ପ୍ରାଥମିକତା

          ବାହାଘର ର ଦଶ ବର୍ଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସୁପ୍ରଭା ମାତୃତ୍ୱ  ଲାଭ କରି ପାରି ନ ଥିଲେ |ସେଥିପାଇଁ ସବୁବେଳେ ସେ ଚିନ୍ତାଗ୍ରସ୍ତ ରହୁଥିଲେ |କିନ୍ତୁ ସ୍ୱାମୀ  ସନ୍ତୋଷ ଥିଲେ ଏକଦମ୍ ବିନ୍ଦାସ |ସେ ଏ ବିଷୟରେ ବିଲକୁଲ ଚିନ୍ତା ହିଁ କରୁ ନ ଥିଲେ |ଭଲ ଖାଇବା,ଭଲ ପିନ୍ଧିବା,ଭଲ ଭଲ ସ୍ଥାନକୁ ବୁଲିଯିବା ରେ ସେ ଅପାର ଆନନ୍ଦ ଲାଭ କରୁଥିଲେ |ସୁପ୍ରଭା କିନ୍ତୁ ସନ୍ତୋଷଂକ ମନଲାଖି ଏତେ ଭଲ ରାନ୍ଧି ପାରୁ ନ ଥିଲେ |ସେ ଖାଦ୍ୟ ର ସ୍ୱାଦ  ଅପେକ୍ଷା ଗୁଣବତ୍ତା ଉପରେ ଅଧିକ ଗୁରୁତ୍ୱ  ଦେଉଥିଲେ |ତରକାରୀ ରେ ଖୁବ କମ ତେଲ ମସଲା ବ୍ୟବହାର କରୁଥିଲେ ଓ ଛଣା ଖାଦ୍ୟ ଆଦୌ ପସନ୍ଦ କରୁ ନ ଥିଲେ |ସନ୍ତୋଷ ଏହାର ବିପରୀତ ଥିଲେ | ବରା,ପକୁଡି,ଆଳୁଚପ୍,ସିଂଗଡା,ଗୁପଚୁପ୍ ଇତ୍ୟାଦି ଛଣା  ଖାଦ୍ୟ ତାଂକର ଅତି ପ୍ରିୟ ଥିଲା |ତରକାରୀରେ ବେଶୀ ତେଲ ମସଲା ପକାଇ ରନ୍ଧା ହେଲେ ତାଂକୁ ଭଲ ଲାଗୁଥିଲା |ଏହା ଛଡା ସେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ପିଠାପଣା,କ୍ଷିରୀ,ପୁରି ଆଦି ଭାରି ଭଲ ପାଉଥିଲେ |ଘରେ ଏସବୁ ରନ୍ଧା ହେଉ ନ ଥିବାରୁ ସେ ସାଂଗସାଥୀ ମେଳରେ ଏହାର ମଜା ନେଉଥିଲେ |ତାଂକର ଆଠଜଣ ଅତି ପ୍ରିୟ ମିତ୍ର ଥିଲେ |ସେମାନଂକ ମଧ୍ୟରୁ ଚାରିଜଣ ଅଫିସ ସହକର୍ମୀ ଥିବା ବେଳେ ଆଉ ତିନିଜଣ ପାଖ ପଡୋଶୀ ଥିଲେ |ମାସରେ ଥରେ ଦୁଇଥର ଯେମିତି ହେଲେ ସେମାନେ ଏକାଠି ହୋଇ ଭୋଜି ଭାତ କରୁଥିଲେ |ତାସ ର ଆସର ଜମୁଥିଲା ଓ ମନଖୋଲା ଖୁସି ଗପ ହେଉଥିଲା |ସେମାନଂକ ଭିତରୁ ଜଣେ ,ଯାହାଂକୁ ସନ୍ତୋଷ ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ଡାକୁଥିଲେ 'ବାବୁ ଭାଇ ',ରୋଷେଇ କରୁଥିଲେ ଓ ବାକି ସମସ୍ତେ ରୋଷେଇ ରେ ସହଯୋଗ କରୁଥିଲେ |ଏସବୁ ଭଲ ଜମୁଥିଲା |ସନ୍ତୋଷ, ବାବୁ ଭାଇଂକୁ ଭାରି ଭଲ ପାଉଥିଲେ |ବାବୁ ,ସନ୍ତୋଷଂକ ଠାରୁ ଚାରି ବର୍ଷ ବଡ ଥିଲେହେଁ ନିଜ ପୁଅ ଭଳି ସ୍ନେହ ଆଦର କରୁଥିଲେ | ବାବୁଂକ ଘରେ ଯେତେବେଳେ ପିଠାପଣା ହେଉଥିଲା କିମ୍ବା ସୋରିଷ ଦିଆ ମାଛ ତରକାରୀ ରନ୍ଧା ହେଉଥିଲା,ସେ ସନ୍ତୋଷଂକୁ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ବାହାନା ଦେଖାଇ,ଘରକୁ ଡାକି ନେଉଥିଲେ ଓ ପେଟ ଭରି ତାଂକୁ ଖୁଆଉ ଥିଲେ |ଅଫିସ ରେ କେହି ଯଦି କେତେବେଳେ ତାଂକ ସ୍ବାସ୍ଥ୍ୟ ବିଷୟରେ କିଛି ଲଘୁ ମନ୍ତବ୍ୟ ଦେଉଥିଲେ,ସନ୍ତୋଷ ସ୍ମିତ ହସି" ଏ ବାବୁ ଭାଇଂକ ଅବଦାନ"କହିବାକୁ ଭୁଲୁ ନ ଥିଲେ |ଭଲ ପୋଷାକ ପିନ୍ଧିବାରେ ମଧ୍ୟ ତାଂକର ବହୁତ ସୌକ ଥିଲା |ବିଭିନ୍ନ ପର୍ବ ପର୍ବାଣୀ ରେ ଘରେ ପିଠାପଣା ହେଉ କି ନ ହେଉ ,ନିଜ ପାଇଁ ଓ ସୁପ୍ରଭାଂକ ପାଇଁ ନୁଆ ପୋଷାକ କିଣା ହେଉଥିଲା  |ହିନ୍ଦୀ ଚଳଚିତ୍ର ତାରକା ଦେବାନନ୍ଦ,ତାଂକର ଅତି ପ୍ରିୟତାରକା  ଥିଲେ |ତାଂକ ପରି ପୋଷାକ ପିନ୍ଧିବା,ଓ କେଶ ବିନ୍ୟାସ କରିବାକୁ ସେ ଭଲ ପାଉଥିଲେ |
            ବାହାଘରର ଦଶ ବର୍ଷ ପରେ,ଯେତେବେଳେ ସୁପ୍ରଭା ମାତୃତ୍ୱ  ଲାଭ କରିବାକୁ ଯାଉଛନ୍ତି ବୋଲି ଜଣା ପଡିଲା,ସେ ଆନନ୍ଦରେ ଅଧିର ହୋଇଗଲେ |ସେତେବେଳେ ବାବୁଭାଇ ,ନିଜ ବଡଭାଇ ପରି ଆସି ତାଂକ ପାଖରେ ଛିଡା ହେଲେ ,ତାଂକୁ ସାନ୍ତ୍ୱନା  ଦେଇ କହିଲେ,କିଛି ବ୍ୟସ୍ତ ହେବାର ନାହିଁ ,ସବୁ ଠିକ ରେ ହେବ |ବାବୁଭାଇଂକ ସ୍ତ୍ରୀ ରଂଜନା ମଧ୍ୟ ସୁପ୍ରଭାଂକୁ ବହୁତ ଭଲ ପାଉଥିଲେ,ତାଂକର ସେବା ଯତ୍ନ କରୁଥିଲେ |ଉଭୟ ସନ୍ତୋଷ ଓ ସୁପ୍ରଭାଂକ ପିତାମାତା ମୃତ୍ୟୁ ବରଣ କରି ସାରିଥିଲେ |ଏଣୁ ସେମାନଂକ ଠାରୁ କିଛି ସାହାଯ୍ୟ ପାଇବାର ନ ଥିଲା |ବାବୁଭାଇଂକ ଅକୁଣ୍ଠିତ ସାହାଯ୍ୟ ସହଯୋଗ କୌଣସି ଦେବଦୂତ ଠାରୁ କମ୍ ନ ଥିଲା |ମାଘ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା  ଦିନ ସୁପ୍ରଭାଂକ ଔରସ ରୁ କନ୍ୟା ସନ୍ତାନ ଜାତ ହେଲା |ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ତାର ନାମ ଦିଆଗଲା 'ସୃଷ୍ଟି'|ବାପାମାଆଂକର ସ୍ନେହ ଆଦର ପାଇ ସୃଷ୍ଟି ଧୀରେ ଧୀରେ ବଡ ହେଲା | |ସୁପ୍ରଭାଂକ ପାଇଁ ସୃଷ୍ଟି ଥିଲା ସବୁକିଛି |ତାଂକର ସବୁ ସମୟ ସୃଷ୍ଟି ର ଯତ୍ନ ନେବାରେ ବିତି ଯାଉ ଥିଲା |ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ଘରର କାମ ଦୁଇ ଭାଗରେ ବାଣ୍ଟି ହୋଇଗଲା |ସୁପ୍ରଭା ଛୁଆ ର କାମ କଲେ,ସନ୍ତୋଷ ରୋଷେଇ ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ କାମ କରନ୍ତି  |ଅଫିସ୍ କୁ ଆସିଲେ ସେ ଟିକିଏ ବିଶ୍ରାମ ନିଅନ୍ତି ,ଘରକୁ ଫେରିଲେ ପୁଣି ସେଇ ପୁରୁଣା କାମ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଯାଏ | ଭୋଜିଭାତର ଆସର  କମି କମି ଶେଷରେ ବନ୍ଦ ହୋଇଗଲା |ରହିଗଲେ ଏକୁଟିଆ ବାବୁଭାଇ |ଆଗ ପରି ସେ ବିଶେଷ ଦିନରେ ବେଳେ ବେଳେ ସନ୍ତୋଷଂକୁ ଘରକୁ ଡାକି ଭଲ ଭଲ ଖାନା ପେଟଭରି ଖୁଆଉ ଥିଲେ |          
             ଦୁଇଜଣଂକ ସ୍ନେହ ଆଦର ପାଇ ସୃଷ୍ଟି ଧୀରେ ଧୀରେ ବଡ ହେଲା |ସନ୍ତୋଷଂକ ଇଚ୍ଛା ଥିଲା ,ଝିଅ ତାଂକର ବହୁତ ପାଠ ପଢିବ,ସମସ୍ତଂକ ଠାରୁ ଭିନ୍ନ ହେବ |କିନ୍ତୁ ସୁପ୍ରଭା ଚାହୁଁଥିଲେ ଝିଅ ଓଡିଆ ସଂସ୍କାର,ରୋଷେଇବାସ,ଘରକରଣା କାମ ଶିଖୁ |ଏଥିପାଇଁ ଦୁହିଂକ ମଧ୍ୟରେ ମତାନ୍ତର ,ମନାନ୍ତର ହୁଏ ,କେହି ନଇଁ ବାକୁ ରାଜି ନ ଥାନ୍ତି |ଶେଷରେ ସୃଷ୍ଟି ରହିଗଲା ମଝି ସ୍ଥାନରେ |ନା ସେ ଭଲ ପାଠ ପଢି ପାରିଲା,ନା ଘରକରଣା କାମ ଶିଖି ପାରିଲା |ସାଧାରଣ ଭାବେ ବି.ଏ.ପାସ୍ କରି ଘରେ ବସିଲା |ଏଥର ସୃଷ୍ଟି ,ସୁପ୍ରଭାଂକ ହାତରୁ ରୋଷେଇ ଦାୟିତ୍ୱ  ନେଲା |ଯେତେବେଳେ ସୃଷ୍ଟିକୁ ସନ୍ତୋଷ  ତାଂକ ମନ  ପସନ୍ଦ  ରୋଷେଇ କରିବାକୁ କହନ୍ତି,ସୁପ୍ରଭା ମନା କରନ୍ତି,କହନ୍ତି,ପିଲାଲୋକ ସେ ପାରିବନି |ମା ,ଝିଅ ଏକାଠି ହୋଇଗଲେ ,ଆଉ ତୃତୀୟ ବନ୍ଧୁର ଆବଶ୍ୟକତା ପଡି ନ ଥାଏ |ଏହି କ୍ଷେତ୍ରରେ ତାହାହିଁ ହେଲା |ବେଳେବେଳେ ସନ୍ତୋଷ ଅନୁଭବ କରନ୍ତି ,ଏତେ ବଡ ଦୁନିଆରେ ସେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ  ଏକୁଟିଆ ,ତାଂକର କେହି  ନାହାନ୍ତି | ସୁପ୍ରଭା ଯେତେବେଳେ ସନ୍ତୋଷଂକ ଭଲ ଖାଇବା,ପିନ୍ଧିବା ଉପରେ ଆକ୍ଷେପ କରନ୍ତି,ସୃଷ୍ଟି ମାଆଂକ ପକ୍ଷ ନିଏ |ସନ୍ତୋଷ ସେତେବେଳେ ଘରୁ ବାହାରିଯାଇ ବାହାରେ ବୁଲନ୍ତି,ସିଗାରେଟ ଟାଣନ୍ତି,ବେଶୀ ରାତି ହେଲେ ଘରକୁ ଫେରନ୍ତି,ଯାହା ରନ୍ଧା ହୋଇଥାଏ,ଖାଇ ଦେଇ ଶୋଇ ପଡନ୍ତି |
           ସୁପ୍ରଭାଂକର ପ୍ରାୟ ବେଳେ ପେଟବ୍ୟଥା ହୁଏ |ସେତେବେଳେ ପେନ୍କିଲର ବଟିକା ଖାଇଦେଲେ ଉପଶମ ହୋଇଯାଏ | ଥରେ ବଟିକା ଖାଇବା ସତ୍ତ୍ୱେ  ପେଟବ୍ୟଥା ଭଲ ହେଲାନାହିଁ |ସବୁ ପ୍ରକାର ପରୀକ୍ଷା କରିବାରୁ ଜଣା ପଡିଲା,ପାକସ୍ଥଳି ରେ ଟ୍ୟୁମର ହୋଇଚି,ଅପରେସନ ଜରୁରୀ |ସୃଷ୍ଟିକୁ ବାବୁଭାଇଂକ ଘରେ ଛାଡି ସୁପ୍ରଭାଂକୁ ସନ୍ତୋଷ  ନେଇଗଲେ ସୁଦୂର ବମ୍ବେ କୁ |ସେଠାରେ ଅସ୍ତ୍ରୋପଚାର ସଫଳ ହେଲା,ଓ ସେ ଖୁସି ମନରେ ଘରକୁ ଫେରି ଆସିଲେ |ସେତେବେଳେ ସନ୍ତୋଷଂକ ବ୍ୟସ୍ତତା ଦେଖି ଓ ତାଂକର ନିରବିଛିନ୍ନ ସେବା ଯତ୍ନ ପାଇ , ନିଜର ସମସ୍ତ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଭୁଲିଯାଇଥିଲେ ସୁପ୍ରଭା |ପ୍ରଥମ ଥର କରି ଅନୁଭବ କରିଥିଲେ,ସନ୍ତୋଷ ତାଂକୁ କେତେ ଭଲ ପାଆନ୍ତି |ଦୁଇ ବର୍ଷ ପରେ ଭଲ ଘର,ଭଲ ପାତ୍ର ଦେଖି ଦୁହେଁ ସୃଷ୍ଟିର ବାହାଘର କଲେ |ସନ୍ତୋଷ ଭାବିଥିଲେ,ଏଥର ତାଂକର ଚିନ୍ତା ଗଲା  |କିନ୍ତୁ ଶାଶୁ ଘରେ ଚଳି ପାରିଲାନି ସୃଷ୍ଟି |ବାହାଘର ବର୍ଷ ନ ପୁରୁଣୁ ଆସି ଘରେ ହାଜର |ଅନେକ  ବୁଝାଇବା ସତ୍ତ୍ୱେ  ସୃଷ୍ଟି ଆଉ ଶାଶୁ ଘରକୁ ଗଲାନି |ତା ପଛେ ପଛେ ଜ୍ୱାଇଁ  ଆସିଲେ |ସେମାନଂକ ର  ତିନିଟି ସନ୍ତାନ ହେଲା |ପିଲାଛୁଆଂକ ଜଂଜାଳରେ ସୁପ୍ରଭା ବୁଡିଗଲେ |କ୍ରମେ ସନ୍ତୋଷ ପୁର୍ବ ଠାରୁ ଅଧିକ ଅବହେଳିତ ହୋଇଗଲେ |ଭଲ ଖାଇବା ,ଭଲ ପିନ୍ଧିବା ଦୂରେ ଥାଉ,ଦେହ ଖରାପ ହେଲେ ,କଣ ହୋଇଛି ବୋଲି ମଧ୍ୟ କେହି ପଚାରିଲେ ନାହିଁ |ବାବୁଭାଈ ସେତେବେଳକୁ ଚାକିରିରୁ ଅବସର ନେଇ ଗାଁକୁ ଚାଲିଯାଇ ଥାଆନ୍ତି |ସୁପ୍ରଭାଂକ ପରି ସୃଷ୍ଟି ମଧ୍ୟ ଏତେ ଭଲ ରାନ୍ଧି ପାରେ ନାହିଁ |ଯେତେବେଳେ ବାହାରେ କେଉଁଠି ମାଛ,ମାଂସ ରନ୍ଧା ହେଉଥିବାର ବାସନା ଆସେ,ସେତେବେଳେ ବାବୁଭାଇଂକ କଥା ବହୁତ ମନେ  ପଡେ |ତାଂକର ସ୍ନେହ ଆଦର କଥା ମନେ ପକାଇ ତାଂକୁ  ଝୁରି ହୁଅନ୍ତି |
           ଧୀରେ ଧୀରେ ମାନସିକ ସ୍ଥରରେ ସନ୍ତୋଷ ଦୁର୍ବଳ ହୋଇ ପଡିଲେ |ତାଂକର ଦେହ ବି ଏତେ ଆଉ ଭଲ ରହିଲାନି |ଦିନେ ତାଂକର ନିଜ ବୋଉଂକର ହାତ ରନ୍ଧା କ୍ଷିରୀ କଥା ବହୁତ ମନେ ପଡିଲା ,ମନେହେଲା ଯେମିତି କ୍ଷିରୀ ନ ଖାଇଲେ ତାଂକର ପ୍ରାଣବାୟୁ ଉଡି ଯିବ |ସେ ସୁପ୍ରଭାଂକୁ କହିଲେ ,ମୋର ଆଜି କ୍ଷିରୀ ଖାଇବାକୁ ଭାରି ଇଚ୍ଛା ହେଉଛି ,ପ୍ଲିଜ୍ ଆଜି ତମେ ଯେମିତି ହେଲେ କ୍ଷିରୀ ବନାଅ |ତାଂକର ଏତିକି କଥାରେ ସୁପ୍ରଭା ରାଗି ନିଆଁବାଣ ହୋଇଗଲେ,କହିଲେ ,ପିଲାଂକ ଜଂଜାଳରେ ମୁଁ ମରିଗଲିଣି,ତମର ଏତିକି ବେଳେ କ୍ଷିରୀ ଖାଇବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଉଛି |ସେଇ ଥିଲା ସନ୍ତୋଷଂକ ଶେଷ ଅନୁରୋଧ |ସେଦିନ ରାତିରେ ସନ୍ତୋଷ ହଠାତ୍ ଅସୁସ୍ଥ ହୋଇ ପଡିଲେ |ଜ୍ଵାଇଁ  ତାଂକୁ ଡାକ୍ତରଖାନା ନେବା ବାଟରେ ହୃଦଘାତ ରେ ସେ  ଆରପାରିକୁ ଚାଲିଗଲେ |ସୁପ୍ରଭାଂକ ପାଇଁ ଏହା ଅତ୍ୟନ୍ତ ଦୁଃଖଦାୟକ ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ନିଜ ଝିଅ ଓ ନାତି ନାତୁଣୀଂକ ମୁହଁକୁ ଚାହିଁ ସବୁ ସହିଗଲେ |ହେଲେ ମନ ଭିତରେ ଗୋଟିଏ କଥା ସବୁବେଳେ ବାଜିଲା,ମୋ ପାଇଁ ଏତେ କଷ୍ଟ କରିଥଲେ,ମୁଁ ତାଂକୁ ଶେଷ ମୁହୁର୍ତ୍ତରେ କ୍ଷିରୀ ଟୋପାଏ ଦେଇ ପାରିଲିନି !!!
            ସନ୍ତୋଷଂକ ମୃତ୍ୟୁ ର ଦୁଇ ବର୍ଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମନ ଟାଣ କରି ନିଜ ମନ କଥା ମନ ଭିତରେ ରଖି ,ଝିଅ ,ଜ୍ୱାଇଁ ,ନାତି ,ନାତୁଣୀଂକ ସ୍ନେହ ,ଶ୍ରଦ୍ଧା ଭିତରେ ନିଜକୁ ହଜାଇ ଦେବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ସୁପ୍ରଭା  |କିନ୍ତୁ କ୍ରମେ ସେ ଅନୁଭବ କଲେ ,ସିନ୍ଦୂର ଟୋପା ଲିଭିଗଲା ପରେ ସ୍ତ୍ରୀ ର ସବୁ ସୁଖ ସରିଯାଏ |ସନ୍ତୋଷଂକ ବେଶ ପୋଷାକ ପ୍ରତି ଆକ୍ଷେପ କରି ଥିବାରୁ ,ତାଂକ ମନଲାଖି ଖାଇବାକୁ ଦେଇ ପାରି ନ ଥିବାରୁ ସବୁବେଳେ ସେ ଅନୁତାପ ନିଆଁ ରେ ଜଳିବାକୁ ଲାଗିଲେ ,ତାଂକର ମନେହେଲା ତାଂକ ପାପ ର ପ୍ରାୟଶ୍ଚିତ ନାହିଁ |ସନ୍ତୋଷ ତାଂକ ପାଇଁ ଯେଉଁ ଶାଢୀ ଆଣିଥିଲେ ,ଭଲ ହେଇନି କହି ସେ ତାକୁ ରଖି ଦେଇଥିଲେ ,ଏବେ ସେ ଶାଢୀ ତାଂକୁ ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ମନେହେଲା |ସବୁବେଳେ ସେ ସେଇ ଶାଢୀ ପିନ୍ଧିଲେ |ସୃଷ୍ଟି ଯେତେବେଳେ କହେ,ବୋଉ,ଏତେ ଭଲ ଶାଢୀ ଥାଉ ଥାଉ ଏ ପୁରୁଣାକାଳିଆ ଶାଢୀ କାହିଁକି ପିନ୍ଧୁଛୁ,ସେତେବେଳେ ସୁପ୍ରଭା କହନ୍ତି,ଶାଢୀ କିଣି ଦେଉଥିଲେ ତୋ ବାପା ,ତୁ ଶତ ଜନ୍ମ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ସେମିତି ଶାଢୀ ମତେ ଦେଇ ପାରିବୁନି | ଜୀବନରେ ଯାହାକୁ ପ୍ରାଥମିକତା ଦେବା କଥା ,ଦେଇ ପାରି ନ ଥିବାରୁ ଶେଷରେ ମନସ୍ତାପରେ ତାଂକ ଜୀବନଦୀପ ଲିଭିଗଲା  |
ମମତା ମହାନ୍ତି