ଗାଆଁରେ କୋଠାଘର ତିଆରି କରିବାପାଇଁ ଆଦିକନ୍ଦ ଓ ତାଙ୍କ ଭାଇ ଯୋଜନା କରିଥିଲେ |ସେହି ବିଷୟରେ ଅଧିକ ଆଲୋଚନା କରିବାପାଇଁ ସକାଳୁ ଜଳଖିଆ ଖାଇ ଆଦିକନ୍ଦ ଗାଆଁକୁ ଗଲେ |
ସେଦିନ ଭଲରେ ଠାକୁର ପୂଜା ସାରି ଉଠିବା ବେଳକୁ ଅନିଷର ଫୋନ ଆସିଲା |କହିଲା,ମମି ତମେ କି ଯାଦୁ କଲ,ଆନି ତ ପୂରା ବଦଳିଗଲା |ତମକୁ କେଉଁ ଭାଷାରେ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେବି ମୁଁ ଭାଷା ଖୋଜି ପାଉନି |ଅନସୂୟା କହିଲେ,ସକାଳୁ ସକାଳୁ କାହିଁକି ସେମିତି ହେଉଛୁ,କଣ ହେଲା ??ଅନିଷ କହିଲା,ମମି, ତମେ ଆନି ବିଷୟରେ ଯାହା କହିଥିଲ,ସବୁ ସତ ଥିଲା ;ମୁଁ ଖାଲି ଯାହା ତାକୁ ବୁଝି ନପାରି ମନେ ମନେ କେତେ କଣ ଭାବି ଯାଇଥିଲି |ସତରେ ମମି,ତମର ତୁଳନା ନାହିଁ |
ଅନସୂୟା କହିଲେ, ତୁ ତ ଜାଣିଛୁ,ସେ ଏଡ଼ିକି ଟିଏ,ମୋଡ଼ିମାଡ଼ି ଦେଲେ,ମୁଠାଏରୁ କମ ହେବ, କଣ ଭାବି ତାକୁ ଏତେ ବଡ଼ ମୁଦିଟିଏ ଦେଇଥିଲୁ, ସେଥିରେ ସେ କେଜାଣି କେତେ ପରସ୍ତ ସୂତା ଗୁଡେଇଛି |ଅନିଷ କହିଲା,ତାକୁ ସପ୍ରାଇଜ ଦେବା ପାଇଁ,ମୋ କାଣି ଆଙ୍ଗୁଠି ମାପର ମୁଦି ନେଇଥିଲି,ମୁଁ କଣ ଜାଣିଥିଲି,ସେଇଟା ବି ତାକୁ ଏତେ ଛୋଟ ହୋଇଯିବ ? ତାକୁ କାଟି ତା ଆଙ୍ଗୁଠି ସାଇଜର କରିବା ପାଇଁ ମୁଁ ତାକୁ କେତେ କହିଲି |କିନ୍ତୁ ସେ ମନାକଲା |କହିଲା,ଶୁଭ ଜିନିଷ କାଟନ୍ତି ନାହିଁ |ଅନସୂୟା କହିଲେ,ସେ ଠିକ କହିଛି,ଦେଖିଲୁ,ତା ମୁଣ୍ଡରେ କେତେ ବୁଦ୍ଧି ?ବଡ଼ ଲକ୍ଷ୍ମୀବନ୍ତ ଝିଅ ଟିଏ |ଅନିଷ କହିଲା,ହଉ,ତାକୁ ଏବେଠାରୁ ଏତେ ଟେକ ନାହିଁ,ଆଗକୁ ବହୁତ ବାକି ଅଛି |ଅନସୂୟା କହିଲେ,ଯାହାହେବ ଭଲ ହେବ :ଆଜି ଦିନଟା ଭଲରେ କଟୁ,କାଲିକଥା ଚିନ୍ତା କରିବା |
ତାଙ୍କ କଥା ଶେଷ ନ ହେଉଣୁ,ବାହାରେ କଲିଂବେଲ ବାଜିଲା |ସେ ଅନିଷ କୁ କହିଲେ,ବାହାରେ କିଏ ଡାକୁଛନ୍ତି,ମୁଁ ଫୋନ ରଖୁଛି,ପରେ କଥା ହେବି |ଫୋନ ରଖି,ବାହାରକୁ ଆସି ଦେଖିଲେ, ଜଣେ ଅଜଣା ବ୍ୟକ୍ତି ବାହାରେ ଛିଡା ହୋଇଛନ୍ତି |ଅନସୂୟାଙ୍କୁ ଦେଖୁ ଦେଖୁ ସେ କହିଲେ,ମାଡାମ ନମସ୍କାର |ଅନସୂୟା ପ୍ରତି ନମସ୍କାର ଜଣାଇ କହିଲେ,ଆପଣ କାହାକୁ ଖୋଜୁଛନ୍ତି ?ଆଗନ୍ତୁକ କହିଲେ,ଏଇଟା ଆଦିକନ୍ଦ ଦାସଙ୍କ ଘର ନାଁ ?ଅନସୂୟା କହିଲେ,ହଁ ,କିନ୍ତୁ ସେ ବର୍ତ୍ତମାନ ଘରେ ନାହାନ୍ତି |
"ଜାଣିଛି,ଗାଆଁକୁ ଯାଇଛନ୍ତି |" ସେ ପୁଣି କହିଲେ,ମତେ ଆପଣ ଚିହ୍ନି ପାରିବେନି,ମୁଁ ଦାସବାବୁ,ତାଙ୍କ ଅଫିସ ର ଡେପୁଟି ଡ଼ାଇରେକ୍ଟର |ଏଇବାଟେ ଯାଉଥିଲି,ମନହେଲା ଚାଲି ଆସିଲି |ତାଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ଅନସୂୟା ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଗଲେ |ମନେ ମନେ ଭାବିଲେ,ଏଇ ତାହେଲେ ଦାସ ସାର,ଯାହାଙ୍କ କଥା ଆଦିକନ୍ଦ ତାଙ୍କୁ କହୁଥିଲେ |ସେ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ କହିଲେ,ସାର ଭିତରକୁ ଆସନ୍ତୁ |ଚା' ପିଇ ଯିବେ |ଦାସ ସାର କହିଲେ,ନାଁ ମୁଁ ସକାଳୁ ବହୁତ ଚା' ପିଇ ସାରିଲିଣି |ମୁଁ ତ ସହଜେ ଡାଇବେଟିକ ପେସେଣ୍ଟ,ଚା' ପିଇବା ମନା ,ତଥାପି ଲୋଭ ସମ୍ଭାଳି ପାରୁନି |ଏବେ ଆସିବାର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ କହିଦିଏ |ଆମ ବାଡ଼ିରେ ଏବର୍ଷ ବହୁତ ଟମାଟୋ,ଅମୃତଭଣ୍ଡା ହୋଇଛି,ଆଦିବାବୁଙ୍କୁ କହି କହି ଥକିଲି,ସେ ନେବା ଦୂରର କଥା,ଆମଘରକୁ ଆସିଲେ ମଧ୍ୟ ନାହିଁ |ତେଣୁ ମୁଁ ନିଜେ ଆପଣଙ୍କ ଘରକୁ ଦେବାପାଇଁ ଚାଲିଆସିଲି,ଦୟାକରି ଆପଣ କିଛି ଖରାପ ଭାବିବେ ନାହିଁ |ଅନସୂୟାଙ୍କ ପାଟିରୁ ଚଟ କରି ବାହାରି ପଡିଲା,ଏଥିରେ ଖରାପ ଭାବିବାର କଣ ଅଛି ?
ତାଙ୍କର ଇଙ୍ଗିତ ପାଇ ,ଜଣେ ଲୋକ ଆସି ଅନସୂୟାଙ୍କୁ ନମସ୍କାର କରି,ତାଙ୍କ ସାମ୍ନାରେ ଏକ ବଡ଼ ବ୍ୟାଗ ରଖିଦେଲା |ଅନସୂୟା ତାକୁ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ଚିହ୍ନିଦେଲେ |ସେ ଅଫିସ ର ଚପରାଶି ଶରତ ଥିଲା |ଅନସୂୟା କହିଲେ,ଘରେ ଆମେ ମାତ୍ର ଦୁଇଜଣ,ଏତେ ପରିବା କଣ ହେବ?ଅଧାରୁ ଅଧିକ ଆପଣ ନେଇଯାଆନ୍ତୁ,ଆଉ କାହାକୁ ଦେଇଦେବେ |ଦାସବାବୁ ମୁହଁ ଶୁଖେଇ କହିଲେ,ଆମଘର ପନିପରିବା ନେବାପାଇଁ ସମସ୍ତେ ବାଡ଼ାବାଡ଼ି ହେଉଛନ୍ତି,ଅଥଚ ଆପଣଙ୍କୁ ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ଯାଚିକରି ଦେଲେ,ଆପଣ ଅରାଜି ହେଉଛନ୍ତି |ସତରେ ଆପଣ ମତେ ଦୁଃଖୀ କରିଦେଲେ !!ଅନସୂୟା ନିରୂପାୟ ହୋଇ କହିଲେ,ହଉ ଠିକ ଅଛି,ଆପଣ ବସନ୍ତୁ |ଚା' ନହେଲା ନାହିଁ,ପାଣି ଗ୍ଲାସେ ପିଇ ଚାଲିଯିବେ |କିନ୍ତୁ 'ମୋର କାମ ଅଛି,ଯାଉଛି' କହି ଦାସ ସାର ତାଙ୍କୁ ଅପେକ୍ଷା କରିଥିବା କାରରେ ବସି ତତକ୍ଷଣାତ ଚାଲିଗଲେ |
ଥରେ ପରିବା ବ୍ୟାଗ ଓ ଆଉଥରେ ଦାସସାରଙ୍କ ଯିବା ବାଟକୁ ଅନେଇ ଅନସୂୟା ମନେ ମନେ ଭାବୁଥିଲେ,ଦାସ ସାର ଆଦିକନ୍ଦଙ୍କ ବସ ,ରାଜ୍ୟ ସରକାରଙ୍କ ପ୍ରଥମଶ୍ରେଣୀ ଅଧିକାରୀ,ଏକମାତ୍ର ଝିଅ ତାଙ୍କର ଅପୂର୍ବ ସୁନ୍ଦରୀ |ବିନା ଚେଷ୍ଟାରେ ତାଙ୍କ ପାଇଁ ନିଜ ସମାସ୍କନ୍ଧ ଯୋଗ୍ୟପାତ୍ର ର ଅଭାବ ହେବନାହିଁ | ତା ସତ୍ତ୍ୱେ ଆଦିକନ୍ଦଙ୍କ ପରି ଜଣେ ଅଧସ୍ତନ କର୍ମଚାରୀଙ୍କ ପଛରେ ସେ ପଡ଼ିବାର କାରଣ କଣ ହୋଇପାରେ ??ନିଶ୍ଚୟ ଡାଲ ମେଁ କୁଛ କାଲା ହୈ |(କ୍ରମଶଃ)
No comments:
Post a Comment