ଅକ୍ଷର ଆନନ୍ଦ ଓ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟରେ ବସୁଧାକୁ କୁଣ୍ଢେଇ ପକାଇ କହିଲା,ତମେ ସତ କହୁଛ ବସୁ ?ମୁଁ ଭାବିଥିଲି ତମେ କେବେ ବି ତମ ବାପଘରଠାରୁ ଦୂରରେ ରହିବାକୁ ଚାହିଁବନି,କିନ୍ତୁ ତମଠାରୁ ଏମିତି କଥା ଶୁଣି ମୋର ଆନନ୍ଦର ସୀମା ନାହିଁ , କଣ କହି ତମକୁ ମୋର କୃତଜ୍ଞତା ଜଣାଇବି,ମୁଁ ଜାଣି ପାରୁନି,ଅତ୍ୟଧିକ ଭାବପ୍ରବଣ ହୋଇ ତା' ଆଖିରୁ ଦୁଇଟୋପା ଲୁହ ଝରି ଆସିଲା |
ବସୁଧା କହିଲା,ଏମିତି କଣ କହୁଛ ?କେତେଟା ବାଜିଲା ଦେଖିଲ ?ଆଜି ଆମେ ଆଉ ଖାଇବା ନାହିଁ ?ଭୋକରେ ପେଟ କଁ କଁ ହେଲାଣି |ଅକ୍ଷର ପ୍ରକୃତିସ୍ଥ ହୋଇ କହିଲା,ସରି |ଏତେ ବଡ଼ ଦୁର୍ଘଟଣା ପରେ ମୋର ଆଉ ହୋସ ନାହିଁ,ସବୁ ଭୋକ ଶୋଷ ମୁଁ ଭୁଲି ଯାଇଛି |ଏଇ ପାଖରେ ଗୋଟେ ବଢିଆ ଢାବା ଅଛି,ଚାଲ ଖାଇବା |
ବସୁଧା କହିଲା,ଉହୁଁ,ମୁଁ ଜମା ଯିବିନି |ଅକ୍ଷର କହିଲା,ଭୋକ ହଉଛି କହିଲ ,ଏବେ କହୁଛ ଯିବନି,ଶୀଘ୍ର ନ ଗଲେ ଖାଇବା ସରିଯିବ,ଶେଷରେ ହୋଟେଲର ଅଖାଦ୍ୟ ଖାଇବାକୁ ପଡିବ | ବସୁଧା ଆଖି ନଚେଇ କହିଲା,ଆଜି ତମ ଘରେ ମୋର ପ୍ରଥମ ଗୃହ ପ୍ରବେଶ |ଛୋଟିଆ ହେଉ ପଛକେ,ଏଇଟା ମୋର ସ୍ୱପ୍ନର ଘର,ଆଜିଠାରୁ ଇଏ ତମ ଘର ନୁହେଁ,ଆମ ଘର |ମୋ ନିଜ ହାତରେ ମୁଁ ମୋ ମନ ମୁତାବକ ଆମ ଘରକୁ ସଜେଇବି, ଆଉ ମୋର ସ୍ୱପ୍ନର ଦୁନିଆରେ ହଜି ଯିବି |ଅକ୍ଷର କହିଲା, ତମେ ହଜିଗଲେ,ମୁଁ ଆକାଶ ପାତାଳ ଏକାକାର କରି,ତମେ ଯେଉଁଠି ଥାଅ ନା କାହିଁକି ତମକୁ ଖୋଜି କରିବି | |ବସୁଧା ଜୋରରେ ହସି ଉଠି କହିଲା,ନା ,ମୁଁ ହଜିବିନି,ତମକୁ ନେଇ ସ୍ୱପ୍ନ ରାଇଜରେ ସୁଖର ସଂସାର ଗଢିବି |ଏଥର ଯାଅ ,ଯାହା ମିଳିବ ନେଇ ଆସିବ |ଖାଲି ମତେ ଝାଡୁ କେଉଁଠି ଅଛି,କହିଦିଅ,ମୁଁ ଘର ସଫା କରିବି |
ଅକ୍ଷର କହିଲା,ଆଜି ଆମେ ଏଇଠି ରହିବା ନା କଣ ?ବସୁଧା କହିଲା,ହଁ ,ମୁଁ ଏତେ କଥା କହିଲି,ତମେ ବୁଝି ପାରିଲନି ?ଅକ୍ଷର କହିଲା,କିନ୍ତୁ ଆମ ଜିନିଷପତ୍ର ସବୁ ସିଆଡେ ରହିଲା,ଲୁଗାପଟା କିଛି ନାହିଁ ,ଖଟ ଉପରେ ପକେଇବା ପାଇଁ ବେଡ଼ସିଟ ବି ନାହିଁ |ଆଜି ରହିବ କେମିତି ?ବସୁଧା କହିଲା,ସତ କଥା ତ ,ମୋ ମୁଣ୍ଡରେ ଏତେକଥା ପଶି ନ ଥିଲା |ଅକ୍ଷର କିଛି ସମୟ ଚିନ୍ତା କରି କହିଲା,ଖଟ ତଳେ ଝାଡୁ ଅଛି,ତମେ ଘର ସଫା କରୁଥାଅ ,ମୁଁ ଆଗେ ଖାଇବା ନେଇ ଆସୁଛି,ତାପରେ କଣ କରିବା ଆରାମରେ ବସି ଚିନ୍ତା କରିବା |ଏଥର କବାଟ ଦିଅ,ମୋ ସ୍ୱର ଶୁଣିଲେ କବାଟ ଖୋଲିବ |ଏତିକି କହି ସେ ଚାଲିଗଲା |
ଅକ୍ଷର ଯିବାପରେ ବସୁଧା ଚିନ୍ତାରେ ପଡିଗଲା |ଆଜିଠାରୁ ଏଠାରେ ରହିବା ଅର୍ଥ ଲୁଗାପଟା ଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଟୁଥ ବ୍ରସ ଓ ପେଷ୍ଟ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସବୁ ନୂଆ କିଣିବାକୁ ପଡିବ,କିନ୍ତୁ ସେ ଅକ୍ଷରକୁ ଅଯଥା ଖର୍ଚ୍ଚାନ୍ତରେ ପକେଇବାକୁ ଚାହୁଁ ନଥିଲା |ଅନ୍ୟ ପକ୍ଷରେ କ୍ୱାର୍ଟରକୁ ଯାଇ ପୁଣି ସେଇ ପୁରୁଣା ସ୍ମୃତିକୁ ମନେ ପକେଇବାକୁ ଓ ନିତି ନୂଆ ନୂଆ ସମସ୍ୟାର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେବାକୁ ତାର ଆଦୌ ଇଚ୍ଛା ହେଉ ନଥିଲା | ଭାବି ଭାବି ସେ ସମାଧାନର ସୂତ୍ର ପାଇ ପାରୁନଥିଲା |ଦୀର୍ଘନିଃଶ୍ବାସ ଛାଡି ସେ ଖଟ ତଳୁ ଝାଡୁ ଆଣି ସବୁ କୋଠରୀ ପରିଷ୍କାର ପରିଚ୍ଛନ୍ନ କରି ଓଳେଇ ଦେଲା |ତାପରେ ମପରେ ଘର ପୋଛିଦେଲା |ସେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅକ୍ଷର ଫେରି ନଥିଲା |ତା ମନକୁ ପାପ ଛୁଇଁଲା ଓ ଏକ ଅଜଣା ଭୟ ତାକୁ ଗ୍ରାସ କରିବାକୁ ଲାଗିଲା,ପୁଣି କିଛି ଅଘଟଣ ଘଟି ନାହିଁ ତ !!ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ସେ ଅକ୍ଷରକୁ ଫୋନ କଲା |ଫୋନ ନୋ ରିପ୍ଲାଏ ଆସୁଥିଲା |ହଠାତ ତାର ମୁଣ୍ଡବ୍ୟଥା ଆରମ୍ଭ ହୋଇଗଲା ଓ ସେ ମୁଣ୍ଡରେ ହାତ ଦେଇ ବସି ପଡିଲା |
ଏତିକିବେଳେ କଲିଂ ବେଲ ଆବାଜ ଶୁଭିଲା |ବସୁଧା ଶଙ୍କିତ ସ୍ୱରରେ ପଚାରିଲା,କିଏ ?ସେପଟୁ ଶୁଭିଲା,ମୁଁ ଅଖି |ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ବସୁଧା କବାଟ ଖୋଲିଦେଲା |ପଚାରିଲା,ଏତେ ଡେରି କାହିଁକି କଲ ?ଅକ୍ଷର କିଛି ନକହି ବସୁଧା ହାତକୁ ଖାଇବା ପ୍ୟାକେଟ ବଢ଼େଇ ଦେଇ କହିଲା,ଏକାବେଳକେ ରାତି ପାଇଁ ନେଇ ଆସିଛି |ବସୁଧା ପ୍ୟାକେଟ ନେବାବେଳେ ଅକ୍ଷରର ଅନ୍ୟ ହାତରେ ଏକ ବଡ଼ ବ୍ୟାଗ ଦେଖି କୌତୂହଳୀ ହୋଇ ପଚାରିଲା,ସେଥିରେ କଣ ଅଛି ?ଅକ୍ଷର କହିଲା,ସେଇଥିପାଇଁ ତ ଏତେ ଡେରି ହେଲା,ନିଅ,ଦେଖ କଣ ଅଛି |ବସୁଧା ବ୍ୟାଗ ଖୋଲି ଦେଖିଲା,ସେଥିରେ ସେମାନେ ବ୍ୟବହାର କରୁଥିବା ଲୁଗାପଟା ,ବେଡ଼ସିଟ , ଟୁଥ ପେଷ୍ଟ,ବ୍ରସ ଇତ୍ୟାଦି ନିତ୍ୟ ବ୍ୟବହୃତ ଜିନିଷ ଅଛି |ବସୁଧା କହିଲା,ତା ମାନେ ତମେ କ୍ୱାର୍ଟର କୁ ଯାଇଥିଲ ?ଯଦି କିଛି ଅସୁବିଧା ହୋଇଥାଆନ୍ତା ?
ଅକ୍ଷର ତାକୁ ପାଖରେ ବସାଇ ତା କାନ୍ଧରେ ହାତ ରଖି,ସ୍ନେହବୋଳା କଣ୍ଠରେ ବୁଝାଇ କହିଲା,ଆଜି ଏଇ ଘରେ ତମର ପ୍ରଥମ ଗୃହ ପ୍ରବେଶ ବୋଲି ତମେ କହୁଥିଲ ନା , ତମ ମନ ଭାଙ୍ଗିବାକୁ ମୋର ଇଚ୍ଛା ହେଲାନାହିଁ |ସେଥିପାଇଁ ରିସ୍କ ନେଇ ଅତି କମରେ ଚଳିଲା ପରି ଯାହା ଦରକାର କ୍ୱାର୍ଟର ଘରୁ ନେଇ ଆସିଛି |ବାକି ଯାହା ଦରକାର ହେବ,ଧୀରେ ଧୀରେ ନେଇ ଆସିବା,ନହେଲେ ଏଇଠୁ କିଣିଦେବା |ଏଥରକ ଖାଇବାକୁ ବାଢ ,ଭୋକ ହେଲାଣି |ବସୁଧା ଅକ୍ଷରର କଥା ମନ୍ତ୍ର ମୁଗ୍ଧ ପରି ଶୁଣି ଯାଉଥିଲା |ଅକ୍ଷର ଭୋକ ହେବା କଥା କହିବାରୁ,ତାକୁ ବି ଭୋକ ଲାଗିବା ପରି ଜଣା ପଡିଲା |ସେ ଉଠି ଯାଉ ଯାଉ କହିଲା,ତମର ଅମୃତ ବୋଳା କଥାରେ ମୋ ପେଟ ପୁରିଗଲା,ଆଉ ଖାଇବି କଣ ? (କ୍ରମଶଃ)
No comments:
Post a Comment