ଅକ୍ଷର ଯିବାପରେ ବସୁଧା ଚିନ୍ତାରେ ପଡିଗଲା |ଅକ୍ଷର ରାଗିକରି ଘରୁ ଯାଇଥିଲା,କାଳେ କିଛି ଅଘଟଣ ଘଟିବ,ସେହି ଆଶଙ୍କାରେ ତାର ମନ ଅସ୍ଥିର ହେଉଥିଲା |କିନ୍ତୁ ପନ୍ଦର ମିନିଟ ଭିତରେ ଅକ୍ଷର ଚାଲିଆସିଲା |ବସୁଧା ତାକୁ ଭଲକରି ଲକ୍ଷ୍ୟ କଲା, ମୁହଁଟି ତାର ଶୁଖି ଯାଇଥିଲା |ସେ ବସୁଧାକୁ କିଛି ନକହି ସିଧା ଭିତରକୁ ଚାଲିଗଲା ଓ ତାର ପୋଷାକ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରି ଆସି ବାରମ୍ବାର ବିଭିନ୍ନ ଚାନେଲ ବଦଳେଇ,ଟିଭି ଦେଖିବାରେ ଲାଗିଲା |ବସୁଧା ତା ପାଖରେ ବସିଲା,କିନ୍ତୁ ପଚାରିବ ପଚାରିବ ହୋଇ କିଛି ପଚାରି ପାରିଲାନାହିଁ |ସେ ସେଠାରୁ ଯିବାପାଇଁ ବାହାରିବାବେଳେ ଅକ୍ଷର ପଚାରିଲା,କୁଆଡେ ଯାଉଛ ?ବସୁଧା କହିଲା,ତମେ ତ କିଛି କହୁନ ....|ତା କଥା ଶେଷ ହେବା ପୂର୍ବରୁ ଅକ୍ଷର କହିଲା,ମୁଁ କିଛି କହୁନି ବୋଲି ତମେ ମତେ କିଛି ପଚାରିବନି ?ପଚାର,ଯାହା ଇଚ୍ଛା ତାହା ପଚାର,ଏମିତି ସାଙ୍ଗ କାହିଁକି କଲି ବୋଲି ମତେ ଗାଳିଦିଅ !!କଥା ଶେଷ କରି ସେ କାନ୍ଦି ପକାଇ କହିଲା,ଯେଉଁ ସାଙ୍ଗକୁ ମୁଁ ଏତେ ଭଲ ପାଉଥିଲି,ସେ ମତେ ଏତେ ବଡ଼ ଧୋକା ଦେବ ବୋଲି ମୁଁ କେବେହେଲେ କଳ୍ପନା କରିପାରିନଥିଲି !!
ବସୁଧା ଚେୟାର ଅକ୍ଷର ପାଖକୁ ଟାଣିନେଇ ତା ପାଖରେ ବସିଲା ଓ ତା ପିଠିରେ ହାତ ରଖି କହିଲା,ପର ଲୋକେ ଧୋକା ଦିଅନ୍ତି ନାହିଁ ,ନିଜର ଅତି ଆପଣାର ଲୋକହିଁ ସବୁବେଳେ ଧୋକା ଦିଅନ୍ତି ,ଯେମିତି ଆମେ ଆମ ବାପା ମାଆଙ୍କୁ ଧୋକା ଦେଲୁ !!ତା କଥା ଶୁଣି ଅକ୍ଷର ଚମକି ପଡି ବସୁଧାକୁ ବିସ୍ଫାରିତ ନେତ୍ରରେ ଚାହିଁ କ୍ଷୀଣ ସ୍ୱରରେ କହିଲା,ଏମିତି କଣ କହୁଛ ?ଆମେ କେମିତି ଧୋକା ଦେଲୁ?ଆମେ ତ ଭଲ ପାଉଥିଲୁ,ସେମାନେ ବରଂ ଆମ ପ୍ରେମ ଭାଙ୍ଗିବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥିଲେ !
ବସୁଧା କହିଲା,ଧୋକା ସବୁବେଳେ ଧୋକା |ଆମେ ଆମ ଭଲପାଇବାକୁ ଅଗ୍ରାଧିକାର ଦେଲୁ, ସେମାନଙ୍କ ଇଚ୍ଛା ବିରୁଦ୍ଧରେ ଘର ଛାଡି ବାହା ହୋଇଗଲୁ,ଆମେ ଏମିତି କରିବୁ ବୋଲି ଆମ ବାବା ମାଆ କଣ କେବେ ଭାବିଥିଲେ ?ଏଇଟା ଧୋକା ଓ ବିଶ୍ଵାସଘାତକତା ନୁହେଁ ତ ଆଉ କଣ ?
ଅକ୍ଷର ଆହତ ସ୍ୱରରେ କହିଲା,ତା ମାନେ ଆମେ ଭୁଲ କରିଛୁ ?ଗଗନ ଯେଉଁ ଭୁଲ କଲା,ଆମେ କଣ ସେଇ ଭୁଲ କରିଛୁ ?ସିଧା ସିଧା କହୁନ,ମୁଁ ତମକୁ ଫସେଇ ନେଇ ଆସିଛି ବୋଲି !!ବସୁଧା ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ତା ମୁହଁକୁ ଚାହିଁ କହିଲା,ଏମିତି ତ ମୁଁ କହିନି ,ମୋ କଥା ଟିକେ ବୁଝିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କର |କିନ୍ତୁ ଅକ୍ଷର କିଛି ବୁଝୁ ନଥିଲା,ସେମିତି ଗୁମସୁମ ହୋଇ ବସିଥିଲା |
ବସୁଧା ଅକ୍ଷରର କାନ୍ଧରେ ହାତ ରଖି ଧୀର ସ୍ୱରରେ କହିଲା,ଗୋଟିଏ କଥା ଭୁଲି ଯାଆନା ଡିଅର ,ପ୍ରେମ ଓ ଯୁଦ୍ଧରେ ସବୁକିଛି ନ୍ୟାୟସଙ୍ଗତ ଅଟେ |ଆମେ ଯଦି ଆଜି ଆମ ଚଲାପଥରେ ପଡିଥିବା ସବୁ କଣ୍ଟା କାଢି,ନାନା ବାଧା ବିଘ୍ନ ସତ୍ତ୍ୱେ ଆଗେଇ ଯିବା,ତାହେଲେ,କାଲି ସମସ୍ତେ ଆମକୁ କ୍ଷମା କରି,ଆମ ସହିତ ଛିଡା ହେବେ,କିନ୍ତୁ ଗଗନ ତାର ଅକ୍ଷମଣୀୟ ଅପରାଧ ପାଇଁ,ନିଜେ ଖୋଳିଥିବା ଗାତରୁ ଆଉ ବାହାରି ପାରିବନାହିଁ |ତା କଥା ଶୁଣି ଅକ୍ଷରର ସବୁ ଅଭିମାନ କୁଆଡେ ଉଭେଇ ଗଲା ଓ ସେ ଫିକ କରି ହସିଦେଇ କହିଲା,ତମେ ଭାରି ଚାଲାକ ଅଛ |ଆଚ୍ଛା ,ଏଥର କୁହ,ତମେ ଗଗନର ଷଡଯନ୍ତ୍ର କଥା କେମିତି ଜାଣିପାରିଲ ?
ବସୁଧା କହିଲା,ତମେ ବି ଜାଣି ପାରିଥାନ୍ତ,ଯଦି ତମ ମନରେ ତା ପ୍ରତି ଟିକିଏ ବି ସନ୍ଦେହ ଥାଆନ୍ତା |କିନ୍ତୁ ତମେ ଆଖିବୁଜା ତାକୁ ବିଶ୍ୱାସ କରୁଥିଲ,ଯାହାର ଫାଇଦା ଉଠାଇବାର ସାହସ ସେ କରିପାରିଲା |ମତେ କିନ୍ତୁ ତାର ଚାହାଣୀ ,ଅପେକ୍ଷାକୃତ ଅଧିକ ନମ୍ରତା ଓ ଜିଦ୍ଦିଖୋର ପ୍ରବୃତ୍ତି ଦେଖି ମୂଳରୁ ତା ପ୍ରତି ସନ୍ଦେହ ଆସୁଥିଲା |ଯେତେବେଳେ ସେ ଜାଣିଶୁଣି ଡେରିକରି ଆମ ଇଚ୍ଛା ବିରୁଦ୍ଧରେ ତା ଘରେ ରହିବାକୁ ବାଧ୍ୟକଲା ,ସେଥିରେ ମୋ ସନ୍ଦେହ ଆହୁରି ବଢିଗଲା |ଆମ ଶୋଇବା ପାଇଁ ରଖିଥିବା ରୁମରେ ବଡ଼ ଲାଇଟ ପାଇଁ ପଏଣ୍ଟ ଥିବା ସତ୍ତ୍ୱେ,ତାକୁ କାଢି ଜିରୋ ପାୱାର ବଲ୍ବ ଲଗାଇବା ,ମୋ ସନ୍ଦେହକୁ ଆହୁରି ଦୃଢ଼ୀଭୂତ କଲା,ଆଉ ପରିଣାମ ତୁମ ସମ୍ମୁଖରେ |ଛାଡ଼ ସେକଥା,ମୋର କାଲି କଲେଜକୁ ଯିବାର ଅଛି |ତମର କିଛି କାମ ନଥିଲେ,ମତେ ନେଇ କଲେଜରେ ଛାଡ଼ିଦେବ ?
ଅକ୍ଷର କହିଲା,ସତ କଥା ତ ,ମୁଁ ସେକଥା ଭୁଲି ଯାଇଥିଲି,କିନ୍ତୁ ବହି ନାହିଁ,ସବୁ ତମ ଘରେ ରହିଲା,ପଢିବ କେମିତି ?ବସୁଧା ମୁହଁ ଶୁଖେଇ କହିଲା,ମୁଁ ଆଗ କଲେଜ ଯାଏ,ତାପରେ ଦେଖିବା,କଣ କରାଯାଇ ପାରିବ |ତା କଥା ନ ସରୁଣୁ ମୁଖ୍ୟ ଦରଜାରେ ଏକ ଭାରି ପଥର ପଡ଼ିବାର ଆବାଜ ଶୁଣି ଦୁହେଁ ଚମକି ପଡିଲେ |(କ୍ରମଶଃ)
No comments:
Post a Comment