ରବିବାବୁ ଓ ଦାଶବାବୁ ଏକା ଅଫିସରେ ଚାକିରୀ କରୁଥିଲେ | ଦୁହେଁ ଦୁହିଁଙ୍କର ପ୍ରବଳ ବିରୋଧୀ ଥିଲେ |ନିନ୍ଦୁକ କହୁଥିଲେ,ଦାଶବାବୁ କାଳେ ତାଙ୍କ ଉପରିସ୍ଥ ଅଫିସରଙ୍କୁ ଧରାଧରି କରି ରବିବାବୁଙ୍କର ସାମାନ୍ୟ ଏକ ଭୁଲ ପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ଦଣ୍ଡିତ କରାଇବାରେ ସଫଳ ହୋଇଥିଲେ ଯେଉଁଥିପାଇଁ ସେ ରବିବାବୁଙ୍କ ଠାରୁ ସିନିଅର ହୋଇ ପଦୋନ୍ନତି ପାଇଥିଲେ |ରବିବାବୁ ଏଥିପାଇଁ କେବେହେଲେ ଦାଶବାବୁଙ୍କୁ କ୍ଷମା କରି ପାରିପାରି ନଥିଲେ | ସମୟ ସୁଯୋଗ ପାଇଲେ ତାଙ୍କୁ ସେ କଡା ଭାଷାରେ ଗାଳି ଦେଉଥିଲେ |ଦାଶବାବୁ ବି କେଉଁ ଛାଡିବା ଲୋକ,ସେ ବି ତାଙ୍କୁ ତାଙ୍କରି ଭାଷାରେ ପ୍ରତ୍ୟୁତ୍ତର ଦେବାକୁ ଭୁଲୁ ନଥିଲେ |
ଦିନେ ରବିବାବୁ ଅଫିସକୁ ଛୋଟେଇ ଛୋଟେଇ ଆସିଲେ |ପଚାରିବାରୁ ତାଙ୍କର ଅଜାଗା ସ୍ଥାନରେ ବଥ ହୋଇଛି ବୋଲି କହିଲେ |ଦାଶବାବୁ ଏକଥା ଶୁଣୁ ଶୁଣୁ କହିଲେ,ତୁ ମରିବୁରେ ଧନ,ଆଉ ତତେ କେହି ରକ୍ଷା କରି ପାରିବେନାହିଁ |ରବିବାବୁ ଗଭୀର ଆତ୍ମବିଶ୍ଵାସର ସହ କହିଲେ,ଜ୍ୟୋତିଷ କହିଛି,ମୁଁ ଶହେ ଏକ ବର୍ଷ ବଞ୍ଚିବି,ତୁ ମରିବୁ,ମୁଁ ତୋ ଶୁଦ୍ଧିକ୍ରିୟାକୁ ଯିବି |
କିନ୍ତୁ ପରୀକ୍ଷା ପରେ ରବିବାବୁଙ୍କର ବଥଟି କର୍କଟ ବୋଲି ଚିହ୍ନିତ ହେଲା,ଓ ତାହା ଶେଷ ପର୍ଯାୟରେ ପହଞ୍ଚି ସାରିଥିଲା | ମାତ୍ର ଦଶ ଦିନର ଚିକିତ୍ସା ପରେ ରବିବାବୁ ଜ୍ୟୋତିଷ ଗଣନାକୁ ମିଥ୍ୟା ପ୍ରମାଣିତ କରି,ପରଲୋକ ଗମନ କଲେ |
ଉଚ୍ଚ ପଦବୀରେ ଅଧିଷ୍ଠିତ,ସୋହନ ଏକ ବିଜ୍ଞ,କୁଶଳୀ ,ପରୋପକାରୀ ଓ ନମ୍ର ସ୍ୱଭାବର ଯୁବକ ଥିଲା |ଜୀବନରେ ସେ କାହାକୁ ନା କହିବା ଶିଖି ନ ଥିଲା |ଯେ କୌଣସି କାମ କରିବାପାଇଁ ସେ ଯାହାକୁ ପ୍ରତିଶୃତି ଦେଉଥିଲା,ନିଜ ଜୀବନକୁ ବାଜି ଲଗାଇ ସେ କାମ ସମ୍ପନ୍ନ କରିବାପାଇଁ ସେ ଅବଶ୍ୟ ସମର୍ଥ ହେଉଥିଲା |କିନ୍ତୁ ତାର ଏକ ବଦଗୁଣ ଥିଲା |ସେ କାମଚାପରେ ବୁଡିରହି ଭୋକ ନ ଲାଗିବାପାଇଁ,ସବୁବେଳେ ପାଟିରେ ପାନ ରଖି ଚୋବାଉଥିଲା |ଦିନେ ତାଙ୍କ ଅଫିସର ଯେତେବେଳେ ଏହାକୁ ପସନ୍ଦ କଲେନାହିଁ,ସେ ପାନ ଛାଡି,ତା ବଦଳରେ ଗୁଟଖା ଖାଇବାକୁ ଲାଗିଲା |ପରେ ସଙ୍ଗ ଦୋଷରେ ପଡି ମଦ୍ୟପାନ ମଧ୍ୟ କଲା |ନିଜ ଶରୀର ପ୍ରତି କାହିଁକି ଏତେ ଅତ୍ୟାଚାର କରୁଛୁ ବୋଲି ତାକୁ ପଚାରିଲେ ସେ କହୁଥିଲା,ମୋର କିଛି ହେବନି |ମୁଁ ଦୁଇ/ତିନିଜଣ ଜ୍ୟୋତିଷଙ୍କୁ ମୋର ଜାତକ ଦେଖାଇଥିଲି ,ସମସ୍ତେ ମତେ ଶତାୟୁ ହେବି ବୋଲି କହିଛନ୍ତି |ଜଣେ ସିନା ମିଛ କହିବ,ସମସ୍ତେ କଣ ମିଛ କହିବେ ?
କିନ୍ତୁ ସେହି ମିଷ୍ଟଭାଷୀ ଓ ପରୋପକାରୀ ସୋହନ ଦିନେ ମୁଖ ଗହ୍ୱର କର୍କଟ ରୋଗରେ ପୀଡିତ ଥିବା ଜଣା ପଡିଲା |ସୋହନର ଜ୍ୟୋତିଷ ବାଣୀ ଉପରେ ଭରସା ଥିଲା ଓ ସେ କର୍କଟ ରୋଗରୁ ଆରୋଗ୍ୟ ଲାଭ କରିବ ବୋଲି ମଧ୍ୟ ତାର ଦୃଢ଼ ବିଶ୍ୱାସ ଥିଲା |କିନ୍ତୁ ଚିକିତ୍ସା ବିଜ୍ଞାନ ସୋହନ ଉପରେ ଯାଦୁ ଦେଖାଇ ପାରିଲାନାହିଁ ଓ ସେ ସବୁଦିନପାଇଁ ଦୁନିଆଁରୁ ବିଦାୟ ନେଲା |
ଅବସର ଗ୍ରହଣପରେ ପ୍ରକାଶ ବାବୁ ନିଜ ନାତି ନାତୁଣୀଙ୍କ ମେଳରେ ଖୁବ ଖୁସିରେ ଥିଲେ |ସହଧର୍ମିଣୀଙ୍କ ଅସମୟ ତିରୋଧାନ ତାଙ୍କୁ ଅନେକ ସମୟରେ ବ୍ୟଥିତ କରୁଥିଲେ ହେଁ,ସେ ତାହା ଭୁଲି ଲେଖାଲେଖିରେ ସମୟ ଅତିବାହିତ କରୁଥିଲେ |କିନ୍ତୁ ଧୀରେ ଧୀରେ ସେ ନାନା ପ୍ରକାର ରୋଗରେ ଆକ୍ରାନ୍ତ ହେଲେ,ଆଉ ଚଲାବୁଲା କରିବାକୁ ସକ୍ଷମ ହୋଇ ପାରିଲେ ନାହିଁ |ସେତେବେଳେ ତାଙ୍କୁ ଅଶୀ ବର୍ଷ ଉପରେ ବୟସ ହେଲାଣି |ସମସ୍ତେ ଜାଣିଲେ,ସେ ଆଉ ବେଶୀ ଦିନ ବଞ୍ଚିବେ ନାହିଁ |ଘରେ ଗୀତା ଭାଗବତ ପଢା ଚାଲିଲା |ଏକଥା ତାଙ୍କ ସାନପୁଅକୁ ଭଲ ଲାଗିଲା ନାହିଁ |ସେ ବାପାଙ୍କୁ ନେଇ ନିଜ ପାଖରେ ରଖିଲା |ଡାକ୍ତରଙ୍କ ପରାମର୍ଶ ଅନୁଯାୟୀ ତାଙ୍କୁ ଔଷଧ ଦେବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ, ବୟସ୍କ ବ୍ୟକ୍ତି ମାନଙ୍କପାଇଁ ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ ନିକଟସ୍ଥ ଯୋଗ କେନ୍ଦ୍ରରେ ତାଙ୍କ ନାମ ରେଜିଷ୍ଟ୍ରି କରାଇଲା | ପ୍ରକାଶ ବାବୁ ସେଠାରେ ସବୁଦିନ ଯୋଗ କଲେ ଓ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଚମତ୍କୃତ କରି,ଦିନକୁ ଦିନ ତାଙ୍କ ସ୍ୱାସ୍ଥାବସ୍ଥାରେ ଆଖିଦୃଶିଆ ଉନ୍ନତି ଆସିବାରେ ଲାଗିଲା |
ଏବେ ପ୍ରକାଶ ବାବୁ ଶହେ ଦୁଇ ବର୍ଷରେ ପଦାର୍ପଣ କରିଛନ୍ତି |ନିକଟରେ ସେ ତାଙ୍କ ଜନ୍ମ ଶତବାର୍ଷିକୀ ମହା ସମାରୋହରେ ପାଳନ କରିଛନ୍ତି |ତାଙ୍କ ଦୀର୍ଘାୟୁ ଜୀବନର ରହସ୍ୟ କଣ ବୋଲି ପଚାରିଲେ ସେ ସମସ୍ତ ଶ୍ରେୟ "ଯୋଗ"କୁ ଦିଅନ୍ତି |ତାଙ୍କ ଭାଷାରେ ଏହାକୁ "ଦୀର୍ଘାୟୁ ଯୋଗ" କୁହାଯାଏ |
No comments:
Post a Comment