ସବୁଦିନ ଅପରାହ୍ନରେ ଗଛରେ ପାଣି ଦେବାବେଳେ ମିତାଙ୍କ ସହିତ ଅନସୂୟାଙ୍କ ଦେଖା ହୁଏ |ତାଙ୍କ ସାନପୁଅ ଅଭିର ମଧ୍ୟ ଇଞ୍ଜିନିଅରିଂ ଫାଇନାଲ ଇଅର ଥିଲା |ଆଉ ମାସେ ପରେ ବି.ଟେକ ଶେଷ ସେମିଷ୍ଟାର ପରୀକ୍ଷା ସରିଯିବ ବୋଲି ଅନସୂୟା ତାଙ୍କଠାରୁ ଜାଣିଥିଲେ |ପରୀକ୍ଷା ଶେଷ ହେବାପରେ ଦିବ୍ୟାଶା ତାଙ୍କୁ କଣ ଦେବାକୁ ଆସିବ ବୋଲି ଅନିଷ ତାଙ୍କୁ କହିଥିଲା |ତେଣୁ କେବେ ପରୀକ୍ଷା ସରିବ ଓ ଦିବ୍ୟାଶା ତାଙ୍କ ପାଖକୁ ଆସିବ,ମନେ ମନେ ଦିନ ଗଣି ଚାଲିଥିଲେ |ଗୋଟିଏ ଦିନ ତାଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ ଯୁଗ ପରି ଲାଗୁଥିଲା |
ୟାଡୁ ସାଡୁ ଅନେକ କଥା ଚିନ୍ତା କରି, ଅନସୂୟାଙ୍କର ଦିନକୁ ଦିନ ମାନସିକ ଅବସାଦ ବଢି ଯାଉଥିଲା | ଖରାବେଳେ ସେ ଆଦୌ ଶୋଇ ପାରନ୍ତି ନାହିଁ |କିନ୍ତୁ ସେଦିନ ଖାଇସାରି ବିଛଣାରେ ଗଡୁ ଗଡୁ,କେତେବେଳେ ତାଙ୍କର ଆଖିପତା ଲାଗିଯାଇଥିଲା |ହଠାତ ଚିର ପରିଚିତ ଗେଟ ଖଡ଼ ଖଡ଼ ଶବ୍ଦ ଶୁଣି ତାଙ୍କ ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଗଲା |ସେ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ବିଛଣାରୁ ଉଠିପଡ଼ି ବାହାରକୁ ଯାଇ ଦେଖିଲେ,ଦିବ୍ୟାଶା ଗେଟ ପାଖରେ ଛିଡ଼ା ହୋଇଛି |ତାକୁ ଦେଖି ତାଙ୍କ ଓଠରେ ଅନେକ ଦିନରୁ ହଜି ଯାଇଥିବା ହସ ଫେରି ଆସିଲା |ଆନନ୍ଦରେ ଆତ୍ମହରା ହୋଇ,ସେ ଗେଟ ଖୋଲି ତାକୁ କୁଣ୍ଢେଇ ପକାଇ କହିଲେ,ଆ' ମା' ଭିତରକୁ ଆ',ତୁ ଆଗେ ମୋ ପାଖରେ ଟିକେ ବସିଲୁ !କୁଆଡେ ହଜି ଯାଇଥିଲୁ,ଟିକେ ଫୋନ କରିବାକୁ ବି ତୋର ମନେ ପଡିଲା ନାହିଁ ?ଏତେ ଶୀଘ୍ର ସମ୍ପର୍କରେ ପୂର୍ଣ୍ଣଚ୍ଛେଦ ଟାଣିଦେଲୁ ?ଦିବ୍ୟାଶା ତାଙ୍କୁ ଭୂମିଷ୍ଠ ପ୍ରଣାମ ଜଣାଇ ତାଙ୍କ ପାଖରେ ବସି କହିଲା,ସେମିତି କୁହନ୍ତୁନି ଆଣ୍ଟି,ଆପଣଙ୍କୁ ମୁଁ କଣ,କେହି ବି ଭୁଲି ପାରିବେ ନାହିଁ |
ଅନସୂୟା କହିଲେ,ତାହେଲେ ଅନୁ ମତେ କଣ ଏମିତି କହୁଥିଲା ?ଦିବ୍ୟାଶା କହିଲା,ସେଦିନ ମୁଁ ବହୁତ ଡିପ୍ରେସଡ ଥିଲି |ବହୁତ କଷ୍ଟରେ ନିଜକୁ ସେଥିରୁ ମୁକୁଳେଇ ପାଠ ପଢିବାପାଇଁ ମନସ୍ଥିର କରୁଥିଲି |କିନ୍ତୁ ସେ ମତେ ଭୁଲ ବୁଝିଲେ |କଣ କରିବି ଆଣ୍ଟି,ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବି ମୁଁ ଶ୍ଵେତାକୁ ଭୁଲିପାରିନି |ପରୀକ୍ଷାରେ ବି ଏତେ ଭଲ ହୋଇନି |ମତେ ଛାଡି,ମୋର ସବୁ ସାଙ୍ଗ କ୍ୟାମ୍ପସରେ ସିଲେକ୍ଟ ହୋଇଗଲେ | ସାନଭାଇର ଏ ବର୍ଷ ମାଟ୍ରିକ ପରୀକ୍ଷା ଥିଲା |କିନ୍ତୁ ବୋଉ ଅଫିସ ଯିବାପରେ ପାଠ ନ ପଢି ସେ ସାଙ୍ଗମାନଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ମସ୍ତି କରୁଥିଲା | ସେଥିପାଇଁ ବାଧ୍ୟହୋଇ ଛୁଟିରେ ରହି ବୋଉକୁ ଭାଇର ପାଠପଢା ଦେଖିବାକୁ ପଡିଲା |ଦିପୁର ପରୀକ୍ଷା ସରିଯାଇଛି,ତଥାପି ବୋଉ ଏ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅଫିସରେ ଜଏନ କରିନି |ଯଦି ମତେ ଚାକିରୀ ନମିଳେ,ତାହେଲେ ମୋର ସବୁ ସ୍ୱପ୍ନ ଅଧୂରା ହୋଇ ରହିଯିବ |ଏହା କହି ସେ ତାର ବ୍ୟାଗରୁ ଗୋଟିଏ ଟିଫିନ ବକ୍ସ କାଢି କହିଲା,ଏଇଟା ଆପଣଙ୍କର,ମୋ ପାଖେ ରହି ଯାଇଥିଲା |ଅନସୂୟା କହିଲେ,ୟାକୁ ଫେରାଇବାକୁ ତୁ ଏତେବାଟ ଆସିଲୁ ?ଦିବ୍ୟାଶା ଲଜ୍ଜିତ ହୋଇ କହିଲା,ନାଁ ନାଁ ଆଣ୍ଟି,ଆପଣଙ୍କ ପାଇଁ କେକ ତିଆରି କରି ଆଣିଛି,ଆପଣଙ୍କୁ କେମିତି ଲାଗିବ,ମୁଁ ଜାଣିନି |ଅନସୂୟା ଆର୍ଦ୍ର କଣ୍ଠରେ କହିଲେ,ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ଦେଲେ,ମୁଁ ବିଷକୁ ଅମୃତ ଭାବି ପିଇଦେବି ,ଆଉ ଇଏତ ସହଜେ ତୋ ହାତ ତିଆରି କେକ !ଟିକିଏ ରହି ସେ କହିଲେ,ଆଜି ତୁ ତୋର ଫେଭୋରାଇଟ ଚା' ପିଇବୁନି ?
ତାଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ଦିବ୍ୟାଶାର ଆଖିରୁ,ଅନର୍ଗଳ ଲୁହଧାର ଝରିଗଲା |ସେ କହିଲା,ଆପଣଙ୍କ ଚା' ମୋ ଅପେକ୍ଷା ଶ୍ଵେତା ବେଶି ଭଲ ପାଉଥିଲା,ସେ ଯିବାପରେ,ମୁଁ ଚା' ପିଇବା ଛାଡି ଦେଇଛି !ଅନସୂୟା ଆଉ ତାକୁ ବାଧ୍ୟ କଲେ ନାହିଁ |କିଛି ସମୟ ନୀରବରେ ବସିବା ପରେ ଦିବ୍ୟାଶା ଅନସୂୟାଙ୍କ ପାଦଧୂଳି ନେଇ କହିଲା,ଯାଉଛି ଆଣ୍ଟି |କିନ୍ତୁ ଯିବାପାଇଁ ଉଦ୍ୟତ ହୋଇ,ସେ ପୁଣି ବସିପଡି ବ୍ୟାଗରୁ ଏକ ଛୋଟ ପ୍ୟାକେଟ କାଢ଼ି ଅନସୂୟାଙ୍କୁ ଦେଇ କହିଲା,ଏଇଟା ଆପଣ ରଖିଥିବେ |ସେତେବେଳେ ଅନସୂୟାଙ୍କର ଅନିଷ କଥା ମନେ ପଡିଲା |
ଅନସୂୟା ପଚାରିଲେ,ଇଏ କଣ ?ସୁନା ଜିନିଷ ପରି ଲାଗୁଛି |ଦିବ୍ୟାଶା ମୁହଁ ତଳକୁ କରି କହିଲା,ହଁ,ଆଣ୍ଟି ଏଇଟା ସେ ମତେ 'ଭାଲେଣ୍ଟାଇନ ଡେ' ରେ ଦେଇଥିଲେ |ଅନସୂୟା କହିଲେ,ତାହେଲେ ଫେରାଉଛୁ କାହିଁକି ?ମତେ ତୋ କଥା କେମିତି କେମିତି ଲାଗୁଛି |ଆଜି ତୁ ମୋ ଆନି ନୁହେଁ,ଆଉ କାହା ପରି ଲାଗୁଛୁ |ମତେ ଅନ୍ଧାରରେ ନରଖି,ସତ କଥା କଣ କହ ?ତତେ ମୋ ରାଣ |
ତାଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ଦିବ୍ୟାଶାର ଧୈର୍ଯ୍ୟବନ୍ଧ ଭାଙ୍ଗିଗଲା | ନିଜ କୋହକୁ ରୋକି ନପାରି ସେ ଭୋ ଭୋ ହୋଇ କାନ୍ଦି ଉଠିଲା |ଅନସୂୟା ଯେତେ ବୁଝାଇଲେ ବି ସେ ଆଦୌ ବୁଝୁନଥିଲା |(କ୍ରମଶଃ)
No comments:
Post a Comment