ପିଲାଦିନୁ ଶୁଭେନ୍ଦୁ ର ନିଜ ଗାଁ ପ୍ରତି ପ୍ରବଳ ଆକର୍ଷଣ ରହିଥିଲା |ଗାଁ ର ଖେଳପଡିଆ ,ନଈ,ଝରଣା,ମନ୍ଦିର,ପୋଖରୀ ଆଦି ସବୁକିଛି ତା ପାଇଁ ଅଭୁଲା ଥିଲା |ଗାଁ ସ୍କୁଲ ରୁ ମାଟ୍ରିକ ପାସ କରି ଉଚ୍ଚଶିକ୍ଷା ପାଇଁ ସେ ସହରକୁ ଗଲା |ସେଠାରେ ହଷ୍ଟେଲ ରେ ରହି ପାଠ ପଢିଲା ସତ ,କିନ୍ତୁ ମନ ତାର ସବୁବେଳେ ନିଜ ବାପା,ବୋଉ ଓ ଗାଁ ପ୍ରତି ରହିଥିଲା |ସେମାନେ ପାଂଚ ଭାଇ ଥିଲେ |ଶୁଭେନ୍ଦୁ ଥିଲା ଚତୁର୍ଥ ସନ୍ତାନ |ତା ପରି ଅନ୍ୟ ଭାଇମାନେ ମଧ୍ୟ ପ୍ରାୟ ବେଳେ ଗାଁ କୁ ଆସୁଥିଲେ |ବାପା,ବୋଉ ଓ ଆତ୍ମୀୟସ୍ବଜନଂକ ସହ ମିଶି ସେତେବେଳେ ସମୟ ଖୁବ ଭଲରେ କଟି ଯାଉଥିଲା |ସମୟ କ୍ରମେ ସବୁ ଭାଇ ଯିଏ ଯାହାର ଶିକ୍ଷାଗତ ଯୋଗ୍ୟତା ଅନୁସାରେ ଚାକିରୀ କଲେ ଓ ବିବାହ ମଧ୍ୟ କଲେ |ଧୀରେ ଧୀରେ ବଡଭାଇ ଘର ଜଂଜାଳ କଥା କହି ଆଉ ଗାଁ କୁ ଆସିଲେ ନାହିଁ |ତାଂକ ଦେଖା ଦେଖି ଅନ୍ୟ ଭାଇମାନେ ମଧ୍ୟ ସେଇଆ କଲେ |ସହରରେ କୋଠାବାଡି କରି ସେଠାରେ ସ୍ଥାୟୀ ଭାବରେ ବାସ କଲେ |କିନ୍ତୁ ଶୁଭେନ୍ଦୁ ଥିଲା ଟିକେ ଭିନ୍ନ ଧରଣର |ସେ ସବୁବେଳେ ଭାବୁଥିଲା,ଲୋକେ ଏତେ ଅର୍ଥ ଶ୍ରାଦ୍ଧ କରି ନିଜର ବାପା ମା ଓ ଆତ୍ମୀୟସ୍ବଜନଂକୁ ହତାଦର କରି ଜମିବାଡି ,କୋଠାଘର ଇତ୍ୟାଦି କରନ୍ତି କିନ୍ତୁ ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ସେସବୁ ଭୂତ ପାଇଁ ଛାଡି ଦେଇ ଯାଆନ୍ତି |ତାହାଲେ ଶରୀର କୁ ଦୁଃଖ ଦେଇ ଏତେ କଷ୍ଟ କରି ଏ ସବୁ କରନ୍ତି କାହିଁକି ?
ବାପା ବୋଉଂକ ଦେହାନ୍ତ ପରେ ଶୁଭେନ୍ଦୁ କୁ ଆଉ ଗାଁ ଭଲ ଲାଗିଲା ନାହିଁ |ସେ ନିଜ ପିଲାମାନଂକୁ ନେଇ ସହରକୁ ନିଜ କର୍ମକ୍ଷେତ୍ର କୁ ଚାଲି ଆସିଲା |ସେଠାରେ ପିଲାମାନେ ପାଠ ପଢିଲେ |ଏପଟେ ରକ୍ଷଣାବେକ୍ଷଣ ଅଭାବ ରୁ କ୍ରମେ ଗାଁ ଘର ଭୁଶୁଡି ପଡିବାକୁ ବସିଲା |ଦିନେ ବଡ ଭାଇ ସବୁ ଭାଇ ମାନଂକୁ ଏକାଠି କରି କହିଲେ,ଆମେ ତ ଗାଁ ରେ ରହୁନୁ |ଆମ ଅନ୍ତେ ପିଲାମାନେ କଣ ଗାଁ କୁ ଯିବେ?ବେଳ ଥାଉ ଥାଉ ସେସବୁ ବିକ୍ରୀ କରିଦେଲେ ଆମପାଇଁ ଭଲ ହେବ |ଶୁଭେନ୍ଦୁ ଛଡା ଅନ୍ୟ ଭାଇମାନେ ବଡଭାଇଂକ ପ୍ରସ୍ତାବ ରେ ରାଜି ହେଲେ |ଶୁଭେନ୍ଦୁ କହିଲା,ମୋ ଭାଗଟି ରଖି ତମେ ସବୁ ବିକ୍ରୀ କରି ଦିଅ |ତାହାହିଁ ହେଲା |ଯେଉଁଦିନ ଜମିବାଡି ବିକ୍ରୀ ହେଲା,ସେଦିନ ଶୁଭେନ୍ଦୁ ଭୋ ଭୋ ହୋଇ କାନ୍ଦୁଥିଲା |କିନ୍ତୁ କିଛି ଉପାୟ ନ ଥିଲା |କାରଣ, ଏତେ ଜମି କିଣିବା ପାଇଁ ତା ପାଖରେ ଟଂକା ନ ଥିଲା |
ଗାଁ ରେ ଶୁଭେନ୍ଦୁ ର ବାଲ୍ୟବନ୍ଧୁ ଥିଲା ସତ୍ୟଜିତ |ଗାଁ ମୁଣ୍ଡରେ ତାର କୋଠାଘର |ତାର ଚାରିପୁଅ |ଘର ପାଖରେ ପନିପରିବା ଓ ଡାଲି ଚାଉଳ ଦୋକାନ କରି ସେ ଭଲ ଦି' ପଇସା କମାଉ ଥାଏ |ଚାଷ ଜମିରୁ ମଧ୍ୟ ଭଲ ଫସଲ ଉତ୍ପନ୍ନ ହେଉଥାଏ |.ପିଲାମାନେ ତାର ଭଲ ପଢୁଥିଲେ |ସେ ସେମାନଂକ ଶିକ୍ଷା ରେ ଅଜସ୍ର ଟଂକା ଖର୍ଚ୍ଚ କରି ସେମାନଂକୁ ଉଚ୍ଚଶିକ୍ଷିତ କରାଇଲା |ସେମାନେ ଭାରତ ଓ ଭାରତ ବାହାରେ ଚାକିରୀ କରି ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଟଂକା ରୋଜଗାର କରୁଥାନ୍ତି |ପିଲାଂକ ସଫଳତା ର କାହାଣୀ ସମସ୍ତଂକ ଆଗରେ ଗପି ସେ ଅପାର ଆନନ୍ଦ ଲାଭ କରୁଥାଏ |କିପରି ବଡପୁଅ ର ଭୁବନେଶ୍ୱରରେ ଦୁଇଟା କୋଠାଘର ଅଛି,ମଝିଆ ପୁଅ ଲଣ୍ଡନରେ ବିଳାସବ୍ୟସନ ରେ ରହୁଛି ,ତା ତଳ ପୁଅ ଦିଲ୍ଲୀରେ ଓ ସବା ସାନପୁଅ ବମ୍ବେ ରେ ଗୋଟିଏ ବଡ ଫ୍ଲାଟ୍ କିଣି ରହୁଚି |ତା କଥା ଶୁଣିବା ପାଇଁ କାହାରି ଆଗ୍ରହ ନ ଥିଲେ ମଧ୍ୟ , ବାଧ୍ୟ ହୋଇ ଶୁଣନ୍ତି |କେହି କେହି ଦୂରରୁ ତାକୁ ଦେଖି,'ବୁଢ଼ା ଆସିଲା,ବୋର କରିବ 'କହି ବାଟ ଭାଂଗି ଚାଲି ଯାଆନ୍ତି |ଧୀରେ ଧୀରେ ତାର ବୟସ ବଢିଲା |ବ୍ୟବସାୟ କଥା ବୁଝିବା ତା ପକ୍ଷରେ କ୍ରମେ ଅସମ୍ଭବ ହୋଇ ପଡିଲା |ପିଲାମାନେ ଦୋଷ ଛଡାଇବା ପାଇଁ ନିୟମିତ ଫୋନ କରୁଥିଲେ ମଧ୍ୟ କେହି ଗାଁ କୁ ଆସିବା ପାଇଁ ଇଚ୍ଛା କରୁ ନଥିଲେ |
ସତ୍ୟଜିତ ର ଘର ପାଖରେ ଶୁଭେନ୍ଦୁ ର ଡିହ ଜମି ଥିଲା |ସେ ସେଇଠାରେ ଦୁଇ ବଖରା ଚାଳଘର କରିଥିଲା |ତାର ଗୋଟିଏ ପୁଅ ଓ ଗୋଟିଏ ଝିଅ ଥିଲେ |ପିଲାମାନେ ଚାକିରୀ କରି ସାରିବା ପରେ ଗାଁ ଘର ର ପୁନଃନିର୍ମାଣ କଥା ଚିନ୍ତା କଲେ |ଦୁଇଜଣ ମିଶି ଛୋଟଘରକୁ ଜୀବନ୍ୟାସ ଦେଲେ |ଦୁଇ ବଖରା ଚାଳଛପର ଘର କ୍ରମେ ଦୁଇମହଲା କୋଠାଘର ରେ ପରିଣତ ହେଲା |ଘର ଚାରିପଟେ ପାଚେରି ବୁଲିଲା ,ସାମନା ପଟେ ସୁନ୍ଦର ସୁନ୍ଦର ଫୁଲ ଗଛ ଲାଗିଲା ଓ ପଛପଟେ ନାନାପ୍ରକାର ର ପନିପରିବା ଓ ଫଳ ଗଛ ଲାଗିଲା |ଶୁଭେନ୍ଦୁ ଗାଆଁ ରେ ପୁଅଝିଅଂକ ବାହାଘର ଧୁମ ଧାମରେ କଲା |ଯେତେବେଳେ ଶୁଭେନ୍ଦୁ ର ଘର ଫୁଲ ପରି ଗଢି ଉଠୁଥାଏ ,ସେତେବେଳେ ପାଖରେ ଥିବା ସତ୍ୟଜିତ ର ଘରୁ ଖଣ୍ଡେ ଖଣ୍ଡେ ଇଟା ଖସି ପଡୁଥାଏ |ପିଲାମାନେ କୋଟିପତି ,ଏକାଧିକ କୋଠାଘର ର ମାଲିକ,କିନ୍ତୁ ଗାଁ ଘର ମରାମତି କରିବା ପାଇଁ କାହାରି ଆଗ୍ରହ ନ ଥିଲା |ବାପା ମାଆଂକୁ ଗଣ୍ଡେ ଖାଇବାକୁ ଦେବା ଦୂରର କଥା ,ସେମାନଂକୁ ଥରେ ଦେଖା କରିବା ପାଇଁ ତାଂକ ପାଖରେ ସମୟ ନଥିଲା |ସତ୍ୟଜିତ ଯେତେବେଳେ ଶୁଭେନ୍ଦୁ ର ପିଲାମାନଂକୁ ଦେଖେ ,ଦୁଃଖରେ ତା ଛାତି ଫାଟିଯାଏ |ତଥାପି ସେ ମୁହଁଟାଣ ଦେଖାଇ କହେ,ଗାଁ ରେ ଏସବୁ କରି ଲାଭ କଣ ?ସହରରେ ତ ନିଜ ଘର ନାହିଁ,ଭଡାଘରେ ରହୁଛନ୍ତି |
ଶୁଭେନ୍ଦୁ ଚାକିରୀରୁ ଅବସର ନେବା ପରେ ସ୍ତ୍ରୀ ଶ୍ରୀୟା ସହ ଗାଁ କୁ ଚାଲି ଆସିଲା |ସେ ଘର ପଛପଟେ ଦୁଇଟି ପରିବାର ଚଳିବା ପରି ଦୁଇଟି ପୃଥକ ଘର କରିଥିଲା |ଗୋଟିଏ ଘରେ ଘର ର ଯାବତୀୟ କାମ କରିବା ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ପରିବାର ଓ ଅନ୍ୟ ଘରଟିରେ ବାଡିବଗିଚା କଥା ବୁଝିବା ପାଇଁ ଆଉ ଗୋଟିଏ ପରିବାର ରହୁଥିଲେ |ଶୁଭେନ୍ଦୁ ଓ ସତ୍ୟଜିତଂକ ଘର ପାଚେରୀ ମଝିରେ ଗୋଟିଏ ଗେଟ ଥିଲା |ସେହିବାଟ ଦେଇ ଉଭୟ ପରିବାର ପରସ୍ପର ଘରକୁ ଯିବା ଆସିବା କରୁଥିଲେ |ଯେତେବେଳେ ସ୍ଥାୟୀ ଭାବରେ ଶୁଭେନ୍ଦୁ ସେଠାରେ ରହିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କଲା,ତାର ସୁଖ ସୌଭାଗ୍ୟ କୁ ସତ୍ୟଜିତ ସହି ପାରିଲା ନାହିଁ |ଦିନେ ସେହି ଗେଟ ରେ ଏକ ବିରାଟ ତାଲା ପକାଇ ଦେଲା |ସ୍ତ୍ରୀ ଗୀତା ଏହାକୁ ବିରୋଧ କରି କହିଲା,ଭୁଲ ଆମର,ତାଂକ ଉପରେ ଦାଉ ସାଧୁଛ କାହିଁକି ?ଅନ୍ୟକୁ ଈର୍ଷା କଲେ ନିଜ ଶିରୀ ତୁଟିଯାଏ |ସତ୍ୟଜିତ ରାଗରେ ଗର ଗର ହୋଇ କହିଲା,ସବୁପୁଅ ସ୍ତ୍ରୀ ମାନଙ୍କ କଥାରେ ଉଠ ବସ ହେଲେ,ଦିନେ ହେଲେ ଆମ କଥା ଚିନ୍ତା କଲେ ନାହିଁ |କେତେ ସରି ହେବେ ,ବଂଚି ଥିଲେ ଦେଖିବ |ଗୀତା କହିଲା,ପରଝିଅଂକୁ ଦୋଷ ଦେଉଛ କାହିଁକି?ସେମାନେ ଯଦି ନିଜ ବାପା ମାଆଂକ ପାଇଁ ନିଜ ସଂସାର କୁ ତୁଚ୍ଛ କରି ଦେଉଛନ୍ତି,ତାହାଲେ ଆମ ପୁଅମାନେ କଣ ଆମପାଇଁ ସେହିପରି କରି ପାରନ୍ତେ ନାହିଁ?ଏମିତି କରିବାକୁ କିଏ ତାଂକୁ ମନା କରୁଛି ?ସତ୍ୟଜିତ ଆହୁରି ରାଗିଯାଇ କହେ,ତମ ବିତଣ୍ଡା ଯୁକ୍ତି ପାଇଁ ମୋ ପାଖରେ ଉତ୍ତର ନାହିଁ |ମନକଥା ମନରେ ମାରି ସେ ଧୀରେ ଧୀରେ ମାନସିକ ଅବସାଦ ର ଶୀକାର ହୋଇ ଶଯ୍ୟାଶାୟୀ ହୋଇ ପଡିଲା ଓ ଶେଷରେ ମୃତ୍ୟୁପଥ ର ଯାତ୍ରୀ ହେଲା |
ପିତାଂକ ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ପିଲାମାନେ ଶୁଦ୍ଧିକ୍ରିୟା କରିବାକୁ ଗାଁ କୁ ଆସିଲେ ଓ ବହୁ ଆଡମ୍ବରରେ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଟଂକା ଖର୍ଚ୍ଚ କରି ସମସ୍ତ ଗ୍ରାମବାସୀଙ୍କୁ ଭୋଜନ ଦେଲେ |ସବୁ କାମ ସରିବା ପରେ ସେମାନେ ମାଆ କୁ ପାଳିକରି ରଖିବାପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେଲେ |କିନ୍ତୁ କୌଣସି ପରିସ୍ଥିତିରେ ଗାଁ ଛାଡି ନ ଯିବା ପାଇଁ ଗୀତା ତାର ନିଷ୍ପତ୍ତି ପିଲାମାନଂକୁ ଶୁଣାଇ ଦେଲା |ପିଲାମାନେ ଚାଲିଗଲେ ଓ ଯିବାବେଳେ କହିଗଲେ,ଭଲ ମନ୍ଦ ହେଲେ ଆମକୁ ଦୋଷ ଦେବ ନାହିଁ |ଗୀତା ମନେ ମନେ କହିଲା,ଆଉ କଣ ଅଧିକ ମନ୍ଦ ହେବାର ଅଛି ଯେ ତମକୁ ଦୋଷ ଦେବି ?ସେମାନେ ଯିବାପରେ ସେ ପ୍ରଥମେ ଦୁଇଘର ମଝିରେ ଥିବା ଗେଟ ର ତାଲା ଖୋଲି ଦେଲା |ଶୁଭେନ୍ଦୁଂକ ପରିବାର ସହ ତାର ପୁରୁଣା ସମ୍ପର୍କ ପୁଣି ଫେରି ଆସିଲା |ତାପରେ ନିଜର ସମସ୍ତ ଅଳଂକାର ଓ ଅଧାରୁ ଅଧିକ ଜମି ବିକ୍ରୀ କରି ଘର ମରାମତି କଲା |ଏହା ସହିତ ଆହୁରି ଛୋଟ ଛୋଟ ଦଶ ବଖରା ଘର ,ପାଇଖାନା ଓ ଗାଧୁଆ ଘର ମଧ୍ୟ କଲା |ସମସ୍ତଂକୁ ଚକିତ କରିଦେଇ ଦିନେ ସେ ପିଲାମାନଂକ ଦ୍ୱାରା ପରିତ୍ୟକ୍ତ ହୋଇ ପଡ଼ିରହିଥିବା ଜଣେ ଅସହାୟା ବିଧବା ବୃଦ୍ଧାଂକୁ ନିଜ ଘରକୁ ନେଇ ଆସିଲା |ତାପରେ ଧୀରେ ଧୀରେ ଏମିତି ଅନେକ ଅସହାୟ /ଅସହାୟା ଙ୍କୁ ନିଜ ଘରେ ଆଶ୍ରୟ ଦେଲା |ସେମାନଂକ ଦେଖାଶୁଣା କରିବା ପାଇଁ ଦିନକୁ ଦୁଇ ମୁଠା ଖାଇବାକୁ ପାଉ ନ ଥିବା ଅତି ଗରୀବ ପରିବାରଙ୍କୁ ନିଜ ଘରେ ଆଶ୍ରୟ ଦେଲା |ତିନି ଚାରି ବର୍ଷରେ ସେହି ଘର ଟି କ୍ରମେ ଏକ ଜରାନିବାସ ରେ ପରିଣତ ହୋଇଗଲା ଓ ତାର ହଜି ଯାଇଥିବା ଖୁସି ପୁଣି ଫେରି ଆସିଲା |ସେ ସେମାନଂକ ମେଳରେ ଖୁବ ଖୁସିରେ ରହି ସ୍ୱର୍ଗ ସୁଖ ଅନୁଭବ କରୁଥିଲା |ଏ ଖବର ଗୀତାଂକ ପିଲାମାନଂକ ପାଖରେ ପହଂଚିଲା |ମାଆଂକର ଦାୟିତ୍ତ୍ୱ କିଏ ନେବ,ସେଥିପାଇଁ ସେମାନଂକ ଭିତରେ ଛକାପଞ୍ଝା ଚାଲିଥିବା ବେଳେ ମାଆଂକର ଏହି ନୂଆକାର୍ଯ୍ୟ ସେମାନଂକୁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଚକିତ କରିଦେଲା |ବିଶେଷ ଖବର ଜାଣିବା ପାଇଁ ମାଆଂକୁ ଫୋନ୍ କରିବା ବେଳେ ସେପଟୁ ଉତ୍ତର ଆସିଲା',ଆପଣଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଡାଏଲ କରାଯାଇଥିବା ନମ୍ବର ବର୍ତ୍ତମାନ ମହଜୁଦ ନାହିଁ' |ମମତା ମହାନ୍ତି |
ବାପା ବୋଉଂକ ଦେହାନ୍ତ ପରେ ଶୁଭେନ୍ଦୁ କୁ ଆଉ ଗାଁ ଭଲ ଲାଗିଲା ନାହିଁ |ସେ ନିଜ ପିଲାମାନଂକୁ ନେଇ ସହରକୁ ନିଜ କର୍ମକ୍ଷେତ୍ର କୁ ଚାଲି ଆସିଲା |ସେଠାରେ ପିଲାମାନେ ପାଠ ପଢିଲେ |ଏପଟେ ରକ୍ଷଣାବେକ୍ଷଣ ଅଭାବ ରୁ କ୍ରମେ ଗାଁ ଘର ଭୁଶୁଡି ପଡିବାକୁ ବସିଲା |ଦିନେ ବଡ ଭାଇ ସବୁ ଭାଇ ମାନଂକୁ ଏକାଠି କରି କହିଲେ,ଆମେ ତ ଗାଁ ରେ ରହୁନୁ |ଆମ ଅନ୍ତେ ପିଲାମାନେ କଣ ଗାଁ କୁ ଯିବେ?ବେଳ ଥାଉ ଥାଉ ସେସବୁ ବିକ୍ରୀ କରିଦେଲେ ଆମପାଇଁ ଭଲ ହେବ |ଶୁଭେନ୍ଦୁ ଛଡା ଅନ୍ୟ ଭାଇମାନେ ବଡଭାଇଂକ ପ୍ରସ୍ତାବ ରେ ରାଜି ହେଲେ |ଶୁଭେନ୍ଦୁ କହିଲା,ମୋ ଭାଗଟି ରଖି ତମେ ସବୁ ବିକ୍ରୀ କରି ଦିଅ |ତାହାହିଁ ହେଲା |ଯେଉଁଦିନ ଜମିବାଡି ବିକ୍ରୀ ହେଲା,ସେଦିନ ଶୁଭେନ୍ଦୁ ଭୋ ଭୋ ହୋଇ କାନ୍ଦୁଥିଲା |କିନ୍ତୁ କିଛି ଉପାୟ ନ ଥିଲା |କାରଣ, ଏତେ ଜମି କିଣିବା ପାଇଁ ତା ପାଖରେ ଟଂକା ନ ଥିଲା |
ଗାଁ ରେ ଶୁଭେନ୍ଦୁ ର ବାଲ୍ୟବନ୍ଧୁ ଥିଲା ସତ୍ୟଜିତ |ଗାଁ ମୁଣ୍ଡରେ ତାର କୋଠାଘର |ତାର ଚାରିପୁଅ |ଘର ପାଖରେ ପନିପରିବା ଓ ଡାଲି ଚାଉଳ ଦୋକାନ କରି ସେ ଭଲ ଦି' ପଇସା କମାଉ ଥାଏ |ଚାଷ ଜମିରୁ ମଧ୍ୟ ଭଲ ଫସଲ ଉତ୍ପନ୍ନ ହେଉଥାଏ |.ପିଲାମାନେ ତାର ଭଲ ପଢୁଥିଲେ |ସେ ସେମାନଂକ ଶିକ୍ଷା ରେ ଅଜସ୍ର ଟଂକା ଖର୍ଚ୍ଚ କରି ସେମାନଂକୁ ଉଚ୍ଚଶିକ୍ଷିତ କରାଇଲା |ସେମାନେ ଭାରତ ଓ ଭାରତ ବାହାରେ ଚାକିରୀ କରି ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଟଂକା ରୋଜଗାର କରୁଥାନ୍ତି |ପିଲାଂକ ସଫଳତା ର କାହାଣୀ ସମସ୍ତଂକ ଆଗରେ ଗପି ସେ ଅପାର ଆନନ୍ଦ ଲାଭ କରୁଥାଏ |କିପରି ବଡପୁଅ ର ଭୁବନେଶ୍ୱରରେ ଦୁଇଟା କୋଠାଘର ଅଛି,ମଝିଆ ପୁଅ ଲଣ୍ଡନରେ ବିଳାସବ୍ୟସନ ରେ ରହୁଛି ,ତା ତଳ ପୁଅ ଦିଲ୍ଲୀରେ ଓ ସବା ସାନପୁଅ ବମ୍ବେ ରେ ଗୋଟିଏ ବଡ ଫ୍ଲାଟ୍ କିଣି ରହୁଚି |ତା କଥା ଶୁଣିବା ପାଇଁ କାହାରି ଆଗ୍ରହ ନ ଥିଲେ ମଧ୍ୟ , ବାଧ୍ୟ ହୋଇ ଶୁଣନ୍ତି |କେହି କେହି ଦୂରରୁ ତାକୁ ଦେଖି,'ବୁଢ଼ା ଆସିଲା,ବୋର କରିବ 'କହି ବାଟ ଭାଂଗି ଚାଲି ଯାଆନ୍ତି |ଧୀରେ ଧୀରେ ତାର ବୟସ ବଢିଲା |ବ୍ୟବସାୟ କଥା ବୁଝିବା ତା ପକ୍ଷରେ କ୍ରମେ ଅସମ୍ଭବ ହୋଇ ପଡିଲା |ପିଲାମାନେ ଦୋଷ ଛଡାଇବା ପାଇଁ ନିୟମିତ ଫୋନ କରୁଥିଲେ ମଧ୍ୟ କେହି ଗାଁ କୁ ଆସିବା ପାଇଁ ଇଚ୍ଛା କରୁ ନଥିଲେ |
ସତ୍ୟଜିତ ର ଘର ପାଖରେ ଶୁଭେନ୍ଦୁ ର ଡିହ ଜମି ଥିଲା |ସେ ସେଇଠାରେ ଦୁଇ ବଖରା ଚାଳଘର କରିଥିଲା |ତାର ଗୋଟିଏ ପୁଅ ଓ ଗୋଟିଏ ଝିଅ ଥିଲେ |ପିଲାମାନେ ଚାକିରୀ କରି ସାରିବା ପରେ ଗାଁ ଘର ର ପୁନଃନିର୍ମାଣ କଥା ଚିନ୍ତା କଲେ |ଦୁଇଜଣ ମିଶି ଛୋଟଘରକୁ ଜୀବନ୍ୟାସ ଦେଲେ |ଦୁଇ ବଖରା ଚାଳଛପର ଘର କ୍ରମେ ଦୁଇମହଲା କୋଠାଘର ରେ ପରିଣତ ହେଲା |ଘର ଚାରିପଟେ ପାଚେରି ବୁଲିଲା ,ସାମନା ପଟେ ସୁନ୍ଦର ସୁନ୍ଦର ଫୁଲ ଗଛ ଲାଗିଲା ଓ ପଛପଟେ ନାନାପ୍ରକାର ର ପନିପରିବା ଓ ଫଳ ଗଛ ଲାଗିଲା |ଶୁଭେନ୍ଦୁ ଗାଆଁ ରେ ପୁଅଝିଅଂକ ବାହାଘର ଧୁମ ଧାମରେ କଲା |ଯେତେବେଳେ ଶୁଭେନ୍ଦୁ ର ଘର ଫୁଲ ପରି ଗଢି ଉଠୁଥାଏ ,ସେତେବେଳେ ପାଖରେ ଥିବା ସତ୍ୟଜିତ ର ଘରୁ ଖଣ୍ଡେ ଖଣ୍ଡେ ଇଟା ଖସି ପଡୁଥାଏ |ପିଲାମାନେ କୋଟିପତି ,ଏକାଧିକ କୋଠାଘର ର ମାଲିକ,କିନ୍ତୁ ଗାଁ ଘର ମରାମତି କରିବା ପାଇଁ କାହାରି ଆଗ୍ରହ ନ ଥିଲା |ବାପା ମାଆଂକୁ ଗଣ୍ଡେ ଖାଇବାକୁ ଦେବା ଦୂରର କଥା ,ସେମାନଂକୁ ଥରେ ଦେଖା କରିବା ପାଇଁ ତାଂକ ପାଖରେ ସମୟ ନଥିଲା |ସତ୍ୟଜିତ ଯେତେବେଳେ ଶୁଭେନ୍ଦୁ ର ପିଲାମାନଂକୁ ଦେଖେ ,ଦୁଃଖରେ ତା ଛାତି ଫାଟିଯାଏ |ତଥାପି ସେ ମୁହଁଟାଣ ଦେଖାଇ କହେ,ଗାଁ ରେ ଏସବୁ କରି ଲାଭ କଣ ?ସହରରେ ତ ନିଜ ଘର ନାହିଁ,ଭଡାଘରେ ରହୁଛନ୍ତି |
ଶୁଭେନ୍ଦୁ ଚାକିରୀରୁ ଅବସର ନେବା ପରେ ସ୍ତ୍ରୀ ଶ୍ରୀୟା ସହ ଗାଁ କୁ ଚାଲି ଆସିଲା |ସେ ଘର ପଛପଟେ ଦୁଇଟି ପରିବାର ଚଳିବା ପରି ଦୁଇଟି ପୃଥକ ଘର କରିଥିଲା |ଗୋଟିଏ ଘରେ ଘର ର ଯାବତୀୟ କାମ କରିବା ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ପରିବାର ଓ ଅନ୍ୟ ଘରଟିରେ ବାଡିବଗିଚା କଥା ବୁଝିବା ପାଇଁ ଆଉ ଗୋଟିଏ ପରିବାର ରହୁଥିଲେ |ଶୁଭେନ୍ଦୁ ଓ ସତ୍ୟଜିତଂକ ଘର ପାଚେରୀ ମଝିରେ ଗୋଟିଏ ଗେଟ ଥିଲା |ସେହିବାଟ ଦେଇ ଉଭୟ ପରିବାର ପରସ୍ପର ଘରକୁ ଯିବା ଆସିବା କରୁଥିଲେ |ଯେତେବେଳେ ସ୍ଥାୟୀ ଭାବରେ ଶୁଭେନ୍ଦୁ ସେଠାରେ ରହିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କଲା,ତାର ସୁଖ ସୌଭାଗ୍ୟ କୁ ସତ୍ୟଜିତ ସହି ପାରିଲା ନାହିଁ |ଦିନେ ସେହି ଗେଟ ରେ ଏକ ବିରାଟ ତାଲା ପକାଇ ଦେଲା |ସ୍ତ୍ରୀ ଗୀତା ଏହାକୁ ବିରୋଧ କରି କହିଲା,ଭୁଲ ଆମର,ତାଂକ ଉପରେ ଦାଉ ସାଧୁଛ କାହିଁକି ?ଅନ୍ୟକୁ ଈର୍ଷା କଲେ ନିଜ ଶିରୀ ତୁଟିଯାଏ |ସତ୍ୟଜିତ ରାଗରେ ଗର ଗର ହୋଇ କହିଲା,ସବୁପୁଅ ସ୍ତ୍ରୀ ମାନଙ୍କ କଥାରେ ଉଠ ବସ ହେଲେ,ଦିନେ ହେଲେ ଆମ କଥା ଚିନ୍ତା କଲେ ନାହିଁ |କେତେ ସରି ହେବେ ,ବଂଚି ଥିଲେ ଦେଖିବ |ଗୀତା କହିଲା,ପରଝିଅଂକୁ ଦୋଷ ଦେଉଛ କାହିଁକି?ସେମାନେ ଯଦି ନିଜ ବାପା ମାଆଂକ ପାଇଁ ନିଜ ସଂସାର କୁ ତୁଚ୍ଛ କରି ଦେଉଛନ୍ତି,ତାହାଲେ ଆମ ପୁଅମାନେ କଣ ଆମପାଇଁ ସେହିପରି କରି ପାରନ୍ତେ ନାହିଁ?ଏମିତି କରିବାକୁ କିଏ ତାଂକୁ ମନା କରୁଛି ?ସତ୍ୟଜିତ ଆହୁରି ରାଗିଯାଇ କହେ,ତମ ବିତଣ୍ଡା ଯୁକ୍ତି ପାଇଁ ମୋ ପାଖରେ ଉତ୍ତର ନାହିଁ |ମନକଥା ମନରେ ମାରି ସେ ଧୀରେ ଧୀରେ ମାନସିକ ଅବସାଦ ର ଶୀକାର ହୋଇ ଶଯ୍ୟାଶାୟୀ ହୋଇ ପଡିଲା ଓ ଶେଷରେ ମୃତ୍ୟୁପଥ ର ଯାତ୍ରୀ ହେଲା |
ପିତାଂକ ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ପିଲାମାନେ ଶୁଦ୍ଧିକ୍ରିୟା କରିବାକୁ ଗାଁ କୁ ଆସିଲେ ଓ ବହୁ ଆଡମ୍ବରରେ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଟଂକା ଖର୍ଚ୍ଚ କରି ସମସ୍ତ ଗ୍ରାମବାସୀଙ୍କୁ ଭୋଜନ ଦେଲେ |ସବୁ କାମ ସରିବା ପରେ ସେମାନେ ମାଆ କୁ ପାଳିକରି ରଖିବାପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେଲେ |କିନ୍ତୁ କୌଣସି ପରିସ୍ଥିତିରେ ଗାଁ ଛାଡି ନ ଯିବା ପାଇଁ ଗୀତା ତାର ନିଷ୍ପତ୍ତି ପିଲାମାନଂକୁ ଶୁଣାଇ ଦେଲା |ପିଲାମାନେ ଚାଲିଗଲେ ଓ ଯିବାବେଳେ କହିଗଲେ,ଭଲ ମନ୍ଦ ହେଲେ ଆମକୁ ଦୋଷ ଦେବ ନାହିଁ |ଗୀତା ମନେ ମନେ କହିଲା,ଆଉ କଣ ଅଧିକ ମନ୍ଦ ହେବାର ଅଛି ଯେ ତମକୁ ଦୋଷ ଦେବି ?ସେମାନେ ଯିବାପରେ ସେ ପ୍ରଥମେ ଦୁଇଘର ମଝିରେ ଥିବା ଗେଟ ର ତାଲା ଖୋଲି ଦେଲା |ଶୁଭେନ୍ଦୁଂକ ପରିବାର ସହ ତାର ପୁରୁଣା ସମ୍ପର୍କ ପୁଣି ଫେରି ଆସିଲା |ତାପରେ ନିଜର ସମସ୍ତ ଅଳଂକାର ଓ ଅଧାରୁ ଅଧିକ ଜମି ବିକ୍ରୀ କରି ଘର ମରାମତି କଲା |ଏହା ସହିତ ଆହୁରି ଛୋଟ ଛୋଟ ଦଶ ବଖରା ଘର ,ପାଇଖାନା ଓ ଗାଧୁଆ ଘର ମଧ୍ୟ କଲା |ସମସ୍ତଂକୁ ଚକିତ କରିଦେଇ ଦିନେ ସେ ପିଲାମାନଂକ ଦ୍ୱାରା ପରିତ୍ୟକ୍ତ ହୋଇ ପଡ଼ିରହିଥିବା ଜଣେ ଅସହାୟା ବିଧବା ବୃଦ୍ଧାଂକୁ ନିଜ ଘରକୁ ନେଇ ଆସିଲା |ତାପରେ ଧୀରେ ଧୀରେ ଏମିତି ଅନେକ ଅସହାୟ /ଅସହାୟା ଙ୍କୁ ନିଜ ଘରେ ଆଶ୍ରୟ ଦେଲା |ସେମାନଂକ ଦେଖାଶୁଣା କରିବା ପାଇଁ ଦିନକୁ ଦୁଇ ମୁଠା ଖାଇବାକୁ ପାଉ ନ ଥିବା ଅତି ଗରୀବ ପରିବାରଙ୍କୁ ନିଜ ଘରେ ଆଶ୍ରୟ ଦେଲା |ତିନି ଚାରି ବର୍ଷରେ ସେହି ଘର ଟି କ୍ରମେ ଏକ ଜରାନିବାସ ରେ ପରିଣତ ହୋଇଗଲା ଓ ତାର ହଜି ଯାଇଥିବା ଖୁସି ପୁଣି ଫେରି ଆସିଲା |ସେ ସେମାନଂକ ମେଳରେ ଖୁବ ଖୁସିରେ ରହି ସ୍ୱର୍ଗ ସୁଖ ଅନୁଭବ କରୁଥିଲା |ଏ ଖବର ଗୀତାଂକ ପିଲାମାନଂକ ପାଖରେ ପହଂଚିଲା |ମାଆଂକର ଦାୟିତ୍ତ୍ୱ କିଏ ନେବ,ସେଥିପାଇଁ ସେମାନଂକ ଭିତରେ ଛକାପଞ୍ଝା ଚାଲିଥିବା ବେଳେ ମାଆଂକର ଏହି ନୂଆକାର୍ଯ୍ୟ ସେମାନଂକୁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଚକିତ କରିଦେଲା |ବିଶେଷ ଖବର ଜାଣିବା ପାଇଁ ମାଆଂକୁ ଫୋନ୍ କରିବା ବେଳେ ସେପଟୁ ଉତ୍ତର ଆସିଲା',ଆପଣଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଡାଏଲ କରାଯାଇଥିବା ନମ୍ବର ବର୍ତ୍ତମାନ ମହଜୁଦ ନାହିଁ' |ମମତା ମହାନ୍ତି |
No comments:
Post a Comment