ସୁବ୍ରତ ଓ ରୋହିତ ଏକା ଅଫିସ ରେ ଚାକିରୀ କରୁଥିଲେ |ଦୁଇଜଣ ମଧ୍ୟ ଘନିଷ୍ଠ ପଡୋଶୀ ଥିଲେ |ସରକାରୀ ଭଡାଘରେ ପାଖାପାଖି ଦୁଇଟି କ୍ୱାର୍ଟସରେ ରେ ଦୁହେଁ ନିଜ ପରିବାର ସହ ରହୁଥିଲେ |ସୁବ୍ରତ ର ସବୁବେଳେ ଏକ ଦୃଢ ଧାରଣା ଥିଲା,ରୋହିତ ଭାଗ୍ୟବାନ ଓ ସବୁଠାରୁ ସୁଖୀ ମଣିଷ |କାରଣ ରୋହିତ ର ସ୍ତ୍ରୀ ଶିକ୍ଷୟତ୍ରୀ,ତାର ଦୁଇଟି ପୁଅ,ଭଲ ପାଠ ପଢନ୍ତି |କିନ୍ତୁ ତାର ନିଜର ସ୍ତ୍ରୀ ଗୃହିଣୀ,ଦୁଇଟି ଝିଅ ଓ ଗୋଟିଏ ପୁଅ |ଏସବୁ ବ୍ୟତୀତ ଆଉ ଏକ ବଡ କାରଣ ଥିଲା |ସୁବ୍ରତ ଓ ରୋହିତ ଦୁହେଁ ଏକ ସାଂଗରେ ନିଯୁକ୍ତି ପତ୍ର ପାଇଥିଲେ |ସେଦିନ ତେର ତାରିଖ ପଡୁଥିବାରୁ,ସୁବ୍ରତ ତା ପରଦିନ ଚାକିରୀରେ ଯୋଗ ଦେଇଥିଲା |କିନ୍ତୁ ରୋହିତ ର ଏସବୁ ଦିନ,ବାରରେ ବିଶ୍ୱାସ ନ ଥିଲା |ସେ ତେର ତାରିଖ ଦିନ ହିଁ ଚାକିରୀରେ ଯୋଗ ଦେଇଥିଲା |ଯେଉଁଥିପାଇଁ ସେ ସୁବ୍ରତ ଠାରୁ ବରିଷ୍ଠତା ଭିତ୍ତିରେ ଉପରେ ରହିଥିଲା |
ସୁବ୍ରତ ରୋହିତ ଠାରୁ ଦୁଇ ବର୍ଷ ବଡ ଥିଲା |ଯଦି ଦୁହେଁ ଏକା ଦିନରେ ଏକା ସମୟରେ ଚାକିରୀରେ ଯୋଗ ଦେଇ ଥାନ୍ତେ ତାହାଲେ ବୟସରେ ଅଧିକ ଥିବା ଦୃଷ୍ଟିରୁ ସୁବ୍ରତ ରୋହିତ ଠାରୁ ବରିଷ୍ଠ ହୋଇ ଯାଇ ଥାଆନ୍ତା |କିନ୍ତୁ ଅନ୍ଧବିଶ୍ୱାସ ର ବଶବର୍ତ୍ତୀ ହୋଇ ମାରାତ୍ମକ ଭୁଲ କରି ଥିବାରୁ ସବୁଦିନ ପାଇଁ ସେ ରୋହିତ ଠାରୁ ଜୁନିଅର୍ ହୋଇ ରହିଗଲା,ଯାହାକୁ ସେ କେବେହେଲେ ଭୁଲି ପାରୁ ନ ଥିଲା |
ରୋହିତ ବରିଷ୍ଠ ସହାୟକ ହେବାର ବର୍ଷକ ପରେ ସୁବ୍ରତ ର ପାଳି ପଡିଲା |ପୁଣି ରୋହିତ ଉପବିଭାଗୀୟ ଅଧିକାରୀ ହେବାର ପାଂଚ ବର୍ଷ ପରେ ସୁବ୍ରତ ଉପବିଭାଗୀୟ ପଦକୁ ଉନ୍ନୀତ ହେଲା |ମନେ ମନେ ସେ ସବୁବେଳେ ରୋହିତ କୁ ଗାଳି ଦିଏ,ତାର ଅଶୁଭ ମନାସେ |କିନ୍ତୁ ରୋହିତ ର ସବୁବେଳେ ଭଲ ହିଁ ହେଉଥାଏ |ଘରେ ତାର ସବୁବେଳେ ଆନନ୍ଦ ର ବାତାବରଣ |ରୋହିତ କୁ ମୁଁହ ଶୁଖେଇ ବସିବା ସେ କେବେହେଲେ ଦେଖିନାହିଁ |ତାକୁ ଯେଉଁ କଥାଟି ବେଶି ଖରାପ ଲାଗେ ତା ହେଲା,ତାଂକ ଘରେ ରୋଷେଇ ସରି ନ ଥିବା ବେଳେ,ରୋହିତ,ତା ସ୍ତ୍ରୀ ଓ ପିଲା ଦୁଇ ଜଣ ତାଂକର ସମସ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟ ଶେଷ କରି ଯଥାକ୍ରମେ ଅଫିସ ଓ ସ୍କୁଲ ଅଭିମୁଖେ ବାହାରି ଯାଆନ୍ତି |ସୁବ୍ରତ ସବୁବେଳେ ଅଫିସ ରେ ଲେଟ୍ |ଅଥଚ ରୋହିତ ଅଫିସ ସମୟର ଅଧଘଣ୍ଟା ଆଗରୁ ଅଫିସରେ ପହଂଚି ଯାଏ |ଫେରିବା ବେଳକୁ ନିର୍ଦ୍ଦେଶକ ଯାଇ ସାରିବା ପରେ ହିଁ ସେ ଘରକୁ ଯାଏ |ଅଫିସ ର ସବୁ ଗୁରୁତ୍ତ୍ୱତ୍ପର୍ଣ୍ଣ କାର୍ଯ୍ୟରେ ନିର୍ଦ୍ଦେଶକ ରୋହିତ ସହ ଆଲୋଚନା କରନ୍ତି |ତାକୁ ମଧ୍ୟ ବହୁ ଗୁରୁତ୍ତ୍ୱତ୍ପର୍ଣ୍ଣ ବିଭାଗ ର ଦାୟିତ୍ତ୍ୱ ଦିଆ ଯାଇଥିଲା |କିନ୍ତୁ ସୁବ୍ରତ ପାଖରେ ଷ୍ଟୋର,ଭେହିକିଲ ପରି ଝାମେଲାପୂର୍ଣ ବିଭାଗ ଥିଲା |
ନିର୍ଦ୍ଦେଶକଂକ ପ୍ରିୟପାତ୍ର ହେବାପାଇଁ ସୁବ୍ରତ ତାଂକର ବ୍ୟକ୍ତିଗତ କାର୍ଯ୍ୟ,ଯଥା -ପରିବାପତ୍ର ଆଣିଦେବା,ଲଣ୍ଡ୍ରୀରେ ଲୁଗା ଦେବା ଇତ୍ୟାଦି କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ବ୍ୟତୀତ ନିର୍ଦ୍ଦେଶକ ଯେତେବେଳେ ଯାହା କହୁଥିଲେ,ସବୁ କରୁଥିଲା |କିନ୍ତୁ ତାର ଚରିତ୍ର ପଂଜିକାରେ 'ଆଉଟଷ୍ଚାଣ୍ଡିଂ' ଲେଖିବା ବ୍ୟତୀତ ସେ ନିର୍ଦ୍ଦେଶକଂକର ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଅନୁକମ୍ପା ଲାଭ କରି ପାରୁ ନଥିଲା |ଥରେ ନିର୍ଦ୍ଦେଶକଂକ ଗାଡିଚାଳକ କୁ ହାତ କରି ସେ ରୋହିତ ବିରୁଦ୍ଧରେ ନିର୍ଦ୍ଦେଶକଂକ କାନରେ ୟାଡୁ ସାଡୁ ଅନେକ କଥା ପକାଇଲା |ତାର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ଥିଲା,ରୋହିତ ବିରୁଦ୍ଧରେ କିଛି କାର୍ଯାନୁଷ୍ଠାନ ହେଲେ,ତାର ଭବିଷ୍ୟତ ପଦୋନ୍ନତି ର ବାଟ ବନ୍ଦ ହୋଇଯିବ |ସେପରି ସ୍ଥଳେ ତାର ନିଜର ପଦୋନ୍ନତି ର ସୁଯୋଗ ଖୋଲିଯିବ |କିନ୍ତୁ ନିର୍ଦ୍ଦେଶକ ଗାଡିଚାଳକ କଥାରେ ପ୍ରଭାବିତ ହେବା ଦୂରେ ଥାଉ,ତାକୁ ବଦଳାଇ ତା ସ୍ଥାନରେ ଦ୍ଵିତୀୟ ଗାଡିଚାଳକ କୁ ରଖିଲେ |
ରୋହିତ ର ବଡପୁଅ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଦଶମ ଶ୍ରେଣୀ ରେ ଅଠାନବେ ପ୍ରତିଶତ ନମ୍ବର ରଖି ଉତ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ ଯୁକ୍ତ ଦୁଇ ବିଜ୍ଞାନରେ ଅଧ୍ୟୟନ କରୁଥିଲା |ତାର ଲକ୍ଷ୍ୟ ଥିଲା ଆଇ.ଆଇ.ଟି.|ସେଥିପାଇଁ ସେ ବିଶେଷ କୋଚିଂ ନେବା ସଂଗେ ସଂଗେ ପରିଶ୍ରମ ମଧ୍ୟ କରୁଥିଲା |ତାର ଏକ ଭଲ ଗୁଣ ଥିଲା |ସେ ତାର ଅବସର ସମୟରେ ନିକଟରେ ଥିବା ବସ୍ତି ଅଂଚଳ ର ପିଲାମାନଂକୁ ପାଠ ପଢ଼ାଉଥିଲା |ସୁବ୍ରତ ଓ ତାର ସ୍ତ୍ରୀ ଭାରତୀଂକୁ ଏକଥା ଭଲ ଲାଗୁ ନଥିଲା |ଯୁକ୍ତ ଦୁଇ ପରୀକ୍ଷା ଶେଷ ହେବାପରେ ଦିନେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଘରେ ଏକୁଟିଆ ଥିଲା |ସୁବ୍ରତ ର ବଡଝିଅ ସୁରେଖା ଯିଏକି ନବମ ଶ୍ରେଣୀରେ ପଢୁଥିଲା,ଗଣିତ ବୁଝିବା ପାଇଁ ତା ପାଖକୁ ଆସିଲା |ଶ୍ରେଷ୍ଠ ତାକୁ ଗଣିତ ବୁଝାଉଥିବା ବେଳେ ଅଚାନକ ସେଠାକୁ ଭାରତୀ ଆସି ନାନା କୁଭାଷା ରେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ କୁ ଗାଳି ଦେଇ କହିଲା,ବସ୍ତି ଅଂଚଳରେ କୃଷ୍ଣଲୀଳା କରି ମନ ମାନିଲାନି ଯେ ଶେଷରେ ମୋ ଝିଅ ଉପରେ ଆଖି ପକାଇଲୁ?ଶ୍ରେଷ୍ଠ ନିଜକୁ ନିର୍ଦ୍ଦୋଷ କହିବା ସତ୍ତ୍ୱେ ଭାରତୀ କିଛି ଶୁଣିବାକୁ ରାଜି ନଥିଲା |ସେ ସୁରେଖା ଗାଲରେ ଚଟକଣା ମାରି ତାକୁ ସେଠାରୁ ଭିଡି ଭିଡି ନେଇଗଲା |
ସେଦିନ ରୋହିତ ପରିବାର ପାଇଁ ଏକ ହୃଦୟ ବିଦାରକ ଦିନ ଥିଲା |ରୋହିତ ଓ ଝରଣା ଘରେ ପହଂଚିବା ବେଳକୁ ସବୁ ଶେଷ |ଶ୍ରେଷ୍ଠ ବେକରେ ଦଉଡି ଦେଇ ଆତ୍ମହତ୍ୟା କରିଥିଲା |ମୃତ୍ୟୁ ପୂର୍ବରୁ ଲେଖି ଯାଇଥିଲା,ସେ ନିର୍ଦ୍ଦୋଷ |ମାଉସୀଂକୁ ବୁଝାଇ ଦେବ,ସୁରେଖା ମୋ ସାନଭଉଣୀ |ଏ ଦୁଃଖରେ ପାଗଳିନୀ ପ୍ରାୟ ହୋଇ ଝରଣା ଲମ୍ବା ଛୁଟିରେ ରହିଗଲା |ତାପରେ ଚାକିରୀରୁ ସ୍ୱେଚ୍ଛାକୃତ ଅବସର ନେଇଗଲା |ସେ ବଂଚିଲା ସାନପୁଅ ଦେବାଂଶ ପାଇଁ |ତାରି ମୁଂହକୁ ଚାହିଁ ଦୁହେଁ ପଥର ପରି ସବୁ ସହିଗଲେ |
ଏ ଦୁର୍ଘଟଣା ପରେ ଦେବାଂଶ କିନ୍ତୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ବଦଳିଗଲା |ଆଉ ପାଠ ପଢାରେ ମନ ଦେଲାନାହିଁ |ସବୁଦିନ ତା ବିରୁଦ୍ଧରେ କିଛି ନାଁ କିଛି ଅଭିଯୋଗ ରୋହିତ ପାଖକୁ ଆସୁଥିଲା |ଝରଣା ଅନେକ ଚେଷ୍ଟା କରି ଦେବାଂଶକୁ ବାଟକୁ ଆଣିଲା |ସେ ବି.ଏସ.ସି.ପରେ କମ୍ପ୍ୟୁଟର ଟ୍ରେନିଂ ନେଲା |ଯୋଗକୁ ଏକ ସରକାରୀ କାର୍ଯ୍ୟାଳୟରେ କମ୍ପ୍ୟୁଟର ସହାୟକ ପଦବୀରେ ଚାକିରୀ ମିଳିଗଲା |ଏଥର ଝରଣା ଦେବାଂଶ ର ବିବାହ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କଲା |ସେତେବେଳକୁ ତାକୁ ମାତ୍ର ପଚିଶ ବର୍ଷ ବୟସ ହୋଇଥାଏ |ଦୁହେଁ ପୁଅର ପସନ୍ଦକୁ ଦୃଷ୍ଟିରେ ରଖି ଯୁକ୍ତ ଦୁଇ ପଢିଥିବା ଏକ ଅତି ଗରୀବ ପରିବାରର ଝିଅକୁ ବୋହୂ କରି ଆଣିଲେ |ସଂସାର ତାଂକର ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଗଲା |ବୋହୂ ସୁଶ୍ରୀ ଥିଲା ସର୍ବଗୁଣସମ୍ପନ୍ନା |ଝରଣା ସବୁବେଳେ ଭାବୁଥିଲା,ସୁଶ୍ରୀ ସେମାନଂକ ପାଇଁ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଉପହାର |
ଏଣେ ସୁବ୍ରତ ର ଦୁଇ ଝିଅ ଓ ପୁଅ ଇଂଜିନିୟରିଂ ପଢିଲେ |ଅତି ଧୁମଧାମ୍ ରେ ବଡ ଝିଅର ବାହାଘର କଲା ସୁବ୍ରତ |ଜ୍ୱାଇଁ ମଧ୍ୟ ଇଂଜିନିୟର |ସାନଝିଅ ପସନ୍ଦ କରିଥିବା ପୁଅ ସୁବ୍ରତ ର ପସନ୍ଦ ନଥିଲା |ତଥାପି ଝିଅର ଖୁସି ପାଇଁ ସେ ସାନ ଝିଅର ବାହାଘର ସେହିଠାରେ କଲା |ପୁଅ ଗୌରବ ମଧ୍ୟ ନିଜ ସହକର୍ମୀକୁ ପସନ୍ଦ କରିଥିବା ଖବର ତାକୁ ଜଣା ଥିଲା |ଏଥିରେ ଭାରତୀ ବହୁତ ଖୁସି ଥିଲା ଓ ସମସ୍ତଙ୍କୁ କହୁଥିଲା,'ମୋ ପୁଅ ଇଂଜିନିୟର କୁ ବୋହୂ ଇଂଜିନିୟର'|ବାହାଘର ଅଳ୍ପଦିନ ଥାଏ,ଗୌରବ ଭୁବନେଶ୍ୱର ଆସିଥାଏ |ଦିନେ ତା ନଜର ପଡିଗଲା ସୁଶ୍ରୀ ଉପରେ |ସେ ବଗିଚାରେ ଗଛରେ ପାଣି ଦେଉଥିଲା |ସେ ତାକୁ ଏକ ଦୃଷ୍ଟିରେ ଚାହିଁ ରହିଗଲା |ଏତେ ଅପରୂପା !!ସେତେବେଳେ ଦେବାଂଶ ଘରେ ପହଂଚିଲା |ତାର ଦୃଷ୍ଟି ଗୌରବ ଉପରେ ପଡିଲା |ଗୌରବ ମନ୍ତବ୍ୟ ଦେଲା,ମାଂକଡ ବେକରେ ମୁକୁତାହାର |ଦେବାଂଶ ରାଗିଯାଇ ଢୋ'କିନା ଗୋଟେ ଥାପଡ ଗୌରବ ଗାଲରେ କଷିଦେଲା |ଏଥିପାଇଁ ଦୁଇ ପରିବାର ମଧ୍ୟରେ ବହୁତ ଗଣ୍ଡଗୋଳ ହେଲା |କିନ୍ତୁ ଆଗକୁ ବାହାଘର |ଗୌରବ କ୍ଷମା ମାଗି ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ କରିଦେଲା |ଦୁଇଦିନ ପରେ ରବିବାର ପଡିଲା |ଗୌରବ ଦେବାଂଶ କୁ କହିଲା,ଚାଲ ଯିବା ପିକନିକ୍ କରିବା |ଦେବାଂଶ ରୋହିତକୁ ପଚାରିଲା |ରୋହିତ କହିଲା, କୁଆଡେ ଯିବା ଦରକାର ନାହିଁ,ଚୁପଚାପ୍ ଘରେ ବସ |କିନ୍ତୁ ଗୌରବ ଘରକୁ ଆସି ନିଜ ମନ୍ତବ୍ୟ ପାଇଁ କ୍ଷମା ମାଗି,ରୋହିତ ଓ ଝରଣାଂକୁ ମନାଇ ଦେଲା |ପିକନିକ୍ ଯିବାର ଚାରିଘଣ୍ଟା ପରେ ଖବର ଆସିଲା,.ପାଣିରେ ଦେବାଂଶ ର ଗୋଡ ଖସି ତାର ଜଳ ସମାଧି ହୋଇଛି |
ଖବର ଶୁଣି ସେଇଠାରେ ହିଁ ରୋହିତ ଚେତାଶୂନ୍ୟ ହୋଇ ପଡିଗଲା |ସେଦିନ ଗଛଲତା,ପଶୁପକ୍ଷୀ,କୀଟପତଂଗ,ଆକାଶ,ଧରିତ୍ରୀ ସମସ୍ତେ କାନ୍ଦିଲେ |ସାରା କଲୋନି,ବସ୍ତି ଅଂଚଳରେ ସେଦିନ ଚୁଲି ଜଳିଲାନି |ଦୁଇ ଦୁଇଟା ଭେଣ୍ଡାପୁଅ ଚାଲିଯିବା କମ୍ ଦୁଃଖ ର କଥା ନୁହେଁ |କିନ୍ତୁ ରୋହିତ ବଂଚିଲା |ସେ ବଂଚିଲା,ସୁଶ୍ରୀ ମୁହଁକୁ ଚାହିଁ |ସେତେ ବେଳେ ସେ ଅନ୍ତସତ୍ତ୍ଵା |ଯେତେବେଳେ ଦେବାଂଶ ର ଶୁଦ୍ଧି କାର୍ଯ୍ୟ ଚାଲିଥାଏ,ସେତେବେଳେ ଧୁମଧାମ୍ ରେ ଗୌରବର ବାହାଘର ହେଉଥାଏ |ଶୁଦ୍ଧି କାର୍ଯ୍ୟ ଶେଷ ହେବାପରେ ସୁଶ୍ରୀ ତା ବାପଘର କୁ ଗଲା |ରୋହିତ ସମୁଦୀଂକୁ କହିଥିଲା,ସୁଶ୍ରୀ ଏବେ ବହୁତ ଛୋଟ |ଆପଣ ଇଚ୍ଛା କଲେ ତା ଗର୍ଭ ନଷ୍ଟ କରାଇ ଆଉଥରେ ବିବାହ କରାଇ ପାରନ୍ତି |ଆମର ଏଥିରେ ଆପତ୍ତି ନାହିଁ |ହୁଏତ ସମୁଦୀ,ସମୁଦୁଣୀଂକର ଏହି ଇଚ୍ଛା ଥିଲା |ସେତେବେଳେ ପଡୋଶୀ ମାନେ ମଧ୍ୟ ଟୁପୁରୁ ଟାପୁରୁ ହେଲେ,ସୁଶ୍ରୀ ଆଉଥରେ ବାହା ହେବ !!କିନ୍ତୁ ସମସ୍ତଂକୁ ଭୁଲ ପ୍ରମାଣିତ କରିଦେଇ ସୁଶ୍ରୀ ଫେରି ଆସିଲା ତା ଶାଶୁଘରକୁ |କହିଲା,ଏଇ ମୋର ସ୍ୱର୍ଗ ,ଏଇଠି ମୋର ମୋକ୍ଷ |ମୁଁ ଆପଣମାନଂକୁ ଛାଡି କୁଆଡେ ଯିବିନି |ସେଦିନ ରୋହିତ କାନ୍ଦିଥିଲା,ଝରଣା କାନ୍ଦିଥିଲା |ଦୁଃଖରେ ନୁହେଁ,ଆନନ୍ଦରେ |
ଦୁହେଁ ମିଶି ସୁଶ୍ରୀ ର ବହୁତ ଯତ୍ନ ନେଲେ |ଯଥା ସମୟରେ ସୁଶ୍ରୀ ଗର୍ଭରୁ ପୁତ୍ର ସନ୍ତାନ ଜନ୍ମ ହେଲା |ରୋହିତ ଶ୍ରଦ୍ଧା ରେ ତାର ନାମ ରଖିଲା,ଶ୍ରେୟାଂଶ |ସେ ସୁଶ୍ରୀ କୁ କହିଲା,ତୋ ଇଚ୍ଛା,ତୁ ତାକୁ ଯେଉଁ ନାମ ଦେଇପାରୁ,କାରଣ ସେ ଆମର ନାତି ହେଲେବି ପ୍ରଥମେ ତୋର ପୁଅ |ତା ଉପରେ ତୋର ପ୍ରଥମ ଅଧିକାର |କିନ୍ତୁ ସୁଶ୍ରୀ ସେହି ଶ୍ରେୟାଂଶ ନାମ ହିଁ ରଖିଲା |ଦିନେ ସୁଶ୍ରୀ କହିଲା,ବାପା,ମୁଁ ପାଠ ପଢିବି |ରୋହିତ ଆଗ୍ରହ ରେ ହଁ ଭରିଲା |ସେ ବି.ଏ.ପାଶ କରି ବି.ଇ.ଡି.କଲା |ତାକୁ ଶିକ୍ଷା ସହାୟକ ଚାକିରୀ ମଧ୍ୟ ମିଳିଲା |ସେଦିନ ରୋହିତ ବହୁତ ଖୁସି ହୋଇଥିଲା |ଯାହାହେଉ,ଆମ ଅନ୍ତେ ଝିଅ ହଇରାଣ ହେବନାହିଁ |ସେ ଚାକିରୀ ରୁ ସ୍ୱେଚ୍ଛାକୃତ ଅବସର ନେଇଗଲା |ଅବସରକାଳୀନ ପ୍ରାପ୍ୟରେ ମିଳିଥିବା ଟଙ୍କାରେ ଗୋଟିଏ କାର୍ କିଣି ଡ୍ରାଇଭର ରଖିଲା |ସେ ସବୁଦିନ ସୁଶ୍ରୀ କୁ ନେବା ଆଣିବା କଲା |କ୍ରମେ ସୁଶ୍ରୀ ନିଜେ ଗାଡି ଚଲାଇବା ଶିଖିଗଲା |ଏଥର ସେ ନିଜେ ଗାଡି ଚଲାଇଲା |ରୋହିତ ଓ ଝରଣାଂକ ଆଖିର ମଣି ଥିଲା,ଶ୍ରେୟାଂଶ |ତା ସାଂଗରେ ସମୟ ବିତାଇବାରେ ଦୁହେଁ ଅସୀମ ଆନନ୍ଦ ଅନୁଭବ କରୁଥିଲେ |
ଅନେକ ଦିନ ପରେ ଦିନେ ସୁବ୍ରତ ରୋହିତକୁ ଦେଖିଲା |ସେଦିନ ସେମାନେ ସପରିବାରେ କାର୍ ରେ ମାର୍କେଟ୍ ଯାଉଥିଲେ,ଡ୍ରାଇଭିଂ ସିଟ ରେ ସୁଶ୍ରୀ ଥିଲା |ସେମାନଂକୁ ଦେଖି ଈର୍ଷାରେ ତା ମନ ଜଳିଗଲା |ଘରକୁ ଆସି ସେ ଭାରତୀ ଉପରେ ବୋଝେ ବର୍ଷିଲା |ଶେଷକୁ କହିଲା,ରୋହିତ ପରି ଭାଗ୍ୟବାନ ଦୁନିଆଁ ରେ ମୁଁ କାହାକୁ ଦେଖିନି |ଭଗବାନ ତାକୁ ସର୍ବସୁଖ ଦେଇଛନ୍ତି |ଭାରତୀ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ କହିଲା,କି କଥା କହୁଛ ତମେ !ଦି' ଦିଇଟା ଭେଣ୍ଡା ପୁଅ ତାର ଚାଲିଗଲେ,ଦୁଇଜଣ ଯାକ ଚାକିରୀ ଛାଡି ଘରେ ବସିଲେ |ସେମାନଙ୍କର ନିଜର ଘର ନାହିଁ,ଭଡାଘରେ ରହୁଛନ୍ତି,ତାକୁ ତମେ କହୁଛ ଭାଗ୍ୟବାନ?ତା'ଭଳି ହତଭାଗା ଏ ଦୁନିଆଁରେ କିଏ ଅଛି?ଆମର ତିନିଟା ପିଲା |ତିନିଜଣ ଯାକ ଇଂଜିନିୟର |ଜ୍ୱାଇଁ ,ବୋହୂ ବି ଇଂଜିନିୟର |ଆମେ ନିଜ ଘରେ ରହିଛୁ |କଣ ଆମର ଅଭାବ?ସୁବ୍ରତ କହିଲା,ଲାଜ ଲାଗୁନି ଏକଥା କହୁଛ?ବଡଝିଅ କୁ ଏତେ ଟଂକା ଖର୍ଚ୍ଚ କରି ବାହାଘର କଲି,ସ୍ୱାମୀ ,ଶାଶୁ,ଶ୍ଵଶୁରଙ୍କ ସାଂଗେ କଳି କରି ଆସି ଆମ ଘରେ ବସିଛି |ସାନଝିଅ ନିଜ ଇଛାରେ ବାହା ହେଲା,ଏବେ ଛାଡପତ୍ର ପାଇଁ କୋର୍ଟରେ କେଶ୍ କରିଛି |ଆଉ ପୁଅ କଥା ଛାଡ |ଏମିତି ରଣଚଣ୍ଡୀ ଝିଅ କୁ ବାହା ହେଲା ଯେ ଦିନେହେଲେ ଆମ ଘର ମାଡୁନି ନାଁ ଆମକୁ ଦିନେ ସେଇଠି ରଖେଇ ଦଉନି |କି ସୁଖ ଟା ଆମର ଅଛି?ଲୋକେ ଜାଣିବାକୁ ସମସ୍ତେ ଇଂଜିନିୟର !କୋଠାଘର ରହିଛୁ !ବୁଝିଲ,ସବୁ ପାପର ଫଳ |ରୋହିତ ର ବଡପୁଅ କୁ ତମେ ମାରିଲ,ସାନକୁ ମାରିଲା ଗୌରବ |ପାଣିକୁ ଡାକି ନେଇ ତା'ଗୋଡ ଟାଣିଦେଲା ବୋଲି ସେଦିନ ତମକୁ କହୁଥିଲା ନାଁ?ହେଲେ ରୋହିତ ର ସବୁ ଯାଇ ବି ସେ ଭାଗ୍ୟବାନ |ଆଜିକାଲି ଯୁଗ ରେ କୋଉ ବୋହୂ ଏତେ ଆଜ୍ଞାଧୀନା ହୋଇ ରହୁଛି ?ନିଜ ସ୍ୱାମୀ ଥାଉ ଥାଉ, ଆଉ କାହା ପଛରେ ଲଟର ପଟର ହେଉଛନ୍ତି !ୟା' କୁ ଦେଖ !ଏତେ କମ୍ ବୟସରେ ବିଧବା ହୋଇ ବି ଆସି ଶାଶୁ ଶ୍ଵଶୁରଙ୍କ ପାଖରେ ରହିଲା, ସରକାରୀ ଚାକିରୀ କରୁଛି ,ଆଉ ତାଂକରି ସେବାରେ ତା ଦିନ କଟୁଛି |
ଭାରତୀ ଅବାକ୍ ହୋଇ ସୁବ୍ରତ ର କଥା ଶୁଣି ଯାଉଥିଲା |ସେ ମନେ ମନେ କହିଲା,ଠିକ୍ କହୁଛ ତମେ ***|
ମମତା ମହାନ୍ତି |
ସୁବ୍ରତ ରୋହିତ ଠାରୁ ଦୁଇ ବର୍ଷ ବଡ ଥିଲା |ଯଦି ଦୁହେଁ ଏକା ଦିନରେ ଏକା ସମୟରେ ଚାକିରୀରେ ଯୋଗ ଦେଇ ଥାନ୍ତେ ତାହାଲେ ବୟସରେ ଅଧିକ ଥିବା ଦୃଷ୍ଟିରୁ ସୁବ୍ରତ ରୋହିତ ଠାରୁ ବରିଷ୍ଠ ହୋଇ ଯାଇ ଥାଆନ୍ତା |କିନ୍ତୁ ଅନ୍ଧବିଶ୍ୱାସ ର ବଶବର୍ତ୍ତୀ ହୋଇ ମାରାତ୍ମକ ଭୁଲ କରି ଥିବାରୁ ସବୁଦିନ ପାଇଁ ସେ ରୋହିତ ଠାରୁ ଜୁନିଅର୍ ହୋଇ ରହିଗଲା,ଯାହାକୁ ସେ କେବେହେଲେ ଭୁଲି ପାରୁ ନ ଥିଲା |
ରୋହିତ ବରିଷ୍ଠ ସହାୟକ ହେବାର ବର୍ଷକ ପରେ ସୁବ୍ରତ ର ପାଳି ପଡିଲା |ପୁଣି ରୋହିତ ଉପବିଭାଗୀୟ ଅଧିକାରୀ ହେବାର ପାଂଚ ବର୍ଷ ପରେ ସୁବ୍ରତ ଉପବିଭାଗୀୟ ପଦକୁ ଉନ୍ନୀତ ହେଲା |ମନେ ମନେ ସେ ସବୁବେଳେ ରୋହିତ କୁ ଗାଳି ଦିଏ,ତାର ଅଶୁଭ ମନାସେ |କିନ୍ତୁ ରୋହିତ ର ସବୁବେଳେ ଭଲ ହିଁ ହେଉଥାଏ |ଘରେ ତାର ସବୁବେଳେ ଆନନ୍ଦ ର ବାତାବରଣ |ରୋହିତ କୁ ମୁଁହ ଶୁଖେଇ ବସିବା ସେ କେବେହେଲେ ଦେଖିନାହିଁ |ତାକୁ ଯେଉଁ କଥାଟି ବେଶି ଖରାପ ଲାଗେ ତା ହେଲା,ତାଂକ ଘରେ ରୋଷେଇ ସରି ନ ଥିବା ବେଳେ,ରୋହିତ,ତା ସ୍ତ୍ରୀ ଓ ପିଲା ଦୁଇ ଜଣ ତାଂକର ସମସ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟ ଶେଷ କରି ଯଥାକ୍ରମେ ଅଫିସ ଓ ସ୍କୁଲ ଅଭିମୁଖେ ବାହାରି ଯାଆନ୍ତି |ସୁବ୍ରତ ସବୁବେଳେ ଅଫିସ ରେ ଲେଟ୍ |ଅଥଚ ରୋହିତ ଅଫିସ ସମୟର ଅଧଘଣ୍ଟା ଆଗରୁ ଅଫିସରେ ପହଂଚି ଯାଏ |ଫେରିବା ବେଳକୁ ନିର୍ଦ୍ଦେଶକ ଯାଇ ସାରିବା ପରେ ହିଁ ସେ ଘରକୁ ଯାଏ |ଅଫିସ ର ସବୁ ଗୁରୁତ୍ତ୍ୱତ୍ପର୍ଣ୍ଣ କାର୍ଯ୍ୟରେ ନିର୍ଦ୍ଦେଶକ ରୋହିତ ସହ ଆଲୋଚନା କରନ୍ତି |ତାକୁ ମଧ୍ୟ ବହୁ ଗୁରୁତ୍ତ୍ୱତ୍ପର୍ଣ୍ଣ ବିଭାଗ ର ଦାୟିତ୍ତ୍ୱ ଦିଆ ଯାଇଥିଲା |କିନ୍ତୁ ସୁବ୍ରତ ପାଖରେ ଷ୍ଟୋର,ଭେହିକିଲ ପରି ଝାମେଲାପୂର୍ଣ ବିଭାଗ ଥିଲା |
ନିର୍ଦ୍ଦେଶକଂକ ପ୍ରିୟପାତ୍ର ହେବାପାଇଁ ସୁବ୍ରତ ତାଂକର ବ୍ୟକ୍ତିଗତ କାର୍ଯ୍ୟ,ଯଥା -ପରିବାପତ୍ର ଆଣିଦେବା,ଲଣ୍ଡ୍ରୀରେ ଲୁଗା ଦେବା ଇତ୍ୟାଦି କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ବ୍ୟତୀତ ନିର୍ଦ୍ଦେଶକ ଯେତେବେଳେ ଯାହା କହୁଥିଲେ,ସବୁ କରୁଥିଲା |କିନ୍ତୁ ତାର ଚରିତ୍ର ପଂଜିକାରେ 'ଆଉଟଷ୍ଚାଣ୍ଡିଂ' ଲେଖିବା ବ୍ୟତୀତ ସେ ନିର୍ଦ୍ଦେଶକଂକର ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଅନୁକମ୍ପା ଲାଭ କରି ପାରୁ ନଥିଲା |ଥରେ ନିର୍ଦ୍ଦେଶକଂକ ଗାଡିଚାଳକ କୁ ହାତ କରି ସେ ରୋହିତ ବିରୁଦ୍ଧରେ ନିର୍ଦ୍ଦେଶକଂକ କାନରେ ୟାଡୁ ସାଡୁ ଅନେକ କଥା ପକାଇଲା |ତାର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ଥିଲା,ରୋହିତ ବିରୁଦ୍ଧରେ କିଛି କାର୍ଯାନୁଷ୍ଠାନ ହେଲେ,ତାର ଭବିଷ୍ୟତ ପଦୋନ୍ନତି ର ବାଟ ବନ୍ଦ ହୋଇଯିବ |ସେପରି ସ୍ଥଳେ ତାର ନିଜର ପଦୋନ୍ନତି ର ସୁଯୋଗ ଖୋଲିଯିବ |କିନ୍ତୁ ନିର୍ଦ୍ଦେଶକ ଗାଡିଚାଳକ କଥାରେ ପ୍ରଭାବିତ ହେବା ଦୂରେ ଥାଉ,ତାକୁ ବଦଳାଇ ତା ସ୍ଥାନରେ ଦ୍ଵିତୀୟ ଗାଡିଚାଳକ କୁ ରଖିଲେ |
ରୋହିତ ର ବଡପୁଅ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଦଶମ ଶ୍ରେଣୀ ରେ ଅଠାନବେ ପ୍ରତିଶତ ନମ୍ବର ରଖି ଉତ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ ଯୁକ୍ତ ଦୁଇ ବିଜ୍ଞାନରେ ଅଧ୍ୟୟନ କରୁଥିଲା |ତାର ଲକ୍ଷ୍ୟ ଥିଲା ଆଇ.ଆଇ.ଟି.|ସେଥିପାଇଁ ସେ ବିଶେଷ କୋଚିଂ ନେବା ସଂଗେ ସଂଗେ ପରିଶ୍ରମ ମଧ୍ୟ କରୁଥିଲା |ତାର ଏକ ଭଲ ଗୁଣ ଥିଲା |ସେ ତାର ଅବସର ସମୟରେ ନିକଟରେ ଥିବା ବସ୍ତି ଅଂଚଳ ର ପିଲାମାନଂକୁ ପାଠ ପଢ଼ାଉଥିଲା |ସୁବ୍ରତ ଓ ତାର ସ୍ତ୍ରୀ ଭାରତୀଂକୁ ଏକଥା ଭଲ ଲାଗୁ ନଥିଲା |ଯୁକ୍ତ ଦୁଇ ପରୀକ୍ଷା ଶେଷ ହେବାପରେ ଦିନେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଘରେ ଏକୁଟିଆ ଥିଲା |ସୁବ୍ରତ ର ବଡଝିଅ ସୁରେଖା ଯିଏକି ନବମ ଶ୍ରେଣୀରେ ପଢୁଥିଲା,ଗଣିତ ବୁଝିବା ପାଇଁ ତା ପାଖକୁ ଆସିଲା |ଶ୍ରେଷ୍ଠ ତାକୁ ଗଣିତ ବୁଝାଉଥିବା ବେଳେ ଅଚାନକ ସେଠାକୁ ଭାରତୀ ଆସି ନାନା କୁଭାଷା ରେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ କୁ ଗାଳି ଦେଇ କହିଲା,ବସ୍ତି ଅଂଚଳରେ କୃଷ୍ଣଲୀଳା କରି ମନ ମାନିଲାନି ଯେ ଶେଷରେ ମୋ ଝିଅ ଉପରେ ଆଖି ପକାଇଲୁ?ଶ୍ରେଷ୍ଠ ନିଜକୁ ନିର୍ଦ୍ଦୋଷ କହିବା ସତ୍ତ୍ୱେ ଭାରତୀ କିଛି ଶୁଣିବାକୁ ରାଜି ନଥିଲା |ସେ ସୁରେଖା ଗାଲରେ ଚଟକଣା ମାରି ତାକୁ ସେଠାରୁ ଭିଡି ଭିଡି ନେଇଗଲା |
ସେଦିନ ରୋହିତ ପରିବାର ପାଇଁ ଏକ ହୃଦୟ ବିଦାରକ ଦିନ ଥିଲା |ରୋହିତ ଓ ଝରଣା ଘରେ ପହଂଚିବା ବେଳକୁ ସବୁ ଶେଷ |ଶ୍ରେଷ୍ଠ ବେକରେ ଦଉଡି ଦେଇ ଆତ୍ମହତ୍ୟା କରିଥିଲା |ମୃତ୍ୟୁ ପୂର୍ବରୁ ଲେଖି ଯାଇଥିଲା,ସେ ନିର୍ଦ୍ଦୋଷ |ମାଉସୀଂକୁ ବୁଝାଇ ଦେବ,ସୁରେଖା ମୋ ସାନଭଉଣୀ |ଏ ଦୁଃଖରେ ପାଗଳିନୀ ପ୍ରାୟ ହୋଇ ଝରଣା ଲମ୍ବା ଛୁଟିରେ ରହିଗଲା |ତାପରେ ଚାକିରୀରୁ ସ୍ୱେଚ୍ଛାକୃତ ଅବସର ନେଇଗଲା |ସେ ବଂଚିଲା ସାନପୁଅ ଦେବାଂଶ ପାଇଁ |ତାରି ମୁଂହକୁ ଚାହିଁ ଦୁହେଁ ପଥର ପରି ସବୁ ସହିଗଲେ |
ଏ ଦୁର୍ଘଟଣା ପରେ ଦେବାଂଶ କିନ୍ତୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ବଦଳିଗଲା |ଆଉ ପାଠ ପଢାରେ ମନ ଦେଲାନାହିଁ |ସବୁଦିନ ତା ବିରୁଦ୍ଧରେ କିଛି ନାଁ କିଛି ଅଭିଯୋଗ ରୋହିତ ପାଖକୁ ଆସୁଥିଲା |ଝରଣା ଅନେକ ଚେଷ୍ଟା କରି ଦେବାଂଶକୁ ବାଟକୁ ଆଣିଲା |ସେ ବି.ଏସ.ସି.ପରେ କମ୍ପ୍ୟୁଟର ଟ୍ରେନିଂ ନେଲା |ଯୋଗକୁ ଏକ ସରକାରୀ କାର୍ଯ୍ୟାଳୟରେ କମ୍ପ୍ୟୁଟର ସହାୟକ ପଦବୀରେ ଚାକିରୀ ମିଳିଗଲା |ଏଥର ଝରଣା ଦେବାଂଶ ର ବିବାହ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କଲା |ସେତେବେଳକୁ ତାକୁ ମାତ୍ର ପଚିଶ ବର୍ଷ ବୟସ ହୋଇଥାଏ |ଦୁହେଁ ପୁଅର ପସନ୍ଦକୁ ଦୃଷ୍ଟିରେ ରଖି ଯୁକ୍ତ ଦୁଇ ପଢିଥିବା ଏକ ଅତି ଗରୀବ ପରିବାରର ଝିଅକୁ ବୋହୂ କରି ଆଣିଲେ |ସଂସାର ତାଂକର ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଗଲା |ବୋହୂ ସୁଶ୍ରୀ ଥିଲା ସର୍ବଗୁଣସମ୍ପନ୍ନା |ଝରଣା ସବୁବେଳେ ଭାବୁଥିଲା,ସୁଶ୍ରୀ ସେମାନଂକ ପାଇଁ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଉପହାର |
ଏଣେ ସୁବ୍ରତ ର ଦୁଇ ଝିଅ ଓ ପୁଅ ଇଂଜିନିୟରିଂ ପଢିଲେ |ଅତି ଧୁମଧାମ୍ ରେ ବଡ ଝିଅର ବାହାଘର କଲା ସୁବ୍ରତ |ଜ୍ୱାଇଁ ମଧ୍ୟ ଇଂଜିନିୟର |ସାନଝିଅ ପସନ୍ଦ କରିଥିବା ପୁଅ ସୁବ୍ରତ ର ପସନ୍ଦ ନଥିଲା |ତଥାପି ଝିଅର ଖୁସି ପାଇଁ ସେ ସାନ ଝିଅର ବାହାଘର ସେହିଠାରେ କଲା |ପୁଅ ଗୌରବ ମଧ୍ୟ ନିଜ ସହକର୍ମୀକୁ ପସନ୍ଦ କରିଥିବା ଖବର ତାକୁ ଜଣା ଥିଲା |ଏଥିରେ ଭାରତୀ ବହୁତ ଖୁସି ଥିଲା ଓ ସମସ୍ତଙ୍କୁ କହୁଥିଲା,'ମୋ ପୁଅ ଇଂଜିନିୟର କୁ ବୋହୂ ଇଂଜିନିୟର'|ବାହାଘର ଅଳ୍ପଦିନ ଥାଏ,ଗୌରବ ଭୁବନେଶ୍ୱର ଆସିଥାଏ |ଦିନେ ତା ନଜର ପଡିଗଲା ସୁଶ୍ରୀ ଉପରେ |ସେ ବଗିଚାରେ ଗଛରେ ପାଣି ଦେଉଥିଲା |ସେ ତାକୁ ଏକ ଦୃଷ୍ଟିରେ ଚାହିଁ ରହିଗଲା |ଏତେ ଅପରୂପା !!ସେତେବେଳେ ଦେବାଂଶ ଘରେ ପହଂଚିଲା |ତାର ଦୃଷ୍ଟି ଗୌରବ ଉପରେ ପଡିଲା |ଗୌରବ ମନ୍ତବ୍ୟ ଦେଲା,ମାଂକଡ ବେକରେ ମୁକୁତାହାର |ଦେବାଂଶ ରାଗିଯାଇ ଢୋ'କିନା ଗୋଟେ ଥାପଡ ଗୌରବ ଗାଲରେ କଷିଦେଲା |ଏଥିପାଇଁ ଦୁଇ ପରିବାର ମଧ୍ୟରେ ବହୁତ ଗଣ୍ଡଗୋଳ ହେଲା |କିନ୍ତୁ ଆଗକୁ ବାହାଘର |ଗୌରବ କ୍ଷମା ମାଗି ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ କରିଦେଲା |ଦୁଇଦିନ ପରେ ରବିବାର ପଡିଲା |ଗୌରବ ଦେବାଂଶ କୁ କହିଲା,ଚାଲ ଯିବା ପିକନିକ୍ କରିବା |ଦେବାଂଶ ରୋହିତକୁ ପଚାରିଲା |ରୋହିତ କହିଲା, କୁଆଡେ ଯିବା ଦରକାର ନାହିଁ,ଚୁପଚାପ୍ ଘରେ ବସ |କିନ୍ତୁ ଗୌରବ ଘରକୁ ଆସି ନିଜ ମନ୍ତବ୍ୟ ପାଇଁ କ୍ଷମା ମାଗି,ରୋହିତ ଓ ଝରଣାଂକୁ ମନାଇ ଦେଲା |ପିକନିକ୍ ଯିବାର ଚାରିଘଣ୍ଟା ପରେ ଖବର ଆସିଲା,.ପାଣିରେ ଦେବାଂଶ ର ଗୋଡ ଖସି ତାର ଜଳ ସମାଧି ହୋଇଛି |
ଖବର ଶୁଣି ସେଇଠାରେ ହିଁ ରୋହିତ ଚେତାଶୂନ୍ୟ ହୋଇ ପଡିଗଲା |ସେଦିନ ଗଛଲତା,ପଶୁପକ୍ଷୀ,କୀଟପତଂଗ,ଆକାଶ,ଧରିତ୍ରୀ ସମସ୍ତେ କାନ୍ଦିଲେ |ସାରା କଲୋନି,ବସ୍ତି ଅଂଚଳରେ ସେଦିନ ଚୁଲି ଜଳିଲାନି |ଦୁଇ ଦୁଇଟା ଭେଣ୍ଡାପୁଅ ଚାଲିଯିବା କମ୍ ଦୁଃଖ ର କଥା ନୁହେଁ |କିନ୍ତୁ ରୋହିତ ବଂଚିଲା |ସେ ବଂଚିଲା,ସୁଶ୍ରୀ ମୁହଁକୁ ଚାହିଁ |ସେତେ ବେଳେ ସେ ଅନ୍ତସତ୍ତ୍ଵା |ଯେତେବେଳେ ଦେବାଂଶ ର ଶୁଦ୍ଧି କାର୍ଯ୍ୟ ଚାଲିଥାଏ,ସେତେବେଳେ ଧୁମଧାମ୍ ରେ ଗୌରବର ବାହାଘର ହେଉଥାଏ |ଶୁଦ୍ଧି କାର୍ଯ୍ୟ ଶେଷ ହେବାପରେ ସୁଶ୍ରୀ ତା ବାପଘର କୁ ଗଲା |ରୋହିତ ସମୁଦୀଂକୁ କହିଥିଲା,ସୁଶ୍ରୀ ଏବେ ବହୁତ ଛୋଟ |ଆପଣ ଇଚ୍ଛା କଲେ ତା ଗର୍ଭ ନଷ୍ଟ କରାଇ ଆଉଥରେ ବିବାହ କରାଇ ପାରନ୍ତି |ଆମର ଏଥିରେ ଆପତ୍ତି ନାହିଁ |ହୁଏତ ସମୁଦୀ,ସମୁଦୁଣୀଂକର ଏହି ଇଚ୍ଛା ଥିଲା |ସେତେବେଳେ ପଡୋଶୀ ମାନେ ମଧ୍ୟ ଟୁପୁରୁ ଟାପୁରୁ ହେଲେ,ସୁଶ୍ରୀ ଆଉଥରେ ବାହା ହେବ !!କିନ୍ତୁ ସମସ୍ତଂକୁ ଭୁଲ ପ୍ରମାଣିତ କରିଦେଇ ସୁଶ୍ରୀ ଫେରି ଆସିଲା ତା ଶାଶୁଘରକୁ |କହିଲା,ଏଇ ମୋର ସ୍ୱର୍ଗ ,ଏଇଠି ମୋର ମୋକ୍ଷ |ମୁଁ ଆପଣମାନଂକୁ ଛାଡି କୁଆଡେ ଯିବିନି |ସେଦିନ ରୋହିତ କାନ୍ଦିଥିଲା,ଝରଣା କାନ୍ଦିଥିଲା |ଦୁଃଖରେ ନୁହେଁ,ଆନନ୍ଦରେ |
ଦୁହେଁ ମିଶି ସୁଶ୍ରୀ ର ବହୁତ ଯତ୍ନ ନେଲେ |ଯଥା ସମୟରେ ସୁଶ୍ରୀ ଗର୍ଭରୁ ପୁତ୍ର ସନ୍ତାନ ଜନ୍ମ ହେଲା |ରୋହିତ ଶ୍ରଦ୍ଧା ରେ ତାର ନାମ ରଖିଲା,ଶ୍ରେୟାଂଶ |ସେ ସୁଶ୍ରୀ କୁ କହିଲା,ତୋ ଇଚ୍ଛା,ତୁ ତାକୁ ଯେଉଁ ନାମ ଦେଇପାରୁ,କାରଣ ସେ ଆମର ନାତି ହେଲେବି ପ୍ରଥମେ ତୋର ପୁଅ |ତା ଉପରେ ତୋର ପ୍ରଥମ ଅଧିକାର |କିନ୍ତୁ ସୁଶ୍ରୀ ସେହି ଶ୍ରେୟାଂଶ ନାମ ହିଁ ରଖିଲା |ଦିନେ ସୁଶ୍ରୀ କହିଲା,ବାପା,ମୁଁ ପାଠ ପଢିବି |ରୋହିତ ଆଗ୍ରହ ରେ ହଁ ଭରିଲା |ସେ ବି.ଏ.ପାଶ କରି ବି.ଇ.ଡି.କଲା |ତାକୁ ଶିକ୍ଷା ସହାୟକ ଚାକିରୀ ମଧ୍ୟ ମିଳିଲା |ସେଦିନ ରୋହିତ ବହୁତ ଖୁସି ହୋଇଥିଲା |ଯାହାହେଉ,ଆମ ଅନ୍ତେ ଝିଅ ହଇରାଣ ହେବନାହିଁ |ସେ ଚାକିରୀ ରୁ ସ୍ୱେଚ୍ଛାକୃତ ଅବସର ନେଇଗଲା |ଅବସରକାଳୀନ ପ୍ରାପ୍ୟରେ ମିଳିଥିବା ଟଙ୍କାରେ ଗୋଟିଏ କାର୍ କିଣି ଡ୍ରାଇଭର ରଖିଲା |ସେ ସବୁଦିନ ସୁଶ୍ରୀ କୁ ନେବା ଆଣିବା କଲା |କ୍ରମେ ସୁଶ୍ରୀ ନିଜେ ଗାଡି ଚଲାଇବା ଶିଖିଗଲା |ଏଥର ସେ ନିଜେ ଗାଡି ଚଲାଇଲା |ରୋହିତ ଓ ଝରଣାଂକ ଆଖିର ମଣି ଥିଲା,ଶ୍ରେୟାଂଶ |ତା ସାଂଗରେ ସମୟ ବିତାଇବାରେ ଦୁହେଁ ଅସୀମ ଆନନ୍ଦ ଅନୁଭବ କରୁଥିଲେ |
ଅନେକ ଦିନ ପରେ ଦିନେ ସୁବ୍ରତ ରୋହିତକୁ ଦେଖିଲା |ସେଦିନ ସେମାନେ ସପରିବାରେ କାର୍ ରେ ମାର୍କେଟ୍ ଯାଉଥିଲେ,ଡ୍ରାଇଭିଂ ସିଟ ରେ ସୁଶ୍ରୀ ଥିଲା |ସେମାନଂକୁ ଦେଖି ଈର୍ଷାରେ ତା ମନ ଜଳିଗଲା |ଘରକୁ ଆସି ସେ ଭାରତୀ ଉପରେ ବୋଝେ ବର୍ଷିଲା |ଶେଷକୁ କହିଲା,ରୋହିତ ପରି ଭାଗ୍ୟବାନ ଦୁନିଆଁ ରେ ମୁଁ କାହାକୁ ଦେଖିନି |ଭଗବାନ ତାକୁ ସର୍ବସୁଖ ଦେଇଛନ୍ତି |ଭାରତୀ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ କହିଲା,କି କଥା କହୁଛ ତମେ !ଦି' ଦିଇଟା ଭେଣ୍ଡା ପୁଅ ତାର ଚାଲିଗଲେ,ଦୁଇଜଣ ଯାକ ଚାକିରୀ ଛାଡି ଘରେ ବସିଲେ |ସେମାନଙ୍କର ନିଜର ଘର ନାହିଁ,ଭଡାଘରେ ରହୁଛନ୍ତି,ତାକୁ ତମେ କହୁଛ ଭାଗ୍ୟବାନ?ତା'ଭଳି ହତଭାଗା ଏ ଦୁନିଆଁରେ କିଏ ଅଛି?ଆମର ତିନିଟା ପିଲା |ତିନିଜଣ ଯାକ ଇଂଜିନିୟର |ଜ୍ୱାଇଁ ,ବୋହୂ ବି ଇଂଜିନିୟର |ଆମେ ନିଜ ଘରେ ରହିଛୁ |କଣ ଆମର ଅଭାବ?ସୁବ୍ରତ କହିଲା,ଲାଜ ଲାଗୁନି ଏକଥା କହୁଛ?ବଡଝିଅ କୁ ଏତେ ଟଂକା ଖର୍ଚ୍ଚ କରି ବାହାଘର କଲି,ସ୍ୱାମୀ ,ଶାଶୁ,ଶ୍ଵଶୁରଙ୍କ ସାଂଗେ କଳି କରି ଆସି ଆମ ଘରେ ବସିଛି |ସାନଝିଅ ନିଜ ଇଛାରେ ବାହା ହେଲା,ଏବେ ଛାଡପତ୍ର ପାଇଁ କୋର୍ଟରେ କେଶ୍ କରିଛି |ଆଉ ପୁଅ କଥା ଛାଡ |ଏମିତି ରଣଚଣ୍ଡୀ ଝିଅ କୁ ବାହା ହେଲା ଯେ ଦିନେହେଲେ ଆମ ଘର ମାଡୁନି ନାଁ ଆମକୁ ଦିନେ ସେଇଠି ରଖେଇ ଦଉନି |କି ସୁଖ ଟା ଆମର ଅଛି?ଲୋକେ ଜାଣିବାକୁ ସମସ୍ତେ ଇଂଜିନିୟର !କୋଠାଘର ରହିଛୁ !ବୁଝିଲ,ସବୁ ପାପର ଫଳ |ରୋହିତ ର ବଡପୁଅ କୁ ତମେ ମାରିଲ,ସାନକୁ ମାରିଲା ଗୌରବ |ପାଣିକୁ ଡାକି ନେଇ ତା'ଗୋଡ ଟାଣିଦେଲା ବୋଲି ସେଦିନ ତମକୁ କହୁଥିଲା ନାଁ?ହେଲେ ରୋହିତ ର ସବୁ ଯାଇ ବି ସେ ଭାଗ୍ୟବାନ |ଆଜିକାଲି ଯୁଗ ରେ କୋଉ ବୋହୂ ଏତେ ଆଜ୍ଞାଧୀନା ହୋଇ ରହୁଛି ?ନିଜ ସ୍ୱାମୀ ଥାଉ ଥାଉ, ଆଉ କାହା ପଛରେ ଲଟର ପଟର ହେଉଛନ୍ତି !ୟା' କୁ ଦେଖ !ଏତେ କମ୍ ବୟସରେ ବିଧବା ହୋଇ ବି ଆସି ଶାଶୁ ଶ୍ଵଶୁରଙ୍କ ପାଖରେ ରହିଲା, ସରକାରୀ ଚାକିରୀ କରୁଛି ,ଆଉ ତାଂକରି ସେବାରେ ତା ଦିନ କଟୁଛି |
ଭାରତୀ ଅବାକ୍ ହୋଇ ସୁବ୍ରତ ର କଥା ଶୁଣି ଯାଉଥିଲା |ସେ ମନେ ମନେ କହିଲା,ଠିକ୍ କହୁଛ ତମେ ***|
ମମତା ମହାନ୍ତି |
No comments:
Post a Comment