ଭରତ ଓ ସମୀର ଦୁଇଜଣ ଭଲ ବନ୍ଧୁ ।ସେମାନଙ୍କ ଭିତରେ ଗୋପନ କରି ରଖିବା ପରି କୌଣସି ଜିନିଷ ନଥିଲା ।ଭରତ ସମୀର ଠାରୁ ବୟସରେ ବେଶ କିଛି ବର୍ଷ ଛୋଟ ଥିଲା ।ସେ ତାକୁ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଓ ଭକ୍ତି କରୁଥିଲା,ତା କଥାକୁ ଆଖି ବୁଜି ବିଶ୍ୱାସ କରୁଥିଲା ।ଭରତ ଜାଣିଥିଲା, ସମୀର ତାର ପାରିବାରିକ ଜୀବନରେ ବହୁତ ଦୁଃଖୀ ।ଘରେ ଯେତେବେଳେ ଯାହା ବିଶୃଙ୍ଖଳା ଘଟେ ସେସବୁ ସେ ଭରତକୁ ଗୋଟି ଗୋଟି କରି କହେ ।ତା କଥା ଶୁଣି ଭରତ ଭାରି ମନଦୁଃଖ କରେ, ତାକୁ ସାନ୍ତ୍ୱନା ଦିଏ ।ସେମାନେ ଦୁଇଜଣ ଅଟୋଚାଳକ ଥିଲେ।ସେମାନେ ରହୁଥିବା ବସ୍ତିରେ କମଳା ରହୁଥିଲା ।କମଳାର ଝିଅ ଜନ୍ମ ହେବାପରେ ତା ସ୍ୱାମୀ ତାକୁ ଛାଡ଼ି ଆଉ ଜଣେ ଯୁବତୀ ସାଙ୍ଗରେ ପଳାଇ ଗଲା ।କମଳା ବାବୁମାନଂକ ଘରେ ପାଇଟି କରି ପେଟ ପୋଷେ ।ତା ଝିଅ ରୀନା ଦେଖିବାକୁ ଭାରି ସୁନ୍ଦରୀ ।ତାକୁ ବାହା ହେବା ପାଇଁ ଭରତ ର ଭାରି ଇଛା ଥିଲା ।ସେ ତା ମନକଥା ସମୀର କୁ କହିଲା ।ସମୀର କମଳା ସହିତ କଥା ହୋଇ ପ୍ରସ୍ତାବ ପକ୍କା କରିଦେଲା ।ଖୁସିରେ ଭରତ ର ଗୋଡ଼ ତଳେ ଲାଗୁ ନଥାଏ ।ସେଥିପାଇଁ ସେ ବାରମ୍ବାର ସମୀର କୁ ନିଜ ଅନ୍ତରର କୃତଜ୍ଞତା ଜଣାଉ ଥିଲା ।
ଭରତ ରୀନା କୁ ବାହାହେଲା ।ବନ୍ଧୁ ହିସାବରେ ସେ ଭରତ କୁ ଉପଦେଶ ଦେଲା, ଦେଖ୍ ତୋ ଭଲ ପାଇବା ପେଟ ଭିତରେ ରଖିବୁ, କେବେହେଲେ ସ୍ତ୍ରୀ କୁ ମୁଣ୍ଡ ଉପରେ ବସେଇବୁ ନାହିଁ ।ନହେଲେ ମୋରି ପରି କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ତୋ ଜୀବନ ଯିବ ।ଭରତ ସମୀର କଥାକୁ ଗୁରୁତ୍ତ୍ୱ ର ସହ ନେଲା ।ରୀନା ସହ ମିଠା କଥା ହେବା ଦୂରେ ଥାଉ, ପ୍ରଥମରୁ ସବୁବେଳେ ବିନା କାରଣରେ ତା ଉପରେ ବିରକ୍ତ ହେଲା, ବେଳେବେଳେ ହାତ ମଧ୍ୟ ଉଠେଇଲା ।ସ୍ୱାମୀ ସହିତ ସୁଖରେ ଘର ସଂସାର କରିବାକୁ ଆଶା ବାନ୍ଧିଥିବା ରୀନା ର ସବୁ ସ୍ୱପ୍ନ କ୍ରମେ ପାଣି ଫୋଟକା ପରି ମିଳେଇବାରେ ଲାଗିଲା ।ସେ ମନେ ମନେ କେତେ କାନ୍ଦେ, ବେଶି ଦୁଃଖ ହେଲେ ଉପାସ ରହିଯାଏ ।କିନ୍ତୁ ସେ ଖାଇଛି କି ନାଁ ବୋଲି ଭରତ କେବେହେଲେ ପଚାରେ ନାହିଁ ।
ସାବିତ୍ରୀ ବ୍ରତ ଦୁଇଦିନ ଆଗରୁ କମଳା ତା ଘରକୁ ଆସି ପୂଜା ପାଇଁ ତାକୁ ପାଞ୍ଚ ଶହ ଟଙ୍କା ଦେଇଗଲା ।ନିଜ ଦୁଃଖ କଥା ମାଆ କୁ କହି ତାକୁ ଆହୁରି ଦୁଃଖୀ କରିବାକୁ ରୀନା ଚାହିଁଲାନି ।ରାତିରେ ଭରତକୁ ଖାଇବାକୁ ଦେଇ ସାରିବା ପରେ ମାଆ ଦେଇଥିବା ପାଞ୍ଚ ଶହ ଟଙ୍କା କଥା କହିଲା ।ଏକଥା ରେ ରାଗ କରିବାର କିଛି ନଥିଲା |କିନ୍ତୁ ଭରତ ରାଗିଯାଇ କହିଲା,ସ୍ୱାମୀ ମାନଂକ ପଇସା ବରବାଦ କରିବା ପାଇଁ ଏସବୁ ଗୋଟେ ଫେଚକାମି ।କିଛି ଉପାସ ବ୍ରତ କରିବା ଦରକାର ନାହିଁ ।ରୀନା ଭାବିଲା, ଭରତ ସବୁଦିନ ଯେମିତି କହେ ସେମିତି କହୁଛି ।ସକାଳେ ଭରତ ଅଟୋ ନେଇ ଯିବାବେଳେ ତାକୁ ମାଆ ଦେଇଥିବା ପାଞ୍ଚ ଶହ ଟଙ୍କା ନୋଟ ଟି ଦେଲା ।ଭରତ କ୍ରୋଧିତ ହୋଇ ନୋଟ ରୀନା ଉପରକୁ ଫିଙ୍ଗି ଦେଇ ତା ଗୋଟିଏ ଚଟକଣା ମାରି କହିଲା, ଆଉ ଦିନେ ମତେ ବାଧ୍ୟ କରିବୁନି ।ସେ ଯିବାପରେ ରୀନା ଅନେକ କାନ୍ଦିଲା ।ଦିନ ସାରା କିଛି ଖାଇଲା ନାହିଁ ।ରାତିରେ ଭରତ କୁ ଖାଇବାକୁ ଦେଲା,କିନ୍ତୁ ନିଜେ କିଛି ଖାଇଲାନି ।
ତା ପରଦିନ ସକାଳୁ ଉଠି ଭରତ ଦେଖିଲା, ରୀନା ଚା ସହିତ ଗତ ରାତିର ରୁଟି ଖାଉଛି ।ସେ ରୀନା କୁ ଚାହିଁଲା ।ଆଖି ଦୁଇଟି ତାର ନିଆଁ ପରି ଜଳୁଥିଲା ।ଭରତ କିଛି କହିବା ପୂର୍ବରୁ ସେ କହିଲା,ଏଇ ଜନ୍ମ ତ ନର୍କ ପାଲଟି ଗଲା, ବ୍ରତ କରି ଆଉ ସାତ ଜନ୍ମ ନର୍କ ରେ ଘାଣ୍ଟି ହେବାକୁ ମୋର ଇଛା ନାହିଁ ।ଏମିତି ସ୍ୱାମୀ ଯୁଗେ ଯୁଗେ କାହାକୁ ନମିଳୁ ।ରୀନା କଥା ଶୁଣି ଭରତ ଅବାକ୍ ହୋଇଗଲା ।ତା ମୁଣ୍ଡ କାମ କରୁ ନଥିଲା ।ସେ ବାହାରେ ଯାଇ ଘଣ୍ଟାଏ ବସିଲା ।ଘରକୁ ଆସି ରୀନା କୁ କହିଲା,ମୋର ଭୁଲ ହୋଇ ଯାଇଛି।ପର କଥାରେ ପଡ଼ି ମୁଁ ତୋ ପ୍ରତି ଅନ୍ୟାୟ କରିଛି ।ତୋର ସିନା ମତେ ଦରକାର ନାହିଁ, ହେଲେ ମୋର ତତେ ଦରକାର ,ସାତ ଜନ୍ମ ନୁହେଁ, ଜନ୍ମ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ।
ଭରତ ରୀନା କୁ ବାହାହେଲା ।ବନ୍ଧୁ ହିସାବରେ ସେ ଭରତ କୁ ଉପଦେଶ ଦେଲା, ଦେଖ୍ ତୋ ଭଲ ପାଇବା ପେଟ ଭିତରେ ରଖିବୁ, କେବେହେଲେ ସ୍ତ୍ରୀ କୁ ମୁଣ୍ଡ ଉପରେ ବସେଇବୁ ନାହିଁ ।ନହେଲେ ମୋରି ପରି କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ତୋ ଜୀବନ ଯିବ ।ଭରତ ସମୀର କଥାକୁ ଗୁରୁତ୍ତ୍ୱ ର ସହ ନେଲା ।ରୀନା ସହ ମିଠା କଥା ହେବା ଦୂରେ ଥାଉ, ପ୍ରଥମରୁ ସବୁବେଳେ ବିନା କାରଣରେ ତା ଉପରେ ବିରକ୍ତ ହେଲା, ବେଳେବେଳେ ହାତ ମଧ୍ୟ ଉଠେଇଲା ।ସ୍ୱାମୀ ସହିତ ସୁଖରେ ଘର ସଂସାର କରିବାକୁ ଆଶା ବାନ୍ଧିଥିବା ରୀନା ର ସବୁ ସ୍ୱପ୍ନ କ୍ରମେ ପାଣି ଫୋଟକା ପରି ମିଳେଇବାରେ ଲାଗିଲା ।ସେ ମନେ ମନେ କେତେ କାନ୍ଦେ, ବେଶି ଦୁଃଖ ହେଲେ ଉପାସ ରହିଯାଏ ।କିନ୍ତୁ ସେ ଖାଇଛି କି ନାଁ ବୋଲି ଭରତ କେବେହେଲେ ପଚାରେ ନାହିଁ ।
ସାବିତ୍ରୀ ବ୍ରତ ଦୁଇଦିନ ଆଗରୁ କମଳା ତା ଘରକୁ ଆସି ପୂଜା ପାଇଁ ତାକୁ ପାଞ୍ଚ ଶହ ଟଙ୍କା ଦେଇଗଲା ।ନିଜ ଦୁଃଖ କଥା ମାଆ କୁ କହି ତାକୁ ଆହୁରି ଦୁଃଖୀ କରିବାକୁ ରୀନା ଚାହିଁଲାନି ।ରାତିରେ ଭରତକୁ ଖାଇବାକୁ ଦେଇ ସାରିବା ପରେ ମାଆ ଦେଇଥିବା ପାଞ୍ଚ ଶହ ଟଙ୍କା କଥା କହିଲା ।ଏକଥା ରେ ରାଗ କରିବାର କିଛି ନଥିଲା |କିନ୍ତୁ ଭରତ ରାଗିଯାଇ କହିଲା,ସ୍ୱାମୀ ମାନଂକ ପଇସା ବରବାଦ କରିବା ପାଇଁ ଏସବୁ ଗୋଟେ ଫେଚକାମି ।କିଛି ଉପାସ ବ୍ରତ କରିବା ଦରକାର ନାହିଁ ।ରୀନା ଭାବିଲା, ଭରତ ସବୁଦିନ ଯେମିତି କହେ ସେମିତି କହୁଛି ।ସକାଳେ ଭରତ ଅଟୋ ନେଇ ଯିବାବେଳେ ତାକୁ ମାଆ ଦେଇଥିବା ପାଞ୍ଚ ଶହ ଟଙ୍କା ନୋଟ ଟି ଦେଲା ।ଭରତ କ୍ରୋଧିତ ହୋଇ ନୋଟ ରୀନା ଉପରକୁ ଫିଙ୍ଗି ଦେଇ ତା ଗୋଟିଏ ଚଟକଣା ମାରି କହିଲା, ଆଉ ଦିନେ ମତେ ବାଧ୍ୟ କରିବୁନି ।ସେ ଯିବାପରେ ରୀନା ଅନେକ କାନ୍ଦିଲା ।ଦିନ ସାରା କିଛି ଖାଇଲା ନାହିଁ ।ରାତିରେ ଭରତ କୁ ଖାଇବାକୁ ଦେଲା,କିନ୍ତୁ ନିଜେ କିଛି ଖାଇଲାନି ।
ତା ପରଦିନ ସକାଳୁ ଉଠି ଭରତ ଦେଖିଲା, ରୀନା ଚା ସହିତ ଗତ ରାତିର ରୁଟି ଖାଉଛି ।ସେ ରୀନା କୁ ଚାହିଁଲା ।ଆଖି ଦୁଇଟି ତାର ନିଆଁ ପରି ଜଳୁଥିଲା ।ଭରତ କିଛି କହିବା ପୂର୍ବରୁ ସେ କହିଲା,ଏଇ ଜନ୍ମ ତ ନର୍କ ପାଲଟି ଗଲା, ବ୍ରତ କରି ଆଉ ସାତ ଜନ୍ମ ନର୍କ ରେ ଘାଣ୍ଟି ହେବାକୁ ମୋର ଇଛା ନାହିଁ ।ଏମିତି ସ୍ୱାମୀ ଯୁଗେ ଯୁଗେ କାହାକୁ ନମିଳୁ ।ରୀନା କଥା ଶୁଣି ଭରତ ଅବାକ୍ ହୋଇଗଲା ।ତା ମୁଣ୍ଡ କାମ କରୁ ନଥିଲା ।ସେ ବାହାରେ ଯାଇ ଘଣ୍ଟାଏ ବସିଲା ।ଘରକୁ ଆସି ରୀନା କୁ କହିଲା,ମୋର ଭୁଲ ହୋଇ ଯାଇଛି।ପର କଥାରେ ପଡ଼ି ମୁଁ ତୋ ପ୍ରତି ଅନ୍ୟାୟ କରିଛି ।ତୋର ସିନା ମତେ ଦରକାର ନାହିଁ, ହେଲେ ମୋର ତତେ ଦରକାର ,ସାତ ଜନ୍ମ ନୁହେଁ, ଜନ୍ମ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ।
No comments:
Post a Comment