ପାଂଚ ବୋହୂ ରେ ସଂଗୀତା ଥିଲା ସବୁଠାରୁ ସାନ ବୋହୂ |ତାର ଗୋଟିଏ ବୋଲି ସାନ ନଣନ୍ଦ ଥିଲା , ଯିଏକି ତା ବାହାଘର ର ଚାରି ବର୍ଷ ଆଗରୁ ଦୂର ଗାଁ ରେ ବାହା ହୋଇ ଥିଲା |ବାହାଘର କୁ ତାର ସବୁ ଯାଆ ଓ ନଣନ୍ଦ ଗାଁକୁ ଆସିଥିଲେ |ବାହାଘରର ପ୍ରଥମ ସାତ ଦିନ ବେଶ୍ ଖୁସିରେ କଟିଗଲା |ସେମାନଂକ ହସ ,ଖୁସି ,ଆନନ୍ଦ ଦେଖି ସଂଗୀତା ନିଜକୁ ଭାଗ୍ୟବତୀ ମନେକରୁଥିଲା ଓ ଭାବୁଥିଲା 'ସରଗ ସମାନ ଆହା ଅଟେ ସେହି ଘର ,ପରସ୍ପର ସ୍ନେହ ଯହିଁ ଥାଏ ନିରନ୍ତର '|କିନ୍ତୁ କଥା ପ୍ରକୃତରେ ତାହା ନ ଥିଲା ,ସେକଥା ସେ ଜାଣିଲା ଅଷ୍ଟ ମଂଗଳା ଦିନ |ସେଦିନ ବୋହୂ ସକାଳୁ ସଂଜ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅନ୍ୟ ଘରେ ଲୁଚି ରହିବା କଥା |ସଂଗୀତା ସେଦିନ ସକାଳୁ ତାର ଖୁଡୀଶାଶୁଂକ ଘରେ ରହିଲା |ଖରାବେଳେ ସମସ୍ତେ ଖାଇ ସାରିବା ପରେ ତାର ଯାଆ ମାନେ ସେଠାକୁ ଆସିଲେ |କଥା ପ୍ରସଂଗରେ ସେମାନେ ତାଂକର ପୂର୍ବ ଅଭିଜ୍ଞତା ବର୍ଣ୍ଣନା କଲେ |ବଡ ଯାଆ କହିଲେ ,ମୁଁ ଭଲ ରୋଷେଇ କରେ ବୋଲି ଶାଶୁଂକର ମୋ ଉପରେ ଭାରି ହିଂସା |କାଳେ ସମସ୍ତେ ମୋ ରୋଷେଇକୁ ଭଲ କହିବେ,ସେଥିପାଇଁ ସେ ଲୁଚେଇ କରି ତରକାରୀରେ ପୁଳାଏ ଲୁଣ ନେଇ ପକେଇ ଦିଅନ୍ତି , ଖାଇଲା ବେଳେ ସମସ୍ତେ ଛି ଛାକର କଲେ ତାଂକ ମନ ଖୁସି ହୁଏ |ମୋର ଦ୍ୱିତୀୟ ଝିଅ ଜନ୍ମ ହେବା ପରେ ସେ ଭାରି ଅଶାନ୍ତି ହୋଇଥିଲେ,ଦିନେ ରାତିରେ ତାର ତଣ୍ଟିରେ ଛିଡା ହୋଇ ତାକୁ ମାରି ଦେବାକୁ ବସିଥିଲେ,ମୋ ନିଦ ଭାଂଗିି ଯିବାରୁ ସେ ରକ୍ଷା ପାଇଗଲା |ମଝିଆ ଯାଆ କହିଲେ,ହଁ ବା ,କାହାରି ଘରକୁ ଛାଡିବେନି କି କାହାରି ସାଂଗେ କଥା କୁହାଇ ଦେବେନି,ସବୁବେଳେ ସେଇ ଘରଟି ଭିତରେ ମୁହଁ ମାଡି ପଡିଥା |ରାତି ଅଧାରୁ ଉଠିବେ,ସଂଜ ହୋଇ ନ ଥିବ,କହିବେ,ଶୋଇପଡ଼ |ଏଇ ଘରେ ପାନରୁ ଚୂନ ଖସିଲେ ବିପଦ,ମାଛି ପଡିଲେ ନବଖଣ୍ଡ |ସଂଗୀତା କୁ କହିଲେ,ଆମକୁ ବି ସେମିତି ନୂଆ ନୂଆ ଭାରି ଆଦର କରୁଥିଲେ,ମାସେ ପରେ ଆମେ ହେଲୁ ତୁଠପଥର |ତୋରି ବି ସେଇ ଦଶା ହବ,ସେତେବେଳେ ମନେ ପକେଇବୁ |ଧୀରେ ଧୀରେ ସେଠାରେ ମହିଳା ମାନଂକ ସଂଖ୍ୟା ବଢିଲା ଓ ସମସ୍ତେ ନିଜ ଅଭିଜ୍ଞତାରୁ ତାଂକ ବିରୁଦ୍ଧରେ କିଛି କିଛି କହିଲେ |
ସବୁ ଶୁଣି ଭୟରେ ଆତଂକିତ ହୋଇଗଲା ସଂଗୀତା,ଇଏ କେମିତି ଘରକୁ ସେ ବୋହୂ ହୋଇ ଆସିଲା ,ଏଠାରେ ସେ ସାରା ଜୀବନ ଚଳିବ କେମିତି?ଏତିକି ବେଳେ ଶାଶୁଂକ କଣ୍ଠସ୍ୱର ଶୁଭିଲା,ସେ ଭୀଷଣ ବିରକ୍ତ ହୋଇ କହୁଥିଲେ,ଘରେ ସବୁ କାମ ଛାଡି ,ଏଇଠି ବସି ଗପ ଜମେଇଛ,ସବୁ କାମ କଣ ମୁଁ ଏକୁଟିଆ କରିବି?ଏତିକି କଥାରେ ଛିନଛତ୍ର ହୋଇ ଯିଏ ଯୁଆଡେ ଚାଲିଗଲେ |ସନ୍ଧ୍ୟା ହୋଇଯିବାରୁ ସଂଗୀତା ମଧ୍ୟ ଘରକୁ ଫେରିଲା |ସେଦିନ ରାତିରେ ଏଇ କଥାକୁ ନେଇ ଘରେ ଭୀଷଣ ପାଟି ତୁଣ୍ଡ ହେଲା |ଦୋଷ ହେଲା ନଣନ୍ଦର |ସେମାନେ କହିଲେ,ସେ ଶାଶୁଂକୁ ଶିଖେଇ ଏ ସବୁ କାଣ୍ଡ କରିଛି |ରାତି ନ ପାହୁଣୁ ଚାରି ଯାଆ ଯାକ ଯିଏ ଯାହା ଗନ୍ତବ୍ୟ ସ୍ଥଳକୁ ଦେଢ଼ଶୁର ମାନଂକ ସାଂଗରେ ଚାଲିଗଲେ |ରହିଗଲା ଖାଲି ନଣନ୍ଦ ସୁନୟନା |ତା ମନଲାଖି ନଣନ୍ଦ ପୁଟୁଳି ଆସି ନ ଥିବାରୁ ,ସେ ମନଦୁଃଖ କରିଥିଲା |ସଂଗୀତା ତାକୁ ତାର ମୁଦି,କାନଫୁଲ ଓ ହାତ ଘଣ୍ଟା ଦେଲା ,ସାଂଗରେ ଆଣିଥିବା ନୂଆ ପାଟଶାଢୀ ମଧ୍ୟ ଦେଲା |ସୁନୟନା ଖୁସି ହୋଇଗଲା |ଗଲାବେଳେ କହିଲା,ଭାଉଜ ,ବୋଉ ମୋର ବହୁତ ଭଲ |ତା କଥା ମାନିଲେ ସେ ମୁଣ୍ଡରେ ମୁଣ୍ଡାଇ ଥିବ,ଏମାନେ ଗାଁରେ ରହିବେନି ବୋଲି ମିଛରେ ବୋଉ ର ନିନ୍ଦା କରୁଛନ୍ତି, ତମେ ସେମାନଂକ କଥା ଜମାରୁ ଶୁଣିବନି |
ସଂଗୀତା ବହୁତ ଆଜ୍ଞାଧୀନା ଥିଲା |ତାକୁ କୌଣସି କାମ କରିବାକୁ କହିଲେ ,ଭଲ ମନ୍ଦ ବିଚାର ନ କରି ତତ୍କ୍ଷଣାତ୍ ସେ ତାହା ପାଳନ କରୁଥିଲା |କେହି ତାକୁ ଡାକିଲେ,ସେ ଯେତେ ବ୍ୟସ୍ତ ଥାଉ ନା କାହିଁକି ,ସବୁ କାମ ଛାଡି ଦୌଡି ଦୌଡି ଆସୁଥିଲା ,ଏଥିପାଇଁ ସେ କେତେଥର ଝୁଣ୍ଟି ତଳେ ପଡି ଯାଉଥିଲା ,ସେଥିକି ତାର ଖାତିର୍ ନ ଥିଲା |ଶାଶୁଂକର ପୂଜା ପାଠରେ ଭାରି ଆଗ୍ରହ,ସେଥପାଇଁ ସେ ବଡି ସକାଳୁ ଉଠି ନିଜ ନିତ୍ୟକର୍ମ ସାରି,ପୂଜା ଘରେ ଘଣ୍ଟାଏ ବିତାଉ ଥିଲେ |ଏଥିରେ ବିଘ୍ନ ସୃଷ୍ଟି ହେଲେ ସେ ଭୀଷଣ ବିରକ୍ତ ହେଉଥିଲେ |ସଂଗୀତା ଶାଶୁଂକ ମନ କଥା ଜାଣୁଥିଲା |ସେଥିପାଇଁ ଶାଶୁ ଉଠିବା ପୂର୍ବରୁ ଘଣ୍ଟାରେ ଆଲାର୍ମ ଦେଇ ,ସେ ମଧ୍ୟ ଉଠି ପଡୁ ଥିଲା ଓ ଶାଶୁଂକ କାମରେ ସାହାଯ୍ୟ କରି ତାଂକ କାମ ଟିକିଏ ହାଲକା କରି ଦେଉଥିଲା |ବୋହୂ କାହା ଘରକୁ ଯିବା କିମ୍ବା ତାଂକ ଘରକୁ କେହି ଆସି ବୋହୂ ସାଂଗେ ଗପିବା ତାଂକର ପସନ୍ଦ ନ ଥିଲା ,କାରଣ ସେ ଭାବୁଥିଲେ ,କାଳେ ତାଂକ ବୋହୁକୁ କିଏ କିଛି ଶିଖେଇ ଦେବ |ତାଂକର ଆଉ ଗୋଟିଏ ଗୁଣ ଥିଲା ,ସେ ଚାହୁଁଥିଲେ ,ସେ ଯାହାକୁ ଭଲ ପାଆନ୍ତି,ସେ ମଧ୍ୟ ତାଂକୁ ସେହିପରି ଭଲ ପାଉ ,ଯେଉଁଟା ସଂଗୀତାକୁ ବେଶି ଭଲ ଲାଗୁଥିଲା |ସମସ୍ତଂକ ଠାରୁ ସାନ ଥିବାରୁ ସେ ତାକୁ ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ଡାକୁଥିଲେ 'ଟିକି' |ଶାଶୁଂକର ଗୋଟିଏ ଅଭ୍ୟାସ ,ରାତିରେ ଯେଉଁ ତରକାରୀ ବଳି ଥିବ ତାକୁ ପଖାଳ ଉପରେ ରଖି ଘୋଡାଇ ଦେଇଥିବେ ,ସକାଳେ ଠାକୁର ପୂଜା ପରେ ,ପଖାଳ ସାଂଗେ ତାକୁ ଖାଇବା ପାଇଁ ତାଂକୁ ଭାରି ଭଲ ଲାଗେ |ଦିନେ ଅନ୍ୟମନସ୍କ ହୋଇ ପଖାଳ ଘୋଡ଼ଣୀ ଖୋଲି ଦେବା ବେଳକୁ ,ତରକାରୀ ପଖାଳ ରେ ଢାଳି ହୋଇଗଲା |ସେଦିନ ଶାଶୁ ତା ଉପରେ ବିରକ୍ତ ହେଲେ |ମା ଏଇୟା ଶିଖେଇ ପଠେଇଛି କହି ଗାଳିଦେଲେ |ପାଖରେ ଥିବା ଖୁଡୀ ଶାଶୁ ଆସିବାରୁ ତାଂକୁ ବି ସେକଥା କହି ତାଂକ ଆଗରେ ବୋଝେ ଗାଳିଦେଲେ |ସେଦିନ ସଂଗୀତା ବହୁତ କାନ୍ଦିଲା,ଦୁଃଖ ସହିତ ଅପମାନ ତାକୁ ବେଶି ବାଧିଲା |ଅପରାହ୍ନ ରେ ଶାଶୁ ଘରେ ନ ଥିବା ବେଳେ,ଖୁଡୀ ଶାଶୁ ଆସି କହିଲେ ,ତୋ ଶାଶୁକୁ ଚଳେଇବା ଭାରି କଷ୍ଟ ଲୋ,ଏଇଥିପାଇଁ ପରା ଘରେ କେହି ବୋହୂ ରହିଲେନି,ସେ କଣ ସେକଥା ବୁଝୁଛି?ସଂଗୀତା ଲୁହ ପୋଛି କହିଲା,ଘରେ ଭୁଲ କଲେ, ବୋଉ ମତେ କେତେ ଗାଳି ଦିଏ ,ତା ବୋଲି କଣ ମୁଁ ବୋଉକୁ ଛାଡି ଚାଲି ଯାଇଛି?ଏବେ ମୋ ଭୁଲ ହୋଇଗଲା ବୋଲି ବୋଉ ଯଦି ପଦେ କହିଦେଲେ ,ତାହାଲେ ମୁଁ କଣ ଘର ଛାଡି ଚାଲିଯିବି ?ଖୁଡିଶାଶୁ ତା କଥା ଶୁଣି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଲେ,କହିଲେ ,ମୁଁ ତୋ ମନକଥା ଜାଣିବାକୁ ଏମିତି କହୁଥିଲି ,ଶାଶୁ କିଏ ବୋଉ କିଏ ସବୁ ସମାନ ,ଖାଲି ବୁଝିଲେ ହେଲା |
ଯେଉଁ ଯାଆ ମାନେ ଶାଶୁଂକ ପାଖରେ ସଂଗୀତା ମାସେ ଚଳି ପାରିବନି ବୋଲି ଭବିଷ୍ୟବାଣୀ କରିଥିଲେ ,ସେମାନେ କହିଲେ ,ମାସେ ହେଲା ,ବର୍ଷେ ସମ୍ଭାଳୁ ତାପରେ ଦେଖିବା |କିନ୍ତୁ ବର୍ଷେ କଣ ,ହସ ଖୁସିରେ ପାଂଚ ବର୍ଷ ବିତିଗଲା |ସଂଗୀତା ର ଝିଅଟିଏ ହେଲା |ପୂର୍ବାପେକ୍ଷା ଶାଶୁ ବୋହୁଂକ ସମ୍ପର୍କ ଆହୁରି ନିବିଡ଼ତର ହେଲା |ସଂଗୀତା ଗାଁରେ ରହିବାରୁ ,ଏଥର ପୂଜା ପର୍ବରେ ଯାଆ ଦେଢ଼ଶୁର ମାନେ ଗାଁକୁ ବୁଲି ଆସିଲେ,ଦୁଇଦିନ ରହିବାପାଇଁ ଆସି ଆଠ ଦିନ ରହି ଗଲେ |ସେମାନଂକୁ ଲାଗିଲା ,ଗୁଣୀ ଗାରିଡି କରି ସଂଗୀତା ଶାଶୁଂକୁ ପୁରା କିମିଆ କରି ଦେଇଛି,ତାରି କଥାରେ ଶାଶୁ ଉଠ ବସ ହେଉଛନ୍ତି |ପୁଣି ଭାବିଲେ ବୋଉକୁ ଶିଖା ଶିଖି କରି ଗାଁ ସମ୍ପତ୍ତି ହାତେଇବା ପାଇଁ ବୋଧେ କିଛି ଚକ୍ରାନ୍ତ ଚାଲିଛି |କିନ୍ତୁ ଏସବୁ କିଛି ବି କାରଣ ନ ଥିଲା |ପ୍ରକୃତ ସ୍ନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧା ରହିଲେ ଘର ବୈକୁଣ୍ଠ ରେ ପରିଣତ ହୁଏ ,ଏକଥା ସେମାନେ ବହୁତ ଡେରିରେ ବୁଝିଲେ |ମମତା ମହାନ୍ତି |
ସବୁ ଶୁଣି ଭୟରେ ଆତଂକିତ ହୋଇଗଲା ସଂଗୀତା,ଇଏ କେମିତି ଘରକୁ ସେ ବୋହୂ ହୋଇ ଆସିଲା ,ଏଠାରେ ସେ ସାରା ଜୀବନ ଚଳିବ କେମିତି?ଏତିକି ବେଳେ ଶାଶୁଂକ କଣ୍ଠସ୍ୱର ଶୁଭିଲା,ସେ ଭୀଷଣ ବିରକ୍ତ ହୋଇ କହୁଥିଲେ,ଘରେ ସବୁ କାମ ଛାଡି ,ଏଇଠି ବସି ଗପ ଜମେଇଛ,ସବୁ କାମ କଣ ମୁଁ ଏକୁଟିଆ କରିବି?ଏତିକି କଥାରେ ଛିନଛତ୍ର ହୋଇ ଯିଏ ଯୁଆଡେ ଚାଲିଗଲେ |ସନ୍ଧ୍ୟା ହୋଇଯିବାରୁ ସଂଗୀତା ମଧ୍ୟ ଘରକୁ ଫେରିଲା |ସେଦିନ ରାତିରେ ଏଇ କଥାକୁ ନେଇ ଘରେ ଭୀଷଣ ପାଟି ତୁଣ୍ଡ ହେଲା |ଦୋଷ ହେଲା ନଣନ୍ଦର |ସେମାନେ କହିଲେ,ସେ ଶାଶୁଂକୁ ଶିଖେଇ ଏ ସବୁ କାଣ୍ଡ କରିଛି |ରାତି ନ ପାହୁଣୁ ଚାରି ଯାଆ ଯାକ ଯିଏ ଯାହା ଗନ୍ତବ୍ୟ ସ୍ଥଳକୁ ଦେଢ଼ଶୁର ମାନଂକ ସାଂଗରେ ଚାଲିଗଲେ |ରହିଗଲା ଖାଲି ନଣନ୍ଦ ସୁନୟନା |ତା ମନଲାଖି ନଣନ୍ଦ ପୁଟୁଳି ଆସି ନ ଥିବାରୁ ,ସେ ମନଦୁଃଖ କରିଥିଲା |ସଂଗୀତା ତାକୁ ତାର ମୁଦି,କାନଫୁଲ ଓ ହାତ ଘଣ୍ଟା ଦେଲା ,ସାଂଗରେ ଆଣିଥିବା ନୂଆ ପାଟଶାଢୀ ମଧ୍ୟ ଦେଲା |ସୁନୟନା ଖୁସି ହୋଇଗଲା |ଗଲାବେଳେ କହିଲା,ଭାଉଜ ,ବୋଉ ମୋର ବହୁତ ଭଲ |ତା କଥା ମାନିଲେ ସେ ମୁଣ୍ଡରେ ମୁଣ୍ଡାଇ ଥିବ,ଏମାନେ ଗାଁରେ ରହିବେନି ବୋଲି ମିଛରେ ବୋଉ ର ନିନ୍ଦା କରୁଛନ୍ତି, ତମେ ସେମାନଂକ କଥା ଜମାରୁ ଶୁଣିବନି |
ସଂଗୀତା ବହୁତ ଆଜ୍ଞାଧୀନା ଥିଲା |ତାକୁ କୌଣସି କାମ କରିବାକୁ କହିଲେ ,ଭଲ ମନ୍ଦ ବିଚାର ନ କରି ତତ୍କ୍ଷଣାତ୍ ସେ ତାହା ପାଳନ କରୁଥିଲା |କେହି ତାକୁ ଡାକିଲେ,ସେ ଯେତେ ବ୍ୟସ୍ତ ଥାଉ ନା କାହିଁକି ,ସବୁ କାମ ଛାଡି ଦୌଡି ଦୌଡି ଆସୁଥିଲା ,ଏଥିପାଇଁ ସେ କେତେଥର ଝୁଣ୍ଟି ତଳେ ପଡି ଯାଉଥିଲା ,ସେଥିକି ତାର ଖାତିର୍ ନ ଥିଲା |ଶାଶୁଂକର ପୂଜା ପାଠରେ ଭାରି ଆଗ୍ରହ,ସେଥପାଇଁ ସେ ବଡି ସକାଳୁ ଉଠି ନିଜ ନିତ୍ୟକର୍ମ ସାରି,ପୂଜା ଘରେ ଘଣ୍ଟାଏ ବିତାଉ ଥିଲେ |ଏଥିରେ ବିଘ୍ନ ସୃଷ୍ଟି ହେଲେ ସେ ଭୀଷଣ ବିରକ୍ତ ହେଉଥିଲେ |ସଂଗୀତା ଶାଶୁଂକ ମନ କଥା ଜାଣୁଥିଲା |ସେଥିପାଇଁ ଶାଶୁ ଉଠିବା ପୂର୍ବରୁ ଘଣ୍ଟାରେ ଆଲାର୍ମ ଦେଇ ,ସେ ମଧ୍ୟ ଉଠି ପଡୁ ଥିଲା ଓ ଶାଶୁଂକ କାମରେ ସାହାଯ୍ୟ କରି ତାଂକ କାମ ଟିକିଏ ହାଲକା କରି ଦେଉଥିଲା |ବୋହୂ କାହା ଘରକୁ ଯିବା କିମ୍ବା ତାଂକ ଘରକୁ କେହି ଆସି ବୋହୂ ସାଂଗେ ଗପିବା ତାଂକର ପସନ୍ଦ ନ ଥିଲା ,କାରଣ ସେ ଭାବୁଥିଲେ ,କାଳେ ତାଂକ ବୋହୁକୁ କିଏ କିଛି ଶିଖେଇ ଦେବ |ତାଂକର ଆଉ ଗୋଟିଏ ଗୁଣ ଥିଲା ,ସେ ଚାହୁଁଥିଲେ ,ସେ ଯାହାକୁ ଭଲ ପାଆନ୍ତି,ସେ ମଧ୍ୟ ତାଂକୁ ସେହିପରି ଭଲ ପାଉ ,ଯେଉଁଟା ସଂଗୀତାକୁ ବେଶି ଭଲ ଲାଗୁଥିଲା |ସମସ୍ତଂକ ଠାରୁ ସାନ ଥିବାରୁ ସେ ତାକୁ ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ଡାକୁଥିଲେ 'ଟିକି' |ଶାଶୁଂକର ଗୋଟିଏ ଅଭ୍ୟାସ ,ରାତିରେ ଯେଉଁ ତରକାରୀ ବଳି ଥିବ ତାକୁ ପଖାଳ ଉପରେ ରଖି ଘୋଡାଇ ଦେଇଥିବେ ,ସକାଳେ ଠାକୁର ପୂଜା ପରେ ,ପଖାଳ ସାଂଗେ ତାକୁ ଖାଇବା ପାଇଁ ତାଂକୁ ଭାରି ଭଲ ଲାଗେ |ଦିନେ ଅନ୍ୟମନସ୍କ ହୋଇ ପଖାଳ ଘୋଡ଼ଣୀ ଖୋଲି ଦେବା ବେଳକୁ ,ତରକାରୀ ପଖାଳ ରେ ଢାଳି ହୋଇଗଲା |ସେଦିନ ଶାଶୁ ତା ଉପରେ ବିରକ୍ତ ହେଲେ |ମା ଏଇୟା ଶିଖେଇ ପଠେଇଛି କହି ଗାଳିଦେଲେ |ପାଖରେ ଥିବା ଖୁଡୀ ଶାଶୁ ଆସିବାରୁ ତାଂକୁ ବି ସେକଥା କହି ତାଂକ ଆଗରେ ବୋଝେ ଗାଳିଦେଲେ |ସେଦିନ ସଂଗୀତା ବହୁତ କାନ୍ଦିଲା,ଦୁଃଖ ସହିତ ଅପମାନ ତାକୁ ବେଶି ବାଧିଲା |ଅପରାହ୍ନ ରେ ଶାଶୁ ଘରେ ନ ଥିବା ବେଳେ,ଖୁଡୀ ଶାଶୁ ଆସି କହିଲେ ,ତୋ ଶାଶୁକୁ ଚଳେଇବା ଭାରି କଷ୍ଟ ଲୋ,ଏଇଥିପାଇଁ ପରା ଘରେ କେହି ବୋହୂ ରହିଲେନି,ସେ କଣ ସେକଥା ବୁଝୁଛି?ସଂଗୀତା ଲୁହ ପୋଛି କହିଲା,ଘରେ ଭୁଲ କଲେ, ବୋଉ ମତେ କେତେ ଗାଳି ଦିଏ ,ତା ବୋଲି କଣ ମୁଁ ବୋଉକୁ ଛାଡି ଚାଲି ଯାଇଛି?ଏବେ ମୋ ଭୁଲ ହୋଇଗଲା ବୋଲି ବୋଉ ଯଦି ପଦେ କହିଦେଲେ ,ତାହାଲେ ମୁଁ କଣ ଘର ଛାଡି ଚାଲିଯିବି ?ଖୁଡିଶାଶୁ ତା କଥା ଶୁଣି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଲେ,କହିଲେ ,ମୁଁ ତୋ ମନକଥା ଜାଣିବାକୁ ଏମିତି କହୁଥିଲି ,ଶାଶୁ କିଏ ବୋଉ କିଏ ସବୁ ସମାନ ,ଖାଲି ବୁଝିଲେ ହେଲା |
ଯେଉଁ ଯାଆ ମାନେ ଶାଶୁଂକ ପାଖରେ ସଂଗୀତା ମାସେ ଚଳି ପାରିବନି ବୋଲି ଭବିଷ୍ୟବାଣୀ କରିଥିଲେ ,ସେମାନେ କହିଲେ ,ମାସେ ହେଲା ,ବର୍ଷେ ସମ୍ଭାଳୁ ତାପରେ ଦେଖିବା |କିନ୍ତୁ ବର୍ଷେ କଣ ,ହସ ଖୁସିରେ ପାଂଚ ବର୍ଷ ବିତିଗଲା |ସଂଗୀତା ର ଝିଅଟିଏ ହେଲା |ପୂର୍ବାପେକ୍ଷା ଶାଶୁ ବୋହୁଂକ ସମ୍ପର୍କ ଆହୁରି ନିବିଡ଼ତର ହେଲା |ସଂଗୀତା ଗାଁରେ ରହିବାରୁ ,ଏଥର ପୂଜା ପର୍ବରେ ଯାଆ ଦେଢ଼ଶୁର ମାନେ ଗାଁକୁ ବୁଲି ଆସିଲେ,ଦୁଇଦିନ ରହିବାପାଇଁ ଆସି ଆଠ ଦିନ ରହି ଗଲେ |ସେମାନଂକୁ ଲାଗିଲା ,ଗୁଣୀ ଗାରିଡି କରି ସଂଗୀତା ଶାଶୁଂକୁ ପୁରା କିମିଆ କରି ଦେଇଛି,ତାରି କଥାରେ ଶାଶୁ ଉଠ ବସ ହେଉଛନ୍ତି |ପୁଣି ଭାବିଲେ ବୋଉକୁ ଶିଖା ଶିଖି କରି ଗାଁ ସମ୍ପତ୍ତି ହାତେଇବା ପାଇଁ ବୋଧେ କିଛି ଚକ୍ରାନ୍ତ ଚାଲିଛି |କିନ୍ତୁ ଏସବୁ କିଛି ବି କାରଣ ନ ଥିଲା |ପ୍ରକୃତ ସ୍ନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧା ରହିଲେ ଘର ବୈକୁଣ୍ଠ ରେ ପରିଣତ ହୁଏ ,ଏକଥା ସେମାନେ ବହୁତ ଡେରିରେ ବୁଝିଲେ |ମମତା ମହାନ୍ତି |
No comments:
Post a Comment