(ଯେଉଁ ପ୍ରିୟ ପାଠକ /ପାଠିକା ମାନେ "ବୋହୂର ନାଁ 'ରୋଜି'"ରେ ରୋଜିକୁ ବହୁତ ଭଲପାଇ ତା ବିଷୟରେ ଅଧିକ ଜାଣିବାକୁ ଚାହିଁଥିଲେ,ସେମାନଂକ ପାଇଁ ମୋର ଏହି କାହାଣୀ 'ରୋଜି' |)
ଭାଇମାନଂକ ଅପେକ୍ଷା, ରୋଜି ତାର ଭଉଣୀମାନଂକୁ ବେଶି ଭଲ ପାଉଥିଲା |ତିନିଭଉଣୀ ଏକାଠି ବୁଲିବା,ସିନେମା ଦେଖିବା ଓ ରାତିରେ ଗୋଟିଏ ଖଟରେ ଶୋଇ ଅନେକ ରାତି ଯାଏ ଗପସପ କରିବାକୁ ଭାରି ଭଲ ପାଉଥିଲେ |ସମୟ ଗଡି ଚାଲିଲା |ବଡଭଉଣୀ ଲିଜା ବାହା ହୋଇଯିବା ପରେ ଆଗପରି ଆଉ ତିନିଭଉଣୀଙ୍କ ମଉଜମସ୍ତି ଚାଲିପାରିଲାନାହିଁ |କିନ୍ତୁ ଲିଜା ସେଇ ଜାମସେଦପୁରରେ ବିବାହ କରିଥିବାରୁ ପ୍ରାୟବେଳେ ବାପଘରକୁ ବୁଲି ଆସୁଥିଲା |ଦଶହରା ପର୍ବ ସେମାନଂକ ପାଇଁ ମିଳନର ପର୍ବ ଥିଲା ଓ ଏହାକୁ ସେମାନେ ଖୁବ ଯାକଜମକରେ ପାଳନ କରୁଥିଲେ |ଲିଜା ଯେତେବେଳେ ବାପଘରକୁ ଆସୁଥିଲା , ସମସ୍ତଂକ ପାଇଁ ନୂଆ ପୋଷାକ ଆଣୁଥିଲା |ଲିଜା ଆଣିଥିବା ପୋଷାକ ଉପରେ ରୋଜିର ଭାରି ଲୋଭ ଥିଲା ଓ ସମସ୍ତେ ମନାକରିବା ସତ୍ତ୍ବେ ସେ ସେଇଦିନହିଁ ତା ପାଇଁ ଆଣିଥିବା ପୋଷାକ ପିନ୍ଧି ପକାଉଥଲା ଓ ଆଉ ଗୋଟିଏ ପୋଷାକ ପାଇଁ ଅଳି କରୁଥିଲା ||ଲିଜାର ସ୍ବାମୀ ସୌରଭ ଜଣେ ଇଂଜିନିୟର ଓ ଦେଖିବାକୁ ଖୁବ୍ ସୁନ୍ଦର,ଶାନ୍ତ ଓ ଭଦ୍ରବ୍ୟକ୍ତି ଥିଲେ |ବିବାହର ପ୍ରଥମ ରାତ୍ରିରେ ହିଁ ସେ ଲିଜାକୁ ନିଜ ଅତୀତ ବିଷୟରେ କହିଦେଇଥିଲେ |ତାଂକର ସହପାଠିନୀ ସ୍ବପ୍ଣା ତାଂକ ଜୀବନର ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମ ଥିଲା ଓ ଦୁହେଁ ଦୁହିଁକୁ ବହୁତ ଭଲ ପାଉଥିଲେ |କିନ୍ତୁ ଦୁଇଜଣଂକ ଜାତି ଭିନ୍ନ ଥିବାରୁ ଦୁହିଁକ ପରିବାର ସେମାନଂକ ବିବାହକୁ ବିରୋଧ କରିଥିଲେ |ଏପରିକି ସୌରଭ ସ୍ବପ୍ନାକୁ ବିବାହ କରିବା ପାଇଁ ଘରେ ଜିଦ୍ଦି କରିବାରୁ ତାଂକ ପିତା ଆତ୍ମହତ୍ୟାର ଧମକ ଦେଇଥିଲେ |ପ୍ରଥମେ ସ୍ବପ୍ନା ବାହା ହୋଇଯାଇଥିଲା ;ତାପରେ ସୌରଭ ବିବାହ କରିଥିଲା ଲିଜାକୁ |ସୌରଭ ଲିଜାକୁ ସଫା ସଫା କହିଦେଇଥିଲା,ସେ ତା ଜୀବନର ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମକୁ କଦାପି ଭୁଲି ପାରିବନାହିଁ ଓ ସ୍ବପ୍ନାର ସ୍ଥାନରେ ଆଉ କାହାକୁ ସେ ବସାଇ ପାରିବନାହିଁ |ଏହା ଭିତରେ ସେମାନଂକର ପୁଅଟିଏ ହୋଇଥିଲା ଓ ଲିଜାର ବିଶ୍ବାସ ଥିଲା,ସମୟକ୍ରମେ ପୁତ୍ର ସ୍ନେହରେ ସୌରଭ ତା ଅତୀତକୁ ଭୁଲିଯିବ |
ଲିଜା ବିବାହର କିଛିବର୍ଷ ପରେ ଏକ ସଂପନ୍ନ ପରିବାରରେ ସୁଦୂର ଦିଲ୍ଲୀରେ ପୂଜାର ବିବାହ ହୋଇଗଲା |ପୂଜାର ସ୍ବାମୀ ଅବିନାଶଂକ ଅନେକ ସଦଗୁଣ ଭିତରେ ଏକ ବଦଗୁଣ ଥିଲା |ସେ ଅତ୍ୟନ୍ତ କ୍ରୋଧୀ ଥିଲେ ଓ ଯେ କୌଣସି ବିଷୟ ତାଂକ ପସନ୍ଦ ମୁତାବକ ନହେଲେ କ୍ରୋଧରେ ନିଜ ହିତାହତ ଜ୍ଞାନ ହରାଇ ହାତ ଉଠାଇ ଦେଉଥିଲେ | ବେଳେବେଳେ ଘରୁ ବାହାରି ଚାଲିଯାଉଥିଲେ ଓ ଦିନ ଦିନ ଧରି ଘରକୁ ଫେରୁ ନଥିଲେ |ପୂଜାର ବାପଘରକୁ ଯିବା ତାଂକର ଆଦୌ ପସନ୍ଦ ନଥିଲା |କିନ୍ତୁ କେବେ କେମିତି ଜାମସେଦପୁର ଗଲେ ସେ ପୂଜା ସହିତ ମାତ୍ର ଦିନକ ପାଇଁ ଯାଉଥିଲେ | ବାପଘରକୁ ଆସିବାରେ ଲିଜାର କିନ୍ତୁ କୌଣସି ପ୍ରତିବନ୍ଧକ ନଥିଲା | ରୋଜିକୁ ସେ ତା ପ୍ରାଣଠାରୁ ଅଧିକ ଭଲପାଉଥିଲା | ରୋଜି ମଧ୍ୟ ତାକୁ ବହୁତ ଭଲ ପାଉଥିଲା ଓ ତା ମାଆଂକ ପରେ ସେ ତାର ଦ୍ବିତୀୟ ମା' ଥିଲା |
ବାହାହୋଇଯିବା ପରେ ରୋଜି ବର୍ଷକୁ ଥରେ ଦଶହରାକୁ ଜାମସେଦପୁରକୁ ଆସୁଥିଲା | ସେଠାରେ ତାର ପ୍ରଧାନ ଆକର୍ଷଣ ଥିଲା ତା ଗେଲ୍ହୀଭଉଣୀ ଲିଜା |ସେଠାରେ ପହଁଚିବା ପରେ ସେ ତାର ଶାଶୁଘର କଥା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୁଲି ଯାଉଥିଲା |ଦୁହେଁ ମନଇଚ୍ଛା ବୁଲୁଥିଲେ ,ଗୁପଚୁପ , ଆଳୁଚପ୍ ଖାଉଥିଲେ , ଦଶହରା ପାଇଁ ଢେର୍ ସାରା ପୋଷାକ କିଣୁଥିଲେ ଓ ଡେରି ରାତି ଯାଏଁ ଚେଇଁ ଗପୁଥିଲେ |ରୋଜି ବାହାଘରର ଦ୍ବିତୀୟ ବର୍ଷର କଥା |ସେତେବେଳେ ତାର ପ୍ରଥମ ସନ୍ତାନ ଜନ୍ମ ହେବାର ଥିଲା ଓ ସେଥିପାଇଁ ସେ ଦଶହରାର ମାସକ ପୂର୍ବରୁ ବାପଘରକୁ ଆସିଥିଲା |ସେହିବର୍ଷ ଦଶହରା ଯାଇ କୂମାରପୂର୍ଣିମା ଆସିଲା କିନ୍ତୁ ଲିଜା ଆସିଲାନାହିଁ | ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇ ବଡଭାଇ ତା ଘରକୁ ଗଲେ ଓ ଦୁଇଦିନ ପରେ ଲିଜା ଓ ତା ପୁଅକୁ ନେଇ ଘରେ ପହଂଚିଲେ |ରୋଜିକୁ ଦେଖି ଲିଜା ତାକୁ କୁଣ୍ଢେଇ ଅନେକ କାନ୍ଦିଲା |ପରେ ଜଣା ପଡିଲା ସୌରଭ ଅଫିସ କାର୍ଯ୍ୟରେ ବମ୍ବେ ଯାଇଥିବା ବେଳେ ସେଠାରେ ଅକସ୍ମାତ ସ୍ବପ୍ନାକୁ ଭେଟିଥିଲା | ବିବାହର ବର୍ଷକ ପରେ ସ୍ବପ୍ନା ବିଧବା ହୋଇଯାଇଥିଲା ଓ ତାର ଗୋଟିଏ ଝିଅ ଥିଲା |ସେ ସେହିଠାରେ ଏକ ସଫ୍ଟୱେର କମ୍ପାନୀରେ ଚାକିରୀ କରୁଥିଲା |ସ୍ବପ୍ନାକୁ ଦେଖି ସୌରଭର ଅତୀତର ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତି ଜାଗ୍ରତ ହୋଇଯାଇଥିଲା ଓ ସେ ଆଉ ତାକୁ ହରାଇବାକୁ ଚାହୁଁନଥିଲା |ଘରକୁ ଫେରି ସେ ଲିଜାକୁ ସବୁକଥା କହିଥିଲା ଓ ଆପୋଷ ବୁଝାମଣା ଭିତ୍ତିରେ ତାକୁ ଛାଡପତ୍ର ଦେବାପାଇଁ ଆକୁଳ ନିବେଦନ କରିଥିଲା |ବହୁତ ଚିନ୍ତା କରି ଲିଜା ସୌରଭ କଥାରେ ରାଜି ହୋଇଯାଇଥିଲା |ଛାଡପତ୍ର ଦେବାପାଇଁ ଲିଜା ରାଜି ହୋଇଛି ଜାଣି ଘରେ ସମସ୍ତେ ବିରୋଧ କରିଥିଲେ କିନ୍ତୁ ଲିଜା କାହାରି କଥା ଶୁଣି ନଥିଲା |ସେ କହିଥିଲା, ତାଂକର ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମ ମୁଁ ତାଂକୁ ଫେରାଇ ଦେବି |ସେ ଖୁସିରେ ରୁହନ୍ତୁ,ତାଂକ ଖୁସିରେ ମୋ ଖୁସି |ତାହାହିଁ ହେଲା |ସୌରଭକୁ ଛାଡପତ୍ର ଦେଇ ଲିଜା ସବୁଦିନ ପାଇଁ ପୁଅ ସହିତ ବାପଘରକୁ ଚାଲିଆସିଲା |
କିନ୍ତୁ ସୌରଭ ଥିଲା ଲିଜାର ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମ ଓ ସେ ତାକୁ ଶୟନେ,ସ୍ବପନେ,ଜାଗରଣେ ଝୁରି ହେଉଥିଲା |କ୍ରମେ ଏହାର ପ୍ରଭାବ ତାର ମନ ଓ ଶରୀର ଉପରେ ପଡିଲା | ଧୀରେ ଧୀରେ ତାକୁ ଅନେକ ବ୍ୟାଧି ଗ୍ରାସ କଲା ଓ ଛାଡପତ୍ର ନେବାର ବର୍ଷକ ଭିତରେ ତାର ମୃତ୍ୟୁ ହୋଇଗଲା !! ଲିଜାର ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ଓ ଆକସ୍ମିକ ମୃତ୍ୟୁରେ ଅବିନାଶ ଅନେକ ବଦଳି ଯାଇଥିଲେ |ସେ ପୂଜା ଓ ପିଲାମାନଂକ ସହ ବାରମ୍ବାର ଜାମସେଦପୁର ଆସି ସେମାନଂକ ଦୁଃଖରେ ସାମିଲ ହୋଇଥିଲେ ଓ ଲିଜାର ପୁଅକୁ ସବୁଦିନପାଇଁ ନିଜ ପାଖକୁ ନେଇ ତାର ଦାୟିତ୍ତ୍ବ ବହନ କରିଥିଲେ |ଲିଜାକୁ ହରାଇ ରୋଜି ପାଷାଣ ପାଲଟି ଯାଇଥିଲା |ଲିଜା ଭଲପାଉଥିବା ଗୁପଚୁପ ଓ ତାର ଅତିପ୍ରିୟ ନୀଳ ରଂଗକୁ ସେ ସବୁଦିନପାଇଁ ପରିତ୍ୟାଗ କରିଥିଲା | ଯେବେବି ସେ ଜାମସେଦପୁର ଆସୁଥିଲା,ଦୁଇ/ତିନିଦିନରୁ ଅଧିକ ଦିନ ରହିପାରୁନଥିଲା ;ସବୁବେଳେ ଲିଜାର ସ୍ମୃତି ତାକୁ ବ୍ୟସ୍ତ ବିବ୍ରତ କରୁଥିଲା |
ରୋଜିର ସ୍ବାମୀ ସୁବ୍ରତ ପୁସ୍ତକପ୍ରେମୀ ଥିଲେ |ତାଂକର ଭଲଖାଇବା ଓ ଭଲ ପିନ୍ଧିବାରେ କୌଣସି ରୁଚି ନଥିଲା |ଭଲ ବହିଟିଏ ପାଇଲେ ସେ ସେ ରାତି ରାତି ଉଜାଗର ହୋଇ ତାକୁ ପଢୁଥିଲେ |ଘରର କୌଣସି ଦାୟିତ୍ତ୍ବ ସେ ବୁଝୁ ନଥିଲେ |ପିଲାମାନେ କଣ ଖାଇବେ,କଣ ପିନ୍ଧିବେ,କେମିତି ସ୍କୁଲ ଯିବେ ଓ ବଜାରରୁ କଣ ସଉଦାପତ୍ର ଆସିଵ,ସବୁ ରୋଜି ବୁଝୁଥିଲା |ଏପରିକି ପିଲାଂକର ଜନ୍ମ ତାରିଖ ତାଂକୁ ଜଣା ନଥିଲା |ବଡଝିଅ ଅରୁଣା ପଦାର୍ଥବିଜ୍ଞାନରେ ସ୍ନାତକୋତ୍ତର କରି ଅଧ୍ୟାପିକା ହୋଇଥିଲା |ତାର ବିବାହରେ ଅନେକ ଜାନିଯୌତୁକ ଦେଇ ସେମାନେ ନିଃସ୍ବ ପ୍ରାୟ ହୋଇଯାଇଥିଲେ |ସାନଝିଅ ଶେଫାଳୀ ଇଂଜିନିୟରିଂ ପରେ ବଡ଼ କମ୍ପାନୀରେ ନିଯୁକ୍ତି ପାଇଥିଲା |ତା ବାହାଘର କିପରି କରିବେ,ସେଇ ଚିନ୍ତାରେ ଥିବାବେଳେ ସୁବ୍ରତଂକ ବନ୍ଧୁ ମିହିର କହିଲେ, ଯୁଗ କେତେ ଆଗେଇଲାଣି,ଆପଣ ନିଜ ଜାତିରେ ଜ୍ବାଇଁ କରି କେତେ ଆଉ ନିଜକୁ ବରବାଦ କରିବେ |କେବଳ ଭଲ ପିଲା ଖୋଜନ୍ତୁ,ଆଉ ସବୁ ଭୁଲିଯାଆନ୍ତୁ |ସୁବ୍ରତ କହିଲେ ,କିନ୍ତୁ ସେମିତି ପିଲା ମୁଁ ପାଇବି କେଉଁଠୁ ?ସେତେବେଳେ ମିହିର ନିଜ ପୁଅପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେଇଥିଲେ |ସେ ମଧ୍ୟ ଇଂଜିନିୟର ଥିଲା ଓ ପିତାମାତାଂକର ଏକମାତ୍ର ସନ୍ତାନ ଥିଲା |ସୁବ୍ରତ ଆଗପଛ ବିଚାର ନକରି ହଁ କହିଦେଲେ ଓ ବିନା ଜାତକ ଓ ଯୌତୁକରେ ବିବାହ ହୋଇଗଲା |
ଦୁଇଝିଅଂକ ବିବାହ ପରେ ରୋଜି ମାନସିକ ସ୍ତରରେ ଖୁବ୍ ଏକାକିନୀ ହୋଇଯାଇଥିଲା |ସୁବ୍ରତ ସବୁବେଳେ ତାଂକର ପୁସ୍ତକ ଓ ସାଂଗ ସାଥୀଂକ ମେଳରେ ବ୍ୟସ୍ତ ରହୁଥିଲେ |କିନ୍ତୁ ରୋଜି ସବୁବେଳେ ଲିଜାକୁ ଝୁରି ହେଉଥିଲା |ଯେତେବେଳେ ତା କଥା ବେଶି ବେଶି ମନେପଡି ମନ ତାର ଆକୁଳ ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ଘାଣ୍ଟି ହେଉଥିଲା, ସେତେବେଳେ ସେ ଲିଜା ଭଲପାଉଥିବା ଗୁପଚୁପ ଅତି ଯତ୍ନରେ ତିଆରି କରି ସାଇ ପଡିଶାଂକ ଭିତରେ ବାଣ୍ଟିଦେଉଥିଲା | ତାକୁ ଖାଇ ସେମାନେ ଯେତେବେଳେ ରୋଜିକୁ ପ୍ରଶଂସାରେ ପୋତି ପକାଉଥିଲେ ,ସେତେବେଳେ ରୋଜିର ମନେହେଉଥିଲା ,ସତେ ଯେମିତି ଲିଜା ତାକୁ କହୁଛି,ଭଲ ଲାଗୁଛିଲୋ ରୋଜି !......
By Mamata Mohanty .28.04.2019.
ଭାଇମାନଂକ ଅପେକ୍ଷା, ରୋଜି ତାର ଭଉଣୀମାନଂକୁ ବେଶି ଭଲ ପାଉଥିଲା |ତିନିଭଉଣୀ ଏକାଠି ବୁଲିବା,ସିନେମା ଦେଖିବା ଓ ରାତିରେ ଗୋଟିଏ ଖଟରେ ଶୋଇ ଅନେକ ରାତି ଯାଏ ଗପସପ କରିବାକୁ ଭାରି ଭଲ ପାଉଥିଲେ |ସମୟ ଗଡି ଚାଲିଲା |ବଡଭଉଣୀ ଲିଜା ବାହା ହୋଇଯିବା ପରେ ଆଗପରି ଆଉ ତିନିଭଉଣୀଙ୍କ ମଉଜମସ୍ତି ଚାଲିପାରିଲାନାହିଁ |କିନ୍ତୁ ଲିଜା ସେଇ ଜାମସେଦପୁରରେ ବିବାହ କରିଥିବାରୁ ପ୍ରାୟବେଳେ ବାପଘରକୁ ବୁଲି ଆସୁଥିଲା |ଦଶହରା ପର୍ବ ସେମାନଂକ ପାଇଁ ମିଳନର ପର୍ବ ଥିଲା ଓ ଏହାକୁ ସେମାନେ ଖୁବ ଯାକଜମକରେ ପାଳନ କରୁଥିଲେ |ଲିଜା ଯେତେବେଳେ ବାପଘରକୁ ଆସୁଥିଲା , ସମସ୍ତଂକ ପାଇଁ ନୂଆ ପୋଷାକ ଆଣୁଥିଲା |ଲିଜା ଆଣିଥିବା ପୋଷାକ ଉପରେ ରୋଜିର ଭାରି ଲୋଭ ଥିଲା ଓ ସମସ୍ତେ ମନାକରିବା ସତ୍ତ୍ବେ ସେ ସେଇଦିନହିଁ ତା ପାଇଁ ଆଣିଥିବା ପୋଷାକ ପିନ୍ଧି ପକାଉଥଲା ଓ ଆଉ ଗୋଟିଏ ପୋଷାକ ପାଇଁ ଅଳି କରୁଥିଲା ||ଲିଜାର ସ୍ବାମୀ ସୌରଭ ଜଣେ ଇଂଜିନିୟର ଓ ଦେଖିବାକୁ ଖୁବ୍ ସୁନ୍ଦର,ଶାନ୍ତ ଓ ଭଦ୍ରବ୍ୟକ୍ତି ଥିଲେ |ବିବାହର ପ୍ରଥମ ରାତ୍ରିରେ ହିଁ ସେ ଲିଜାକୁ ନିଜ ଅତୀତ ବିଷୟରେ କହିଦେଇଥିଲେ |ତାଂକର ସହପାଠିନୀ ସ୍ବପ୍ଣା ତାଂକ ଜୀବନର ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମ ଥିଲା ଓ ଦୁହେଁ ଦୁହିଁକୁ ବହୁତ ଭଲ ପାଉଥିଲେ |କିନ୍ତୁ ଦୁଇଜଣଂକ ଜାତି ଭିନ୍ନ ଥିବାରୁ ଦୁହିଁକ ପରିବାର ସେମାନଂକ ବିବାହକୁ ବିରୋଧ କରିଥିଲେ |ଏପରିକି ସୌରଭ ସ୍ବପ୍ନାକୁ ବିବାହ କରିବା ପାଇଁ ଘରେ ଜିଦ୍ଦି କରିବାରୁ ତାଂକ ପିତା ଆତ୍ମହତ୍ୟାର ଧମକ ଦେଇଥିଲେ |ପ୍ରଥମେ ସ୍ବପ୍ନା ବାହା ହୋଇଯାଇଥିଲା ;ତାପରେ ସୌରଭ ବିବାହ କରିଥିଲା ଲିଜାକୁ |ସୌରଭ ଲିଜାକୁ ସଫା ସଫା କହିଦେଇଥିଲା,ସେ ତା ଜୀବନର ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମକୁ କଦାପି ଭୁଲି ପାରିବନାହିଁ ଓ ସ୍ବପ୍ନାର ସ୍ଥାନରେ ଆଉ କାହାକୁ ସେ ବସାଇ ପାରିବନାହିଁ |ଏହା ଭିତରେ ସେମାନଂକର ପୁଅଟିଏ ହୋଇଥିଲା ଓ ଲିଜାର ବିଶ୍ବାସ ଥିଲା,ସମୟକ୍ରମେ ପୁତ୍ର ସ୍ନେହରେ ସୌରଭ ତା ଅତୀତକୁ ଭୁଲିଯିବ |
ଲିଜା ବିବାହର କିଛିବର୍ଷ ପରେ ଏକ ସଂପନ୍ନ ପରିବାରରେ ସୁଦୂର ଦିଲ୍ଲୀରେ ପୂଜାର ବିବାହ ହୋଇଗଲା |ପୂଜାର ସ୍ବାମୀ ଅବିନାଶଂକ ଅନେକ ସଦଗୁଣ ଭିତରେ ଏକ ବଦଗୁଣ ଥିଲା |ସେ ଅତ୍ୟନ୍ତ କ୍ରୋଧୀ ଥିଲେ ଓ ଯେ କୌଣସି ବିଷୟ ତାଂକ ପସନ୍ଦ ମୁତାବକ ନହେଲେ କ୍ରୋଧରେ ନିଜ ହିତାହତ ଜ୍ଞାନ ହରାଇ ହାତ ଉଠାଇ ଦେଉଥିଲେ | ବେଳେବେଳେ ଘରୁ ବାହାରି ଚାଲିଯାଉଥିଲେ ଓ ଦିନ ଦିନ ଧରି ଘରକୁ ଫେରୁ ନଥିଲେ |ପୂଜାର ବାପଘରକୁ ଯିବା ତାଂକର ଆଦୌ ପସନ୍ଦ ନଥିଲା |କିନ୍ତୁ କେବେ କେମିତି ଜାମସେଦପୁର ଗଲେ ସେ ପୂଜା ସହିତ ମାତ୍ର ଦିନକ ପାଇଁ ଯାଉଥିଲେ | ବାପଘରକୁ ଆସିବାରେ ଲିଜାର କିନ୍ତୁ କୌଣସି ପ୍ରତିବନ୍ଧକ ନଥିଲା | ରୋଜିକୁ ସେ ତା ପ୍ରାଣଠାରୁ ଅଧିକ ଭଲପାଉଥିଲା | ରୋଜି ମଧ୍ୟ ତାକୁ ବହୁତ ଭଲ ପାଉଥିଲା ଓ ତା ମାଆଂକ ପରେ ସେ ତାର ଦ୍ବିତୀୟ ମା' ଥିଲା |
ବାହାହୋଇଯିବା ପରେ ରୋଜି ବର୍ଷକୁ ଥରେ ଦଶହରାକୁ ଜାମସେଦପୁରକୁ ଆସୁଥିଲା | ସେଠାରେ ତାର ପ୍ରଧାନ ଆକର୍ଷଣ ଥିଲା ତା ଗେଲ୍ହୀଭଉଣୀ ଲିଜା |ସେଠାରେ ପହଁଚିବା ପରେ ସେ ତାର ଶାଶୁଘର କଥା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୁଲି ଯାଉଥିଲା |ଦୁହେଁ ମନଇଚ୍ଛା ବୁଲୁଥିଲେ ,ଗୁପଚୁପ , ଆଳୁଚପ୍ ଖାଉଥିଲେ , ଦଶହରା ପାଇଁ ଢେର୍ ସାରା ପୋଷାକ କିଣୁଥିଲେ ଓ ଡେରି ରାତି ଯାଏଁ ଚେଇଁ ଗପୁଥିଲେ |ରୋଜି ବାହାଘରର ଦ୍ବିତୀୟ ବର୍ଷର କଥା |ସେତେବେଳେ ତାର ପ୍ରଥମ ସନ୍ତାନ ଜନ୍ମ ହେବାର ଥିଲା ଓ ସେଥିପାଇଁ ସେ ଦଶହରାର ମାସକ ପୂର୍ବରୁ ବାପଘରକୁ ଆସିଥିଲା |ସେହିବର୍ଷ ଦଶହରା ଯାଇ କୂମାରପୂର୍ଣିମା ଆସିଲା କିନ୍ତୁ ଲିଜା ଆସିଲାନାହିଁ | ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇ ବଡଭାଇ ତା ଘରକୁ ଗଲେ ଓ ଦୁଇଦିନ ପରେ ଲିଜା ଓ ତା ପୁଅକୁ ନେଇ ଘରେ ପହଂଚିଲେ |ରୋଜିକୁ ଦେଖି ଲିଜା ତାକୁ କୁଣ୍ଢେଇ ଅନେକ କାନ୍ଦିଲା |ପରେ ଜଣା ପଡିଲା ସୌରଭ ଅଫିସ କାର୍ଯ୍ୟରେ ବମ୍ବେ ଯାଇଥିବା ବେଳେ ସେଠାରେ ଅକସ୍ମାତ ସ୍ବପ୍ନାକୁ ଭେଟିଥିଲା | ବିବାହର ବର୍ଷକ ପରେ ସ୍ବପ୍ନା ବିଧବା ହୋଇଯାଇଥିଲା ଓ ତାର ଗୋଟିଏ ଝିଅ ଥିଲା |ସେ ସେହିଠାରେ ଏକ ସଫ୍ଟୱେର କମ୍ପାନୀରେ ଚାକିରୀ କରୁଥିଲା |ସ୍ବପ୍ନାକୁ ଦେଖି ସୌରଭର ଅତୀତର ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତି ଜାଗ୍ରତ ହୋଇଯାଇଥିଲା ଓ ସେ ଆଉ ତାକୁ ହରାଇବାକୁ ଚାହୁଁନଥିଲା |ଘରକୁ ଫେରି ସେ ଲିଜାକୁ ସବୁକଥା କହିଥିଲା ଓ ଆପୋଷ ବୁଝାମଣା ଭିତ୍ତିରେ ତାକୁ ଛାଡପତ୍ର ଦେବାପାଇଁ ଆକୁଳ ନିବେଦନ କରିଥିଲା |ବହୁତ ଚିନ୍ତା କରି ଲିଜା ସୌରଭ କଥାରେ ରାଜି ହୋଇଯାଇଥିଲା |ଛାଡପତ୍ର ଦେବାପାଇଁ ଲିଜା ରାଜି ହୋଇଛି ଜାଣି ଘରେ ସମସ୍ତେ ବିରୋଧ କରିଥିଲେ କିନ୍ତୁ ଲିଜା କାହାରି କଥା ଶୁଣି ନଥିଲା |ସେ କହିଥିଲା, ତାଂକର ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମ ମୁଁ ତାଂକୁ ଫେରାଇ ଦେବି |ସେ ଖୁସିରେ ରୁହନ୍ତୁ,ତାଂକ ଖୁସିରେ ମୋ ଖୁସି |ତାହାହିଁ ହେଲା |ସୌରଭକୁ ଛାଡପତ୍ର ଦେଇ ଲିଜା ସବୁଦିନ ପାଇଁ ପୁଅ ସହିତ ବାପଘରକୁ ଚାଲିଆସିଲା |
କିନ୍ତୁ ସୌରଭ ଥିଲା ଲିଜାର ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମ ଓ ସେ ତାକୁ ଶୟନେ,ସ୍ବପନେ,ଜାଗରଣେ ଝୁରି ହେଉଥିଲା |କ୍ରମେ ଏହାର ପ୍ରଭାବ ତାର ମନ ଓ ଶରୀର ଉପରେ ପଡିଲା | ଧୀରେ ଧୀରେ ତାକୁ ଅନେକ ବ୍ୟାଧି ଗ୍ରାସ କଲା ଓ ଛାଡପତ୍ର ନେବାର ବର୍ଷକ ଭିତରେ ତାର ମୃତ୍ୟୁ ହୋଇଗଲା !! ଲିଜାର ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ଓ ଆକସ୍ମିକ ମୃତ୍ୟୁରେ ଅବିନାଶ ଅନେକ ବଦଳି ଯାଇଥିଲେ |ସେ ପୂଜା ଓ ପିଲାମାନଂକ ସହ ବାରମ୍ବାର ଜାମସେଦପୁର ଆସି ସେମାନଂକ ଦୁଃଖରେ ସାମିଲ ହୋଇଥିଲେ ଓ ଲିଜାର ପୁଅକୁ ସବୁଦିନପାଇଁ ନିଜ ପାଖକୁ ନେଇ ତାର ଦାୟିତ୍ତ୍ବ ବହନ କରିଥିଲେ |ଲିଜାକୁ ହରାଇ ରୋଜି ପାଷାଣ ପାଲଟି ଯାଇଥିଲା |ଲିଜା ଭଲପାଉଥିବା ଗୁପଚୁପ ଓ ତାର ଅତିପ୍ରିୟ ନୀଳ ରଂଗକୁ ସେ ସବୁଦିନପାଇଁ ପରିତ୍ୟାଗ କରିଥିଲା | ଯେବେବି ସେ ଜାମସେଦପୁର ଆସୁଥିଲା,ଦୁଇ/ତିନିଦିନରୁ ଅଧିକ ଦିନ ରହିପାରୁନଥିଲା ;ସବୁବେଳେ ଲିଜାର ସ୍ମୃତି ତାକୁ ବ୍ୟସ୍ତ ବିବ୍ରତ କରୁଥିଲା |
ରୋଜିର ସ୍ବାମୀ ସୁବ୍ରତ ପୁସ୍ତକପ୍ରେମୀ ଥିଲେ |ତାଂକର ଭଲଖାଇବା ଓ ଭଲ ପିନ୍ଧିବାରେ କୌଣସି ରୁଚି ନଥିଲା |ଭଲ ବହିଟିଏ ପାଇଲେ ସେ ସେ ରାତି ରାତି ଉଜାଗର ହୋଇ ତାକୁ ପଢୁଥିଲେ |ଘରର କୌଣସି ଦାୟିତ୍ତ୍ବ ସେ ବୁଝୁ ନଥିଲେ |ପିଲାମାନେ କଣ ଖାଇବେ,କଣ ପିନ୍ଧିବେ,କେମିତି ସ୍କୁଲ ଯିବେ ଓ ବଜାରରୁ କଣ ସଉଦାପତ୍ର ଆସିଵ,ସବୁ ରୋଜି ବୁଝୁଥିଲା |ଏପରିକି ପିଲାଂକର ଜନ୍ମ ତାରିଖ ତାଂକୁ ଜଣା ନଥିଲା |ବଡଝିଅ ଅରୁଣା ପଦାର୍ଥବିଜ୍ଞାନରେ ସ୍ନାତକୋତ୍ତର କରି ଅଧ୍ୟାପିକା ହୋଇଥିଲା |ତାର ବିବାହରେ ଅନେକ ଜାନିଯୌତୁକ ଦେଇ ସେମାନେ ନିଃସ୍ବ ପ୍ରାୟ ହୋଇଯାଇଥିଲେ |ସାନଝିଅ ଶେଫାଳୀ ଇଂଜିନିୟରିଂ ପରେ ବଡ଼ କମ୍ପାନୀରେ ନିଯୁକ୍ତି ପାଇଥିଲା |ତା ବାହାଘର କିପରି କରିବେ,ସେଇ ଚିନ୍ତାରେ ଥିବାବେଳେ ସୁବ୍ରତଂକ ବନ୍ଧୁ ମିହିର କହିଲେ, ଯୁଗ କେତେ ଆଗେଇଲାଣି,ଆପଣ ନିଜ ଜାତିରେ ଜ୍ବାଇଁ କରି କେତେ ଆଉ ନିଜକୁ ବରବାଦ କରିବେ |କେବଳ ଭଲ ପିଲା ଖୋଜନ୍ତୁ,ଆଉ ସବୁ ଭୁଲିଯାଆନ୍ତୁ |ସୁବ୍ରତ କହିଲେ ,କିନ୍ତୁ ସେମିତି ପିଲା ମୁଁ ପାଇବି କେଉଁଠୁ ?ସେତେବେଳେ ମିହିର ନିଜ ପୁଅପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେଇଥିଲେ |ସେ ମଧ୍ୟ ଇଂଜିନିୟର ଥିଲା ଓ ପିତାମାତାଂକର ଏକମାତ୍ର ସନ୍ତାନ ଥିଲା |ସୁବ୍ରତ ଆଗପଛ ବିଚାର ନକରି ହଁ କହିଦେଲେ ଓ ବିନା ଜାତକ ଓ ଯୌତୁକରେ ବିବାହ ହୋଇଗଲା |
ଦୁଇଝିଅଂକ ବିବାହ ପରେ ରୋଜି ମାନସିକ ସ୍ତରରେ ଖୁବ୍ ଏକାକିନୀ ହୋଇଯାଇଥିଲା |ସୁବ୍ରତ ସବୁବେଳେ ତାଂକର ପୁସ୍ତକ ଓ ସାଂଗ ସାଥୀଂକ ମେଳରେ ବ୍ୟସ୍ତ ରହୁଥିଲେ |କିନ୍ତୁ ରୋଜି ସବୁବେଳେ ଲିଜାକୁ ଝୁରି ହେଉଥିଲା |ଯେତେବେଳେ ତା କଥା ବେଶି ବେଶି ମନେପଡି ମନ ତାର ଆକୁଳ ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ଘାଣ୍ଟି ହେଉଥିଲା, ସେତେବେଳେ ସେ ଲିଜା ଭଲପାଉଥିବା ଗୁପଚୁପ ଅତି ଯତ୍ନରେ ତିଆରି କରି ସାଇ ପଡିଶାଂକ ଭିତରେ ବାଣ୍ଟିଦେଉଥିଲା | ତାକୁ ଖାଇ ସେମାନେ ଯେତେବେଳେ ରୋଜିକୁ ପ୍ରଶଂସାରେ ପୋତି ପକାଉଥିଲେ ,ସେତେବେଳେ ରୋଜିର ମନେହେଉଥିଲା ,ସତେ ଯେମିତି ଲିଜା ତାକୁ କହୁଛି,ଭଲ ଲାଗୁଛିଲୋ ରୋଜି !......
By Mamata Mohanty .28.04.2019.
No comments:
Post a Comment