ନିଜ ମନରେ ଉଙ୍କି ମାରୁଥିବା ସନ୍ଦେହରୁ ପରଦା ନ ଉଠିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅନସୂୟା ଶାନ୍ତିରେ ରହି ପାରୁନଥିଲେ |ଉପଯୁକ୍ତ ପ୍ରମାଣ ସହ ସେ ନିଜ ସନ୍ଦେହ ଦୂର କରିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲେ |ଏଥିରେ ଆଦିକନ୍ଦଙ୍କୁ ସାମିଲ କଲେ ସବୁ ନିଷ୍ଫଳ ହୋଇଯିବ ବୋଲି ସେ ଭଲଭାବେ ଜାଣିଥିଲେ |କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କ ଯୋଜନାକୁ କିପରି କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରିବେ,ସେ ବାଟ ସେ ଖୋଜୁଥିଲେ |ଏମିତି ବ୍ୟଗ୍ରତା ଭିତରେ ଦିନେ ତାଙ୍କ ପାଇଁ ଏକ ସୁଯୋଗ ଆସିଲା |ସେଦିନ ତରବରରେ ଅଫିସ ଯିବାବେଳେ ଆଦିକନ୍ଦ ତାଙ୍କ ଟିଫିନ ଛାଡି ଯାଇଥିଲେ |ତାକୁ ନେବାପାଇଁ ଆଦିକନ୍ଦ ଶରତକୁ ତାଙ୍କ ଘରକୁ ପଠାଇଲେ |ଶରତକୁ ଦେଖି ଅନସୂୟାଙ୍କ ଆନନ୍ଦର ସୀମା ରହିଲା ନାହିଁ | ସେ ତାକୁ ଲଗାଇ ଗଛରୁ ଢେର ସାରା ସଜନା ଛୁଇଁ ଓ ପିଜୁଳି ତୋଳି ସେଥିରୁ କିଛି ଶରତକୁ ଦେଲେ ଓ ବାକି ସବୁ ଦାସ ସାରଙ୍କ ବ୍ୟାଗରେ ଭର୍ତ୍ତି କଲେ |ଶରତ ଠାରୁ ସେ ଜାଣିଲେ,ଦାସ ସାର ସବୁଦିନ ତିନିଟାରେ ଘରକୁ ଖାଇବାକୁ ଆସନ୍ତି ଓ ଖାଇ ସାରିବା ପରେ ଘଣ୍ଟାଏ ଶୋଇ ଅଫିସ ଯାଆନ୍ତି |ସେତେବେଳେ ବାରଟା ବାଜିଥିଲା |ଏହାକୁ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ମନେକରି ସେ ଶରତକୁ ଏକ ଅଟୋ ଡାକିବାକୁ କହିଲେ |
ଅଟୋରେ ଯିବାବେଳେ ପରିଣତିକୁ ଚିନ୍ତା କରି ତାଙ୍କୁ ଟିକେ ଭୟ ଲାଗୁଥିଲେହେଁ ଏହାଛଡା ଆଉ କିଛି ଉପାୟ ନାହିଁ ଭାବି ସେ ମନକୁ ଦୃଢ଼ କଲେ |ଶରତ ତାଙ୍କୁ ଦାସ ସାରଙ୍କ ଘର ଦେଖାଇ ଦେଇ ଅଫିସ ଚାଲିଗଲା |ଗେଟରେ ଦାସ ସାରଙ୍କ ନେମ ପ୍ଲେଟ ଲାଗିଥିଲା ଓ ତା ତଳକୁ ଲେଖାଥିଲା,'କୁକୁର ପ୍ରତି ସାବଧାନ"|ସେ ଅଟୋ ଡ୍ରାଇଭର କୁ ଅପେକ୍ଷା କରିବାକୁ କହି ଗେଟ ପାଖକୁ ଯିବା କ୍ଷଣି ଚେନରେ ବନ୍ଧା ହୋଇଥିବା ଏକ ମାଟିଆ କଳା ରଙ୍ଗ ମିଶା ଫ୍ରେଞ୍ଚ ବୁଲ ଡଗ ଭୋ ଭୋ ହୋଇ ଭୁକିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କଲା |ତା ଭୁକିବା ଶବ୍ଦ ଶୁଣି ଭିତରୁ ସାଲୁଆର ପଞ୍ଜାବି ପିନ୍ଧିଥିବା ଜଣେ ସୁନ୍ଦରୀ ମହିଳା ବାହାରି ଆସିଲେ |ଅନସୂୟାଙ୍କୁ ଦେଖି ତାଙ୍କ ଭୃ କୁଞ୍ଚିତ ହୋଇଗଲା |ସେ କର୍କଶ ସ୍ୱରରେ ପଚାରିଲେ,କଣ ଦରକାର ?ଅନସୂୟା ନମ୍ର କଣ୍ଠରେ କହିଲେ,ଗେଟ ଖୋଲନ୍ତୁ,କହିବି |ଭଦ୍ରମହିଳା ଆସି ଗେଟ ପାଖରୁ କିଛି ଦୂରରେ ଛିଡା ହେଲେ |ସେ ଆଉ କଣ ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରିବା ପୂର୍ବରୁ ଅନସୂୟା କହିଲେ,ମୁଁ ଆଦି ବାବୁଙ୍କ ମିସେସ, ଆପଣଙ୍କ ପରିବା ବ୍ୟାଗ ଆମଘରେ ରହି ଯାଇଥିଲା |ଖାଲି ବ୍ୟାଗ କଣ ଫେରାଇବି,ଏଥିରେ ଆମ ବାଡ଼ିର କିଛି ସଜନା ଛୁଇଁ ଓ ପିଜୁଳି ନେଇ ଆସିଛି |ବ୍ୟାଗର ଆୟତନକୁ ଦେଖି ଭଦ୍ରମହିଳା ଖୁସି ହୋଇ କହିଲେ,ଏତେ ଆଣିଛନ୍ତି ? ଦୁଇଟା ଯାକ ମୋର ଅତି ଫେଭୋରାଇଟ,ଥାଙ୍କ ୟୁ ସୋ ମଚ |ଅନସୂୟା କହିଲେ,ଆପଣଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ବହୁତ ଖୁସି ଲାଗିଲା | ବଡ଼ ଶଙ୍କାରେ ଆସିଥିଲି,ଭାବିଥିଲି, ଆପଣ କାଳେ ଖରାପ ଭାବିବେ |ଭଦ୍ରମହିଳା କହିଲେ,ଆମେ ଦେଲୁ,ଆପଣ ଖରାପ ଭାବିଲେ ନାହିଁ,ଆପଣ ଦେଲେ ଆମେ କାହିଁକି ଖରାପ ଭାବିବୁ ?ସେ ତାଙ୍କ ପରିଚାରକକୁ ଡାକି ଭିତରକୁ ବ୍ୟାଗ ନେଇଗଲେ |ଅନସୂୟା କହିଲେ,ମୁଁ ତାହେଲେ ଯାଉଛି |ଭଦ୍ରମହିଳା କହିଲେ,ସେମିତି କେମିତି ହେବ?ଚା' ପିଇ ଯିବେ |ଅନସୂୟା କହିଲେ,ଏତେବେଳେ ଆଉ ଚା' କଣ ?ଭଦ୍ରମହିଳା କହିଲେ,ହଉ ଠିକ ଅଛି,ଆସନ୍ତୁ,ପାଞ୍ଚ ମିନିଟ ବସି ଚାଲିଯିବେ |
ଅନସୂୟା ଭିତରକୁ ଆସିଲେ |ତାଙ୍କୁ ସୋଫାରେ ବସିବାକୁ କହି ଭଦ୍ରମହିଳା ଭିତରକୁ ଚାଲିଗଲେ |ରୂମ ଟିର ସାଜସଜ୍ଜା ଅତ୍ୟନ୍ତ ସୁଦୃଶ୍ୟ ଥିଲା |କାନ୍ଥରେ ଶିରିଡି ସାଇବାବାଙ୍କ ଏକ ନିଖୁଣ ସୁନ୍ଦର ତୈଳଚିତ୍ର ଟଙ୍ଗା ହୋଇଥିଲା |ତାଙ୍କୁ ଅନସୂୟା ନିର୍ନିମେଷ ନୟନରେ ଚାହିଁ ରହିଲେ |ସେ ଫଟୋକୁ ଯେତିକି ଦେଖୁଥିଲେ,ତାଙ୍କ ମନ ସେତିକି ପ୍ରସନ୍ନତାରେ ଭରି ଯାଉଥିଲା |ଭଦ୍ରମହିଳା କିଛି ସମୟ ପରେ ଅନସୂୟାଙ୍କ ପାଇଁ ଥଣ୍ଡା ପାନୀୟ ଆଣି ଦେଖିଲେ ଅନସୂୟା ଏକ ଲୟରେ ସାଇବାବାଙ୍କ ଫଟୋକୁ ଚାହିଁ ରହିଛନ୍ତି |ସେ ଗର୍ବରେ କହିଲେ,ୟାକୁ ମୋ ବଡ଼ଝିଅ କରିଛି |ସେ ଖୁବ ସୁନ୍ଦର ପେଣ୍ଟିଂ କରେ;ଈଶ୍ଵରଦତ୍ତ ଗୁଣ,କେହି ତାକୁ ଶିଖେଇ ନାହାନ୍ତି |ଅନସୂୟା ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ କହିଲେ,ବଡ଼ଝିଅ ମାନେ ?ଆପଣଙ୍କର କେତେ ଝିଅ ??ଭଦ୍ରମହିଳା କହିଲେ,ମୋର ଦୁଇଝିଅ |ବଡ଼ ବି.ଏ.ପାଶ କରି ଏମ.ଏ. ପଢୁଛି |ସାନ ଇଞ୍ଜିନିଅରିଂ ପଢୁଛି |ବଡ଼ ର ଅଧ୍ୟାପିକା ହେବାପାଇଁ ନହେଲେ ଓ.ଏ.ଏସ /ଆଇ .ଏ.ଏସ. ହେବାପାଇଁ ଭାରି ଇଛା,ଆମେ କିନ୍ତୁ ରାଜି ହେଉନୁ |ଅନସୂୟା ପଚାରିଲେ,କାହିଁକି ?ଭଦ୍ରମହିଳା କହିଲେ,ଝିଅକୁ ବାହା କରିଦେଲେ ଯାଏ,କିଏ ସେ ଏତେ ଝଞ୍ଜଟରେ ପଶିବ ?ତାପରେ ଏ ମାଷ୍ଟର ଚାକିରୀ ନାଁ ଶୁଣିଲେ,ମୋ ହାଡ଼ ଜଳେ |ଅନସୂୟା କହିଲେ,କ୍ଷମା କରିବେ,ମୋ ମତରେ,ଶିକ୍ଷକତା ସର୍ବୋତ୍ତମ ସମ୍ମାନଜନକ ବୃତ୍ତି |ତାପରେ ନିଜ ଇଛାରେ ଜିଇଁବାର ଅଧିକାର ସମସ୍ତଙ୍କର ଅଛି,ବିଶେଷ କରି ବର୍ତ୍ତମାନ ପରିସ୍ଥିତିରେ ଝିଅମାନେ ଆତ୍ମନିର୍ଭରଶୀଳ ହେବା ଏକାନ୍ତ ଜରୁରୀ |ଝିଅର ଯଦି କେଉଁଥିରେ ଆଗ୍ରହ ଅଛି,ଆପଣ ତାକୁ ରୋକିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ |ଏଇଟା ତା ପ୍ରତି ବହୁତ ବଡ଼ ଅନ୍ୟାୟ ବୋଲି ମୁଁ କହିବି |
ଭଦ୍ରମହିଳା କିଛି କହିବାକୁ ଯାଉଥିବାବେଳେ ଛୋଟେଇ ଛୋଟେଇ ଏକ ଯୁବତୀ ରୁମ ଭିତରକୁ ଅକସ୍ମାତ ପଶି ଆସି କହିଲା,ଆଣ୍ଟି,ଆପଣ ଏତେ କଥା ବୁଝିଛନ୍ତି,ମୋ ମମିଙ୍କୁ ଟିକେ ସେକଥା ଭଲକରି ବୁଝେଇ ଦେଲେ !ମୁଁ ନିଜ ଇଛାରେ ବଞ୍ଚିବାକୁ ଚାହେଁ,ସାରା ଜୀବନ କାହାର ଦୟାର ପାତ୍ର ହୋଇ ରହିବାକୁ ଚାହେଁନା |କିନ୍ତୁ ମତେ ଏମାନେ ତାଙ୍କ ମୁଣ୍ଡର ବୋଝ ବୋଲି ଭାବୁଛନ୍ତି |ଏତିକି କହୁ କହୁ ତାର କଣ୍ଠ ବାଷ୍ପାରୁଦ୍ଧ ହୋଇଗଲା ଓ ସେ ଆଉ କିଛି ନକହି ଭିତରକୁ ଚାଲିଗଲା |
ତାର ଯିବା ବାଟକୁ ଚାହିଁ ଅନସୂୟା ପଚାରିଲେ,ତାର ଗୋଡ଼ କଣ ହୋଇଛି?ଭଦ୍ରମହିଳାଙ୍କ ମୁହଁ ଶୁଖି ଯାଇଥିଲା |ସେ କୁଣ୍ଠିତ ସ୍ୱରରେ କହିଲେ,ହୋଇଛି ନାହିଁ,ହୋଇଥିଲା |ପୋଲିଓରେ ତାର ଡାହାଣ ଗୋଡ଼ କ୍ଷତିଗ୍ରସ୍ତ ହୋଇଥିଲା ;ଏବେ ସର୍ଜରୀ ପରେ ଟିକେ ବାଗକୁ ଆସିଛି |ଆଉ ଗୋଟେ ଦି'ଟା ସର୍ଜରୀ ପରେ ପୁରା ଠିକ ହୋଇଯିବ ବୋଲି ଡାକ୍ତର କହିଛନ୍ତି |(କ୍ରମଶଃ)
