ସରକାରୀ କ୍ୱାର୍ଟରକୁ ଯିବା ପୂର୍ବରୁ ଅକ୍ଷରଙ୍କ ପରିବାର ହାଉସିଂ କଲୋନୀରେ ବେଶ କିଛିବର୍ଷ ରହିଥିଲେ |ତେଣୁ ସେଠାକାର ବାସିନ୍ଦା ତାକୁ ଚିହ୍ନିବା ସ୍ୱାଭାବିକ ଥିଲା |ଅକ୍ଷର ଏହି କଥାକୁ ପାସୋରି ଯାଇଥିଲା |ଭଦ୍ରମହିଳା ଦୁଇଜଣ ଯିବାପରେ,ସେ ଆଉ ସେଠାରେ ରହିବାକୁ ଚାହିଁଲା ନାହିଁ |ପ୍ରଥମତଃ ତା ମୁଣ୍ଡରେ ଚିନ୍ତାର ପାହାଡ଼ ଲଦି ହୋଇ ରହିଥିଲା ,ଦ୍ୱିତୀୟରେ, ପରିଚିତ ଲୋକମାନଙ୍କର ଅଯଥା ପ୍ରଶ୍ନବାଣର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେବାକୁ ତାକୁ ଭଲ ଲାଗୁନଥିଲା |ସେ ବସୁଧାକୁ ନେଇ ତାର ପ୍ରିୟ ଢାବା ନିକଟରେ ପହଞ୍ଚିଲା |ବସୁଧା ପଚାରିଲା,ଏଠିକି କାହିଁକି ଆସିଲ ?ଅକ୍ଷର କହିଲା,ଭୋକ ହେଲାଣି,ଗରମା ଗରମ ଡିନର ଖାଇ ଯିବା |
ବସୁଧା କହିଲା,କିନ୍ତୁ ତମେ ତ ରାତି ଖାଇବା ନେଇ ଆସିଥିଲ ?ଅକ୍ଷର କହିଲା,ଭୁଲରେ ନେଇ ଆସିଥିଲି,ଥଣ୍ଡା ଖାନା ଏତେ ବେକାର ଲାଗିବ ବୋଲି ମତେ ଜଣା ନଥିଲା |
:ତାହାଲେ ସେ ଖାନା କଣ ହେବ ?ବସୁଧା ପଚାରିଲା |
:ଯେଉଁଟା ଆମେ ଖାଇବାନି,ସେଇଟା ଯାହା କରିବା କଥା , ସେଇଆ କରିବା |ଏତିକି କହୁ କହୁ ଅକ୍ଷର ଢାବାରେ ପ୍ରବେଶ କରି କୋଣ ସିଟଟି ଅକ୍ତିଆର କଲା |ବସୁଧା ତାକୁ ଅନୁସରଣ କରି ତା ପାଖରେ ବସିପଡିଲା |ନିଜ ମନପସନ୍ଦର ଭାତ ଓ ମାଛ ତରକାରୀ ଅର୍ଡର କରିବା ବେଳେ ବସୁଧା କହିଲା,ପୁଣି ଭାତ ଖାଇବା ? ଅକ୍ଷର କହିଲା,ଆଜି ଖରାବେଳେ ମୁଁ ଭାରି ଅଶାନ୍ତିରେ ଖାଇଥିଲି | ଆମ ବୈବାହିକ ଜୀବନର ଅୟମାରମ୍ଭରେ ଥଣ୍ଡା ଜିନିଷ ଖାଇ ଆମ ସ୍ୱପ୍ନର ଭବିଷ୍ୟତକୁ ଖରାପ କରିବାକୁ ମୋର ଆଦୌ ଇଚ୍ଛା ହେଉନି |ତାପରେ ଆମେ ତ ଡାଏଟିଂ କରୁନୁ,,ତେଣୁ ଯାହା ମନ ତାହା ଖାଇବା |ବସୁଧା ତା କଥାରେ ତାଳ ଦେଇ କହିଲା,ଭଲ ଖାଇବା,ଭଲ ପିନ୍ଧିବା ଆଉ ମନଖୁସିରେ ବୁଲିବା |ଅକ୍ଷର ଖୁସି ହୋଇ କହିଲା,ଏକଦମ ଠିକ କଥା କହିଛ,ଶୁଣ,ତମେ ଯଦି ରୁଟି ଖାଇବାକୁ ଚାହୁଁଛ ,ଏବେ କହିଦିଅ,ମୁଁ ଅର୍ଡର କରିବି |ବସୁଧା କହିଲା,ନା ଦରକାର ନାହିଁ ,ତମେ ଯାହା ଖାଇବ,ମୁଁ ତାହା ଖାଇବି ,ଖାଦ୍ୟ ମେଳକ ହିଁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ମେଳକ |ତା କଥା ଶୁଣି ଅକ୍ଷର ଖୁସି ହୋଇ ହସିଲା |
ଖାଇବା ପରେ ଅକ୍ଷର ଟଙ୍କା ପୈଠ କରିବାପାଇଁ କାଉଣ୍ଟରକୁ ଯାଇ,ସେଠାରେ ତାଙ୍କ ଅଫିସ ର ଶୁଭ୍ରାଂଶୁକୁ ଦେଖିଲା |ଶୁଭ୍ରାଂଶୁ ତାକୁ ଦେଖି କହିଲା,ବହୁତ ଦିନ ପରେ ଦେଖାହେଲା,ତତେ ଆମେ ଶାନ୍ତ ଶିଷ୍ଟ ପିଲା ବୋଲି ଭାବିଥିଲୁ,କିନ୍ତୁ ତୁ ତ ବିରାଟ ବୋମା ବିସ୍ଫୋରଣ କରି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଚମକେଇ ଦେଲୁ !!ଅକ୍ଷର କିଛି ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ପ୍ରକାଶ ନକରି କହିଲା,ଅଫିସ ଖବର କଣ କହ |ଶୁଭ୍ରାଂଶୁ ଅନୁଚ୍ଚ ସ୍ୱରରେ କହିଲା,ତୋ ମାମୁଁ ଶ୍ୱଶୁର ଦୁଇ ତିନିଥର ଅଫିସ ଆସିଲେଣି |ଡ଼ାଇରେକ୍ଟରଙ୍କ ରୁମରେ ବସି ଫୁସୁର ଫାସର ହୋଇ ଯାଉଛନ୍ତି |ତୋ ବିରୁଦ୍ଧରେ ରୀତିମତ ଷଡଯନ୍ତ୍ର ଚାଲିଛି ବୋଲି ସମସ୍ତେ କୁହାକୁହି ହେଉଛନ୍ତି !!ତା କଥା ଶୁଣି ଅକ୍ଷରର ମୁହଁ ଶୁଖିଗଲା |କହିଲା,ତାପରେ ଆଉ କଣ ?ଶୁଭ୍ରାଂଶୁ କହିଲା,ତୁ ସୋମବାର ଜଏନ କରିବୁ ,ନା ଛୁଟି ବଢ଼େଇବୁ ??ଅକ୍ଷର କଥା ଆଉ ଆଗକୁ ନ ବଢ଼ାଇ କହିଲା,ନା,ଆଉ ଛୁଟି ବଢେଇବିନାହିଁ | ସୋମବାର ଦିନ ଅଫିସରେ ଦେଖା ହେବ, ମୁଁ ଆସୁଛି |
ପଛରେ ଛିଡା ହୋଇ ବସୁଧା ସବୁକଥା ଶୁଣି ସାରିଥିଲା |ସେ ଆତଙ୍କିତ ହୋଇ କହିଲା,ଏବେ କଣ ହେବ ?ଅକ୍ଷର ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ନଦେଇ,ତା ହାତ ଧରି ବାହାରକୁ ଚାଲି ଆସିଲା |ବାଇକ ପାଖରେ ପହଞ୍ଚିବା ପରେ ବସୁଧା ପୁଣି ତା ପ୍ରଶ୍ନର ପୁନରାବୃତ୍ତି କଲା |ଅକ୍ଷର କହିଲା,ମୁଁ ଶୁଣା କଥାରେ ବିଶ୍ୱାସ କରେ ନାହିଁ |ସୋମବାର ଡେରି ଅଛି ,ଆମେ ସୋମବାର କଥା ଚିନ୍ତା କରି ଆଜିର ଦିନକୁ କାହିଁକି ନଷ୍ଟ କରିବା ?ଏଥର କୁହ,ଆଇସକ୍ରିମ ଖାଇବ ନା ଘରକୁ ଫେରିଯିବ ?ବସୁଧା କହିଲା,ମୁଁ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବେ ଆଇସକ୍ରିମ ଖାଇବାକୁ ଇଚ୍ଛା କରିବି |ଅକ୍ଷର କହିଲା,ଏଇଥର ଠିକ ମୋ ବସୁ ପରି କଥା କହିଲ |
ଦୁହେଁ ଆଇସକ୍ରିମ ଖାଉ ଖାଉ ଅକ୍ଷର କହିଲା,ଯେଉଁମାନେ ପରିବାର ଓ ସମାଜ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଯାଇଥାନ୍ତି,ତାଙ୍କୁ ଅନେକ ବାଧା ବିଘ୍ନ ଓ ପ୍ରତିବନ୍ଧକର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେବାକୁ ପଡେ | ଇଏ ତ ଦୁନିଆର ନିୟମ |ଆମେ ସେହି ନିୟମରୁ କେମିତି ବାହାରିଯାଇ ପାରିବା ?ଭଲ ଲାଗୁ କି ନ ଲାଗୁ,ଆମକୁ ତାର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେବାକୁ ପଡିବ |ବସୁଧା ବୁଝିଗଲା,କିନ୍ତୁ କିଛି କହିଲା ନାହିଁ |
ଆଇସକ୍ରିମ ଖାଇ ଘରକୁ ଫେରିବାବେଳକୁ ବସୁଧା ମନ ଆନନ୍ଦରେ ଭରି ଯାଇଥିଲା ଓ ସେ ବାଇକ ପଛରେ ଅକ୍ଷର ପିଠିରେ ମୁଣ୍ଡ ରଖି ଗୁଣୁ ଗୁଣୁ ହୋଇ ଗୀତ ଗାଉଥିଲା,"ଏଇ ଝୁମା ଝୁମା ଗୋଲାପି ବେଳାରେ ..........."|(କ୍ରମଶଃ)
No comments:
Post a Comment