ଆପଣ ଏମିତି କହି ନିଜକୁ ଏତେବଡ଼ ଅପରାଧୀ ବୋଲି ଭାବନ୍ତୁ ନାହିଁ |ସମୟ କୁ ଅପେକ୍ଷା କରନ୍ତୁ,ସବୁ ଠିକ ହୋଇଯିବ |

              ଭାରିମନ ନେଇ ଘରକୁ ଫେରି,ସେ ସୋଫାରେ ବସି ପଡିଲେ ଓ ମନେ ମନେ ମିତା ମାଡାମଙ୍କ କଥା ଚିନ୍ତା କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ  |ଅନିଷ ଯେତେବେଳେ ଗାଧୋଇବାକୁ ଗଲା, ସେତେବେଳେ ଯାଇଁ  ତାଙ୍କ ଧ୍ୟାନ ଭାଙ୍ଗିଲା |ସେ ରୋଷେଇଘରକୁ ଯାଇ ଚଟାପଟ ଉପମା ତିଆରି କରିଦେଲେ |ଅନିଷ ଉପମା ଖାଇ ଦିବ୍ୟାଶାକୁ ଆଣିବାକୁ ଯିବାପରେ ସେ ମଧ୍ୟାନ୍ନଭୋଜନ ପାଇଁ, ପରିବା,ଚାଉଳ ଓ ମସଲା ଇତ୍ୟାଦି ସଜାଡ଼ି ରଖିଲେ | କେତେ ସମୟ ପରେ ତାଙ୍କର ମନେ ପଡିଲା,ସେ  ଜଳଖିଆ ଖାଇ ନାହାନ୍ତି |ଗୋଟିଏ ପ୍ଲେଟ ନେଇ ଉପମା ବାଢ଼ିବାକୁ ଯିବା ସମୟରେ ଗେଟ ଖୋଲିବା ଶବ୍ଦ ଶୁଣି ସେ ବାହାରକୁ ଯାଇ ଦେଖିଲେ,ଏକ ଅପୂର୍ବ ଠାଣିରେ ଦିବ୍ୟାଶା ଗେଟ ଖୋଲି ଭିତରକୁ ଆସୁଛି |ସେ ଦେଇଥିବା ଗୋଲାପୀ ରଙ୍ଗର ଡ୍ରେସ ଦିବ୍ୟାଶା ପିନ୍ଧିଥିଲା ଓ ଶାମ୍ପୂ ଦିଆ  ଲମ୍ବା  କୁଞ୍ଚିତ କେଶରୁ ତାର  ବୁନ୍ଦା ବୁନ୍ଦା ପାଣି ଝରି ପଡୁଥିଲା | 

              ଅନସୂୟା ତା ପାଖକୁ ଯାଇ ତାକୁ ଏକପ୍ରକାର କୋଳେଇ ଭିତରକୁ ନେଇ ଆସିଲେ |ସେ ଜାଣିଥିଲେ,ପଡୋଶୀଙ୍କ ଶାଣିତ ଦୃଷ୍ଟିକୁ ଏଡ଼ାଇବା ପାଇଁ,ଜାଣିଶୁଣି ଅନିଷ ତା ସହିତ ଆସିନି |ସେ ପଚାରିଲେ,ତୁ କିଛି ଖାଇନୁ ନାଁ ?ଦିବ୍ୟାଶା ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ତାଙ୍କୁ ଚାହିଁ କହିଲା,ନାଁ ଖାଇନି ;ଆପଣ କେମିତି ଜାଣିଲେ ?ଅନସୂୟା ହସିଦେଇ କହିଲେ,ଏଇଥିପାଇଁ ଯେ,ମୁଁ ବି ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଖାଇନି |ଚାଲ, ସାଙ୍ଗ ହୋଇ ଖାଇଦେବା; ତାପରେ ଯେଉଁ କଥା | (କ୍ରମଶଃ)

            

ଅନନ୍ୟା (ଭାଗ 18)

                 ଦିବ୍ୟାଶା ସେମିତି କାନ୍ଦୁ କାନ୍ଦୁ କହିଲା,ଆଣ୍ଟି,ସେ ମୋ ଉପରେ ରାଗି ଯାଇଛନ୍ତି ;ମୁଁ କାଲିଠାରୁ ତାଙ୍କୁ ଫୋନ କରୁଛି,ସେ ଫୋନ ଉଠାଉ ନାହାନ୍ତି;ଏବେ ଫୋନ ସୁଇଚ ଅଫ କରିଦେଲେ |ତା କଥା ଶୁଣି,ଅନସୂୟାଙ୍କ ହୃତସ୍ପନ୍ଦନ ବଢିଗଲା |ସେ କହିଲେ,କଣ ହୋଇଛି ମତେ କହ,ମୁଁ ତାକୁ ପଚାରିବି |

                   ଦିବ୍ୟାଶା କହିଲା,ଆମ ସାଙ୍ଗରେ ଶିଖର ଭାଇ ଯିବେ ବୋଲି ମୁଁ ଜାଣିଥିଲି |କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ତାଙ୍କର ଆଉ ଦୁଇଜଣ ସାଙ୍ଗ ଯିବେ ବୋଲି ଜାଣି ନଥିଲି |ସେମାନେ ସେଇଠି ବହୁତ ଫଟ ଉଠେଇଲେ; ମୁଁ ସେମାନଙ୍କ ସାଙ୍ଗେ ଫଟ ଉଠାଇବାକୁ ମନା କରିଦେଲି,ମାଉସୀ ବାଧ୍ୟ କରିବାରୁ,ଖାଲି ଗୋଟେ ଗୃପ ଫଟରେ ଥିଲି |ସେଇ ଫଟ ଦେଖି ସେ ମୋ ଉପରେ ଭୀଷଣ ରାଗି ଯାଇଛନ୍ତି |ଅନସୂୟା ପଚାରିଲେ,ଉମେଶ ସେଠାକୁ ଯାଇଥିଲା ?

                     ଉମେଶ ନାଁ ଶୁଣି ଦିବ୍ୟାଶା ସହମି ଗଲା ; କିଛି ସମୟ ରହି କହିଲା,ଆପଣ ତା କଥା ଜାଣିଛନ୍ତି ?ଅନସୂୟା କହିଲେ,ଭଲଭାବେ ଜାଣିଛି |ସେ ଯାଇଥିଲା ?ଦିବ୍ୟାଶା କହିଲା,ନାଁ ସେ ଆସି ନଥିଲା |ସେ କହୁଛନ୍ତି,ଉମେଶ ଆସିବ ବୋଲି ମିଛ କଥା କହି ,ଶିଖରର ଦୁଇ ସାଙ୍ଗ ଯାଇଥିଲେ |ଦିବ୍ୟାଶା ପୁଣି କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି କହିଲା,ଏକଥା ପୂରା ମିଛ ଆଣ୍ଟି,ଶ୍ଵେତା ଉମେଶକୁ ଦେଖିଥିଲା |ସେ କାହିଁକି ସେଠିକି ଗଲାନି,ମୁଁ ସେକଥା ଜାଣିନି |ମୋର ଖାଲି ଗୋଟେ ଭୁଲ ହୋଇଗଲା,ମୁଁ ମାଉସୀଙ୍କ ଅନୁରୋଧକୁ ଟାଳି ନପାରି,ଗୃପ ଫଟରେ ରହିଗଲି |ଆପଣ ତାଙ୍କୁ ଟିକେ ବୁଝେଇ ଦିଅନ୍ତୁ,ମୁଁ ସେମିତିକା ଝିଅ ନୁହେଁ |ଅନସୂୟା ତାକୁ ସାନ୍ତ୍ୱନା ଦେଇ କହିଲେ,ହଉ ତୁ କାନ୍ଦନା, ମୁଁ ତାକୁ ବୁଝେଇ ଦେବି |

                      ଅନସୂୟା ଫୋନ ବନ୍ଦ କଲା ବେଳକୁ ଦେଖିଲେ ,ଅନିଷ କୁଆଡେ ଯିବାକୁ ବାହାରିଛି |ସେ ପଚାରିଲେ,କୁଆଡେ ଯାଉଛୁ ?ଅନିଷ କହିଲା,ଯାଉଛି ବୁଲି,କାହିଁକି ?ଅନସୂୟା କହିଲେ,ରହ,ତୋ ସାଙ୍ଗରେ କଥା ଅଛି |ଅନିଷ କହିଲା,ମୁଁ ଜାଣିଛି ତମେ ମତେ କଣ କହିବ,ହେଲେ ମୁଁ ସେ ବେକାର ମିଛ କଥା ଶୁଣିବାକୁ ଚାହୁଁନି |ଅନସୂୟା ତା ହାତ ଧରି ଟାଣି ଆଣି,ତା ଗାଲରେ ଆସ୍ତେ କରି ଚଟକଣା ମାରି କହିଲେ,ତତେ ମାଡ଼ ଦରକାର ହେଲାଣି |

                     ଅନିଷ କହିଲା,ସିଏ  କଣ ମିଛ କଥା ଗୁଡା ତମ ଆଗରେ ଗପିଗଲା,ଆଉ ତମେ ତାକୁ ବିଶ୍ୱାସ କରିଗଲ ?ଅନସୂୟା କହିଲେ,ହଁ ମୁଁ ତା କଥାକୁ ବିଶ୍ୱାସ କଲି, କାରଣ ମୁଁ ତାକୁ ଭଲପାଏ |ଆଉ ଯେଉଁଠି ଭଲପାଇବା ଥାଏ, ସେଇଠି ବିଶ୍ୱାସ ଓ ଭରସା ବସା ବାନ୍ଧି ରହିଥାଏ |ଆନି ମତେ ଯାହା କହିଲା,ତା କଥାରେ ଟିକିଏ ବି ମିଛ ନଥିଲା |ତୁ ପିକନିକ କୁ ଯାଇ ପାରିଲୁନି,ଉମେଶ ସେଠାକୁ ଆସିଲାନି ,ତା ଉପରେ ସେ ଗୃପ ଫଟରେ ହସି ହସି ଫଟ ଉଠେଇଛି,ଏସବୁ ତତେ ବହୁତ ବାଧିଛି |ହେଲେ ଏଥିରେ ସେ ବିଚାରୀର ଦୋଷ କଣ ?ସିଏ ତ ଏକୁଟିଆ ହଷ୍ଟେଲରେ ରହି ପାରି ନଥାନ୍ତା,ଯେମିତି ହେଲେ ତାକୁ ଯିବାକୁ ପଡ଼ିଥାଆନ୍ତା |ଏବେ ନୂଆବର୍ଷ ପାଇଁ ଆଣ୍ଟି ସୋସିଆଲ ମାନଙ୍କୁ ପୋଲିସ ଧରି ନେଉଛି |ଉମେଶ ନାଆଁରେ କେତେ କେଶ ଅଛି,ତାକୁ ଯଦି ପୋଲିସ ଧରି ନେଇଥାଏ ଓ ଯଦି ସେ ସେଇଥିପାଇଁ ସେଠାକୁ ଯାଇ ପାରି ନଥାଏ ,ତେବେ ?

                    ତାଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ଅନିଷ ଥମ କରି ରହିଯାଇ କଣ ଚିନ୍ତା କରିବା ପରି କହିଲା,ତାହେଲେ ମୁଁ କଣ ଭୁଲ କରିଛି ?ଅନସୂୟା କହିଲେ,ଭୁଲ ନୁହେଁ,ତୁ ଅପରାଧ କରିଛୁ |ତୁ ଏବେ ତା ସାଙ୍ଗରେ କଥା କହ,ମୁଁ ତାକୁ କଲ କରୁଛି |ଅନିଷ ତାଙ୍କ ହାତ ଧରି ପକାଇ କହିଲା,ମୁଁ ତା ସାଙ୍ଗେ କଥା ହେବି,ତମେ ବ୍ୟସ୍ତ ହୁଅନା |ଅନସୂୟା ସେଠାରୁ ଯାଉ ଯାଉ ଫେରିଆସି କହିଲେ,ତାକୁ କହିବୁ,ସେ କାଲି ଆମ ଘରେ ଖାଇବ |ଅନିଷ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ କହିଲା,ଆଉ ବାବା ???

                     ଅନସୂୟା କହିଲେ,ନୂଆବର୍ଷ ପାଇଁ କାଲି ବାବା ତାଙ୍କ ଅଫିସ ସାଙ୍ଗ ମାନଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ପିକନିକ ଯିବେ |ତୁ ତାକୁ ଆଣିବୁ ଆଉ ବେଳାବେଳି ଛାଡିଦେବୁ |ଅନିଷ ଆଖି ବଡ଼ ବଡ଼ କରି କହିଲା,ତା ମାନେ ସବୁଯାକ ପ୍ଲସ ପଏଣ୍ଟ ତମେ ତାକୁ ଦେଇଦେଲ ?ମତେ କଣ ମିଳିଲା ?ଅନସୂୟା ବିରକ୍ତ ହୋଇ କହିଲେ, ତତେ ଛତୁ ମିଳିଲା |ତୁ ଏତିକି ମନେ ରଖିଥା,ଯେଉଁଥିରେ ମୁଁ ସାକ୍ଷୀ ରହିଛି,ତାକୁ କେବେହେଲେ ନଷ୍ଟ ହେବାକୁ ଦେବିନି |(କ୍ରମଶଃ) 

              

ଅନନ୍ୟା (ଭାଗ 17)

                                     ନୂଆବର୍ଷକୁ ସ୍ୱାଗତ ଜଣେଇବା  ପାଇଁ,ଅନିଷ ଖୁବ ଉତ୍ସାହିତ ଥିଲା |ଡିସେମ୍ବର ତିରିଶ ତାରିଖରେ ଶ୍ଵେତା, ଦିବ୍ୟାଶା ଓ ତାର ଅନ୍ୟ ସାଙ୍ଗମାନେ ମଉସା ମାଉସୀଙ୍କ ସହିତ ପିକନିକ ଯିବାର ଥିଲା | ଅନିଷର ବନ୍ଧୁ ତଥା ମାଉସୀଙ୍କ ପୁଅ ଶିଖର ମଧ୍ୟ ସେମାନଙ୍କ ସହିତ ଯାଉଥିବାରୁ,ଅନିଷ ତାଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ଯିବାପାଇଁ, ଅନସୂୟାଙ୍କୁ ରାଜି କରାଇ ନେଇଥିଲା | କିନ୍ତୁ ପିକନିକ ପୂର୍ବଦିନ ସେ ଅନସୂୟାଙ୍କୁ କହିଲା,ମମି,ମୁଁ ପିକନିକ ଯାଉନି |ଅନସୂୟା କହିଲେ,କାହିଁକି ?କଣ ଅସୁବିଧା ହେଲା ??

                                      ଅନିଷ କହିଲା,ମୁଁ ତମକୁ ଗୋଟେ କଥା କହିବାକୁ ଭୁଲିଯାଇଛି |ଯେଉଁଦିନ ମୁଁ ଆନିକୁ ଆଣିବାକୁ ବସଷ୍ଟାଣ୍ଡ ଯାଇଥିଲି,ସେଦିନ ଗୋଟିଏ ଘଟଣା ଘଟିଥିଲା |ଏହା କହି ସେ ସେଦିନ ଉମେଶ କିପରି ଭବାନିପାଟଣାରୁ ତା ପିଛା କରି ଏକ ବସରେ ଭୁବନେଶ୍ୱର ଆସିଥିଲା ଓ ତାଙ୍କ କଲେଜ ହଷ୍ଟେଲ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଯାଇଥିଲା,ତାହା ବିସ୍ତୃତ ଭାବେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରି କହିଲା,ଉମେଶ ପରେ ଭବାନୀପାଟଣା ଫେରିଯାଇ,ଆନିର ବୋଉଙ୍କୁ ସବୁକଥା କହିଥିଲା |ସେ ଏହାକୁ ବିଶ୍ୱାସ ନ କରିବାରୁ ଉମେଶ କହିଥିଲା,ଆମ ଦୁହିଁଙ୍କ ଫଟ ଦେଖାଇ,ତା କଥା ସତ ବୋଲି ପ୍ରମାଣିତ କରିବ |ଏବେ ସେ ଭୁବନେଶ୍ଵର ଆସି ମଉସା ମାଉସୀଙ୍କ ଘର ଆଗରେ ପଇଁତରା ମାରୁଥିବାର ଦେଖିଛି ବୋଲି ଶ୍ଵେତା କହୁଥିଲା |ସେ ଯେତେବେଳେ ଆସି ଗଲାଣି,ସେମାନଙ୍କୁ ପିଛା କରି ପିକନିକ ସ୍ଥଳକୁ ଯିବାର ସମ୍ଭାବନା ରହିଛି |ତେଣୁ ସେ ପିକନିକ ନ ଯିବାପାଇଁ ମନସ୍ଥ କରିଛି |ତା କଥା ଶୁଣି ଅନସୂୟା କପାଳରେ ହାତ ପିଟି କହିଲେ,ତୁ କି ଦୁର୍ବୁଦ୍ଧି କରି,ନିଆଁରେ ଗୋଡ଼ ପୁରାଇଲୁରେ ବାପା,ମୁଁ ଏବେ କଣ କରିବି,ତୋ ପାଇଁ ଚିନ୍ତା କରି କରି,ମୁଣ୍ଡ ପିଟି ମରିଯିବି !

                                    ଅନିଷ କହିଲା,ମମି ସେମିତି ହୁଅନା |ସେ ଦୁଇ/ତିନିଦିନ ସେମିତି ହୋଇ ପଳେଇବ |ତାପରେ ଚୁପଚାପ ରହିବ,ଅଯଥା କାହିଁକି ବ୍ୟସ୍ତ ହେଉଛ ?ଅନସୂୟା କହିଲା,ସେ ଭଳିଆ ପିଲାଙ୍କୁ ବିଶ୍ୱାସ ନାହିଁରେ ବାପା |ପେପରରେ ସବୁଦିନ କେମିତି ନିଉଜ ବାହାରୁଛି,ତୁ କଣ ଜାଣିନୁ ?

                                       ଅନିଷ କହିଲା,ଓହୋଃ ମମି,ସବୁବେଳେ ନିଉଜ ଦେଖି,ପଢି,ତୁମ ମୁଣ୍ଡ ଖରାପ ହୋଇଗଲାଣି |ମୁଁ ଏତେ ଟେନ୍ସନରେ ଅଛି,ତମେ ଏମିତି ହେଲେ,ମୋ ଟେନ୍ସନ ଆହୁରି ବଢି ଯିବନି ?ଅନସୂୟା ନିଜକୁ ସମ୍ଭାଳି କହିଲେ,ଠିକ ଅଛି |ଏଇ ଦୁଇଦିନ ତୁ କୁଆଡେ ଯାଆନା,ଚୁପଚାପ ଘରେ ବସି ପାଠପଢା କର | ଅନିଷ କହିଲା,ମୁଁ ବି ସେଇଆ କହିବାକୁ ଯାଉଥିଲି ମମି,ତମେ ଖାଲି ବ୍ୟସ୍ତ ହେଉଛ !

                                           ସେଦିନ ରାତିରେ ଭୋକ ଲାଗୁନି କହି ଅନିଷ ଅଳ୍ପ ଖାଇ ଶୋଇ ପଡିଲା |ତା ପରଦିନ ବି ସେ ସେମିତି ଭଲରେ ଖାଇଲା ନାହିଁ ଓ ଖୁବ ବିଷାଦଗ୍ରସ୍ତ ଜଣା ପଡୁଥିଲା |ସୁନ୍ଦର ମୁହଁଟି ତାର ଶୁଖିଯାଇ ମଳିନ ଦିଶୁଥିଲା |ଅନସୂୟା ଯେତେ ପଚାରିଲେ ବି ସେ ତାର କାରଣ କହୁନଥିଲା |କଣ କରିବି ଭାବି ଭାବି ତାଙ୍କର  ଚିନ୍ତା ବଢିଗଲା ଓ ସେ ଦିବ୍ୟାଶାକୁ ଫୋନ କରିବାକୁ ଭାବୁ ଭାବୁ ଵିଦ୍ୟାଶା ତାଙ୍କୁ ଫୋନ କଲା  |ଅନସୂୟା ହ୍ୟାଲୋ କହିବା ମାତ୍ରେ ସେ କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି କହିଲା,ଆଣ୍ଟି ପ୍ରଣାମ |ଅନସୂୟା ଡରିଯାଇ କହିଲେ,କଣ ହେଲା ?ତୁ କାନ୍ଦୁଛୁ କାହିଁକି ?? (କ୍ରମଶଃ)