ବହୁତ କଷ୍ଟରେ ଅସ୍ପଷ୍ଟ ଭାଷାରେ ଦିବ୍ୟାଶା ଯାହା କହିଲା,ସେଥିରୁ ଅନସୂୟା ବୁଝିଲେ ଯେ,ଶ୍ଵେତାର ଆତ୍ମହତ୍ୟା ପରେ ପୁରୁଷ ଜାତି ପ୍ରତି ଦିବ୍ୟାଶାର ଘୃଣା ଆସି ଯାଇଥିଲା |ପରେ ପରେ ବୋଉଙ୍କ ତାଗିଦ ଓ ଭାଇର ପାଠପଢ଼ାରେ ଅବହେଳା ତାର ମାନସିକ ଅବସାଦକୁ ଆହୁରି ବଢ଼େଇ ଦେଇଥିଲା |ତେଣୁ ସେ ସବୁଦିନ ପାଇଁ ଅନିଷ ସହିତ ସମ୍ପର୍କ କାଟିଦେବା ପାଇଁ,ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଇଥିଲା |ଏବେ ଅନସୂୟାଙ୍କ ସହିତ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରିବା ପରେ ସେ ତା ଭୁଲ ବୁଝି ପାରିଛି |
ତାର ସବୁକଥା ଶୁଣି ଅନସୂୟା କହିଲେ,ମୁଁ ମୋ ଆନିକୁ ଭଲଭାବେ ଜାଣେ |ଏତେସବୁ ଘଟଣା ଘଟିଯିବା ପରେ ମୁଁ କଣ ନାହିଁ କଣ କରି ପକେଇ ଥାଆନ୍ତି,ଆଉ ତୁ ତ ସହଜେ ଛୋଟ ପିଲା !!ଏଥର ତୋ ମୁଦି ତୁ ରଖ |ଦିବ୍ୟାଶା କହିଲା,କାଲି ମୁଁ ଘରକୁ ଯାଉଛି |ମୋ ରେଜଲ୍ଟ ବାହାରି,ଚାକିରୀ ମିଳିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେଇଠି ରହିବି | ବୋଉ ଯଦି ମୁଦି ଦେଖି ମତେ କିଛି ପଚାରେ ,ମୁଁ ତାକୁ ମିଛକଥା କହି,ଭୁଲାଇ ପାରିବିନି |ବର୍ତ୍ତମାନ ପାଇଁ ଏଇଟା ଆପଣଙ୍କ ପାଖରେ ଥାଉ,ଆପଣଙ୍କ ପାଖରେ ରହିଲେ,ଏହା ସୁରକ୍ଷିତ ରହିବ |ଅନସୂୟା କହିଲେ,ହଉ ଠିକ ଅଛି,ତୋ ସମସ୍ୟା ମୁଁ ବୁଝି ପାରିଲି |ଈଶ୍ୱର ଚାହିଁଲେ,ତୋ ମୁଦି ତୋ ପାଖକୁ ଶୀଘ୍ର ଫେରିଯିବ |
ଏଥର ଦିବ୍ୟାଶା ଟିକିଏ ସହଜ ହୋଇ ଯାଇଥିଲା |ସେ କହିଲା,ମୁଁ କାଲି ଭବାନୀପାଟଣା ଯିବି,ଭୁବନେଶ୍ୱର ଫେରିବି କି ନାଁ ଜାଣେନା |ଶେଷଥର ପାଇଁ ଆପଣଙ୍କ ସ୍ପେଶାଲ ଚା' ପିଇ ପାରିବି ?ତା କଥା ଶୁଣି ଖୁସିରେ ଅନସୂୟାଙ୍କ ଆଖିକୁ ଲୁହ ଚାଲି ଆସିଲା |ସେ କିଛି ନକହି ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ରୋଷେଇଘରକୁ ଯାଇ ଚା' ବସାଇଲେ |ତାଙ୍କ ପଛେ ପଛେ,ଦିବ୍ୟାଶା ରୋଷେଇଘରକୁ ଆସି କହିଲା,ମୁଁ ଚା' ତିଆରି କରିବି |ଅନସୂୟା କହିଲେ,ନାଁ |ତୋ କଥା ଅନୁସାରେ ଏଇ 'ଶେଷ' ଚା' ମୋ ହାତ ତିଆରି ହେବ |ଦିବ୍ୟାଶା ହାତ ଯୋଡି କହିଲା,ସରି ଆଣ୍ଟି,ଭୁଲ କହିଦେଲି |ଶେଷଥର ନୁହେଁ,ଆପଣଙ୍କ ହାତରୁ ମୋର ବହୁତଥର ଚା' ପିଇବା ପାଇଁ ଆଶା ଅଛି |ମୁଁ ନିଜେ ବି ଜାଣି ପାରୁନି,କଣ ଭାବି କଣ କହି ଦେଉଛି |
ଅନସୂୟା ହସିଦେଇ କହିଲେ,ପାଗଳୀ ଟା |ତୁ ଅନୁ ସାଙ୍ଗେ କଥା ହଉ ଥା ,ମୁଁ ଚା' କରୁଛି,ଦୁହେଁ ସାଙ୍ଗ ହୋଇ ପିଇବା |ତାକୁ ନେଇ ସେ ଡ୍ରଇଂରୁମ ସୋଫାରେ ବସାଇ କହିଲେ,ତୁ ଏଇଠି ବସ,ମୁଁ ଏଇ ଗଲି ଆଉ ଏଇ ଆସିଲି |
ଦିବ୍ୟାଶା କିଂକର୍ତ୍ତବ୍ୟବିମୂଢ ହୋଇ ଯାଇଥିଲା |ତାକୁ ଲାଗୁଥିଲା,ସତେ ଯେମିତି ବାଟ ଭୁଲି ସେ ଏକ ପରୀ ରାଇଜରେ ପହଞ୍ଚି ଯାଇଛି | କଣ ଭାବି ଆସିଥିଲା,ଆଉ କଣ ଘଟିଗଲା | ସାମ୍ନାରେ ଟଙ୍ଗା ହୋଇଥିବା ଜଗନ୍ନାଥ ବଳଭଦ୍ର ସୁଭଦ୍ରାଙ୍କ ଏକ ବନ୍ଧେଇ ଫଟ ଉପରେ ହଠାତ ତାର ନଜର ପଡିଗଲା |ସେ ଏକ ଲୟରେ ତ୍ରିମୂର୍ତ୍ତିଙ୍କୁ ଚାହିଁ ତାଙ୍କ ମନୋହର ରୂପରେ ହଜିଗଲା |କେତେ ସମୟ ପରେ,ଅନସୂୟାଙ୍କ ସ୍ୱର ସେ ଶୁଣି ପ୍ରକୃତିସ୍ଥ ହୋଇ ତାଙ୍କଆଡକୁ ଦୃଷ୍ଟି ଫେରାଇଲା |ଆଖିରୁ ତାର ଅଜାଣତରେ ଦୁଇଧାର ଲୁହ ଝରି ଯାଇଥିଲା |ଅନସୂୟା ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇ କହିଲେ,ତୁ କାନ୍ଦୁଛୁ ?
ଦିବ୍ୟାଶା ଆଖିରୁ ଲୁହ ପୋଛି କହିଲା,ଠାକୁରଙ୍କୁ ଦେଖି ଇମୋସନାଲ ହୋଇ ଯାଇଥିଲି |ଅନସୂୟା କହିଲେ,ହଉ,ଏବେ ଚା' ପିଇବା |ଏହା କହି,ସେ ଗୋଟିଏ କପ ଚା' ଦିବ୍ୟାଶାକୁ ଦେଇ,ନିଜେ ଗୋଟିଏ କପ ପିଇଲେ |ଦିବ୍ୟାଶାର କହିବାକୁ ଇଛା ହେଉଥିଲା,ଦୁନିଆଁ ଯାକର ସବୁ ସ୍ନେହ,ଶ୍ରଦ୍ଧା,ମମତା ଏଇ ଚା' ରେ ଭରି ହୋଇ ରହିଛି |କିନ୍ତୁ କାହିଁକି କେଜାଣି ତା ପାଟିରୁ ସେକଥା ବାହାରିଲା ନାହିଁ |ଚା' ପିଇ ସାରିବା ପରେ ସେ ଅନସୂୟାଙ୍କୁ ଭୂମିଷ୍ଠ ପ୍ରଣାମ ଜଣାଇଲା |ଅନସୂୟା ଅତି ଆଦରରେ ତାକୁ ନିବିଡ଼ ଆଲିଙ୍ଗନ କରି କହିଲେ,ତୁ ଏଠାକୁ ଆସ କି ନ ଆସ,ମତେ ରେଗୁଲାର ଫୋନ କରି ଭଲମନ୍ଦ ଜଣେଇବାକୁ ଭୁଲିବୁ ନାହିଁ |ଦିବ୍ୟାଶା କହିଲା, ହଁ ଆଣ୍ଟି |
ସେ ଯିବାପରେ ଅନସୂୟା ପ୍ୟାକେଟ ଖୋଲି ଦେଖିଲେ,ପତଳା ନକ ନକ ଛୋଟିଆ ମୁଦି ଟିଏ ;ସେଥିରେ ଅନେକ ପରସ୍ତ ସୂତା ଗୁଡ଼ା ହୋଇଥିଲା |ମୁଦିକୁ ଛାତିରେ ଜାକି ସେ ଭାବବିହ୍ୱଳ ହୋଇଗଲେ;ଆଖିରୁ ତାଙ୍କର କେଇଧାର ଲୁହ ଝରି ଆସିଲା |(କ୍ରମଶଃ)
No comments:
Post a Comment