ଦାସ ସାର ଯିବାପରେ ଅନସୂୟା ବ୍ୟାଗ ଖୋଲି ଦେଖିଲେ |ସେଥିରେ ଅମୃତଭଣ୍ଡା ,ଟମାଟୋ ସହିତ କଲରା ଓ ବାଇଗଣ ମଧ୍ୟ ଥିଲା |ଏତେ ସୁନ୍ଦର ଉନ୍ନତମାନର ପରିବା ଦେଖି ସେ ମନେ ମନେ ଦାସସାରଙ୍କୁ ପ୍ରଶଂସା ନକରି ରହି ପାରୁନଥିଲେ |କିନ୍ତୁ ଏପରି ଅପାତ୍ର ଦାନକୁ ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ତାଙ୍କ ମନ ଆଦୌ ରାଜି ହେଉ ନଥିଲା |
ସେ ଘରକାମରେ ବ୍ୟସ୍ତ ଥିବାବେଳେ,କଲିଂବେଲ ବାଜିବାର ଶବ୍ଦ ଶୁଣି, ବିରକ୍ତ ହୋଇ ପୁଣି କିଏ ଆସିଲା ଭାବି ଦେଖିଲା ବେଳକୁ ଚପରାଶି ଶରତ ବାହାରେ ଛିଡା ହୋଇ ମୁରୁକି ହସୁଛି |ଅନସୂୟା ପଚାରିଲେ,ପୁଣି କଣ ହେଲା ?ଶରତ କହିଲା,ମାଡାମ,ଦୁଇଜଣ ଲୋକ,ଏତେ ପରିବା କଣ ହେବ ବୋଲି, ଆପଣ କହୁଥିଲେ |ଭାବିଲି,ଯଦି ଆପଣଙ୍କର ଦରକାର ନାହିଁ,ତାହେଲେ ସେଥିରୁ ମୁଁ କିଛି ନେଇଯିବି |ଅନସୂୟା ହସିଦେଇ କହିଲେ,ଠିକ ଅଛି ,ଏ ପୁରା ବ୍ୟାଗଟା ନେଇଯାଅ |
ଶରତ ଜିଭ କାମୁଡି କହିଲା,ଆପଣ ରାଗିଲେ କି ମାଡାମ ?ତାହେଲେ ମୁଁ ଯାଉଛି,ବଡ଼ବାବୁଙ୍କୁ କିଛି କହିବେନି,ସେ ମୋ ଉପରେ ବହୁତ ରାଗିବେ |ଅନସୂୟା କହିଲେ,ଏଥିରେ ରାଗିବାର କଣ ଅଛି ?ବରଂ ତମେ ଆସିବାରୁ ମୋ ବୋଝ ହାଲୁକା ହୋଇଗଲା |ତମ ପିଲାମାନେ ଖାଇବେ,ସବୁ ନେଇଯାଅ |ଶରତ କହିଲା,ମାଡାମ ଏମିତି କହନ୍ତୁ ନାହିଁ |ସାର ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ଦେଇଛନ୍ତି ଯେତେବେଳେ,ଆପଣଙ୍କୁ କିଛି ରଖିବାକୁ ପଡିବ |ଅନସୂୟା କହିଲେ,ହଉ ତମ କଥା ମୁଁ ରଖିଲି |ଏହା କହି ସେ ଘର ପାଇଁ କିଛି ରଖି,ଶରତ ଆଣିଥିବା ବ୍ୟାଗରେ ବାକି ସବୁ ତାକୁ ଦେଇଦେଲେ |ଶରତ ଖୁସି ହୋଇ ତାଙ୍କୁ ମୁଣ୍ଡିଆ ମାରି କହିଲା,ଆପଣ ସାକ୍ଷାତ ଲକ୍ଷ୍ମୀମାତା ,ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଦୟାରୁ,ଆପଣଙ୍କ ଭଣ୍ଡାର ସଦା ସର୍ବଦା ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ ରହିଥାଉ |ଅନସୂୟା ହସି ହସି କହିଲେ,ତମର ଆଶୀର୍ବାଦ ମୋର ଶିରୋଧାର୍ଯ୍ୟ,ଏଥର ଖୁସି ମନରେ ଘରକୁ ଯାଅ |
ରାତିରେ ଆଦିକନ୍ଦ ଘରକୁ ଫେରିବା ପରେ,ଅନସୂୟାଙ୍କ ଠାରୁ ସବୁ ଶୁଣି କହିଲେ,ସେ ଶରତ ଏତେ ଧୂର୍ତ୍ତ,ତଥାପି ସାର ତାକୁ ସବୁବେଳେ ସାଙ୍ଗରେ ନେବେ |କାଲି ଅଫିସକୁ ଗଲେ,ସାରଙ୍କୁ ସବୁକଥା କହିବି |ଅନସୂୟା କହିଲେ,ଅଭାବରୁ ସ୍ଵଭାଵ ନଷ୍ଟ,ମୁଁ ତାକୁ ଯାଚିକରି ଦେଇଛି,ତମେ କିଛି କହିବନି |ଆଦିକନ୍ଦ କହିଲେ,ତାମାନେ ତମକୁ ବି ସେ ପଟେଇ ସାରିଛି ;ଏମିତି ତାକୁ ମୁହଁ ଦେଲେ,ତା ଅଭ୍ୟାସ ଆହୁରି ବଢ଼ିଯିବନି ?ଅନସୂୟା କହିଲେ,ହଉ ଛାଡ଼,ପରିବା ଦି'ଟା ନେଇଛି,କୋଉ ସୁନାରୂପା ନେଇ ଯାଇଛି ଯେ ଏତେକଥା !
ଆଦିକନ୍ଦ କହିଲେ,ଏତେବଡ଼ ଲୋକ ହୋଇ ସାର ଆମ ଘରକୁ ଆସିଲେ,ପୁଣି ତାଙ୍କ ଘର ପରିବା ନିଜେ ଆସି ଦେଇଗଲେ,କେତେ ମହାନ ହୃଦୟ ତାଙ୍କର ଦେଖିଲ ?ଅନସୂୟା କହିଲେ,ହଁ,ଠିଆ ଠିଆ ଆସିଲେ,ଠିଆ ଠିଆରେ ଗଲେ |ଚା' ଦେବାପାଇଁ କହିଲାରୁ,କହିଲେ,ଡାଇବେଟିସ ହୋଇଛି,ପାଣି ପିଇବାକୁ କହିବାରୁ କହିଲେ,ଡେରି ହୋଇ ଗଲାଣି କହି ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ଚାଲିଗଲେ |ବୁଝିଲ,ଏ ଦୁନିଆଁ ବଡ଼ ସ୍ୱାର୍ଥପର,ବିନା ସ୍ୱାର୍ଥରେ କେହି କାହାପାଇଁ କିଛି କରନ୍ତି ନାହିଁ |ଆଦିକନ୍ଦ ବିରକ୍ତ ହୋଇ କହିଲେ,ତମ ମନଟା ଛୋଟ,ସେଥିପାଇଁ ତମ ମନରେ ଏମିତି ଖରାପ ଚିନ୍ତାଧାରା ଆସୁଛି |
ଅନସୂୟା କହିଲେ,ନାଇଁମ ,ଏମିତି କହୁ କହୁ କହିଦେଲି | ଭାବୁଛି,ମୁଁ ବି ଦିନେ ତାଙ୍କ ଘରକୁ ଯାଇ,ଆମର ଫେମସ ସଜନା ଛୁଇଁ,ଆଉ ପିଜୁଳି ଦେଇ ଆସିବି |ତାଙ୍କ ବ୍ୟାଗଟା ଆମ ପାଖରେ ରହିଗଲା ;ଖାଲି କେମିତି ଫେରେଇବା ?ତାଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ଆଦିକନ୍ଦ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ କହିଲେ,ତମେ ସତ କହୁଛ ?କିନ୍ତୁ ଯିବ କେମିତି ?ତମେ ତ ତାଙ୍କ ଘର ଦେଖିନ |ଅନସୂୟା କହିଲେ,ଯେବେ ମୋ ମନ ହେବ,ମୁଁ ଶରତ ସାଙ୍ଗରେ ଯିବି |ତା ଫୋନ ନମ୍ବର ମୋ ପାଖରେ ଅଛି |ତାଛଡ଼ା ମୋର ବି ତାଙ୍କ ଝିଅକୁ ଦେଖିବାକୁ ଭାରି ଇଛା ହେଉଛି |
ତାଙ୍କ କଥା ଶୁଣି,ଆଦିକନ୍ଦ ଅବାକ ହୋଇ କହିଲେ,ଆଗରୁ ଏତେ କଥା କହୁଥିଲ,ଏବେ ତାଙ୍କ ପରିବା ବ୍ୟାଗ ଦେଖି ବଦଳି ଗଲ ନାଁ କଣ ?ଅନସୂୟା ନିରୁତ୍ତର ରହି,ମନେ ମନେ କହିଲେ,ଯାହା କହୁଛ କୁହ,ମୁଁ କିନ୍ତୁ ଯାହା ଭାବିଛି,ସେଇଆ କରିବି |(କ୍ରମଶଃ)
No comments:
Post a Comment