କର୍ତ୍ତବ୍ୟ

ତିନି  ଭାଇ  ତିନି  ଭଉଣୀ ରେ  ସବା ସାନ  ଥିଲା  ପୂର୍ଣିମା  |ପୂର୍ଣିମା  ରେ  ଜନ୍ମ  ହୋଇଥିବାରୁ  ମନୋହର  ତାର  ନାମ  ‘ପୂର୍ଣିମା’  ରଖିଥିଲେ  ହେଁ  ଗେଲ୍ହାରେ  ତାକୁ  ଡାକୁଥିଲେ  ‘ଚାନ୍ଦ’ |ପ୍ରକୃତ  ରେ  ପୂର୍ଣିମା  ର  ଚନ୍ଦ୍ର  ପରି  ସେ  ବହୁତ  ସୁନ୍ଦର  ଥିଲା  |ସବୁ  ଭାଇ  ଭଉଣୀଂକ  ଠାରୁ  ସେ  ଦେଖିବାକୁ  ଯେମିତି  ଭିନ୍ନ  ଥିଲା  ,ତାର  ସ୍ୱଭାବ ,ଚାଲିଚଳଣ ,କଥାବାର୍ତ୍ତା  ସବୁକିଛି  ସେମାନଂକ ଠାରୁ  ଭିନ୍ନ  ଥିଲା  |ଛାଇ ପରି  ସେ  ସବୁବେଳେ  ମନୋହରଂକ  ପାଖେ  ପାଖେ  ରହୁଥିଲା  |ସକାଳେ  ମନୋହର  ଉଠିଲେ  ତାଂକୁ  ବଡ  ଗ୍ଲାସ୍  ରେ  ପାଣି ଦେବ ,ଓ ସେ ପାଣି  ପିଇ  ସାରିଲେ  ତାଂକ  ହାତ ରୁ  ଗ୍ଲାସ୍ ନେଇ  ଯଥା  ସ୍ଥାନରେ  ରଖି  ଦେବ |ତାପରେ  ବୋଉ  ସୁଲୋଚନାଂ କ ପାଖରେ  ଛିଡା  ହୋଇଥିବ  |ସେ  ନାଲି  ଚା’  କରିବା  କ୍ଷଣି  ,ତାକୁ  ବଡ  କପ୍ ରେ  ଆଣି  ତାଂକୁ  ଦେବ | ପୁଣି  ଅନେଇ  ଥିବ  ,କପ୍  ରେ  ଚା’ ବଳିଲେ  ,ତାକୁ  ଲୁଚେଇ  କରି  ପିଇବ  |ମନୋହର  ଭୁବନେଶ୍ୱର ରେ  ଏକ  ସରକାରୀ  ଅଫିସ  ରେ  କିରାଣୀ  ଚାକିରୀ  କରୁଥିଲେ  |ସେ  ପ୍ରତିଦିନ ଗାଁ  ରୁ  ଭୁବନେଶ୍ୱର,  ବସ୍ ରେ  ଯିବା  ଆସିବା  କରୁଥିଲେ  |ତେଣୁ  ସେ  ସକାଳ  ନଅ ଟା  ସୁଦ୍ଧା  ଜଳଖିଆ  ଖାଇ  ଅଫିସ୍  ଅଭିମୁଖେ  ବାହାରି  ପଡୁଥିଲେ,   ଠିକ  ନଅ ଟା ପଚାଶ  ରେ  ଅଫିସ  ରେ  ପହଂଚି  ଯାଉଥିଲେ  |ସେ  ଅଫିସ  କୁ  ବାହାରିବା  ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ  ପୂର୍ଣିମା  ତାଂକ  ପାଖେ  ପାଖେ  ରହି  ସବୁ  ବୋଲହାକ  କରେ  ଓ  ସେଥିରେ  ସେ  ଅପାର  ଆନନ୍ଦ  ପାଏ  |ମନୋହର  ଘରକୁ  ଫେରିବା  ବେଳକୁ  ସନ୍ଧ୍ୟା  ସାତ ଟା  ହୋଇଯାଏ |କାମ  ଥିଲେ  ବେଳେ  ବେଳେ  ଆଠ ଟା ,ନଅ ଟା  ମଧ୍ୟ  ହୋଇଯାଏ |  ସେତେବେଳ  ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ  ଆତୁର  ହୋଇ  ତାଂକ  ବାଟ କୁ  ଚାହିଁ  ରହିଥାଏ  ପୂର୍ଣିମା  |ସେ  ଘରକୁ  ଫେରିବା  ପରେ  ଆଉ  ତାଂକ  ପାଖ  ଛାଡେନାହିଁ    ସେ   |ରାତି ରେ  ଏକାଠି  ଗୋଟିଏ  ଥାଳିରେ  ଖାଇବା  ପରେ  ମନୋହରଂକ  ପାଖରେ ସେ  ଶୋଇପଡେ    |ପାଂଚ ବର୍ଷ  ହେବାପରେ  ସେ  ସ୍କୁଲ  ଗଲା  |ସେତେବେଳେ  ସେ ଆଉ  ଅଫିସ  ଯିବାବେଳେ  ମନୋହରଂକୁ  ଦେଖି  ପାରିଲା  ନାହିଁ  |     ତେଣୁ  ସେ  ସ୍କୁଲ  ଯିବାବେଳେ  ମନୋହରଂକୁ  କହିଦେଇ  ଯାଏ  ,ବାପା , ଆଜି  ଶୀଘ୍ର  ଅଫିସ ରୁ  ଆସିବ  |ସବୁଦିନ  ସେଇ   ଗୋଟିଏ  କଥା  ,କିନ୍ତୁ  ସବୁଦିନ  ସେଇ  ଏକା  କଥା  କହି ସ୍କୁଲ  ଯାଏ  |

         କ୍ରମେ  ପୂର୍ଣିମା  ବଡ  ହେଲା ,ବି.ଏସ .ସି .,ବି .ଇ .ଡି . କରି ଗାଁ  ପାଖ   ସରକାରୀ  ସ୍କୁଲ  ରେ  ଶିକ୍ଷୟତ୍ରୀ  ଚାକିରୀ  ପାଇଲା  |ସେତେବେଳେ  ତାର  ତିନି  ଭାଇ  ଓ  ଦୁଇ  ଭଉଣୀ ବାହା  ହୋଇ  ସାରିଥାନ୍ତି, ମନୋହର  ମଧ୍ୟ  ଚାକିରୀ ରୁ   ଅବସର  ଗ୍ରହଣ  କରି ସାରି ଥାଆନ୍ତି  |ମନୋହରଂକ  ତିନି ପୁଅ  ଉଚ୍ଚ ଶିକ୍ଷା  ଲାଭ  କରି  ଯଥାକ୍ରମେ  କଟକ ,ଭୁବନେଶ୍ୱର  ଓ  କଲିକତା  ରେ  ଚାକିରୀ  କରୁଥାନ୍ତି  |ଦୁଇ  ଜ୍ୱାଇଁ  ମଧ୍ୟ  ଭଲ  ପଦବୀ ରେ  କାର୍ଯ୍ୟରତ  ଥାଆନ୍ତି  |ସମସ୍ତେ  ଭଲରେ  ଥିବା  ସତ୍ତ୍ୱେ  ମନୋହର  ଓ  ସୁଲୋଚନାଂକ   ଭଲ ମନ୍ଦ  ଖବର  କେହି  ବୁଝୁ  ନଥାନ୍ତି  |ପୂର୍ଣିମା କୁ  ସେତେବେଳକୁ  ଅଠେଇଶ  ବର୍ଷ   ହେଲାଣି  |ତା  ବାହାଘର  ବିଷୟରେ  କେହି  ମୁଣ୍ଡ  ଖେଳାଉ  ନଥାନ୍ତି  |ପୁଅ  ମାନଂକୁ ଏ  ବିଷୟରେ  ପଚାରିଲେ  ,ସେମାନେ  ବିରକ୍ତ  ହୋଇ  କହନ୍ତି  ,ଚାକିରୀ  କାମରେ  ଆମକୁ  ଫୁର୍ସତ  ନାହିଁ ,ଚାନ୍ଦ  କଥା  ବୁଝିବୁ  କେତେବେଳେ  ?ଯୋଗକୁ  ସେଇ  ପାଖାପାଖି ସ୍କୁଲ  ରେ  ଶିକ୍ଷକତା  କରୁଥିବା  ପାତ୍ର ଟିଏ  ମିଳିଗଲା  |ପିଲାମାନଂକ  ମତାମତ  ଲୋଡିବାରୁ  ସେମାନେ  କହିଲେ, ମିଳୁଛି  ଯଦି  ସେଇଠି  କରିଦିଅ  ,ତା  ପାଇଁ  ଏ  ବୟସରେ  ଆଇ .ଏ .ଏସ୍.  ଜ୍ୱାଇଁ  ମିଳିବେ  କେଉଁଠୁ  ?ନିର୍ବନ୍ଧ  ବେଳକୁ  ପୁଅ, ବୋହୂ ,ଝିଅ ,ଜ୍ୱାଇଁ, ସମସ୍ତେ  ଆସିଥିଲେ  |ବାହାଘରରେ  ଖର୍ଚ୍ଚ  ହେବାକୁ  ଥିବା  ଟଂକା  ବିଷୟରେ  ଆଲୋଚନା  ହେବା  ପୂର୍ବରୁ  ବଡ ପୁଅ  କହିଲା ,ମୁଁ  ଏବେ  ଏବେ  ନୂଆ  ଘର  କିଣି  ୠଣ ରେ  ବୁଡି  ଯାଇଛି ,ମୋଠାରୁ  କିଛି  ସାହାଯ୍ୟ  ଆଶା  କରିବ    ନାହିଁ  |ମଝିଆ  ଓ  ସାନପୁଅ  ମଧ୍ୟ  ବିଭିନ୍ନ  କାରଣ  ଦେଖାଇ  ଅର୍ଥ  ସାହାଯ୍ୟ  କରିବା  ପାଇଁ  ନିଜର  ଅସମର୍ଥତା  ପ୍ରକାଶ  କଲେ |ସେମାନଂକ ର  କହିବା  କଥା  ଥିଲା  ,ଆମର  ବିପୁଳ  ଭୂ ସମ୍ପତ୍ତି  |ଧାନ ,ମୁଗ,ବିରି ,ବିକ୍ରୀ  ଟଂକା  ଆସୁଛି ,ମାସକୁ  ମାସ   ବାପାଂକ  ପେନସନ୍  ,ପୁଣି  ଚାନ୍ଦ ର  ଦରମା ,ସବୁ  ମିଶିଲେ  ଲକ୍ଷାଧିକ  ଟଂକା  ହେବ ,ସେଥିରେ  ଆମ  ସାହାଯ୍ୟ ର  ପ୍ରଶ୍ନ  ଉଠୁଛି  କେଉଁଠି  ?ମନୋହର  ଆର୍ଥିକ  ସାହାଯ୍ୟ  ମାଗି  ନଥିଲେ , କିନ୍ତୁ  ଏହି  ପ୍ରସଂଗ  ଉଠିବାରୁ  ସେ  କହିଲେ ,ଟଂକା  ଲୋଡା  ନାହିଁ  |ତୁମେମାନେ  ସମସ୍ତେ  ଆଠଦିନ  ଆଗରୁ  ଆସି  ଅନ୍ୟାନ୍ୟ   ବିଷୟରେ  ସହଯୋଗ  କରିବ |ତାହା  ବି  ହେଲାନାହିଁ ,ବାହାଘର  ଦୁଇଦିନ  ଆଗରୁ  ଆସି  ଝିଅ  ବିଦା  ହେବା  ପରେ  ଯିଏ  ଯୁଆଡେ  ନିଜ  ଗନ୍ତବ୍ୟ  ଅଭିମୁଖେ  ଚାଲିଗଲେ  |

          ପୂର୍ଣିମା  ବାହା ହୋଇଯିବା  ପରେ  ଘରେ  ଏକୁଟିଆ  ରହିଗଲେ  ମନୋହର  ଓ  ସୁଲୋଚନା  |ପିଲାମାନେ  କେତେବେଳେ  କେମିତି  ଫୋନ୍  କରନ୍ତି ,ଆସିବାର  ନାଁ  ଗନ୍ଧ  ନ ଥାଏ  |ପୂର୍ଣିମା  ସବୁଦିନ  ସ୍କୁଲ  ଛୁଟି  ପରେ  ଘରକୁ   ଫେରିବାବେଳେ  ବାପା ,ବୋଉଂକ  ପାଖରେ  ଘଣ୍ଟାଏ ବସେ  ,ସୁଖ  ,ଦୁଃଖ  କଥା  ହୁଏ ,ବେଳେ  ବେଳେ  ରାତି  ପାଇଁ   ରୁଟି ତରକାରୀ  କରିଦିଏ  |ସନ୍ଧ୍ୟା  ବେଳେ  ତାର  ସ୍ୱାମୀ  ପ୍ରଶାନ୍ତ  ଆସିଲେ ,ତାଂକ  ସାଂଗରେ  ଫେରେ  |ଘରେ  ଶାଶୁଂକୁ  ଛାଡି  ଦେଲେ  ଆଉ  କେହି  ନାହାନ୍ତି  |ଶାଶୁଂକର  ଉଚ୍ଚ ମନ  |ସେ  ପୂର୍ଣିମା  ର  ମନ କଥା  ବୁଝନ୍ତି ,କେବେହେଲେ  ତା  ବାପଘର  କୁ   ଯିବାପାଇଁ  ବାରଣ  କରନ୍ତି  ନାହିଁ  |ଗାଁ ର  ଲୋକେ  ପୁଅ  ମାନଂକ  ସହ  କେବେ  କେମିତି  ଦେଖାହେଲେ  ପଚାରନ୍ତି  ,ଝିଅ  ଟା  ପରଘରକୁ  ଯାଇ  ବୁଢା ବୁଢୀଂକ  ପାଇଁ   ଏତେ  କରୁଛି ,ତମେ  ସବୁ  ଅଯୋଗ୍ୟ  ପୁଅମାନେ  ଦିନେ  ବି  ତାଂକୁ  ଦେଖିବାକୁ  ଯାଉନ  ?ମଝିଆ ପୁଅ  କହେ  ,ସେମାନଂକ ଅନ୍ତେ  ସବୁ  ସମ୍ପତ୍ତି  ସିଏ  ନବ ,ସେଥିପାଇଁ  ବାପା ବୋଉଂକୁ  ତେଲେଇ କରି  ରଖିଛି  |ଆମର  ଆଉ  ଦୁଇ  ଭଉଣୀ  ଅଛନ୍ତି  ,ସେମାନେ  ତାଂକ  ଘର  ସଂସାର  ନେଇ  ବ୍ୟସ୍ତ ,ୟା ଭଳିଆ କଣ  ପର  କଥାରେ  ମୁଣ୍ଡ  ଖେଲାଉଛନ୍ତି  ?ପୁଣି  କେତେବେଳେ  କହନ୍ତି ,ଆମର  ଗାଁ  ସମ୍ପତ୍ତି ରେ  ଲୋଭ  ନାହିଁ ,ପୂର୍ଣିମା  ବାପା  ,ବୋଉଂକର  ବହୁତ  କରୁଛି ,ସେଇ  ସବୁ  ନଉ  |ପୂର୍ଣିମା  କାନକୁ  ଏ  ସବୁ  କଥା  ଆସେ  |ସବୁ  ଶୁଣି  ସେ  ନୀରବ ରହେ |ସେ  ଭଲରୁପେ ଜାଣିଥାଏ ,ଏ  ସବୁ  କଥା  କହିବାର  ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ  କଣ  |

            ଦିନେ  ସୁଲୋଚନାଂକ  ଦେହ  ଖରାପ  ହେଲା  |ପୂର୍ଣିମା  ଭାବିଥିଲା, ସାଧାରଣ  ଜ୍ୱର ,କିନ୍ତୁ  ଦିନକୁ  ଦିନ  ତାଂକର  ଅବସ୍ଥା  ଖରାପ  ଆଡକୁ  ଗତି  କଲା  |ବିଛଣାରେ   ଝାଡା  ,ପରିସ୍ରା  ହୋଇଗଲା  |ମନୋହର  ,ପ୍ରଶାନ୍ତ  ଓ  ପୂର୍ଣିମାଂକୁ  ସାଂଗରେ  ନେଇ  ସହରର  ଡାକ୍ତରଖାନା ରେ  ଆଡମିଶନ  କରାଇଲେ  |ଡାକ୍ତର  ପ୍ରଥମ  ରୁ  କିଛି  କହୁ ନ ଥିଲେ ,ପରେ  କହିଲେ ,ତାଂକର  ଯକୃତ ରେ  କାନସର  ହୋଇ  ଯାଇଛି ,ଆଉ  କିଛି  କରି  ହେବନି  |ପୂର୍ଣିମା  ,ପ୍ରଶାନ୍ତ  କୁ  ବିଦା କରି  ନିଜେ  ମନୋହରଂକ  ସହିତ  ମିଶି  ସୁଲୋଚନାଂକ  ସେବାରେ  ଲାଗି  ପଡିଲା  |ମଝିରେ  ଭାଇମାନେ  ଆସିଥିଲେ ,କହିଲେ,ଚାନ୍ଦ  ତ  ସବୁ  କରୁଛି ,ଆମେ  ଆଉ  ଅଧିକ   କଣ  କରିବୁ ,କିଛି  ଦରକାର  ହେଲେ  ଆମକୁ  ଖବର  ଦେବ |ମାସେ  ଭିତରେ  ସୁଲୋଚନା  ଆରପୁରକୁ  ଚାଲିଗଲେ  |ପୁଅ  ,ବୋହୂ ,ଝିଅ ,ଜ୍ୱାଇଁ,ନାତି ,ନାତୁଣୀ  ସମସ୍ତେ  ଆସି  ଗାଁ  ରେ  ସୁଲୋଚନାଂକର  ଶେଷକୃତ୍ୟ  କଲେ  |ପୂର୍ଣିମା  କୁ  ଗାଳିଦେଲେ ,କହିଲେ  ,ବୋଉ ର  ଦେହ  ଏତେ  ଖରାପ  ବୋଲି  କାହିଁକି  ସେମାନଂକୁ  ଆଗରୁ  ଜଣାଇଲା ନାହିଁ  |ସବୁ  କାମ  ସରିବା  ପରେ  ତିନି  ଭାଇ  ଚାଷ ଜମି  ଦେଖିବାକୁ  ଗଲେ  |ଜମି  ପଡିଆ  ପଡିଥିଲା  | ମନୋହରଂକୁ  ଏହାର  କାରଣ  ପଚାରିବାରୁ  ସେ  କହିଲେ ,ଚାନ୍ଦ  ବାହାଘର  ପରଠାରୁ   ଜମି  ପଡିଆ  ପଡିଛି  |  ମୂଲିଆ  ଲଗେଇ  ଏତେ  କାମ  କରିବା  ପାଇଁ  ମୋ  ଶରୀର  ମତେ  ଅନୁମତି  ଦେଉନାହିଁ  |ତାପରେ  କଥା  ଉଠିଲା  ,ମନୋହରଂକର   ଏକୁଟିଆ  ଗାଁ ରେ  ରହିବା  କଥା  |ପୂର୍ଣିମା  କହିଲା  ,ବାପା  ଗାଁ ରେ  ଏକୁଟିଆ  ରହିଲେ  ହଇରାଣ  ହେବେ |ବାପାଂକୁ  ନେଇ  ପାଖରେ  ରଖ  |ତା  କଥା  ଶୁଣି  ସମସ୍ତେ  ଚୁପ୍  ହୋଇଗଲେ  |ସାନପୁଅ  କହିଲା ,ଆମେ  ସମସ୍ତେ  ଏ  ବିଷୟରେ  ଆଲୋଚନା  କରି  କିଛି  ଗୋଟାଏ  ନିଷ୍ପତ୍ତି  ନେବା  |ମନୋହର  କହିଲେ  ,କିଛି  ଆଲୋଚନା  କରିବା  ଦରକାର  ନାହିଁ  କି  ନିଷ୍ପତ୍ତି  ନେବା  ଦରକାର  ନାହିଁ |ମୁଁ  ଗାଁ  ଛାଡି  କୁଆଡେ  ଯିବି ନାହିଁ  |ପୂର୍ଣିମା  କହିଲା ,ବାପା  ,ଅବୁଝା  ହୁଅନାହିଁ  ,କିଛିଦିନ   ପାଇଁ  ଅନ୍ତତଃ  ବୁଲି ଆସ  |ମନୋହର  ରାଗିଯାଇ  କହିଲେ ,ତୁ  ଚୁପ୍ କର ,ତୋ  ଇଚ୍ଛା  ହେଲେ  ତୁ ଆସିବୁ,ନ  ହେଲେ  ନାହିଁ,  ମୁଁ  ମୋ  ଭିଟାମାଟି  ଛାଡି  କୁଆଡେ ଯିବିନି  |ମୋ  ଶରୀର  ଏତେ  ଦୁର୍ବଳ  ହୋଇନି  ଯେ ,ମୁଁ  ନିଜ  ପାଇଁ  ଗଣ୍ଡେ  ରାନ୍ଧି  ଖାଇ  ପାରିବିନି  |କଥା  ଏତିକିରେ  ରହିଲା ,ସମସ୍ତେ  ମନୋହରଂକ  ଠାରୁ  ବିଦାୟ  ନେଇ  ନିଜ  କର୍ମସ୍ଥଳୀ  କୁ  ଚାଲିଗଲେ  |

           କିନ୍ତୁ  ପୂର୍ଣିମା ର  ମନ  ବୁଝିଲାନି  |ସେ  ଶାଶୁଂକ  ପରାମର୍ଶ  ନେଲା  |ସେତେବେଳେ  ତାଂକ  ଘରେ  ଦୂର  ସମ୍ପର୍କୀୟ  ପୁତୁରା  ,ମାଧବ , ସେଠାରେ  ରହି  ପାଠ  ପଢିବା  ସଂଗେ  ସଂଗେ  ଅନ୍ୟ  କିଛି  କିଛି  କାମରେ  ସାହାଯ୍ୟ  କରୁଥିଲା | ସ୍ଥିର  ହେଲା  ,ସେ  ମନୋହରଂକ  ଦେଖାଶୁଣା  କରିବା  ସଂଗେ  ସଂଗେ  ସେଇଠି  ରହି  ପାଠ  ପଢିବ  | ମାଧବ  ମଧ୍ୟ  ରାଜି  ହୋଇଗଲା  |ସବୁ କିଛି  ଭଲରେ  ଚାଲିଲା  |

            ମନୋହର  ଅଯଥା  ଔଷଧ  ଖାଇବାକୁ  ଭଲ  ପାଆନ୍ତି  ନାହିଁ  |ସବୁଦିନ  ସକାଳେ  ଖାଲି  ପେଟରେ  ବେଲପତ୍ର  ଓ  ଭୃସଂଗ ପତ୍ର  ଚୋବାଇ  ଖାଆନ୍ତି  ,ଦୁଇ  କିଲୋମିଟର  ବାଟ  ଚାଲନ୍ତି ,ତାପରେ  ତାଂକର  ନିତ୍ୟକର୍ମ  କରନ୍ତି  |ଏହା  ତାଂକର  ନିତି  ଦିନିଆ  ଅଭ୍ୟାସ  |ସେଥିରେ  ସେ  ସୁସ୍ଥ  ଥାଆନ୍ତି  |କିନ୍ତୁ  ତାଂକର  ଗୋଟିଏ  ମୁଖ୍ୟ  ସମସ୍ୟା  ଥାଏ  ,ଗ୍ୟାସ୍  ବେମାରୀ  | ସେଥିପାଇଁ  ସେ  ଯେତେ ପ୍ରକାର ଖାଦ୍ୟ  କଟକଣା କଲେ  ମଧ୍ୟ  ,ସେହି  ରୋଗରୁ  ମୁକ୍ତି  ପାଇ  ପାରୁ  ନ ଥାନ୍ତି  |ଥରେ  ମାଧବ  ଏକଥା  ପୂର୍ଣିମା କୁ  କହିଲା  |ସେ ଏ ବିଷୟରେ  ମନୋହରଂକ  ସହ  କଥା  ହେଲା  |ଚାରିଦିନ  ପରେ  ରାମନବମୀ  ପାଇଁ  ସ୍କୁଲ  ଛୁଟି  ହେବାର  ଥିଲା ,ସେଇଦିନ  ପ୍ରଶାନ୍ତଂକ  ସାଂଗରେ  ସହର କୁ  ଯାଇ  ଡାକ୍ତରଂକୁ  ଦେଖାଇବା  ସ୍ଥିର  ହେଲା |  କିନ୍ତୁ    ରାମନବମୀ  ପୂର୍ବରୁ  ଅଶୋକାଷ୍ଟମୀ  ଦିନ  ସକାଳେ  ତାଂକର  ହୃଦଘାତ  ହେଲା  |ଗାଡି  ଯୋଗାଡ଼  କରି  ଡାକ୍ତରଖାନା  ନେବା  ପୂର୍ବରୁ  ସେ  ମୃତ୍ୟୁ ବରଣ  କଲେ  |ପୂର୍ଣିମା  ସେତେବେଳକୁ  ସାତ  ମାସର  ଗର୍ଭବତୀ  |ଶରୀର ଅସୁସ୍ଥତା  ସହିତ ମନୋହରଂକ  ଆକସ୍ମିକ  ବିୟୋଗ  ,ତାର  ତନୁ ,ମନକୁ  ଅବଶ  କରିଦେଇଥାଏ  |ସେ  ପ୍ରଶାନ୍ତ  କୁ  କହି ତାର  ଭାଇ  ଭଉଣୀ  ମାନଂକୁ  ଏ ବିଷୟରେ  ଜଣାଇଲା  |ପ୍ରଥମେ  ମଝିଆ  ଭାଇ  ଆସିଲେ  |ତାଂକୁ  ଦେଖି  ବହେ  କାନ୍ଦିଲା  ପୂର୍ଣିମା  |ସେ  ବିରକ୍ତ  ହୋଇ  କହିଲେ ,ବାପା  ତ ଚାଲିଗଲେ ,ଆଉ  ସେ  କୁମ୍ଭୀର କାନ୍ଦଣା  କାହିଁକି  ଦେଖାଉଛୁ ?କିଏ  ତାକୁ  ବିଶ୍ୱାସ  କରିବ ?ତୁ  ଶୀଘ୍ର  ଏଇଠୁ  ଚାଲିଯା  |ତୋ  ମୁହଁ  ଦେଖିଲେ  ମତେ  ବିରକ୍ତ  ଲାଗୁଛି  |ବାପା  ,ବୋଉଂକୁ  ଆମ  ନାଁ ରେ  ଚୁଗୁଲି  କରି କରି  ତାଂକୁ  ଏମିତି  ବାଟ ବଣା  କରି ଦେଲୁ ଯେ , ସେ ଆମକୁ  ଦେଖିଲେ  ରାଗରେ  ଗର  ଗର  ହେଲେ |ତୋ  ଯୋଗୁଁ  ଆମେ  ଦାଣ୍ଡରେ  ମୁଣ୍ଡ  ଟେକି  ବାଟ  ଚାଲି  ପାରୁନୁ  |ତତେ  ନ ଡାକିଲେ  ,ତୁ ଏ  ଘର  ଦୁଆର  ମୁହଁ  ମାଡିବୁନି |ଆମେ  ଆମର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ  ଠିକ କରୁଛୁ  ଆଉ  କରିବୁ  ମଧ୍ୟ  |ଭାଇଂକ  କଥା  ଶୁଣି  କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି  ସେଠାରୁ  ଚାଲିଆସିଲା  ପୂର୍ଣିମା  |

              ସତକୁ  ସତ  ପୂର୍ଣିମା କୁ  ଡାକିବାକୁ କେହି  ଆସିଲେ  ନାହିଁ  |ବିନା  ନିମନ୍ତ୍ରଣ  ରେ  ସେଠାକୁ  ଯିବାପାଇଁ  ବାହାରିଥିଲା  ପୂର୍ଣିମା  ,କିନ୍ତୁ  ଶାଶୁ  ମନାକଲେ  |କହିଲେ ,କେହି  ଜାଣୁ ନ  ଜାଣୁ  ମୁଁ  ଜାଣେ ତୁ  ତୋ  ବାପା  ବୋଉଂକ  ପାଇଁ  ଢେର୍ କରିଛୁ  |ଖାଲି  ପିଣ୍ଡ ଦାନ  କରିଦେଲେ  ଯେ  ବାପା  ବୋଉଂକର  ଆଶୀର୍ବାଦ  ମିଳିଯିବ ,ଏକଥା  ଯିଏ  ଭାବୁଛି ,ସେ  ମୂର୍ଖ  |ଯାହା  କରିଥିବ ,ମଣିଷ ବଂଚିଥିବାବେଳେ  |ତାପରେ  ଆଉ  ଯାହା  ହୁଏ ,ସବୁ  ଲୋକ ଦେଖାଣିଆ  |ତୁ  ଏଇଠି  ବସି  ତୋ  ବାପା ,ବୋଉଂକୁ  ମନେ ମନେ  ସ୍ମରଣ  କର ,ତାଂକର  ଭଲ କଥା ,ଭଲ ପାଇବା କୁ  ମନେ ପକା  ,ଇଶ୍ୱରଂକୁ  ତାଂକର  ଅମର  ଆତ୍ମା ର  ସଦ୍ଗତି  ପାଇଁ  ପ୍ରାର୍ଥନା  କର  ,ସେଇ ତୋ ପାଇଁ  ଯଥେଷ୍ଟ  |.........

ମମତା  ମହାନ୍ତି
mamatamohanty1206@gmail.com

Mob: +61 401758678