ରବିବାରଦିନ ଆଦିକନ୍ଦ ଦୈନିକ ଖବରକାଗଜ ପଢୁଥିବାବେଳେ ଅନସୂୟା ତାଙ୍କ ପାଖରେ ଚା' କପ ରଖି ଚାଲିଯାଉଥିଲେ | ଆଦିକନ୍ଦ ତାଙ୍କୁ ପଛରୁ ଡାକି କହିଲେ,ଟିକେ ବସ,ତମକୁ କିଛି କଥା କହିବାର ଅଛି |ଅନସୂୟା କହିଲେ,ଆଉ ଟିକେ ପରେ କହିଲେ,ଚଳିବନି?ମୋର ବହୁତ କାମ ବାକି ପଡିଛି |ଆଦିକନ୍ଦ କହିଲେ,ଚଳିବନି କାହିଁକି,ଭଲକରି ଚଳିବ |କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଏବେ ସେକଥା କହିବାକୁ ଚାହୁଁଛି |ଅନସୂୟା ତାଙ୍କ ପାଖ ଚେୟାରରେ ବସି ପଡି କହିଲେ,କୁହ କଣ କହିବ,ଶୁଣିକରି ଯେମିତି ମୋ ମନ ଖୁସି ହୋଇଯିବ |ଆଦିକନ୍ଦ ଈଷତ ବିରକ୍ତ ହୋଇ କହିଲେ,ସେମିତି ହେଲେ,ମୁଁ କହିବିନି |ଅନସୂୟା କହିଲେ,ହଉ ତାହେଲେ,ମୁଁ ଯାଉଛି |ଆଦିକନ୍ଦ କହିଲେ,ଆଜି ରବିବାର ପରା ,ଟିକିଏ ଡେରି ହେଲେ ,କଣ ଟା ଅସୁବିଧା ହୋଇଯିବ ଯେ ?ଅନସୂୟା ସଜାଡି ହୋଇ ବସି କହିଲେ,ହଉ କୁହ ଏଥର |
ଆଦିକନ୍ଦ ଗଳା ଝାଡ଼ି କହିଲେ,ଆମ ଅଫିସ ର ଡେପୁଟି ଡ଼ାଇରେକ୍ଟରଙ୍କ ଗୋଟିଏ ବୋଲି ଝିଅ,ବହୁତ ସୁନ୍ଦର |ବି.ଏ ପାଶ କରି ଏମ.ଏ ପଢୁଛି | ଅନିଷକୁ ଜ୍ୱାଇଁ କରିବାକୁ ତାଙ୍କର ଭାରି ମନ |ମତେ କେତେଥର ପରୋକ୍ଷ ଭାବରେ ୟା ତା ଜରିଆରେ ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେଇଥିଲେ,ମୁଁ ତାକୁ ଗୁରୁତ୍ତ୍ଵ ଦେଉନଥିଲି |କାଲି ସେ ମତେ ଏକୁଟିଆ ଡାକି,ବହୁତ ନମ୍ର ଭାବରେ ଏକଥା କହିଛନ୍ତି |ଏତେବଡ଼ ଅଫିସର,ମତେ ନେହୁରା ହୋଇ ଏମିତି ଅନୁରୋଧ କରିବା,ମତେ କେମିତି ମାଡି ପଡୁଛି |ଅନସୂୟା ଗମ୍ଭୀର ହୋଇ କହିଲେ,ଅନୁକୁ ଏବେ ବାଇଶ ପୁରି ତେଇଶ ଚାଲିଛି |ଏମିତି ଦେଖିବାକୁ ଗଲେ,ଆଗାମୀ ପାଞ୍ଚବର୍ଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତାର ବାହାଘର ହେବାର ନାହିଁ |ତେଣୁ ଏବେଠାରୁ ସେ ବିଷୟରେ ଆଲୋଚନା କରି ଲାଭ କଣ ?ଆଦିକନ୍ଦ କହିଲେ,ସେକଥା ମୁଁ ତାଙ୍କୁ କହିଛି |ସେ ବି ସେଥିରେ ରାଜି |କହିଲେ,ବାହାଘର ଯେବେ ହେବାର କଥା ହେବ,କିନ୍ତୁ ସେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆମ ଭିତରେ ପାରିବାରିକ ସମ୍ପର୍କ ଚାଲୁ ରହିବ |
ଆଦିକନ୍ଦଙ୍କୁ ସେହିଠାରେ ରୋକିଦେଇ ଅନସୂୟା କହିଲେ,ତା ମାନେ ତମେ କହୁଛ,ବାହାଘର ପରେ ମୁଁ ମୋ ସମୁଦୀ ସମୁଦୁଣୀଙ୍କୁ ସାର ଆଉ ମାଡାମ ବୋଲି ଡାକିବି ?ମୁଁ ବଞ୍ଚିଥିବାଯାକେ ଏହା କଦାପି ସମ୍ଭବ ହେବନି |ଆଉ ଗୋଟେ କଥା ମୁଁ ସ୍ପଷ୍ଟ କରି ଦେଉଛି,ବୋହୂ ମୋ ପସନ୍ଦରେ ହେବ |ଆଦିକନ୍ଦ କହିଲେ,ସେଇ ଯେଉଁ ଝିଅକୁ ମତେ ସେଦିନ ଦେଖାଇ ଥିଲ,ତାକୁ ବୋହୂ କରିବ ?ସେମାନେ ହଷ୍ଟେଲରେ ରହି କଣ କରୁଛନ୍ତି,ତମେ କେବେ ସେକଥା ଚିନ୍ତା କରିଛ ?ଖାଲି ଟାଇମ ପାସ ପାଇଁ ସେମାନେ ପ୍ରେମ କରନ୍ତି |ପାଠପଢ଼ା ଶେଷ ହେଲେ,ସେମାନଙ୍କ ପ୍ରେମ ଶେଷ ହୋଇଯାଏ ,ଯିଏ ଯାହା ବାଟରେ ଯାଆନ୍ତି |ଅନସୂୟା ରାଗିଯାଇ କହିଲେ,ତମର ଝିଅ ନାହିଁ ବୋଲି,ତମେ ଆଜି ନିର୍ଭୟରେ ଏକଥା କହି ପାରୁଛ |ଝିଅ ଥିଲେ,ଏକଥା କହିବା ପୂର୍ବରୁ ଦୁଇଥର ଚିନ୍ତା କରି ଥାଆନ୍ତ |କଣ କରିବା,ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କର ଏମିତି ମାନସିକତା ହୋଇ ଗଲାଣି ଯେ,ଗୋଟିଏ ଝିଅ ଧର୍ଷଣର ଶୀକାର ହେଲେ,ଆମେ ଧର୍ଷଣକାରୀକୁ ଦୋଷ ନଦେଇ,ପ୍ରଥମେ ଧର୍ଷିତାର ଚରିତ୍ର ପ୍ରତି ଆଙ୍ଗୁଳି ନିକ୍ଷେପ କରୁ |କିନ୍ତୁ ମନେରଖିଥାଅ ,ହତ୍ୟା ଠାରୁ ଧର୍ଷଣ ଅଧିକ ନିର୍ମମ |ହତ୍ୟାରେ ପୀଡିତା ମରିଯାଏ,କିନ୍ତୁ ଧର୍ଷଣରେ ପୀଡିତା ବଞ୍ଚିଥିବାଯାକେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦିନ ମରୁଥାଏ |ଆମେ ଏମିତି ସମାଜରେ ବଞ୍ଚିଛୁ,ଯେଉଁଠି ଜଣେ ବାରଙ୍ଗନାକୁ ସମ୍ମାନ ଦିଆଯାଇପାରେ,କିନ୍ତୁ ଜଣେ ଧର୍ଷିତାକୁ ନୁହେଁ |
ଆଦିକନ୍ଦ କହିଲେ,ଆରେ ତମେ କୋଉ କଥା କୋଉଠିକି ନେଇ, ରୀତିମତ ଭାଷଣ ଦେବା ଆରମ୍ଭ କଲଣି !ପୁଅ ଝିଅ ଥିଲେ,ଏମିତି କେତେ ପ୍ରସ୍ତାବ ଆସେ ଆଉ ଯାଏ ;ତମେ ତାକୁ ଏତେ ସିରିଅସଲି ନେବା ଦରକାର ନାହିଁ |ହଉ ଠିକ ଅଛି,ତମ ସାଙ୍ଗେ ଗପି ଗପି ମୋ ଚା' ଥଣ୍ଡା ହୋଇଗଲା |ଆଉ କପେ ଗରମା ଗରମ ସ୍ପେଶାଲ ଚା' ମିଳିବ ?ଅନସୂୟା ହସିଦେଇ,ହଁ କହି ,ଭିତରକୁ ଚାଲିଗଲେ |(କ୍ରମଶଃ)
No comments:
Post a Comment