ସମସ୍ତେ ଖାଇ ସାରିବାପରେ,ସୁବାସିନୀ ବସୁଧାକୁ ଡାକିନେଇ,ନିଜ ପାଖରେ ଶୁଆଇଲେ |ବସୁଧା ଯେତେ ମନା କଲେ ବି ସେ ତା କଥା ଶୁଣିଲେ ନାହିଁ |ବସୁଧାର ମନର ଗତି କିନ୍ତୁ ସୁବାସିନୀଙ୍କଠାରୁ ଅଧିକ ଦ୍ରୁତ ଗତିରେ ଚାଲୁଥିଲା |ସେ ତାର ଯୋଜନାକୁ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରିବାପାଇଁ,ପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରସ୍ତୁତି ଚଳାଇଥିଲା |ସେଥିପାଇଁ ସେ ପରିସ୍ରା କରିବା ବାହାନାରେ କୂଅ ପାଖକୁ ଯାଇ,ସେଠାରେ ଥିବା ବାଲଟିରୁ କୂଅ ଦଉଡ଼ିକୁ ଆସ୍ତେ କରି ଅଲଗା କରିଦେଇ,ତାକୁ ଗୋଟିଏ କଣରେ ଲୁଚାଇ ରଖିଦେଲା | ତାପରେ ସେ ଚୁପଚାପ ଆସି,ସୁବାସିନୀଙ୍କ ପାଖରେ ଶୋଇପଡ଼ିଲା |
ଘଣ୍ଟାଏ/ଦୁଇଘଣ୍ଟା ଭିତରେ ସାରା ଗାଆଁ ଶୋଇପଡ଼ିଲା |କିନ୍ତୁ ବସୁଧା ଆଖିରେ ନିଦ ନଥିଲା |ସେ ଝରକା ବାଟେ ବାରମ୍ବାର ଆକାଶକୁ ଚାହୁଁଥିଲା |କେତେବେଳେ ଟିକିଏ ଫର୍ଚ୍ଚା ହେଲେ,ସେ ତା କାମରେ ବାହାରି ପଡିବ |କାରଣ ସେ ଭଲଭାବେ ଜାଣିଥିଲା,ଟିକିଏ ଡେରି କଲେ,ଦୀପା ଉଠିପଡିବ ଓ ତାର ସବୁ ଯୋଜନା ଫସରଫାଟି ଯିବ !
ଏମିତି ଭାବୁ ଭାବୁ କେତେବେଳେ ତାର ଆଖିପତା ଲାଗିଯାଇଥିଲା |ହଠାତ ଏକ ଅଦ୍ଭୁତ ଶବ୍ଦ ଶୁଣି ତାର ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଗଲା |ତାର ମନେପଡ଼ିଲା,ବୁଢୀମା କହୁଥିଲେ, ଦଉଡ଼ିକୁ ଆତ୍ମହତ୍ୟା ଅଭିପ୍ରାୟରେ ରଖିଲେ,ସେ କାଳେ ତାର ସମୟ ଆସିଗଲେ,ଏମିତି ଡାକେ |ତରତର ହୋଇ ବସୁଧା ଉଠିପଡ଼ିଲା |ଦିନେ ଯିଏ ଗଛର ଛାଇ ଦେଖି ଡରି ଯାଉଥିଲା,ଆଜି ସେ ଭିନ୍ନ ମଣିଷ ପାଲଟି ଯାଇଥିଲା |ତାର ମନରେ ଟିକିଏ ବି ଭୟ ନଥିଲା |ସେ ଦେଖିଲା,ଆକାଶ ସାମାନ୍ୟ ଫର୍ଚ୍ଚା ହୋଇଛି |ଏହାକୁ ଉପଯୁକ୍ତ ସମୟ ମନେକରି ସେ ନିକଟସ୍ଥ ଆମ୍ବତୋଟାକୁ ଗଲା |ଯେଉଁ ସ୍ଥାନରେ ଫାଶୀ ନେବାପାଇଁ ସେ ମନସ୍ଥିର କରିଥିଲା,ସେଠାକୁ ଯାଇ ସେ ଦଉଡ଼ିରେ ଫାଶ ପକାଇ,ଆମ୍ବ ଡାଳକୁ ଛାଟିଲା |କିନ୍ତୁ ଯେତେଥର ସେ ଦଉଡି ଛାଟୁଥିଲା,ସେତେଥର ଦଉଡି ଖସି ଯାଉଥିଲା |ନିରାଶ ହୋଇ କଣ କରିବ ଭାବିବା ବେଳକୁ ଦେଖିଲା,ଅଦୂରରେ କେହିଜଣେ ତାର କାର୍ଯ୍ୟକଳାପକୁ ମନଧ୍ୟାନ ଦେଇ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି |ସେ ତାଙ୍କ ବେକରେ ଏକ ଢୋଲ ପକାଇଥିଲେ |ବୋଧହୁଏ କୌଣସି ବିବାହ କାର୍ଯ୍ୟରେ ବାଜା ବଜାଇ ଫେରୁଥିଲେ |ତାଙ୍କୁ ଦେଖି ବସୁଧା ଡରିଗଲା |କିନ୍ତୁ ମନର ଭାବ ମୁହଁରେ ପ୍ରକଟ ନକରି ସେ ରୁକ୍ଷ ସ୍ୱରରେ ପଚାରିଲା,କଣ ଦରକାର ?ଆଗନ୍ତୁକଙ୍କର ଲକ୍ଷ୍ୟ ଯେ ସେ ପିନ୍ଧିଥିବା ସୁନାଗହଣା ଉପରେ ଥିଲା,ଏକଥା ବସୁଧା ଜାଣି ପାରିଲାନାହିଁ |ସେ ଅଳ୍ପ ହସି କହିଲେ,ଏସବୁ କାମ ତମ ଦ୍ୱାରା ହୋଇ ପାରିବ ନାହିଁ,ଦେଖ ମୁଁ କେମିତି କାଇଦାରେ କରୁଛି |
ବସୁଧା ହାତରୁ ଦଉଡି ନେଇ ସେ ସେଥିରେ ଭଲକରି ଫାଶ ପକାଇଲେ ଓ ତାକୁ ଜୋରକରି ଉପରକୁ ଛାଟିଦେଲେ |ଏକାଥରକେ ଦଉଡ଼ିଟି ଆମ୍ବଡାଳ ଆରପଟ ଦେଇ ଖସି ଆସିଲା |ତାପରେ ସେ ଦଉଡ଼ିର ଉଭୟ ପାର୍ଶ୍ୱକୁ ଯୋଡ଼ି ଆଉଥରେ ଭଲକରି ଫାଶ ତିଆରି କଲେ ଓ ତାକୁ ଆମ୍ବଡାଳରେ ଭଲକରି ଗଣ୍ଠି ପକାଇ ବାନ୍ଧିଲେ |ତାପରେ ଢୋଲ ତଳେ ରଖି ତା ଉପରେ ଛିଡା ହୋଇ,ଆସ୍ତେ କରି ବେକରେ ଫାଶ ପୁରାଇଲେ ଓ କହିଲେ,ଏମିତି ବେକରେ ପୁରେଇବୁ ,ତାପରେ ଗୋଡ଼ରେ ଢୋଲକୁ ଠେଲିଦେବୁ |ଇଶାରାରେ ଏତିକି କହି ବେକରୁ ଫାଶ କାଢ଼ିବା ବେଳକୁ, ଅସାବଧାନତା ବଶତଃ ଢୋଲ ତଳକୁ ଗଡ଼ିଗଲା ଓ ବସୁଧା ଆଖି ଆଗରେ ଆଗନ୍ତୁକ ଜଣକ ଛଟପଟ ହୋଇ ଲମ୍ବା ଜିଭ କାଢ଼ିଦେଲେ |ଏତିକି ଦେଖୁ ଦେଖୁ ଭୟ ଓ ଆତଙ୍କରେ ବସୁଧା ସେଇଠାରେ ବେହୋସ ହୋଇ ପଡିଗଲା |ଠିକ ସେତିକିବେଳେ ବସୁଧାକୁ ଘରେ ନପାଇ ଦୀପା ତାକୁ ଖୋଜି ଖୋଜି ଆସୁଥିଲା | ଆଖି ସାମ୍ନାରେ ଏହି ଅଭାବନୀୟ କାଣ୍ଡ ଓ ଭୟଙ୍କର ମୃତ୍ୟୁକୁ ଦେଖି ସେ ବିକଟ ଚିତ୍କାର କରି ଉଠିଲା |ତାର ପାଟି ଶୁଣି ନିତ୍ୟକର୍ମ ସାରିବାକୁ ଆସିଥିବା ମହିଳା ଓ ପୁରୁଷ ସେଠାକୁ ଦୌଡ଼ି ଆସିଲେ |
ମୁହୂର୍ତ୍ତକ ଭିତରେ ସେଠାରେ ଗ୍ରାମବାସୀଙ୍କ ଭିଡ଼ ଜମିଗଲା |ଏକଥା କାହାକୁ ବୁଝିବାକୁ ବାକି ରହିଲାନାହିଁ ଯେ,ଜଣେ ଆତ୍ମହତ୍ୟା କରିବାକୁ ଆସିଥିଲା ,କିନ୍ତୁ ତା ବଦଳରେ ଲୋଭର ବଶବର୍ତ୍ତୀ ହୋଇ ଆଉ ଜଣେ ପ୍ରାଣଦେଲା |ଏହାକୁ କହନ୍ତି,ଦୈବର ବିଚାର !!!(କ୍ରମଶଃ)
No comments:
Post a Comment