ରମେଶ ତାଙ୍କର ବୋଉ ଉଷାଙ୍କୁ ବହୁତ ଭଲ ପାଉଥିଲେ |ଅତି ଛୋଟ ଦିନରୁ ବାପାଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ବହୁତ କଷ୍ଟରେ ଉଷା ତାଙ୍କୁ ବଡ଼ କରିଥିଲେ |ରମେଶ ସବୁବେଳେ କହୁଥିଲେ, ସ୍ତ୍ରୀ ଠାରୁ ମାଆ ବଡ଼ |କାରଣ ମଣିଷ ଜୀବନରେ ପ୍ରଥମେ ମାଆ ଆସେ,ତାପରେ ସ୍ତ୍ରୀ |ମାଆ ସାଙ୍ଗେ ରକ୍ତର ସମ୍ପର୍କ ଥିବାବେଳେ ବିବାହ ପରେ ହିଁ ସ୍ତ୍ରୀ ସହିତ ସମ୍ପର୍କ ଯୋଡ଼ା ହୁଏ |ରମେଶଙ୍କୁ ଅକସ୍ମାତ ଚାକିରୀ ମିଳିବା ,ପଦୋନ୍ନତି ପାଇବା ଇତ୍ୟାଦି ପ୍ରତ୍ୟେକ ସଫଳତାକୁ ସେ ତାଙ୍କ ବୋଉଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦ ବୋଲି ଭାବୁଥିଲେ |ଉଷା ତାଙ୍କୁ ଗେହ୍ଲାରେ 'ବାବୁ'ବୋଲି ଡାକୁଥିଲେ |ରମେଶଙ୍କୁ ଉଷାଙ୍କ ରାନ୍ଧଣା ବହୁତ ପସନ୍ଦ ଥିଲା |ସେଥିପାଇଁ ପ୍ରତିଦିନ ତରକାରୀ ରାନ୍ଧିବା ଦାୟିତ୍ତ୍ୱ ଉଷାଙ୍କ ଉପରେ ନ୍ୟସ୍ତ ଥିଲା |ଖାଇବା ବେଳେ ସେ ତାହାକୁ ଚାଟିଚୁଟି ଖାଉଥିଲେ ଓ ତାଙ୍କ ପତ୍ନୀଙ୍କୁ ବେଳେ ବେଳେ କହୁଥିଲେ,ଦେଖ ମୋ ବୋଉ କେମିତି ରାନ୍ଧିଛି !ତମେ ଯେତେ ତେଲ ମସଲା ପକାଅ ପଛକେ ,ମୋ ବୋଉ ପରି ରାନ୍ଧି ପାରିବନାହିଁ |ମା ପୁଅଙ୍କ ଯୋଡି ଅପୂର୍ବ ଥିଲା |ସକାଳ ହେଲେ ରମେଶ ଉଷାଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଇ କହୁଥିଲେ,ବୋଉ ମୁଁ ଉଠିଗଲି |ଅଫିସରୁ ଫେରିବା ପରେ ସେମିତି ଉଷାଙ୍କୁ ଖୋଜି ଖୋଜି ତାଙ୍କ ପାଖରେ ପହଞ୍ଚି ଯାଇ କହୁଥିଲେ,ବୋଉ,ମୁଁ ଆସିଗଲି ,ଶୀଘ୍ର ଗରମା ଗରମ ଚା' ଦେଲୁ |ରମେଶ ବୋଉଙ୍କୁ ଯେତିକି ଭଲ ପାଉଥିଲେ,ସେତିକି ତାଙ୍କ ଉପରେ ରାଗୁଥିଲେ ମଧ୍ୟ |ସେ ଟିକିଏ କ୍ଷଣକୋପୀ ଥିବାରୁ ଟିକିଏ କଥାରେ ରାଗି ଯାଉଥିଲେ |ଉଷାଙ୍କୁ ନିଜ ପୁଅ କଥା ଭାରି ବାଧୁଥିଲା |ସେ ସେତେବେଳେ ରୁଷି ଯାଉଥିଲେ ଓ ଯେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପୁଅ ତାଙ୍କୁ ବୁଝାଉ ନଥିଲେ,ସେ ଅନ୍ନ ଜଳ ସ୍ପର୍ଶ କରୁ ନଥିଲେ |ରମେଶ ଉଷାଙ୍କ ଏହି ଗୁଣ ବିଷୟରେ ଅବଗତ ଥିଲେ |ତେଣୁ ସେ ରାଗିବା ପରେ ପରେ ତାଙ୍କ କାନ୍ଧରେ ହାତ ରଖି 'ମୋ ସୁନା ବୋଉ,' କହିଦେଲେ ଉଷାଙ୍କ ଅଭିମାନ କୁଆଡେ ମିଳେଇ ଯାଉଥିଲା |ରମେଶଙ୍କ ଦୁଇ ପୁଅ ଝିଅ ଥିଲେ |କିନ୍ତୁ ସେ ନିଜ ବୋଉ ପ୍ରତି ଯେତିକି ଆସକ୍ତ ଥିଲେ,ଅନ୍ୟ କାହା ପ୍ରତି ସେପରି ନଥିଲେ |
ଅନେକ ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ରମେଶଙ୍କ ଚର୍ମ ରୋଗ ବାହାରି ଥିଲା |ସେଥିପାଇଁ ସେ ବହୁତ ଔଷଧ ଖାଉଥିଲେ ବି କେତେବେଳେ ତାହା କମି ଯାଉଥିଲା,ପୁଣି କେତେବେଳେ ବଢି ଯାଉଥିଲା |ଶେଷରେ କେହି ଜଣେ ବନ୍ଧୁ ଅଧିକ ମାତ୍ରାରେ ଲଙ୍କା ଖାଇବାକୁ ଉପଦେଶ ଦେଇଥିଲେ |ତାଙ୍କ କଥା ମାନି ପରୀକ୍ଷାମୂଳକ ଭାବରେ ସେ ଲଙ୍କା ଖାଇବା ଆରମ୍ଭ କଲେ |ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ର କଥା,ଏହା କାମ ଦେଲା ଓ ସେ କିଛିଦିନ ପରେ ଚର୍ମ ସଂକ୍ରମଣରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇଲେ |ସେହିଦିନ ଠାରୁ ତାଙ୍କର ଲଙ୍କା ଖାଇବା ଅଭ୍ୟାସ ରହିଯାଇ ଥିଲା |ତରକାରୀ ବେଶି ରାଗ ହେଲେ,ପିଲାମାନେ ଖାଇ ପାରିବେ ନାହିଁ |ତେଣୁ ସେ ଖାଇବା ବେଳେ ଅତି କମରେ ଚାରି/ପାଞ୍ଚଟି ଲଙ୍କାମରିଚ ଥାଳିରେ ନେଇ ଖାଇ ବସୁଥିଲେ |ଦିନେ ଦିନେ ଖାଉ ଖାଉ ଛ /ସାତଟି ଖାଇ ଦେଉଥିଲେ |ବୟସ ଥିବାବେଳେ ସବୁ ଚଳି ଯାଉଥିଲା |ବୟସ ବଢ଼ିବାରୁ ଧୀରେ ଧୀରେ ପାକସ୍ଥଳୀ ଉପରେ ରାଗ ର ପ୍ରଭାବ ପଡିଲା |ଯେଉଁଦିନ ଅଧିକ ଲଙ୍କା ଖାଇ ଦେଉଥିଲେ ,ତା ପରଦିନ ସକାଳୁ ସକାଳୁ ତାଙ୍କୁ ଚାରି ପାଞ୍ଚ ଥର ପତଳା ଝାଡା ହୋଇ ଯାଉଥିଲା |ଏକଥା ଦେଖି ଉଷା ଭାରି ବ୍ୟସ୍ତ ହେଉଥିଲେ ଓ ପୁଅକୁ ଲଙ୍କା ନ ଖାଇବା ପାଇଁ ବହୁତ ବୁଝାଉ ଥିଲେ |କିନ୍ତୁ ରମେଶଙ୍କ ମନରେ ଚର୍ମ ସଂକ୍ରମଣର ଭୟ ଏପରି ଜମାଟ ବାନ୍ଧି ଯାଇଥିଲା ଯେ,ସେ କୌଣସିମତେ ଲଙ୍କା ଖାଇବା ଛାଡିବାକୁ ଚାହୁଁ ନଥିଲେ |ଥରେ ତାଙ୍କୁ ରକ୍ତ ଆମାଶୟ ହେଲା ଓ ଏହା ଏପରି ପ୍ରବଳ ଆକାର ଧାରଣ କଲା ଯେ,ତାଙ୍କୁ ଡାକ୍ତରଖାନାରେ ରହି ଚିକିତ୍ସିତ ହେବାକୁ ପଡିଲା |ତଥାପି ରମେଶଙ୍କ ଲଙ୍କା ପ୍ରତି ଆକର୍ଷଣ କମି ନଥିଲା |କିନ୍ତୁ ପୁଅ ପାଇଁ ଉଷା ଭାରି ବ୍ୟସ୍ତ ହେଉଥିଲେ |ଦିନେ ରମେଶ ଦେଖିଲେ, ଘରକୁ ଯେତେ ଲଙ୍କା ଆସୁଛି,ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ସବୁ କୁଆଡେ ଉଭାନ ହୋଇ ଯାଉଛି |ସେ ଉଷାଙ୍କ ଉପରେ ସନ୍ଦେହ କରି ,ଲଙ୍କା କୁଆଡେ ଗଲା ବୋଲି ପଚାରିବାରୁ,ସେ ମୁଁ ଜାଣିନି କହୁଥିଲେ ଓ ତାପରେ ଲଙ୍କାର ଅପକାରିତା ବିଷୟରେ ତାଙ୍କୁ ବୁଝାଉ ଥିଲେ |ତେଣୁ ଲଙ୍କା ଲୁଚେଇବା କାମ ବୋଉର ବୋଲି ରମେଶ ଜାଣୁଥିଲେ |ଧୀରେ ଧୀରେ ତାଙ୍କର ରାଗ ବଢ଼ି ଗୁରୁତର ଆକାର ଧାରଣ କଲା |ସେଦିନ ସୋମବାର ଥିଲା | ଭାତ ଥାଳିରେ ଲଙ୍କା ନଥିବାର ଦେଖି,ସେ ରାଗରେ ଥାଳି ଫୋପାଡ଼ି ଦେଲେ ଓ ଉଷା ଙ୍କୁ କହିଲେ,ମୁଁ ମରିଗଲେ,ତୁ ଶାନ୍ତି ପାଇବୁ |ଏହା କହି ସେ କିଛି ନଖାଇ ଅଫିସ ଚାଲିଗଲେ |
ପୁଅର ଏତେ କଡା କଥା ଉଷା ହଜମ କରି ପାରିଲେ ନାହିଁ |ବାରମ୍ବାର ପୁଅର ସେହି କଥା ତାଙ୍କ କାନରେ ପ୍ରତିଧ୍ଵନିତ ହେବାରେ ଲାଗିଲା |ଏପରି କଟୂ ବାକ୍ୟ ପୁଅ କେମିତି କହି ପାରିଲା ଭାବି ଦୁଃଖରେ ତାଙ୍କ ହୃଦୟ ଖିନ ଭିନ ହୋଇଗଲା ଓ ସେ ଭିତରେ ଭିତରେ ଅନେକ କାନ୍ଦିଲେ |କେତେ ସମୟ ପରେ ସେ ନାତି ବୁବୁଲୁ କୁ କହିଲେ,ତୋ ବାପା କିଛି ନଖାଇ ଚାଲିଗଲା,ଯାଆ ତାକୁ ବୁଝେଇ ସୁଝେଇ ଡାକି ଆଣିବୁ |ବୁବୁଲୁ କହିଲା,ବାପା କଣ ଛୋଟ ପିଲା ହୋଇଛନ୍ତି ଯେ ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ଡାକିଲେ ସେ ଚାଲି ଆସିବେ ?ସବୁ ତମର ଦୋଷ | ବାପା ଲଙ୍କା ଭଲ ପାଆନ୍ତି ବୋଲି ଜାଣି ସୁଦ୍ଧା ତମେ କାହିଁକି ତାକୁ ଲୁଚାଉ ଥିଲ ?ମୋର ଡେରି ହେଲାଣି,ମୁଁ ସ୍କୁଲ ଯାଉଛି |ସେ ସ୍କୁଲ ଚାଲିଗଲା |ତା ସହିତ ନାତୁଣୀ ମଧ୍ୟ ସ୍କୁଲ ଗଲା |ଘରେ ବୋହୂ ଏପରି ବ୍ୟବହାର ଦେଖାଇଲା ,ଜଣା ପଡୁଥିଲା ସତେ ଯେପରି ସେ ନରହତ୍ୟା କରି ପକାଇଛନ୍ତି |
ସେଦିନ ସଞ୍ଜ ଯାଇ ରାତି ହେଲା |ସେତେବେଳେ ରମେଶଙ୍କ ରାଗ କମି ଯାଇଥିଲା |ହଠାତ ତାଙ୍କର ଉଷାଙ୍କ କଥା ମନେ ପଡିଲା |ବୋଉ ଉପରେ ରାଗିଲେ,ସେ ଅନ୍ନ ଜଳ ସ୍ପର୍ଶ କରେ ନାହିଁ ଜାଣି ସୁଦ୍ଧା ସେ ୟେ କଣ କଲେ ?କ୍ଷଣିକ କ୍ରୋଧର ବଶବର୍ତ୍ତୀ ହୋଇ ଜୀବନରୁ ବଳି ଅଧିକ ଭଲ ପାଉଥିବା ବୋଉକୁ ସେ ସାରା ଦିନ ଉପବାସରେ ରଖିଦେଲେ ? ସେ ଦ୍ରୁତ ଗତିରେ ତୃତୀୟ ମହଲାରେ ଥିବା ତାଙ୍କ ଅଫିସରୁ ବାହାରି ତଳକୁ ଆସି ଦେଖିଲେ ବୁବୁଲୁ ତା ସାଙ୍ଗ ବାଇକରେ ତାଙ୍କ ପାଖକୁ ଆସୁଛି |ସେ କିଛି କହିବା ପୂର୍ବରୁ ବୁବୁଲୁ କହିଲା,ଜେଜେମା ଅଚେତ ହୋଇ ପଡିଛି,କଥା କହୁନି |ରମେଶଙ୍କ ହୋସ ଉଡ଼ିଗଲା |ସେ ତୀବ୍ର ଗତିରେ ବାଇକ ଚଳାଇ ଘରକୁ ଆସି ଦେଖିଲେ, ଉଷା ବିଛଣାରେ ନିସ୍ତେଜ ହୋଇ ପଡିଛନ୍ତି ,ମୁହଁରୁ ଫେଣ ବାହାରୁଛି ଓ ଆଖିରୁ ଦୁଇଧାର ଲୁହ ଝରି ଶୁଖି ଯାଇଛି | ଲଙ୍କା ଭର୍ତ୍ତି ଥିବା ଏକ ଲଙ୍କା ପୁଟୁଳି ତାଙ୍କ ମୁଣ୍ଡ ପାଖରେ ପଡିଛି |ସେ ତୁରନ୍ତ ତାଙ୍କୁ ଡାକ୍ତରଖାନା ନେଇଗଲେ |ସେଠାରେ ଡାକ୍ତର ତାଙ୍କୁ ମୃତ ଘୋଷଣା କଲେ |ଉଷା ବିଷ ପିଇ ଦେଇଥିଲେ |
ଉଷାଙ୍କୁ ହରାଇବା ଦୁଃଖରେ ରମେଶ ପାଗଳ ପ୍ରାୟ ହୋଇ ଯାଇଥିଲେ ଓ ସବୁଦିନ ପାଇଁ ଲଙ୍କା ଖାଇବା ଛାଡି ଦେଇଥିଲେ |କିନ୍ତୁ ଏ ସବୁ ସତ୍ତ୍ୱେ ଅତି ଆଦରର ବୋଉ ତାଙ୍କୁ 'ବାବୁ' ବୋଲି ଡାକିବାକୁ ଆଉ ନଥିଲେ |ମମତା ମହାନ୍ତି |
No comments:
Post a Comment