ପତ୍ନୀ ସୁଶୀଳା,ଦୁଇ ପୁଅ ଓ ଏକମାତ୍ର ଝିଅକୁ ନେଇ ଶିବ ବାବୁଙ୍କ ଏକ ସୁଖୀ ସଂସାର ଥିଲା |ଶିବ ବାବୁ ସରକାରୀ ଚାକିରୀରୁ ଅବସର ନେଇ ଗାଆଁରେ ରହୁଥିଲେ | ବଡ଼ପୁଅ ସାଗର ଭୁବନେଶ୍ୱରରେ ଏକ ଆଇ.ଟି କମ୍ପାନୀରେ ଚାକିରୀ କରୁଥିଲା |ସାନପୁଅ ଶଶାଙ୍କ ବି.ଏ.ଫେଲ ହୋଇ ଘର କାମ ସହିତ ଚାଷ ବାସ କାମ ବୁଝୁଥିଲା | ସବା ସାନଝିଅ ମିନାକ୍ଷୀ ବର୍ଷେ ତଳେ ବି.ଏ. ପାଶ କରିଥିଲା |ଶିବ ବାବୁଙ୍କ ଇଛା ଥିଲା, ମିନାକ୍ଷୀର ବାହାଘର ପ୍ରଥମେ ସାରିଦେଲେ, ସାଗର ବାହାଘର କଥା ଚିନ୍ତା କରିବେ |ଭଲ ବରପାତ୍ର ଖୋଜିବା ପାଇଁ ସେ ତାଙ୍କର ଚିହ୍ନା ଜଣା,ସମସ୍ତଙ୍କୁ କହିଥିଲେ ଓ ସେ ନିଜେ ମଧ୍ୟ ସେଥିପାଇଁ ବହୁତ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥିଲେ |କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କର ସବୁ ଯୋଜନା ଫସରଫାଟି ଗଲା ସେତେବେଳେ,ଯେତେବେଳେ ସାଗର ତାଙ୍କ ଅଫିସରେ ଚାକିରୀ କରୁଥିବା ଶାନ୍ତା କୁ ବାହାହେବା ପାଇଁ ଜିଦ୍ଦି କଲା |ଭଉଣୀ ବାହାଘର ପରେ ତୋ ବାହାଘର ହେବ ବୋଲି ତାକୁ ଯେତେ ବୁଝାଇଲେ ବି ସେ ଆଦୌ ବୁଝୁ ନଥିଲା |ଏମିତିରେ ବର୍ଷେ ବିତିଗଲା |ମିନାକ୍ଷୀ ପାଇଁ ବି ସେମିତି କିଛି ଆଖିଦୃଶିଆ ପ୍ରସ୍ତାବ ଆସୁ ନଥିଲା |ତେଣୁ ବାଧ୍ୟ ହୋଇ ଶିବ ବାବୁ ଓ ସୁଶୀଳା ପୁଅ କଥାରେ ରାଜି ହେଲେ ଓ ଏକ ଶୁଭ ତିଥିରେ ଶାନ୍ତା ତାଙ୍କ ଘରକୁ ବୋହୂ ହୋଇ ଆସିଲା |
ନିଜ ମନ ପସନ୍ଦର ସାଥୀକୁ ବାହା ହୋଇ ସାଗର ବହୁତ ଖୁସି ଥିଲା ଓ ଭବିଷ୍ୟତ ସୁଖ ସ୍ୱପ୍ନରେ ମସଗୁଲ ହୋଇ ମନେ ମନେ କେତେ କଣ ଯୋଜନା କରି ଚାଲିଥିଲା |ହନିମୁନ ଟ୍ରିପରେ କେରଳ ଯିବା, ସେଥି ମଧ୍ୟରୁ ପ୍ରଥମ ଥିଲା |ସେଥିପାଇଁ ବୁକିଂ ଇତ୍ୟାଦି ସବୁ ଆୟୋଜନ ମଧ୍ୟ ସରିଥିଲା |ଗାଆଁରେ ପନ୍ଦରଦିନ ରହିବା ପରେ କେରଳ ବୁଲିଯିବା ତାଙ୍କ ପ୍ଳାନରେ ଥିଲା |କିନ୍ତୁ ବିବାହର ପଞ୍ଚମ ଦିନ ଶାନ୍ତା ସାଗରକୁ ବୁକିଂ କ୍ୟାନସଲ କରିବା ପାଇଁ କହିଲା |ସାଗର ତାକୁ ଅନେକ ବୁଝାଇ କହିଲା,ଇଏ ଗାଉଁଲି କଥା,କିଏ କଣ କହିଲେ ଧରିବନି ;ପ୍ଲିଜ,ଏତେ ଦିନର ସ୍ୱପ୍ନକୁ ମାରା କରି ଦିଅ ନାହିଁ |ଶାନ୍ତା ହସିଦେଇ କହିଲା,ନାଁ,ସେମିତି କିଛି ବି ହୋଇନି |ଏଇଠି ସମସ୍ତେ ଭଲ ମଣିଷ,ମତେ ବି ଗାଁ ବହୁତ ଭଲ ଲାଗୁଛି |କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଏବେ ଯିବାକୁ ଚାହୁଁନି |ସାଗର ଜାଣିଥିଲା,ଶାନ୍ତା ବହୁତ ଜିଦ୍ଦିଖୋର,ଯାହା ବୁଝିଥିବ ସେଇଆ |ବାଧ୍ୟହୋଇ ତାକୁ ବୁକିଂ କ୍ୟାନସଲ କରିବାକୁ ପଡିଲା |କେବଳ ସେତିକି ନୁହେଁ,ଭୁବନେଶ୍ୱର ଯିବାବେଳେ ମିନାକ୍ଷୀକୁ ସାଙ୍ଗରେ ନେଇ ଯିବା ପାଇଁ ଶାନ୍ତା ଶାଶୁଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କଲା | ସୁଶୀଳା କିଛି କହିବା ପୂର୍ବରୁ ସାଗର କହିଲା,ମିନୁ କୁ ନେଇଗଲେ ବୋଉ ହଇରାଣ ହେବ,ସେମିତି ଅବାନ୍ତର ରିକ୍ୟୁଏଷ୍ଟ କରନା |ଶାନ୍ତା କହିଲା,କାଲି ଯେତେବେଳେ ମିନୁ ବାହା ହୋଇଯିବେ ସେତେବେଳେ କଣ ହେବ ?ତାଙ୍କର ବି ଲାଇଫ ଅଛି,ତାଙ୍କୁ ଟିକିଏ ଖୋଲା ପବନ ଦରକାର |ମିନାକ୍ଷୀ ଆସି ସୁଶୀଳାଙ୍କୁ କହିଲା,ହଁ ବୋଉ ମୁଁ ଯିବି,ତୁ ମନା କରନା |ସେଇଠି କିଛିଦିନ ରହି ମୁଁ ଚାଲି ଆସିବି |
କିନ୍ତୁ ପୁରା ଯୋଜନା ଅନୁଯାୟୀ ଶାନ୍ତା ମିନାକ୍ଷୀକୁ ତା ସହିତ ନେଇଥିଲା |ସେ ସେଠାରେ ଏକ କମ୍ପ୍ୟୁଟର ଇନ୍ଷ୍ଟିଚ୍ୟୁଟରେ ମିନାକ୍ଷୀ ର ନାମ ଲେଖାଇ ଦେଲା |ସେମାନେ ତିନିଜଣ ଏକ ସାଙ୍ଗରେ ସକାଳୁ ଘରୁ ବାହାରି ଯାଉଥିଲେ |ମିନାକ୍ଷୀ ଘରକୁ ଶୀଘ୍ର ଫେରି ଭାଇ ଭାଉଜଙ୍କ ପାଇଁ ଜଳଖିଆ ତିଆରି କରି ରଖୁଥିଲା |ବେଳେ ବେଳେ ଫେରିବାରେ ସେମାନଙ୍କର ଡେରି ହେଲେ ରୁଟି ତରକାରୀ କରି ଦେଉଥିଲା |ଛୁଟି ଦିନରେ ସେମାନେ ବାହାରେ ବୁଲୁଥିଲେ ଓ ରାତ୍ରି ଭୋଜନ ଖାଇ ଘରକୁ ଫେରୁଥିଲେ |ମିନାକ୍ଷୀ କୁ ଏସବୁ ବହୁତ ଭଲ ଲାଗୁଥିଲା |ସେ ତ ସହଜେ ସୁନ୍ଦରୀ ଥିଲା;ସବୁବେଳେ ମନ ଖୁସିରେ ରହିବା ଯୋଗୁଁ ତା ଚେହେରାରେ ଆହୁରି ଅଧିକ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳତା ଫୁଟି ଉଠିଲା |ଶାନ୍ତା ର ଅଫିସ ବାନ୍ଧବୀ ଶୁଭଶ୍ରୀ ତାର ଅତି ନିକଟତର ଥିଲା |ସେ ମିନାକ୍ଷୀ ର ରୂପ ଗୁଣରେ ମୁଗ୍ଧ ହୋଇ ଦିନେ ତାର ସାନଭାଇ ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେଲା |ଭାଇ ତାର ବ୍ୟାଙ୍କରେ ଅଫିସର ଥିଲା |ସାଗର ଏକଥା ଶୁଣିବା ପରେ ଖୁସି ହୋଇ ତା ବାପା ବୋଉଙ୍କୁ ଏକଥା ଜଣେଇଲା |ପ୍ରସ୍ତାବରେ ସମସ୍ତେ ଖୁସି ଥିଲେ |ବାହାଘରରେ ଶାନ୍ତା ତାର ଏକମାତ୍ର ନଣନ୍ଦ ପାଇଁ ଦୁଇ ହାତ ଖୋଲି ଖର୍ଚ୍ଚ କରିଥିଲା | ଏତେଦିନ ପରେ ଶାଶୁ ଶ୍ଵଶୁରଙ୍କ ମୁହଁରେ ହସ ଦେଖି ତା ମନ କୁଣ୍ଢେ ମୋଟ ହୋଇ ଯାଇଥିଲା |
ସେତେବେଳେ ସରକାରୀ ଜମି ଆବଣ୍ଟନ ପାଇଁ ଦରଖାସ୍ତ ଆହ୍ୱାନ କରା ଯାଉଥିଲା |ସାଗର ଦିନେ ଶାନ୍ତା ନାମରେ ଏକ ଫର୍ମ ଆଣିଲା |ଶାନ୍ତା କହିଲା,ମୋ ଭାଗ୍ୟରେ ଜମି ଥିବ କି ନଥିବ,ତମେ ସମସ୍ତଙ୍କ ନାମରେ ଫର୍ମ ପକେଇ ଦିଅ,କେଜାଣି କାହା ଭାଗ୍ୟ ଟାଣ ଥିବ,ଲଟେରୀ ଉଠିଗଲେ,ଆମ ପରିବାରର ଫାଇଦା |ସାଗର ମନକୁ କଥାଟି ପାଇଲା | ସେ ଆଉ ଚାରିଟି ଫର୍ମ ଆଣି ତା ନିଜ ନାମ ସମେତ ବାପା ବୋଉ ଓ ଶଶାଙ୍କ ନାମରେ ଫର୍ମ ଫିଲପ କରି ପକେଇ ଦେଲା |ଯୋଗକୁ ଶଶାଙ୍କ ନାମରେ ଲଟେରୀ ଉଠିଲା |ସାଗର ଖୁସି ହୋଇଗଲା |ଭାବିଲା,ଦୁଇ ଭାଇ ମିଶି ସେଠାରେ ଘର କରିବେ |କିନ୍ତୁ ଶଶାଙ୍କ ନାମରେ ଜମି ରେଜିଷ୍ଟ୍ରେସନ ହେବା ପରେ ସେ ସେଥିରୁ ଆଉ କାହାକୁ ଭାଗ ଦେବା ପାଇଁ ରୋକ ଠୋକ ମନା କରିଦେଲା |ଏହାକୁ ନେଇ ପରିବାରରେ ଅଶାନ୍ତିର ବାତାବରଣ ସୃଷ୍ଟି ହେଲା |ବାପା ବୋଉ ଶଶାଙ୍କକୁ ଯେତେ ବୁଝାଇଲେ ବି ସେ ଆଦୌ ବୁଝୁ ନଥିଲା |ଶାନ୍ତା ସାଗରକୁ କହିଲା,ଭଗବାନ କାହା କାହା ମାଧ୍ୟମରେ ମଣିଷକୁ ସୁଖ ସୌଭାଗ୍ୟ ଦେଇଥାନ୍ତି |ଶଶୀ ଗାଆଁରେ ରହି ଚାଷ ବାସ କାମ ବୁଝିବା ସହିତ ବାପା ବୋଉଙ୍କ ବହୁତ ସେବା କରିଛନ୍ତି |ତାଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦରେ ତୁମ ମାଧ୍ୟମରେ ଶଶୀଙ୍କୁ ଏହି ଜମି ମିଳିଲା |ସେ ସେଠାରେ ବ୍ୟବସାୟ କରିବେ ବୋଲି କହୁଛନ୍ତି |କରନ୍ତୁ |ବରଂ ଆମେ ତାଙ୍କୁ ଏଥିପାଇଁ ସବୁ ସାହାଯ୍ୟ ସହଯୋଗ ଯୋଗାଇ ଦେବା |ଆମ ଦୁଇ ଜଣଙ୍କର ଚାକିରୀ ଅଛି |ଆଜି ନହେଲେ କାଲି ଆମେ କିଛି କରି ପାରିବା |କିଛି ନହେଲେ,ରିଟାୟାର୍ଡ଼ ପରେ ଆମେ ଆମ ଗାଆଁକୁ ଫେରିଯିବା |ସେଇଠି ନିଜ ଲୋକଙ୍କ ମେଳରେ ନରହି ଏଇଠି ପର ଲୋକଙ୍କ ସହିତ ସମ୍ପର୍କ ବଢ଼େଇ ଲାଭ କଣ ?ଆଉ ସେଥିପାଇଁ ମନ ଅଶାନ୍ତି ନକରି କଥା ଏଇଠି ସାରିଦେଲେ ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ମଙ୍ଗଳ ହେବ |ସାଗର କହିଲା,ହଉ ଠିକ ଅଛି,ତମ କଥା ମାନିଲି |ଆମର ବହୁତ ଦିନରୁ ବୁଲିଯିବା ପ୍ଲାନ ପେଣ୍ଡିଙ୍ଗ ଅଛି,ତମର ମନେ ଅଛି ତ ?ଶାନ୍ତା ମୄଦୁ ହସି କହିଲା,ଯାହାହେଉ ତମେ ମୋ ମନକଥା କହିଦେଲ |ଶୀଘ୍ର ପ୍ଲାନ କର |ବାପା ବୋଉ ବି ଆମ ସାଙ୍ଗରେ ଯିବେ | |ଏବେ ତାଙ୍କର ବଳ ବୟସ ଅଛି ,ସେ ଆମସାଙ୍ଗେ ବୁଲି ପାରିବେ |ପଛକୁ ହୁଏତ ବୁଲିବା ସମ୍ଭବ ହୋଇ ନପାରେ |ତାପରେ ସେମାନେ ସବୁବେଳେ ଗାଆଁରେ ରହିଲେ |ନିଜ ସୁଖ ପାଇଁ ସମୟ ପାଇଲେ ନାହିଁ |ସାଗର କହିଲା,ତମେ କଣ କହିବାକୁ ଚାହୁଁଛ ,ମୁଁ ଭଲଭାବେ ଜାଣି ପାରୁଛି,ଆଉ ଏତେ ଲମ୍ବେଇ ଚୌଡେଇ ଫେଣେଇ କହିବା ଦରକାର ନାହିଁ |ମୁଁ ବି ଠିକ ସେଇଆ ଭାବିଛି |
ପିଲାମାନଙ୍କ ସହିତ ଦକ୍ଷିଣଭାରତ ଭ୍ରମଣ କରିବା ଶିବ ବାବୁ ଓ ସୁଶୀଳାଙ୍କ ପାଇଁ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଆନନ୍ଦଦାୟକ ଥିଲା |ପୁଅ ବୋହୂ ତାଙ୍କ ଜୀବନରେ ଏତେ ସୁଖ ସୌଭାଗ୍ୟ ଆଣିଦେବେ ,ତାହା ତାଙ୍କ କଳ୍ପନାର ବାହାରେ ଥିଲା |ଦିନେ ସକାଳେ ଦୁହେଁ ନାଲି ଚା' ର ମଜା ନେଉଥିବାବେଳେ ଶିବ ବାବୁ କହିଲେ,ସାଗର ଯେତେବେଳେ ଶାନ୍ତା କୁ ବାହାହେବା ପାଇଁ ଆମକୁ କହିଥିଲା,ସେତେବେଳେ ଆମ ମୁଣ୍ଡରେ ଆକାଶ ଛିଣ୍ଡି ପଡିବା ପରି ଲାଗିଥିଲା |ଆମେ ଭାବୁଥିଲୁ,ଡ୍ରେସ ପିନ୍ଧା ଚାକିରୀଆ ଝିଅ ଆମ ପୁଅକୁ ଶିଖେଇ ଆମ ପରିବାରକୁ ବରବାଦ କରିଦେବ |ହେଲେ ସେ ଏମିତି ଆମ ପୁଅକୁ ଶିଖେଇଲା ଯେ ଘର ବରବାଦ ହେବ କଣ,ମୂଳଦୁଆ ଆହୁରି ମଜଭୁତ ହୋଇଗଲା |ସୁଶୀଳା କହିଲେ, କାହିଁକି କହୁଛ ସେକଥା,ବୋହୁ ଆମର ସୁନା ମୁଣ୍ଡା ଟିଏ ;ତା ସାଙ୍ଗରେ ପଡି, ଆମ ପୁଅ ବି ସୁନା ମୁଣ୍ଡା ପାଲଟି ଗଲା !!!!!ମମତା ମହାନ୍ତି |
