ପୂଜନୀୟ ବାବା,
ମୋର ଭୂମିଷ୍ଠ ପ୍ରଣାମ ଗ୍ରହଣ କରିବ |ତୁମ ପାଖକୁ ଫୋନ୍ କଲେ ତୁମେ ଫୋନ୍ ଉଠାଉ ନଥିବାରୁ ଏହି ଚିଠି ଲେଖୁଛି |ମୋର ଅନୁରୋଧ,ଶେଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଏହାକୁ ପଢିବ |
ବାବା ,ମୋର ପିଲାଦିନ କଥା ସବୁବେଳେ ମନେପଡେ |ତମେ ମତେ କେତେ ଭଲ ପାଉଥିଲ |ମୋ ଆଖିରୁ ଲୁହ ଝରିଲେ,ତୁମ ଆଖିରୁ ରକ୍ତ ଝରି ଯାଉଥିଲା |ମୁଁ ତମ ସାଂଗେ ଖାଉଥିଲି,ତମ ପାଖରେ ଶୋଉଥିଲି |ତମେ ଅଫିସ୍ ବାହାରିଲେ ତମ ସାଂଗରେ ଯିବାପାଇଁ ମୁଁ କେତେ ଅଝଟ କରୁଥିଲି |କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ଆଖିରୁ ବୋଝେ ଲୁହ ଝରାଉ ଥିଲି |ତମେ କେତେବେଳେ ଅଫିସରୁ ଫେରିବ,ସେକଥା ଭାବି ,ତମ ଫେରିବା ବାଟକୁ ଚାହିଁ ବସୁଥିଲି |ତମେ ଅଫିସରୁ ଫେରିଲେ ମୁଁ ଖୁସିରେ ତୁମ ଉପରକୁ ଡ଼େଇଁ କେତେ ଗେଲ୍ହା ହେଉଥିଲି |ତମେ ଥିଲ,ମୋ ଜୀବନର ପ୍ରଥମ ହିରୋ |ଜାଣେନା କାହିଁକି ମୁଁ ମାମାଂକ ଅପେକ୍ଷା ତମକୁ ବେଶି ଭଲ ପାଉଥିଲି |ଥରେ ପଡିଶା ଘର ବୁଲୁର ତିନି ଚକିଆ ସାଇକେଲ ରେ ବସିବାକୁ ବୁଲୁ ମନାକରି ଦେବାରୁ ମୁଁ କାନ୍ଦିଲି |ତମେ ମୋ କାନ୍ଦ ସହି ନପାରି ସେହିଦିନ ମାର୍କେଟ ଯାଇ ତାଠାରୁ ଆହୁରି ଦାମିକିଆ ତିନି ଚକିଆ ସାଇକେଲ ଆଣି ଦେଇଥିଲ |ମୋର ଟିକିଏ ଦେହ ଖରାପ ହେଲେ,ତମେ ରାତି ରାତି ମତେ ଜଗି ବସୁଥିଲ |
ବାବା, ଅଜିକାଲିର ପାଠ ବିଷୟରେ ମୋର କିଛିବି ଧାରଣା ନଥିଲା |ମୁଁ ତ ମାମାଂକ ହାତରନ୍ଧା ଖାଦ୍ୟ ଖାଇବାକୁ,ତାଂକ କୋଳରେ ଶୋଇ ଗପ ଶୁଣିବାକୁ,ତମ ସାଂଗରେ ବୁଲିବାକୁ ଓ ମୋ ସାଂଗ ମାନଂକ ସାଂଗେ ଖେଳିବାକୁ ଭାରି ଭଲ ପାଉଥିଲି |କିନ୍ତୁ ତମେହିଁ ମୋ ମନରେ ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖିବାର ନିଶା ଭରିଦେଲ | ସମୟ ବିତିବାକୁ ଲାଗିଲା |ସମୟ ସହିତ ତାଳ ଦେଇ ତମର ମତେ ନେଇ ଦେଖିଥିବା ସ୍ବପ୍ନର ସଂଖ୍ୟା ମଧ୍ୟ ବଢ଼ିବାକୁ ଲାଗିଲା |ତମେ ସବୁବେଳେ ଆଶା କରୁଥିଲ,ମୁଁ ଯେମିତି ସବୁବେଳେ ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ହୁଏ |ସେଥିପାଇଁ ମୋର ଖେଳିବା ,ବୁଲିବା,ଟି.ଭି.ଦେଖିବା ଇତ୍ୟାଦି ଉପରେ କଟକଣା ଜାରି ହୋଇଥିଲା |ଖରାଦିନ ଛୁଟି ,ଦଶହରା କିମ୍ବା ବଡ଼ ଦିନ ଛୁଟିରେ ମୋ ସାଂଗମାନେ ଗାଁ ରେ ମଜା କରୁଥିବା ବେଳେ ମୋ ସମୟ କୋଚିଂକ୍ଲାସ ରେ କଟୁଥିଲା |ମୋପାଇଁ ଦିନ ରାତି ସବୁ ସମାନ ଥିଲା ବାବା |ତମର ଇଚ୍ଛା ଥିଲା,ମୁଁ ଆଇ.ଆଇ.ଟି.ଇଂଜିନିୟର ହୁଏ |ତୁମ ସ୍ବପ୍ନ ସାକାର କରିବାକୁ ମୁଁ ପ୍ରାଣପଣେ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥିଲି ଓ ସଫଳ ହୋଇଥିଲି ମଧ୍ୟ |ସେଦିନ କଥା ମୋର ଆଜିବି ମନେଅଛି ବାପା |ମୋର ଆଇ.ଆଇ.ଟି.ରେ କୃତକାର୍ଯ୍ୟ ହେବା ଖବର ପାଇ ଖୁସିରେ ତୁମ ଆଖିରୁ ଧାର ଧାର ଅଶ୍ରୁ ଝରି ଯାଉଥିଲା |ତମେ ମତେ କୁଣ୍ଢେଇ ପକାଇ କହିଥିଲ,କେତେ ଜନ୍ମର ତପସ୍ୟାର ଫଳ ସ୍ବରୁପ ତୋ ପରି ପୁଅ ପାଇଛି |ମୋର ସବୁବେଳେ ଇଚ୍ଛା ଥିଲା,ମୁଁ ମୋ ନିଜ ଦେଶରେ ତୁମମାନଂକ ପାଖରେ ରହିବି |ତମେ ବି ସବୁବେଳେ କହୁଥିଲ,ବଂଚିଥିବା ଯାକେ ଆମେ ସମସ୍ତେ ଗୋଟିଏ ଛାତ ତଳେ ଏକାଠି ରହିବା |କିନ୍ତୁ ଯେତେବେଳେ ମୋର ସବୁ ସାଂଗମାନେ ବିଦେଶ ଯାଇ ସେଠାରେ ବସବାସ କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ,ସେତେବେଳେ ତମେ ଆଉ ପଛରେ ପଡିବାକୁ ଚାହିଁ ନଥିଲ |ତମର ମୁହଁରେ ହସ ଦେଖିବା ପାଇଁ ମୋ ମନରେ ମଧ୍ୟ ବିଦେଶ ଯିବାର ସ୍ବପ୍ନ ଜାଗିଲା |ବିଦେଶରେ ନିଯୁକ୍ତି ପାଇଥିବାର ଚିଠି ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ତମକୁ ଦେଖାଇଥିଲି,ତମେ ଖୁସିରେ ଆତ୍ମହରା ହୋଇ ଯାଇଥିଲ |ମୋକଥା ଅନ୍ୟମାନଂକ ଆଗରେ କହି ତମେ ଗର୍ବ ଅନୁଭବ କରୁଥିଲ |ତୁମେ ଦୁଇଜଣ ମୋ ପାଖକୁ ବୁଲି ଆସିଥିଲ |ଆମେ ଏକାଠି କେତେ ସ୍ଥାନ ବୁଲି ଦେଖିଥିଲୁ |ସେତେବେଳେ ମୁଁ ଭାବୁଥିଲି,ଏଇ ଦୁନିଆଁରେ ମୋ ଠାରୁ ଅଧିକ ସୁଖୀ ଆଉ କେହି ନାହାନ୍ତି |ତୁମ ଇଛାକୁ ସମ୍ମାନ ଜଣାଇ ତୁମ ସାଂଗ ଉମେଶ ମଉସାଂକ ଝିଅ ସାଗରୀକାକୁ ବାହା ହେଲି |ବିବାହ ପରେ ସେ ମୁଁ ଚାକିରୀ କରୁଥିବା କମ୍ପାନୀରେ ଚାକିରୀ କଲା |ଯେତେବେଳେ ତମର କେହି କେହି ସାଂଗସାଥୀ ଟାପରା କରି 'ଏଥର ପୁଅ ହାତରୁ ଖସିଗଲା ବୋଲି କହୁଥିଲେ',ତମେ ଗଭୀର ଆତ୍ମବିଶ୍ବାସରେ' ମୋ ପୁଅ ସେପରି ନୁହେଁ ' ବୋଲି କହୁଥିଲ |ଆମର ପ୍ରଥମ ସନ୍ତାନ ଜନ୍ମ ସମୟରେ ତମେମାନେ ଆମ ପାଖରେ ଥିଲ |କିନ୍ତୁ କାହିଁକି କେଜାଣି ମତେ ଲାଗୁଥିଲା,ତମେ ବହୁତ ବଦଳି ଯାଇଛ |ମୁଁ ତମକୁ କହିଥିଲି,ବାବା,ତମେ ଦୁଇଜଣ ଏଥର ସ୍ଥାୟୀ ଭାବରେ ଆମ ପାଖରେ ରହିଯାଅ |କିନ୍ତୁ ତମେ କହିଥିଲ,ତୋପାଇଁ ଆମେ ବହୁତ କଷ୍ଟ କରିଛୁ |ତୋ ପିଲା ପାଇଁ ଆମେ ଆଉ ଅଧିକ କଷ୍ଟ କରି ପାରିବୁ ନାହିଁ |ତୋ ଭବିଷ୍ୟତ ଗଢିବା ଆଶାରେ ଆମର ବହୁତ କାମ ଅଧୁରା ରହିଯାଇଛି |ଘର ମରାମତି କରି ଉପର ମହଲା କରିବି,ଗାଁ ଜମି ଭୂତ ଖାଇଲେଣି,ସେକଥା ବୁଝିବାକୁ ପଡିବ |ବନ୍ଧୁବାନ୍ଧବଂକ ଉତ୍ସବ,ନିମନ୍ତ୍ରଣରେ ଯୋଗ ନଦେବାରୁ ସେମାନଂକ ସହିତ ସମ୍ପର୍କ କଟିଯିବା ଉପରେ ,ସେସବୁ ଏଣିକି ଆମକୁ ଦେଖିବାକୁ ପଡିବ |ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ପଚାରିଲି,ତମର ଦେହ ଖରାପ ହେଲେ ତମକଥା କିଏ ବୁଝିବ ?ତମେ କହିଥିଲ,ଆମର ଦେହ ଏତେ ଖରାପ ହୁଏ ନାହିଁ |ତଥାପି ଦେହକୁ ସୁସ୍ଥ ରଖିବା ପାଇଁ ଆମେ ନିୟମିତ ଯୋଗ,ପ୍ରାଣାୟମ କରିବୁ ,ସ୍ବାସ୍ଥ୍ୟରକ୍ଷା ନିୟମ ମାନି ଚଳିବୁ |ଜୀବନର ଶେଷ କିଛିବର୍ଷ ଆମକୁ ଆମ ହିସାବରେ ବଂଚିବାକୁ ଛାଡିଦେ | ତମେ ଯିବାବେଳେ ତମ ମୁହଁରେ ମୁଁ ଆତ୍ମବିଶ୍ବାସ ର ହସ ଦେଖିଥିଲି |ସେତିକି ମୋପାଇଁ ବଡ଼ ସାନ୍ତ୍ବନା ଥିଲା |କିନ୍ତୁ ମତେ ଲାଗୁଥିଲା,ତୁମ ସହିତ ମୋର ସବୁ ସୁଖ ଚାଲି ଯାଇଛି |
ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ଫୋନରେ ତୁମ ସହିତ କଥା ହୁଏ,ତୁମେ ଭଲ ଅଛ ବୋଲି କୁହ |ଦୁଇବର୍ଷ ପରେ ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ପିଲାମାନଂକ ସହ ପହଂଚିଲି,ଜାଣିଲି,ତମେ ମତେ ବହୁତ ମିଛ କହିଛ |ଉପରମହଲା ତିଆରି ସମୟରେ ମାମାଂକ ଡାହାଣ ଗୋଡ଼ ଭାଂଗି ଗଲା ,ତମର ଦୁଇ ଆଖିରେ ମୋତିଆବିନ୍ଦୁ ଅପରେସନ ହେଲା ଓ ଆଉ କଣ କଣ ଅସୁବିଧା ହେଲା |ତେଣୁ ଘରକାମ ସେତିକିରେ ଅଟକି ରହିଲା |ତମେ ମତେ ଏହା ଜଣାଇ ନଥିଲ କାରଣ ତମେ ନିଜ ହିସାବରେ ବଂଚିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲ |କିନ୍ତୁ ଆମର ସାଇପଡିଶା ଓ ବନ୍ଧୁବାନ୍ଧବ ଆମକୁ ଛି ଛାକର କରୁଥିଲେ |ବିଦେଶରେ ରହି ବାବା ମାମାଂକୁ ଭୁଲିଗଲୁ ବୋଲି ଆମର ବହୁତ ବଦନାମ ହୋଇଥିଲା |ଯେଉଁ ଖୁସି ନେଇ ଆମେ ତୁମମାନଂକୁ ଦେଖିବାକୁ ଏତେ ଦୂରରୁ ଦୌଡି ଆସିଥିଲୁ,ସବୁ ପାଣିଫୋଟକା ପରି କୁଆଡେ ମିଳେଇ ଗଲା |କିନ୍ତୁ ବାବା ,ମୋର ଏଥିରେ କି ଦୋଷ ଅଛି ?ମୋ ଅଜାଣତରେ ତମେ ମତେ ଏତେ ଉପରକୁ ଚଢେଇ ଦେଇଛ ଯେ ତଳକୁ ଓଲ୍ହେଇବାର ମୋର ସବୁ ବାଟ ବନ୍ଦ ହୋଇଯାଇଛି |ମୁଁ ବି ଏମିତି ଜୀବନ ଚାହିଁ ନଥିଲି ବାବା |ଆଜି ବି ମୁଁ ତମକୁ ସେମିତି ଭଲପାଏ ବାବା,ଯେମିତି ପିଲାଦିନେ ଭଲ ପାଉଥିଲି |ତମେ କୁହ ମୁଁ କଣ କରିବି ?
ତମର ଅଭାଗା ପୁଅ ସୋନୁ
ମୋର ଭୂମିଷ୍ଠ ପ୍ରଣାମ ଗ୍ରହଣ କରିବ |ତୁମ ପାଖକୁ ଫୋନ୍ କଲେ ତୁମେ ଫୋନ୍ ଉଠାଉ ନଥିବାରୁ ଏହି ଚିଠି ଲେଖୁଛି |ମୋର ଅନୁରୋଧ,ଶେଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଏହାକୁ ପଢିବ |
ବାବା ,ମୋର ପିଲାଦିନ କଥା ସବୁବେଳେ ମନେପଡେ |ତମେ ମତେ କେତେ ଭଲ ପାଉଥିଲ |ମୋ ଆଖିରୁ ଲୁହ ଝରିଲେ,ତୁମ ଆଖିରୁ ରକ୍ତ ଝରି ଯାଉଥିଲା |ମୁଁ ତମ ସାଂଗେ ଖାଉଥିଲି,ତମ ପାଖରେ ଶୋଉଥିଲି |ତମେ ଅଫିସ୍ ବାହାରିଲେ ତମ ସାଂଗରେ ଯିବାପାଇଁ ମୁଁ କେତେ ଅଝଟ କରୁଥିଲି |କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ଆଖିରୁ ବୋଝେ ଲୁହ ଝରାଉ ଥିଲି |ତମେ କେତେବେଳେ ଅଫିସରୁ ଫେରିବ,ସେକଥା ଭାବି ,ତମ ଫେରିବା ବାଟକୁ ଚାହିଁ ବସୁଥିଲି |ତମେ ଅଫିସରୁ ଫେରିଲେ ମୁଁ ଖୁସିରେ ତୁମ ଉପରକୁ ଡ଼େଇଁ କେତେ ଗେଲ୍ହା ହେଉଥିଲି |ତମେ ଥିଲ,ମୋ ଜୀବନର ପ୍ରଥମ ହିରୋ |ଜାଣେନା କାହିଁକି ମୁଁ ମାମାଂକ ଅପେକ୍ଷା ତମକୁ ବେଶି ଭଲ ପାଉଥିଲି |ଥରେ ପଡିଶା ଘର ବୁଲୁର ତିନି ଚକିଆ ସାଇକେଲ ରେ ବସିବାକୁ ବୁଲୁ ମନାକରି ଦେବାରୁ ମୁଁ କାନ୍ଦିଲି |ତମେ ମୋ କାନ୍ଦ ସହି ନପାରି ସେହିଦିନ ମାର୍କେଟ ଯାଇ ତାଠାରୁ ଆହୁରି ଦାମିକିଆ ତିନି ଚକିଆ ସାଇକେଲ ଆଣି ଦେଇଥିଲ |ମୋର ଟିକିଏ ଦେହ ଖରାପ ହେଲେ,ତମେ ରାତି ରାତି ମତେ ଜଗି ବସୁଥିଲ |
ବାବା, ଅଜିକାଲିର ପାଠ ବିଷୟରେ ମୋର କିଛିବି ଧାରଣା ନଥିଲା |ମୁଁ ତ ମାମାଂକ ହାତରନ୍ଧା ଖାଦ୍ୟ ଖାଇବାକୁ,ତାଂକ କୋଳରେ ଶୋଇ ଗପ ଶୁଣିବାକୁ,ତମ ସାଂଗରେ ବୁଲିବାକୁ ଓ ମୋ ସାଂଗ ମାନଂକ ସାଂଗେ ଖେଳିବାକୁ ଭାରି ଭଲ ପାଉଥିଲି |କିନ୍ତୁ ତମେହିଁ ମୋ ମନରେ ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖିବାର ନିଶା ଭରିଦେଲ | ସମୟ ବିତିବାକୁ ଲାଗିଲା |ସମୟ ସହିତ ତାଳ ଦେଇ ତମର ମତେ ନେଇ ଦେଖିଥିବା ସ୍ବପ୍ନର ସଂଖ୍ୟା ମଧ୍ୟ ବଢ଼ିବାକୁ ଲାଗିଲା |ତମେ ସବୁବେଳେ ଆଶା କରୁଥିଲ,ମୁଁ ଯେମିତି ସବୁବେଳେ ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ହୁଏ |ସେଥିପାଇଁ ମୋର ଖେଳିବା ,ବୁଲିବା,ଟି.ଭି.ଦେଖିବା ଇତ୍ୟାଦି ଉପରେ କଟକଣା ଜାରି ହୋଇଥିଲା |ଖରାଦିନ ଛୁଟି ,ଦଶହରା କିମ୍ବା ବଡ଼ ଦିନ ଛୁଟିରେ ମୋ ସାଂଗମାନେ ଗାଁ ରେ ମଜା କରୁଥିବା ବେଳେ ମୋ ସମୟ କୋଚିଂକ୍ଲାସ ରେ କଟୁଥିଲା |ମୋପାଇଁ ଦିନ ରାତି ସବୁ ସମାନ ଥିଲା ବାବା |ତମର ଇଚ୍ଛା ଥିଲା,ମୁଁ ଆଇ.ଆଇ.ଟି.ଇଂଜିନିୟର ହୁଏ |ତୁମ ସ୍ବପ୍ନ ସାକାର କରିବାକୁ ମୁଁ ପ୍ରାଣପଣେ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥିଲି ଓ ସଫଳ ହୋଇଥିଲି ମଧ୍ୟ |ସେଦିନ କଥା ମୋର ଆଜିବି ମନେଅଛି ବାପା |ମୋର ଆଇ.ଆଇ.ଟି.ରେ କୃତକାର୍ଯ୍ୟ ହେବା ଖବର ପାଇ ଖୁସିରେ ତୁମ ଆଖିରୁ ଧାର ଧାର ଅଶ୍ରୁ ଝରି ଯାଉଥିଲା |ତମେ ମତେ କୁଣ୍ଢେଇ ପକାଇ କହିଥିଲ,କେତେ ଜନ୍ମର ତପସ୍ୟାର ଫଳ ସ୍ବରୁପ ତୋ ପରି ପୁଅ ପାଇଛି |ମୋର ସବୁବେଳେ ଇଚ୍ଛା ଥିଲା,ମୁଁ ମୋ ନିଜ ଦେଶରେ ତୁମମାନଂକ ପାଖରେ ରହିବି |ତମେ ବି ସବୁବେଳେ କହୁଥିଲ,ବଂଚିଥିବା ଯାକେ ଆମେ ସମସ୍ତେ ଗୋଟିଏ ଛାତ ତଳେ ଏକାଠି ରହିବା |କିନ୍ତୁ ଯେତେବେଳେ ମୋର ସବୁ ସାଂଗମାନେ ବିଦେଶ ଯାଇ ସେଠାରେ ବସବାସ କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ,ସେତେବେଳେ ତମେ ଆଉ ପଛରେ ପଡିବାକୁ ଚାହିଁ ନଥିଲ |ତମର ମୁହଁରେ ହସ ଦେଖିବା ପାଇଁ ମୋ ମନରେ ମଧ୍ୟ ବିଦେଶ ଯିବାର ସ୍ବପ୍ନ ଜାଗିଲା |ବିଦେଶରେ ନିଯୁକ୍ତି ପାଇଥିବାର ଚିଠି ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ତମକୁ ଦେଖାଇଥିଲି,ତମେ ଖୁସିରେ ଆତ୍ମହରା ହୋଇ ଯାଇଥିଲ |ମୋକଥା ଅନ୍ୟମାନଂକ ଆଗରେ କହି ତମେ ଗର୍ବ ଅନୁଭବ କରୁଥିଲ |ତୁମେ ଦୁଇଜଣ ମୋ ପାଖକୁ ବୁଲି ଆସିଥିଲ |ଆମେ ଏକାଠି କେତେ ସ୍ଥାନ ବୁଲି ଦେଖିଥିଲୁ |ସେତେବେଳେ ମୁଁ ଭାବୁଥିଲି,ଏଇ ଦୁନିଆଁରେ ମୋ ଠାରୁ ଅଧିକ ସୁଖୀ ଆଉ କେହି ନାହାନ୍ତି |ତୁମ ଇଛାକୁ ସମ୍ମାନ ଜଣାଇ ତୁମ ସାଂଗ ଉମେଶ ମଉସାଂକ ଝିଅ ସାଗରୀକାକୁ ବାହା ହେଲି |ବିବାହ ପରେ ସେ ମୁଁ ଚାକିରୀ କରୁଥିବା କମ୍ପାନୀରେ ଚାକିରୀ କଲା |ଯେତେବେଳେ ତମର କେହି କେହି ସାଂଗସାଥୀ ଟାପରା କରି 'ଏଥର ପୁଅ ହାତରୁ ଖସିଗଲା ବୋଲି କହୁଥିଲେ',ତମେ ଗଭୀର ଆତ୍ମବିଶ୍ବାସରେ' ମୋ ପୁଅ ସେପରି ନୁହେଁ ' ବୋଲି କହୁଥିଲ |ଆମର ପ୍ରଥମ ସନ୍ତାନ ଜନ୍ମ ସମୟରେ ତମେମାନେ ଆମ ପାଖରେ ଥିଲ |କିନ୍ତୁ କାହିଁକି କେଜାଣି ମତେ ଲାଗୁଥିଲା,ତମେ ବହୁତ ବଦଳି ଯାଇଛ |ମୁଁ ତମକୁ କହିଥିଲି,ବାବା,ତମେ ଦୁଇଜଣ ଏଥର ସ୍ଥାୟୀ ଭାବରେ ଆମ ପାଖରେ ରହିଯାଅ |କିନ୍ତୁ ତମେ କହିଥିଲ,ତୋପାଇଁ ଆମେ ବହୁତ କଷ୍ଟ କରିଛୁ |ତୋ ପିଲା ପାଇଁ ଆମେ ଆଉ ଅଧିକ କଷ୍ଟ କରି ପାରିବୁ ନାହିଁ |ତୋ ଭବିଷ୍ୟତ ଗଢିବା ଆଶାରେ ଆମର ବହୁତ କାମ ଅଧୁରା ରହିଯାଇଛି |ଘର ମରାମତି କରି ଉପର ମହଲା କରିବି,ଗାଁ ଜମି ଭୂତ ଖାଇଲେଣି,ସେକଥା ବୁଝିବାକୁ ପଡିବ |ବନ୍ଧୁବାନ୍ଧବଂକ ଉତ୍ସବ,ନିମନ୍ତ୍ରଣରେ ଯୋଗ ନଦେବାରୁ ସେମାନଂକ ସହିତ ସମ୍ପର୍କ କଟିଯିବା ଉପରେ ,ସେସବୁ ଏଣିକି ଆମକୁ ଦେଖିବାକୁ ପଡିବ |ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ପଚାରିଲି,ତମର ଦେହ ଖରାପ ହେଲେ ତମକଥା କିଏ ବୁଝିବ ?ତମେ କହିଥିଲ,ଆମର ଦେହ ଏତେ ଖରାପ ହୁଏ ନାହିଁ |ତଥାପି ଦେହକୁ ସୁସ୍ଥ ରଖିବା ପାଇଁ ଆମେ ନିୟମିତ ଯୋଗ,ପ୍ରାଣାୟମ କରିବୁ ,ସ୍ବାସ୍ଥ୍ୟରକ୍ଷା ନିୟମ ମାନି ଚଳିବୁ |ଜୀବନର ଶେଷ କିଛିବର୍ଷ ଆମକୁ ଆମ ହିସାବରେ ବଂଚିବାକୁ ଛାଡିଦେ | ତମେ ଯିବାବେଳେ ତମ ମୁହଁରେ ମୁଁ ଆତ୍ମବିଶ୍ବାସ ର ହସ ଦେଖିଥିଲି |ସେତିକି ମୋପାଇଁ ବଡ଼ ସାନ୍ତ୍ବନା ଥିଲା |କିନ୍ତୁ ମତେ ଲାଗୁଥିଲା,ତୁମ ସହିତ ମୋର ସବୁ ସୁଖ ଚାଲି ଯାଇଛି |
ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ଫୋନରେ ତୁମ ସହିତ କଥା ହୁଏ,ତୁମେ ଭଲ ଅଛ ବୋଲି କୁହ |ଦୁଇବର୍ଷ ପରେ ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ପିଲାମାନଂକ ସହ ପହଂଚିଲି,ଜାଣିଲି,ତମେ ମତେ ବହୁତ ମିଛ କହିଛ |ଉପରମହଲା ତିଆରି ସମୟରେ ମାମାଂକ ଡାହାଣ ଗୋଡ଼ ଭାଂଗି ଗଲା ,ତମର ଦୁଇ ଆଖିରେ ମୋତିଆବିନ୍ଦୁ ଅପରେସନ ହେଲା ଓ ଆଉ କଣ କଣ ଅସୁବିଧା ହେଲା |ତେଣୁ ଘରକାମ ସେତିକିରେ ଅଟକି ରହିଲା |ତମେ ମତେ ଏହା ଜଣାଇ ନଥିଲ କାରଣ ତମେ ନିଜ ହିସାବରେ ବଂଚିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲ |କିନ୍ତୁ ଆମର ସାଇପଡିଶା ଓ ବନ୍ଧୁବାନ୍ଧବ ଆମକୁ ଛି ଛାକର କରୁଥିଲେ |ବିଦେଶରେ ରହି ବାବା ମାମାଂକୁ ଭୁଲିଗଲୁ ବୋଲି ଆମର ବହୁତ ବଦନାମ ହୋଇଥିଲା |ଯେଉଁ ଖୁସି ନେଇ ଆମେ ତୁମମାନଂକୁ ଦେଖିବାକୁ ଏତେ ଦୂରରୁ ଦୌଡି ଆସିଥିଲୁ,ସବୁ ପାଣିଫୋଟକା ପରି କୁଆଡେ ମିଳେଇ ଗଲା |କିନ୍ତୁ ବାବା ,ମୋର ଏଥିରେ କି ଦୋଷ ଅଛି ?ମୋ ଅଜାଣତରେ ତମେ ମତେ ଏତେ ଉପରକୁ ଚଢେଇ ଦେଇଛ ଯେ ତଳକୁ ଓଲ୍ହେଇବାର ମୋର ସବୁ ବାଟ ବନ୍ଦ ହୋଇଯାଇଛି |ମୁଁ ବି ଏମିତି ଜୀବନ ଚାହିଁ ନଥିଲି ବାବା |ଆଜି ବି ମୁଁ ତମକୁ ସେମିତି ଭଲପାଏ ବାବା,ଯେମିତି ପିଲାଦିନେ ଭଲ ପାଉଥିଲି |ତମେ କୁହ ମୁଁ କଣ କରିବି ?
ତମର ଅଭାଗା ପୁଅ ସୋନୁ
No comments:
Post a Comment