ବିଶାଳ ଓ ପଲ୍ଲବୀଂକର ଗୋଟିଏ ଝିଅ ଥିଲା | ସେମାନେ ଅତି ଆଦରରେ ତା ନାଁ ଦେଇଥିଲେ ସୁଧନ୍ୟା |ହେଲେ ତାର ମଳିନ ବର୍ଣ୍ଣ ଯୋଗୁଁ ପିଲାଦିନେ ଅଜା ତାକୁ ଗେହ୍ଲାରେ କାଳୀ ଡାକୁ ଡାକୁ ତାର ଡାକ ନାମ ପାଲଟିଗଲା,'କାଳୀ' |ସୁଧନ୍ୟା ର ମୁହଁର ଗଠନ ତାର ମାଆ ପଲ୍ଲବୀଂକ ପରି ହୋଇଥିବା ବେଳେ ଶରୀର ର ରଂଗ ,ପିତା ବିଶାଳଂକ ପରି ଘନ ଶ୍ୟାମଳ ବର୍ଣ୍ଣ ଥିଲା |ପିଲାଦିନ ତାର ଅଜା ଆଈଂକ ପାଖରେ କଟିଥିଲା |ଉଭୟ ପଲ୍ଲବୀ ଓ ବିଶାଳ ଗୋଟିଏ ସ୍କୁଲରେ ଶିକ୍ଷକତା କରୁଥିଲେ |ସ୍କୁଲ ଯିବାବେଳେ ସେମାନେ ସୁଧନ୍ୟା କୁ ପଲ୍ଲବୀଂକ ବାପାଂକ ଘରେ ଛାଡି ଦେଇ ଯାଆନ୍ତି ଓ ସ୍କୁଲରୁ ଫେରିବାବେଳେ ତାକୁ ସେଠାରୁ ନେଇ ଘରକୁ ଆସନ୍ତି |ଅଜା ଘରେ,ତାପରି ଅନ୍ୟ ଦୁଇ ମାଉସୀଂକ ଛୁଆ ମଧ୍ୟ ପ୍ରାୟ ବେଳେ ଆସନ୍ତି |ସେଠାରେ ସୁଧନ୍ୟା ମହା ଆନନ୍ଦରେ ସେମାନଂକ ସହ ଖେଳି ବୁଲି ସମୟ କଟାଏ |ପଲ୍ଲବୀ ସ୍କୁଲରୁ ଫେରିଲେ,ତାଂକ ସାଂଗେ ଘରକୁ ଯିବା ପାଇଁ ସେ ଆଦୌ ରାଜି ହୁଏନାହିଁ |କିନ୍ତୁ ଥରେ ଅଜାଂକ ଘରୁ ବାହାରିଗଲେ ସେ ଦୁଇ ଜଣଂକ ହାତ ଧରି ଘରକୁ ଚାଲିଆସେ | ସେଠାରେ ପହଂଚିବା କ୍ଷଣି ଗୋଟିକ ପରେ ଗୋଟିଏ ତାର ରୁଟିନ କାମ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଯାଏ |ପ୍ରଥମେ ତାର ଖେଳଣା ସହିତ ସେ ଖେଳିବ |ଖେଳ ସରିଲେ ଗୋଟି ଗୋଟି କରି ସବୁ ଏଣେ ତେଣେ ଫିଙ୍ଗିବ |ତାପରେ ତାକୁ ସଜାଡି ରଖି,ବହି ଥାକରୁ ସବୁ ବହି ଆଣିବ |ପ୍ରତ୍ୟେକ ବହି ଦୁଇ ଚାରିଥର ଲେଖାଏଁ ପଢି ସାରିବା ପରେ ଖାଇବ |ରାତିରେ ଶୋଇବା ପୂର୍ବରୁ ସେ ସମସ୍ତ ବହି ଆଉଥରେ ପଢିବା ପରେ ଶୋଇବ |ବିଶାଳ ଓ ପଲ୍ଲବୀଂକ କାମ ହେଲା,ସବୁବେଳେ ତା ପାଖେ ପାଖେ ରହି ତାର ବିଭିନ୍ନ ହରକତରେ ଅଂଶ ଗ୍ରହଣ କରିବା |ଏଥିରେ ଟିକିଏ ତୃଟି ବିଚ୍ୟୁତି ଦେଖାଦେଲେ ସେ କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ପୃଥିବୀ ପ୍ରଳୟ କରିଦେଉ ଥିଲା |
ସୁଧନ୍ୟା ଅଜାଙ୍କ ଅତି ଗେହ୍ଲା ନାତୁଣୀ ଥିଲା,ସୁଧନ୍ୟା |କାଳୀ ବୋଲି ଡାକିଦେଲେ ସେ ଯେଉଁଠି ଥାଉ ନା କାହିଁକି ଦୌଡି ଦୌଡି ଆସି ଅଜାଂକ କୋଳରେ ବସିପଡୁଥିଲା |ତାଂକ ସାଂଗରେ ବସି,ଗୀତ ବୋଲୁଥିଲା ,ବହି ପଢୁଥିଲା ଓ ବଜାର ବୁଲି ଯାଉଥିଲା |ଆଈଂକ ଅପେକ୍ଷା ସେ ଅଜାଂକୁ ବେଶି ଭଲ ପାଉଥିଲା,ତାଂକ କଥା ମାନୁଥିଲା |ଅଜାଂକର କାଳୀ ଡାକ ତାର ଅତି ପ୍ରିୟ ଥିଲା |ଯେତେବେଳେ କେହି 'ତୋ ନାଁ କଣ' ବୋଲି ପଚାରୁଥିଲେ,ସେ ଖନେଇ ଖନେଇ କହୁଥିଲା,'କାଲୀ' |ସୁଧନ୍ୟା ଭଲ ପଢୁଥିଲା |ଏହା ସହିତ ନୃତ୍ୟ,ସଂଗୀତରେ ମଧ୍ୟ ପ୍ରବୀଣା ଥିଲା |ବିଶାଳ ଜାଣିଥିଲେ,ସୁଧନ୍ୟା ପାଖରେ ସଫଳତାର ସମସ୍ତ କଳା,କୌଶଳ ଅଛି |ହେଲେବି ସେ ଚାହୁଁଥିଲେ ଝିଅ ତାଂକର କଳ୍ପନାବିଳାସୀ ନ ହୋଇ ବାସ୍ତବବାଦୀ ହେଉ |ତା ନହେଲେ ତାର ସମସ୍ତ ପ୍ରତିଭା ,ପ୍ରସ୍ପୁଟିତ ହେବା ପୂର୍ବରୁ ଶୁଖି ଝଡ଼ିଯିବ |ସେ ମଧ୍ୟ ଭଲ ଭାବେ ଜାଣିଥିଲେ ଯିଏ ମାନସିକ ସ୍ତରରେ ଯେତେ ସୁଦୃଢ,ଜୀବନରେ ସଫଳତା ର ହାର ତାର ସେତେ ଅଧିକ |
ପଡୋଶୀ ଘର ର ଶ୍ୟାମବାବୁ ବିଶାଳଂକର ପ୍ରିୟ ବନ୍ଧୁ ଥିଲେ |ଦୁଇ ପରିବାର ମଧ୍ୟରେ ସମ୍ପର୍କ ଅତି ନିବିଡ ଥିଲା |ଶ୍ୟାମବାବୁ ଓ ତାଂକର ସ୍ତ୍ରୀ ପଦ୍ମିନୀ ସୁଧନ୍ୟା କୁ ବହୁତ ଭଲ ପାଉଥିଲେ |ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ସେମାନେ ତାକୁ ଡାକୁଥିଲେ,'ଧନୁ' |ତାଂକର ଏକମାତ୍ର ପୁଅ ଅସ୍ମିତ,ସୁଧନ୍ୟା ଠାରୁ ଚାରି ବର୍ଷ ବଡ ଥିଲା |ଦୁହେଁ ପାଖରେ ଥିବା ପବ୍ଲିକ୍ ସ୍କୁଲ ରେ ପଢୁଥିଲେ |ଶ୍ୟାମବାବୁ ପଦ୍ମିନୀଂକୁ କହନ୍ତି,ବଡ ହେଲେ ଆମେ ସୁଧନ୍ୟା କୁ ଆମ ବୋହୂ କରିବା |ଯେମିତି ପାଠ,ସେମିତି ଗୁଣ |ଆମ ଅସ୍ମିତ ପାଇଁ ଆମେ କଣ ୟା ଠାରୁ ଭଲ ଝିଅ ପାଇବା ?ତାଂକ ସ୍ୱର ସାଂଗେ ସ୍ୱର ମିଶାଇ ପଦ୍ମିନୀ କହନ୍ତି,ତମେ ଠିକ କହିଛ |ଧନୁ ଆମର କୋଟିକ ରେ ଗୋଟିଏ |ମୁଁ ଏବେଠାରୁ ପଲ୍ଲବୀ କୁ କହି ତାକୁ ଆମ ଅସ୍ମିତ ପାଇଁ ବୁକ କରି ରଖିଦେବି ,ନହେଲେ ଆମ ଆଗରୁ କାଳେ କିଏ ତାକୁ ନେଇଯିବ !!ଏମିତି ମଜାରେ କଥା ହେଉ ହେଉ ସେମାନେ ଦିନେ ତାକୁ ସତ ଭାବି ବସିଲେ |ସୁଧନ୍ୟା କୁ ନେଇ ସେମାନେ କେତେ ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖିଲେ |ସେମାନଂକ କଥା ଶୁଣି ସୁଧନ୍ୟା ମଧ୍ୟ ନିଜକୁ ସେ ଘର ର ଅଂଶ ବୋଲି ମନେକରୁ ଥିଲା |ଯେତେବେଳେ ତାଂକ ଘରକୁ ଅତିଥି ଆସିଥାନ୍ତି,ପଦ୍ମିନୀଂକ କାମ ଚାପ ଟିକେ ବଢି ଯାଇଥାଏ |ସେତେବେଳେ ସୁଧନ୍ୟା ଆସି ତାଂକୁ ରୋଷେଇବାସ ଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ସମସ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟରେ ସାହାଯ୍ୟ ସହଯୋଗ କରେ |କେବେହେଲେ ସେମାନଂକ କଥା ତଳେ ପକାଇ ଦିଏ ନାହିଁ | ଅସ୍ମିତ ଓ ସୁଧନ୍ୟା ଏକାଠି ବସି ପଢନ୍ତି,ଦେଶର ବିଭିନ୍ନ ସମସ୍ୟା ଓ ତାର ସମାଧାନ ଦିଗରେ ଆଲୋଚନା କରନ୍ତି |ସବୁବେଳେ ସେମାନଂକ ମତ ଏକ ହୁଏନା |ତେଣୁ ସେମାନଂକ ମଧ୍ୟରେ ଯୁକ୍ତି ତର୍କ ହୁଏ |ଉଭୟେ ନିଜ ମତକୁ ଯଥାର୍ଥ ବୋଲି ପ୍ରତିପାଦିତ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରନ୍ତି |ଶେଷରେ ଶ୍ୟାମବାବୁଂକୁ ହସ୍ତକ୍ଷେପ କରିବାକୁ ପଡେ |ସେ ଉଭୟ ପକ୍ଷର କଥା ଶୁଣନ୍ତି |ପ୍ରାୟ ସବୁବେଳେ ତାଂକୁ ସୁଧନ୍ୟା ର ମତ ଯୁକ୍ତିଯୁକ୍ତ ମନେହୁଏ |କାରଣ ସୁଧନ୍ୟା ସବୁବେଳେ ସମସ୍ୟାର ମୂଳ କଥାକୁ ଦେଖେ ଓ ସକରାତ୍ମକ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ ବିଚାର କରେ |ଅସ୍ମିତ ଘଟଣାର ଆଲୋକିତ ଦିଗଟି କୁ ଦେଖେ,ଅନ୍ଧାର ଦିଗକୁ ଭୁଲିଯାଏ |ଶ୍ୟାମବାବୁ ଯେତେବେଳେ ସୁଧନ୍ୟା ସପକ୍ଷରେ ତାଂକ ରାୟ ଶୁଣାନ୍ତି,ଅସ୍ମିତ ଅଭିମାନ କରେ,କହେ ,ଡାଡି ତାକୁ ସୁହାଇଲା ଭଳି କଥା କହୁଛନ୍ତି |କିନ୍ତୁ ପରେ ସୁଧନ୍ୟା କଥାକୁ ତର୍ଜମା କରି ତାହା ଠିକ ବୋଲି ହୃଦୟଂଗମ କରେ |
ଅସ୍ମିତ ର ଜୀବନର ଲକ୍ଷ୍ୟ ଥିଲା ଆଇ.ଏ.ଏସ.ହେବା |ସେଥିପାଇଁ ସେ କଲେଜ ସ୍ତରରୁ ନିଜକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରୁଥିଲା |ଫିଜିକସ୍ ରେ ସ୍ନାତକୋତ୍ତର କରିବା ପରେ ସେ ଦିଲ୍ଲୀ ଚାଲିଗଲା |ସୁଧନ୍ୟା ର ଲକ୍ଷ୍ୟ ଥିଲା,ଇଂଜିନିୟର ହେବା |ଇଂଜିନିୟରିଂ ଶେଷ କରିବା ପରେ ସେ ଏକ ଭଲ କମ୍ପାନୀରେ ବମ୍ବେ ରେ ନିଯୁକ୍ତି ପାଇଲା |ଏଣେ ଅସ୍ମିତ ପ୍ରଥମ ଥର ଲିଖିତ ପରୀକ୍ଷାରେ କଟିଗଲା,ଦ୍ଵିତୀୟ ଥର ମୌଖିକ ରେ କଟିଗଲା |ତୃତୀୟ ଥର ପରୀକ୍ଷା ଦେବାବେଳେ ସେ ବହୁତ ଚାପରେ ଥାଏ |ପରୀକ୍ଷା ଦେବା ପୂର୍ବରୁ ସେ ସୁଧନ୍ୟା କୁ ଫୋନ୍ କରି କହିଲା,ଧନୁ,ତମେ ଅମୁକ ଦିନ ଘରକୁ ଆସିବ,ତମ ସାଂଗେ କିଛି କଥା ଅଛି |ଅସ୍ମିତ ତା ଜୀବନର ସବୁ ସମସ୍ୟାରେ ସୁଧନ୍ୟା ର ସହଯୋଗ ଲୋଡୁଥିଲା |ତାର ବିଶ୍ୱାସ ଥିଲା,ସୁଧନ୍ୟା ଯାହା କହିବ,ତାହା ତା ପାଇଁ ଠିକ ହେବ |ଏଥରକ ଅସ୍ମିତ କହିଲା,ଧନୁ,ମୋ ନିଜ ଉପରୁ ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ କ୍ରମେ କମି ଯାଉଛି |ତମେ ଟିକେ ମୋ ପାଇଁ ଠାକୁରଂକୁ ଡାକି ପାରିବ?ମୋର ବିଶ୍ୱାସ ,ଠାକୁର ନିଶ୍ଚୟ ତୁମ କଥା ଶୁଣିବେ |ସୁଧନ୍ୟା କହିଲା,ଠାକୁର ତୁମ ଭିତରେ ଅଛନ୍ତି,ତୁମେ ଅନୁଭବ କରି ନ ପାରି ଏଣେତେଣେ ଖୋଜୁଛ |ଆମ ଭିତରେ ଥିବା ନିଃଶ୍ୱାସ ହିଁ ପ୍ରକୃତ ଭଗବାନ |ସେ ଯେତେବେଳ ଯାଏଁ ଆମ ଶରୀରରେ ରହିଥାନ୍ତି,ଆମେ ଜୀବିତ ରହିଥାଉ,ଦେହରେ ଗୋଡ ବାଜିଗଲେ ଆମେ 'ବିଷ୍ଣୁ' କହି ମୁଣ୍ଡିଆ ମାରୁ |ପୁଣି ସେ ଯେତେବେଳେ ଶରୀର ଛାଡି ଚାଲିଯାନ୍ତି,ସେତେବେଳେ ଆମ ଶରୀର ଶବ ପାଲଟି ଯାଏ ,ଆମେ ହୋଇଯାଉ ଅସ୍ପୃଶ୍ୟ |ତୁମର କାମ ହେଲା,ଏହି ନିଃଶ୍ୱାସ ରୂପୀ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଉପରେ ତମର ଧ୍ୟାନ କେନ୍ଦ୍ରିଭୁତ କରିବ,ଆଉ ତମର ମନକୁ ଦୁଇ ଭୃଲତା ମଝିରେ ରଖି ପାଠରେ ମନ ଦେବ |ତାପରେ ଦେଖିବ,ସଫଳତା ତୁମ ହାତ ମୁଠାରେ |ଅସ୍ମିତ ବୁଝିଗଲା |ପିତାମାତାଂକ ଆଶୀର୍ବାଦ ନେଇ ସେ ସିଧା ଚାଲିଗଲା ଦିଲ୍ଲୀ |ଏଥରକ ପ୍ରକୃତରେ ସଫଳତା ତାର ହାତମୁଠା ରେ ଥିଲା |ସେ ଖୁସି ହୋଇ ପ୍ରଥମେ ଫୋନ୍ କଲା ସୁଧନ୍ୟାକୁ |କହିଲା,ଧନୁ,ଏସବୁ ର ହକଦାର୍ କେବଳ ତମେ |ସୁଧନ୍ୟା ସ୍ୱାଭାବିକ ଭାବେ କହିଲା,ଏମିତି ବେକାର କଥା ମନକୁ ଆଣନି |ତୁମର ଅଧ୍ୟବସାୟ,ପିତାମାତାଂକ ଆଶୀର୍ବାଦ ଓ ତୁମ ଅନ୍ତର ମଧ୍ୟରେ ଥିବା ଈଶ୍ୱରଙ୍କ କୃପା ଯୋଗୁଁ ଏହା ସମ୍ଭବ ହୋଇ ପାରିଛି |ତୁମେ ସେମାନଂକୁ ନିଜର କୃତଜ୍ଞତା ଜଣାଅ |ତେବେ ବେଷ୍ଟ ଅଫ ଲକ୍ ,ତୁମେ ଜୀବନର ଉନ୍ନତି ପଥରେ ଆହୁରି ଆଗକୁ ଯାଅ |
ଏମିତି ଆନନ୍ଦ ଉଲ୍ଲାସରେ କିଛିଦିନ କଟିଗଲା |ଅସ୍ମିତ ତାର ନୂତନ ନିଯୁକ୍ତି ସ୍ଥଳରେ ଯୋଗ ଦେଲା |ଏହାପରେ ଅସ୍ମିତ ପାଲଟିଗଲା ଆଉ ଗୋଟିଏ ନୂତନ ଅସ୍ମିତ |ଆଇ.ଏ.ଏସ.ପଦ ମର୍ଯାଦା ତା ମନରେ ଅହଂକାର ଭରିଦେଲା |ଅନ୍ୟ ସହକର୍ମୀଂକ ପତ୍ନୀଂକ ସହ ସୁଧନ୍ୟା କୁ ତୁଳନା କରି ଦେଖିଲା,ସେ ସେମାନଂକ ଠାରୁ ବହୁତ ପଛରେ |କାଳେ ସୁଧନ୍ୟା ତାକୁ ବିବାହ ପାଇଁ ବାଧ୍ୟ କରିବ,ଏହି ଭୟରେ ସେ ଧୀରେ ଧୀରେ ତାର ଫୋନ୍ ରିସିଭ୍ କରିବା ବନ୍ଦ କରିଦେଲା |ଏପଟେ ଶ୍ୟାମବାବୁ ଓ ପଦ୍ମିନୀ ପୁଅ ର ମତିଗତି ବିଷୟରେ ଅଜ୍ଞ ଥାଇ ତାକୁ ସୁଧନ୍ୟା ସହିତ ତାର ବାହାଘର ତାରିଖ ପଚାରିବାରେ ଲାଗିଲେ |ଶେଷରେ ଦିନେ ବିରକ୍ତ ହୋଇ ଅସ୍ମିତ ତାର ନିଷ୍ପତ୍ତି ଶୁଣାଇ ଦେଲା,ସେ ସେଇ କାଳୀ ଝିଅ କୁ ବାହା ହେବ ନାହିଁ |ଶ୍ୟାମବାବୁଂକ ମୁଣ୍ଡରେ ଯେପରି ବଜ୍ରପାତ ହେଲା |ସେ କେମିତି ଏକଥା ବିଶାଳ ଓ ପଦ୍ମିନୀଂକୁ କହିବେ ସେକଥା ସେ ଜାଣିପାରିଲେ ନାହିଁ |ଏଣେ ସେକଥା ସେମାନଂକୁ ନ ଜଣାଇଲେ ବି ଭୁଲ,ସେମାନେ ଆଶା କରି ବସିଥିବେ |ଅନେକ ବିଚାରବିମର୍ଷ ପରେ ପଦ୍ମିନୀ କହିଲେ,ସେ ନିଜେ ସେକଥା ପଲ୍ଲବୀଂକୁ ଜଣାଇବେ |କିନ୍ତୁ ପଦ୍ମିନୀଂକୁ ବିଶେଷ କଷ୍ଟ କରିବାକୁ ପଡିଲାନି |ବିଶାଳ ଓ ପଲ୍ଲବୀ ଏ କଥା ଜାଣିଥିଲେ |ସୁଧନ୍ୟା ସେମାନଂକୁ ଏ ବିଷୟରେ ଜଣାଇ ଥିଲା |ବିଶାଳ କହିଲେ,ପୁଅ ରାଜି ନ ହେଲେ ଆପଣଙ୍କ ଦୋଷ କଅଣ ?ହେଲେ ଏଥିପାଇଁ ଆମର ଦୀର୍ଘ ଦିନର ପାରିବାରିକ ବନ୍ଧୁତା ଭାଂଗି ଯାଉ ବୋଲି ଆମେ ଚାହୁଁନା |ପୁଅ ଯେଉଁଠି ବାହା ହେବାକୁ ଚାହୁଁଛି,ସେଇଠି ହିଁ ଆପଣ ତାର ବାହାଘର କରନ୍ତୁ |ଯେତେବେଳେ ଯେଉଁଠି ଆମର ସାହାଯ୍ୟ ସହଯୋଗ ଦରକାର ହେବ,ଆପଣ ବିନା ଦ୍ବିଧାରେ ଆମକୁ ଜଣାଇବେ |ପଦ୍ମିନୀଂକ ମୁଣ୍ଡ ଉପରୁ ବୋଝ ଖସିଗଲା ସତ,ହେଲେ ସୁଧନ୍ୟା ପରି ବୋହୂ ଓ ବିଶାଳ,ପଲ୍ଲବୀଂକ ପରି ସମୁଦୀ,ସମୁଦୁଣୀ ପାଇବାରୁ ବଂଚିତ ହୋଇ ଥିବାରୁ ତାଂକ ମନ ଦୁଃଖରେ ଭାଂଗି ପଡିଲା |
ଆଇ.ଏ.ଏସ. ପାଇବା ପରେ ଅସ୍ମିତ କୁ ଲାଗୁଥିଲା ,ସତେକି ତାକୁ ସ୍ୱର୍ଗର ଇନ୍ଦ୍ର ପଦ ମିଳି ଯାଇଛି |ପ୍ରତିଦିନ ତା ପାଖକୁ ଶହ ଶହ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଆସୁଥିଲା |ତା ସହିତ ତାଳ ଦେଇ ଶହ ଶହ ବିବାହ ପ୍ରସ୍ତାବ ମଧ୍ୟ ଆସୁଥିଲା |ତନ୍ମଧ୍ୟରୁ କାହାକୁ ହଁ କହିବେ,କାହାକୁ ନାଁ କହିବେ,ଶ୍ୟାମବାବୁ ଓ ପଦ୍ମିନୀଂକ ପାଇଁ ବଡ ସମସ୍ୟା ଥିଲା |ଏଣୁ ସେମାନେ ଝିଅ ଚୟନ ଭାର ଅସ୍ମିତ ଉପରେ ଛାଡି ଦେଇ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ହୋଇ ବସିଲେ |ଅସ୍ମିତ ବର୍ଷେ କାଳ ବାଛି ବାଛି ଶେଷରେ ସୁନା ଖଡିକା ପରି ଝିଅଟିଏ ପସନ୍ଦ କଲା |ସେ ଇଂଗ୍ଲିଶ ଏମ.ଏ. କରୁଥିଲା |ପାରିବାରିକ ମର୍ଯ୍ୟାଦା ସେମାନଂକ ଠାରୁ ଢେର ଉଚ୍ଚରେ ଥିଲା |ସୁଧନ୍ୟା ସହ ସେ ଝିଅ କୁ ତୁଳନା କରି ସେ ମନେ ମନେ ପୁଲକିତ ହେଉଥିଲା ଆଉ ଭାବୁଥିଲା,"କାହିଁ ରାଣୀ କାହିଁ ଚନ୍ଦ୍ର କାଣି' |
ଏହା ଭିତରେ ସୁଧନ୍ୟା ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଇଥିଲା,ସେ ଆଇ.ଏ.ଏସ.ପରୀକ୍ଷା ଦେବ |ସେଥିପାଇଁ ସେ ଆବଶ୍ୟକ ପ୍ରସ୍ତୁତି ଆରମ୍ଭ କରି ଦେଇଥିଲା |ତା ସତ୍ତ୍ୱେ ସେ ଅସ୍ମିତ ବାହାଘରରେ ଯୋଗ ଦେଇଥିଲା |ଏମିତିକି ବାହାଘର ଜିନିଷ କିଣାକିଣି ରେ ପଦ୍ମିନୀଂକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିଥିଲା |ଅସ୍ମିତ ଭାବିଥିଲା,ସୁଧନ୍ୟା ରିସେପସନ କୁ ଆସିବନି |କିନ୍ତୁ ତା ଧାରଣାକୁ ଭୁଲ ପ୍ରମାଣିତ କରି ସୁଧନ୍ୟା ଆସିଲା |ସେ ସେଦିନ ପରୀ ଭଳି ଦେଖାଯାଉ ଥିଲା |ତାର ପାନପତ୍ର ମୁହଁରେ ସେଇ ଚିରାଚରିତ ଲକ୍ଷେ ଟଂକିଆ ହସ ତାର ଆକର୍ଷଣୀୟ ଚେହେରା କୁ ଦ୍ଵିଗୁଣିତ କରିଥିଲା | ନ ଜାଣିବା ଲୋକ ତାକୁ ମଡେଲ୍ ବୋଲି ଭାବି ଭ୍ରମ କରି ବସୁଥିଲେ | ସୁଧନ୍ୟା କୁ ଦେଖି ଅସ୍ମିତ ମନରେ ଖଟକା ଲାଗୁଥିଲା |ତାର ଅନ୍ତର ମଧ୍ୟରେ ସେ ହୁଏତ ଚାହୁଁଥିଲା,ବୋହୁକୁ ଦେଖି ସୁଧନ୍ୟା ଇର୍ଷାରେ ଜଳି ଯାଉ ଓ କିଛି ଏଣୁ ତେଣୁ ମନ୍ତବ୍ୟ ଦେଉ ଯାହା ଦ୍ୱାରା ସେ ତାର ପସନ୍ଦ ବିଷୟରେ ଦୃଢ ନିଶ୍ଚିତ ହେବ |କିନ୍ତୁ ସୁଧନ୍ୟା ସବୁଦିନ ପରି ସେଦିନ ମଧ୍ୟ ସ୍ୱାଭାବିକ ଥିଲା |ତାର ଆଚରଣ ରେ ସେ ଟିକିଏ ବି ବ୍ୟତିକ୍ରମ ଦେଖିବାକୁ ନ ପାଇ ତାର ମନ ଦୁଃଖ ହୋଇଯାଇଥିଲା |
ବାହାଘର ଚାରିମାସ ନ ପୁରୁଣୁ ଅସ୍ମିତ ର ମନେହେଲା ସେ ବିବାହ କରି ଠକି ଯାଇଛି |ସ୍ତ୍ରୀ ତମନ୍ନା ସୁନ୍ଦରୀ,ଶିକ୍ଷିତା ଓ ଆଜ୍ଞାକାରିଣୀ ଥିବା ସତ୍ତ୍ୱେ ଅସ୍ମିତ ଭାବୁଥିଲା,ସେ ଅନ୍ୟ ଝିଅମାନଂକ ପରି ଅତି ସାଧାରଣ,ଏକ ଚାବିଦିଆ କଣ୍ଢେଇ | ଅନ୍ୟ ଝିଅଂକ ପରି ତାର ମଧ୍ୟ ଶାଢୀ ,ଗହଣା ରେ ଲୋଭ ଅଛି |ତାଠାରେ ସୁଧନ୍ୟା ପରି ଚାହାଣୀ ନାହିଁ,ଭର୍ସନା କରିବାର କୌଶଳ ନାହିଁ କିମ୍ବା ପ୍ରେରଣାର ଉତ୍ସ ମଧ୍ୟ ନାହିଁ,ଯେଉଁଥିପାଇଁ ଦିନେ ତାର ଆଇ.ଏ.ଏସ.ହେବାର ସ୍ୱପ୍ନ ପୂରଣ ହୋଇ ପାରିଥିଲା |କ୍ରମେ ତାକୁ ତମନ୍ନା ର କଥାବାର୍ତ୍ତା,ଚାଲିଚଳନ,ସବୁକିଛି ଖରାପ ଲାଗିଲା ଓ ସେ ସୁଧନ୍ୟା ର ଭଲଗୁଣକୁ ମନେ ମନେ ଝୁରି ହେଲା |ଦିନେ ଘରୁ ପଦ୍ମିନୀଂକ ଫୋନ ଆସିଲା |ସେ ଖୁସିରେ ଫାଟି ପଡି କହୁଥିଲେ,ଅଂଶୁ,ଜାଣିଛୁ,ଧନୁ ଆମର ଆଇ.ଏ.ଏସ.ପାଇଛି ଆଉ ସେ ପ୍ରଥମ ଦଶ ଜଣଂକ ଭିତରେ ଅଛି |ଏବେ ଟି.ଭି.ନ୍ୟୁଜ୍ ରେ କହୁଛି |ତୁ ଦେଖିବୁ ତ !ଅସ୍ମିତ ଚକିତ ହୋଇଗଲା |ଏତେବଡ ଖବର ସେ କେମିତି ଜାଣି ପାରିଲା ନାହିଁ?ମୋଟ ଉପରେ ସୁଧନ୍ୟା ଆଇ.ଏ.ଏସ.ପରୀକ୍ଷା ଦେଉଛି ବୋଲି ମଧ୍ୟ ସେ ଜାଣି ନ ଥିଲା | ସୁଧନ୍ୟା କୁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଇବା ପାଇଁ ଇଚ୍ଛା କରି ତାର ହାତ ବାରମ୍ବାର ମୋବାଇଲ ବଟନ ଉପରକୁ ଯାଇ ଫେରି ଆସିଲା ||ତାର ମନେ ପଡିଲା ,ଯେତେବେଳେ ସୁଧନ୍ୟା ତାକୁ ଫୋନ୍ କରୁଥିଲା,ଆଉ ସେ ତାକୁ ରିସିଭ୍ ନ କରି କାଟି ଦେଉଥିଲା |ଗୋଟି ଗୋଟି କରି ଅତୀତ ଦିନ ର କଥା ତାର ବହୁତ ମନେ ପଡିଲା |ସେ ଜାଣି ପାରିଲା ,ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେବାରେ ବଡ ଭୁଲ କରି ପକାଇଛି |ତଥାପି ମାନସିକ ସ୍ତରରେ ନିଜକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି ସେ ଦୁଇଦିନ ପରେ ସୁଧନ୍ୟା କୁ ଫୋନ୍ କରି ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଇଲା |କହିଲା,ଧନୁ,ତମେ ମୋପାଇଁ ପ୍ରେରଣାଦାୟିନୀ ଥିଲ |ନିଜ ଭୁଲରୁ ମୁଁ ତୁମକୁ ହଜାଇ ଦେଇଛି |ମରୁଦ୍ୟାନ ଭାବି ଯାହା ପଛରେ ଦୌଡିଥିଲି,ନିକଟକୁ ଯାଇ ଦେଖିଲି,ତାହା ମରୀଚିକା |ଏବେ ମୁଁ ମୋ ଭୁଲ ର ସଂଶୋଧନ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି |ତମେ କୁହ ତାହା କେମିତି ସମ୍ଭବ ହୋଇ ପାରିବ ?ସୁଧନ୍ୟା ଧୀର ସ୍ୱରରେ କହିଲା,ଦେଖ,ତମେ ଭୁଲ କରିଛ କି ଠିକ କରିଛ ମୁଁ ଜାଣିନି |କିନ୍ତୁ ତମେ ଯାହା କରିଛ,ଠିକ କରିଛ ଭାବି ଆଗେଇ ଯାଅ |ତା ନହେଲେ ଠିକ ଠାକ୍ ଥିବା ତୁମ ପଦବୀ କେଉଁଦିନ ଭୁଲ ଭାଲ୍ ହୋଇ ତୁମ ପାଖରୁ ଦୂରେଇ ଯିବ ତମେ ଜାଣି ପାରିବ ନାହିଁ |ସେତେବେଳେ ଭ୍ରମ ସଂଶୋଧନ କରିବା ତମ ପାଇଁ ହୁଏତ କଷ୍ଟକର ହୋଇ ପଡିବ |
ଅସ୍ମିତ କିନ୍ତୁ ମାନିବା ପିଲା ନଥିଲା |ସେ ଅକାରଣ ରେ ବାରମ୍ବାର ସୁଧନ୍ୟା କୁ ଫୋନ କରି ବ୍ୟସ୍ତ ବିବ୍ରତ କରି ଦେଲା |ସୁଧନ୍ୟା ଦିନେ ପଦ୍ମିନୀଂକ ପାଖକୁ ଯାଇ ଏକଥା ଜଣାଇଲା |ସବୁ ଶୁଣି ପଦ୍ମିନୀଂକୁ ବହୁତ ଖରାପ ଲାଗିଲା |ସେଦିନ ଅସ୍ମିତ ଘରକୁ ଫେରିବା ପରେ ସେ ତାକୁ କହିଲେ,ତୋ ମନରେ ଯଦି ଏତେ କଥା ଥିଲା,ତୁ ଧନୁକୁ ବାହା ନ ହୋଇ ଏତେ ପାଲା କରୁଥିଲୁ କାହିଁକି ?ଆମେ ତତେ ସେତେବେଳେ ଏତେ ବୁଝାଉ ଥିଲୁ ,ତୁ ବୁଝିଲୁନି |ଏବେ କେମିତି ତତେ ସେ ଭଲ ଲାଗୁଛି |ଲାଜ ଲାଗୁନି ?ତୋର ସାମାଜିକ ମର୍ଯ୍ୟାଦା ଅଛି ନାଁ ସେସବୁ ଭୁଲି ଗଲୁଣି ?ଅସ୍ମିତ ରାଗିଯାଇ କହିଲା,ଯାହାକୁ ବାହା ହେବା କଥା ମୁଁ ତାକୁ ବାହା ହୋଇଛି |ଧନୁ ମୋର କାରିଅର ପାର୍ଟନର ,ତାକୁ ମୁଁ ଆଦୌ ଛାଡି ପାରିବିନି |ଏମିତି ବି ସମସ୍ତେ ଜାଣିଛନ୍ତି,ତା ସାଂଗେ ମୋର ସମ୍ପର୍କ ଥିଲା ବୋଲି |ତାକୁ ଆଉ କିଏ ବାହା ହେବ ?ପଦ୍ମିନୀ କହିଲେ,ତୁ ଆଇ.ଏ.ଏସ. ପାଇ ପ୍ରଶାସକ ହୋଇଛୁ ,କିନ୍ତୁ ତୋ ଚିନ୍ତାଧାରା ଏତେ ନୀଚ ସ୍ତରର ?ତତେ କିଏ ଏ ପଦବୀ ଦେଲା ?ଲୋକେ ବିଧବା,ପତି ପରିତ୍ୟକ୍ତା ,ଏମିତି କି ବଳାତ୍କାର ର ଶୀକାର ହୋଇଥିବା ଝିଅକୁ ବାହା ହେଉଛନ୍ତି,ଧନୁ ତୋର ପିଲାଦିନ ର ସାଂଗ ,ତାକୁ ଆମ ଘର ର ବୋହୂ କରିବା ପାଇଁ ମନସ୍ଥ କରିଥିଲୁ ବୋଲି କଣ ଏତେ ବଡ ପାପ ହୋଇଗଲା ?ଏବେ ବି ସମୟ ଅଛି ସୁଧୁରି ଯାଆ ,ନ ହେଲେ ପସ୍ତେଇବୁ |ଅସ୍ମିତ ପଦ୍ମିନୀଂକ ମୁହଁ ରୁ ଏପରି କଡା କଥା ଶୁଣିବ ବୋଲି ଆଶା କରି ନ ଥିଲା |ସେ ବିରକ୍ତ ହୋଇ କହିଲା,ଭଲ ମନ୍ଦ କଣ ମୁଁ ଭଲ ଭାବେ ଜାଣେ,ମୋ କଥାରେ ତମେ ମୁଣ୍ଡ ପୁରାଇବା ଦରକାର ନାହିଁ |
ଏତେ ସବୁ ପରେ ବି ସେ ତାର ସ୍ଵଭାଵ ବଦଳାଇଲା ନାହିଁ |ନୀଳିମା ନାମରେ ସୁଧନ୍ୟା ର ଏକ ଅନ୍ତରଂଗ ବାନ୍ଧବୀ ଥିଲା |ସିଏ ସବୁକଥା ଜାଣିଥିଲା |ସେ ବି ଚାହୁଁଥିଲା ,ବିନା ଗଣ୍ଡଗୋଳ ରେ ଏହି ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ କିପରି ହୋଇ ପାରିବ |ଦିନେ ତାର ଭାଇ ପରେଶଙ୍କୁ ଏକଥା କହିବାରୁ ସେ କହିଲେ,ଏହାର ସମାଧାନ ଅତି ସହଜ |ନୀଳିମା ପଚାରିଲା କେମିତି ?ସେ କହିଲେ,ସୁଧନ୍ୟା ଯେତେ ଶୀଘ୍ର ବାହା ହୋଇଯିବ,ସେତେ ଶୀଘ୍ର ଏହାର ସମାଧାନ ସମ୍ଭବ |ନୀଳିମା ପଚାରିଲା,କିନ୍ତୁ ସେ ଲୋକଟି କିଏ ?ପରେଶ ହସି ଦେଇ କହିଲେ,ସେ ଲୋକଟି ମୁଁ ,ସୁଧନ୍ୟା ରାଜି ହେବନି ?ପରେଶଂକ ଉତ୍ତର ରେ ନୀଳିମା ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଗଲା ,କହିଲା,ୟେ ପରିହାସ ନୁହେଁ ତ ?ପରେଶ କହିଲେ,ଏସବୁ କଥାରେ ପରିହାସ କରା ଯାଏନାହିଁ |ସୁଧନ୍ୟା ପରି ଝିଅ ଭାଗ୍ୟରେ ଥିଲେ ମିଳେ |ତୁ ସୁଧନ୍ୟା କୁ ପଚାର |ସୁଧନ୍ୟା ଜାଣି ପାରୁ ନଥିଲା କଣ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେବ |ସେ ଏ ବିଷୟରେ ଭାବିବା ପାଇଁ ମାସେ ସମୟ ନେଲା |ବହୁତ ଭାବିଚିନ୍ତି ସେ ଏ ପ୍ରସ୍ତାବ ରେ ରାଜି ଅଛି ବୋଲି ନୀଳିମା କୁ ଜଣାଇ ଦେଲା |ଏକ ନିରାଡମ୍ବର ଉତ୍ସବରେ ଦୁହିଁକର ବିବାହ ହୋଇଗଲା |ପରେଶ ମଧ୍ୟ ଆଇ.ଏ.ଏସ .ଥିଲେ |ସୁଧନ୍ୟାର ବିବାହ ଖବର ଶୁଣି ଅସ୍ମିତ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଚକିତ ହୋଇଗଲା |ତାର ଆହୁରି ଗାତ୍ରଦାହ ହେଲା,ଯେତେବେଳେ ସେ ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲା,ସୁଧନ୍ୟାର ସ୍ୱାମୀ ତାର ଉପରିସ୍ଥ ଅଫିସର |ତାର ଲାଗୁଥିଲା ,ସେ ଜୀବନ ଯୁଦ୍ଧ ରେ ଭୟଙ୍କର ଭାବରେ ହାରି ଯାଇଛି ;ଦିନେ ଯାହାକୁ ସେ କାଳୀ ଝିଅ କହି ରିଜେକ୍ଟ କରି ଦେଇଥିଲା , ସେ ଆଜି ତାକୁ କାହିଁ କେତେ ପଛରେ ପକାଇ ଶୀର୍ଷ ସ୍ଥାନ ଅଧିକାର କରି ନେଇଛି !!!
ସୁଧନ୍ୟା ଅଜାଙ୍କ ଅତି ଗେହ୍ଲା ନାତୁଣୀ ଥିଲା,ସୁଧନ୍ୟା |କାଳୀ ବୋଲି ଡାକିଦେଲେ ସେ ଯେଉଁଠି ଥାଉ ନା କାହିଁକି ଦୌଡି ଦୌଡି ଆସି ଅଜାଂକ କୋଳରେ ବସିପଡୁଥିଲା |ତାଂକ ସାଂଗରେ ବସି,ଗୀତ ବୋଲୁଥିଲା ,ବହି ପଢୁଥିଲା ଓ ବଜାର ବୁଲି ଯାଉଥିଲା |ଆଈଂକ ଅପେକ୍ଷା ସେ ଅଜାଂକୁ ବେଶି ଭଲ ପାଉଥିଲା,ତାଂକ କଥା ମାନୁଥିଲା |ଅଜାଂକର କାଳୀ ଡାକ ତାର ଅତି ପ୍ରିୟ ଥିଲା |ଯେତେବେଳେ କେହି 'ତୋ ନାଁ କଣ' ବୋଲି ପଚାରୁଥିଲେ,ସେ ଖନେଇ ଖନେଇ କହୁଥିଲା,'କାଲୀ' |ସୁଧନ୍ୟା ଭଲ ପଢୁଥିଲା |ଏହା ସହିତ ନୃତ୍ୟ,ସଂଗୀତରେ ମଧ୍ୟ ପ୍ରବୀଣା ଥିଲା |ବିଶାଳ ଜାଣିଥିଲେ,ସୁଧନ୍ୟା ପାଖରେ ସଫଳତାର ସମସ୍ତ କଳା,କୌଶଳ ଅଛି |ହେଲେବି ସେ ଚାହୁଁଥିଲେ ଝିଅ ତାଂକର କଳ୍ପନାବିଳାସୀ ନ ହୋଇ ବାସ୍ତବବାଦୀ ହେଉ |ତା ନହେଲେ ତାର ସମସ୍ତ ପ୍ରତିଭା ,ପ୍ରସ୍ପୁଟିତ ହେବା ପୂର୍ବରୁ ଶୁଖି ଝଡ଼ିଯିବ |ସେ ମଧ୍ୟ ଭଲ ଭାବେ ଜାଣିଥିଲେ ଯିଏ ମାନସିକ ସ୍ତରରେ ଯେତେ ସୁଦୃଢ,ଜୀବନରେ ସଫଳତା ର ହାର ତାର ସେତେ ଅଧିକ |
ପଡୋଶୀ ଘର ର ଶ୍ୟାମବାବୁ ବିଶାଳଂକର ପ୍ରିୟ ବନ୍ଧୁ ଥିଲେ |ଦୁଇ ପରିବାର ମଧ୍ୟରେ ସମ୍ପର୍କ ଅତି ନିବିଡ ଥିଲା |ଶ୍ୟାମବାବୁ ଓ ତାଂକର ସ୍ତ୍ରୀ ପଦ୍ମିନୀ ସୁଧନ୍ୟା କୁ ବହୁତ ଭଲ ପାଉଥିଲେ |ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ସେମାନେ ତାକୁ ଡାକୁଥିଲେ,'ଧନୁ' |ତାଂକର ଏକମାତ୍ର ପୁଅ ଅସ୍ମିତ,ସୁଧନ୍ୟା ଠାରୁ ଚାରି ବର୍ଷ ବଡ ଥିଲା |ଦୁହେଁ ପାଖରେ ଥିବା ପବ୍ଲିକ୍ ସ୍କୁଲ ରେ ପଢୁଥିଲେ |ଶ୍ୟାମବାବୁ ପଦ୍ମିନୀଂକୁ କହନ୍ତି,ବଡ ହେଲେ ଆମେ ସୁଧନ୍ୟା କୁ ଆମ ବୋହୂ କରିବା |ଯେମିତି ପାଠ,ସେମିତି ଗୁଣ |ଆମ ଅସ୍ମିତ ପାଇଁ ଆମେ କଣ ୟା ଠାରୁ ଭଲ ଝିଅ ପାଇବା ?ତାଂକ ସ୍ୱର ସାଂଗେ ସ୍ୱର ମିଶାଇ ପଦ୍ମିନୀ କହନ୍ତି,ତମେ ଠିକ କହିଛ |ଧନୁ ଆମର କୋଟିକ ରେ ଗୋଟିଏ |ମୁଁ ଏବେଠାରୁ ପଲ୍ଲବୀ କୁ କହି ତାକୁ ଆମ ଅସ୍ମିତ ପାଇଁ ବୁକ କରି ରଖିଦେବି ,ନହେଲେ ଆମ ଆଗରୁ କାଳେ କିଏ ତାକୁ ନେଇଯିବ !!ଏମିତି ମଜାରେ କଥା ହେଉ ହେଉ ସେମାନେ ଦିନେ ତାକୁ ସତ ଭାବି ବସିଲେ |ସୁଧନ୍ୟା କୁ ନେଇ ସେମାନେ କେତେ ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖିଲେ |ସେମାନଂକ କଥା ଶୁଣି ସୁଧନ୍ୟା ମଧ୍ୟ ନିଜକୁ ସେ ଘର ର ଅଂଶ ବୋଲି ମନେକରୁ ଥିଲା |ଯେତେବେଳେ ତାଂକ ଘରକୁ ଅତିଥି ଆସିଥାନ୍ତି,ପଦ୍ମିନୀଂକ କାମ ଚାପ ଟିକେ ବଢି ଯାଇଥାଏ |ସେତେବେଳେ ସୁଧନ୍ୟା ଆସି ତାଂକୁ ରୋଷେଇବାସ ଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ସମସ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟରେ ସାହାଯ୍ୟ ସହଯୋଗ କରେ |କେବେହେଲେ ସେମାନଂକ କଥା ତଳେ ପକାଇ ଦିଏ ନାହିଁ | ଅସ୍ମିତ ଓ ସୁଧନ୍ୟା ଏକାଠି ବସି ପଢନ୍ତି,ଦେଶର ବିଭିନ୍ନ ସମସ୍ୟା ଓ ତାର ସମାଧାନ ଦିଗରେ ଆଲୋଚନା କରନ୍ତି |ସବୁବେଳେ ସେମାନଂକ ମତ ଏକ ହୁଏନା |ତେଣୁ ସେମାନଂକ ମଧ୍ୟରେ ଯୁକ୍ତି ତର୍କ ହୁଏ |ଉଭୟେ ନିଜ ମତକୁ ଯଥାର୍ଥ ବୋଲି ପ୍ରତିପାଦିତ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରନ୍ତି |ଶେଷରେ ଶ୍ୟାମବାବୁଂକୁ ହସ୍ତକ୍ଷେପ କରିବାକୁ ପଡେ |ସେ ଉଭୟ ପକ୍ଷର କଥା ଶୁଣନ୍ତି |ପ୍ରାୟ ସବୁବେଳେ ତାଂକୁ ସୁଧନ୍ୟା ର ମତ ଯୁକ୍ତିଯୁକ୍ତ ମନେହୁଏ |କାରଣ ସୁଧନ୍ୟା ସବୁବେଳେ ସମସ୍ୟାର ମୂଳ କଥାକୁ ଦେଖେ ଓ ସକରାତ୍ମକ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ ବିଚାର କରେ |ଅସ୍ମିତ ଘଟଣାର ଆଲୋକିତ ଦିଗଟି କୁ ଦେଖେ,ଅନ୍ଧାର ଦିଗକୁ ଭୁଲିଯାଏ |ଶ୍ୟାମବାବୁ ଯେତେବେଳେ ସୁଧନ୍ୟା ସପକ୍ଷରେ ତାଂକ ରାୟ ଶୁଣାନ୍ତି,ଅସ୍ମିତ ଅଭିମାନ କରେ,କହେ ,ଡାଡି ତାକୁ ସୁହାଇଲା ଭଳି କଥା କହୁଛନ୍ତି |କିନ୍ତୁ ପରେ ସୁଧନ୍ୟା କଥାକୁ ତର୍ଜମା କରି ତାହା ଠିକ ବୋଲି ହୃଦୟଂଗମ କରେ |
ଅସ୍ମିତ ର ଜୀବନର ଲକ୍ଷ୍ୟ ଥିଲା ଆଇ.ଏ.ଏସ.ହେବା |ସେଥିପାଇଁ ସେ କଲେଜ ସ୍ତରରୁ ନିଜକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରୁଥିଲା |ଫିଜିକସ୍ ରେ ସ୍ନାତକୋତ୍ତର କରିବା ପରେ ସେ ଦିଲ୍ଲୀ ଚାଲିଗଲା |ସୁଧନ୍ୟା ର ଲକ୍ଷ୍ୟ ଥିଲା,ଇଂଜିନିୟର ହେବା |ଇଂଜିନିୟରିଂ ଶେଷ କରିବା ପରେ ସେ ଏକ ଭଲ କମ୍ପାନୀରେ ବମ୍ବେ ରେ ନିଯୁକ୍ତି ପାଇଲା |ଏଣେ ଅସ୍ମିତ ପ୍ରଥମ ଥର ଲିଖିତ ପରୀକ୍ଷାରେ କଟିଗଲା,ଦ୍ଵିତୀୟ ଥର ମୌଖିକ ରେ କଟିଗଲା |ତୃତୀୟ ଥର ପରୀକ୍ଷା ଦେବାବେଳେ ସେ ବହୁତ ଚାପରେ ଥାଏ |ପରୀକ୍ଷା ଦେବା ପୂର୍ବରୁ ସେ ସୁଧନ୍ୟା କୁ ଫୋନ୍ କରି କହିଲା,ଧନୁ,ତମେ ଅମୁକ ଦିନ ଘରକୁ ଆସିବ,ତମ ସାଂଗେ କିଛି କଥା ଅଛି |ଅସ୍ମିତ ତା ଜୀବନର ସବୁ ସମସ୍ୟାରେ ସୁଧନ୍ୟା ର ସହଯୋଗ ଲୋଡୁଥିଲା |ତାର ବିଶ୍ୱାସ ଥିଲା,ସୁଧନ୍ୟା ଯାହା କହିବ,ତାହା ତା ପାଇଁ ଠିକ ହେବ |ଏଥରକ ଅସ୍ମିତ କହିଲା,ଧନୁ,ମୋ ନିଜ ଉପରୁ ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ କ୍ରମେ କମି ଯାଉଛି |ତମେ ଟିକେ ମୋ ପାଇଁ ଠାକୁରଂକୁ ଡାକି ପାରିବ?ମୋର ବିଶ୍ୱାସ ,ଠାକୁର ନିଶ୍ଚୟ ତୁମ କଥା ଶୁଣିବେ |ସୁଧନ୍ୟା କହିଲା,ଠାକୁର ତୁମ ଭିତରେ ଅଛନ୍ତି,ତୁମେ ଅନୁଭବ କରି ନ ପାରି ଏଣେତେଣେ ଖୋଜୁଛ |ଆମ ଭିତରେ ଥିବା ନିଃଶ୍ୱାସ ହିଁ ପ୍ରକୃତ ଭଗବାନ |ସେ ଯେତେବେଳ ଯାଏଁ ଆମ ଶରୀରରେ ରହିଥାନ୍ତି,ଆମେ ଜୀବିତ ରହିଥାଉ,ଦେହରେ ଗୋଡ ବାଜିଗଲେ ଆମେ 'ବିଷ୍ଣୁ' କହି ମୁଣ୍ଡିଆ ମାରୁ |ପୁଣି ସେ ଯେତେବେଳେ ଶରୀର ଛାଡି ଚାଲିଯାନ୍ତି,ସେତେବେଳେ ଆମ ଶରୀର ଶବ ପାଲଟି ଯାଏ ,ଆମେ ହୋଇଯାଉ ଅସ୍ପୃଶ୍ୟ |ତୁମର କାମ ହେଲା,ଏହି ନିଃଶ୍ୱାସ ରୂପୀ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଉପରେ ତମର ଧ୍ୟାନ କେନ୍ଦ୍ରିଭୁତ କରିବ,ଆଉ ତମର ମନକୁ ଦୁଇ ଭୃଲତା ମଝିରେ ରଖି ପାଠରେ ମନ ଦେବ |ତାପରେ ଦେଖିବ,ସଫଳତା ତୁମ ହାତ ମୁଠାରେ |ଅସ୍ମିତ ବୁଝିଗଲା |ପିତାମାତାଂକ ଆଶୀର୍ବାଦ ନେଇ ସେ ସିଧା ଚାଲିଗଲା ଦିଲ୍ଲୀ |ଏଥରକ ପ୍ରକୃତରେ ସଫଳତା ତାର ହାତମୁଠା ରେ ଥିଲା |ସେ ଖୁସି ହୋଇ ପ୍ରଥମେ ଫୋନ୍ କଲା ସୁଧନ୍ୟାକୁ |କହିଲା,ଧନୁ,ଏସବୁ ର ହକଦାର୍ କେବଳ ତମେ |ସୁଧନ୍ୟା ସ୍ୱାଭାବିକ ଭାବେ କହିଲା,ଏମିତି ବେକାର କଥା ମନକୁ ଆଣନି |ତୁମର ଅଧ୍ୟବସାୟ,ପିତାମାତାଂକ ଆଶୀର୍ବାଦ ଓ ତୁମ ଅନ୍ତର ମଧ୍ୟରେ ଥିବା ଈଶ୍ୱରଙ୍କ କୃପା ଯୋଗୁଁ ଏହା ସମ୍ଭବ ହୋଇ ପାରିଛି |ତୁମେ ସେମାନଂକୁ ନିଜର କୃତଜ୍ଞତା ଜଣାଅ |ତେବେ ବେଷ୍ଟ ଅଫ ଲକ୍ ,ତୁମେ ଜୀବନର ଉନ୍ନତି ପଥରେ ଆହୁରି ଆଗକୁ ଯାଅ |
ଏମିତି ଆନନ୍ଦ ଉଲ୍ଲାସରେ କିଛିଦିନ କଟିଗଲା |ଅସ୍ମିତ ତାର ନୂତନ ନିଯୁକ୍ତି ସ୍ଥଳରେ ଯୋଗ ଦେଲା |ଏହାପରେ ଅସ୍ମିତ ପାଲଟିଗଲା ଆଉ ଗୋଟିଏ ନୂତନ ଅସ୍ମିତ |ଆଇ.ଏ.ଏସ.ପଦ ମର୍ଯାଦା ତା ମନରେ ଅହଂକାର ଭରିଦେଲା |ଅନ୍ୟ ସହକର୍ମୀଂକ ପତ୍ନୀଂକ ସହ ସୁଧନ୍ୟା କୁ ତୁଳନା କରି ଦେଖିଲା,ସେ ସେମାନଂକ ଠାରୁ ବହୁତ ପଛରେ |କାଳେ ସୁଧନ୍ୟା ତାକୁ ବିବାହ ପାଇଁ ବାଧ୍ୟ କରିବ,ଏହି ଭୟରେ ସେ ଧୀରେ ଧୀରେ ତାର ଫୋନ୍ ରିସିଭ୍ କରିବା ବନ୍ଦ କରିଦେଲା |ଏପଟେ ଶ୍ୟାମବାବୁ ଓ ପଦ୍ମିନୀ ପୁଅ ର ମତିଗତି ବିଷୟରେ ଅଜ୍ଞ ଥାଇ ତାକୁ ସୁଧନ୍ୟା ସହିତ ତାର ବାହାଘର ତାରିଖ ପଚାରିବାରେ ଲାଗିଲେ |ଶେଷରେ ଦିନେ ବିରକ୍ତ ହୋଇ ଅସ୍ମିତ ତାର ନିଷ୍ପତ୍ତି ଶୁଣାଇ ଦେଲା,ସେ ସେଇ କାଳୀ ଝିଅ କୁ ବାହା ହେବ ନାହିଁ |ଶ୍ୟାମବାବୁଂକ ମୁଣ୍ଡରେ ଯେପରି ବଜ୍ରପାତ ହେଲା |ସେ କେମିତି ଏକଥା ବିଶାଳ ଓ ପଦ୍ମିନୀଂକୁ କହିବେ ସେକଥା ସେ ଜାଣିପାରିଲେ ନାହିଁ |ଏଣେ ସେକଥା ସେମାନଂକୁ ନ ଜଣାଇଲେ ବି ଭୁଲ,ସେମାନେ ଆଶା କରି ବସିଥିବେ |ଅନେକ ବିଚାରବିମର୍ଷ ପରେ ପଦ୍ମିନୀ କହିଲେ,ସେ ନିଜେ ସେକଥା ପଲ୍ଲବୀଂକୁ ଜଣାଇବେ |କିନ୍ତୁ ପଦ୍ମିନୀଂକୁ ବିଶେଷ କଷ୍ଟ କରିବାକୁ ପଡିଲାନି |ବିଶାଳ ଓ ପଲ୍ଲବୀ ଏ କଥା ଜାଣିଥିଲେ |ସୁଧନ୍ୟା ସେମାନଂକୁ ଏ ବିଷୟରେ ଜଣାଇ ଥିଲା |ବିଶାଳ କହିଲେ,ପୁଅ ରାଜି ନ ହେଲେ ଆପଣଙ୍କ ଦୋଷ କଅଣ ?ହେଲେ ଏଥିପାଇଁ ଆମର ଦୀର୍ଘ ଦିନର ପାରିବାରିକ ବନ୍ଧୁତା ଭାଂଗି ଯାଉ ବୋଲି ଆମେ ଚାହୁଁନା |ପୁଅ ଯେଉଁଠି ବାହା ହେବାକୁ ଚାହୁଁଛି,ସେଇଠି ହିଁ ଆପଣ ତାର ବାହାଘର କରନ୍ତୁ |ଯେତେବେଳେ ଯେଉଁଠି ଆମର ସାହାଯ୍ୟ ସହଯୋଗ ଦରକାର ହେବ,ଆପଣ ବିନା ଦ୍ବିଧାରେ ଆମକୁ ଜଣାଇବେ |ପଦ୍ମିନୀଂକ ମୁଣ୍ଡ ଉପରୁ ବୋଝ ଖସିଗଲା ସତ,ହେଲେ ସୁଧନ୍ୟା ପରି ବୋହୂ ଓ ବିଶାଳ,ପଲ୍ଲବୀଂକ ପରି ସମୁଦୀ,ସମୁଦୁଣୀ ପାଇବାରୁ ବଂଚିତ ହୋଇ ଥିବାରୁ ତାଂକ ମନ ଦୁଃଖରେ ଭାଂଗି ପଡିଲା |
ଆଇ.ଏ.ଏସ. ପାଇବା ପରେ ଅସ୍ମିତ କୁ ଲାଗୁଥିଲା ,ସତେକି ତାକୁ ସ୍ୱର୍ଗର ଇନ୍ଦ୍ର ପଦ ମିଳି ଯାଇଛି |ପ୍ରତିଦିନ ତା ପାଖକୁ ଶହ ଶହ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଆସୁଥିଲା |ତା ସହିତ ତାଳ ଦେଇ ଶହ ଶହ ବିବାହ ପ୍ରସ୍ତାବ ମଧ୍ୟ ଆସୁଥିଲା |ତନ୍ମଧ୍ୟରୁ କାହାକୁ ହଁ କହିବେ,କାହାକୁ ନାଁ କହିବେ,ଶ୍ୟାମବାବୁ ଓ ପଦ୍ମିନୀଂକ ପାଇଁ ବଡ ସମସ୍ୟା ଥିଲା |ଏଣୁ ସେମାନେ ଝିଅ ଚୟନ ଭାର ଅସ୍ମିତ ଉପରେ ଛାଡି ଦେଇ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ହୋଇ ବସିଲେ |ଅସ୍ମିତ ବର୍ଷେ କାଳ ବାଛି ବାଛି ଶେଷରେ ସୁନା ଖଡିକା ପରି ଝିଅଟିଏ ପସନ୍ଦ କଲା |ସେ ଇଂଗ୍ଲିଶ ଏମ.ଏ. କରୁଥିଲା |ପାରିବାରିକ ମର୍ଯ୍ୟାଦା ସେମାନଂକ ଠାରୁ ଢେର ଉଚ୍ଚରେ ଥିଲା |ସୁଧନ୍ୟା ସହ ସେ ଝିଅ କୁ ତୁଳନା କରି ସେ ମନେ ମନେ ପୁଲକିତ ହେଉଥିଲା ଆଉ ଭାବୁଥିଲା,"କାହିଁ ରାଣୀ କାହିଁ ଚନ୍ଦ୍ର କାଣି' |
ଏହା ଭିତରେ ସୁଧନ୍ୟା ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଇଥିଲା,ସେ ଆଇ.ଏ.ଏସ.ପରୀକ୍ଷା ଦେବ |ସେଥିପାଇଁ ସେ ଆବଶ୍ୟକ ପ୍ରସ୍ତୁତି ଆରମ୍ଭ କରି ଦେଇଥିଲା |ତା ସତ୍ତ୍ୱେ ସେ ଅସ୍ମିତ ବାହାଘରରେ ଯୋଗ ଦେଇଥିଲା |ଏମିତିକି ବାହାଘର ଜିନିଷ କିଣାକିଣି ରେ ପଦ୍ମିନୀଂକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିଥିଲା |ଅସ୍ମିତ ଭାବିଥିଲା,ସୁଧନ୍ୟା ରିସେପସନ କୁ ଆସିବନି |କିନ୍ତୁ ତା ଧାରଣାକୁ ଭୁଲ ପ୍ରମାଣିତ କରି ସୁଧନ୍ୟା ଆସିଲା |ସେ ସେଦିନ ପରୀ ଭଳି ଦେଖାଯାଉ ଥିଲା |ତାର ପାନପତ୍ର ମୁହଁରେ ସେଇ ଚିରାଚରିତ ଲକ୍ଷେ ଟଂକିଆ ହସ ତାର ଆକର୍ଷଣୀୟ ଚେହେରା କୁ ଦ୍ଵିଗୁଣିତ କରିଥିଲା | ନ ଜାଣିବା ଲୋକ ତାକୁ ମଡେଲ୍ ବୋଲି ଭାବି ଭ୍ରମ କରି ବସୁଥିଲେ | ସୁଧନ୍ୟା କୁ ଦେଖି ଅସ୍ମିତ ମନରେ ଖଟକା ଲାଗୁଥିଲା |ତାର ଅନ୍ତର ମଧ୍ୟରେ ସେ ହୁଏତ ଚାହୁଁଥିଲା,ବୋହୁକୁ ଦେଖି ସୁଧନ୍ୟା ଇର୍ଷାରେ ଜଳି ଯାଉ ଓ କିଛି ଏଣୁ ତେଣୁ ମନ୍ତବ୍ୟ ଦେଉ ଯାହା ଦ୍ୱାରା ସେ ତାର ପସନ୍ଦ ବିଷୟରେ ଦୃଢ ନିଶ୍ଚିତ ହେବ |କିନ୍ତୁ ସୁଧନ୍ୟା ସବୁଦିନ ପରି ସେଦିନ ମଧ୍ୟ ସ୍ୱାଭାବିକ ଥିଲା |ତାର ଆଚରଣ ରେ ସେ ଟିକିଏ ବି ବ୍ୟତିକ୍ରମ ଦେଖିବାକୁ ନ ପାଇ ତାର ମନ ଦୁଃଖ ହୋଇଯାଇଥିଲା |
ବାହାଘର ଚାରିମାସ ନ ପୁରୁଣୁ ଅସ୍ମିତ ର ମନେହେଲା ସେ ବିବାହ କରି ଠକି ଯାଇଛି |ସ୍ତ୍ରୀ ତମନ୍ନା ସୁନ୍ଦରୀ,ଶିକ୍ଷିତା ଓ ଆଜ୍ଞାକାରିଣୀ ଥିବା ସତ୍ତ୍ୱେ ଅସ୍ମିତ ଭାବୁଥିଲା,ସେ ଅନ୍ୟ ଝିଅମାନଂକ ପରି ଅତି ସାଧାରଣ,ଏକ ଚାବିଦିଆ କଣ୍ଢେଇ | ଅନ୍ୟ ଝିଅଂକ ପରି ତାର ମଧ୍ୟ ଶାଢୀ ,ଗହଣା ରେ ଲୋଭ ଅଛି |ତାଠାରେ ସୁଧନ୍ୟା ପରି ଚାହାଣୀ ନାହିଁ,ଭର୍ସନା କରିବାର କୌଶଳ ନାହିଁ କିମ୍ବା ପ୍ରେରଣାର ଉତ୍ସ ମଧ୍ୟ ନାହିଁ,ଯେଉଁଥିପାଇଁ ଦିନେ ତାର ଆଇ.ଏ.ଏସ.ହେବାର ସ୍ୱପ୍ନ ପୂରଣ ହୋଇ ପାରିଥିଲା |କ୍ରମେ ତାକୁ ତମନ୍ନା ର କଥାବାର୍ତ୍ତା,ଚାଲିଚଳନ,ସବୁକିଛି ଖରାପ ଲାଗିଲା ଓ ସେ ସୁଧନ୍ୟା ର ଭଲଗୁଣକୁ ମନେ ମନେ ଝୁରି ହେଲା |ଦିନେ ଘରୁ ପଦ୍ମିନୀଂକ ଫୋନ ଆସିଲା |ସେ ଖୁସିରେ ଫାଟି ପଡି କହୁଥିଲେ,ଅଂଶୁ,ଜାଣିଛୁ,ଧନୁ ଆମର ଆଇ.ଏ.ଏସ.ପାଇଛି ଆଉ ସେ ପ୍ରଥମ ଦଶ ଜଣଂକ ଭିତରେ ଅଛି |ଏବେ ଟି.ଭି.ନ୍ୟୁଜ୍ ରେ କହୁଛି |ତୁ ଦେଖିବୁ ତ !ଅସ୍ମିତ ଚକିତ ହୋଇଗଲା |ଏତେବଡ ଖବର ସେ କେମିତି ଜାଣି ପାରିଲା ନାହିଁ?ମୋଟ ଉପରେ ସୁଧନ୍ୟା ଆଇ.ଏ.ଏସ.ପରୀକ୍ଷା ଦେଉଛି ବୋଲି ମଧ୍ୟ ସେ ଜାଣି ନ ଥିଲା | ସୁଧନ୍ୟା କୁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଇବା ପାଇଁ ଇଚ୍ଛା କରି ତାର ହାତ ବାରମ୍ବାର ମୋବାଇଲ ବଟନ ଉପରକୁ ଯାଇ ଫେରି ଆସିଲା ||ତାର ମନେ ପଡିଲା ,ଯେତେବେଳେ ସୁଧନ୍ୟା ତାକୁ ଫୋନ୍ କରୁଥିଲା,ଆଉ ସେ ତାକୁ ରିସିଭ୍ ନ କରି କାଟି ଦେଉଥିଲା |ଗୋଟି ଗୋଟି କରି ଅତୀତ ଦିନ ର କଥା ତାର ବହୁତ ମନେ ପଡିଲା |ସେ ଜାଣି ପାରିଲା ,ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେବାରେ ବଡ ଭୁଲ କରି ପକାଇଛି |ତଥାପି ମାନସିକ ସ୍ତରରେ ନିଜକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି ସେ ଦୁଇଦିନ ପରେ ସୁଧନ୍ୟା କୁ ଫୋନ୍ କରି ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଇଲା |କହିଲା,ଧନୁ,ତମେ ମୋପାଇଁ ପ୍ରେରଣାଦାୟିନୀ ଥିଲ |ନିଜ ଭୁଲରୁ ମୁଁ ତୁମକୁ ହଜାଇ ଦେଇଛି |ମରୁଦ୍ୟାନ ଭାବି ଯାହା ପଛରେ ଦୌଡିଥିଲି,ନିକଟକୁ ଯାଇ ଦେଖିଲି,ତାହା ମରୀଚିକା |ଏବେ ମୁଁ ମୋ ଭୁଲ ର ସଂଶୋଧନ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି |ତମେ କୁହ ତାହା କେମିତି ସମ୍ଭବ ହୋଇ ପାରିବ ?ସୁଧନ୍ୟା ଧୀର ସ୍ୱରରେ କହିଲା,ଦେଖ,ତମେ ଭୁଲ କରିଛ କି ଠିକ କରିଛ ମୁଁ ଜାଣିନି |କିନ୍ତୁ ତମେ ଯାହା କରିଛ,ଠିକ କରିଛ ଭାବି ଆଗେଇ ଯାଅ |ତା ନହେଲେ ଠିକ ଠାକ୍ ଥିବା ତୁମ ପଦବୀ କେଉଁଦିନ ଭୁଲ ଭାଲ୍ ହୋଇ ତୁମ ପାଖରୁ ଦୂରେଇ ଯିବ ତମେ ଜାଣି ପାରିବ ନାହିଁ |ସେତେବେଳେ ଭ୍ରମ ସଂଶୋଧନ କରିବା ତମ ପାଇଁ ହୁଏତ କଷ୍ଟକର ହୋଇ ପଡିବ |
ଅସ୍ମିତ କିନ୍ତୁ ମାନିବା ପିଲା ନଥିଲା |ସେ ଅକାରଣ ରେ ବାରମ୍ବାର ସୁଧନ୍ୟା କୁ ଫୋନ କରି ବ୍ୟସ୍ତ ବିବ୍ରତ କରି ଦେଲା |ସୁଧନ୍ୟା ଦିନେ ପଦ୍ମିନୀଂକ ପାଖକୁ ଯାଇ ଏକଥା ଜଣାଇଲା |ସବୁ ଶୁଣି ପଦ୍ମିନୀଂକୁ ବହୁତ ଖରାପ ଲାଗିଲା |ସେଦିନ ଅସ୍ମିତ ଘରକୁ ଫେରିବା ପରେ ସେ ତାକୁ କହିଲେ,ତୋ ମନରେ ଯଦି ଏତେ କଥା ଥିଲା,ତୁ ଧନୁକୁ ବାହା ନ ହୋଇ ଏତେ ପାଲା କରୁଥିଲୁ କାହିଁକି ?ଆମେ ତତେ ସେତେବେଳେ ଏତେ ବୁଝାଉ ଥିଲୁ ,ତୁ ବୁଝିଲୁନି |ଏବେ କେମିତି ତତେ ସେ ଭଲ ଲାଗୁଛି |ଲାଜ ଲାଗୁନି ?ତୋର ସାମାଜିକ ମର୍ଯ୍ୟାଦା ଅଛି ନାଁ ସେସବୁ ଭୁଲି ଗଲୁଣି ?ଅସ୍ମିତ ରାଗିଯାଇ କହିଲା,ଯାହାକୁ ବାହା ହେବା କଥା ମୁଁ ତାକୁ ବାହା ହୋଇଛି |ଧନୁ ମୋର କାରିଅର ପାର୍ଟନର ,ତାକୁ ମୁଁ ଆଦୌ ଛାଡି ପାରିବିନି |ଏମିତି ବି ସମସ୍ତେ ଜାଣିଛନ୍ତି,ତା ସାଂଗେ ମୋର ସମ୍ପର୍କ ଥିଲା ବୋଲି |ତାକୁ ଆଉ କିଏ ବାହା ହେବ ?ପଦ୍ମିନୀ କହିଲେ,ତୁ ଆଇ.ଏ.ଏସ. ପାଇ ପ୍ରଶାସକ ହୋଇଛୁ ,କିନ୍ତୁ ତୋ ଚିନ୍ତାଧାରା ଏତେ ନୀଚ ସ୍ତରର ?ତତେ କିଏ ଏ ପଦବୀ ଦେଲା ?ଲୋକେ ବିଧବା,ପତି ପରିତ୍ୟକ୍ତା ,ଏମିତି କି ବଳାତ୍କାର ର ଶୀକାର ହୋଇଥିବା ଝିଅକୁ ବାହା ହେଉଛନ୍ତି,ଧନୁ ତୋର ପିଲାଦିନ ର ସାଂଗ ,ତାକୁ ଆମ ଘର ର ବୋହୂ କରିବା ପାଇଁ ମନସ୍ଥ କରିଥିଲୁ ବୋଲି କଣ ଏତେ ବଡ ପାପ ହୋଇଗଲା ?ଏବେ ବି ସମୟ ଅଛି ସୁଧୁରି ଯାଆ ,ନ ହେଲେ ପସ୍ତେଇବୁ |ଅସ୍ମିତ ପଦ୍ମିନୀଂକ ମୁହଁ ରୁ ଏପରି କଡା କଥା ଶୁଣିବ ବୋଲି ଆଶା କରି ନ ଥିଲା |ସେ ବିରକ୍ତ ହୋଇ କହିଲା,ଭଲ ମନ୍ଦ କଣ ମୁଁ ଭଲ ଭାବେ ଜାଣେ,ମୋ କଥାରେ ତମେ ମୁଣ୍ଡ ପୁରାଇବା ଦରକାର ନାହିଁ |
ଏତେ ସବୁ ପରେ ବି ସେ ତାର ସ୍ଵଭାଵ ବଦଳାଇଲା ନାହିଁ |ନୀଳିମା ନାମରେ ସୁଧନ୍ୟା ର ଏକ ଅନ୍ତରଂଗ ବାନ୍ଧବୀ ଥିଲା |ସିଏ ସବୁକଥା ଜାଣିଥିଲା |ସେ ବି ଚାହୁଁଥିଲା ,ବିନା ଗଣ୍ଡଗୋଳ ରେ ଏହି ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ କିପରି ହୋଇ ପାରିବ |ଦିନେ ତାର ଭାଇ ପରେଶଙ୍କୁ ଏକଥା କହିବାରୁ ସେ କହିଲେ,ଏହାର ସମାଧାନ ଅତି ସହଜ |ନୀଳିମା ପଚାରିଲା କେମିତି ?ସେ କହିଲେ,ସୁଧନ୍ୟା ଯେତେ ଶୀଘ୍ର ବାହା ହୋଇଯିବ,ସେତେ ଶୀଘ୍ର ଏହାର ସମାଧାନ ସମ୍ଭବ |ନୀଳିମା ପଚାରିଲା,କିନ୍ତୁ ସେ ଲୋକଟି କିଏ ?ପରେଶ ହସି ଦେଇ କହିଲେ,ସେ ଲୋକଟି ମୁଁ ,ସୁଧନ୍ୟା ରାଜି ହେବନି ?ପରେଶଂକ ଉତ୍ତର ରେ ନୀଳିମା ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଗଲା ,କହିଲା,ୟେ ପରିହାସ ନୁହେଁ ତ ?ପରେଶ କହିଲେ,ଏସବୁ କଥାରେ ପରିହାସ କରା ଯାଏନାହିଁ |ସୁଧନ୍ୟା ପରି ଝିଅ ଭାଗ୍ୟରେ ଥିଲେ ମିଳେ |ତୁ ସୁଧନ୍ୟା କୁ ପଚାର |ସୁଧନ୍ୟା ଜାଣି ପାରୁ ନଥିଲା କଣ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେବ |ସେ ଏ ବିଷୟରେ ଭାବିବା ପାଇଁ ମାସେ ସମୟ ନେଲା |ବହୁତ ଭାବିଚିନ୍ତି ସେ ଏ ପ୍ରସ୍ତାବ ରେ ରାଜି ଅଛି ବୋଲି ନୀଳିମା କୁ ଜଣାଇ ଦେଲା |ଏକ ନିରାଡମ୍ବର ଉତ୍ସବରେ ଦୁହିଁକର ବିବାହ ହୋଇଗଲା |ପରେଶ ମଧ୍ୟ ଆଇ.ଏ.ଏସ .ଥିଲେ |ସୁଧନ୍ୟାର ବିବାହ ଖବର ଶୁଣି ଅସ୍ମିତ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଚକିତ ହୋଇଗଲା |ତାର ଆହୁରି ଗାତ୍ରଦାହ ହେଲା,ଯେତେବେଳେ ସେ ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲା,ସୁଧନ୍ୟାର ସ୍ୱାମୀ ତାର ଉପରିସ୍ଥ ଅଫିସର |ତାର ଲାଗୁଥିଲା ,ସେ ଜୀବନ ଯୁଦ୍ଧ ରେ ଭୟଙ୍କର ଭାବରେ ହାରି ଯାଇଛି ;ଦିନେ ଯାହାକୁ ସେ କାଳୀ ଝିଅ କହି ରିଜେକ୍ଟ କରି ଦେଇଥିଲା , ସେ ଆଜି ତାକୁ କାହିଁ କେତେ ପଛରେ ପକାଇ ଶୀର୍ଷ ସ୍ଥାନ ଅଧିକାର କରି ନେଇଛି !!!
ଏହାର କିଛିଦିନ ପରେ ଖବର ମିଳିଲା,ଅସ୍ମିତ ତାର ଅଫିସ ଗେଷ୍ଟହାଉସରେ ରଶି ଲଗାଇ ଆତ୍ମହତ୍ୟା କରିଛି |ତାର ଆତ୍ମହତ୍ୟାର କାରଣ ସମ୍ପର୍କରେ ସେ କୌଣସି ନୋଟ ଛାଡ଼ିଯାଇ ନଥିଲା |ପୋଲିସ ଆସି ତନାଘନା କଲା |ଏ ବିଷୟରେ ସୁଧନ୍ୟା କୁ ମଧ୍ୟ ପଚରା ଉଚୁରା କରାଗଲା |ସୁଧନ୍ୟା ପାଇଁ ଏହା ଅତ୍ୟନ୍ତ ସଂକଟଜନକ ସମୟ ଥିଲା |କିନ୍ତୁ ଏତିକିବେଳେ ଅସ୍ମିତ ର ବିଧବା ପତ୍ନୀ ତା ପାଇଁ ରକ୍ଷାକବଚ ସାଜି ଆଗେଇ ଆସିଲା |ସେ ପୋଲିସ କୁ ଲିଖିତ ଷ୍ଟେଟମେଣ୍ଟ ଦେଇ କହିଲା,ମୁଁ ଅସ୍ମିତଙ୍କ ସଙ୍ଗେ ଦୀର୍ଘ ଦିନ ଚଳି ଜାଣିଛି ଯେ ସେ ଏକ ମାନସିକ ବିକାରଗ୍ରସ୍ତ ବ୍ୟକ୍ତି ଥିଲେ | ତାଙ୍କ ନିଜ ବୋକାମୀ ର ଶୀକାର ହୋଇ ସେ ଆତ୍ମହତ୍ୟା ପରି ଏକ ଘୃଣିତ ପଦକ୍ଷେପକୁ ବାଛି ନେଲେ |ଏଥିପାଇଁ କେବଳ ସେ ନିଜେ ହିଁ ଦାୟୀ |ମମତା ମହାନ୍ତି |
No comments:
Post a Comment