ପିତାମାତାମାନେ କେତେ ଆଶା ସ୍ୱପ୍ନ ନେଇ ,କଷ୍ଟ ସହି,ନିଜର ସବୁ ସୁଖ ସୁବିଧାକୁ ଜଳାଞ୍ଜଳି ଦେଇ ପିଲାଙ୍କୁ ମଣିଷ କରିଥାନ୍ତି |ସେହି ପିଲା ଯୋଗ୍ୟ ହେବାପରେ ଯଦି ତାର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଭୁଲିଯାଇ ସେମାନଙ୍କୁ ଅବହେଳା କରେ,ସେମାନେ ଜରାଗ୍ରସ୍ତ ହେଲେ ତାଙ୍କୁ ଵୃଦ୍ଧାଶ୍ରମରେ ଛାଡିଦିଏ,ଦୀର୍ଘଦିନ ସେବା କରି ପାରିବ ନାହିଁ ବୋଲି ଲାଇଫ ସପୋର୍ଟ କାଢ଼ିଦେଇ ମୃତ୍ୟୁ ମୁଖକୁ ଠେଲିଦିଏ ,ସେମାନଙ୍କ ସରଳତା ଓ ଅନ୍ଧ ମମତାର ସୁଯୋଗ ନେଇ ସେମାନଙ୍କର ସବୁ ସମ୍ପତ୍ତି ହଡପ କରିନେଇ ଦାଣ୍ଡର ଭିକାରୀ କରିଦିଏ ତାହେଲେ ଏହାଠାରୁ ବଳି ମର୍ମନ୍ତୁଦ ଘଟଣା ଆଉ କଣ ଥାଇପାରେ ?ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ଦୁଃଖଦାୟକ କଥା ହେଲା,ବୁଢା ବୁଢୀଙ୍କୁ ପାଖରେ ରଖିବାର ଅନିଚ୍ଛା କିମ୍ବା ପାଳିକରି ରଖିବାର ନୀଚ ମାନସିକତା |ଏହା ପିତାମାତାଙ୍କ ପାଇଁ ଜୀବନ୍ତ ମରଣ ସହିତ ସମାନ |ଏହି ବିଷୟରେ ପ୍ରତ୍ୟେକଦିନ ଆମେ କିଛି ନା କିଛି ଶୁଣୁଛୁ ଓ ଦେଖୁଛୁ |ତେଣୁ ଅଧିକ ନ ଲେଖି ଏମାନଙ୍କ ଠାରୁ ଭିନ୍ନ କିଛି ନିଆରା ସନ୍ତାନ ମାନଙ୍କ ବିଷୟରେ ଆପଣମାନଙ୍କୁ କହିବି |
(ଏକ)
ନିଶା ସୁନ୍ଦରୀ ,ଉଚ୍ଚ ଶିକ୍ଷିତା ଓ କର୍ମଜୀବି ଯୁବତୀ |ପିତାମାତାଙ୍କର ପୁଅ ନାହିଁ ବୋଲି ସେ ସେମାନଙ୍କୁ କେବେହେଲେ ଅନୁଭବ କରିବାକୁ ଦେଇନି |ଘରଠାରୁ କିଛି ଦୂରରେ ତାର ଚାକିରୀ ସ୍ଥଳ |ତେଣୁ ସବୁ ଶୁକ୍ରବାର ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ସେ ନିଜ କାରରେ ପିତାମାତାଙ୍କ ପାଖକୁ ଚାଲି ଆସେ ଓ ସୋମବାର ସକାଳେ ତାର କାର୍ଯ୍ୟ କ୍ଷେତ୍ରକୁ ଫେରିଯାଏ |ଯେତିକି ଦିନ ଘରେ ରହେ ବାପା ମାଆଙ୍କୁ ତା କାରରେ ନେଇ ସହର ବୁଲିବାକୁ ଯାଏ,ସେମାନଙ୍କ ମନ ପସନ୍ଦର ମୁଭି ଦେଖାଏ,ହୋଟେଲରେ ପେଟ ଭରି ଖାନା ଖୁଆଇ ଘରକୁ ଫେରେ |ପୂଜା ପର୍ବ ସମୟରେ ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଦାମୀ ଲୁଗାପଟା ଓ ଗହଣା କିଣିଦିଏ |ପିତାମାତା ଅଧିକାଂଶ ସମୟରେ ଅସୁସ୍ଥ ରହନ୍ତି |ତେଣୁ ସେମାନଙ୍କ ଦେହ ଖରାପ ହେଲେ ସେମାନଙ୍କୁ ଡାକ୍ତରଖାନା ନେଇ ଡାକ୍ତର ପରାମର୍ଶ କରି ଉପଯୁକ୍ତ ଚିକିତ୍ସା କରିବା ହେଲା ତାର ମୁଖ୍ୟ କାମ |ଏସବୁ ଭିତରେ ସେ ତା ନିଜ ବିବାହ କଥା ଭୁଲି ଯାଇଛି |ମାଆ ତାକୁ ବହୁତ ବୁଝାନ୍ତି ,ଆମେ ବଞ୍ଚି ଥାଉ ଥାଉ ,ଆମ ପସନ୍ଦରେ ନ ହେଲା ନାହିଁ,ତୁ ତୋ ପସନ୍ଦରେ ଜୀବନସାଥୀ ବାଛି ନେ |ନିଶାକୁ ଏକଥା ଶୁଣିବାକୁ ଭଲ ଲାଗେନା |ସେ କହେ,ବୋଉ,ତୁ ଚାଲିଗଲେ,ମୁଁ କଣ ଆଉ ବଞ୍ଚିବି ?କାଲି କୁ କିଏ ଦେଖିଛି ?ବର୍ତ୍ତମାନର ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ମୁହୂର୍ତ୍ତ |ଆମେ ଯେତିକି ଦିନ ବଞ୍ଚିଛେ ,ପରସ୍ପରକୁ ଭଲପାଇ ଖୁସିରେ ବଞ୍ଚିବା |
(ଦୁଇ)
ଵିପୁ ଅବିବାହିତ |ବୟସ ଚାଳିଶ ଉପରେ ହେଲାଣି |ପୁଅ ପାଇଁ ଭଲ ଝିଅଟିଏ ପାଇବା ପାଇଁ ମାଆ ବାର ଓଷା ତେର ପର୍ବ କରି ସୁନା ଶରୀରକୁ ଚୁନା କରି ଦେଲେ ପଛକେ,ପୁଅର ସେ ବିଷୟରେ ନିର୍ଲିପ୍ତ,ନିର୍ବିକାର ରହିଥିଲା |ମୋଟ ଉପରେ କହିବାକୁ ଗଲେ, ପୁଅର ବାହା ହେବା ପାଇଁ ବିଲକୁଲ ଇଚ୍ଛା ନ ଥିଲା |ଏଇ ଗୋଟିଏ କଥାକୁ ଛାଡିଦେଲେ ସେ ତାର ପିତାମାତାଙ୍କର ଜଣେ ବାଧ୍ୟ ସନ୍ତାନ ଥିଲା |ମନ ଇଚ୍ଛା ଖର୍ଚ୍ଚ କରିବା ପାଇଁ,ସେ ବାପାଙ୍କୁ ତାର ଏଟିଏମ କାର୍ଡ ଧରାଇ ଦେଇଛି | ଯେତେବେଳେ ଘରକୁ ଆସେ,ବାପା ମାଆଙ୍କର ଖାଇବା,ପିନ୍ଧିବା,ବୁଲିବାରେ କିଛି ଅଭାବ ରଖେ ନାହିଁ |ମାଆଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ଉପବାସ କରେ,ଘଣ୍ଟା ଘଣ୍ଟା ଧରି ଈଶ୍ୱର ଆରାଧନା କରେ |ପିତାଙ୍କ ସ୍ୱପ୍ନକୁ ସାକାର କରିବା ପାଇଁ ତାଙ୍କ ପସନ୍ଦ ମୁତାବକ ଏକ ସୁନ୍ଦର ତିନି ମହଲା ଘର ତୋଳାଇ ଦେଇଛି |ମାଆ ଯେତେବେଳେ ତାର ବିବାହ କଥା କହି କାନ୍ଦନ୍ତି,ସେ ତାଙ୍କୁ ବୁଝାଇ କହେ,ତମେ ମୋର ଖୁସି ଦେଖିବା ପାଇଁ ବାହାଘର କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛ ,କିନ୍ତୁ ଯଦି ସେ ଝିଅ ତୁମମାନଙ୍କୁ ଭଲ ନ ପାଇଲା ,ମତେ ମୋ ଇଚ୍ଛା ଅନୁସାରେ ତମ ମାନଙ୍କର ସେବା କରିବାକୁ ସୁଯୋଗ ନ ଦେଲା ଓ ମୋ ଜୀବନକୁ ନର୍କ କୁଣ୍ଡରେ ପରିଣତ କରିଦେଲା,ତାହେଲେ ସେତେବେଳେ ମୁଁ କଣ କରିବି ମାମା ?ମାଆ କହନ୍ତି,ନା ସେମିତି କେବେ ହେବ ନାହିଁ |ଆମେ ବୋହୂର ସବୁ ଦୋଷ ଗୁଣକୁ ସହି ନେବୁ ,ଦରକାର ପଡିଲେ,ତୁମେ ଦୁଇଜଣ ଆମଠାରୁ ଅଲଗା ହୋଇ ରହିବ |ଵିପୁ ରାଜି ନ ହୋଇ କହେ,ଆଜିକାଲି ଛାଡପତ୍ର,ପରକୀୟା ପ୍ରୀତି ଯେପରି ଡିଆଁ ରୋଗ ପରି ମାଡି ଚାଲିଲାଣି ,କାହା ଉପରେ ଭରସା କରିବା ମୁସ୍କିଲ ହୋଇ ପଡିଛି |ମୁଁ ମୋ ସାଙ୍ଗ ମାନଙ୍କୁ ଦେଖି ଜାଣିଛି ,କେହି ଜଣେ ବି ଭଲରେ ନାହାନ୍ତି |ଏଇ ଜୀବନ ଭଲ ମାମା,ମତେ ବାଧ୍ୟ କର ନାହିଁ |
(ତିନି)
ଅନୁରାଗର ଚଞ୍ଚଳ ସ୍ଵଭାବକୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରି ମାଆ ସବୁବେଳେ ମଜାରେ କହୁଥିଲେ , ପୁଅ ମୋର "ଝଡର ଇଗଲ , ଧରଣୀର କୃଷ୍ଣସାର" | ବୟସ ବଢିବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ,ମାଆଙ୍କର ଏହି କଥା ସତ ହେବାରେ ଲାଗିଲା |ଅନୁରାଗ ସବୁବେଳେ ଅଧୀର,ଅସ୍ଥିର, ସବୁବେଳେ କିଛି ନା କିଛି କାମରେ ନିଜକୁ ବ୍ୟସ୍ତ ରଖିବାର ଆଗ୍ରହ ରଖିଥିଲା |ତାର ଅଭିଧାନରେ ଆଳସ୍ୟତା ଶବ୍ଦ ନ ଥିଲା | |ଜ୍ଞାନର ପିପାସା ତାର ଏତେ ପ୍ରବଳ ଯେ,ଥରେ ଗୋଟିଏ କଥା ମୁଣ୍ଡରେ ପଶିଗଲେ,ତାହାର ରହସ୍ୟ ନ ଜାଣିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେ ଖାଇବା ଶୋଇବା ଭୁଲି ଯାଉଥିଲା |ସେ ମିତଵ୍ୟୟୀ ଥିଲା ଓ ସରଳ ନିରାଡ଼ମ୍ବର ଜୀବନଯାପନ କରିବା ପାଇଁ ଭଲ ପାଉଥିଲା |ସାନଭାଇ ଅଂଶୁମାନ ପ୍ରତି ତାର ଥିଲା ପ୍ରଗାଢ଼ ସ୍ନେହ |ଦୁଇ ଭାଇ ଦୁଇ ବନ୍ଧୁଙ୍କ ପରି ଚଳୁଥିଲେ | ଅନୁରାଗ ଏକାଧାରାରେ ଜଣେ ଭଲ ପୁତ୍ର,ଭଲ ଭାଇ,ଭଲ ସ୍ୱାମୀ ଓ ଜଣେ ଭଲ ପିତା ଥିଲା |ଚାକିରୀ ପାଇଁ ବିଦେଶରେ ରହୁ ଥିଲେ ବି ନିଜ ଦେଶର ଉପଲବ୍ଧି ପାଇଁ ସେ ସବୁବେଳେ ଗର୍ବିତ ଥିଲା ଓ ଦେଶର ପ୍ରତିଟି ଖବର ତାର ମୁହେଁ ମୁହେଁ ଥିଲା |
ଅନୁରାଗର ସ୍ତ୍ରୀ ନୀଳିମା ମଧ୍ୟ ତଦ୍ରୁପ ସ୍ୱଭାବର ଥିଲା |ଶିବଙ୍କ ମଥାରେ ବେଲପତ୍ର ଚଢ଼ାଇବା ଦିନେ ବନ୍ଦ ହୋଇଯିବ ପଛକେ, ପ୍ରତିଦିନ ଥରେ ଯେମିତି ହେଲେ ଭିଡିଓ କଲ କରି ଶାଶୁ ଶ୍ଵଶୁରଙ୍କ ଖବର ବୁଝିବାକୁ ସେ କେବେହେଲେ ଭୁଲୁ ନଥିଲା |ତାର ଏହି ସ୍ଵଭାଵ ପାଇଁ ସେମାନଙ୍କୁ ସାମାନ୍ୟ ଟିକେ ଥଣ୍ଡା ସର୍ଦ୍ଦି ହେଲେ ବି ସେ ତତକ୍ଷଣାତ ଜାଣି ଯାଉଥିଲା |
ଅନୁରାଗର ପିତା ଅଭିରାମ ଅତ୍ୟନ୍ତ ସ୍ୱାଭିମାନୀ ଥିଲେ |ଯେତେ ଅସୁବିଧାର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେଲେ ମଧ୍ୟ ପିଲାଙ୍କ ଠାରୁ ଟଙ୍କାଟିଏ ବି ସାହାଯ୍ୟ ନେବାକୁ ସେ ନାପସନ୍ଦ କରୁଥିଲେ |ଚାକିରୀରୁ ଅବସର ନେବାର କିଛି ବର୍ଷ ପରେ ଗାଆଁରେ ଜରାଜୀର୍ଣ୍ଣ ଅବସ୍ଥାରେ ପଡିଥିବା ପୈତୃକ ଘରଟିକୁ ମରାମତି କରିବା ପାଇଁ ତାଙ୍କ ମନରେ ବହୁ ଦିନରୁ ଚାପି ହୋଇ ରହିଥିବା ସୁପ୍ତ ଇଚ୍ଛା ଜାଗ୍ରତ ହେଲା |ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଏ ବିଷୟରେ କିଛି ନ ଜଣାଇ ନିଜର ସଞ୍ଚିତ ଅର୍ଥରେ ଘର ମରାମତି କରିବା ପାଇଁ ସେ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଲେ |ଏଥିପାଇଁ ସ୍ୱାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ଦୁଇଜଣ ଅଣ୍ଟା ଭିଡ଼ିଲେ |କିନ୍ତୁ ବାସ୍ତବତା ଅବଲୋକନ କରି ଦୁହିଁଙ୍କ ହୋସ ଉଡ଼ିଗଲା |କାରଣ ଘର ଏପରି ଅବସ୍ଥାରେ ଥିଲା ଯେ,ତାକୁ ଭାଙ୍ଗି ପୁନର୍ବାର ତିଆରି କରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ପଡୁଥିଲା |ଏଥିରେ ଅଧିକ ଅର୍ଥ ଖର୍ଚ୍ଚ ହେବାର ଆଶଙ୍କା ଥିଲା |କିନ୍ତୁ ପିତାଙ୍କ ସ୍ମୃତିକୁ ଉଜ୍ଜୀବିତ କରି ରଖିବା ପାଇଁ ଅଭିରାମ ମୁଖ୍ୟ କୋଠରୀ ଦୁଇଟିକୁ ମରାମତି କରି ଅନ୍ୟ ଅଂଶକୁ ଭାଙ୍ଗି ପୁନର୍ନିର୍ମାଣ କରିବା ପାଇଁ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଲେ | ଏଥିପାଇଁ ପ୍ଲାନ ର ଆବଶ୍ୟକତା ହେଉଥିବାରୁ ଗାଁ ଘର ମରାମତି କରିବା କଥା ଗୁପ୍ତ ରଖି ସେ ଦୂର ସହରରେ ରହୁଥିବା ଅଂଶୁମାନର ସାହାଯ୍ୟ ନେଲେ |ଅଂଶୁମାନ ଅବିଳମ୍ବେ ପ୍ଲାନ ତିଆରି କରିଦେଲା |କିନ୍ତୁ କହିଲା,ଏହା ତୁମ ପାଇଁ ଅତି ବ୍ୟୟ ବହୁଳ ଓ କଷ୍ଟସାଧ୍ୟ ବ୍ୟାପାର ହେବ ,ଏକୁଟିଆ ତମେ ପାରିବ ନାହିଁ | ଅଭିରାମ ତା କଥାରେ ମିଛି ମିଛିକା ହଁ ମାରି,ଦରକାର ପଡିଲେ,ତୁମମାନଙ୍କ ସାହାଯ୍ୟ ନେବି କହି,ନିଜେ ନେଇଥିବା ନିଷ୍ପତ୍ତି ଅନୁଯାୟୀ ଘର କାମ ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲେ | ଏହି କାର୍ଯ୍ୟ ଦୀର୍ଘଦିନ ଧରି ଗୁପ୍ତ ରହିଥାନ୍ତା , ସେମାନେ ଗାଆଁରେ ଥିବାବେଳେ ଯଦି ସଂଯୋଗ ବଶତଃ ଅଚାନକ ନୀଳିମା ତାର ପ୍ରତିଦିନର ଅଭ୍ୟାସ ମୁତାବକ ଭିଡିଓ କଲ କରି ନଥାନ୍ତା !ତାର ଛଞ୍ଚାଣ ଦୃଷ୍ଟି ଓ ବିଚକ୍ଷଣ ବୁଦ୍ଧି ନିମିଷକେ ସବୁ କଥା କଳନା କରି ପାରିଲା |ଅନୁରାଗ ଯେତେବେଳେ ଏକଥା ଜାଣିଲା,ବହୁତ ମନଦୁଃଖ କଲା |ମନଦୁଃଖ କଲା ଏଇଥିପାଇଁ ଯେ,ଏତେବଡ଼ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ପୂର୍ବରୁ ପିତାମାତା ତାକୁ ଭରସାକୁ ନେଲେ ନାହିଁ !!ପରଦିନ ଅଭିରାମ ତାଙ୍କ ଆକାଉଣ୍ଟରେ ଏକ ମୋଟା ଅଙ୍କର ରାଶି ଡିପୋଜିଟ ହେବାର ଦେଖି ଏସବୁ ଅନୁରାଗର କାମ ବୋଲି ଜାଣିପାରି ବିରକ୍ତ ହେଲେ |ଅନୁରାଗକୁ ଏହାର କାରଣ ପଚାରିବାରୁ ସେ କହିଲା,ବାବା,ତମେ ତ ମତେ ସବୁବେଳେ କହି ଆସିଛ,ସୁଖ ବାଣ୍ଟିଲେ ବଢେ,ଦୁଃଖ ବାଣ୍ଟିଲେ ଛିଡେ,ଏକଥା ମୁଁ କେମିତି ଭୁଲିଯାଇ ପାରିବି ?
