ଆଦିତ୍ୟ ଓ ଆଶା ଏକା ଅଫିସରେ ଚାକିରୀ କରୁଥିଲେ |ଦୁହେଁ ଦୁହିଁକୁ ବହୁତ ଭଲ ପାଉଥିଲେ ଓ ବାହା ହେବାପାଇଁ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଇଥିଲେ |ପ୍ରଥମରୁ ଆଶାର ଆଦିତ୍ୟ ପ୍ରତି କୌଣସି ରୁଚି ନଥିଲା |ଘର ତିଆରି ଟିଫିନ ଖାଇବା ଓ ସବୁବେଳେ ନିଜ କାର୍ଯ୍ୟରେ ବ୍ୟସ୍ତ ରହିବା ତା ଅଭ୍ୟାସରେ ପଡି ଯାଇଥିଲା |କିନ୍ତୁ ଗୋଟିଏ ଦିନର ଘଟଣା ସେମାନଂକ ଭିତରେ ସମ୍ପର୍କର ସୂତ୍ରପାତ କରିଥିଲା |ଥରେ ଅଫିସ ଦ୍ବାରା ଆୟୋଜିତ ଏକ ପିକନିକ ପାର୍ଟିରେ ସେମାନେ ସମସ୍ତେ ନଦୀ ପାହାଡ ଘେରା ଓ ପ୍ରାକୃତିକ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟରେ ଭରା ଓଡିଶାର ଏକ ସ୍ଥାନକୁ ବୁଲି ଯାଇଥିଲେ |ସେଠାରେ ନୌକାବିହାର କରିବାବେଳେ ଅସାବଧାନବଶତଃ ହଠାତ ଆଶା ପାଣିକୁ ଖସି ପଡିଲା |ଆଦିତ୍ୟ ପହଁରା ଜାଣିଥିଲା ଓ ସେ ଆଗପଛ କିଛି ବିଚାର ନକରି ପାଣି ଭିତରକୁ ଡେଇଁ ଆଶାକୁ ଉଦ୍ଧାର କରିଥିଲା |ନୂଆ ଜୀବନ ପାଇଥିବା ଆଶା ସେହିଦିନଠାରୁ ଆଦିତ୍ୟକୁ ନିଜ ଇହକାଳ ଓ ପରକାଳର ଦେବତା ବୋଲି ମାନି ନେଇଥିଲା |ଆଦିତ୍ୟ ଆଶା ସହିତ ତାର ସମ୍ପର୍କ ବିଷୟରେ ଘରେ ଜଣାଇ ନଥିଲା ଯଦିଓ ମାତୃହରା ଆଶା ତାର ବାପାଂକୁ ଆଦିତ୍ୟ ବିଷୟରେ ସବୁକଥା କହିଥିଲା |ବିବାହ ପାଇଁ ଆଦିତ୍ୟର ଘରଲୋକଂକ ଚାପ ବଢୁଥିଲା ଓ ସେମାନେ ବହୁ ଝିଅଂକ ଫଟୋ ଓ ବାୟୋଡାଟା ତା ପାଖକୁ ପଠାଉଥିଲେ |ଦିନେ ଏକ ଘଟଣାକ୍ରମରେ ସେ ଜାଣିପାରିଲା ଆଶା ବୟସରେ ତାଠାରୁ ଏକଦିନ ବଡ | ତା ମନ ଭାଂଗିଗଲା ଓ ସେ ଆଶା ଠାରୁ ଦୂରେଇ ଗଲା | କାରଣ ସେ କେବେବି ଏକ ବୟସ୍କା ଝିଅକୁ ବିବାହ କରିବାକୁ ଚାହୁଁ ନଥିଲା |ସେ ଏକଥା ମଧ୍ୟ ଆଶାକୁ ଜଣାଇ ଆଉ ତା ସହିତ ସମ୍ପର୍କ ରଖିବା ସମ୍ଭବପର ନୁହେଁ ବୋଲି ମୁହଁ ଖୋଲି କହିଦେଲା |ତାପରେ ସେ ପିତାମାତା ମନୋନୀତ କରିଥିବା କେତୋଟି ପ୍ରସ୍ତାବ ଭିତରୁ ତାଠାରୁ ଆଠବର୍ଷ ସାନ,ଅତ୍ୟନ୍ତ ସୁନ୍ଦରୀ ନିତ୍ୟାକୁ ପସନ୍ଦ କଲା |
ତା ବାହାଘରର ତାରିଖ,ସମୟ ଓ ସ୍ଥାନ କିମ୍ବା ତା ଘର ବିଷୟରେ ସେ ଆଶାକୁ କହି ନଥିଲେହେଁ ତାକୁ ଚକିତ କରିଦେଇ, ସେ ବରବେଶ ହୋଇ ବାହାରୁଥିବା ସମୟରେ ହିଁ ଆଶା ଆସି ସେଠାରେ ପହଂଚି ଗଲା | ତାକୁ ଦେଖି ଆଦିତ୍ୟ ଭୟରେ ଜଡସଡ଼ ହୋଇଗଲା |ସେ ସଂଗେ ସଂଗେ ପୋଲିସ ବିଭାଗରେ ଚାକିରୀ କରୁଥିବା ତାର ଦାଦାଂକୁ ଫୋନ କରି କହିଲା,ମୋ ପଛରେ ଆମ ଅଫିସର ଗୋଟିଏ ଝିଅ ପଡିଥିଲା | ସେ ଏବେ ଆମ ଘରକୁ ଚାଲି ଆସିଛି ,କାଳେ ଗଣ୍ଡଗୋଳ କରିବ, ଟିକିଏ ଦେଖିବ |ଦାଦା ଆଦିତ୍ୟ କୁ ଆଶ୍ବାସନା ଦେଇ କହିଲେ,ତୁ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ରହ,ମୁଁ ଅତି ଗୋପନରେ ତାକୁ ବିଦା କରିଦେବି,କେହି ଜାଣି ପାରିବେନି |କିନ୍ତୁ ସେପରି କିଛି ଘଟିଲା ନାହିଁ |ଦାଦା ଆସିବା ପୂର୍ବରୁ ଆଶା ତା ବରବେଶ ଦେଖି କେତେବେଳେ ଚାଲିଗଲା,କେହି ଜାଣି ପାରିଲେ ନାହିଁ |
ବାହାଘର ପାଇଁ ନେଇଥିବା ଛୁଟି ସରିବା ପରେ ଆଦିତ୍ୟ ଚାକିରୀରେ ଯୋଗ ଦେବା ପରେ ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲା,ଆଶା ଚାକିରୀରୁ ଇସ୍ତଫା ଦେଇ ଚାଲିଯାଇଛି | ତାହା ତାପାଇଁ ଏକ ବଡ ଆଶ୍ବାସନାର ବିଷୟ ଥିଲା |ବାହାଘରର ପ୍ରଥମ କେଇମାସ ଆଦିତ୍ୟ ପାଇଁ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ସମୟ ଥିଲା | କିନ୍ତୁ ପରେ ସମୟ ବଦଳିବାକୁ ଲାଗିଲା |ମିଷ୍ଟଭାଷୀ ନିତ୍ୟା ଯେତେବେଳେ ରାଗିଯାଇ ବିକଟାଳ ରଡି ଛାଡି ଜିନିଷପତ୍ର ଫୋପଡା ଫିଂଗା କରୁଥିଲା, ସେ ଭୟରେ ଘର ଛାଡି ବାହାରକୁ ଚାଲିଆସୁଥିଲା |ଆଦିତ୍ୟ ମିତବ୍ୟୟୀ ଥିବାବେଳେ ନିତ୍ୟା ବଦଖର୍ଚ୍ଚୀ ଥିଲା ଓ ବେଳେବେଳେ ବଜେଟ ବାହାରେ ଅଧିକା ଖର୍ଚ୍ଚ କରି ଆଦିତ୍ୟକୁ ଅସୁବିଧାରେ ପକାଇ ଦେଉଥିଲା |ନିତ୍ୟା ନିଜକୁ ସ୍ପଷ୍ଟବାଦୀ କହି ଅନେକ ସମୟରେ ରୋକଠୋକ୍ କଥା କହିଦେଉଥିଲା ଯାହା ଫଳରେ ଅଯଥା ଶତ୍ରୁତା ସୃଷ୍ଟି ହେଉଥିଲା |ଏହା ଆଦିତ୍ୟକୁ ଆଦୌ ଭଲ ଲାଗୁନଥିଲେ ବି ଧୀରେ ଧୀରେ ପରିସ୍ଥିତି ସହିତ ଖାପ୍ ଖୁଆଇ ଚଳିବା ସେ ଶିଖି ଯାଇଥିଲା | ସେମାନଂକ ଯୋଡି କିନ୍ତୁ ତାଂକ କଲୋନୀର ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ଯୋଡି ଥିଲା |ସାଜିସୁଜି ହୋଇ ଦୁହେଁ ବାହାରକୁ ବାହାରିଲେ,ନଦେଖିବା ଲୋକ ସେମାନଂକୁ ଘଡିଏ ଚାହିଁ ରହୁଥିଲେ |
ସେମାନଂକ ଏକମାତ୍ର ପୁତ୍ର ଆହ୍ବାନ ବିଦେଶରେ ଉଚ୍ଚଶିକ୍ଷା ଲାଭକରି ସେ ସେହିଠାରେ ଚାକିରୀ କଲା |ନିଜର ପିତାମାତାଂକ ପରି ସେ ମଧ୍ୟ ଖୁବ୍ ସୁନ୍ଦର ଥିଲା |ତାକୁ ମ୍ୟାଚ କରିବା ପରି ଏକ ସୁନ୍ଦରୀ ଝିଅ ସନ୍ଧାନରେ ଦୁହେଁ ଥିବାବେଳେ ଦିନେ ଆହ୍ବାନ ତା ପସନ୍ଦର ଝିଅକୁ ଘରକୁ ଆଣି, ସେମାନଂକ ସହ ପରିଚୟ କରାଇ ଦେଲା |ତାକୁ ଦେଖୁ ଦେଖୁ ନିତ୍ୟାର ଅକଲ ଗୁଡୁମ ହୋଇଗଲା |ସେ ଥିଲା ତାର ଅନ୍ତରଂଗ ବାନ୍ଧବୀ ରୀତାର ଝିଅ 'ଶ୍ରେୟା' |ଦୁହେଁ ଏକା ସ୍କୁଲରେ ପଢୁଥିଲେ ଓ ଶ୍ରେୟା ଆହ୍ବାନ ଠାରୁ ଦୁଇବର୍ଷ ସିନିଅର ଥିଲା | ଶ୍ରେୟା ଭଲ ଝିଅ ବୋଲି ନିତ୍ୟା ଜାଣିଥିଲା ଓ ସବୁବେଳେ ପରିହାସରେ ରୀତାକୁ 'ଏପରି ଝିଅ ଭାଗ୍ୟରେ ଥିଲେ,ମିଳେ' ବୋଲି ମନ୍ତବ୍ୟ ଦେଉଥିଲା |କିନ୍ତୁ ତା ପରି ଝିଅକୁ ବୋହୂ ରୂପରେ କଳ୍ପନା କରିବା ମଧ୍ୟ ନିତ୍ୟା ପାଇଁ ଅସମ୍ଭବ ଥିଲା |ସେ ମନେ ମନେ ସ୍ଥିର କଲା,ଯେମିତି ହେଉ ପଛକେ,ତାକୁ ଆହ୍ବାନକୁ ବୁଝାଇ ବାଟକୁ ଆଣିବାକୁ ପଡିବ |ତା ପରଦିନ ସଂଧ୍ୟାରେ ଅନୁକୂଳ ସମୟ ଦେଖି ସେ ଆହ୍ବାନକୁ ଡାକି ତାକୁ ପାଖରେ ବସାଇ କହିଲା ,ବାବୁରେ,ତୋ ପାଇଁ ଝିଅର ଅଭାବ ନାହିଁ,ତୁ ଏମିତି ବୟସ୍କା ଝିଅଟିକୁ କାହିଁକି ବାଛିଲୁ ?ଏବେବି ସମୟ ଅଛି,ତୁ ତୋ ମତ ପରିବର୍ତ୍ତନ କର |ତାଂକ କଥା ଶୁଣି ଆହ୍ବାନ ରାଗିଯାଇ କହିଲା,ମମି,ଜୀବନ ଚାରିଦିନିଆ,ଆଉ ଏଇ ଚାରିଦିନ ମୁଁ ମୋ ପସନ୍ଦର ଜୀବନ ଜିଇଁବାକୁ ଚାହୁଁଛି |ମୋପାଇଁ,ଜାତି,ଜାତକ,ବୟସ,ଅର୍ଥ,ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ କିଛି ବି ଗୁରୁତ୍ବପୂର୍ଣ ନୁହେଁ, ଗୁରୁତ୍ବପୂର୍ଣ ହେଉଛି,ସୁଖ ଶାନ୍ତିର ଜୀବନ |ଘରେ ଚବିଶ ଘଣ୍ଟା ଝଗଡା କରି ବାହାରେ 'ମେଡ ଫର ଇଚ ଅଦର 'ପୁରସ୍କାର ନେବା ପାଇଁ ମତେ ଭଲ ଲାଗେନା |ମୁଁ ଯେମିତି ଝିଅ ଚାହୁଁଥିଲି,ମତେ ସେମିତି ଝିଅ ମିଳିଯାଇଛି,ଏଣୁ ତେଣୁ କଥା କହି,ତମେ ମୋ ମନକୁ ଭାଂଗି ଦେଇ ପାରିବ ନାହିଁ |
ଅନ୍ୟ ରୁମରେ ବସି ଆଦିତ୍ୟ ମା' ପୁଅଂକ କଥାବାର୍ତ୍ତା ଶୁଣୁଥିଲା |ସେଥିରେ ତାର କିଛି କହିବାର ନଥିଲା |ମନଦୁଃଖରେ ନିତ୍ୟା ସେଠାରୁ ଯାଇ ଟିଭି ଖୋଲି ପ୍ରବଚନ ଶୁଣିବାକୁ ଲାଗିଲା |ଆଦିତ୍ୟ ମନେ ମନେ ହସୁଥିଲା |ଏହି ସମୟରେ ଏକ ସୁନ୍ଦର ସୁଲଳିତ କଣ୍ଠସ୍ବର ଭାସି ଆସିଲା |ତାକୁ ଲାଗିଲା,ଏହି ସ୍ବର ଯେମିତି ତାର ଅତି ପରିଚିତ |କୌତୂହଳୀ ହୋଇ ସେ ଟିଭି ପାଖକୁ ଗଲା ଓ ଟିଭି ପରଦାରେ ଶ୍ବେତ ବସ୍ତ୍ର ପରିହିତା ଆଶାକୁ ଦେଖି ସେ ନିଜକୁ ବିଶ୍ବାସ କରି ପାରିଲାନାହିିଁ |ସେ ଭାବିଲା,ହୁଏତ ଏହା ତା ମନର ଭ୍ରମ ହୋଇପାରେ,ଆଶା ପୁଣି ପ୍ରବଚନ !!ଅସମ୍ଭବ |ଏଇକଥାକୁ ସେ ଭୁଲି ଯାଇଥାନ୍ତା ଯଦି ସେଦିନ ପାର୍କରେ ତାର ପୁରାତନ ବନ୍ଧୁ ନାରାୟଣ ସହିତ ଦେଖା ହୋଇ ନଥାନ୍ତା |ସବୁଦିନ ପରି ମଣିଂ ୱାକ ସାରି ପାର୍କରେ ବସିଥିବା ବେଳେ ଅକସ୍ମାତ ନାରାୟଣ ଆସି ତା ପାଖରେ ବସି ପଡିଲା |ଦୁହେଁ କେତେ କାଳର ଗପ ପେଡି ଖୋଲିଦେଲେ |କଥା ମଝିରେ ନାରାୟଣ ପଚାରିଲା,ଆଛା ଆଦି,ତୋର କେବେ ଆଶା କଥା ମନେ ପଡ଼େନା ?ଆଦିତ୍ୟ ମନଦୁଃଖରେ କହିଲା,ଆଗରୁ ଅଳ୍ପ ଅଳ୍ପ ମନେପଡ଼ୁଥିଲା,ଏବେ ସବୁଦିନ ମନେ ପଡୁଛି |ମୁଁ ଯେଉଁ ପାପ କରିଛି,ତାର ପ୍ରାୟଶ୍ଚିତ ନାହିଁ |ଏଇ କିଛିଦିନ ତଳେ ଗୋଟିଏ ଧାର୍ମିକ ଚାନେଲରେ ଅବିକଳ ତାରି ପରି ଝିଅଟିଏ ପ୍ରବଚନ ଦେଉଥିବାର ଦେଖିଲି |ଏହା ମୋର ମତିଭ୍ରମ ଛଡା ଆଉ କଣ ହୋଇପାରେ କହିଲୁ ?ନାରାୟଣ କହିଲା,ମତିଭ୍ରମ ନୁହେଁ ପ୍ରକୃତରେ ସେ ପ୍ରବଚନ ଦେଉଛି |ତା କଥା ଶୁଣି ଆଦିତ୍ୟ ଆକାଶରୁ ଖସି ପଡିଲା ଯେମିତି |ଅସ୍ପଷ୍ଟ କଣ୍ଠରେ ସେ କହିଲା,ସେ ଏମିତି କାହିଁକି କଲା ??ନାରାୟଣ କହିଲା,ଆଶାଂକ ପରିବାର ଆନନ୍ଦମୟୀ ମାତାଂକ ଭକ୍ତ |ଯେତେବେଳେ ଯେଉଁଠାରେ ପ୍ରାକୃତିକ ଦୁର୍ବିପାକ ଇତ୍ୟାଦି ହୁଏ,ସେମାନଂକ ସଂସ୍ଥା ସେଠାକୁ ଯାଇ ରିଲିଫ ବାଣ୍ଟିବା ସହିତ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ସାହାଯ୍ୟ ସହାୟତା କରନ୍ତି |ସେଇ ହିସାବରେ ଆଶା ପିଲାଦିନୁ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ମାର୍ଗ ପ୍ରତି ଆକୃଷ୍ଟ ଥିଲା |ଏକାଦଶ ଶ୍ରେଣୀରେ ପଢୁଥିବାବେଳେ ଅଚାନକ ତା ମାଆଂକ ମୃତ୍ୟୁ ହୋଇଯିବାରୁ ସେ ଜୀବନ ପ୍ରତି ବିତସ୍ପୃହ ହୋଇ ସନ୍ୟାସିନୀ ହେବାପାଇଁ ଦିନେ ସମସ୍ତଂକ ଅଗୋଚରରେ ସେଠାକୁ ଚାଲିଯାଇଥିଲା |ପରେ ତା ବାପା ସେକଥା ଜାଣିପାରି ବହୁତ କଷ୍ଟରେ ତାକୁ ବୁଝାଇ ସୁଝାଇ ଘରକୁ ଆଣିଥିଲେ |ତୁ ତାକୁ ବାହା ହେବାକୁ ମନା କରିଦେବା ପରେ ସେ ମାନସିକ ସନ୍ତୁଳନ ହରାଇ ପୁଣି ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ମାର୍ଗ ବାଛିନେଲା | ଖୁସିର କଥା,ଏଥରକ ତା ବାପା ମଧ୍ୟ ତା ସହିତ ଥିଲେ |ତତେ ବାହାହୋଇ ନପାରି ଝୁରି ଝୁରି ଜୀବନ କାଟିବା ଅପେକ୍ଷା ନିଜ ପସନ୍ଦର ଜୀବନ ବାଛିନେଇ ସେ ଭଲ କରିଛି |.....
By--Mamata Mohanty.23-10-2019
ତା ବାହାଘରର ତାରିଖ,ସମୟ ଓ ସ୍ଥାନ କିମ୍ବା ତା ଘର ବିଷୟରେ ସେ ଆଶାକୁ କହି ନଥିଲେହେଁ ତାକୁ ଚକିତ କରିଦେଇ, ସେ ବରବେଶ ହୋଇ ବାହାରୁଥିବା ସମୟରେ ହିଁ ଆଶା ଆସି ସେଠାରେ ପହଂଚି ଗଲା | ତାକୁ ଦେଖି ଆଦିତ୍ୟ ଭୟରେ ଜଡସଡ଼ ହୋଇଗଲା |ସେ ସଂଗେ ସଂଗେ ପୋଲିସ ବିଭାଗରେ ଚାକିରୀ କରୁଥିବା ତାର ଦାଦାଂକୁ ଫୋନ କରି କହିଲା,ମୋ ପଛରେ ଆମ ଅଫିସର ଗୋଟିଏ ଝିଅ ପଡିଥିଲା | ସେ ଏବେ ଆମ ଘରକୁ ଚାଲି ଆସିଛି ,କାଳେ ଗଣ୍ଡଗୋଳ କରିବ, ଟିକିଏ ଦେଖିବ |ଦାଦା ଆଦିତ୍ୟ କୁ ଆଶ୍ବାସନା ଦେଇ କହିଲେ,ତୁ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ରହ,ମୁଁ ଅତି ଗୋପନରେ ତାକୁ ବିଦା କରିଦେବି,କେହି ଜାଣି ପାରିବେନି |କିନ୍ତୁ ସେପରି କିଛି ଘଟିଲା ନାହିଁ |ଦାଦା ଆସିବା ପୂର୍ବରୁ ଆଶା ତା ବରବେଶ ଦେଖି କେତେବେଳେ ଚାଲିଗଲା,କେହି ଜାଣି ପାରିଲେ ନାହିଁ |
ବାହାଘର ପାଇଁ ନେଇଥିବା ଛୁଟି ସରିବା ପରେ ଆଦିତ୍ୟ ଚାକିରୀରେ ଯୋଗ ଦେବା ପରେ ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲା,ଆଶା ଚାକିରୀରୁ ଇସ୍ତଫା ଦେଇ ଚାଲିଯାଇଛି | ତାହା ତାପାଇଁ ଏକ ବଡ ଆଶ୍ବାସନାର ବିଷୟ ଥିଲା |ବାହାଘରର ପ୍ରଥମ କେଇମାସ ଆଦିତ୍ୟ ପାଇଁ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ସମୟ ଥିଲା | କିନ୍ତୁ ପରେ ସମୟ ବଦଳିବାକୁ ଲାଗିଲା |ମିଷ୍ଟଭାଷୀ ନିତ୍ୟା ଯେତେବେଳେ ରାଗିଯାଇ ବିକଟାଳ ରଡି ଛାଡି ଜିନିଷପତ୍ର ଫୋପଡା ଫିଂଗା କରୁଥିଲା, ସେ ଭୟରେ ଘର ଛାଡି ବାହାରକୁ ଚାଲିଆସୁଥିଲା |ଆଦିତ୍ୟ ମିତବ୍ୟୟୀ ଥିବାବେଳେ ନିତ୍ୟା ବଦଖର୍ଚ୍ଚୀ ଥିଲା ଓ ବେଳେବେଳେ ବଜେଟ ବାହାରେ ଅଧିକା ଖର୍ଚ୍ଚ କରି ଆଦିତ୍ୟକୁ ଅସୁବିଧାରେ ପକାଇ ଦେଉଥିଲା |ନିତ୍ୟା ନିଜକୁ ସ୍ପଷ୍ଟବାଦୀ କହି ଅନେକ ସମୟରେ ରୋକଠୋକ୍ କଥା କହିଦେଉଥିଲା ଯାହା ଫଳରେ ଅଯଥା ଶତ୍ରୁତା ସୃଷ୍ଟି ହେଉଥିଲା |ଏହା ଆଦିତ୍ୟକୁ ଆଦୌ ଭଲ ଲାଗୁନଥିଲେ ବି ଧୀରେ ଧୀରେ ପରିସ୍ଥିତି ସହିତ ଖାପ୍ ଖୁଆଇ ଚଳିବା ସେ ଶିଖି ଯାଇଥିଲା | ସେମାନଂକ ଯୋଡି କିନ୍ତୁ ତାଂକ କଲୋନୀର ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ଯୋଡି ଥିଲା |ସାଜିସୁଜି ହୋଇ ଦୁହେଁ ବାହାରକୁ ବାହାରିଲେ,ନଦେଖିବା ଲୋକ ସେମାନଂକୁ ଘଡିଏ ଚାହିଁ ରହୁଥିଲେ |
ସେମାନଂକ ଏକମାତ୍ର ପୁତ୍ର ଆହ୍ବାନ ବିଦେଶରେ ଉଚ୍ଚଶିକ୍ଷା ଲାଭକରି ସେ ସେହିଠାରେ ଚାକିରୀ କଲା |ନିଜର ପିତାମାତାଂକ ପରି ସେ ମଧ୍ୟ ଖୁବ୍ ସୁନ୍ଦର ଥିଲା |ତାକୁ ମ୍ୟାଚ କରିବା ପରି ଏକ ସୁନ୍ଦରୀ ଝିଅ ସନ୍ଧାନରେ ଦୁହେଁ ଥିବାବେଳେ ଦିନେ ଆହ୍ବାନ ତା ପସନ୍ଦର ଝିଅକୁ ଘରକୁ ଆଣି, ସେମାନଂକ ସହ ପରିଚୟ କରାଇ ଦେଲା |ତାକୁ ଦେଖୁ ଦେଖୁ ନିତ୍ୟାର ଅକଲ ଗୁଡୁମ ହୋଇଗଲା |ସେ ଥିଲା ତାର ଅନ୍ତରଂଗ ବାନ୍ଧବୀ ରୀତାର ଝିଅ 'ଶ୍ରେୟା' |ଦୁହେଁ ଏକା ସ୍କୁଲରେ ପଢୁଥିଲେ ଓ ଶ୍ରେୟା ଆହ୍ବାନ ଠାରୁ ଦୁଇବର୍ଷ ସିନିଅର ଥିଲା | ଶ୍ରେୟା ଭଲ ଝିଅ ବୋଲି ନିତ୍ୟା ଜାଣିଥିଲା ଓ ସବୁବେଳେ ପରିହାସରେ ରୀତାକୁ 'ଏପରି ଝିଅ ଭାଗ୍ୟରେ ଥିଲେ,ମିଳେ' ବୋଲି ମନ୍ତବ୍ୟ ଦେଉଥିଲା |କିନ୍ତୁ ତା ପରି ଝିଅକୁ ବୋହୂ ରୂପରେ କଳ୍ପନା କରିବା ମଧ୍ୟ ନିତ୍ୟା ପାଇଁ ଅସମ୍ଭବ ଥିଲା |ସେ ମନେ ମନେ ସ୍ଥିର କଲା,ଯେମିତି ହେଉ ପଛକେ,ତାକୁ ଆହ୍ବାନକୁ ବୁଝାଇ ବାଟକୁ ଆଣିବାକୁ ପଡିବ |ତା ପରଦିନ ସଂଧ୍ୟାରେ ଅନୁକୂଳ ସମୟ ଦେଖି ସେ ଆହ୍ବାନକୁ ଡାକି ତାକୁ ପାଖରେ ବସାଇ କହିଲା ,ବାବୁରେ,ତୋ ପାଇଁ ଝିଅର ଅଭାବ ନାହିଁ,ତୁ ଏମିତି ବୟସ୍କା ଝିଅଟିକୁ କାହିଁକି ବାଛିଲୁ ?ଏବେବି ସମୟ ଅଛି,ତୁ ତୋ ମତ ପରିବର୍ତ୍ତନ କର |ତାଂକ କଥା ଶୁଣି ଆହ୍ବାନ ରାଗିଯାଇ କହିଲା,ମମି,ଜୀବନ ଚାରିଦିନିଆ,ଆଉ ଏଇ ଚାରିଦିନ ମୁଁ ମୋ ପସନ୍ଦର ଜୀବନ ଜିଇଁବାକୁ ଚାହୁଁଛି |ମୋପାଇଁ,ଜାତି,ଜାତକ,ବୟସ,ଅର୍ଥ,ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ କିଛି ବି ଗୁରୁତ୍ବପୂର୍ଣ ନୁହେଁ, ଗୁରୁତ୍ବପୂର୍ଣ ହେଉଛି,ସୁଖ ଶାନ୍ତିର ଜୀବନ |ଘରେ ଚବିଶ ଘଣ୍ଟା ଝଗଡା କରି ବାହାରେ 'ମେଡ ଫର ଇଚ ଅଦର 'ପୁରସ୍କାର ନେବା ପାଇଁ ମତେ ଭଲ ଲାଗେନା |ମୁଁ ଯେମିତି ଝିଅ ଚାହୁଁଥିଲି,ମତେ ସେମିତି ଝିଅ ମିଳିଯାଇଛି,ଏଣୁ ତେଣୁ କଥା କହି,ତମେ ମୋ ମନକୁ ଭାଂଗି ଦେଇ ପାରିବ ନାହିଁ |
ଅନ୍ୟ ରୁମରେ ବସି ଆଦିତ୍ୟ ମା' ପୁଅଂକ କଥାବାର୍ତ୍ତା ଶୁଣୁଥିଲା |ସେଥିରେ ତାର କିଛି କହିବାର ନଥିଲା |ମନଦୁଃଖରେ ନିତ୍ୟା ସେଠାରୁ ଯାଇ ଟିଭି ଖୋଲି ପ୍ରବଚନ ଶୁଣିବାକୁ ଲାଗିଲା |ଆଦିତ୍ୟ ମନେ ମନେ ହସୁଥିଲା |ଏହି ସମୟରେ ଏକ ସୁନ୍ଦର ସୁଲଳିତ କଣ୍ଠସ୍ବର ଭାସି ଆସିଲା |ତାକୁ ଲାଗିଲା,ଏହି ସ୍ବର ଯେମିତି ତାର ଅତି ପରିଚିତ |କୌତୂହଳୀ ହୋଇ ସେ ଟିଭି ପାଖକୁ ଗଲା ଓ ଟିଭି ପରଦାରେ ଶ୍ବେତ ବସ୍ତ୍ର ପରିହିତା ଆଶାକୁ ଦେଖି ସେ ନିଜକୁ ବିଶ୍ବାସ କରି ପାରିଲାନାହିିଁ |ସେ ଭାବିଲା,ହୁଏତ ଏହା ତା ମନର ଭ୍ରମ ହୋଇପାରେ,ଆଶା ପୁଣି ପ୍ରବଚନ !!ଅସମ୍ଭବ |ଏଇକଥାକୁ ସେ ଭୁଲି ଯାଇଥାନ୍ତା ଯଦି ସେଦିନ ପାର୍କରେ ତାର ପୁରାତନ ବନ୍ଧୁ ନାରାୟଣ ସହିତ ଦେଖା ହୋଇ ନଥାନ୍ତା |ସବୁଦିନ ପରି ମଣିଂ ୱାକ ସାରି ପାର୍କରେ ବସିଥିବା ବେଳେ ଅକସ୍ମାତ ନାରାୟଣ ଆସି ତା ପାଖରେ ବସି ପଡିଲା |ଦୁହେଁ କେତେ କାଳର ଗପ ପେଡି ଖୋଲିଦେଲେ |କଥା ମଝିରେ ନାରାୟଣ ପଚାରିଲା,ଆଛା ଆଦି,ତୋର କେବେ ଆଶା କଥା ମନେ ପଡ଼େନା ?ଆଦିତ୍ୟ ମନଦୁଃଖରେ କହିଲା,ଆଗରୁ ଅଳ୍ପ ଅଳ୍ପ ମନେପଡ଼ୁଥିଲା,ଏବେ ସବୁଦିନ ମନେ ପଡୁଛି |ମୁଁ ଯେଉଁ ପାପ କରିଛି,ତାର ପ୍ରାୟଶ୍ଚିତ ନାହିଁ |ଏଇ କିଛିଦିନ ତଳେ ଗୋଟିଏ ଧାର୍ମିକ ଚାନେଲରେ ଅବିକଳ ତାରି ପରି ଝିଅଟିଏ ପ୍ରବଚନ ଦେଉଥିବାର ଦେଖିଲି |ଏହା ମୋର ମତିଭ୍ରମ ଛଡା ଆଉ କଣ ହୋଇପାରେ କହିଲୁ ?ନାରାୟଣ କହିଲା,ମତିଭ୍ରମ ନୁହେଁ ପ୍ରକୃତରେ ସେ ପ୍ରବଚନ ଦେଉଛି |ତା କଥା ଶୁଣି ଆଦିତ୍ୟ ଆକାଶରୁ ଖସି ପଡିଲା ଯେମିତି |ଅସ୍ପଷ୍ଟ କଣ୍ଠରେ ସେ କହିଲା,ସେ ଏମିତି କାହିଁକି କଲା ??ନାରାୟଣ କହିଲା,ଆଶାଂକ ପରିବାର ଆନନ୍ଦମୟୀ ମାତାଂକ ଭକ୍ତ |ଯେତେବେଳେ ଯେଉଁଠାରେ ପ୍ରାକୃତିକ ଦୁର୍ବିପାକ ଇତ୍ୟାଦି ହୁଏ,ସେମାନଂକ ସଂସ୍ଥା ସେଠାକୁ ଯାଇ ରିଲିଫ ବାଣ୍ଟିବା ସହିତ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ସାହାଯ୍ୟ ସହାୟତା କରନ୍ତି |ସେଇ ହିସାବରେ ଆଶା ପିଲାଦିନୁ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ମାର୍ଗ ପ୍ରତି ଆକୃଷ୍ଟ ଥିଲା |ଏକାଦଶ ଶ୍ରେଣୀରେ ପଢୁଥିବାବେଳେ ଅଚାନକ ତା ମାଆଂକ ମୃତ୍ୟୁ ହୋଇଯିବାରୁ ସେ ଜୀବନ ପ୍ରତି ବିତସ୍ପୃହ ହୋଇ ସନ୍ୟାସିନୀ ହେବାପାଇଁ ଦିନେ ସମସ୍ତଂକ ଅଗୋଚରରେ ସେଠାକୁ ଚାଲିଯାଇଥିଲା |ପରେ ତା ବାପା ସେକଥା ଜାଣିପାରି ବହୁତ କଷ୍ଟରେ ତାକୁ ବୁଝାଇ ସୁଝାଇ ଘରକୁ ଆଣିଥିଲେ |ତୁ ତାକୁ ବାହା ହେବାକୁ ମନା କରିଦେବା ପରେ ସେ ମାନସିକ ସନ୍ତୁଳନ ହରାଇ ପୁଣି ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ମାର୍ଗ ବାଛିନେଲା | ଖୁସିର କଥା,ଏଥରକ ତା ବାପା ମଧ୍ୟ ତା ସହିତ ଥିଲେ |ତତେ ବାହାହୋଇ ନପାରି ଝୁରି ଝୁରି ଜୀବନ କାଟିବା ଅପେକ୍ଷା ନିଜ ପସନ୍ଦର ଜୀବନ ବାଛିନେଇ ସେ ଭଲ କରିଛି |.....
By--Mamata Mohanty.23-10-2019
No comments:
Post a Comment