ବିନୟ ଯେତେବେଳେ ପୁଲିସ ଚାକିରୀରେ ଯୋଗଦେଲା,ସେତେବେଳେ ତା ମନରେ ଭରିରହିଥିଲା ଅଦମ୍ୟ ଉତ୍ସାହ ଓ ଆନନ୍ଦ |ଯିବାବେଳେ ବାପା ଓ ବୋଉଂକ ଠାରୁ ଆଶୀର୍ବାଦ ନେବାବେଳେ ବାପା କହିଥିଲେ,ସବୁବେଳେ ଗରୀବ ଓ ଅସହାୟ ଲୋକଂକୁ ନ୍ୟାୟ ଦେବୁ,କୌଣସି ଚାପରେ ଡରିଯିବୁନାହିଁ,ଖାକି ପୋଷାକର ମର୍ଯ୍ୟାଦା ରଖିବୁ |ବିନୟ ଅତି ଦକ୍ଷତାର ସହ ନିଜ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ସମ୍ପାଦନ କରୁଥିଲା |ତାର ଉପରିସ୍ଥ ଅଫିସର ତା ଉପରେ ବହୁତ ଖୁସି ଥିଲେ |ଯେ କୌଣସି କଷ୍ଟକର କେଶ୍ ଥିଲେ,ତଦନ୍ତ କରିବାପାଇଁ ସର୍ବପ୍ରଥମେ ବିନୟର ନାମ ଉଠୁଥିଲା |ବିନୟ ପାଇଁ ଏହା ଅତ୍ୟନ୍ତ ଗର୍ବ ଓ ଗୌରବର ବିଷୟ ଥିଲା |ତାର ସବୁଠାରୁ ବଡ ସମ୍ପଦ ଥିଲା,ଉପରିସ୍ଥ ଅଫିସରଂକ ତା ଉପରେ ଥିବା ଭରସା |ସେ ଏହାକୁ କୌଣସି ପରିସ୍ଥିତିରେ ବି ହରାଇବାକୁ ଚାହୁଁ ନଥିଲା |
ଚାକିରୀର କିଛିବର୍ଷ ପରେ ଏକ ଉପାନ୍ତ ଅଂଚଳକୁ ସେ ବଦଳି ହୋଇ ଆସିଲା |ସେଠାରେ ସେ ଲୋକଂକ ସହିତ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଭାବରେ ମିଶୁଥିଲା,ସେମାନଂକ ସମସ୍ୟା ସମାଧାନ କରିବାପାଇଁ ଯତପରୋନାସ୍ତି ଉଦ୍ୟମ କରୁଥିଲା |ସେହି ଅଂଚଳରେ ରେ ଗଣେଶପୂଜା ସାତଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଧୁମଧାମରେ ପାଳନ କରାଯାଉଥିଲା |ଠାକୁରଂକ ପାଖରେ ମେଳା ବସୁଥିଲା |ବେପାରୀମାନେ ଆସି ସେମାନଂକ ପସରା ମେଲାଇ ବସୁଥିଲେ |ଏହାକୁ ଉପଭୋଗ କରିବାପାଇଁ ଆଖପାଖ ଅଂଚଳର ଲୋକ ବହୁସଂଖ୍ୟାରେ ଆସୁଥିଲେ |ଆଇନଶୃଙ୍ଖଳା ରକ୍ଷା କରିବାପାଇଁ ବେଳେବେଳେ ପୋଲିସ ମୁତୟନ ହେଉଥିଲେ |ସେଦିନ କିନ୍ତୁ ସବୁଦିନ ଅପେକ୍ଷା ଭିନ୍ନ ଥିଲା |ସକାଳୁ ଉଠି ନିଜ କାର୍ଯ୍ୟସ୍ଥଳୀକୁ ଯିବାପାଇଁ ବ୍ୟସ୍ତ ଥିବାବେଳେ ଖବର ଆସିଲା,ମେଳା ଠାରୁ କିଛିଦୂରରେ ଏକ ଯୁବତୀର ଶବ କ୍ଷତାକ୍ତ ଅବସ୍ଥାରେ ପଡିଛି |ବିନୟ ସଂଗେ ସଂଗେ ସେ ସ୍ଥାନକୁ ଛୁଟିଲା |ପ୍ରାରମ୍ଭିକ ତଦନ୍ତରୁ ଜାଣି ପାରିଲା ଯୁବତୀକୁ ବଳାତ୍କାର ପରେ ହତ୍ୟା କରାଯାଇଛି |ଶବକୁ ପୋଷ୍ଟମର୍ଟମ ପାଇଁ ପଠାଇ ସେ ଅଧିକ ତଦନ୍ତରେ ଲାଗିପଡିଲା |ମୃତ ଯୁବତୀ ନିକଟସ୍ଥ ଗ୍ରାମର ତନ୍ଦ୍ରା ଥିଲା |ସେ ସ୍ଥାନୀୟ କଲେଜରେ ଯୁକ୍ତ ଦୁଇର ଛାତ୍ରୀ ଥିଲା |ଚନ୍ଦ୍ରା ନାମରେ ତାର ଏକ ଛୋଟ ଭଉଣୀ ଥିଲା |ସେ ନବମ ଶ୍ରେଣୀରେ ପଢୁଥିଲା |ବାପା ବୃତ୍ତିରେ ଜଣେ କୃଷକ ଥିଲେ |ଚନ୍ଦ୍ରାର ମୃତ୍ୟୁରେ ସାରା ପରିବାର ଭାଂଗି ପଡିଥିଲେ |ସବୁଠାରୁ ବେଶି ମାନସିକ ଅଘାତ ପାଇଥିଲା ଚନ୍ଦ୍ରା |ସେ ବାରମ୍ବାର ଚେତାଶୂନ୍ୟ ହୋଇ ପଡୁଥିଲା |ସେଦିନ ଆଉ ସେମାନଂକୁ ବିଶେଷ ପଚରାଉଚୁରା ନକରି ବିନୟ ଫେରିଆସିଲା |ପୋଷ୍ଟମର୍ଟମ ରିପୋର୍ଟ ଆସିବାପରେ ଜଣାପଡିଲା,ତନ୍ଦ୍ରାକୁ ଗଣଦୁଷ୍କର୍ମ ପରେ ହତ୍ୟା କରାଯାଇଛି |ହତ୍ୟାକାରୀକୁ ତୁରନ୍ତ ଗିରଫ ଦାବିରେ ରାସ୍ତାରୋକ ଇତ୍ୟାଦି ଆନ୍ଦୋଳନ ତୀବ୍ରତର ହେବାରେ ଲାଗିଲା ଓ ଦିନକୁ ଦିନ ଆଇନଶ୍ରୁଂଖଳା ପରିସ୍ଥିତି ଖରାପ ହେବାରେ ଲାଗିଲା |
ଏହି ଘଟଣା ର କିଛିଦିନ ପରେ ଖବର ମିଳିଲା,ତନ୍ଦ୍ରା ର ଆତ୍ମା ଆଖପାଖରେ ବିଚରଣ କରୁଛି |ବିନୟ ଭୁତପ୍ରେତରେ ବିଶ୍ୱାସ କରୁନଥିଲା |ତେଣୁ ତା ମନରେ କୌତୁହଳ ଜାତହେଲା |ସେ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଗାଧୋଇ ଧଳାବସ୍ତ୍ର ପିନ୍ଧି ଫାଣ୍ଡିର ଅନତିଦୂରରେ ଥିବା ଏକ ବିରାଟ ବରଗଛ ତଳେ ପୂଜା କରିବା ଭଂଗିରେ ବସିରହିଲା |କିଛିସମୟ ବସିବାପରେ ଧଳାବସ୍ତ୍ର ପିନ୍ଧିଥିବା ଏକ ମୂର୍ତ୍ତି ଧୀରେ ଧୀରେ ଆସି ତା ଠାରୁ କିଛିଦୂରରେ ଛିଡା ହେଲା |ବିନୟ ନମ୍ରସ୍ୱରରେ ସେ କହିଲା,ମୁଁ ଜାଣେ ତୁମେ ନ୍ୟାୟ ପାଇଁ ଆସିଛ,ଏହାବି ଜାଣେ,ତୁମେ ତନ୍ଦ୍ରା ନୁହେଁ,ତାଂକ ସାନଭଉଣୀ ଚନ୍ଦ୍ରା |ସତକଥା କଥା କହିଲେ,ମୁଁ ନିଶ୍ଚିତଭାବରେ ତୁମ ପରିବାରକୁ ନ୍ୟାୟ ଦେବି |ବିନୟର ଅନୁମାନ ସତ୍ୟ ଥିଲା |ସେ ଚନ୍ଦ୍ରା ହିଁ ଥିଲା |ଉତ୍ତରରେ ଚନ୍ଦ୍ରା ଆଖିରୁ ଧାର ଧାର ହୋଇ ଅନେକ ଧାର ଲୁହ ଝରିଆସିଲା |ବିନୟ କହିଲା,ମୁଁ ଅନେକ ଥର ତୁମ ଘରକୁ ଗଲି,କେହି କିଛି କହିଲନାହିଁ |ଏବେ ଏଇପ୍ରକାର ବିପଦପୂର୍ଣ୍ଣ ନାଟକ କରିବା କଣ ଦରକାର ଥିଲା ?ତା କଥା ଶୁଣି ଚନ୍ଦ୍ରା ଚାଲିଯାଉଥିଲା |ବିନୟ ତାକୁ ବୁଝାଇ ,ସାନ୍ତ୍ୱନା ଦେଇ,ବିଶ୍ୱାସକୁ ନେବାପରେ ଚନ୍ଦ୍ରା ଯାହା କହିଲା,ତାହା ଶୁଣି ସେ ହତବାକ୍ ହୋଇଗଲା |ସେଦିନ ଦୁଇଭଉଣୀ ମେଳା ଦେଖିବା ପାଇଁ ସାଂଗହୋଇ ଯାଉଥିଲେ |ଏକ ନିରୋଳା ଗଳିବାଟ ଦେଇ ଯିବାବେଳେ ହଠାତ୍ ବାଇକରେ ଆସୁଥିବା ଦୁଇଜଣ ଆରୋହୀ ବ୍ରେକ କଷି ତାଂକ ପାଖରେ ରହିଗଲେ |ସେମାନଂକ ଭିତରୁ ଜଣେ ଥିଲା,ଫାଣ୍ଡି ର କନେଷ୍ଟବଳ ରବି ଓ ଅନ୍ୟଜଣକ ଥିଲା,ସ୍ଥାନୀୟ ନେତାଂକ ଚାମଚା ବୁଲୁ |ବାଇକ ପଛରେ ବସିଥିବା ବୁଲୁ ତନ୍ଦ୍ରା କୁ ଧକ୍କା ଦେଲା |ଧକ୍କା ଖାଇ ତନ୍ଦ୍ରା ତଳେ ପଡିଗଲା | ସେ କିଛି ବୁଝିବା ପୂର୍ବରୁ ଆଖି ପିଛୁଳାକେ ସେମାନେ ତନ୍ଦ୍ରାକୁ ନେଇ ପାର ହୋଇଗଲେ |ଚନ୍ଦ୍ରା ପାଟି କଲା,କାନ୍ଦିଲା |କିନ୍ତୁ ତା ପାଟି ଶୁଣିବା ପାଇଁ ସେଠାରେ କେହି ନଥିଲେ |ସେ କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ଘରକୁ ଫେରି ଏକଥା ବାପା ମାଆଂକୁ କହିଲା |ସେମାନେ ସେଇ ସ୍ଥାନରେ ଆସି ତନ୍ଦ୍ରାକୁ ଅନେକ ଖୋଜିଲେ |କିନ୍ତୁ ପାଇଲେ ନାହିଁ |ତା ପରଦିନ ଖୁବ ଭୋରରୁ ରବି ଘରକୁ ଆସି ସେମାନଂକୁ ଧମକ ଦେଇଗଲା,ଯଦି ଏ ବିଷୟରେ ସେମାନେ ମୁହଁ ଖୋଲନ୍ତି,ତନ୍ଦ୍ରା ପରି ଚନ୍ଦ୍ରା ର ଅବସ୍ଥା ହେବ ଓ ସେମାନଂକ ବଂଶ ନିପାତ କରି ଦିଆଯିବ |ଯେହେତୁ ତାଂକ ପାଖରେ ଅନ୍ୟ କିଛି ଉପାୟ ନଥିଲା,ସେ ରବିକୁ ମାନସିକ ସ୍ଥରରେ ଦୁର୍ବଳ କରି ତା ମୁହଁ ଖୋଲିବା ପାଇଁ ଏଇ ପନ୍ଥା ର ଆଶ୍ରୟ ନେଇଥିଲା |ବିନୟ ଚନ୍ଦ୍ରାକୁ ନେଇ ତା ଘରେ ଛାଡି ତା ବାପା ମାଆଂକୁ ନିର୍ଭର ପ୍ରତିଶୃତି ଦେଇ କହିଲା,ସେ ନିଶ୍ଚିତଭାବରେ ସେମାନଂକୁ ନ୍ୟାୟ ଦେବ |
ଫାଣ୍ଡିକୁ ଫେରି ବିନୟ ନିଜ କାମରେ ଲାଗିପଡିଲା ଓ ଦୁଇଦିନ ଭିତରେ ବୁଲୁ ଓ ରବିଂକୁ ବିଭିନ୍ନ ଦଫା ଲଗାଇ ଗିରଫ କଲା |ଏହି ଗିରଫଦାରୀ ଗାଁ ଲୋକଂକୁ ଆଶ୍ୱସ୍ତ କଲା |ସେମାନେ ବିନୟ ର ଜୟ ଜୟକାର କରି ଧରିତ୍ରୀ ଆକାଶ ଏକାକାର କରିଦେଲେ |ରବି ଓ ବୁଲୁ ସ୍ଥାନୀୟ ନେତାଂକ ଖୁବ ପାଖଲୋକ ଥିଲେ |ସେମାନେ ଗିରଫ ହେବାରୁ ସେ ହିଂସ୍ର ହୋଇ ସେ ଦୁଇଜଣଂକୁ ଖଲାସ କରିବା ପାଇଁ ଉପରମହଲରେ ପ୍ରବଳ ଚାପ ପକାଇଲେ |କିନ୍ତୁ ବିନୟ ସହଜରେ ଚାପର ଶୀକାର ହେବା ବ୍ୟକ୍ତି ନଥିଲା |ସେ ସେମାନଂକ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଏପରି ଦଫା ଲଗାଇ ଥିଲା ଯେ ସେମାନଂକୁ ଜାମିନ ମିଳିବା ସହଜ ନଥିଲା |ସପ୍ତାହେ ପରେ ଯାହା ହେବା ଆଶଂକା କରା ଯାଉଥିଲା,ତାହା ଘଟିଲା | ଘରେ ବ୍ରାଉନସୁଗାର ରଖିବା ଅପରାଧରେ ବିନୟକୁ ଗିରଫ କରାଗଲା |
ନିଜକୁ ନିର୍ଦ୍ଦୋଷ ପ୍ରମାଣିତ କରିବାପାଇଁ ବିନୟକୁ ସାତବର୍ଷ ଲାଗିଗଲା |ଜେଲରୁ ମୁକୁଳିବା ପରେ ସେ ସର୍ବପ୍ରଥମେ ଚନ୍ଦ୍ରା ର ପରିବାରକୁ ଦେଖିବାକୁ ଗଲା |ସେଠାରେ ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲା,ସେ ଗିରଫ ହେବାର କିଛିଦିନ ପରେ ଏକ ଅଜଣା ଗାଡି ଚାପାରେ ଚନ୍ଦ୍ରା ର ମୃତ୍ୟୁ ହେଲା |ଏହାପରେ କେଶ ପ୍ରତ୍ୟାହାର କରିବା ପାଇଁ ସେମାନଂକୁ ପ୍ରତିଦିନ ଧମକ ଚମକ ଦିଆଗଲା |ସେମାନଂକ ଫସଲରେ ନିଆଁ ଲଗାଇ ଦିଆଗଲା |ପରିସ୍ଥିତି ଏପରି ହେଲାଯେ ,ଶାନ୍ତିରେ ବଂଚିବା ସେମାନଂକ ପାଇଁ ମୁସ୍କିଲ ହୋଇପଡିଲା |ଝିଅ ଦୁଇଜଣ ତ ଗଲେ |ଆଉ କିଛିଦିନ ଶାନ୍ତିରେ ରହିବାକୁ ସେମାନେ ବାଧ୍ୟ ହୋଇ କେଶ ଉଠାଇ ଆଣିଲେ |ଏବେ ଅନ୍ୟକିଛି ସମସ୍ୟା ନାହିଁ,ଦୁଇଝିଅଂକୁ ଝୁରି ଝୁରି ଜୀବନ ବିତାଉଛନ୍ତି |ନୀରବରେ ବିନୟ ସେମାନଂକ କଥା ଶୁଣି ଯାଉଥିଲା |କହିଲା,ଆପଣମାନେ ଏତେଶୀଘ୍ର ହାର୍ ମାନିଗଲେ ?ଯାହାହେଲେବି ଆପଣ ସଂଗ୍ରାମ ଜାରି ରଖି ଥାଆନ୍ତେ,ଶେଷରେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଆପଣଙ୍କର ବିଜୟ ହୋଇଥାଆନ୍ତା |ଧର୍ମ କେବେ ହାରେ ନାହିଁ |ଚନ୍ଦ୍ରାର ବାପା କହିଲେ,ବାବୁ ,ତୁମେ ତ ନିଜେ ପୁଲିସ ହୋଇ ଅନ୍ୟାୟର ଶୀକାର ହୋଇ ,ସାତ ବର୍ଷ କାଳ ଜେଲରେ ରହିଲ,ଆମେ ଆଉ କାହାଠାରୁ ନ୍ୟାୟ ଆଶା କରିଥାଆନ୍ତୁ ?ମମତା ମହାନ୍ତି |
ଚାକିରୀର କିଛିବର୍ଷ ପରେ ଏକ ଉପାନ୍ତ ଅଂଚଳକୁ ସେ ବଦଳି ହୋଇ ଆସିଲା |ସେଠାରେ ସେ ଲୋକଂକ ସହିତ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଭାବରେ ମିଶୁଥିଲା,ସେମାନଂକ ସମସ୍ୟା ସମାଧାନ କରିବାପାଇଁ ଯତପରୋନାସ୍ତି ଉଦ୍ୟମ କରୁଥିଲା |ସେହି ଅଂଚଳରେ ରେ ଗଣେଶପୂଜା ସାତଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଧୁମଧାମରେ ପାଳନ କରାଯାଉଥିଲା |ଠାକୁରଂକ ପାଖରେ ମେଳା ବସୁଥିଲା |ବେପାରୀମାନେ ଆସି ସେମାନଂକ ପସରା ମେଲାଇ ବସୁଥିଲେ |ଏହାକୁ ଉପଭୋଗ କରିବାପାଇଁ ଆଖପାଖ ଅଂଚଳର ଲୋକ ବହୁସଂଖ୍ୟାରେ ଆସୁଥିଲେ |ଆଇନଶୃଙ୍ଖଳା ରକ୍ଷା କରିବାପାଇଁ ବେଳେବେଳେ ପୋଲିସ ମୁତୟନ ହେଉଥିଲେ |ସେଦିନ କିନ୍ତୁ ସବୁଦିନ ଅପେକ୍ଷା ଭିନ୍ନ ଥିଲା |ସକାଳୁ ଉଠି ନିଜ କାର୍ଯ୍ୟସ୍ଥଳୀକୁ ଯିବାପାଇଁ ବ୍ୟସ୍ତ ଥିବାବେଳେ ଖବର ଆସିଲା,ମେଳା ଠାରୁ କିଛିଦୂରରେ ଏକ ଯୁବତୀର ଶବ କ୍ଷତାକ୍ତ ଅବସ୍ଥାରେ ପଡିଛି |ବିନୟ ସଂଗେ ସଂଗେ ସେ ସ୍ଥାନକୁ ଛୁଟିଲା |ପ୍ରାରମ୍ଭିକ ତଦନ୍ତରୁ ଜାଣି ପାରିଲା ଯୁବତୀକୁ ବଳାତ୍କାର ପରେ ହତ୍ୟା କରାଯାଇଛି |ଶବକୁ ପୋଷ୍ଟମର୍ଟମ ପାଇଁ ପଠାଇ ସେ ଅଧିକ ତଦନ୍ତରେ ଲାଗିପଡିଲା |ମୃତ ଯୁବତୀ ନିକଟସ୍ଥ ଗ୍ରାମର ତନ୍ଦ୍ରା ଥିଲା |ସେ ସ୍ଥାନୀୟ କଲେଜରେ ଯୁକ୍ତ ଦୁଇର ଛାତ୍ରୀ ଥିଲା |ଚନ୍ଦ୍ରା ନାମରେ ତାର ଏକ ଛୋଟ ଭଉଣୀ ଥିଲା |ସେ ନବମ ଶ୍ରେଣୀରେ ପଢୁଥିଲା |ବାପା ବୃତ୍ତିରେ ଜଣେ କୃଷକ ଥିଲେ |ଚନ୍ଦ୍ରାର ମୃତ୍ୟୁରେ ସାରା ପରିବାର ଭାଂଗି ପଡିଥିଲେ |ସବୁଠାରୁ ବେଶି ମାନସିକ ଅଘାତ ପାଇଥିଲା ଚନ୍ଦ୍ରା |ସେ ବାରମ୍ବାର ଚେତାଶୂନ୍ୟ ହୋଇ ପଡୁଥିଲା |ସେଦିନ ଆଉ ସେମାନଂକୁ ବିଶେଷ ପଚରାଉଚୁରା ନକରି ବିନୟ ଫେରିଆସିଲା |ପୋଷ୍ଟମର୍ଟମ ରିପୋର୍ଟ ଆସିବାପରେ ଜଣାପଡିଲା,ତନ୍ଦ୍ରାକୁ ଗଣଦୁଷ୍କର୍ମ ପରେ ହତ୍ୟା କରାଯାଇଛି |ହତ୍ୟାକାରୀକୁ ତୁରନ୍ତ ଗିରଫ ଦାବିରେ ରାସ୍ତାରୋକ ଇତ୍ୟାଦି ଆନ୍ଦୋଳନ ତୀବ୍ରତର ହେବାରେ ଲାଗିଲା ଓ ଦିନକୁ ଦିନ ଆଇନଶ୍ରୁଂଖଳା ପରିସ୍ଥିତି ଖରାପ ହେବାରେ ଲାଗିଲା |
ଏହି ଘଟଣା ର କିଛିଦିନ ପରେ ଖବର ମିଳିଲା,ତନ୍ଦ୍ରା ର ଆତ୍ମା ଆଖପାଖରେ ବିଚରଣ କରୁଛି |ବିନୟ ଭୁତପ୍ରେତରେ ବିଶ୍ୱାସ କରୁନଥିଲା |ତେଣୁ ତା ମନରେ କୌତୁହଳ ଜାତହେଲା |ସେ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଗାଧୋଇ ଧଳାବସ୍ତ୍ର ପିନ୍ଧି ଫାଣ୍ଡିର ଅନତିଦୂରରେ ଥିବା ଏକ ବିରାଟ ବରଗଛ ତଳେ ପୂଜା କରିବା ଭଂଗିରେ ବସିରହିଲା |କିଛିସମୟ ବସିବାପରେ ଧଳାବସ୍ତ୍ର ପିନ୍ଧିଥିବା ଏକ ମୂର୍ତ୍ତି ଧୀରେ ଧୀରେ ଆସି ତା ଠାରୁ କିଛିଦୂରରେ ଛିଡା ହେଲା |ବିନୟ ନମ୍ରସ୍ୱରରେ ସେ କହିଲା,ମୁଁ ଜାଣେ ତୁମେ ନ୍ୟାୟ ପାଇଁ ଆସିଛ,ଏହାବି ଜାଣେ,ତୁମେ ତନ୍ଦ୍ରା ନୁହେଁ,ତାଂକ ସାନଭଉଣୀ ଚନ୍ଦ୍ରା |ସତକଥା କଥା କହିଲେ,ମୁଁ ନିଶ୍ଚିତଭାବରେ ତୁମ ପରିବାରକୁ ନ୍ୟାୟ ଦେବି |ବିନୟର ଅନୁମାନ ସତ୍ୟ ଥିଲା |ସେ ଚନ୍ଦ୍ରା ହିଁ ଥିଲା |ଉତ୍ତରରେ ଚନ୍ଦ୍ରା ଆଖିରୁ ଧାର ଧାର ହୋଇ ଅନେକ ଧାର ଲୁହ ଝରିଆସିଲା |ବିନୟ କହିଲା,ମୁଁ ଅନେକ ଥର ତୁମ ଘରକୁ ଗଲି,କେହି କିଛି କହିଲନାହିଁ |ଏବେ ଏଇପ୍ରକାର ବିପଦପୂର୍ଣ୍ଣ ନାଟକ କରିବା କଣ ଦରକାର ଥିଲା ?ତା କଥା ଶୁଣି ଚନ୍ଦ୍ରା ଚାଲିଯାଉଥିଲା |ବିନୟ ତାକୁ ବୁଝାଇ ,ସାନ୍ତ୍ୱନା ଦେଇ,ବିଶ୍ୱାସକୁ ନେବାପରେ ଚନ୍ଦ୍ରା ଯାହା କହିଲା,ତାହା ଶୁଣି ସେ ହତବାକ୍ ହୋଇଗଲା |ସେଦିନ ଦୁଇଭଉଣୀ ମେଳା ଦେଖିବା ପାଇଁ ସାଂଗହୋଇ ଯାଉଥିଲେ |ଏକ ନିରୋଳା ଗଳିବାଟ ଦେଇ ଯିବାବେଳେ ହଠାତ୍ ବାଇକରେ ଆସୁଥିବା ଦୁଇଜଣ ଆରୋହୀ ବ୍ରେକ କଷି ତାଂକ ପାଖରେ ରହିଗଲେ |ସେମାନଂକ ଭିତରୁ ଜଣେ ଥିଲା,ଫାଣ୍ଡି ର କନେଷ୍ଟବଳ ରବି ଓ ଅନ୍ୟଜଣକ ଥିଲା,ସ୍ଥାନୀୟ ନେତାଂକ ଚାମଚା ବୁଲୁ |ବାଇକ ପଛରେ ବସିଥିବା ବୁଲୁ ତନ୍ଦ୍ରା କୁ ଧକ୍କା ଦେଲା |ଧକ୍କା ଖାଇ ତନ୍ଦ୍ରା ତଳେ ପଡିଗଲା | ସେ କିଛି ବୁଝିବା ପୂର୍ବରୁ ଆଖି ପିଛୁଳାକେ ସେମାନେ ତନ୍ଦ୍ରାକୁ ନେଇ ପାର ହୋଇଗଲେ |ଚନ୍ଦ୍ରା ପାଟି କଲା,କାନ୍ଦିଲା |କିନ୍ତୁ ତା ପାଟି ଶୁଣିବା ପାଇଁ ସେଠାରେ କେହି ନଥିଲେ |ସେ କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ଘରକୁ ଫେରି ଏକଥା ବାପା ମାଆଂକୁ କହିଲା |ସେମାନେ ସେଇ ସ୍ଥାନରେ ଆସି ତନ୍ଦ୍ରାକୁ ଅନେକ ଖୋଜିଲେ |କିନ୍ତୁ ପାଇଲେ ନାହିଁ |ତା ପରଦିନ ଖୁବ ଭୋରରୁ ରବି ଘରକୁ ଆସି ସେମାନଂକୁ ଧମକ ଦେଇଗଲା,ଯଦି ଏ ବିଷୟରେ ସେମାନେ ମୁହଁ ଖୋଲନ୍ତି,ତନ୍ଦ୍ରା ପରି ଚନ୍ଦ୍ରା ର ଅବସ୍ଥା ହେବ ଓ ସେମାନଂକ ବଂଶ ନିପାତ କରି ଦିଆଯିବ |ଯେହେତୁ ତାଂକ ପାଖରେ ଅନ୍ୟ କିଛି ଉପାୟ ନଥିଲା,ସେ ରବିକୁ ମାନସିକ ସ୍ଥରରେ ଦୁର୍ବଳ କରି ତା ମୁହଁ ଖୋଲିବା ପାଇଁ ଏଇ ପନ୍ଥା ର ଆଶ୍ରୟ ନେଇଥିଲା |ବିନୟ ଚନ୍ଦ୍ରାକୁ ନେଇ ତା ଘରେ ଛାଡି ତା ବାପା ମାଆଂକୁ ନିର୍ଭର ପ୍ରତିଶୃତି ଦେଇ କହିଲା,ସେ ନିଶ୍ଚିତଭାବରେ ସେମାନଂକୁ ନ୍ୟାୟ ଦେବ |
ଫାଣ୍ଡିକୁ ଫେରି ବିନୟ ନିଜ କାମରେ ଲାଗିପଡିଲା ଓ ଦୁଇଦିନ ଭିତରେ ବୁଲୁ ଓ ରବିଂକୁ ବିଭିନ୍ନ ଦଫା ଲଗାଇ ଗିରଫ କଲା |ଏହି ଗିରଫଦାରୀ ଗାଁ ଲୋକଂକୁ ଆଶ୍ୱସ୍ତ କଲା |ସେମାନେ ବିନୟ ର ଜୟ ଜୟକାର କରି ଧରିତ୍ରୀ ଆକାଶ ଏକାକାର କରିଦେଲେ |ରବି ଓ ବୁଲୁ ସ୍ଥାନୀୟ ନେତାଂକ ଖୁବ ପାଖଲୋକ ଥିଲେ |ସେମାନେ ଗିରଫ ହେବାରୁ ସେ ହିଂସ୍ର ହୋଇ ସେ ଦୁଇଜଣଂକୁ ଖଲାସ କରିବା ପାଇଁ ଉପରମହଲରେ ପ୍ରବଳ ଚାପ ପକାଇଲେ |କିନ୍ତୁ ବିନୟ ସହଜରେ ଚାପର ଶୀକାର ହେବା ବ୍ୟକ୍ତି ନଥିଲା |ସେ ସେମାନଂକ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଏପରି ଦଫା ଲଗାଇ ଥିଲା ଯେ ସେମାନଂକୁ ଜାମିନ ମିଳିବା ସହଜ ନଥିଲା |ସପ୍ତାହେ ପରେ ଯାହା ହେବା ଆଶଂକା କରା ଯାଉଥିଲା,ତାହା ଘଟିଲା | ଘରେ ବ୍ରାଉନସୁଗାର ରଖିବା ଅପରାଧରେ ବିନୟକୁ ଗିରଫ କରାଗଲା |
ନିଜକୁ ନିର୍ଦ୍ଦୋଷ ପ୍ରମାଣିତ କରିବାପାଇଁ ବିନୟକୁ ସାତବର୍ଷ ଲାଗିଗଲା |ଜେଲରୁ ମୁକୁଳିବା ପରେ ସେ ସର୍ବପ୍ରଥମେ ଚନ୍ଦ୍ରା ର ପରିବାରକୁ ଦେଖିବାକୁ ଗଲା |ସେଠାରେ ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲା,ସେ ଗିରଫ ହେବାର କିଛିଦିନ ପରେ ଏକ ଅଜଣା ଗାଡି ଚାପାରେ ଚନ୍ଦ୍ରା ର ମୃତ୍ୟୁ ହେଲା |ଏହାପରେ କେଶ ପ୍ରତ୍ୟାହାର କରିବା ପାଇଁ ସେମାନଂକୁ ପ୍ରତିଦିନ ଧମକ ଚମକ ଦିଆଗଲା |ସେମାନଂକ ଫସଲରେ ନିଆଁ ଲଗାଇ ଦିଆଗଲା |ପରିସ୍ଥିତି ଏପରି ହେଲାଯେ ,ଶାନ୍ତିରେ ବଂଚିବା ସେମାନଂକ ପାଇଁ ମୁସ୍କିଲ ହୋଇପଡିଲା |ଝିଅ ଦୁଇଜଣ ତ ଗଲେ |ଆଉ କିଛିଦିନ ଶାନ୍ତିରେ ରହିବାକୁ ସେମାନେ ବାଧ୍ୟ ହୋଇ କେଶ ଉଠାଇ ଆଣିଲେ |ଏବେ ଅନ୍ୟକିଛି ସମସ୍ୟା ନାହିଁ,ଦୁଇଝିଅଂକୁ ଝୁରି ଝୁରି ଜୀବନ ବିତାଉଛନ୍ତି |ନୀରବରେ ବିନୟ ସେମାନଂକ କଥା ଶୁଣି ଯାଉଥିଲା |କହିଲା,ଆପଣମାନେ ଏତେଶୀଘ୍ର ହାର୍ ମାନିଗଲେ ?ଯାହାହେଲେବି ଆପଣ ସଂଗ୍ରାମ ଜାରି ରଖି ଥାଆନ୍ତେ,ଶେଷରେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଆପଣଙ୍କର ବିଜୟ ହୋଇଥାଆନ୍ତା |ଧର୍ମ କେବେ ହାରେ ନାହିଁ |ଚନ୍ଦ୍ରାର ବାପା କହିଲେ,ବାବୁ ,ତୁମେ ତ ନିଜେ ପୁଲିସ ହୋଇ ଅନ୍ୟାୟର ଶୀକାର ହୋଇ ,ସାତ ବର୍ଷ କାଳ ଜେଲରେ ରହିଲ,ଆମେ ଆଉ କାହାଠାରୁ ନ୍ୟାୟ ଆଶା କରିଥାଆନ୍ତୁ ?ମମତା ମହାନ୍ତି |
No comments:
Post a Comment